Jarosław Bzoma - Krajobrazy Mojej Duszy Cz.i - Księga O Podróży Nocnej 5w485s

JAROSŁAW BZOMA

KRAJOBRAZY MOJEJ

DUSZY KSIĘGA O PODRÓŻY NOCNEJ 1

JAROSŁAW BZOMA

Krajobrazy mojej duszy KSIĘGA O PODRÓŻY NOCNEJ

KSIĘGA PIERWSZA

Copyright ® 2011 by Jarosław Bzoma [email protected] All rights reserved Okładka - fot. R.Gajda

2

CZĘŚĆ PIERWSZA Wszyscy jesteśmy na właściwym miejscu i o właściwej porze ! Stuart Wilde

Kierowanie ludzką duchowością jest umiejętnością zbyt cenną aby tu , na Ziemi , mogli ją utrzymać w swoich rękach uczciwi ludzie ! J . Bzoma

MOJE DZIECIŃSTWO

„W małym mieście Tajdarajda mieszkał Knotuś , niedorajda. Mały był , głupi był . Nie wiedział jak , nie wiedział którędy , i w ogóle i ……… „ Czy ja to ten Knotuś ? Trudno mi ocenić siebie obiektywnie , jak spojrzę w lustro to raczej wyglądam na mordercę Knotusia .

Sam nie wiem czy powinienem opowiadać wam o tym dalej . Co ? . . . . . . . . . . Opowiadać ! Niech będzie ! Powracając do wątku Knotusia, sparafrazuję cytat z dzieła znanego autora .

3

NIE PYTAJ KTO JEST MORDERCĄ KNOTUSIA , JESTEŚ NIM TY !

No tak , tak , ale do rzeczy bracia , do rzeczy !

Odkąd pamiętam Knotuś był towarzyszem moich wszystkich dziecięcych zabaw ale i trosk również. Był ze mną, kiedy w zbroi zrobionej z kamizelki ojca i z mieczem z dwóch patyków wyruszałem na podbój drugiej strony naszej ulicy, jak i wtedy kiedy otarłem kolana spadając ze schodów prowadzących na strych . Dorośli początkowo podśmiewali się z naszej przyjaźni ale w miarę jak stawałem się coraz starszym chłopcem próbowali przerwać naszą znajomość. Mama mówiła że Knotuś jest nieodpowiedzialny , żle wychowany i dziecinny. Cezurą naszej znajomości stało się moje pójście do szkoły .Kiedy wyszedłem z domu , po raz pierwszy z tornistrem na plecach , po prostu udałem, że go nie widzę Jeszcze sporadycznie ,w czasie letnich wakacji, spotykaliśmy się w ogrodzie za domem. On ciągle fikał koziołki , łaził po drzewach i wyjadał kleistą żywicę z pękniętej wiśni , mnie takie zabawy już nie bawiły a wręcz wydawały mi się niegodnymi drugoklasisty. Któregoś roku , chyba w trzeciej czy czwartej klasie zdałem sobie sprawę że Knotuś zniknął. Nie zmartwiłem się tym zbytnio , miałem tylu fajnych kolegów . Zupełnie o nim zapomniałem. Kiedy skończyłem studia, zacząłem pracować . Najpierw na jednym , potem na dwóch etatach . Kupiłem pierwszy samochód , zasiedliłem pierwsze mieszkanie, ożeniłem się. Nie wspominałem już ani Knotusia ani nawet szkolnych kolegów. Byłem dorosły , miałem rodzinę , dwa domy , dwa samochody , dwa rowery i nawet po dwie pompki do nich i wcale mnie to nie cieszyło , powiedział bym nawet ,że zaczęło mi to wszystko ciążyć .

Kiedyś ,siedząc w domu póżnym wieczorem , bez włączonego światła, z zamkniętymi oczami , przywołałem wspomnienie dziecięcych czasów . Znowu klaskałem z radości jeżdżąc wyścigówką zrobioną ze skrzynki po jabłkach ,śmiałem się hałaśliwie kiedy „najszybciej na świecie” biegłem w dół naszej ulicy robiąc ogromne siedmiomilowe kroki , potem drzemałem rozleniwiony w namiocie z inspektowych okien .

Wtedy , przypomniałem sobie również Knotusia. Zatęskniłem za nim . Gorąca łza wymknęła się spod mojej powieki , czułem ją , jak płynie po policzku. Otworzyłem oczy. Naprzeciw mnie , na kanapie , siedział Knotuś . Nie zmienił się przez te czterdzieści lat, był wciąż dzieckiem. Spojrzeliśmy na siebie z niedowierzaniem , po raz pierwszy patrzyliśmy sobie w oczy. A Knotuś , miał oczy tak błękitne jak by się w nich odbijały . . . . . . . . wszystkie Nieba Świata. Na moje „szczęście” , jeszcze potrafiłem się im oprzeć ! To niestety nie cała prawda jaką miałem do wyjawienia. Przez kilka lat byłem przekonany, że wtedy , w tym pokoju , unicestwiłem tę niewinną istotę. Myślałem tak aż do chwili w której pewnego dnia spojrzałem sobie głęboko w oczy , patrząc w lusto . To nie ja zabiłem Knotusia . To on zabił mnie !!!!!

4

MÓJ ŻYCIORYS

Filologię białoruską skończyłem w sporym akademickim mieście Mścisławiu . Mieście słynnym w całym kraju ze swojego położenia na kilku dość wysokich wzniesieniach. Mieście pełnym ostrych podjazdów i karkołomnych pochyłości , co jak sami się przekonacie nie jest obojętne dla biegu mojej opowieści. Studia jak rzekłem skończyłem ale pracy po nich nie znalazłem . W Mścisławiu nikt nie był ciekaw moich umiejętności lingwistycznych co zresztą nie bardzo mnie zdziwiło jako, że taka opinia na temat szans zatrudnienia filologów białoruskich na Białorusi dość powszechnie panowała na naszym wydziale od pierwszego roku studiów. Rozejrzawszy się po rynku pracy zdecydowałem się na Miejskie Zakłady Komunikacyjne. Zdałem egzaminy uprawniające do prowadzenia autobusów i zostałem współprowadzącym dość podniszczony autobus przegubowy. W pierwszym dniu pracy mimo ,że miałem dopiero drugą zmianę, przyszedłem razem z moją zmienniczką , bardziej doświadczoną …. kierowcą ? Siedziałem jako pasażer z przodu, obserwując dość nonszalancki styl prowadzenia pojazdu, w wykonaniu mojej koleżanki. Nieubłaganie nadchodziła godzina mojej zmiany. Godzina mojej samodzielności zawodowej. Koleżanka na którymś z kolei przystanków wstała , zabrała swoją torbę , zdawkowo pożegnała się ze mną, uśmiechając się współczująco i zniknęła w przechodzącej obok przystanku grupie ludzi. Usiadłem na przyjemnie ciepłym siedzeniu kierowcy , zamknąłem wszystkie drzwi i………. ruszyłem. Bezwładność pojazdu była tak wielka, że co chwila nieomalże taranowałem samochody jadące przede mną , dżwignia biegów którą dawało się manipulować jedynie oburącz , kierunkowskazy , jakieś mikroskopijnie małe guziczki w które trzeba było trafić paznokciem małego palca a to wszystko w dodatku w rozwibrowanym wnętrzu starego rozklekotanego grata i ten pierwszy zjazd, tuż za Ratuszem …. koszmar ! Hamulec mimo swojej opieszałości szczęśliwie działał i dawał mi jakąś szansę ocalenia. Pojawił się jednak nowy problem . Ulica .Właściwie uliczka która zdawała się, wraz z rosnącym spadkiem zwężać dramatycznie. Zatrzymałem się na przystanku. Autobus ledwie mieścił się między ścianami kamienic. Jakieś sto metrów przede mną widziałem następny przystanek a uliczka wyglądała na jeszcze ciaśniejszą. Co robić !? Pasażerowie z rozbawieniem przyglądali się mojemu niepokojowi , raczej panice. Jak się powinienem teraz zachować. Może wysiąść , pójść na przystanek pieszo i poprosić stojących tam pasażerów o przejście na ten ,na którym się zatrzymałem , może gdzieś w autobusie jest wózek do dowożenia pasażerów ? Nonsens ! Co ja mam właściwie teraz zrobić ? Dyskretnie spróbowałem podnieść fotel za moim siedzeniem . Ani drgnął .

5

Dobrze , zachowam się jak profesjonalista . Nonszalancko wysiadłem przednimi drzwiami i nieśpiesznym krokiem udałem się w stronę niezbyt odległego przystanku. Jezdnia coraz większym spadkiem prowadziła w jakiś rodzaj zaułka , dość ciasnego podwórka . Dotarłem wreszcie do przystanku . Wyglądało na to, że jest przystankiem końcowym tej linii. Niestety miejsca było niewyobrażalnie mało . - Przecież tu nie da się zawrócić , pomyślałem zrezygnowany . Na przystanku i wokół niego nikogo, szczęśliwie nie spotkałem .W związku z tym zadowolony, że uniknąłem kompromitacji, odwróciłem się na pięcie i …….stanąłem twarzą w twarz z jegomościem w stroju wyglądającym na domowy. Zawahałem się . - Pan czeka na autobus ? Zapytałem. Przecząco pokręcił głową . Zrobił to jakby z lekkim niedowierzaniem . - Rozumiem . Pan tutaj mieszka , kontynuowałem . Skinął z namysłem . - Sam pan widzi , powiedziałem , że umieszczenie przystanku w takim zaułku jest nonsensem. Czy nie można by tutaj wywiesić tablicy aby ewentualni pasażerowie przechodzili tam do tego przystanku wyżej położonego , wskazałem ręką mój autobus . Jegomość uśmiechnął się ironicznie. W końcu otworzył usta i niezbyt przyjemnym głosem , powiedział. - Wam szoferakom wciąż się wydaje, że robicie ludziom łaskę , co ? Panie, tutaj w tej bramie , wskazał głową , dają przedstawienia . Aktorzy i publika , jakoś muszą tu dojechać , odjechać , a wy z tej swojej autobusiarni , zawsze to samo ! Jego opryskliwość niemile mnie zaskoczyła . Rozejrzałem się. Zaiste , w pobliskiej bramie wisiała kurtyna . Nieco sfatygowane , niegdyś białe płótno, częściowo zasłaniało niską scenę. Nad bramą na dość niedbale zawieszonej tekturze widniało zamaszyście wypisane słowo ? Może tytuł albo nazwa teatru ? Trudno było powiedzieć . - „ Makczasycz” . Głośno odczytałem dziwne słowo. Chciałem zapytać o jakieś szczegóły ale kiedy się odwróciłem , faceta z którym rozmawiałem już nie było. Wróciłem do autobusu . Zdecydowanie , jakbym to robił setny raz ,usiadłem na swoim miejscu . Dałem wsteczny bieg i powoli , ostrożnie, wyjechałem tyłem aż na samą górę , aż do samego ratusza gdzie zaczynał się ten karkołomny spadek ulicy i gdzie mogłem już zawrócić . Pasażerowie mój ekwilibrystyczny wyczyn traktowali z zupełną obojętnością. Chyba byli do tego przyzwyczajeni , w każdym bądź razie byli przekonani, że tak powinno się dziać . - A więc zdałem egzamin z samodzielności ! Wyszeptałem radośnie do siebie , wracając po pracy do domu . Kiedy wchodziłem już do swojej bramy przypomniała mi się ta, całkiem podobna do mojej , brama na końcowym przystanku . 6

- Co to mogło znaczyć ? Mak…… czaszyc ? …….Makczasycz ? Moja ciekawość rosła i z każdą minutą przeradzała się w coraz silniejsze postanowienie. - Wieczorem pójdę obejrzeć to przedstawienie ! Otworzyłem drzwi wynajętego mieszkania , torbę którą miałem na ramieniu rzuciłem w kąt , podszedłem do lodówki , wyjąłem talerzyk z kawałkiem kurczaka , odwróciłem się w stronę biurka i postawiłam talerzyk na jego brzegu , tak aby go nie zrzucić przy pisaniu i nareszcie po całym dniu prozaicznych zabiegów usiadłem do swojego ulubionego zajęcie , do pisania mojej pierwszej w życiu książki. Chwilę posiedziałem z rękoma opartymi na uchylonej szufladzie , uspokoiłem nieco przyśpieszony dzisiejszymi wydarzeniami oddech . Wyjąłem z szuflady czystą kartkę papieru , ołówek i bez dłuższego namysłu , zacząłem kreślić pierwsze zdanie opowiadania.

- Wszystko zaczęło się jednego z tych, przeraźliwie jasnych dni lata. Obudziło mnie ostre słońce. Pokój nagrzany jak piec. Wstałem z bólem głowy i już w tamtej chwili zacząłem coś przeczuwać. Podszedłem do okna. Kiedy wyjrzałem , wszystko stało się jasne ! - Nareszcie szlak trafił ten cały parszywy świat ! Biały dzień a tu ani jednego człowieka , wszystko stoi, cisza. Zacząłem myśleć gorączkowo. - A więc wszystko należy do mnie ? - No może w najgorszym wypadku, ocalała jedna czy dwie osoby . Szybko nałożyłem ubranie i wybiegłem na ulicę. Przemierzałem miasto taksując wszystko okiem spadkobiercy. Mijając kiosk wziąłem paczkę papierosów. - Że też nie mogło ich wytłuc kiedy wszystko było otwarte ! Zapaliłem papierosa i rozejrzałem się po okolicy. - A gdyby się tak , gdzieś przejechać ? Ruszyłem, nieśpiesznie , wzdłuż parkingu . W środku długiego szeregu aut , trafiłem na nowego Mercedesa. Wybrałem trasę zupełnie przypadkowo. Upojony pędem powietrza , oszołomiony ogromem możliwości , zacząłem myśleć o przyszłości. 7

- Jeżeli wszyscy zginęli , to przecież ciała gdzieś pozostały . Za jakieś dwa trzy dni, do miasta nie ma nawet po co wracać. Dobrze by było zaszyć się na jakimś odludziu i poczekać aż wszystko samo się rozlezie. Zatrzymałem się w pierwszym z napotkanych miasteczek. Rozejrzałem się za jakąś przyczepą mieszkalną. Doczepiłem ją do samochodu i ruszyłem w poszukiwaniu zaopatrzenia. Uwinąłem się dość szybko . Potem znalazłem na mapie największy las, w zasięgu pięćdziesięciu kilometrów . Ruszyłem w drogę. I właśnie wtedy minął mnie przepełniony autobus ! Spojrzałem na zegarek. Była czwarta trzydzieści.

Postawiłem kropkę i wyglądało na to, że to koniec opowiadania . Nie bardzo wiedziałem jak je dalej poprowadzić . Zawsze kiedy zamierzałem napisać coś dłuższego , wychodziły niewielkie formy. No cóż , może na tyle starczało mojego talentu . Kiedy nazbieram więcej takich opowiastek to pewnie połączę je wspólnym wątkiem i wyjdzie z tego książka. O właśnie ,sięgnąłem do szuflady , gdzieś tu miałem krótką scenkę napisaną dla szkolnego teatru , nikt nigdy jej nawet nie przeczytał , woleli grywać Warszawianki. O jest , ucieszyłem się , wyjąłem pożółkłą kartkę . Zacząłem czytać :

( On i Ona , wchodzą na scenę z lewej strony . On , podstarzały elegant . Ona , wyciera mokre oczy , twarz rozświetlona uśmiechem .)

Ona : Dawno się tak nie wzruszyłam. On : ( Uśmiecha się uprzejmie ) Ona : Zaraz , zaraz , kiedy to ja ostatnio płakałam … acha, pamiętam , to było w czasie wojny. Funię rozerwało na strzępy . Mina ! Tak , to była miła kocina . On : Aaa tak , tak , pamiętam , bardzo miła , czarna sierść , zielone oczy . Ona : Teraz już nie ma takich kotów .

( Za pobliskim parkanem słychać człapanie konia . )

On : Dzisiejsze koty nie chodzą już tak miękko . Wie pani ? Kiedyś to . . .

8

( Przed siedzącymi bezszelestnie przemyka kot . ) ( On udaje, że czegoś szuka w kieszeni , Ona zmienia zręcznie temat rozmowy . )

Ona : Albo takie wróble , głuche ! Czy widział pan przed wojną ażeby kot złapał wróbla ? On : O tak , tak ,wojna , huk , łomot , to nawet i te biedne wróble . . . Nie wiem czy pani opowiadałem? Miałem koleżankę , zginęła w czasie wojny. Ładna , bardzo ładna , czarne włosy , zielone oczy . Weszła na minę . ( Siedzą chwilę w milczeniu . ) Ona : Czy słyszy pan jak śpiewa skowronek , jaki trel ?

( Za parkanem z wielkim hukiem przejeżdża pociąg . )

On : Polne śpiewają ładniej , ten to pewnie brunatny . Taaaak . . . całkiem brunatny . Ona : Eee , chyba nie całkiem . Widziałam jakieś białe napisy . On : ? ? ? On : Pamięta pani kiedyś młodzi chodzili do parku , wieczorem słuchali słowików ? Ona :Teraz też by mogli , ale nie , oni już nie są romantyczni , są . . . . wypaleni ! On : Nie wiedzą co tracą .Jak się postarzeją będą żałowali, że tu z nami nie siedzieli .

( Za parkanem słychać ryk stutonowej ciężarówki. )

Ona : Ach ta dzisiejsza młodzież . . . . . .

( Do ławki zbliża się dziesięcioletni chłopaczek w grubych szkłach ,zajęty studiowaniem jakiegoś skryptu. ) ( On , widząc to wysuwa nogę .Dziecko uderza głową w chodnik. Podnosi się z trudem . Nie zauważa siedzących. Oddala się lekko kulejąc . )

On : I chodniki nie te . Kiedyś jak by tak wyrżnął , to by już nie wstał !

( Ona kiwa z aprobatą głową )

9

( Oboje wstają i idą w przeciwnym , niż weszli na scenę , kierunku . )

KURTYNA

Wszystko od nowa stanęło mi przed oczami . Nasz teatr , koledzy, nasze wygłupy ………….. Bezwiednie spojrzałem w okno . Już chyba jestem spóżniony ! Zupełnie zapomniałem , miałem iść do teatru na przystanku. Bez entuzjazmu zacząłem się zbierać do wyjścia . Zapadający zmrok zastał mnie schodzącego ulicą mojego popołudniowego zwycięstwa. Kiedy zbliżałem się do teatru odniosłem wrażenie , że nikogo tam nie ma ale kiedy mijałem przystanek ujrzałem widownię . Pięć osób siedzących na ławce .Dla ochrony przed wieczornym chłodem mieli narzucone na ramiona swetry. - Widownia jak w jakimś Bayreuth , pomyślałem nie bez ironii . Stanąłem z boku , oparłem się ramieniem o ścianę kamienicy . Za plecami usłyszałem cichy trzask . Odwróciłem się zaniepokojony .

To mój dzisiejszy znajomy stał tuż za mną , kruszył łupinki fistaszków Spojrzał porozumiewawczo na mnie. - Czasem bywa, że przychodzi ich więcej , wskazał brodą na widownię . - Pan zna to przedstawienie , zapytałem ? Skinął głową. - Od dawna je wystawiają ? Machnął dłonią . - Ciekawe , warto oglądać ? - Panie , odrzekł wreszcie , ja to oglądam co wieczór już od miesiąca i nadziwić się tej ludzkiej głupocie, co to ją tam przedstawiają , nie mogę . Sam pan zobaczysz. Ci tam , wskazał w gęstniejący mrok ,to pozostali z całej tej widowni premierowej tak jak i ja . - Kiedy się zacznie ? Przerwałem ten niespodziewany potok słów . - Trzeba czekać , czasem zaczyna się zaraz po zmierzchu a czasem bliżej północy . A zatem nie będę tracił czasu , pomyślałem , naszkicuję nowy wątek do mojej książki . Udając zainteresowanie jakimś szczegółem podwórka odszedłem kilka kroków tak aby znajomy nie zaczął być natrętny i nie psuł misternej tkanki opowiadania jakie zaczynało „wychynać” z mroków mojego umysłu. Wyjąłem ołówek i notes , przysiadłem na torbie bez której nie wypuszczałem się na takie wyprawy i zacząłem pisać : 10

Nie wiadomo z jakiego powodu , Wyobraził sobie, że otwiera oczy. Zaraz potem ,że oczy te należą do mężczyzny. W jednym mgnieniu Stworzył szczegóły dotyczące samej osoby jak i pomieszczenia które zamieszkiwał. Dopiero po chwili pojąłem , że obudziłem się we własnym mieszkaniu. Zaraz potem przypomniałem sobie wczorajszy samotny wieczór i postanowienie aby otworzyć się na ludzi , nareszcie poznać kilka osób. Włożyłem ubranie i wyszedłem. Spotkałem ich w pobliskim barze. Od razu wiedziałem, że to oni. Podszedłem i przedstawiłem się. Wcale nie byłem zdziwiony ich bezinteresowną życzliwością. Rozmowa zataczała coraz szersze kręgi, wygłaszałem coraz śmielsze opinie. Tworzyłem je na poczekaniu i z przyjemnością obserwowałem jak gospodarze z zajęciem słuchają tego co mówię Pod wieczór , przypomniałem sobie , że powinienem wracać do domu. Pożegnałem się z całym towarzystwem i wyszedłem na dwór. Lodowaty wiatr dął prosto w twarz. Na przystanku tłok. Wszystkie miejsca w których panował względny spokój , zajęte. Odwróciłem się plecami do śnieżnej zadymki i czekałem. Autobusy przyjeżdżały i odjeżdżały w różnych kierunkach . Przystanek pustoszał a ja dla zabicia czasu zacząłem przypominać sobie dzień pełen tak przyjemnych wrażeń. Wszystkie pragnienia spełniły się. Było by interesujące , pomyślałem , gdyby wszystko co mnie spotyka zależało od mojej woli. Może autobus nie przyjeżdża dlatego, że jeszcze nie chcę wracać do domu ? Wolałem być teraz z dopiero co poznanymi ludżmi? Zastanawiałem się przez chwilę krytycznie. Tymczasem przed przystankiem zatrzymał się ….. parowóz. Wytężyłem uwagę i przyjrzałem się dokładnie , z niedowierzaniem, pojazdowi. Ależ tak , to autobus na który tyle czekałem , to gra wyobrażni i śnieg sugerowały inny kształt. Wsiadłem , byłem zziębnięty i zmęczony. Bolała mnie głowa a tu , jak na złość, jakiś dzieciak wciąż kasował bilet dla zabawy. Poszedłem na sam koniec autobusu. Usiadłem. Kasownik wciąż trzaskał . Jaki nieznośny hałas ! Zamknąłem oczy. Ułamek sekundy przedtem Pomyślał o tym samym. I nawet nie wiadomo z jakiej przyczyny jaźń a z nią cały Świat przestał istnieć.

Tak , we mnie znikło wszystko a w tym samym czasie przede mną rozsunęła się kurtyna w bramie teatralnej . Powoli nabierały mocy dwie sodowe lampy ustawione po przeciwległych stronach zaułka .

