Emocionalni Incest 45v5m

po lit ika.rs

http://www.po litika.rs/rubrike/spektar/zivo t-i-stil/Emo cio nalni-incest.lt.html

Emocionalni incest

(Ilustracija S. Pečeničić) Poznato je da se pojam incest odnosi na seksualne odnose bliskih rođaka. Emocionalni incest je pojam kojim se opisuje veoma jaka neseksualna emocionalna veza bliskih rođaka, najčešće roditelja i njihove odrasle dece, a koja sprečava sinove i kćeri da ostvare druge emocionalne veze. Dobro i potrebno je da između roditelja i dece postoji ljubav, ali u slučaju emocionalnog incesta ta vrsta ljubavi isključuje ljubav prema nekom trećem, jer kao da su odrasli sin ili kćerka „venčani” sa vlastitim roditeljem i zato nedostupni drugima za kvalitetno i trajno vezivanje. U ovom odnosu emocionalna lojalnost nekom trećem se razume kao „izdaja” voljenog roditelja koji se toliko žrtvovao da bi podigao dete. Ovakva emocionalna veza nastaje nesvesno, na inicijativu roditelja. Na primer, žena je izgubila poverenje u muškarce i razočarala se u partnersku ljubav. Odlučila se za rađanje deteta, jer veruje da će tako dobiti trajnu i neraskidivu emocionalnu vezu, tako da nikada više neće biti niti sama, niti usamljena. Ovakav stav majke ne mora biti problematičan sve dok je dete malo i dok odrasta. Problemi nastaju onda kada se dete bliži punoletstvu i kada se priprema da „zaleprša krilima i odleti iz roditeljskog gnezda”. Tada se kod roditelja pojavljuje strah od napuštanja, da će detetu neko strani biti važniji od roditelja, da će nakon toliko žrtvovanja za dobrobit deteta roditelj biti odbačen kao nekoristan. Roditelj sa takvim stavim ima doživljaj da je odrastanjem deteta došlo vreme da uživa u plodovima svog dotadašnjeg žrtvovanja i pruža otpor svakoj promeni. Sa jedne strane, pokušava da svom detetu bude najbolji prijatelj ili prijateljica, da između njih ne bude tajni, da često imaju svoje aktivnosti u koje drugi nemaju pristupa. Iako deklarativno nije protiv emocionalnih partnera svoje odrasle kćerke ili sina, svima nalazi

zamerke, stalno se oseća uvređenim sa njihove strane, reaguje prikrivenom ljubomorom, pokazuje da ih doživljava kao protivnike i neprijatelje. Sinovi i kćeri koje žive u ovakvim vrstama emocionalnih odnosa najčešće nisu svesni da su ovakve veze preterane i neprimerene. Oni su od malih nogu odrasli uz poruke koje su ih pripremale za ovakav tip veze. Z ato veruju da i drugi ljudi, ako su dobri sinovi i kćeri, imaju isti takav odnos sa svojim roditeljima. Oni koji najbolje primećuju da tu nešto nije u redu, da postoji „prevelika vezanost” za mamu ili tatu, jesu oni koje ta veza ugrožava, a to su njihovi partneri. I zato iako pomalo grub, pojam „emocionalni incest” pomaže da ovu pojavu prepoznamo kao važnu prepreku ličnom rastu i razvoju, ali i uspostavljanju kvalitetnih i trajnih partnerskih veza. Z oran Milivojević