11

Rozpoczęto przedstawienie a ja właściwie czułem się tak, jak bym tam był nieobecny , jak to możliwe przecież patrzyłem , słuchałem a z ledwością byłem w stanie ogarnąć swoją świadomością to co odbywało się na scenie . Dziwny stan . Zrozumiałem dlaczego inni oglądają je po wielekroć . Fabuła na poły historyczna po części metafizyczna , opowiada o zdarzeniach o których nigdy nie słyszałem do tej pory . Bohater , dziewiętnastowieczny nawiedzony , nazywany przez ludzi zamieszkałych w Galicji Makczasyczem , wędrując po dawnych kresach Rzeczypospolitej , namawia miejscowych ziemian do podpalania dworskich oficyn . Zawsze tych, będących po prawej stronie ich dworów . Kiedy ich po tej stronie majątku nie było ,stawiano w pośpiechu nowe budynki i je podpalano .Czasem podpalano chłopskie czworaki jeżeli usytuowane były po właściwej stronie. Pożar był rodzajem obrzędu natury magicznej. W czasie kiedy zabudowania płonęły , w ciągu tych zaledwie kilkunastu minut właściciele patrząc w płomienie mogli spojrzeć w swoją i swoich bliskich przyszłość na wiele pokoleń naprzód . Jeżeli dziedzic miał takie życzenie a był po temu czas , oficyny były znaczniejszym stosem paliwa , widz mógł spojrzeć w przeszłość swojego rodu . Ludowe bajania przekazywane z ust do ust mówiły, że to sam Bóg zstępuje na ziemię i za cenę ofiary ze swojego majątku pozwala zajrzeć za zasłonę istnienia. Jak zdroworozsądkowo myślący podejrzewali już wcześniej , wkrótce po zniknięciu proroka wszystkie poszlaki zaczęły układać się w całość i wskazywać na to że Makczasycz był agentem austriackim , podobnym do Szeli z tą jednak różnicą, że po ustaniu pożarów nikt go już więcej nie spotkał wśród żywych . Faktem pozostawało ,że w czasie oglądania inscenizacji widzowie wpadali w stan zadumy tak wielkiej, że tracili poczucie rzeczywistości i nie rzadko uzyskiwali wgląd w nie wiedzieć czyje i jak głębokie pokłady świadomości. Wracali do rzeczywistości odmienieni. Kiedy i ja podobnie do innych w uniesieniu opuszczałem podwórko, w mijanej bramie spostrzegłem mojego znajomego . Dobiegł mnie jego szept . - Panie ! Teraz i pan możesz poznać swoją przyszłość ! My wszyscy którzy tu przychodzimy od czasu premiery jesteśmy już pogorzelcami . Przestrzegam jednak , dobrze się pan zastanów zanim podpalisz pan dom ! Uśmiechnąłem się do niego . - Dom ? Pomyślałem , przecież ja nie mam żadnego domu . No a jak podpalę swoją stancję to czyją przyszłość zobaczę ? - To się dopiero okaże, szepnął nieznajomy . - Czyżby słyszał moje myśli ? Drgnąłem zaniepokojony jego słowami . Nieznajomy mówiąc to, niepostrzeżenie dotknął mojego ramienia a ja nie potrafiąc oderwać uwagi od jego drwiącego spojrzenia zacząłem czuć się naprawdę nie swojo . Jak wycofać się z tej idiotycznej sytuacji , czego on chciał ode mnie u licha ? Udając obojętność zacząłem szukać czegoś w kieszeni , niczego konkretnego, chodziło jedynie o podjęcie jakiejkolwiek czynności której on nie mógł by kontrolować ,aby odwrócić swoją uwagę od jego oczu zacząłem w końcu , czubkiem buta skrobać brzeg krawężnika na którego krawędzi spoczęła właśnie moja noga .

12

- Rany boskie , ten krawężnik , jego chropowatą strukturę jego inkrustację różnokolorowymi kamykami , zapamiętam do końca życia . Te dwa źdźbła trawy rosnące w szparze oddzielającej go od asfaltu będę miał przed oczyma nawet w chwili śmierci . Dwa źdźbła wydały mi się nagle wystarczająco ważne aby uklęknąć nad nimi i z niekłamanym zainteresowaniem przyglądać się im wnikliwie. Pewnie znacie tę dziwną emocję kiedy jadąc samochodem albo pociągiem , nagle , przyciąga naszą uwagę kawałek gałązki , kamyk leżący na poboczu a my już wtedy wiemy , jesteśmy pewni ,że jego obraz poniesiemy przez całe życie . Ja właśnie w tym momencie uzmysłowiłem sobie ,że stałem się pisarzem , zacząłem zwracać uwagę na umykające na co dzień detale . Nawet zapach terpentyny jaki czułem od dłuższej chwili pobudził moją uwagę do dalszej obserwacji . Kontem oka zerknąłem za siebie na buty tego faceta u którego stup dojrzewała ta moja literacka samoświadomość , spróbowałem poprzestać na ich obserwacji ale gdzie tam, już moje myśli poszybowały ku wspomnieniom zapachów dzieciństwa , zapachom płyt gramofonowych które ojciec przywoził z delegacji do NRD , moje dzieciństwo było naprawdę . . . . . W tym momencie na moje wciąż bez końca płynące refleksje nałożyła się świadomość, że przecież kiedyś będę musiał wstać , on nie da się zbyć w ten sposób. Spojrzałem do góry , gdzie spodziewałem się zobaczyć jego twarz . Przyglądał się przenikliwie . Nagle gdzieś poza swoją świadomością podjąłem decyzję , gwałtownie odwróciłem się i pędem ruszyłem przed siebie , żeby tylko jak najdalej od niego . Moja torba , błysnęła gwałtownie myśl , zawahałem się , spojrzałem za siebie , nie , nie wrócę po nią nawet gdyby była pełna diamentów! Biegłem opętańczo , zwinnie lawirowałem pomiędzy ludżmi idącymi chodnikiem. A widziałem ich już inaczej , widziałem cały bagaż ich życia jaki ze sobą wlekli , oblepieni swoim lękiem pulsowali brudną czerwienią i sinym błękitem , czarną smolistość wylewali uchylonymi ustami . Większość z nich uchwyciwszy moje spojrzenie uciekała w popłochu a ja byłem jak nóż czystej świadomości tnący bezwład cywilizacji pożądliwości jak masło . Gwałtownie skręciłem w bramę prowadzącą do niewielkiego parku , w kilku susach pokonałem zarośla i wybiegłem na rozległą łąkę, poczułem nozdrzami wilgoć , gęsty opar , uderzyłem o niego jak o niewidzialną ścianę, zatrzymałem się zdyszany. Zwolna zacząłem się uspakajać . Mój umysł przeszedł w poetycki tryb percepcji : Już ciemno Mógłbym ruszać Głos prowadzi obcymi drogami Nogi grzęzną Łąka pachnie jesiennym gniciem Jeszcze wąska kładka Ludzie prowadzą wóz Pełen płonących żagwi Już słychać stąd

13

Ryk owych szaleńców Znowu zabiją Mandelsztama

Westchnąłem cicho . Oj Osia , Osia, mnie pewnie też ktoś komuś kiedyś . . . . wyda .Ruszyłem truchtem wzdłuż rzeczki , w stronę domu . Wbiegłem do bramy mojej kamienicy , susami pokonałem schody , kiedy dobiegłem do swoich drzwi obydwiema łapami nacisnąłem klamkę . Drzwi cicho skrzypnęły i otworzyły się szeroko. Byłem tak wyczerpany, że nie pomyślałem nawet o zapaleniu światła , położyłem się na podłodze tuż koło łóżka i zasnąłem. Obudziłem się póżno , jak zwykle w wolną sobotę . Prawie bezwładną ręką namacałem radio. Z głośnika popłynął głos spikera , jakby bardziej zachrypnięty niż zwykle . Zapowiadał opady śniegu z deszczem a potem spory wzrost ciśnienia. Wstałem nie bez trudu. Podszedłem do drzwi , otworzyłem . Na wycieraczce stała butelka po mleku z wgniecionym kapslem . Chwilę stałem zaskoczony , wreszcie dotarło do mnie , to pewnie . . . ciśnienie. Kiedy zgłębiałem to dziwne zjawisko z windy wysiadł sąsiad. - No co ? Panie Jarku idziemy na słoneczko ? Skwar taki, że ledwie wysiedziałem pół godziny. Uśmiechnąłem się z politowaniem. Jeszcze nie słuchał radia , nieszczęśnik . Panie Marku co pan opowiada przecież pada śnieg , a ciśnienie takie wysokie że aż wygniotło mleko z butelki. Sąsiad spojrzał na mnie, nic nierozumiejącym wzrokiem. Chciał coś odpowiedzieć ale kiedy spojrzał na pustą butelkę zawahał się. - No i jak ? Zagadnąłem z przekąsem. Sąsiad podbiegł do okna. Kiedy się odwrócił twarz miał bladą jak papier. - Pada śnieg z deszczem , stękną nie wyraźnie. - Niech się pan , panie Marku , nie martwi , zapraszam na kielicha , nie trzeba się dawać ! Po południu ciśnienie tak wzrosło, że musieliśmy ułożyć się na podłodze. Wieczorem byliśmy przerażeni . Radio które stało jak zwykle na podłodze koło łóżka było całkowicie wgniecione w parkiet. Pan Marek wygrzebał z kieszeni scyzoryk i zaczął wydłubywać odbiornik. Pracę skończyliśmy nad ranem. Włączyłem odbiornik . Spikerka kończyła czytać wiadomości , wytężyłem uwagę. - Ciśnienie maleje , odetchnęliśmy. - No to panie Mareczku abyśmy zdrowi byli ! Koło południa poprawiło się na tyle, że mogłem przepełznąć do kuchni. Tu sytuacja wyglądała dość dobrze. Sprzęty zaczynały , z trzaskiem , wynurzać się z podłogi . - Panie Marku , wie pan co , ja tak sobie myślę , może by na wszelki wypadek obciążyć się jakimś żelastwem . 14

Pan Marek zlekceważył moją radę a ciśnienie spadało na łeb , na szyję. Kiedy kończyłem wieszać na sobie maszynkę do mielenia mięsa , pan Marek przesunął się przez korytarz na wysokości moich oczu. Pobiegłem do pokoju i chwyciłem lewitujące pod sufitem radio. Włączyłem . Spiker kończył objaśniać jakiś eksperyment i dziękował za wyrozumiałość. Zaczęło świtać mi w głowie ! - Panie Marku , zawołałem starając się nadać głosowi naturalne brzmienie , zaraz panu coś powiem , tylko niech się pan czegoś przytrzyma ! Niech się pan czegoś przytrzyma !

Obudziłem się zziębnięty , spanie na podłodze nie prowadzi do niczego dobrego a i sny miewa się nie pierwszej jakości , poczłapałem do kuchni, byłem głodny jak wilk !

Zajrzałem do lodówki . Wyschnięty kawałek żółtego sera. Kurczak ! Przecież wczoraj go nie zjadłem . Podszedłem do biurka , został jedynie talerzyk. To jakaś niewyjaśniona sprawa . Zacząłem przeglądać szafki w kuchni . Całkowity mortus ! Znalazłem jedynie butelkę nafty . - No to podpalamy , pomyślałem bez większych emocji .Wyjść z domu to się po wczorajszym boję , znowu dostanę wilczych zębów . - Jeszcze chwila , odstawiłem butelkę . Wypada zostawić jakieś wyjaśnienia na wypadek gdyby nie udało się uciec. Wydarłem kartkę z moim ulubionym wierszem Eliota , wziąłem gwożdżie i młotek ,otworzyłem drzwi i na wszelki wypadek nie przekraczając progu przybiłem kartkę do ich zewnętrznej strony .

Z przyjemnością przeczytałem wiersz raz jeszcze : „ Oto pusta kaplica , mieszkanie dla wichrów. Nie ma okien , wiatr tylko jej drzwiami kołysze , I wyschłe kości które nie skrzywdzą nikogo. Co mamy teraz zrobić ? Co ja mam zrobić ? Czy wybiec tak jak stoję ,po ulicy chodzić Z włosami w rozwichrzeniu ? A jutro co uczynić ? Co uczynimy z jutrem ? 15

Kąpiel o dziesiątej O czwartej powóz aby przed deszczem się skryć A potem partia szachów . Oczy bez powiek Przyciskam , czekając na łoskot do drzwi . Myślę, że jesteśmy na szczurzej alei Gdzie przed nami umarli pogubili kości . „

Wróciłem do środka , odkręciłem butelkę , rozejrzałem się raz jeszcze po pokoju , z moimi zmysłami zaczynały dziać się nieoczekiwane rzeczy , wzrok zaczynał tracić ostrość by po chwili zamglić się zupełnie. W samym środku mojego pola widzenia zaczął majaczyć ludzki kształt , po chwili ze zdziwieniem rozpoznałem samego siebie trzymającego butelkę nafty w jednej ręce a zapaloną zapałkę w drugiej ! - O matko z ojcem, przecież ja zwariowałem! Poczułem narastający spokój , nieledwie ulgę , zamknąłem oczy , poczułem nieograniczoną niczym przestrzeń wokół siebie . Zacząłem biec, bez zastanowienia , przed siebie . - Biegnę ! Nie pamiętam już jak długo . Ale wiem, że wokół mnie jest cały tłum do mnie podobnych . Kiedy mijamy przecznice widać biegnących po ulicy prawie równoległej do naszej. Kiedy zaczynałem ten bieg miałem więcej sił , trzymałem się czołówki , zresztą początkowo droga była gładka i wszyscy biegli bez większego wysiłku . Rozmawiano rzadko . Kiedy mijaliśmy przecznice a nie było widać biegnących równolegle żywiliśmy nadzieję , że to oni zostali w tyle . W miarę jak droga pogarszała się , biegnący rozciągali się na większej przestrzeni, głowy opadały im na piersi. Coraz częściej widziałem zatrzymujących się i siadających na schodach mijanych domów. W pewnym momencie czołówka biegnąca przed nami orzekła, że człowiek którego co jakiś czas widzimy w przecznicy a który biegnie prawie równolegle, jest ostatnim a nie jak sądzono pierwszym, spośród nich . Postanowiono więc skręcić i kontynuować bieg po lepszej , jak przypuszczano nawierzchni. Skręcili bez ostrzeżenia i część , pośród niej i ja , pobiegła dalej bez nich , na wprost . Zmęczenie dawało się we znaki również mnie , zacząłem zostawać w tyle . Zatrzymałem się . Wtedy właśnie ostatni z biegnących przede mną obejrzał się za siebie , zawahał się ,zawrócił, znowu się zatrzymał, coś krzyknął do pozostałych . Biegnący zaczęli się zatrzymywać a niektórzy z pośród nich iść w moją stronę. Cóż więc miałem robić . Przybrałem hieratyczną pozę , podniosłem ręce jak do błogosławieństwa i gromkim głosem rozpocząłem deklamację : Purusza szapira wa pura karmana , A pura a tara ma karma warana , 16

Li tudo ? „ Valpura karmapa a krysza Garuda pusz para Garuda ar Pisza „ Ma tudo ? Anioły dwa z natką Z mielonym węgorzem W błękitnej emalii

I cichutko, żeby inni nie usłyszeli, dodałem : Ale czy wam to . . . . . . . pomoże ?

MOJE WIGILIE

Poczułem na ramieniu delikatny dotyk dłoni. - Kochanie , powiedziała żona , już powinniśmy wychodzić. Podszedłem do komody , podniosłem leżącą na niej słuchawkę interkomu . - Bogdan , wyjeżdżamy ! Wyszedłem z pokoju , idąc przez słabo oświetlony hol do garderoby zdałem sobie sprawę jak nienaturalnie cicho jest w całym domu , zazwyczaj pełen codziennej krzątaniny dzisiaj zamilkł jak gdyby czekał w skupieniu na wielkie wydarzenia . Narzuciłem zimowy płaszcz , zszedłem po schodach na dół . Przy drzwiach czekała żona. Wyszliśmy na zewnątrz . Chwilę zatrzymaliśmy się pod kolumnadą ganku , prószył drobny śnieg , ale już na podjeździe zachrzęściły koła naszej nowej limuzyny więc zeszliśmy ostrożnie po śliskich schodkach . Bogdan wysiadł , otworzył drzwi mojej żonie i troskliwie pomógł włożyć tren sukni od Dolce i Gabbany , aby nie został przycięty drzwiami . Ja , już bez jego pomocy , wsiadłem z drugiej strony.

17

- Jedziemy do Radeon Palace Hotel , powiedziałem bardziej dla formy niż z potrzeby wydania polecenia. - Wiem proszę Pana , odpowiedział kierowca . Starszy Pan Prezes to potrafi zadbać o swoją rodzinę , wigilia w takiej oprawie to musi być wielka przyjemność ! Przez całą drogę nie padło już między nami żadne słowo . Wjechaliśmy na dziedziniec przed Hotelem. - Spójrz Krysiu ,spróbowałem przełamać milczenie , to nie do wiary ,że w Lublinie mógł powstać tak wspaniały budynek , jest bardziej luksusowy niż Merlin Palace w Dubaju ! A byłbym zapomniał , potraktujmy to jak świąteczny prezent a właściwie prezent sylwestrowy. Żona spojrzała na mnie wyczekująco. Zamówiłem na sylwestra apartament w Dubaju , ten sam co w zeszłym roku , uśmiechnąłem się na wspomnienie zeszłorocznego balu. Pocałowała mnie w policzek. - A zatem prezent trafiony , roześmiałem się radośnie. Zatrzymaliśmy się pod oświetlonym rzęsiście hotelowym baldachimem. Podbiegł boy z wielkim parasolem i otworzył nam drzwi .Podążyliśmy za nim , osłaniani troskliwie przed wiatrem , w stronę drzwi wejściowych. Bogdan odprowadzał nas wzrokiem, stojąc przy otwartych drzwiach auta , aż do momentu kiedy weszliśmy do rozświetlonego holu . W jego progu odwróciłem się i gestem ręki podziękowałem kierowcy. Ukłonił się zdejmując szoferską czapkę . Obsługa pomogła nam w przygotowaniu do wejścia na salę bankietową , potem poprowadzono nas do jej drzwi . Pani i Pan Magistris Ludi , zaanonsowano. Podszedł ojciec , uścisnęliśmy się wylewnie. Podał dłoń mojej żonie i poprowadził w stronę miejsca które zajmowała mama .Panie uścisnęły się z widoczną sympatią , potem ja ucałowałem maminą dłoń. - Siadajcie proszę , prawie jednocześnie powiedzieli rodzice . O tam jest dla was przygotowane honorowe miejsce, ojciec wskazał dwa krzesła, właściwie trony, na końcu stołu. Kiedy zdążaliśmy ku wskazanym miejscom wszystkie mijane osoby odkłaniały się nam życzliwie a wokół żony z każdą chwilą rósł coraz większy orszak pań ciekawych jej kreacji i komentarzy towarzyskich, jakie zwykle jej cięty język pozwalał głosić z wielką swobodą , wśród wybuchów perlistego śmiechu . Usiedliśmy a jeszcze wiele pań nie opuszczało naszej rozbawionej gromadki. Tymczasem ojciec , na drugim końcu sali , wszedł na podwyższenie specjalnie w tym celu przygotowane. Klasnął kilkakrotnie w dłonie by przerwać ogólny harmider . 18

- Moi drodzy , zaczął pośród zapadającej z wolna ciszy . - Moi drodzy , dzisiejsza wigilia jest już moją osiemdziesiątą z rzędu. Rozległy się oklaski. Ojciec ukłonił się , uciszył wszystkich gestem rąk i kontynuował. - W związku z czym , na dzisiejszy wieczór , przygotowałem dla was kilka atrakcji. Pośród zebranych rozległ się pomruk zadowolenia . Oprócz świetnego menu na stołach powitajmy moją drogą synową i mojego syna !!! Europejczyków roku 2008 , powracających wprost z Paryża ! Rozległy się frenetyczne owacje ! Wstałem , podałem dłoń żonie , ona również się uniosła , ukłoniliśmy się całemu towarzystwu. - Proszę państwa ! Proszę państwa ! Przekrzykiwał , hałas , ojciec . Znów próbował uciszyć zebranych. Kolejna propozycja , uwaga proszę państwa ! Kolejna propozycja ! Proponuję Państwu występ estradowy . Z powodu ograniczeń czasowych proszę o wybór jednej z dwu możliwości ! Pierwszym wykonawcą jest Maestro Penderecki i Chór oraz Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia i Telewizji w naszym mieście. W programie Maestro proponuje Siedem Bram Jerozolimy . Na Sali rozległy się rzęsiste brawa. - A jako kontrpropozycja …. Tu ojciec zawiesił głos , jak profesjonalny konferansjer , jako kontrpropozycja , powtórzył. Pan Kupicha i zespół ……..FEEL !!! Tym razem aplauz wybuchł z taką siłą, że naszą wcześniejszą prezentację można było uznać za ledwie zauważoną . Ktoś obok zaczął nawet śpiewać : Jest już ciemno , zostań ze mną …… Wszyscy siedzący wstali i kontynuowali owację na stojąco ! - Zrozumiałem ! Zrozumiałem ! To głos ojca przedzierał się przez aplauz i gwizdy publiczności . - Zrozumiałem, że prosimy na scenę Pana Kupichę ! Ale jeszcze przedtem . . . . Zgromadzeni powoli zaczynali siadać , mimo to jeszcze gdzieniegdzie słychać było oklaski . - Przedtem jeszcze ostatnia i jak spodziewam się największa atrakcja ! -Moja firma przygotowała dla Państwa prezentację nowej technologii , N H T ! Holograficzny pokaz ruchomej postaci naturalnej wielkości ! Co zrozumiałe skoro mamy Wigilię , przedstawione będzie – „ Błogosławieństwo Dzieciątka dla nas wszystkich zgromadzonych „ oraz …..zawiesił na chwilę głos dla langust i homarów na naszych półmiskach ! 19

Ojciec skłonił się zebranym z przesadną atencją. Rozległy się śmiech i brawa , nagradzające jego poczucie humoru . Zamyśliłem się . . . . . . . i mimo zgiełku , moje wspomnienia pożeglowały ku całkiem innej wigilii .

- Która godzina , skarbie ? Zawołała z łazienki żona . Zerwałem się na równe nogi , spojrzałem na zegar . - Już piąta , proszę cię , zaraz trzeba wychodzić , przecież rodzice nie będą czekali z wigilią, w nieskończoność . - Jeszcze pięć minut , odkrzyknęła zniekształconym głosem . Opadłem z powrotem na fotel , od godziny siedziałem w nim ubrany w kurtkę i buty . Zdaje się nawet zasnąłem. A zresztą co mnie to obchodzi ! Pomyślałem . Zaczną bez nas ! Wielka mi atrakcja ! - Wiesz co kochanie , mruknąłem do przechodzącej obok żony , coś ja nie mam specjalnie ochoty wychodzić z domu . Wiem ! Wiem ! Lepiej już nic nie mów ! Jej spojrzenie starczyło mi za cały komentarz. Nooo ! Gotowa ! Nareszcie ! - Idż do samochodu a ja pozamykam , zadysponowałem . Żona zbiegła po schodach z lekkością jakiej bym się po niej nie spodziewał. - Zadowolona ? Zapytałem kluczy trzymanych w ręku . Zamknąłem wszystkie zamki i podążyłem jej śladem . Rodzice mieszkali dwie ulice od nas ale wypadało przyjechać samochodem . „ Przecież wszyscy będą samochodami a wy jak dziady chcecie przyjść piechotą ?” Zapytała mamusia retorycznie we wczorajszej rozmowie telefonicznej. Dojechaliśmy po pięciu minutach , nawet szyby nie zdążyły rozmarznąć ! Wchodzimy do bloku . Na klatce schodowej pachnie smażony karp . - O ! Zgasło światło . Ale heca , może to jakaś grubsza awaria , ucieszyłem się . Gdzie tam ! Żona już namacała włącznik , znowu cała klatka utonęła w nieprzyjemnym świetle jarzeniowym . „ Ciemność krzepnie , blask ciemnieje ! „ rozległo się za drzwiami które właśnie mijaliśmy. Po kilkudziesięciu stopniowej wspinaczce docieramy do celu . Stajemy pod drzwiami . Za nimi słychać szwagra i jego tyrady na któryś z bieżących tematów . Argumenty oczywiście zaczerpnięte z jedynej gazety jaką czyta . - Boże spraw cud , abym to znowu wytrzymał ! Dzwonimy ! 20

- „Pukajcie a będzie wam otworzone” . Zażartował ojciec otwierając nam drzwi. - Aleee śmieszne ! Odciąłem zgryźliwie . W przedpokoju wieszak już pełen kożuchów i futer , znowu przyszliśmy jako ostatni . Żona szturcha mnie łokciem. - Widzisz jak się noszą ? A my jak zwykle . . . . ! - Jak w tej piosence , odrzekłem : ty w tej samej kurtce siódmy rok . - A powitać , powitać zagrzmiało z za stołu ciasno obsadzonego rodziną. - Proszę , proszę ! Siostra ustąpiła miejsca , żonie . Zgrzytnęły broszki i jakoś usadowiliśmy się za stołem . - No to już jesteśmy w komplecie ! Rzekł z ulgą ojciec i podniósł talerzyk z opłatkiem . - Ja jako głowa domu ( sięgnął po opłatek a talerzyk oddał szwagrowi ) życzę wam . . . . Opłatek jakoś tak niefortunnie podany w moją stronę , otarł się trochę zbyt mocno o moją dłoń . Zapiekło ! - Życzę wam ( chyba nawet nic nie zauważył ) kontynuował , tobie pierwszemu , jako że jesteś . . . - Pod ręką , dodałem ! Wszyscy niby się zaśmieli z żartu. - Wszystkiego najlepszego ! Zakończył. Coś tam jeszcze mówił ale moja uwaga skupiła się na skaleczonej ręce . Spojrzałem na opłatek , miał zakrwawiony brzeg . - Nieżle mnie dziabnął , pomyślałem i żeby nie wzbudzać sensacji odłamałem zabrudzony fragment. Uścisnęliśmy się z ojcem . Udałem, że opłatek wkładam do ust , ale tak naprawdę opuszczając, niby pustą dłoń przeniosłem go do kieszeni marynarki. Ogólne życzenia , przepychanki bo ciasno , całuski przez stół do tych którzy są fizycznie nieosiągalni . No i powoli zaczynamy siadać . Karpik albo śledzik , jak to na wigilii . Wszystko zaczęło rozwijać się w znanym nam wszystkim kierunku .

Kiedy podawano kutię odniosłem wrażenie, że ktoś dotknął mojego boku. Odsunąłem się odruchowo ale delikatny powtarzający się nacisk nie ustał . Spojrzałem w tę stronę ale siedzącej obok mnie żony nie było , poszła widocznie do kuchni . Zerknąłem na połę marynarki , w kieszeni coś się poruszyło ! Poczułem jak przerażenie lodowatym dreszczem przemknęło wzdłuż mojego kręgosłupa. Szczur ? ! ? Coś tam musiało wleżć ! To jakiś głupi dowcip ? 21

Wcale nie było mi do śmiechu ! Ostrożnie odchyliłem kciukiem brzeg kieszeni i . . . . osłupiałem ! Opłatek który tam włożyłem obrzmiał , zaróżowił się i o zgrozo wyrażnie się poruszył ! Starając się powstrzymać drżenie rąk sięgnąłem po papierową serwetkę leżącą na stole. Kiedy wziąłem przez nią drżący kawałek ciała nie czułem nawet obrzydzenia ,nic nie czułem , byłem głuchy i ślepy , tylko gdzieś , wewnątrz siebie czułem dudnienie serca ! Powstrzymywałem się całą mocą woli aby nie zacząć krzyczeć ze zgrozy ! Zawiniątko rzuciłem pod fotel na którym siedziałem . Chociaż wiedziałem ,że na tym się nie skończy to chciałem zyskać nieco czasu na ogarnięcie wszystkiego rozumem . - Co tam wujek masz pod stołem ? Zaczął dociekać siostrzeniec . - Pieska ? Dopytywał. - Skąd pieska ! Wujek nie lubi piesków , odburknąłem . Ale gówniarz nie dawał za wygraną. Zaczął zaglądać pod stół i rzucać w moją stronę kawałki chleba . - Przestań , kurwa rzucać chlebem , z niespodziewaną odsieczą przyszła mi siostra . Niestety stało się to czego nie mogłem przewidzieć. Kawałek skurki upadł blisko żywego ochłapa a on skwapliwie przykrył go swoim jestestwem . Tymczasem szwagier rozpoczął swoje kolędowanie , korzystając z zamieszania jakie powstało wepchnąłem to coś, pod swój fotel . - Bóg się rodzi moc truchleje . . . beczał szwagier ! - Oj zaraz i ty struchlejesz jak tylko To wylezie z pod stołu . Nie minęły nawet dwie zwrotki kolędy kiedy poczułem na nodze mocny uchwyt obcej dłoni ! Spojrzałem pod stół , to była ręka z pod mojego fotela ! - Zaczął się różnicować , jęknąłem w cichości ducha . Dłoń zacisnęła się na moim kolanie nie dając się oderwać . Co robić ? Chleb ! ! ! - Poproszę kromkę chleba , głośno szepnąłem do ojca siedzącego naprzeciw mnie . Krtań miałem tak ściśniętą przerażeniem, że nie mogłem z siebie wydobyć normalnego głosu . Wziąłem dwie kromki i niepostrzeżenie podałem je dłoni pod stołem . Natychmiast puściła kolano . - Ostatni moment żeby uciekać , wstałem niby dla rozprostowania kości . Niestety , zdążyła chwycić mnie za stopę !

22

Wyglądało na to, że chce więcej . - Czekaj cholero ! Dam ci karpia z chrzanem to się nim zatkasz na amen ! Wziąłem na widelec kawałek ryby i niby niechcący upuściłem ją na podłogę . Capnęła w jednej chwili. Wykorzystałem ten , jak się dzisiaj domyślam , ostatni moment aby uciec i rzuciłem się do przedpokoju . Za plecami usłyszałem rumor , jakby przewrócił się cały stół ! W głębi przedpokoju odzyskałem świadomość na tyle aby się odwrócić i sprawdzić co się dzieje za mną. Wśród porozrzucanych potraw , zastawy i poroztrącanych gości stało Coś ! Coś co gdyby nie budziło grozy było by komiczne . Coś co przypominało warzywny stragan przyozdobiony kawałkami ryby w galarecie i sinymi uszkami z barszczu . Coś z początku wydawało nieartykułowane dźwięki . Goście uciekali w moją stronę , do przedpokoju . Coś podniosło dłoń zaciśniętą w pięść i rzekło apokaliptycznym głosem od którego drżały sople zwisający z niby kryształowego żyrandola , głosem tym razem dobrze zrozumiałym dla wszystkich . - Ja dałem wam duszę , ciało i wolną wolę ,na swoje podobieństwo a kiedy wychynęliście z niebytu to co daliście mi w zamian ! Wskazał na swoje jestestwo . - Tak się wywdzięczyliście Ojcu Swemu ? Dodał po krótkiej przerwie . To rzekłszy odwrócił się obliczem do ściany , błysnął lśniącymi bielą pośladkami i omiótłszy je ogonem podobnym do ogona dorodnego węgorza , wstąpił w mór . Tak zniknął z naszych oczu . Moja matka stała w drzwiach , drżała . Teraz odgradzałe nas swoim ciałem od wydarzeń w pokoju . Zasłoniła twarz dłońmi i krzyczała wniebogłosy ! - Co za wstyd ! Co za wstyd ! Do dziś nie wiem czy miała na myśli wstyd przed Bogiem , ludżmi czy kimś jeszcze ? Od tamtej pory unikamy wspólnych spotkań , na ulicy witamy się zdawkowo i w pośpiechu mijamy . Właściwie widujemy się już tylko w rocznice tamtej wigilii .

*

*

*

*

Dlatego właśnie , oprócz tradycyjnych świątecznych życzeń , które powtarzamy przy wszystkich wigilijnych stołach , proszę Was !

23

Weźcie przykład z doświadczenia waszego kolegi i nie karmcie Pana Boga Swego , który znowu narodzi się w nadchodzącą noc wigilijną , byle gównem ! Sami widzicie, że ten zeszłoroczny czymś się zatruł . Pozwólcie ,że zgadnę czym , czy to nasze. . . . . . NIENASYCENIE ?

Pozdrawiam Was i Waszych bliskich . Wasz oddany Scriptor Dolores .

OPOWIEM JESZCZE , ALE JUŻ BARDZO KRUTKO, O REGRESINGU I O TYM DOKĄD DOPROWADZIŁA MNIE EKSPLORACJA UMYSŁU METODĄ SILVY

Wydaje się Państwu ,że rozmowa z Panem moim jest taka szczera i niezobowiązująca . Prawda? Widać z tego ,że nie jesteście świadomi z jakim monstrum macie do czynienia. Korzystam więc z momentu nieobecności mojego "zwierzchnika" i wyjawię jego sekret.Powrócę tylko do przyrodzonego mi sposobu wypowiadania myśli. A zatem. Skoro pryncypał ,pałkę zaprószywszy okowitą ,pawimentum swoją osobą zaszczyciwszy legł.Ja tedy sekretum wyłożę onego cyrulika,filistra,bufona i nieuka przebrzydłego.W którego to przytomności wielorakiej jestem wtórą personą. Jam to jest który trzymam korespondencyją z Waszmościństwem poprzez oną machinę piekielną. Pojmał mię,będzie temu sto i sześcidziesięci roków ,za kulbakę chwyciwszy kiedym do rabacyji jechał na koniku mojem. Wyznałem jemu ,nieopacznie, żem jest z Włości znanej jemu . Tedy aby mię w niewolnego obrócić,nabył oną majętność i tem więzi duszę moję. Jest i w onej mózgownicy pokracznej jeden Kitajczyk,wędrownym pedagogusem mieniący się,azaliż tej mowy jego nikt wyrozumieć nie zdoła. Jest i niewiasta za szaloną mniemana,z epoki Anglijskiej Królowej Viktoryi,zamkniona w pokoju bibliotecznem. Jest na koniec straszna baba wróżebna,z kolonij zamorskiech,co ją garrotą karano na gardle za jej gębę niewyparzonę. A ja miazmata person owych na machinę przelewam,służbę u balwierza trzymając! O tempora! Quidquid id est, timeo Danaos et dona ferentes!

To taka zbeletryzowana forma regresji . Sam przebieg tych doświadczeń jest bardziej prozaiczny . Metoda Silvy pozwoliła mi sięgnąć kilku , jak mi się wydaje , żywotów .

Szamanka w Ameryce Południowej . Dopadł mnie tłum . Starałam się ukryć nad jeziorem ,pod prymitywnym , skleconym z desek pomostem . Niestety zostałem wytropiony , kilka osób wywlokło mnie na wolną przestrzeń , miedzy jeziorem a zaroślami i jedna z nich której przeznaczono rolę kata , zażuciła mi pętlę na szyję i zacisnęłał ją mocno za moimi plecami . Tłum stał spokojnie przyglądając mi się z nabożną trwogą . Kiedy zaczynałam się

24

dusić wszyscy obecni głęboko mi się ukłonili . Wiedziałam za co zostałam ukarana . Zdradziłam tajemnicę jaką powierzyła mi miejscowa władczyni . Brzmienie języka portugalskiego działa na mnie jeszcze dziś jak waleriana na kota .

Szalona kobieta w Anglii. Zamykana na dzień w bibliotece mającej duże szklane drzwi przez które można wyjść do parku . Można kiedy nie są zamknięte tak jak teraz . Stoję w długiej sukni aż do ziemi . Jestem smutna a nie szalona . Zchowano wszystkie metalowe ostre rzeczy jakich mogłabym użyć przeciwko sobie i otoczeniu . Zabrano nawet świeczniki .

Nauczyciel . To moje najmądrzejsze wcielenie . Widzę jak przemierzam polną drogą bambusowy zagajnik . Mam na głowie stożkowy kapelusz z bambusa . Po mojej lewej stronie idzie mały chłopiec . To mój uczeń . Pytam czy ja z przeszłości , jako wykształcona osoba mam sobie dzisiejszemu coś do przekazania . Zatrzymuję się i odwracam w stronę mnie dzisiejszego . Mówię : Mam ci do przekazania Błogosławieństwo Czerwonego Smoka . Do dziś dnia kiedy widzę Chińskie filmy krajoznawcze czuję głębokie wzruszenie . Kiedy pierwszy raz usłyszałem nazwę Harbin nieomal się nie rozpłakałem .

Powstaniec . Pędzę na koniu poprzez las . Wiem, że już za zakrętem w prawo jest oberża , tam czekają powstańcy na wiadomość którą wiozę . Nie udało mi się pokonać tego zakrętu . Nie wiem dlaczego .

Syn czarownika . Anglicy zamknęli nas w obozie koncentracyjnym . Młodych z całej wsi . Mojego ojca który był czarownikiem powiesili . Ojciec mojego przyjaciela( kolegi który w tym życiu chodził ze mną do liceum ) żyje . Był wodzem we wsi . Anglicy mimo swojej pogardy dla nas, mimo wszystko chonorują miejscową władzę. Pilnuje nas Anglik który kiedy nikt ze swoich go nie widzi odnosi się do nas życzliwie( dzisiaj to mój profesor od języka angielskiego , z liceum ) . Zna kilka naszych słów a my kilka w jego języku . Opowiada nam o swoim pięknym kraju . Myślę ,że dobrze by było stąd uciec i dotrzeć do jego ojczyzny . Udaje mi się namówić kilku młodych którzy maja do mnie zaufanie, jeszcze z czasów kiedy mój ojciec był znacząca osobą we wsi . Syna wodza nie wtajemniczyłem , obawiałem się, że mógłby wszystko wygadać swojemu ojcu . Ucieczka się udała ale nikt mi nie powiedział, że do przejścia jest cały kontynent . Moi towarzysze opuszczają mnie potajemnie . Pamiętam ostatni moment mojego życia , kiedy ostatni towarzysz odwrócił się do mnie plecami i coś odgryzło mi głowę . Dziś lubię Anglików ale próba nauczenia się angielskiego budzi we mnie głęboki sprzeciw .

Do Angli mogłem dotrzeć w inny sposób . ale zrezygnowałem z niego . Kiedy postawiono mnie przed wyborem kolejnego życia mogłem urodzić się w Angielskiej Rodzinie Panującej . W czasie drugiej wojny światowej . Proszę mnie nie podejrzewać o Syndrom Królewski . Mnie ta planowana nobilitacja wcale nie ucieszyła . Widziałem tłumy przerażonych, bezradnych poddanych za których czułbym się odpowiedzialny. Ta odpowiedzialność wówczas mnie przerażała . Zrezygnowałem z tej inkarnacji z ulgą . Druga oferta , ta którą wybrałem wydawała się w porównaniu z pierwszą nieomal oazą spokoju . Jakże byłem naiwny . W życiu lekarza udzieliłem osobiście , licząc w przybliżeniu , 50 000 porad .Często ludziom będącym w stresie , cierpiącym . Nieżadko zabiegi które wykonywałem niosły spore ryzyko i przeważnie łączyły się z bólem jaki musiałem pacjentom sprawiać . Moje umiejętności rozładowywania stresu i napięcia nieżadko zostały poddane próbie .

25

WSTĘP DO CZĘŚCI II

Zanim zacząłem przygodę z OOBE (jeżeli nie wiecie o czym mówię znaczenie tego terminu poznacia państwo za chwilę) , wielokrotnie miewałem sen w którym dowiadywałem się, że nadchodzi czas ważnego egzaminu , tymczasem ja nie byłem jeszcze na żadnych zajęciach . Początkowo sądziłem, że to pozostałości stresów egzaminacyjnych z okresu studiów ale kiedy zbliżałem się do pięćdziesiątki trudno mi było uwierzyć w to, że to dobre wytłumaczenie . A zatem , sny dotyczyły czego innego . Teraz kiedy podróżuję rozumiem , że było to wezwanie do działania . Wezwanie z tamtej strony . Wołano z mojego wnętrza . Dotychczas interesowałem się różnymi religiami , filozofią , psychoanalizą, doskonaleniem umysłu , parapsychologią , nawet antropologią a wciąż nie rozumiałem co mówią do mnie moje własne sny . Pomiędzy, moim cyklicznie powtarzającym się snem, a chęcią dotarcia do rdzenia swojej istoty , nie widziałem żadnego związku . Dopiero kiedy wziąłem do ręki książkę pewnego autora opowiadającą o OOBE a potem przez niego zainspirowany przeczytałem trylogię Monroe’a , książki Moena i „Sztukę śnienia” Castanedy zrozumiałem , że to właśnie tędy wiedzie moja droga .

Nauczono nas myśleć osnach , marzeniach i fantazjach jak o myślach które niepotrzebnie zboczyły z właściwego prawdziwemu życiu toru . Ja też tak sadziłem . Przykład zastosowania takich fantazji w twórczości literackiej mieliście państwo , dopiero co, przed sobą . Jednak prawdziwego wstrząsu doznałem dopiero po doświadczeniach które opiszę poniżej . To co przez naszą ignorancję nazwaliśmy fantazjami to jedna z form postrzegania drugiej rzeczywistości . Rzeczywistości która jest wewnątrz nas a która jest bezbrzeżna i bezczasowa . To co dotychczas brałem za widzialny wszechświat ,wobec rzeczywistości jakiej dotknąłem , jest pozbawioną wyjścia drewnianą komórką , to co brałem za otaczającą nas przestrzeń jest jedynie projekcją Świadomości. To co brałem za fantazje umysłu , po odpowiednim przygotowaniu jaźni , może posłużyć za rozbieg ku bezkresnym podróżom po wszechbycie . Tak jak ręczną pompę wodną najłatwiej jest uruchomić kiedy tłok najpierw zalejemy wodą, tak ja pisząc o moich doswiadczeniach , pragnę indukować waszą jaźń .Niech wyobraźnia stanie się trampoliną , jak zapewne ciągle jeszcze wam się wydaje , WASZEJ świadomości . Piszę te słowa na zakończenie pierwszej części , jak mogło by się wydawać komuś niedoświadczonemu w eksplorowaniu własnej świadomości , fabularnej . Z wielkim zdziwieniem odkryłem ,że tak naprawdę śnienie i podróżowanie poza ciałem trwa nieprzrwanie zarówno w czasie naszego czuwania , odpoczynku jak i snu . Bodźce z drugiej strony zwierciadła naszego umysłu napływają bez najmniejszej przerwy . Wystarczy zamknąć na chwilę powieki albo zagapić się na moment , kierując uwagę ku naszym myślom .Wybory jakich dokonujemy na jawie , którą właściwiej było by nazwać transem konsensusowym , są również powodowane ciągłym wpływem świadomego, pozaczasowego obserwatora który nigdy nie przestaje patrzeć ! Zapraszam was do przeczytania prawdziwej relacji z . . . . ? No właśnie , jak by to nazwać ? 26

Nazwijmy tę część , moim świadomym doświadczeniem pozaczasowej Świadomości pozbawionej ciała fizycznego ! OOBE .

CZĘŚĆ DRUGA

MOJE DOŚWIADCZENIA Z OOBE

Przed rozpoczęciem tej niezapomnianej przygody podaję wam opis focusów ( poziomów dostrojenia naszej jaźni do poziomów energetycznych świata . . . . , no właśnie jakiego ? Pozamaterialnego ? Pozazmysłowego ? Prezmysłowego ? Prematerialnego ?). To temat na wielką debatę , do której was zapraszam . Opis czynię według klasyfikacji Monroe Institute® (poza oczywiście fokusem 49 , bo ten jest na razie nowością ). Numerki nie mają żadnego znaczenia. Po prostu zostały wzięte z kosmosu. W związku z tym, że są to tylko nazwy odnoszące się do pewnych stanów świadomości mniej lub bardziej odległych , pytanie o Focus 7 czy Focus 11 nie mają sensu. Te liczby są jedynie pomocną podpórką dla naszego umysłu , dla jego chęci definiowania wszystkiego wokół. Czyli można teoretycznie być gdzieś między Focusem 12 i Focusem 15, ale nie istnieje nazwa tego stanu. Jak powiedział by Castaneda , to jedynie kilka punktów , z co najmniej 600 Punktów Połączenia, dostępnych dla Wojownika w Podróży .

27

Focus C1: Poziom zwyczajnej świadomości świata fizycznego. Poziom rzeczywistości świata fizycznego, w którym żyjemy na co dzień. Focus 10: (Umysł Rozbudzony/Ciało Uśpione): Stan świadomości, w którym ciało fizyczne śpi, lecz umysł jest rozbudzony i gotowy do działania. W tym stanie można rozwijać narzędzia konceptualne, które pomogą zredukować napięcie i niepokój, uzdrawiać, widzieć na odległość i nauczyć się innych metod gromadzenia informacji. W Focusie 10, podobnie jak w stanie snu na jawie, uczymy się myśleć obrazami, a nie słowami. Focus 12: (Rozszerzona Świadomość): Jest to stan, w którym świadoma jaźń wychodzi poza granice ciała fizycznego. Focus 12 ma wiele różnych aspektów, łącznie z odkrywaniem rzeczywistości niefizycznych, podejmowaniem decyzji, rozwiązywaniem problemów i wzmożoną ekspresją twórczą. Focus 15: (Bez Czasu): Stan "Bez Czasu" jest poziomem świadomości, który otwiera ścieżki umysłu oferujące szerokie możliwości odkrywania samego siebie poza ograniczeniami, które niosą za sobą czas i przestrzeń. Focus 21: (Systemy Odmiennych Energii): Ten poziom oferuje możliwość odkrywania innych systemów rzeczywistości i energii znajdujących się poza tym, co nazywamy czasem, przestrzenią i materią. Focus 22: Stan świadomości ludzkiej, w którym ludzie wciąż żyją fizycznie i mają tylko częściową świadomość. W tym stanie znajdują się ci, którzy cierpią z powodu delirium, uzależnili się od środków chemicznych lub alkoholu, albo też znajdują się w stanie demencji. Znajdują się tu również pacjenci, którzy zostali znieczuleni lub zapadli na śpiączkę. Doświadczenia tu przeżyte mogą zapisać się w naszej pamięci jako sny lub halucynacje. Moje osobiste doświadczenie mówi mi, że wielu przebywających tu to ludzie zdezorientowani i zagubieni. A to sprawia, że może być trudno nawiązać z nimi kontakt. Focus 23: Poziom zamieszkany przez tych, którzy niedawno opuścili egzystencję fizyczną, lecz którzy albo nie potrafili rozpoznać i zaakceptować tego stanu rzeczy, albo uwolnić się od pęt Systemu Życia Ziemskiego. Znajdują się tu ludzie żyjący w najróżniejszych okresach historycznych. Ci, którzy tu żyją, są niemal zawsze wyizolowani i samotni. Często okoliczności ich śmierci sprawiły, że czują się zagubieni i nie wiedzą gdzie są, a nawet nie zdają sobie sprawy z tego, że umarli. Wielu z nich utrzymuje taką czy inną formę kontaktu ze światem fizycznym, a tym samym ogranicza sobie możliwość spostrzeżenia tych, którzy przyszli z Życia po Śmierci, aby im pomóc. Focus 24, 25 i 26: Są to Terytoria Systemów Przekonań zamieszkane przez ludzi nie posiadających formy fizycznej, a pochodzących ze wszystkich okresów historycznych i miejsc na kuli ziemskiej, którzy przyjęli i wyznawali najróżniejsze przekonania i koncepty. Należą do nich wierzenie religijne i przekonania filozoficzne, które postulują jakąś formę pofizycznej egzystencji. Focus 27: Tu właśnie znajduje się Centrum Przyjęć, lub Park, który jest jego sercem. Jest to świat sztuczny, stworzony przez ludzkie umysły; przystanek w podróży mający zmniejszyć szok przejścia z rzeczywistości fizycznej. Przybiera on kształt różnych miejsc na Ziemi najłatwiejszych do zaakceptowania dla nowoprzybyłych. Focus 34/35: Poziom świadomości poza świadomością ludzką, znany również pod nazwą "Zgromadzenie". Tu zbierają się inteligencje należące do innych obszarów wszechświata, aby obserwować zmiany zachodzące na Ziemi, tu jest możliwy kontakt z tymi inteligencjami.

28

A oto zapowiedż nowych przygód . Monroe Institute rozpoczął eksplorację Focusa 49 : “Using Focus™ 34/35 as our launch pad, we will be exploring the mystery and majesty of energy systems throughout our Milky Way galaxy and beyond...moving gradually into new states of awareness, being, and perception through Focus 49. Aided by hundreds of images from the space telescopes, and sound translations of the radiations from various celestial bodies (the true Music of the Spheres), we will collectively journey into interdimensional frontiers...seeking, asking, observing... awakening past and future memories associated with these distant energy systems, and thereby reclaiming more of our Total Self.”

MOJE PIERWSZE WYJŚCIA . Po dwóch miesiącach teoretycznych przygotowań ( lektura Monroe’a , Sugiera , Moena , Castanedy i innych) i długim zastanawianiu się nad sensownością tego całego pomysłu ,zaczynam zajęcia praktyczne. Kiedy już trochę przyzwyczaicie się do mojego sposobu myślenia opowiem wam bliżej o metodzie jakiej użyłem do zainicjowania swoich podróży . Pierwsze dwie noce to całkowite fiasko . Trzeciej nocy eksperymentu odzyskuję świadomość w drugim ciele, nieco zdziwiony wysokością z jakiej patrzę na swoje ciało fizyczne , tę wysokość szacuję na jakieś dwa piętra . Dlatego uznaję to wyjście za nieudane , raczej wizję senną , intencjonalną .Przecież powinienem widzieć ze dwa sufity ? Ale może to tak się widzi ? Skąd mam to wiedzieć ? Jestem niezdecydowany co do oceny pomyślności takiego wyjścia. Następnej nocy próba wyjścia metodą 4+1 ( wg. D . Sugiera ) . Proszę obecnych w astralu o pomoc w wyjściu . Leżę na prawym boku, cichy pisk ,właściwie dzwonienie w uszach, mimowolne drgnięcia w całym ciele . Czuję ,że ktoś próbuje mnie wytoczyć z ciała fizycznego, popychając moje plecy . Jestem przerażony a jednocześnie rozemocjonowany . Podświadomie jednak stawiam zbyt duży opór aby wyjście się powiodło. Piąta noc z rzędu , moich prób . Słuchawki na uszach, bardzo dobry trans ( fokus 10 wg. Monroe’a) oddzielnie ciało oddzielnie umysł . Po półtorej godzinie leżenia zaczynam się nudzić , nic się nie dzieje . Mam wrażenie, że na chwilę tracę świadomość i przysypiam .Odzyskuję świadomość w jednej sekundzie, nawet nie zdążyłem się przestraszyć to raczej takie ooooo! Ze zdziwienia . Czuję jak coś obraca mnie w prawo, wokół osi mojego ciała o 180 stopni. Siadam na materacu, cały czas czuję jakbym miał plecy przykryte kołdrą ( punkt połączenia ? Castanedy ) . Patrzę przez lewe ramię na poduszkę , widzę to czego się właściwie spodziewałem . Moje ciało nadal leży na materacu z głową na poduszce ( z trochę otwartą gębą ) . O jasna cholera ! Wyszedłem ! Co teraz ? ! Acha ręce , zobaczyć własne ręce , jak u Castanedy . Są ręce , trochę nieostre bo w pokoju jest półmrok , to dopiero 4 rano , kotary zasłonięte . Spoglądam w stronę stołu, głowę mam na wysokości blatu ( spałem na materacu, na podłodze ) na stole widzę kilka flakonów z ciemno dymnymi ,powiewającymi płomykami u szyjek . Reszta pokoju w zasadzie ta sama . Jestem tak wstrząśnięty , że mimowolnie wracam do ciała. Rano sprawdzam co to za dziwne flakony . To trzy puste plastykowe butelki po wodzie mineralnej . Następnego dnia jestem tak wstrząśnięty, że nie mogę o niczym innym myśleć . Jednocześnie odczuwam niewytłumaczalny smutek . Wcześniej myślałem, że po pierwszym wyjściu będę w euforii , a tu wręcz przeciwnie , smutek trwa dwa dni . Dlaczego ? Że to wszystko prawda , czyżbym podświadomie chciał żeby tak nie było ?

29

Dochodzę do wniosku ,że ten smutek powstał w wyniku ogromnego ubytku energii w czasie OOBE . Postanawiam skonstruować mentalnie urządzenie ładujące mnie energią w astralu, podobne do kryształu w Monroe Institute, o jakim czytałem . Wykorzystuję do tego astralne laboratorium z Metody Silvy. Dobudowuję wieżę o wirowych, wewnętrznych prądach wznoszących z tarasem na wysokości Fokus 12, z miejscami dla przewodników. U podnóża wieży kapsuła energetyczna dla mojego ciała w Fokus 10 ,kapsuła jest zakorzeniona energetycznie we wnętrzu Ziemi ,skanuje moje drugie ciało wielobarwnym światłem usuwając napięcia z całego dnia i dopiero po tym zabiegu pompuję czystą energię. Do Fokusa12 i dalej w kierunku 21 kapsuła porusza się ruchem wirowym w prawo do góry w wieży jak w gwintowanej lufie .Wewnątrz wieży skupiłem silną błękitną energię . Dojście do podnóża wierzy powoduje przejście od Fokusa 1 do Fokusa 10.

Gdzie by tu wyjść? Wpadam na pomysł, że odwiedzę jakiś swój aspekt który trzeba, być może , przeprowadzić do Parku . Pewnie taki aspekt jest . W czasie regresji w Metodzie Silvy i w Regresingu u Żądły namierzyłem kilka swoich wcielenio-aspektów. MTJ ( żargonowy skrót od Mojej Totalnej Jażni ) lecimy na odzyskanie ! Piwnica , ciemnawo , pod ścianami leży troje oskórowanych zwłok , nie krwawią, połyskują świeżością mięśni .Zgroza !!! Zza pleców słyszę MTJ –ta , to twoje aspekty które czekają na przeprowadzenie. Nie wiem co zrobić , nie mogę znieść tego widoku , wychodzę po wąskich schodkach z piwnicy na podwórko . Wyjście jest obok trzepaka, w prawym rogu podwórka .Na trzepaku wisi dywan a do słupka jest przywiązane oskórowane truchełko królika albo kota . Biorę go do ręki i przecinam w poprzek ,sam nie wiem dlaczego to robię .Przyglądam się przekrojowi ! Świeży ! Matko boska co za wyjście. Najwyrażniej ten królik to jakiś rodzaj organicznego przełącznika bo nagle akcja przenosi się do momentu kiedy jedno z moich dziewiętnastowiecznych wcieleń mknie na koniu leśnym duktem w stronę gospody , atmosfera powstańcza . Przez dwadzieścia lat żyłem w przekonaniu, że w tym wcieleniu brałem udział w powstaniu styczniowym , ubranie cywilne , półkożuszek. Dojeżdżam do zasłoniętego krzakami zakrętu drogi , mniej więcej w tym miejscu urywały się moje dotychczasowe regresje. Z krzaków niespodziewani wyłania się zaostrzony drąg , ja XIX wieczny , nadziewam się na niego w pełnym pędzie . W ogóle nie zdaję sobie sprawy z tego co się stało. Śmierć na miejscu ! Ja współczesny podchodzę do mnie ówczesnego, jestem zaskoczony całą sytuacją nie mniej od niego. Co teraz ? Acha to tak jak radzi Moen przy odzyskaniach . Pytam astralnego ciała nieboszczyka jak się nazywa ,trochę to śmieszne , tak jakby akurat to w tej chwili było najważniejsze . Ale on podejmuje dialog i odpowiada; Arnould . Otwieram gębę ze zdziwienia , to co z ciebie za polski powstaniec? A skąd jesteś , kontynuuję, z Paryża ? Nie! Odpowiada domniemany Polak , z Lionu . Jestem tak zdziwiony, że zapominam języka w gębie. Biorę tego całego Arnoulda za rękę i mówię; no to chodż , wracamy do domu. Tylko ja wiem, że ten jego dom to Park w fokusie 27 . Dziewiętnastowieczny Lion .Stoimy przed okazałą mieszczańską kamienicą , wchodzimy po schodach na pierwsze piętro .Salon . Damy i panowie odpowiednio odziani, siedzą przy wielkim owalnym stole . Obiad ? Radość na widok wchodzącego Arnoulda . Panie wstają podekscytowane . Mnie nikt chyba nie widzi . Co to za salon ? Czyżby ich poczekalnia w Fokusie 27 ? Wycofuję się i wracam do ciała .

Próba dostrojenia się do otoczenia fizycznego .Wychodzę przez ścianę, przed dom , stoję na mojej ulicy. Szósta rano. Nie wiem skąd, podchodzi do mnie dwójka dzieci. Jedno stoi przede mną a drugie jakoś tak z boku , powiedział bym , że nawet bardziej z tyłu . Pierwsze uśmiecha się radośnie, drugie w tym czasie ściąga mi spodnie od piżamy .Poirytowany odwracam się do tego drugiego, chcąc mu 30

przyłożyć w ucho a ten gnojek robi mi taki rozdziaw mordy przed nosem jak by miał łeb krokodyla . Zatyka mnie i cofa natychmiast do ciała fizycznego. No i proszę , BOTY ! Nie musiałem długo czekać na tych zaganiaczy śniącego stada !

Cała noc nauki w klasycznym języku greckim . Monotonnie, kilka godzin. Nic nie rozumiem . Ala jak widać oni mają przekazać mi jakąś wiedzę i nie obchodzi ich czy rozumiem ją na poziomie mentalnym, mój wewnętrzny translator symbolicznie nadaje tym informacjom formę greki .Przed powrotem do ciała fizycznego rano kilka razy powtarzają słowo Mojra . Rano wstaję i idę do kompa sprawdzić co to jest ta Mojra. Nie przepadam za mitologią grecką .Mojra kojarzy mi się tylko fonetycznie z dintojrą. Jak się okazuje nie bez podstaw . Są trzy Mojry , boginie . Pierwsza to , druga tamto ,a trzecia jest od tego by karać ludzi za naruszenie tabu ! Trochę obleciał mnie strach .

MOJRY

Triumf śmierci lub Trzy Mojry (ok. 1510-1520) - Victoria and Albert Museum, Londyn

Mojry (gr. Μοῖραι Moirai) – w mitologii greckiej boginie losu, utożsamiane przez Rzymian z Parkami. U różnych poetów miały inne genealogie. U Homera jest jedna Mojra, natomiast według Hezjoda były one trzema córkami Zeusa i Temidy, noszącymi imiona: Kloto ("Prządka" nici żywota), Lachesis ("Udzielająca", która tej nici strzeże) i Atropos ("Nieodwracalna", która ją przecina). Symbolizowały starogreckie pojęcia filozoficznomitologiczne dotyczące losu ludzkiego i porządku świata. Ich siostrami były Hory i Charyty. Były boginiami życia i śmierci, jedynymi ponad bogami olimpijskimi, których rozkazom nie podlegały. Znały one przyszłość ludzi i bogów.

31

Pierwotnie mojra było raczej pojęciem filozoficznym i oznaczało przeznaczenie i los człowieka oraz ogólne, nieubłagane prawa świata. Każda istota ludzka od narodzin miała swoją mojrę, określającą długość życia oraz szczęście i nieszczęścia jakie ją spotkają. Ta "indywidualna" mojra stanowiła część losu całego świata i w tym znaczeniu bezosobowa mojra była nieubłagana jak przeznaczenie. Mojra oznaczała prawa, których nawet bogowie nie mogli omijać, nie narażając porządku świata na niebezpieczeństwo. Z czasem wyobrażenie Mojry przyjęło postać pojedynczego bóstwa, które było personifikacją przeznaczenia człowieka, a później trzech sióstr - prządek losu człowieka, które mieszkały w pałacu w sąsiedztwie Olimpu, czuwając nad życiem każdego człowieka. Mojry pojawiły się w kulcie greckim bardzo wcześnie, ale nigdy nie miały one mitu w ścisłym znaczeniu tego słowa. Pierwsza Mojra przędzie nić żywota druga strzeże jej wśród wszelkoich przypadłości , a trzecia ją przecina i tym samym sprowadza śmierć . Źródło - Wikipedia.

Następnej nocy to samo tyle tylko ,że po Niemiecku . Nie rozumiem nic . Przewodnik przekłada przed moim nosem jakieś tomiska , coś mi pokazuje w nich palcem . Nic do mnie nie dociera , ni w ząb . Ale co ciekawe i w jednym i w drugim przypadku nie wyklikuje mnie to znaczy, że gdzieś na poziomie pozawerbalnym jednak moja świadomość coś przyjmuje ! Tej nocy siedzę oparty lewym łokciem o dług , wysoki , wąski stół . Podobny do barowego tyle ,że za stołem nikogo nie ma . To znaczy jest ale to nie barman tylko jakiś gość który zajęty jest czytaniem i notowaniem w kajecie . Siedzimy nie odzywając się do siebie całą noc . Siedzi się bardzo przyjemnie . Nikt niczego nie udaje . Kiedy czuję ,że niedługo będę musiał się obudzić, mówię do swojego milczącego towarzysza , że będę już wracał do siebie . On odrywając się na chwilę od swojego zajęcia i mówi, że jest jeszcze trochę czasu ale skoro ma mnie to niepokoić to żebym wyskoczył i sprawdził . Prosi abym jeszcze wrócił . Odnoszę wrażenie, że jemu też się siedzi ze mną bardzo przyjemnie. Budzę się . Na zegarku dopiero szósta , mam jeszcze całą godzinę . Obracam się na drugi bok i już nie próbując się dostrajać zasypiam. Znowu jestem przy tym samym stole !!! Gość przyjaźnie patrzy na mnie . - Jak przyjdzie pora i będziesz musiał wracać to nic nie mów tylko idź . Siedzimy , nic nie mówimy . Jest naprawdę fajnie . Po jakimś czasie słyszę budzik i tak jak mówił , nie żegnając się lecę do siebie , czyli . . . . . do nas .

Następnej nocy . Wracam z wycieczki po okolicy , na piechotę . Najbezpieczniej pieszo bo nie wciąga tak szybko do ciała .Jestem już niedaleko domu . Przechodzę przez mały park obok domu zakonnego Sióstr Nazaretanek . Z pośród drzew wychodzi jakiś zakapturzony typ . Cały na czarno . Ja zamiast wrócić do ciała fizycznego w trybie alarmowym , ruszam w jego stronę , idę ostro na konfrontację . Typ wyciąga pałkę i wali mnie nieco powyżej kolan . Czuję fizyczne uderzenie , od razu wracam do ciała. Uderzenie jest tak realne, że czuję je jeszcze po obudzeniu . Sprawdzam nawet czy nie mam siniaków . Następne wyjście . Tym razem MTJ zabierze mnie na prawdziwe odzyskanie obcej osoby .

32

Uzyskuję pełną świadomość na ulicy w jakimś mieście . Miasto wygląda na duże , na ulicy są tramwajowe tory .Przewodnik prowadzi mnie w stronę jakiegoś włazu w chodniku .Podchodzimy ,każe mi poczekać, sam po chwili przynosi skądś , puste tekturowe pudełko. Podchodzi do otwartego włazu i wrzuca pudełko do środka .Robi tym spory hałas. Po chwili z włazu wychyla się jakiś inny, podobny do mojego przewodnika gość. Widzi nas .Cofa się i wypuszcza przed sobą dwóch chłopaków .Prawie od razu nadjeżdża tramwaj , oni w biegu wskakują na drabinkę zwisającą z tyłu. Po drabince włażą na dach i tak jadą dalej w głąb ulicy .Trochę mnie dziwi, że mnie to nie zdziwiło . odwracam się w stronę włazu. Ten który był pod ziemią , wychodząc podaje mi nóż z jaskrawo żółtym trzonkiem .Nóż jest jakiś taki dziwny , jakby przepiłowany w połowie długości ostrza i to tak znacznie, że przy próbie jakiegokolwiek użycia połowa noża od razu odpadnie .Pytam go po co mi ten nóż ? Przyda ci się tam , na dole. Odpowiada ten , nie mój przewodnik i wychodzi z włazu na ulicę. Teraz kolej na nas . Mój przewodnik schodzi do włazu , po drabince , ja za nim . Wewnątrz jest całkiem ciemno .Po lewej stronie na ziemi leżą dwie osoby , prawie ich nie widać .Zauważyłem je, bo gdy je mijałem światło padające z otworu włazowego przesunęło się po ich wilgotnych , połyskujących czarnych okryciach . Przewodnik nie zwrócił w ogóle na nie uwagi, no to ja też nie .Idziemy dalej .Przed nami korytarz się rozjaśnia i po chwili wchodzimy do jasno oświetlonego pomieszczenia .Po prawej stronie, na jakby stole ,leży facet w jaskrawo żółtej kurtce, jeszcze żyje ale czuje się, że to już długo nie potrwa. Błyskotliwie konstatuję, że to jakiś kod kolorów i że mam podejść z tym żółtym nożem do niego. Tylko po co ? Dorżnąć go ? Ale takim porąbanym nożem ? Staję niezdecydowany . Mój przewodnik woła mnie . Jego przekaz brzmi . Zostaw go, to był taki żart .Podejdź tutaj ! Pokazuje mi stojącą pod szklaną ścianą ławkę .Za szybą widać chyba metro albo podziemny dworzec kolejowy. Podchodzę do leżącej na ławce kobiety . Leży jakby nie żyła , a może nie żyje ? Jest w jakimś wymiętym , ciemnym , płaszczu .Przewodnik poleca aby przemówić do niej .Co mam mówić ? Przewodnik - zacznij , otwórz usta . No to zaczynam . Płyną ze mnie słowa których bym się nie spodziewał w tej sytuacji . - Dzień dobry pani , jestem byłym pracownikiem filharmonii , zwolniono mnie wczoraj. Kobieta wstaje jak na dźwięk zaklęcia , jest rozpromieniona, tak jak bym odnalazł ją w środku ciemnego lasu , rzuca mi się na szyję . Ze strony przewodnika pada poleceni w moją stronę .Teraz możesz odejść, nie masz tu już nic do zrobienia . Jestem zaskoczony całą tą sytuacją ,wracam do c.f. z przyjemnością .

Środek dnia mam paskudny atak migreny , oprócz bólu głowy nachodzi mnie nieodparta chęć zaśnięcia. Kładę się na plecach ,na dywanie, zamykam oczy. Niemal natychmiast widzę sporą , jasną dziurę a w jej obrysie dwie wykrzywione zdziwieniem , trochę niechętne mi twarze . Od razu odechciewa mi się spać. Czyżby szczelina opisana przez R. Monroe’a ? Z moim poziomem dostrojenia w tamtej chwili , musiałem wyglądać jak zmokła kura wystrzelona z armaty .

Pozostawiam MTJ-towi wolną rękę i po chwili lecę nad jakimś pustawym miasteczkiem , jakieś takie graniczne to miasteczko, za chwilę kiedy dolatuję do wieży stojącej na jego krańcu , ten graniczny charakter znajduje pełne uzasadnienie . Za wieżą nie ma już nic . Nic! Cała materia wali pod kątem prostym w dół , wodospadem tak ogromnym że kiedy go mijam i patrzę z drugiej strony sprawia wrażenie stojącej masy sporządzonej z toffi a nie spadającej w czeluść materii. Tysiące kilometrów w dół aż ginie w mroku. Nie trudno się domyślić że to koniec Parku .Kwestia dotarcia do Pasma Hdżwięków to już właściwie niezbyt długa wycieczka . Jazgot , bełkot .No właśnie , to jest wszystko co zostaje na tym ziemskim świecie po naszych rozmowach , głębokich przemyśleniach , skargach , prośbach , śmiechu i zawodzeniach. Śmietnik . Nieznośne , zawracam ! 33

Następnej nocy , wyjścia właściwie nie było. Było za to przyjście. Włączyłem preset i kiedy czerń przed moimi zamkniętymi oczami zyskała głębię wyłoniła się z niej błękitna dłoń , właściwie całe przedramię, dłoń pogładziła mnie po policzku z wyrażną sympatią .Na wszelki wypadek tej nocy już się nigdzie z ciała nie oddalałem .

A może MTJ, pokażesz mi skąd ja się tu wziąłem na tym łez padole . Jestem gotowy jak kamikadze , na wszystko . Wal MTJ ! Pojawia się przede mną przewodnik . Gejsza ( CO ZA POCZUCIE HUMORU, MTJ? BRAWO!!! ). Prowadzi mnie w kierunku antropomorficznego bytu ( wygląda trochę jak rozkraczona japońska zbroja z hełmem do ramion ) z którym jestem w jakiś sposób energetycznie powiązany . Omijam go .Byt jest z kolei powiązany rodzajem energetycznego taśmowatego przewodu z następnym już nie antropomorficznym a raczej jarzącym się wielobarwnymi refleksami , kulistym . Do niego dochodzą jeszcze inne połączenia z tego rejonu z którego przybyłem . Minołem tę kulistą formę ta z kolei jest połączona z następną jeszcze potężniejszą od niej , z kolei do tej następnej dochodzą połączenia podobne do tego wzdłuż którego lecę . Przewodniczka została już przy pierwszej kulistości . W chwili kiedy to spostrzegłem jakbym zaczął tracić zainteresowanie dalszą samodzielną eksploracją . Dalej pewnie nie ma nic ciekawego , kolejne zlepki coraz potężniejszych energii ponadto zdaję sobie sprawę z tego że przyjdzie moment kiedy ta próba zobaczenia swojego emitera zacznie przypominać próbę obejrzenia swoich pleców bez pomocy lustra , więc bardzo szybko zawracam do mojej gejszy.

Wychodzę przy pomocy nagrania The Geteway Experience / Odyssey . Wychodzę z ciała i stoję nad nim . Po drugiej stronie widzę dwie czarne postacie . Odruchowo daję susa z powrotem do ciała . Ucieczka jest tak histeryczna ,że wybucham śmiechem . Obydwie czarne postacie też są rozbawione takim „sprintem” . Budzę się śmiejąc się z samego siebie !!! Trochę szkoda, że zmarnowałem taka okazję . Ale gdybym jeszcze zobaczył pozostałych dwóch przewodników , stojących za mną , to pewnie bym uciekał jeszcze szybciej . Monro’e opisuje, że wyjście,z tym nagraniem , odbywa się w towarzystwie czterech przewodników . MTJ dzisiaj zaprowadź mnie do jakiegoś wielkiego duchowego bytu . Jezusa albo Buddy no albo kogoś podobnego . -Kogoś klasy MAJO ? ( Skąd mi przyszła taka nazwa do głowy , może od major ? Albo to jakaś podpowiedż MTJ-ta ? ) Lecimy strasznie długo , minęło jakieś półtorej godziny( poznaję po presetach bo czas subiektywny to jakieś 20 minut ). Zaczynamy zbliżać się do ogromnego tworu o powierzchni podobnej fakturą do kraba czy innego skorupiaka ? Maszyny tak wielkiej, że kiedy jej spód wyłonił się z ciemności to nie spostrzegłem jej konturów . Na powierzchni ma jakieś równoległe bruzdy z talerzowatymi występami w równych odległościach . Trochę wygląda jak powierzchnia gigantycznej muszli . A zatem , aż strach pomyśleć , mam przed sobą forpocztę Zgromadzenia ? Czuję, że MTJ siedzi mi prawie na plecach, jeszcze takiej jego bliskości nigdy nie czułem . W każdym bądź razie wygląda na to, że MTJ ma pietra . Ja za to czuję się całkiem bezpiecznie z taką siłą za plecami . Hamujemy, w pancerzu nie ma żadnego wlotu , po dłuższej chwili na pancerzu pojawia się świetlisty punkt . Powiększa się szybko odsłaniając rozświetlony tunel .Nie ma strachu , myślę sobie, wysoka faza nie zrobią nam krzywdy . Powoli wlatujemy do tunelu ( nie mogę się oprzeć porównaniu, że to taki . . . 34

„anus mundi”) Lecimy , MTJ-ta mam na sobie , wlazł już na mnie całkiem .Coś nas zatrzymuje .Czuję a właściwie nawet widzę, że coś zaczyna mnie skanować ale w jakiś dziwny sposób, jakby płaszczyzna skanująca wypychała z przestrzeni jaką moja świadomość odczuwała jako moje drugie ciało , wszystko co nie było moją czystą świadomością. Obleciał mnie strach ale nie za wielki . Pytam MTJ-ta czy mam się zacząć bać .Czy to coś wyciśnie mnie jak tubkę i jak ja odzyskam tę wyciśniętą moją zawartość? MTJ mówi żeby się nie bać i że nic mi nie będzie. Skaner przeszedł . Ja żyję i nawet mam dalej świadomość. I w tym momencie dostaję w „pierś” ROTĘ ! ( ROTA to forma skompresowanej informacji, jest formą bardziej zaawansowaną niż przekazywanie słów drogą telepatyczną ) . Pierwszą w moim życiu rotę. Nie bardzo wiem jak ją odczytać .MTJ milczy. Ta rota to jest jakaś rota warunkowa; jeżeli coś - to coś. Przecież teraz nie przyznam się, że nie wiem o co chodzi . Zgadzam się na to „ coś”. Otwierają się przede mną jakieś „drzwi” . Wchodzę , ale mam wrażenie ,że za mną nie ma już MTJ-ota. Przede mną jaśniejsze , niż w tym pomieszczeniu w którym jestem, otwarte rozświetlone drzwi . Czyli mogę wejść? No to wchodzę .W środku bardzo jasno , pod ścianami jakby biało- świetliste obłe pufy , wszystko przykryte jednym wspólnym przeziernym woalem , te pufy to nie są przedmioty to coś żywego , jakoś chyba nawet na mnie wpływają. Postałem , popatrzyłem , no i co? Trzeba wracać . Powrót jak zwykle na własną rękę . Szybko , jak sprężanie się rozciągniętej gumy. Jeszcze przed otworzeniem oczu w stanie półsennym słyszę głos , tak jakby ktoś stał obok łóżka : OJCIEC ZMARŁ PÓŁ GODZINY TEMU . W jednej chwili dochodzę do przytomności . Patrzę na wyświetlacz zegara , jest siedemnaście minut po piątej rano . A więc umarł za piętnaście piąta !!! Jestem przerażony . Nie mam żadnych wątpliwości co do prawdziwości słów ze snu . Już nie mogę zasnąć . Czekam do godziny ósmej , nikt nie dzwoni . Poczekałem jeszcze godzinę . Zdecydowałem się zadzwonić do rodziców. Wszystko w porządku ! Ale dlaczego mnie ten głos tak nabrał ? Może wcale mnie nie oszukał ? Jeżeli czas nie istnieje , któregoś kolejnego roku w ten dzień o tej właśnie godzinie umrze mój ojciec ? Obym mógł się o tym przekonać jak najpóżniej . Coś mnie mdli . Nie czuję się zbyt dobrze. Następnego dnia , a właściwie nocy , nie mam ochoty na wyjścia , dopiero po dwóch dniach nowa jazda. MTJ lecimy do JEZUSA , może mnie uzdrowi ( Trochę z kiszeczkami , po prawej stronie, nie za tęgo . Zaczęło się w wieku w jakim Arnoulda nadział na drąg jakiś . . . . syn , do dziś dnia nie wiem czyj . W moim przypadku role zaostrzonego drąga spełnił produkt pewnej znanej firmy farmaceutycznej.) no i łapie mnie jakieś choróbsko bo coś mnie tak mdli i ogólnie nyje. No to lecimy, presecik przecież już gra dłuższy czas .Najpierw relaksacyjny potem hemi-sync ,leżę na prawym boczku , miodzio. Aż tu nagle . . . leżę na plecach a przecież się nie odwracałem. W lewym boku coś mnie wybuliło jakbym miał za chwilę pęknąć iiiii……… jak mnie nie trzepnie o podłogę i pół metra w górę i znowu o podłogę . Zdążyłem jeszcze pomyśleć że zaraz wszyscy w domu się pobudzą bo rzucało mną jak na Egzorcyście . Ale to coś tak mną waliło z rozpędu i w górę i o podłogę , chociaż nawet specjalnie nie bolało, tylko to zaskoczenie , że nawet nie strach . Co się dzieje . Jezu dopomóż ! No nie ma żartów . Pierwsze co w tej chwili zrobiłem to pomyślałem o Jezusie . Przecież miał gdzieś tu być . Po drugim wołaniu o pomoc wszystko ustało. Otwieram oczy w ciele fizycznym , a ja leżę na prawym boczku , słuchawki w uszkach . Ucho nakryte rogiem kołderki .CISZA ! SPOKÓJ! Całe moje Ja jest w szoku i jeszcze się w sobie trzęsie, przez chwilę się nie poruszam. Zaczynam analizować .Dociera do mnie dopiero po jakimś czasie . ROTA ! Warunkowa !!! Już wiem co to był za warunek .” Ty wejdziesz

35

do nas jak pozwolisz nam wejść do ciebie !!!” Tylko że ja nie miałem pojęcia jak się takie związki konsumuje . Nawet nie przyszło mi do głowy że dostałem LOKATORA !!! Wiele wskazuje na to że to właśnie Jezus mnie uwolnił . Pewnie „przechodził” gdzieś w pobliżu ale tego akurat nie zauważyłem bo właśnie mną trzęsło ! Wstałem wcześnie rano bo już nie dało się zasnąć. No i to właśnie wtedy obiecałem sobie że zacznę pisać pamiętnik z podróży . Przynajmniej zostanie po mnie jakiś dokument , spiszę tutaj wszystko zanim ktoś mi urwie łeb .

MOJE DRUGIE WYJŚCIA Minęły trzy tygodnie bez wychodzenia .Po pamiętnej trzęsawce każda próba wyjścia kończyła się zaśnięciem .Dopiero po użyciu wcześniej obmyślonego wybiegu zaczyna się na nowo ! Odzyskuję świadomość w drugim ciele. Siedzę we własnym samochodzie na miejscu kierowcy .No chyba nie ma lepszego porównanie na oddanie relacji ciało fizyczne – drugie ciało ( energetyczne) Siedzę za kierownicą . Nie jestem w stanie manipulować dżwignią biegów . Gałka dźwigni jest z jakiejś plastycznej łatwo odkształcającej się pod wpływem dotknięcia substancji . Rozglądam się dokoła. Przed maską chodzi jakiś facet wyglądający na stróża. Nie mogę odwrócić głowy do tyłu , jakiś rodzaj blokady , ale odczuwam obecność mojej matki . Skądś wiem że zaraz przyjdzie ojciec . No to już mniej więcej wiadomo . Osoby z którymi jesteśmy silnie związani emocjonalnie , jak by to wam przybliżyć , w drugiej uwadze czyli w świadomości drugiego ciała są antropomorficzną maską nieorganicznych świadomych bytów energetycznych niezbyt nam przyjaznych o skwierczącej pomarańczowej energii. To odlegli zwiadowcy z dalekich rejonów wszechświata , poszukujący świadomości innych typów . Czym innym są nieorganiczne świadomości przybierające przed „wzrokiem” naszego drugiego ciała formę przedmiotów nonsensownych , irracjonalnych .Tak jak nacięty nóż z żółtym trzonkiem o jakim opowiadałem przy innej okazji albo właśnie ta plastyczna gałka dźwigni zmiany biegów w samochodzie o którym właśnie opowiadam. Wystarczy skupić przez dłuższy czas uwagę na takiej postaci albo przedmiocie a zmienia się on w energię o specyficznej charakterystyce i barwie . W przypadku gałki była to energia o dużo mniejszej częstotliwości , czerwona . To także zwiadowca ale mniej niebezpieczny od skwierczących pomarańczowych . Gdybym wyraził taką wolę poprowadziłby mnie do swojej siedziby podobnej do tej jaką odwiedziłem z MTJ-otem całkiem niedawno . Chyba właśnie o to nasze włamanie cały ten szum . A zatem jestem uwięziony we własnym ciele i na dodatek dobrze pilnowany !!! Pozostają dwa wyjścia . Albo skupić się na zwiadowcy czerwonym i dać drapaka w inną częstotliwość. Niestety nie mogę przewidzieć co zrobi w tej sytuacji dwoje pilnujących mnie zwiadowców z trzecim w odwodzie ( tatuś!) .Niestety mimo że nie są wobec mnie jakoś wyrażenie agresywni to jednak chyba nie mają poczucia humoru . Mogę mieć zatem problemy przy powrocie do realu .

36

Wybieram , zapewne ku waszemu rozczarowaniu , drugie rozwiązanie. Wracam do was .

Wyjść , wyjść , wyjść ale jak ? Wpadam na nowy koncept. Tworzę tubę energetyczną prowadzącą na wyższe częstotliwości , podzieloną śluzami . Każda śluza zatrzaskuje się za mną zaraz po przejściu przez nią .Każdy następny sektor tej energetycznej rury ma wyższą częstotliwość i izoluje mnie jednocześnie od zewnętrznych wpływów. Na końcu tej rury wyskakuję w trójwymiarową czerń ( mroczne morze świadomości) na bardzo wysokich dostrojeniach . Liczę że teraz mnie nie zatrzymają .Sposób ma tylko jedną wadę , wymaga olbrzymich zasobów energii , dlatego wyjścia będą na pewno krótsze. No i nie w drugim ciele a w jeszcze bardziej subtelnym (nazwijmy je trzecim czyli takim które przestaje mieć jakąkolwiek formę ,staje się jedynie energetycznym naczyniem świadomości . Dostrajam się do jak najwyższej fazy , drugie ciało pozostaje w obszarze pilnowanym przez zwiadowców ( swoją drogą ciekawe kiedy znajdą na mnie nowy sposób) czyli po prostu łączę się z MTJ-otem , czysto energetyczna jazda .Tak jak podpatrzyłem w siedzibie istot nieorganicznych opróżniam swoją świadomość ze wszystkich koncepcji na temat swojego wyglądu w pierwszym czy drugim ciele , przestaję myśleć że myślę i szybuję w inne wymiary . Dostrojenie udane , błoooogość i jakieś towarzystwo kilku , no na pewno nie jednego, no chyba że wszechobejmującego . Dominuje biel i róż . Wolność .

No ale gdzie ten Jezus !? Ale jestem uparty , jednak muszę to jakoś sprawdzić . Dostrojenie , rura iiiiiiii wypad . . . . . .

Mknę poprzez przestrzenną czerń . Po prawej stronie widzę postć Buddy zawieszszoną w przestrzeni . Jest nieruchomy jak posąg . Trudno mi ocenić wielkość , nie ma wokół żadnych punktów odniesienia . Mijam go , wzajemnie nie okazujemy sobie żadnego zainteresowania . Szybuję dalej . Zbliżam się do świetlisto zielonkawej mgławicy , przetykanej kulistymi , pustymi(?) przestrzeniami . Po prawej stronie mojego pola widzenie istnieje jakaś ciągłość tej mgławicy z wyodrębnioną( inny charakter energii niż ta w mgławicy ) przestrzenią po mojej prawej stronie ( na tych dostrojeniach niestety nie ma już fajnych człeko, koto, albo inno podobnych bytów) , to tylko energia mało interesująca w opisie ale jakże treściwa w bezpośrednim kontakcie. Od świetlistej zieleni mgławica przechodzi ku środkowi w świetlisto żółtą w końcu świetlisto białą . Nie odczuwam żadnych emocji . - Czy to Jezus ? Pytam ( sam już nie wiem kogo MTJ-ta czy jakiegoś strażnika śnienia ) - Tak . - Na pewno ? Nie zostałem oszukany ? - Na pewno . - To dlaczego nic nie czuję ? Ani wszechogarniającej miłości , ani miłosierdzia, nawet odrobiny współczucia ? - Jesteś rozstrojony . Przyznam że mnie to trochę dotknęło. Myślałem że tak się teraz dostroiłem że to rzadko kiedy tak . . . .

37

Zaraz! Zaraz . . . . . co to znaczy rozstrojony , że niedostrojony czy bez stroju ? No jasne przecież nie mam żadnego stroju ani takiego ani takiego . Bezczas- baznamiętość- bezmyśl , nawet nie bez- ale też i nie z- . No a wolność ? BEZWOLNOŚĆ ?!? no bo przecież i nie WOLNOŚĆ ?!? To ta tajemnica trójcy ? No ale to też i nie to coś pomiędzy ? To raczej coś . . . . . . . JEDNOCZEŚNIE !!! Ale przecież już ustaliłem że nie ma jedności ani wielości !!! Aaaaaaaaaaaaaaaaachchchchchchchaaaaaaaa !!!!!!!!!!!!!! Ale co acha ? Zaraz , zaraz , przecież przed chwilą wiedziałem co ? Ale po co właściwie miałem to wiedzieć ?!?!? Wracam ! Ta obojętność to właściwie granica pomiędzy tym co nieznane i tym co niepoznawalne . Granica której nie jestem w stanie przekroczyć .Kiedy innym razem zbliżałem się do zbyt wysokich dla mnie poziomów energii nie mogłem wejść z nimi w relację . Bariera powstawała z mojego zniechęcenia ! Nigdy nie odczułem żadnego przymusu ani agresji z tamtej strony . Pomijam dziwne starcie w moim własnym łóżku . Podobnego zniechęcenia i braku własnego zainteresowania doznałem podczas eksploracji własnego strumienia świadomości ginącego gdzieś w wysokich dostrojeniach ( z przewodnikiem przykrytym obrazem gejszy).

Dzisiaj w realu , tłumaczyłem znajomemu ( T.K.) jak powinno się prawidłowo postępować przy pierwszej próbie wyjścia. Czułem że dzisiaj mu się uda !!! Kiedy poszedł poprosiłem mojego MTJ-ota aby jeżeli znajomy podejmie dzisiaj próbę wyjścia to w miarę możliwości pomógł . Wieczorem już nie myślałem na ten temat, zaabsorbowany innymi sprawami , nawet sam nie planowałem wychodzenia tej nocy . Rano budzę się na dźwięk budzika ze świadomego snu . Wracałem z jakiejś dalekiej podróży (bardzo duża szybkość przy lądowaniu ) jakimś dziwnym pojazdem który po zetknięciu się z wielopasmową jezdnią z samolotu stał się samochodem . Kiedy autostrada zmieniła się w zwykłą szosę a potem w polną drogę mój pojazd stał się motocyklem. Wrażenie zbliżania się do celu , okolica zaczynała przypominać prowincjonalne zadupie czyli okolice mojego domu . Nastrój beztroski wręcz młodzieńczej nonszalancji . A to zasypałem śniegiem zwiększając obroty tylnego koła jakąś niewiastę stojącą wśród łanów zbóż (!) , a to znów jadąc wśród kwiecistej łąki wąską dróżką najechałem na parę spacerujących staruszków którzy mieli zadziwiającą umiejętność odchylanie się od pionu bez wywracania się. A wszystko to pośród uśmiechów i wzajemnej radości . Rano po przyjściu do pracy ( prawdziwej) odbieram telefon . Znajomemu (T.K.) udało się wyjść. Jest pod sporym wrażeniem , nawet głos się mu zmienił . Kurczę , trochę mu zazdrościłem bo tylko raz wychodzi się po raz pierwszy . T.K. widział tuż przed wyjściem nad sobą jakiś czworoboczny fioletowy kształt z 6 albo 9 na „spodzie”. Tego by tylko brakowało żeby to był mój MTJ . Elegant jaki ,patrzcie wy się .

38

FRAGMENT LISTU DO T.K.

„ Uffffff ! Zwaliłem na Pańską głowę wszystko co aktualnie czytam . Wrócę jednak jeszcze myślą do Pańskiego pytania o PARK Monroe’a. Jeżeli znajdzie się Pan w swoim laboratorium z czasów Metody Silwy , po przekroczeniu drzwi , mając po prawej doradców po lewej fotel i ewentualnie biurko to co ma pan przed sobą ? Nic ! Ścianę ! Właśnie kilka miesięcy przed pierwszym wyjściem zainteresowałem się tą pustą ścianą . Stworzyłem w niej drzwi . I otworzyłem je. Niech Pan zgadnie co za nimi było !!! Tak jest , długa aleja pełna światła ze mleczno świetlistymi niszami po obydwu stronach , gdyby się uprzeć można byłoby znaleźć jakieś podobieństwo do ławek . Ja to odkryłem jeszcze przed przeczytaniem książek Monroe’a . Z literatury i z własnego doświadczenia wnoszę , że to te same poziomy dostrojenia . Więcej , Monroe twierdził, że po śmierci tego co my , absolwenci Metody Silvy, nazywamy LABORATORIUM można użyć jako poczekalnię w PARKU. I jeszcze jedna refleksja na temat dostrajania się, do wibracji przed wyjściem . Po tym mlaśnięciu na które zwracałem Pana uwagę a jeszcze przed wibracjami zauważyłem nagłą zmianę w ciemnej przestrzeni która mnie otacza , tak jakby równocześnie z mlaśnięciem stawała się trójwymiarowa mimo, że nadal nieprzeniknienie czarno-szara ! Dłuższy czas zastanawiałem się co mi przypomina częstotliwość i sama forma wibracji ? Nie ma Pan wrażenia, że ma te same cechy i częstotliwość co kocie mruczenie ?! Nie żartuję ! Należałoby się zastanowić czy kot, właśnie nie dostraja się w ten sposób do ludzkiego ciała astralnego siedząc na naszych kolanach tym bardziej, że mówi się o tym ,że koty mają własne i to nieżle rozwinięte ciało astralne.” J.B.

Z LISTU DO G.W.

„ Podaję Ci prosta receptę na wyjście . Sprawdzoną na kilku „młodych podróżnikach” ! -Najpierw się wysypiasz ! To nie musi być noc , możesz wychodzić w dzień . -Następnie , kładziesz się w odosobnieniu , w zaciemnionym pomieszczeniu , bądż bez presji, że ktoś wejdzie i zacznie do ciebie mówić . -Kładziesz się na prawym boku, bo na plecach będzie trzęsło .Okryj się , wysiusiaj wcześniej itp. -Zamykasz oczy i patrzysz przez powieki, przed siebie, nieco do góry ( oczy szeroko zamknięte ). -Zaczynasz wchodzić w trans ( bardzo dobry opis transu znajduje się na moim „ Chomiku” ibnbaya OOBE rebelia)

39

-W głębokim transie czujesz (!), że oddzielnie masz ciało a w nim masz oddzieloną od niego świadomość . Nie chciałbym tego określać tak, że leżysz jak w trumnie ale coś jest, z tego porównania, w tym stanie . - Cały czas pogłębiasz stan relaksu ( niczego się nie bój) .To może potrwać nawet godzinę albo i lepiej. Cała sztuka w tym aby nie dać się podejść umysłowi i nie zrezygnować ani się nie odwracać mimo rosnacego zniecierpliwienia . To taka gra z EGO, na przetrzymanie (!). - W pewnym momencie poczujesz a nawet usłyszysz, dźwięk podobny do cichego mlaśnięcia językiem i i i i . . . . . . w tym momencie ciemność pod powiekami rozszerzy się tak jakby w jednej chwili stała się trójwymiarowa. Jeżeli byś się jej lepiej przyjrzał , tej trójwymiarowości to byś spostrzegł , że ma ona strukturę czarno szarych, przestrzennych płatów . -Niczego się nie bój !!!! Z tych płatów twój umysł/wewnętrzny tłumacz, zacznie tworzyć hipnagogi . -Jednocześnie z rozszerzeniem się przestrzeni pod powiekami poczujesz drżenie całego ciał . Dość przyjemne .O częstotliwości takiej jak mruczenie kota tyle tylko ,że jednostajne . -Niczego się nie bój !!! Pogłębiaj dalej relaks . Masz być nieporuszony , obojętny. -Zacznie ci dzwonić w uszach . Nie bój się ! Pogłębiaj relaks , zacznij balansować świadomością na granicy spokojnego snu. -W tym momencie stracisz na chwilę świadomość tak jakbyś zasnął na sekundę i . . . . . zanim się zorientujesz WYSKOCZYSZ Z PIERWSZEGO CIAŁA ( albo cię obróci, albo zrobisz fikołka, albo się wyturlasz bez udziału swojej świadomości co do wyboru sposobu opuszczenia swojego ciała). Jeżeli masz ochotę albo tak wolisz możesz to wszystko robić z presetem albo bez niego , nie ma to większego znaczenia . Pełna wolność wyboru. ( Preset to nagranie hemi-sync albo inne tego typu , najlepsze są takie nagrania które prowadzą do obniżenia częstotliwości fal mózgu ) Ot i cała sztuka . Pozdrawiam Jarek . Napisz jak wyjdziesz . ”

OMÓWIENIE KIERUNKÓW , KOLORÓW , SYMBOLIKI OBRAZU NA EKRANIE ŚNIENIA.OBRAZ JAKI MAMY PRZED OCZAMI DRUGIEJ UWAGI JEST WIELOWYMIAROWĄ MAPĄ ŚWIADOMOŚCI .MAPĄ ZARYSOWANĄ PRZEZ NASZ UMYSŁ, NA PODŁOŻU FALUJACYCH PÓL ENERGII WSZECHŚWIATA , NA SWÓJ UŻYTEK .

Wraz ze zmniejszaniem się wibracji Świadomość przechodzi w energię , ta w materię . Obraz jaki widzimy w drugiej uwadze jest interpretacją pól świadomości przechodzących w pola energrtyczne z jakimi spotykamy się w czasie podróży , interpretacją stworzoną przez nasz fizyczny umysł . Kiedy nasz wewnętrzny interpretator ( umysł) nie jest w stanie, po naszym przebudzeniu, nadać sensownej dla siebie narracji, doświadczeniu spotkania ze Świadomością /energią , wtedy zapomina całą podróż lub jej nieprzekładalny fragment . Nie należy za wszelką cenę budować ciągu logicznego narracji, ponieważ umysł nagina fakty jedynie po to aby ciąg był spójny logicznie. Szczególną pieczą należy otoczyć i zapamiętać nonsensowne fragmenty podróży . To one są najbliższe prawdziwemu przekazowi Świadomości .

40

Kolor ; czym fala dłuższa tym wibracja niższa , byty coraz cięższe od bieli do czerwieni . ( Dotyczy to jedynie drugiej uwagi , ponieważ na poziomie postrzegania bezforemnego związek kolorów z poziomem energii bytu , przedstawia się nieco inaczej . Potwierdza to Michael Newton w swoich pracach o LDL . Istotna jest ilość światła w obserwowanym obiekcie . Czerń jest kompletnością / potencjalnością , nie jest synonimem zła , stopień jasności obrazu jest poziomem świadomości napotkanego bytu . Wielkość obiektów nie jest tak, jak w pierwszej uwadze, jedynie wynikiem perspektywy . To wyraz potęgi / siły sprawczej obiektu ( coś jak czwarty wymiar).

LATERALIZACJA EKRANU ŚNIENIA

Najprawdopodobniej jest spowodowana brakiem synchronizacji półkulowej mózgu . -Strona lewa ekranu śnienia – to poziom wibracji analizowany przez prawą półkulę mózgu ( abstrakcyjną ). -Strona prawa ekranu śnienia – to poziom wibracji analizowany przez lewą półkulę mózgu (dyskursywną).

EKRAN ŚNIENIA Strona lewa

Strona prawa

WYŻSZA CZĘSTOTLIWOŚĆ FALOWA BYTÓW

MATERIA SUBTELNA

+

PRZYCZYNA

MATERIA GĘSTA SKUTEK

NIŻSZA CZĘSTOTLIWOŚĆ

FALOWA BYTÓW 41

Oczywiście do pomyślenia są wszystkie kierunki pośrednie a co za tym idzie, percepcja pośrednich bytów . Poziom „duchowy” bytów może więc być określony poprzez lokalizacje na ekranie śnienia , kolor i wielkość . Istnieją oczywiście jeszcze kierunki w głąb i w stronę obserwatora ale te kierunki ujawniają się przy synchronizacji półkul . Mają ścisły związek z przepływem czsu a raczej z jego brakiem na głębokich poziomach Świadomości !!!!!

Ten dopisek pochodzi z przyszłości ! Dzieli nas od siebie , drogi czytelniku , 900 stron tej wielotomowej książki.Uznałem za dopuszczalne dodanie kilku informacji .Czynię to wyjątkowo , staram się nie poprawiać swoich interpretacji podczas korekty wydawniczej. Pozostawiam Państwu możliwość śledzenia tego eksperymentu równolegle z rozwojem mojego zrozumienia drugiej strony . Dość wyjaśnień , teraz to o czym muszą Państwo dowiedzieć się już teraz . Strona lewa , przyczyna to również nasza przyszłość . Strona prawa, skutek to również przeszłość ,tak jak ją spostrzegamy umysłem . Bzdura , paradoks ? Nie ! To piękny przykład sposobu w jaki Świadomość przenika Byt , ilustracją niech będzie taśma Mobiusa czy symbol niekończoności .Kierunek na wprost oddaje sytuację w której czas przestaje płynąć ! Pozdrawiam z przyszłości ! autor

DALSZE WYJŚCIA

Następna noc . Odzyskuję świadomość w środku dyskusji. Wszyscy obecni siedzą po mojej prawej stronie , w półkolu. Ci z obecnych, którzy są w większej odległości ode mnie , nikną w mlecznej mgle . Właśnie zadaję zgromadzonym pytanie : - Ale dokąd będzie to wszystko trwało ? Pada odpowiedź , trudno określić z której strony . - Rzecz w tym, że jesteś tak naprawdę ateistą. Głos nie jest oskarżycielski , po prostu stwierdza fakt . - A co to właściwie, w tej sytuacji znaczy ? Pytam ! - Istniejesz w relacji osobności . 42

Wzbiera we mnie panika . Coś wewnątrz mnie buntuje się nawet przeciwko próbie wyobrażeniasobie, że mógłbym nie być indywiduum , jakimkolwiek ale indywiduum ! Budzik ! Otwieram oczy . Jestem cholernie zaskoczony . Myślałem, że metafizykę mam już za sobą i będę tak sobie latał po zaświatach do usranej śmierci! Siadłem w fotelu i powtarzam ten krótki dialog, już chyba dwudziesty raz . Daję wam słowo, że czym innym jest przeczytać o tym w książce a czym innym usłyszeć kierowane do siebie słowa , z TAMTEJ STRONY !

Dzisiaj w nocy moją żonę obudził koszmar. Pytam się , co to był za sen ? Oczywiście, żona nic nie wie o moich nocnych włóczęgach . „- Wyszłam z mieszkania , nie mogłam zejść ze schodów . Nogi miałam jak z ołowiu . Pomogły mi jakieś dwie osoby które akurat schodziły klatką schodową . Kiedy już wyszłam z domu zobaczyłam dziwne zjawisko , cała powierzchnia ulicy była fioletowa , właściwie świetliście wrzosowa ! Kiedy przyglądałam się ulicy z za moich pleców wyłoniła się jakaś ciemna postać . Przestraszyłam się , zaczęłam uciekać . Nie wiem co on ode mnie chciał ale bardzo się go bałam ! Właśnie wtedy obudziłam się krzycząc ! To pewnie była śmierć !!!” Tłumaczę żonie, że to nie śmierć tylko BOT i opowiadam trochę na ten temat , że to takie mroczne zakapturzone właściwie bez twarzy, byty nie fizyczne , zaganiające śpiących do ciała podczas spontanicznych wyjść poza ciało fizyczne . Trochę jest zdziwiona skąd to wiem . Odpowiadam wykrętnie, że gdzieś o tym czytałem . Oczywiście od razu oriętuję się ,że to przypadek spontanicznego wyjścia z ciała ! Następnej nocy wychodzę , jak zwykle kręcę się trochę po najbliższym otoczeniu i wtedy ,zza moich pleców wychyla się jakiś pacan i patrząc mi prosto w oczy mówi . - My też mamy twarze ! Uśmiecha się do mnie gębą która wygląda jak w trzecim stadium rozwoju trądu . - No dobra, już się boję . Nawet mnie specjalnie nie przestraszył ale i tak głupek doprowadził do tego, że całe dostrojenie diabli(!) wzięli . Wciągnęło mnie z powrotem do ciała .

WYJŚCIA Z CYKLU : PODRÓŻE Z MTJ-TRAWEL CZ.I

Trochę zaczyna mnie nudzić długotrwałe dostrajanie , to użeranie się z botami . Wpadam, przed zaśnięciem ,na pomysł aby poprosić , ale tak jak najbardziej szczerze , o to aby MTJ – ot sam ewentualnie z jakimiś „Chłopakami z kosmosu” , oczywiście godnymi zaufania ( takie MTJTRAWEL ) zajęli się sami ,moim wychodzeniem . Oczywiście jeżeli akurat będzie coś do obejrzenia . - A ja idę spać ! To bezczelność ? ! Wiem o tym , ale taki właśnie pomysł na programowane OOBE dla leniwych wpadł mi do głowy . 43

Uzyskuję pełną świadomość w dużym pomieszczeni . Jeszcze nigdy nie miałem takiego „hiperrealu”. Rodzaj salonu w zaniedbanym mieszkaniu . Co więcej mam odczucie, że w salonie jest jeszcze ktoś . Ktoś mi bliski, jak żona. Nie mam jednak potrzeby tego sprawdzać ani szukać jej wzrokiem . Moją uwagą absorbuje co innego . Wielkie okno . Właściwie szklana ściana z okien w cienkich ramach . Dostrojenie jest tak doskonałe, że niczym nie różni się od pierwszej rzeczywistości . Widzę nawet drobne czarne wykwity spowodowane nieszczelnością ram . Szyby są zaparowane ale nie od mojej strony tylko od zewnątrz . Wiem, że szklana ściana jest wewnętrzną ścianą czegoś w rodzaju oranżerii okalającej dom .Wiem o tym bo mam świadomość tego, że to ja kiedyś ją zbudowałem . Przestrzeń pomiędzy dwiema płaszczyznami oranżeryjnych okien nie jest wielka . Jakieś dwa metry . Pomiędzy oknami widzę pousychane rośliny . Za oknem jest dzień . Jedna myśl absorbuje moją uwagę szczególnie .Mianowicie ta że jeżeli ktoś chciałby się włamać to z jednej strony , szyby stanowiły by podwójną przeszkodę ale też jeżeli pokona się zewnętrzne pierwsze okno i wejdzie się do wnętrza oranżerii to będzie się z zewnątrz niewidocznym i już spokojnie będzie można wybić wewnętrzną szybę nie będąc widzianym przez nikogo z zewnątrz . Tknięty lekkim niepokojem postanawiam sprawdzić drzwi wejściowe do domu . Wychodzę na bardzo szeroki i długi hol , jakieś pięć metrów szerokości i co najmniej piętnaście długości. Podchodzę do drzwi wyjściowych jak na taki hol mało okazałych . Chwytam za klamkę . Drzwi nie są zamknięte . Wracam holem w stronę salonu . Drzwi do salonu są z jego lewej strony .Hol biegnie jeszcze kilka metrów dalej niż zostały usytuowane drzwi aby zakończyć się ślepą ścianą . Obok drzwi z ich prawej strony stoi niewielka szafka z marmurowym blacikiem pod nim są dwie szuflady . Zaczynam szukać kluczy w lewej szufladzie . Są tam jakieś klucze ale nie te których szukam . Z mojej prawej strony podchodzi „ żona” ale z jakiegoś powodu nawet nie podnoszę na nią wzroku . Widzę kontem oka jej rękę otwierającą szufladę z prawej strony i wyjmującą właściwy klucz. Biorę klucz i wracam do drzwi wejściowych . Na ścianie po ich prawej stronie jest pojedyncze wielkie okno przez które widać w odległości 30-40 metrów dwu , trzy piętrowe domy z zapalonymi w oknach światłami . Myślę sobie pewnie mnie stamtąd widać bo już ciemno . Ale nic mnie to nie obchodzi , niech sobie patrzą w końcu nie zanosi się na żadne szczególne widowisko . Zamykam zamek dolny na mniejszy klucz a górny na większy. Górny zamek jest jakiś rozklekotany ale w końcu i on daje się zamknąć . Po lewej stronie drzwi wejściowych widzę kilka granatowo-czarnych kurtek ochroniarzy . Jedna wisi oddzielnie po lewej stronie wieszaka. Mam świadomość że ochroniarzy nie ma już od wczoraj . Trudno powiedzieć czy wrócą . Czuję się trochę tak jak by to był weekend .Wracam w stronę salonu . Po mojej lewej stronie jest rodzaj wnęki to właśnie na jej ścianie jest to okno obok drzwi wejściowych . Wnęka przechodząc w hol tworzy głęboki na jakieś dwa metry narożnik . Dotykam dłonią ścianę w tym miejscu . Jest chłodna , twarda i gładka , jak to zwykła ściana . Cały hol jest pomalowany na kolor beżowy z lamperią w tym samym kolorze . Ściany są już nieświeże z wyrażnie zakurzonymi kątami pod sufitem . Ogólnie hol sprawia wrażenie opuszczonego szkolnego korytarza . Korytarza szkoły którą po wojnie urządzono w odebranych dawnym właścicielom dworze . Trzeba by było jakoś te ściany odnowić ale zupełnie nie mam na to pomysłu . Ogólne wrażenie jakie odnoszę stojąc w tym holu jest takie że jest on bez wyrazu a co ważniejsze że jeszcze niedawno nie był mój ! Jak bym po kimś go odziedziczył . Tak , właśnie ten hol ! Wracając do mojego salonu spostrzegam jeszcze przed drzwiami do niego otwarte drzwi do łazienki . Wcześniej w ogóle ich tu nie widziałem. Łazienka a właściwie pokuj kąpielowy rozmiarów co najmniej 4 na 6 metrów . Na środku stoi jakiś archaiczny ceramiczny „kombajn”. Umywalka, wanna , jakiś stoliczek , krzesełko . wszystko niewysokie , mnij więcej do pasa ale tak jakby było wykonane w jednym kawałku . Taka wyspa umywalkowo – wannowa . Mówię do „żony” której znowu czuję w tym pomieszczeniu obecność: - No nareszcie będziesz miała dużą łazienkę !

44

Moją uwagę zwraca stojący pod ścianą po lewej stronie rząd szafek . Ale takich raczej meblowych , przeszklonych witryno-biblioteczek . Zupełnie nie na miejscu w łazience . Takich wstawionych tutaj ku zapomnieniu . W środku za szybami trochę zdekompletowanych naczyń , kieliszków . Mówię do „żony”: - A kto będzie pamiętał gdzie to wszystko stoi jak będzie potrzebne ? Po lewej stronie wyspy umywalkowej stoi przysunięty do niej blisko odkurzacz . Ogromny ! Skrzynia co najmniej 0,5 x 0,5 x 1,5 metra . Dziwny jakiś . Model chyba nie z tej Ziemi , jakiś taki . . . . archaiczny modernizm. Na wierzchu dużo małych guziczków, suwadełek , pokręteł , regulatorów . No i cały jest RÓŻOWY !!! Właściwie to nie widać żadnej rury czy szczotek ale jestem pewny, że to odkurzacz . I właśnie wtedy kiedy zaczynałem się przyglądać temu dziwnemu odkurzaczowi coraz dokładniej . . . . . zadzwonił budzik i trzeba było wracać do świata „ obudzonych” .

PRÓBA DOSTROJENIA SIĘ DO POWYŻSZEGO WYJŚCIA Z WYKORZYSTANIEM PIERWSZEJ I DRUGIEJ UWAGI NAPRZEMIENNIE. PRÓBA PRZEPROWADZONA W DNIU BEZPOŚREDNIO NASTĘPUJĄCYM PO WYJŚCIU .

Jak już wspomniałem wyżej , atmosfera szkolnego holu opuszczonego na zawsze przez uczniów . Końcowe wrażenie jest takie że wszystko jest zbyt duże że przemieszczanie wymaga zbyt wielkiego wysiłku . Pomieszczenia , wnęka idąc w stronę drzwi coraz płytsze. Wszystkie okna są właśnie po tej stronie . Lewa strona jest pozbawiona całkowicie jakichkolwiek drzwi , wnęk i okien . Za oknem w salonie dzień . W oknie przy drzwiach noc. To takie wyjście w którym zamykam się przed „niebezpieczeństwem” czyhającym na zewnątrz , nie zdając sobie sprawy że jednocześnie pozbawiam się możliwości przejścia na zewnątrz ale i do wewnątrz , czyli tak naprawdę okopuję się na pozycjach oddzielności od tego, na nazwanie czego trudno znaleźć słowo które było by pozbawione błędnych znaczeń. Odkurzacz to maszyna która czyni wewnątrz z zewnątrz , natomiast wyspa łazienkowa służy do robienia zewnątrz z wewnątrz. Sterowanie nimi leży poza moimi możliwościami . W realu jestem w trakcie lektury „ Daru Orła” . Tak sobie myślę że ta podróż jak i ta lektura to właśnie przykład Jungowskiej koincydencji a kauzalnej . Orzeł Castanedy pochłania po śmierci każdego z nas a dokładniej jego świadomość wypełnioną doświadczeniami życia . Nie widzę w tym nic strasznego . Castaneda przedstawia to w tonacji minorowej . Ja widzę to trochę inaczej . Toż przecież my nie jesteśmy swoi , tylko tak naprawdę Jego. To dziwaczne i przecież niczym nieuprawomocnione poczucie swojości czyli odrębności zarzucono również mnie , właśnie w mojej poprzedniej podróży . Tak naprawdę nie ma żadnej odległości pomiędzy postrzegającym a postrzeganymi przedmiotami. Wszystko dzieje się wewnątrz nas . Nasze wewnątrz jest oddzielone , od złudy istnienia bytów „zewnętrznych” , punktem który do środka „rozpręża się w n-wymiarów przestrzeń ale ta przestrzeń klapła jak przekłuty balon” pozwoliłem sobie na cytat z klasyka ale właśnie coś w tym jest, czyli ta 45

wewnętrzna przestrzeń jest jakby wewnętrznym zewnątrz które jest (i znowu jakby) , podszewką tego zewnątrz które wydaje się być zmysłom zewnętrzem a które nie jest realne i jest zbudowane z energi wnętrza bytów świadomych dostrajających się do tej „zewnętrznej rzeczywistości”. Tylko że ta wewnętrzna przestrzeń dla mojej jażni jest taka jakaś bezprzestrzenna ( może nie aż tak bezprzestrzenna jak przekłuty balon ale na pewno jakaś taka zaklaśnięta w sobie, w swojej przestrzenności ) mógłbym nawet powiedzieć nieskończenie wieloprzestrzenny „punkt” . Te moje próby opisania tych wrażeń przypominają próbę opowiedzenia o wyglądzie czwartego czy piątego wymiaru przez osobę o trójwymiarowej jażni . Trochę dziwnie się czuję kiedy idę ulicą i zdaję sobie coraz bardziej sprawę z tego, że ja to „ tylko” świadoma energia wśród pól energetycznych , o różnych natężeniach i charakterystykach a może na głębszych poziomach to nawet nie natężenia, trudno określić jakie cechy ma Świadomość która jest podszewką tej energii . Stopień czystości , natężenie woli ? Ot właśnie , idę sobie ulicą i pada drobny śnieg a cała ulica jest wewnątrz mnie i śnieg pada tu , we mnie w środku . A ten śnieg to nie śnieg tylko pomysł na jeszcze jeden odcień świadomości „Pana Orła”. Zamiar a może wynik zamiaru ? Dopóki nasze podróże w pierwszej czy drugiej uwadze są w przestrzeni i upływa w nich czas to tak naprawdę ciągle jeszcze podróżujemy w świecie materii , co najwyżej bardziej lub mniej subtelnej. Bo tak naprawdę to „Tam” niema odległości i nie trzeba ich pokonywać wobec tego i czas jest niepotrzebny . Ja zamykając się przed zewnątrz ,też w jakimś sensie właśnie zamykam się przed czasem i przestrzenią . Proszę zwrócić uwagę ,że zmęczenie przestrzenią tego miejsca jest tego wyrazem . Czas płynie tylko na zewnątrz pomieszczenia , tylko za oknem jest dzień / noc . Tak naprawdę nigdzie nie podróżujemy ani nie zajmuje nam to żadnego czasu . To tylko dostrojenie się pól energetycznych a ta niezgodność pomiędzy polami to właśnie czas . Pola energii to ostatnie co nasza samoświadomość może postrzegać jako oddzielne . Potem nie ma już nic, bo coś to już oddzielność . Potem jest tylko/aż ŚWIADOMOŚĆ . Nasza świadomość to odwrócenie wewnątrz na zewnątrz , nawet nasz układ nerwowy jest do tego przystosowany .Też jest odwrócony , centralny względem obwodowego . A może właśnie dlatego możemy widzieć wewnątrz jako zewnątrz ? I tak idę jakąś ulicą, nie zdając sobie w pełni sprawy z tego, że to świadomość idzie sama w sobie. Po prawej stronie holu , z mojego wyjścia , jest czas – okna i przestrzeń –salon, łazienka, wnęka obok drzwi . Czym bliżej drzwi tym zagłębienia w ścianie holu są coraz płytsze i coraz mniejsze . Czas zmienia się z dnia i mojego wrażenia działania kiedyś ( odczucie wcześniejszego wykonania przeze mnie oranżerii ) na noc i teraz działającego (zamykanie drzwi ) . Okno , jest czasem przeszłym , zamglonym z uschniętymi roślinami pomiędzy jego warstwami ale również czasem w którym jeszcze jestem zanurzony ( obserwowany) teraz i mojej zgody na ten czas . Na teraźniejszość . Po lewej stronie korytarza jest tylko ściana bez żadnych pomieszczeń i okien . Na tej ścianie tuż przy drzwiach wiszą tylko kurtki strażników których już nie ma !!! Miałem wrażenie że ta która wisiała oddzielnie , założona przeze mnie pozwoliła by mi bezpiecznie przejść przez drzwi . Niestety jeszcze nie byłem gotowy . Podano mi klucz do drzwi z prawej strony, czyli to po tej stronie jest klucz do zrozumienia , ponadto kiedy uzmysłowimy sobie plan całej „szkoły ” to ma ona właśnie kształt klucza ale bez uchwytu dla dłoni , czyli nie da się go obrócić . Aby tego dokonać trzeba by wyjść na zewnątrz czyli do świata czasu , na prawo . Aby go w świecie czasu obrócić potrzeba pewnie wiele siły . Ale można też wyjść do wewnątrz, na lewo i wtedy do obrócenia wystarczy jedynie świadomość ale ta pisana z dużej litery .

46

A na zewnątrz ? Jak daleko sięga na zewnątrz ? Ile galaktyk stąd ? Tam poza dotychczas odkrytymi jest przestrzeń . Przestrzeń jeszcze niewidziana okiem świadomości , przestrzeń wszelkich możliwości , przestrzeń wariantów . To my ją stwarzamy !!! „Swoją” świadomością wydzierżawioną od tej . . . . czystej. Coś mi się wydaje ,że w końcu rozwinęła się ta rota którą kiedyś dostałem od istot nie fizycznych . Alby przetłumaczyło się to niemiecko – greckie nauczanie. Czuję się tak jakby mi się to wszystko teraz odpomniało. Ten strumień staje się coraz większy i niewykluczone, że wkrótce skończy się to wielkimwybuchem który był by jedynie otwarciem „oka” świadomości i to od takiego momentu zaczyna się „synteza” jakiejkolwiek materii. Źródło tego mojego myślotoku nie jest trudno zlokalizować . Jest w „wyspie”, w pokoju kąpielowym . Jak się obudzić z tego, co do tej pory uważałem za jawę . Ta woda świadomości wlewa się do mojej ziemskiej rzeczywistości. Jak zamknąć jej źródło w drugiej uwadze ? Olśnienie ! To nie EGO jest drapieżcą który terroryzuje świadomość .To świadomość jest obcą instalacją dla EGO. To dlatego EGO traktuje czystą Świadomość jak zagrożenie dla siebie . Nie rozumie, że to ona go wyświetla . EGO sądzi, że jest niezależne , samoistne , nigdy nie przyszło mu na myśl aby zapytać skąd płynie to wewnętrzne ŚWIATŁO, które pozwala mu „widzieć” samo siebie ! Muszę mu o tym natychmiast donieść ! Chyba jakoś podzielimy się wpływami . Wracając do „szkoły” . Miejsca na które nie zwróciłem uwagi , przy ponownej próbie dostrojenia sprawiają wrażenia szaroczarnej granito-kaszowato- podobnej , pozbawionej ciężaru materii. Tak jest z wyposażeniem salonu i oknem w pokoju kąpielowym ( nie jestem pewny czy go tam nie ma). Ten wypełniacz braków przypomniał mi trójwymiarową czerń którą widzę tuż po mlaśnięciu a jeszcze przed drżeniem ciała przy dostrajaniu się do wyjścia . Tylko, że ta z dostrajania się jest czarno-szara. Z niej powstają hipnagogi i ciało snu a z tej jaśniejszej ze „szkoły” ciało materii z wyjść ! Czyżby pisk w uszach był jej śpiewem ??? Ta dziwna materia jest zapewne podstawą bytu materialnego, z niej jaźń tworzy rzeczywistość jak ją nazywam – drugą. A jeżeli to co my i inne odpryski ogólnej Świadomości tworzymy w drugiej uwadze jest praprzyczyną tego co powstaje w uwadze pierwszej ? Wyglądało by wtedy to tak , że wszystko czego nie omietliśmy „okiem” swojej jaźni i na co nie zwróciliśmy „swojej” aktywnej uwagi , nie zostało stworzone. Niech żyje pochowany dawno temu solipsyzm . Ja zacznę głosić jego zbiorową odmianę czyli tak naprawdę jego zaprzeczenie . Kłania się Gurdżijewowski kundabufor czyli organ który sprawia, że widzimy rzeczy jakimi chcielibyśmy aby były a nie takimi jakimi są ! Zatem wszystko czego doświadczyła ŚWIADOMOŚĆ rozczłonkowane na poszczególne jaźnie ( ŚWIADOMOŚĆ załamująca się w soczewce naszych EGO) stworzyło naszą zbiorową rzeczywistość , nasza jaźń jest pędzlem i farbą . Płótnem zaś jest ta dziwna krupo- podobna szaro-czarna nieważka materia. Zapewne, czym świadomość wyższa tym ta szara materia bardziej świetlista . Tak , to jest właśnie OSPUO ( Obszar Stworzony Przez Obserwatorów ). Pierwszy OSPUO – nasza codzienna rzeczywistość , Drugi OSPUO – nasza druga rzeczywistość , drugiej uwagi , Trzecie OSPUO – Wciąż postrzegającej siebie świadomości ale już świadomości postrzegającej byt jako energię i Czwarty Obszar Stworzony Przez Obserwatora czyli ŚWIADOMOŚĆ . MTJ jesteś wielki ! Naprawdę wielki! Chyba się wzruszyłem .

47

No i poczułem ulgę , widać z tego, że wszystko co miało wypłynąć z wewnątrz na zewnątrz wypłynęło uffff.

Jeszcze zanim ległem w łóżku gadam bez przerwy do MTJ-ota . - Proszę Czcigodnego MTJ-ta , czy mogę prosić o dalszy ciąg tego śnienia z poprzedniej nocy ? Wszystko zrozumiałem , rozplątałem całą misterną sieć znaczeń ! Zapadam , i . . . . . . . Jadę samochodem z dwoma bytami które wyglądają na moich rodziców ! To ciemno zielona Zastawa ojca sprzed trzydziestu lat . Dojeżdżam do ostatniej linii bloków . Za nimi są już pola , koniec miasta . Parkuję samochód pod jednym z trzypiętrowych , długich budynków . Wysiadamy , idziemy przez prześwit w bloku w stronę pól , poza miasto . Nagle jesteśmy już w jakimś dwupokojowym domku . Nie zamieszkałym na co dzień . W drugim pokoju do którego wchodzi się z pierwszego , w koncie jest jakiś barłóg , trudno określić czy pośród tych szmat ktoś jest czy nie . Nikt z nas nie ma ochoty na sprawdzanie . Niemniej ciągła świadomość że ktoś może słyszeć naszą rozmowę krępuję nas troje . Pozostaje nam zatem tylko pierwsze pomieszczenie Pod ścianą stoi łóżko , kiedy stanie się twarzą do łóżka po lewej stronie jest wejście do drugiego pomieszczenia a po prawej najpierw przy łóżku okienko i dopiero drzwi . Nie pamiętam czy są stół i krzesła , chyba nie . Bycie tam polega raczej na ciągłym przemieszczaniu się .Rozmowa wyrażnie się nie klei . Mam świadomość że myślę zupełnie inaczej niż ojciec i inaczej niż matka .Oni oboje nastawieni są do sprawy optymistycznie , chociaż każde z nich ma inny punkt widzenia co do naszych przyszłych relacji . Ja jestem jakby bardziej zdystansowany . Zapada zmierzch . Mama siedzi na łóżku , widzę wyrażnie jej twarz . Układam jakieś rzeczy które mam z sobą zabrać obok niej .W międzyczasie , nie zauważenie wychodzi ojciec . Robi się coraz ciemniej w domu nie ma światła .Mówię do mamy że wezmę kilka z tych rzeczy i zaniosę do samochodu a potem wrócę po nią i po resztę .Mam zajęte ręce , otwieram drzwi łokciem . Przed domem już całkiem ciemno . Dochodzę do pierwszych bloków osiedla , mijam dwie osoby idące szybkim krokiem z prawej strony na lewą . Rozglądam się , parking który w dzień był prawie pusty teraz jest zatłoczony . W końcu rozpoznaję samochód ojca . Stoi wciśnięty ukosem pomiędzy dwa większe samochody . Zastawa ma otwarte drzwi od strony kierowcy i bagażnik .Wrzucam do bagażnika pakunki jakie mam w rękach . Podchodzę do otwartych drzwi , zaglądam do środka . Widzę trzy czwarte ojca , głowa niknie w mroku. Ojciec leży na rozłożonym siedzeniu kierowcy w rekach trzyma kartkę papieru . Mówi do mnie - Nadchodzi moment operacyjności . Pytam , co to znaczy ? 48

- Sam wiesz , przeczytaj . Odpowiada ojciec . Trochę mi głupio ale zupełnie mnie to nie obchodzi co tam zostało napisane . Daję mu do zrozumienia że bardzo mnie to interesuje ale czytanie zajmie mi dużo czasu a przecież matka siedzi po ciemku i czeka na mnie . Musze po nią zaraz wracać . Na dodatek nie mam żadnej latarki . Zaglądam do kieszeni otwartych drzwi szukam czy nie ma tam czegoś co mogło by być jakimś źródłem światła. Czuję że ojciec próbuje grać na moim uczuciu litości . Ja próbuję zmienić temat , pytam o latarkę . Ojciec mówi że jest taki stary telefon komórkowy , nim mogę poświecić. Birę go od ojca i patrzę na ekranik . Ciemny , pewnie rozładowany . Tak mnie to rozstraja że wychodzę do ciała . Otwieram oczy i jestem wkurzony . Żenada , EGO ( ojciec ) prosi o litość , jest całkiem rozłożone na łopatki . Świadomość zaś czeka na mnie cierpliwie, pozbawiona „światła” EGO . Czeka i wiem ,że się nie boi , po prostu czeka ( jak każda matka) aż przyjdę do niej . Tak naprawdę EGO myśli ,że to od niego zależy czy coś będzie wiadomym czy nie . Cały dzień upływa mi pod znakiem EGO- istowskiego natarcia !!! -Kim ja właściwie jestem żeby ŚWIADOMOŚĆ osobiście zajmowała się taki kimś ! -A nawet jak mi się uda pozbyć EGO to jak ja sobie właściwie wyobrażam życie bez niego ! -Tyle dla mnie zrobiło . Właściwie tylko dzięki niemu jestem tym kim jestem ! -Przecież w Świecie nie można funkcjonować bez EGO . Nie będę niczego wiedział, niczego rozumiał ! -Będę zwykłym idiotą . A na koniec zdechnę z głodu ! - „ Zastanów się jeszcze nad tą decyzją .”

No, alllle jazda MTJ, ty to potrafisz zadbać o to żebym się nie nudził !!!

Napad rozpaczy czyli wgląd na jawie ! To właśnie wygląda na tą zdolność operacyjną , jaką mnie straszył ego –tatuś ! Dostrojenie drugiego ciała do warstwy pierwszej świadomości , czyli podróżowanie po realu w drugim ciele jest dostrojeniem resztkowym . Takim powidokiem , echem odbitym od naszego EGO pierwszej uwagi .Dlatego podróże po świecie „fizycznym” szybko zaczynają odbiegać od pierwszej rzeczywistości , jest to sztuczna konstrukcja EGO pierwszej uwagi które jeszcze przez jakiś czas wpływają na drugą uwagę .Zanim jaźń odstroi się od tej częstotliwości całkowicie. EGO jest w pewnym sensie dla świadomości obcą instalacją, rodzajem manipulatora w konkretnym dostrojeniu . W innych dostrojeniach mamy inne EGO albo go nie mamy wcale . Tylko świadomość jest niezmienna .Ale niestety świadomość jest beznamiętnym okiem Wszech Świadomości i po utracie EGO jakiegoś dostrojenia przestajemy identyfikować się z Jankiem czy 3l98 albo innym $%^# , no niestety cały „dynks” polega na tym, że nam czyli EGO zależy tylko na nas czyli na EGO i świadomość odbieramy trochę jak obcy głos wewnętrzny, trochę jak obcą instalację i tu koło się zamyka .Zestrajanie w 49

populacji istot, o jakiejś konkretnej częstotliwości EGO (nazwijmy to typem EGO ) sprawia ,że jeżeli większość wyrazi swoją jaźnią zgodę to „realność” nabiera konkretnych cech . Duża populacja jest bezwładna w swoich kreacjach ale w tym też tkwi jej moc kreacji , jeżeli przygotujemy umysły na jakieś zdarzenie to po przekroczeniu masy krytycznej wygenerujemy jakieś „ coś”. Na przykład dotąd będziemy manipulować potencjometrem w EGO aż dostroimy się do katastrofy 2012 albo do ujrzenia UFO ( które jest czyimś twardym dostrojeniem, jakiejś innej populacj, innego typu EGO ) . To, że odbieramy nasz świat jako twardy i obiektywny wynika z tego ,że dostrajamy się do niego wiele lat ba, wiele wieków (!) . Właśnie to ,że to nam tak dobrze wychodzi świadczy o tym, że widocznie wibracyjnie nam odpowiada ten a nie inny świat . Są byty, również pośród nas, które okresowo żyją w innej , a przynajmniej potrafią dostroić się do innej rzeczywistości . Rzeczywistości o tak samo twardych parametrach jak ten Świat, widziany przez nas w tej chwili. Śnienie czy choroby umysłowe powoduję tymczasowe przestrajanie, bardziej lub mniej świadome . Zabawa w dostrajanie do różnych Światów może trwać dowolnie długo tym bardziej, że czas jest cechą immanentną każdego z dostrojeń i tylko na tej płaszczyźnie istnieje razem z wybraną przestrzenią . Trwa to zazwyczaj tak długo aż pojmiemy prosty fakt, że tak naprawdę to jesteśmy jedną wielką świadomościę wszechbytu która bawi się w dostrajanie i w coraz bardziej skomplikowane tworzenie światów o różnych gęstościach. Wtedy otwiera się oko świadomości a my, jak wepchnięta przepuklina, wracamy do całości . Jak zwykle jesteśmy więźniami naszej własnej iluzji , że zewnątrz jest na zewnątrz a tymczasem nie ma zewnątrz na stałe . Na stałe jest tylko wewnątrz .Wewnątrz jest bezkresne i bezczasowe . Pozwól sobie zatem , drogi kolego w podróży , być podobnym do tego którego tu na ziemni nazywano Kopernikiem . Odwróć perspektywę . Całe zamieszanie minie : ewolucja , reinkarnacja , zbawienie , materializm , idealizm ,z tej odwrotnej perspektywy staje się dziecinnie nieporadnym sposobem percepcji. Otwórz w sobie źródło fantazji, intuicji i wyobraźni, to nie urojenia , to to co jeszcze pozostało ze Świadomości po przejściu przez filtr EGO . Błądzenie wyobraźnią jest naturalną cechą Świadomości , jej przyzwyczajeniem do chwytania dostrojeń . A jakie są możliwości uzyskania nowego dostrojenia poprzez świadomość do której przylgnęło ludzkie EGO , co dało w połączeniu jaźń ludzką( jaźń to świadomość zakrzywiona w soczewce EGO) ? Prawie żadne , po śmierci obrazu ciała fizycznego, jaźń nawet się nie zdąży odstroić , wszystko z jej punktu widzenia będzie ludzkie , człekopodobne i takie . . . . . swojskie . Co najwyżej tym razem jaźń znajdzie ciało w Nowym Jorku a nie w Bydgoszczy . No bo jak dostroisz się kolego do życia na innej planecie . Twoja wyobraźnie stworzy jednostkowy model a twoja jednostkowa siła kreacji takiego Świata jest powiedzmy sobie szczerze . . . . żadna . Oczywiście możemy skrzyknąć parę tysięcy ludzi , parę milionów, parę miliardów .Oooo wtedy tak , wtedy stworzymy przyszły raj na miarę naszych wspólnych możliwości ( jak w „Misiu” ). Tak , Szeol , Raj , Elizjum i temu podobne dostrojenia istnieją !!! Wybór jednak jest bardzo ograniczony , z naszej człowieczej perspektywy . My zaokrętowaliśmy się w obręb ogromnej świadomość która stwarza Ziemię i przenieśliśmy jej obraz na „zewnątrz” naszej jaźni i tak przyzwyczajeni do swojskich wibracji doświadczamy wahnięć energii jakie dają nam miłość , ból , radość i cierpienie . Przyzwyczailiśmy się do nich jak do zapachu naszych ziemskich domów. Co więcej większości z nas to wystarcza , stracili oni potrzebę dalszego doświadczania . Czy to dobrze, czy to źle ? To nałóg a jak każdy nałóg pozbawia woli i wolności . Czyli wpadliśmy w pułapkę . Tego właśnie chcą się dowiedzieć byty nie fizyczne które w astralu są naszymi „nauczycielami” . Chcą się dowiedzieć od nas i od nas się nauczyć jak żyje się w tej pułapce i czy warto zaryzykować nura w dół. Chodzą bowiem wieści, wśród podróżujących świadomości, że kopulacja , alkohol , narkotyki , władza i przemoc to warte ryzyka uwięzienia, doświadczenia energetyczne. 50

Jest w świecie Ziemian , bo do naszego świata należy i Ziemia i wszystko co wokół niej nasze oczy uszy i inne zmysły doświadczają , tak tak pełnia dostrojenia to pełnia stworzenia . Jest w świecie Ziemian wielu wariatów którzy z wcielenia na wcielenie zawracają innym dupę i chcą ich wyzwolić z tego „rozkosznego” jarzma , ale reszta „ku chwale przejawienia” ma ich w nosie . No i co zrobisz bracie podróżniku ? To tak jakby twoja ziemska noga uwięzła w dziurze i co z tego, że rękami możesz wycinać koronki kiedy sikasz pod siebie a uwiężnięta noga gnije . TY i JA to ta sama Świadomość, tylko inna jej „faza”. I taki właśnie jest sens głoszenia wiedzy o tym . To właśnie jest oświecenie .(Na wszelki wypadek piszę je przez małe o ). Jaźń aby utrzymać dostrojenie ciągle omiata wzrokiem przestrzeń której jest współtwórczynią , nawet na chwilę się nie zatrzymuje .Ponieważ jeżeli tylko zatrzyma swoją uwagę na czymkolwiek (zamyślenie, ekran telewizora czy książka) następuje proces odstrajania . Podobnie jest ze słuchem , receptorami dotyku , temperatury , napięciem mięśniowym . Nawet myśli muszą ciągle przepływać przed ekranem naszej jaźni bo inaczej tracimy poczucie rzeczywistości . Potok wrażeń płynących ze zmysłów nigdy nie ustaje , no chyba, że zaśniemy !!! Ale dlaczego nie odstrajamy się we śnie całkowicie, od naszej rzeczywistości ziemskiej , dlaczego to ciało nie umiera a właściwie nie znika ? Ciekawe pytanie prawda? Sednem dostrojenia jest ruch ( patrz wrażenia z chatki za miastem ) . Nasza świadomość bycia tu i teraz jest wywoływana ciągłymi impulsami nerwowymi płynącymi przez układ nerwowy , nawet we śnie , nawet przy utracie przytomności. To za jego pośrednictwem jaźń tworzy dostrojenie . Ciekawe ,symbolem czego jest kaduceusz , bo wyglądem przypomina dwie półkule i rdzeń kręgowy ? Warto w tym miejscu przytoczyć tekst Sutry Serca , ponieważ muszę przyznać ,że koledzy z „Zespołu buddyjskiego” wykonali ten kawał solidnej roboty, już ponad dwa tysiące lat temu :

Sutra Serca

Tu Siariputro, Forma jest pusta, pustka sama jest formą. forma nie jest odmienna od pustki, Pustka nie jest odmienna od formy. [To co jest formą jest pustką, to co jest pustką jest formą. ] Tu Siariputro Wszystkie dharmy mają znamię pustki;i [Są one] nie-zapoczątkowane, Nie-wygasłe, Nie-skalane, Nie-czyste, 51

Nie-zwiększające się Nie-zmniejszające się.1 Zatem Siariputro w pustce nie ma formy, nie ma doznania, nie ma spostrzeżenia, nie ma nastawienia, nie ma świadomości; Nie ma oka, ucha, nosa, języka, ciała [ani] umysłu; Nie ma kształtu, dźwięku, zapachu, smaku, przedmiotu dotyku [ani] zjawiska (dharma); Nie ma sfery oka (i dalej aż po) brak sfery świadomości umysłu; Nie ma niewiedzy, nie ma zniszczenia niewiedzy; (i dalej aż po) brak starości-i-śmierci [oraz] zniszczenia starości-i-śmierci; Nie ma cierpienia, powstawania [cierpienia], wygaśnięcia [cierpienia], [czy] ścieżki; Nie ma mądrości [ani] nie ma osiągnięcia

WYJŚCIE Z CYKLU : PODRÓŻE Z MTJ-TRAWEL CZ.II

Odwiedził mnie w pracy T.K. Przyniósł książkę autorstwa Prof. Lidii Stawowskiej „Reinkarnacja nieskończoność istnienia”. Poprawił mi nią humor bo dzień jakiś taki, że mam ciągłą gonitwę myśli . Ustalamy z Panem T., że jedynym kryterium poznania jest tak naprawdę dobrze przeprowadzony eksperyment . T.K. mówi, że te wszystkie sprzeczne ze sobą koncepcje jakie się rodzą w mojej głowie trzeba zweryfikować po prostu pytając o nie MTJ-ta . Przyznaję mu rację . Wieczorem idę spać bez szczególnych zamiarów . MTJ – ot i tak wie co powinien robić . O zwykłej dla moich wyjść porze wychodzę „samoistnie”. Pakujemy się z grupą kilku osób, w tym z moją żoną i jeszcze ktoś nowy , którego twarz wyrażnie widzę po raz pierwszy . Domyślam się że to B.W. z którym ostatnio rozpocząłem korespondencję mailową na wiadomy temat . Wkoło panuje mały rozgardiasz i pośpiech . Drzwi do samochodu otwarte . Samochód to nieduży van . Nie wiem jeszcze dokąd się tak aktywnie wybieramy . W końcu ruszamy . Następna scena ( w podróżach organizowanych z inicjatywy MTJ-ta są elementy montażu filmowego i ciągle jeżdżę samochodem –odkąd powiedziałem że dla mnie samochód w drugiej uwadze jest symbolem mojego pierwszego ciała ).

52

Wchodzimy do wielkiego holu , budynek przypomina wyglądem filharmonię jest wyrażnie klasycystyczny . Z lewej strony holu widzę kasę .Przy kasie zostawiamy dwie osoby w tym B.W. Mają kupić dla nas wszystkich bilety .Reszta wraz ze mną wchodzi na schody i zmierza w stronę sali koncertowej . Schody są prawoskrętne . Bardzo eleganckie , kremowy marmur przetykany złotymi żyłkami , poręcze i tralki z takiego samego marmuru . Przestrzeń jasna , świetlista . Idziemy bardzo długo , mijamy kilka pięter i to na dodatek bardzo wysokich. Kiedy wychodzimy schodami do holu , który prowadzi do sali , poręcze jeszcze kilkanaście metrów biegną na wprost poprzez sam hol tworząc rodzaj barierek . Tam gdzie kończą się marmurowe barierki stoję dwie kobiety . Mają ciemne sukienki . Otoczenie jest luksusowe , na podłodze leży amarantowy dywan ze złotymi aplikacjami . Ściany są pokryte podobnym w tonacji obiciem . Przestrzeń !!! Panie , które zapewne sprawdzają bilety , uprzejme ale profesjonalnie zdystansowane. Podchodzę i informuję jedną z pań że za chwilę będziemy mieli bilety , doniosą je osoby które zostawiliśmy przy kasie . Bileterka zaznacza że bilety muszą mieć specjalne poświadczenie że zostały opłacone. Jestem trochę zaskoczony , myślałem że skoro ma się bilety to jest to oczywiste ! Zaczynam się niepokoić czy te bilety na pewno będą właściwe , bo jak nie to trzeba je będzie kupić na nowo , nie martwi mnie jednak strona finansowa ale to że będzie trzeba pokonać te wszystkie schody powtórnie. Stoję oparty tyłem o balustradę z lewej strony holu , patrząc od strony wchodzących po schodach , kilka metrów przed bileterkami . W pewnym momencie bileterka stojąca bliżej mnie zwraca się do kogoś stojącego kilka metrów za moimi plecami . Kogoś czyjej obecności nie byłem świadomy . Odwracam głowę w tę stronę , ale całe moje ciało pozostaje oparte o balustradę . Patrzę ponad swoim lewym ramieniem . Widzę kobietę stojącą do mnie tyłem . Brunetka . Ma na sobie wytworną ciemną suknię , rodzaj krynoliny . W tym otoczeniu trudno uchwycić odcień . Bileterka widząc że spoglądam w stronę kobiety mówi : - Maestroza miała nie występować ale kiedy dowiedziała się że państwo przyszliście to jednak zmieniła decyzję ! Maestroza odwraca lekko głowę w moją stronę ale dalej pozostaje odwrócona do mnie plecami . Widzę profil jaj twarzy . Jest dojrzałą kobietą o karnacji kobiety z południa Europy . Po chwili odwraca głowę jeszcze bardziej i widzę jej twarz trois qatr ale nie ma w tym ruchu kokieterii . Nie patrzy w moją stronę . Raczej pozwala się oglądać .Głowę odwraca nad swoim prawym ramieniem . Kłaniam się niezgrabnie bo stoję dalej odwrócony do niej tyłem .Ona odkłania się ale ten ruch jej głowy jest właściwie niedostrzegalny , to właściwie intencja ruchu .Gest piękny , pełen wyniosłej elegancji , bez cienia lekceważenia . Prawdziwy gest mocy .Mocy która akceptuje . Kobieta ma twarz spokojną, wrażliwą , pełną szczerej uwagi. Nie patrzy w moją stronę ale wiem że mnie widzi . Zwraca się do bileterki , ma ładny „orzechowy” głos. Zdanie wypowiada w jakimś nie zrozumiałym dla mnie języku . Bileterka przytakuje. W tym momencie , momencie skrajnego napięcia uwagi , pojawia się nie wiadomo skąd , jakby z innej rzeczywistości B.W. z biletami w ręku. Oglądam bilety ,mają poprzystawiane jakieś okrągłe pieczątki , domyślam się że to potwierdzenie zapłaty . Biletów jest sześć . Jeden zatrzymuje dla siebie B.W. Drugi podaje mojej żonie , pozostałe mam rozdzielić pomiędzy znajomych. Powstaje wokół nas jakieś zamieszanie , hol dotychczas pusty zapełnia się dziesiątkami ludzi , popychając nas powodują że już po chwili jestem po drugiej stronie drzwi do sali .Trzymam bilety w ręku. Aby uniknąć dalszego popychania staję zaraz za framugą drzwi. Staram się podać bilety znajomym którzy zostali gdzieś z tyłu .Trudno jest mi ich rozpoznać w tym zamieszaniu ale wyciągam 53

rękę z biletami licząc na to że oni zobaczą mnie . Trzy bilety już przekazałem , pozostał mi tylko jeden Staję na palcach aby mnie zobaczono i . . . . . . Wracam do ciała .

Otwieram oczy, jest punkt szósta .Do siódmej o której zazwyczaj wstaję już nie mogę zasnąć .Jestem poruszony. Chciałbym poznać dalszy ciąg . MADAM E MESJE ! ! ! ( A niby jak mam napisać , przecież nie znam francuskiego ! ?) Po raz pierwszy zobaczyłem swojego MTJ-ta ???? Nie mogłem oczekiwać niczego piękniejszego ! Nareszcie wiem po kim mam skłonność do hieratycznych gestów . ONA była tak NIESAMOWITA , że mogłem tylko modlić się do niej, ze łzami w oczach.

A zatem , proszę czuć się zaproszonymi na koncert mojego MTJ-ta ( muszę pomyśleć o jakiejś ładniejszej nazwie ONA jest zbyt . . . . . wyrafinowana ? Tak , ale nie o urodę chodzi ONA jest przecież . . . . . mną ! ONA jest zbyt cenna !!! Pora nie ma znaczenia , bilety zostały opłacone , nie pozostaje nic innego jak przyjść – czyli wyjść ! Zapraszam

KONCERT

Koncert w wykonaniu mojej MAESTROZY. Wychodzę i nie wiem co się ze mną dzieje .Jakby jakaś kawiarnia , restauracja , jacyś ludzie . Jakbym coś jadł ale nie mogę określić czy to sen w śnie czy to jawa czy wyjście. ( To był opis „tła muzycznego” koncertu , a teraz będzie solo na dwa instrument mówiące ! ) W jakimś momencie tego zamglenia odzyskuję ostrość dostrojenia . Rozmawiam z facetem siedzącym po drugiej stronie mojego stolika . Ten mówi do mnie kontynuując jakiś wcześniejszy wątek :

- Z PUNKTU WIDZENIA WIECZNOŚCI TO NAWET DZIURA W GŁOWIE WYGLĄDA JAK OKNO WOLNOŚCI !

Myślę sobie , ciekawy facet ! Tymczasem gość pyta się mnie ; czy wiem skąd pochodzi ten cytat?

54

Mówię, że nie wiem , nawet nie wiedziałem , że to cytat . Gość kontynuuje :

- TO CYTAT Z MEIN KAMPF !

Myślę intensywnie !!! Zapamiętać ! Zapamiętać ten cytat , póżniej to przemyślę , jak już wrócę na Ziemię . Aby tylko dokładnie zapamiętać . Powtarzam sobie cytat ze trzy razy . W trakcie tego mamrotania otwieram oczy, już w naszym dostrojeniu . No i właściwie to jest już cała relacja z koncertu danego na „ moją cześć” przez MAESTROZĘ ! No bo, przez kogo by innego ?

RODZĄCE SIĘ PODEJRZENIA .

Cały wieczór mailowałem z B.W. Objaśniałem i tłumaczyłem. Nawet powiedziałem żeby nie zapominał, że te figuracje dzieją się w OSPUO i nie może brać ich dosłownie . I właśnie wtedy coś mnie tknęło .Dlaczego MAESTROZA była taka wyraźna i na dodatek ciemnej karnacji i w ciemnej sukni ? Nie była co prawda moją „znajomą” ale rozpoznawałem w niej swoje lustrzane odbicie. No niby też fajnie , to mógł być mój aspekt ale jednak to niestety nie to samo co spotkanie z własnym MTJ-tem. No to . . . . . . sprawdzimy! Myślę sobie, kładąc się do łóżka . Zaczynam dostrajanie . Mówię do MTJ-ta . - Słyszysz mnie ? ( Jeszcze jestem za płytko aby usłyszeć odpowiedź ale mimo to czuję . . . . taki ciąąąąg, gdzieś na tamtą stronę. ) - Maestrozo czy ty jesteś MTJ-tem ( niestety brak ciągu ) Myślę sobie, że to jeszcze o niczym nie świadczy , przecież MTJ–ot też musi się przyzwyczaić do nowego imienia . Proszę jeszcze tylko MTJ-ta aby rozstrzygną mój dylemat i pokazał, jak krowie na miedzy, co jest czym? Nad ranem wychodzę z „automatu” ! Stoję w kolejce do jakiejś hurtowni. Obok mnie ktoś „znajomy”. Za mną jakiś niecierpliwy facet . Hurtownia jeszcze zamknięta ale przed drzwiami, po ich prawej stronie, stoi druciany regalik z porozkładanymi paczkami papierosów , takie większe paczki po 25 sztuk. Wziąłem sobie jedną , najbardziej kolorową .”Znajomy” pyta się mnie, czy palę . Odpowiadam, że nie , że kiedyś w liceum trochę popalałem ale miałem po tym nieprzyjemną suchość w ustach i dlatego przestałem .Lubię mimo to zapach dobrego tytoniu, lubię też potrzymać sobie takie jeszcze zamknięte twarde pudełko, powąchać niezapalonego papierosa .

55

Facet za nami zaczyna gadać coś na obsługę , że się guzdrze i jeszcze inne takie tam , że nie otwiera mimo pory otwarcia . W końcu otwierają się drzwi hurtowni . Wchodzimy .To hurtownia alkoholu i chyba papierosów ale widzę głównie alkohol .Takie regały stojące w kilku rzędach . Wszyscy znikają pomiędzy półkami , mój „znajomy” również . Rozglądam się po regałach ale to sama „czyściocha” i bezbarwne alkohole . Ja raczej rozglądam się za jakimś koniaczkiem , winkiem albo whisky . Coś żeby w fajnej butelce było . Widzę, że ten niecierpliwy facet wlazł w jakąś ślepą alejkę, po lewej stronie i rozgląda się po regale. Minąłem go i zakręciłem w prawo . Patrzę a tam stoi taki sam facet jak ten niecierpliwy tylko jakby przyprószony albo leciutko spatynowany , ale twarz ta sama. Ten jakby był ,obsługującym klientów . Coś wkłada do kartonu stojącego na takiej dużej wadze . Takie wagi były kiedyś na skupach makulatury albo złomu. Trochę mnie to zdziwiło, znowu zakręciłem w prawo za regał . Myślę sobie sprawdzę czy mi się wydawało czy to ten sam facet . Zaglądam w ślepą alejkę, po lewej stronie a tam ten sam facet co go już w tej alejce widziałem ,wcześniej .Nadal tam stoi tyle tylko, że odkręcił sobie przezroczystą butelkę z dżinem i wali prosto z flaszki . Aaaaa ! Myślę , to ja już wszystko rozumiem . Zakręcam znowu w prawo ( Tak jak bym chodził dokoła regału stojącego na środku ) zakręcam i idę w stronę tego przy wadze . Stanąłem obok i się mu przyglądam . Facet zdjął już w międzyczasie karton ,z tej wagi i ustawił go na wózku –platformie . Widzę, że wózek to trochę trochę nietypowy, jakiś, jest. Tak jakby jeździł po jednej szynie . Rzeczywiście szyna jest jedna i wchodzi prosto pod regał, stojący pod ścianą . Pytam się, tego z obsługi (podobnego z twarzy do tego co pił dżin ) - No a jak teraz pan stąd wyjedzie ? On odpowiada mi : - Całkiem zwyczajnie . Jak będzie trzeba i przyjdzie na to pora, to się regał odsunie. No i już właściwie wszystko wiedziałem , mogłem spokojnie wracać do naszego dostrojenia . Znowu była szósta rano ! MTJ-ot to jednak klasa gość . Mógł mi przecież powiedzieć już wczoraj , w prostych żołnierskich słowach , że zaślepiony moją walką (Mein Kampf) nie zauważyłem tego, że „Z punktu widzenia wieczności to nawet dziura w dupie wygląda jak okno wolności” Co nie ?

Skoro dotarliście aż tutaj i nie powzięliście podejrzeń co do prawdziwości moich słów a co więcej , co do stanu mojego zdrowia psychicznego ? Przyszedł czas na wspomnienia . Kiedy sięgam pamięcią wstecz, do chwili kiedy tak naprawdę wyszedłem z ciała po raz pierwszy, to bez wątpienia muszę uznać za taki moment niedzielę z przed osiemnastu lat. Kiedy to jeszcze nie miałem żadnego pojęcia o OOBE. Były to początki moich kontaktów z Metodą Silvy . Właśnie poprzedniego dnia, w sobotę, zakończyłem kurs pierwszego stopnia M.S. Moja głowa , takie miałem wrażenie, była dwa razy większa.

56

Poszedłem na mszę, odprawianą w starym kościele, przy klasztorze Franciszkanów . Stanąłem w bocznej nawie, po prawej stronie , do ołtarza miałem jakieś dziesięć metrów .Msza jak msza ,trochę nudnawo. Trochę poziewałem , ale bliżej podniesienia wziąłem się w garść i skoncentrowałem uwagę na przebiegu podniesienia. Nie patrzyłem w jakiś odmienny sposób niż dotychczas , nie zezowałem, nie wprowadzałem się w żaden stan alfa czy bzdetta .Po prostu nie spodziewałem się niczego nadzwyczajnego , myślami błądziłem po innych sprawach . Nie uklęknąłem , już wtedy zacząłem hardzieć , schyliłem lekko głowę, jednak tak aby śledzić przebieg ofiary . Kiedy ksiądz podniósł kielich do góry i zaczął ofiarowanie , perspektywa mojego patrzenia zmieniła się w jednej chwili. Ołtarz oddalił się i przesunął ku dołowi . Jednym słowem zaczęło to wyglądać tak jakbym patrzył na ołtarz i stojącego za nim księdza z pod sufitu głównej nawy . Nie miałem jednak czasu aby się zbytnio rozwodzić nad zmianą punktu z którego patrzę, ponieważ przed moimi oczami zaczęły dziać się rzeczy przedziwne. Nad kielichem , w podniesionych rękach księdza , zobaczyłem drgające światło przedziwnej jasności , rzeczywiście przywodziło na myśl trzepoczącego gołębia . Dokoła ołtarza stało kilkanaście postaci odzianych w długie, sięgające posadzki , złociste szaty .Na głowach mieli złociste mitry. Stali plecami do wiernych . Nie widziałem ani ich rąk, ani twarzy .Po krótkiej chwili , cała ta grupa złocistych postaci przeistoczyła się w smugę złocistego światła i popłynęła z durzą szybkością w stronę lewej nawy okrążyła cały kościół i powracając prawą nawą , mijając ołtarz, powtórzyła jeszcze raz całe okrążenie. Ksiądz niczego nieświadomy kończył rytuał . Zanim moje zdumienie przywróciło mnie do równowagi zmysłów ,wszystko się skończyło a ja stałem nadal w prawej nawie w niezmienionej postawie .

I tak oto moi drodzy nabrałem szacunku do rytuałów i przeżyłem dziwne doświadczenie, w którym dopiero po wielu latach rozpoznałem wyjście z ciała.

MOJE TRZECIE WYJŚCIA DOTARŁEM DO NASTĘPNEJ, DRUGIEJ JUŻ Z KOLEI, BARIERY !

Od tygodnia nie mogę wyjść, nawet nie śnię .Po zajadłej próbie dostrojenia uzyskałem tylko tyle, że już na poziomie hipnagogów , ukazała się twarz ,w odległości dwudziestu centymetrów od mojej , z zaszytymi ustami i nosem !?!? Poprzednia brama, ta po „otrzęsinach” dawała mi jakiś dystans , jakąś możliwość działania. „Byty” mnie pilnujące były w odległości metra , dwu . Mogłem wziąć jakiś rozpęd, aby im umknąć. Widzę , że tym razem nie będzie tak łatwo, gdzie mam wyjść ? Pozostaje tylko kierunek do wewnątrz ! Kierunku 57

do tyłu nie biorę nawet pod uwagę . Czy ma to oznaczać abym przestał gadać i tylko obserwował ? ( Nie wspominałem o tym ale w czasie regresingu na Metodzie Silvy namierzyłem kilka wcieleń/aspektów. Jednym z nich była szamanka gdzieś z Mezoameryki , trudno określić czas bo tam i dziś, znalazło by się podobne otoczenie. Tę szamankę osaczono gdzieś nad jeziorem . Schowałam się pod niewielkim pomostem . Z lasu wybiegła duża grupa ludzi . Bardzo szybko odkryli miejsce mojego ukrycia . Wywleczono mnie , przed ten tłum i zarzucono mi garrotę na szyję .Zdawałam sobie sprawę, że to jest kara za zbyt „długi” język. Wiązało się to również z jakąś obrazą miejscowej „księżniczki”. Co ciekawe w czasie kiedy mnie duszono wszyscy obecni pozostawali w głębokim ukłonie ). A zatem czy znaczyło to, że mam się w końcu zamknąć i przestać wszystkim dokoła opowiadać o OOBE? Czy żebym skupił się na sobie ? Tylko patrzył i obserwował ?

CZĘŚCIOWE ROZWIĄZANIE ZAGADKI NASTĄPIŁO NASTĘPNEJ NOCY ! PO , WIDAĆ Z REZULTATU , PRAWIDŁOWYM ODCZYTANIU PRZESŁANIA ! ( Jakoś tak się ustaliło że bez potwierdzenia odbioru nie mam nowych wiadomości )

Siedzimy z żoną przy obiedzie – w drugiej uwadze . Dowiaduję się ( nie potrafię określić jaką drogą dociera do mnie ta informacja ) że ktoś dobrze mi znany został okradziony . Mówię do żony że pójdę do tej osoby , spytam czy nie mógłbym być w jakiś sposób pomocny ? Żona godzi się ale bez entuzjazmu . Jestem na parterze jakiegoś bloku mieszkalnego . stoję naprzeciw dwu wind. Z prawej strony ktoś wchodzi na klatkę schodową z ulicy. To Pan ! (T.K.). Chociaż pańska Tomaszowatość jest trochę płynna , nieustalona . Pan też się o tej kradzieży dowiedział i przyszedł zobaczyć co się stało . Wsiadamy do windy , tej po prawej stronie. Ja mam na ramieniu torbę z jakimiś narzędziami . Mówię do Pana że przydała by się jeszcze waserwaga . Ale jak będzie potrzebna to się ją po prostu stworzy ! Wysiadamy na jakimś wysokim piętrze . Podchodzimy , w lewą stronę , do szaro stalowych drzwi . W drzwiach zostało nawiercone kilka otworów , kilku , kilkunastocentymetrowej średnicy , ponadto drzwi nie mają żadnej klamki . Stukam do drzwi . Otwiera nam kobieta , to ta znajoma ( nikogo takiego w realu nie znam) . Prosi nas do środka . Ja deklaruje naszą pomoc , może przy naprawie drzwi . W ręku trzymam metrową waserwagę . Mówię że może wymienimy drzwi na nowe . Widzę że wewnątrz przedpokoju stoją nowe drzwi z ciemnego drewna . Owinięte jeszcze w przezroczystą folię. Z ciekawością rozglądam się po przedpokoju . Nie widać żadnych śladów plądrowania . Jestem zdziwiony ogromem mieszkania . Z przedpokoju odchodzą dwa, widlasto rozbieżne korytarze , bardzo długie . W każdym z tych korytarzy jest wiele , nawet po kilkanaście drzwi . Nachodzi mnie refleksja że przecież takiego wielkiego mieszkania nie da się tak po prostu okraść ! Jest zbyt wielkie ! Tym bardziej że nie widzę żeby było wyposażone w jakieś zbędne, ozdobne przedmioty czy meble. Znajoma mówi że jeżeli chcemy to możemy te drzwi wstawić , chociaż się nas nie spodziewając już zamówiła fachowców. Jestem trochę zdetonowany. Z jednej strony chciałem jakoś pomóc ale z drugiej widzę, że tak naprawdę jesteśmy tutaj zbędni . To tylko strata czasu z naszej strony . W tej atmosferze wahania budzę się w dziennym dostrojeniu.

58

Śnienie pewnie będzie miało ciąg dalszy . Ma zbyt dobre dostrojenie i zagadkowe korytarze więc nie może się skończyć tylko na tej konfuzji .

No i nie pomyliłem się . Moja dzisiejsza relacja z wyjścia będzie przypominała skrzyżowanie fabuł „Opowieści Kanterberyjskich” , „ Dzwonnika z Notre Dame” i obrazu z filmu „Król tańczy”. Wszystko rozpoczyna się od uzyskania świadomości w czasach któregoś z Ludwików , XIV albo XV, oceniam to po strojach. Trudno mi wyrokować jednoznacznie czy to Francja czy Anglia , język w którym mówię jest mój więc nawet nie wiem czy francuski czy jakiś inny . Spaceruję po ogrodach które przechodzą w mniej regularne zarośla , właściwie las. Gdzieś w tym lesie natrafiłem na starą wieżę . Kilkunastometrowa wieża w środku sprawia wrażenie dużo wyższej. Na środku jedynego pomieszczenia jakie stanowi parter wieży , spoczywa na posadzce ogromny kandelabr , pozbawiony już jednak świec . Kandelabr jest pewnego rodzaju koszem z przytwierdzoną do niego liną której drugi koniec niknie na niebotycznej wysokości pod sklepieniem . Odwiedzałem to miejsce już wiele razy . Któregoś dnia przyszło mi do głowy aby wejść do tego „kosza”. Ku mojemu zdziwieniu kosz wzniósł się do góry i poszybował pod sklepienie . Lina płynnie i bezszelestnie ciągnęła kandelabr za sobą. Widok z tak wielkiej wysokości i wrażenie lotu był nieopisanie pięknym odczuciem . Po jakimś czasie kosz łagodnie opuszczał się i mogłem bez żadnego szwanku na ciele i duszy wyjść z niego na dole. Ale nie byłbym sobą gdybym nie zapragnął podzielić się swoim odkryciem z całym dworem i być może zwrócić na siebie życzliwą uwagę monarchy . Któregoś z właściwych do takiej eskapady dni wybraliśmy się w kilku osobowej grupie na spacer , w kierunku zapomnianej wieży . Wszyscy , chociaż nikt tego po sobie nie okazywał , byli tą przygodą podekscytowani. Po wejściu do wieży, kilku kawalerów w tym ja , kilka dam i sam monarcha , wsiedliśmy do wielkiego kosza. Kosz jak zwykle bez trudu poszybował pod sklepienie. Kiedy zbliżaliśmy się do samego sklepienia zmieniła się moja perspektywa widzenia . Patrzyłem na wielki kandelabr z wieloma osobami w dziwacznych falbaniastych strojach koloru starego złota i przygaszonej bieli . Trzymałem sznur wciągając tę całą wycieczkę na górę. Kiedy kandelabr był na wysokości mojego wzroku przyszło mi na myśl że właśnie teraz mógłbym po sznurze zejść na dół . I tak zrobiłem , bez żadnych trudności ześlizgnąłem się na ziemię . Na dole nie było mi łatwo przyzwyczaić się do następstwa zdarzeń , wszystko przemykało przed moją świadomością z obłędną szybkością. Na górze nie tęskniłem ani nie miałem pragnień inaczej niż tu na dole. Było to bardzo zajmujące doświadczenie . Postanowiłem pozostać. Nie potrafię określić co konkretnie robiłem tu na dole i jak długo już tu byłem . Wrażenia jakie odbierałem przypominały bieg karuzeli . Nie mniej nastąpił moment kiedy przypomniałem sobie o koszu zaczepionym pod sklepieniem . Nie mając jednak w planach powrotu na górę postarałem się o długi zwój lin i po przywiązaniu jednego końca do zwisającego z góry sznura , zacząłem opuszczać kosz na dół . Mimo ogromnej długości lina 59

którą przyniosłem okazała się za krótka. Zabrakło kilkunastu metrów aby kosz mógł bezpiecznie dotrzeć do posadzki więc niewiele myśląc puściłem linę i pozwoliłem resztę pracy wykonać ziemskiej grawitacji. Po prostu , takie było następstwo zdarzeń , nic mnie to nie obchodziło . Podszedłem do leżącej na ziemi szarej obeschniętej bryły i trzymaną w ręce laską zacząłem rozdzielać leżące na sobie ciała .Były to karpie wielkości ludzi . Powierzchnie ich cielsk które stykały się ze sobą nawzajem były jeszcze śliskie i kolorowe . Chyba nie były żywe , niektóre z nich miały porozcinane brzuchy i wypatroszone wnętrzności. Nie brzydził mnie ten widok , nie czułem ani zapachu ani mdłości. PATRZYŁEM ! Ja tylko PATRZYŁEM .

Po obudzeniu cały dzień moje myśli oscylowały pomiędzy obrzydzeniem , uniesieniem , rozpaczą a zwątpieniem. Przypomniałem sobie swój wiersz z przed trzydziestu lat. Ale w nim tli się jednak jeszcze nadzieja, że jednak „BÓG” CHCE :

Pan uczył modlić się , dyjabelstwo nieme wygnał . Niewiasty poprawił . O Jonaszu , Niniwejczykach , świecy, oku , mówił . Na obłudę faryzejską narzekał i karaniem groził. Św .

Łukasz 11

Z wielkiego strachu złączyli ręce bo ciemność była w koło nie wiedzieli dokąd iść a jęczał mrok i budził lęk to Bóg ich wołał w otchłań wód więc światło rozczynili

płonącą żagwią pierwszy z nich napotkał wilgoć ołowianą wołał doń Bóg by podał dłoń 60

nie odmówił swemu Panu

Tak go znaleźli bez

dłoni dwóch krzykiem ich sprowadził

znów nie wiedzieli dokąd pójść a oczy Pana wirujące pośrodku pola pszenicznego patrzyły w lud

Dzisiejszej nocy odkryłem a właściwie doświadczyłem tego, że ON jest najzwyczajniej w świecie BEZMYŚLNY ( cokolwiek to znaczy) . ON tylko czerpie, jak ze studni którą jest ON sam. No ale nie powinno mnie to przecież tak poruszać , przecież ja jestem NIM a ON mną ! To o co ten cały krzyk ? Zakończę wierszem który jeszcze dwa lata temu , kiedy go pisałem , wydawał mi się świadectwem rezygnacji a dziś widzę, że to była jednak nadzieja !!!

I na co nam ta Cała zręczność Miła moja Ten szlif holenderski Ta brabanckość serca Barokowa perła Nierówno toczona Gdzieś między Carpe diem a Nie zapominaj

61

JESTEM NIECO ZASKOCZONY ALE NASTĄPIŁA CZĘŚĆ TRZECIA TEGO WYJŚCIA !!!

Jednak , najpierw małe wprowadzenie. Idę ulicą ( w tym , ziemskim dostrojeniu ) I w pewnym momencie uprzytamniam sobie, że patrzę gdzieś z głębi siebie. To nie jest widzenie tunelowe . To takie wrażenie . . . . . jak bym swoją jaźń przeniósł gdzieś do podstawy swojej świadomości ! Dociera do mnie , że ten stan narastał we mnie od wielu tygodni . Odbierałem to w sposób niemalże fizyczny . Tak jakby ktoś położył dłonie na mojej głowie . Brałem to jednak za objaw podwyższonego ciśnienia albo obsesji związanej z OOBE i ciągłej , związanej z nim , lektury . To taki rodzaj postrzegania , płynący z czystej , nieporuszonej podstawy świadomości ! ! ! Trochę mnie to nawet zdziwiło , że stan ten ma podstawy całkiem uchwytne . Myślałem, że opisy takich odczuć to czysta spekulacja . Przy bezpośrednim kontakcie z otoczeniem ta wewnętrzna uwaga nieco przygasa i zostaje zasłonięta przez normalnie pracującą świadomość dyskursywną. Moją wewnętrzną uwagę nieco bawi, że moja pierwsza uwaga tak się przejęła tym stanem . Co więcej jest nawet nieco zdziwiona faktem, że ta pierwsza jeszcze nie całkiem pojęła iluzoryczność otoczenia w jakim funkcjonuje od pięćdziesięciu lat ! Po powrocie do domu moja pierwsza uwaga zaczyna dominować . Zajęcia domowe , żona , kolacja , telewizja . W końcu idę spać .

Wychodzę metodą; MTJ-Trawel, o czwartej nad ranem , samoistnie ! Sam siebie uczę zjeżdżać po oblodzonej , stromej ulicy. Jedno ja , to które ma się nauczyć , siedzi w ni to samochodzie ni to w drezynie . Drugie ja , to nauczające , to z którym się moja świadomość identyfikuje w pierwszym rzędzie w czasie tego wyjścia , tłumaczy temu które się uczy i boi . - Niczego się nie obawiaj , to całkiem bezpieczne . Ześliżniesz się na sam dół . To jest bezpieczne , tylko się nie bój ! Uczące się JA , odpowiada . - Mam to w nosie , nigdzie nie będę jechał . Boję się ! Nauczające JA - Będę ci cały czas towarzyszył . Miałem o tym nie mówić ale chcę abyś nie myślał, że jestem nielojalny. Tam , już prawie na końcu trasy przygotowałem z lodu i śniegu taką „hopkę” .

62

Niewysoką ! Jak dojedziesz to ci pokażę. Uczące się JA. - No dobra ale bardzo ostrożnie ! Kiedy JA uczące się dojeżdża do przeszkody JA nauczający zwalniam czas tak aby JA uczące się mogło ustawić się przodem do „hopki”. JA uczące się w momencie kiedy zbliża się do przeszkody zaczyna wykonywać dziwne niczym nie uzasadnione manewry ( jak to EGO ) W rezultacie wjeżdża na „hopkę” bokiem , leci po lodzie w nieprzewidziany kierunku . Niby nikomu nic się nie stało ale da się odczuć ogólną atmosferę porażki i obciachu !

Otwieram oczy. Czuję narastający w mojej świadomości „dół”. Depresja od samego rana ? Idąc do roboty myślę sobie. Ale beznadziejne wyjście . Eeee …. nie będę go nawet przepisywał . To głupoty jakieś . W tym samym czasie , w głowie , otwierają mi się „drugie oczy” , wypływa na powierzchnię druga uwaga i zaczyna swoje . - Zapisz , zapisz niech wszyscy się dowiedzą jakie to twoje ego jest niestabilne . Będzie zabawa ! Widzę jasno jaka jest struktura tej porannej depresji . EGO odrywając się od Świadomości popada w specyficzny depresyjny dryf . Nie muszę dodawać, że w momencie kiedy zdałem sobie z tego sprawę , depresja zniknęła bez śladu . Niby to nic odkrywczego ale co innego wiedzieć a zupełnie co innego być tego świadomym. Napłynęło do mnie łagodne odczucie szczęścia . To chyba nagroda ! Bardzo przyjemna .

MOJE CZWARTE WYJŚCIA

DWA LISTY OD T.K DO MNIE 63

„Wyjście 18.02.2011 r. Metoda standardowa. Budzik 4:00. Słuchawki na uszy, relaksacja i pogłębianie transu przy muzyce itd., itd. …..do zmęczenia. I nagle … jest inny świat. Jestem w jakimś budynku, w jego wnętrzu. Przez budynek biegnie długi korytarz, właściwie nie widzę jego końca. Po lewej stronie korytarza, a właściwie wzdłuż, jest ślepa ściana. Po prawej stronie, wzdłuż tego korytarza są małe pomieszczenia/pokoje. Jest ich bardzo dużo. Są usytuowane jeden za drugim. Nie widzę, żeby te pomieszczenia były pooddzielane drzwiami od korytarza. Tak jakby drzwi nie było. Pomieszczenia/pokoiki są takie same. Tak samo umeblowane i wyposażone. Meble są wbudowane w ścianę i niewiele widać oprócz czołowej/licowej ich strony. Są wysokie od podłogi po sufit. Niezbyt piękne, duża brązowa płyta, przykrywająca dwie spośród trzech widocznych ścian. Po budynku oprowadza mnie jakiś mężczyzna. Budynek pełni rolę chyba jakiegoś hotelu. Pytam go o ogrzewanie. Twierdzi, że w każdym pokoju jest kominek opalany starą dębiną, kilkusetletnią?!. Pytam go gdzie ten kominek jest. Twierdzi, że jest wbudowany w te dziwne meble. Oprowadzacz twierdzi, że dębina tak stara zawiera odpowiednie składniki (coś mówił o krzemie), co ma zapewniać wytworzenie dużej ilości ciepła i zapobiegać pożarowi mebli?! Za chwilę jestem w ciele. Nie rozumiem przekazu. Załączam opis bez komentarza. Może kiedyś się wyjaśni o co chodzi w tym śnie. Poniżej tez sen z tej samej nocy, po kolejnym wyjściu. Jestem w plenerze. Znajduję się nad niewielką rzeczką. Można ją z łatwością przeskoczyć. Rzeczka płynie pomiędzy dwiema groblami. Właściwie groble są zbudowane wzdłuż rzeczki. W tej wodzie żyją raki. Wiem, że tak jest. Usiłuję kilka złowić. Nie wiem czy mi się to udaje, ale chyba tak. Odchodzę i przychodzę nad ten strumyk jeszcze raz. Szukam raków. Nie bardzo mogę znaleźć. Znajduje tylko kilka skorup po rakach. Dochodzę do wniosku, że populacja raków w rzeczce bardzo się zmniejszyła, co mnie dosyć zmartwiło. Raki żyją tylko w czystej biologicznie wodzie i zaczynam myśleć, że woda jest zanieczyszczona. Jednak tak nie jest. Obecnie żyją tu jakiś dziwne niby krewetki, które mają oczyszczać wodę, z czego się cieszę. A teraz najdziwniejsze! Rzeczka zatacza duże koło i płynie w kółko!!! Nie ma początku, ani końca. Na początku wcale tego nie było widać. Absurdalność sytuacji (rzeczka ciągle płynie) widać dopiero z większej perspektywy! Wracam do pierwszej uwagi.”

64

„Wyjścia po 10 lutego 2011 r. Wyjścia /sny następujące po sobie. Moim zdaniem są to kontynuacje wcześniejszych pobytów w drugiej uwadze. Kilka dni wcześniej śniłem o wdrapywaniu się na wysoka wieżę, mimo mojego przekonania o posiadanym lęku wysokości. Po osiągnięciu szczytu okazało się, że żadnego lęku wysokości nie mam. Kolejnym snem, który opisywałem była próba pokonania wysokiego muru, dwukrotnie nieudana. Po tych śnieniach miałem kilka krótkich wyjść, będących kontynuacją wyżej opisanych. Jednej z kolejnych nocy zaprogramowałem się na kontynuację snu o pokonywaniu muru. Z literatury wiedziałem, że korzystnie dla mnie jest pokonać każdą pojawiającą się we śnie przeszkodę. Udało się. Znowu byłem w śnie o przekraczaniu wysokiego muru. Podciągnąłem się i byłem po drugiej stronie. Nie puściłem się jednak muru, tylko mocno trzymałem. Zaskoczeniem była druga strona. Za murem, na całej jego długości był tylko mały skrawek gruntu, wystarczający na postawienie połowy stopy. Stałem na tym bardzo lichym oparciu, przytrzymując się muru. Mur był bardzo długi w jedną i drugą stronę. Właściwie nie było widać jego końca. W dole była przepaść. Jakiś rodzaj niekończącego się bardzo głębokiego klifu. Nie widziałem dna. Mimo nie najlepszego położenia nie czułem lęku i zagrożenia. Po chwili byłem znów w ciele. Następny dzień, kolejne wyjście w trakcie słuchania nagrania OOB(1). Metoda standardowa. Budzik na 4:00. Słuchawki na uszy. Potem relaksacja, pogłębianie transu i oglądanie zmieniającej się czerni. Narastający szum w uszach, drżenie ciała, krótki trzask i jestem w innej rzeczywistości. Chodzę wzdłuż krawędzi bardzo głębokiego klifu. Jakiś głos z tyłu ostrzega mnie, żebym zachował ostrożność. Wiem (w tym śnie), że ten głos, to także Ja/ja. Nie boje się chodzić bardzo blisko krawędzi klifu i kontynuuję spacer. W ty śnie byłem w asocjacji i w dysocjacji do rozgrywającego się filmu. Na początku widziałem siebie jak chodzę, a potem wniknąłem w postać chodząca. Jakiś hałas wciągnął mnie z powrotem do ciałka. To jeszcze nie koniec. Tej samej nocy znowu wychodzę poza i jestem w tym samym śnie. Znowu chodzę po krawędzi klifu. odczucia takie same jak w pierwszej części snu. Brak lęku wysokości, co mnie znowu zaskoczyło, a byłem przekonany, że powinien mi towarzyszyć. Znów doświadczam wrażeń asocjacyjnych i dysocjacyjnych z obrazem/filmem. W drugim wyjściu chodziłem po prawej stronie obserwatora(też jakiegoś MNIE, tak to odbierałem w tamtej rzeczywistości) a za pierwszym razem z lewej. Po chwili byłem pierwszej uwadze. Interpretacja? Jakąś mam. Myślę, że właściwą. Mur nie jest barierą postawiona przez moją nieświadomość i lęki. Mur jest granicą, przed która powinienem się zatrzymać. Twórcą tej bariery jest mój MTJ. Nie jest ona do niepokonania, ale dalsza droga w tym kierunku naraża mnie bliżej nieokreślone niebezpieczeństwo. Bariera nie jest zbudowana na zawsze, ale jeszcze nie jest ten czas, żebym mógł się swobodnie poruszać po drugiej stronie. Może muszę się w jakiś sposób doskonalić. Chyba wiem o co chodzi, ale to jest wyłącznie do mojej wiadomości. Chodzenie po krawędzi bez strachu(lęku wysokości) to kolejne śnienia. Moim zdaniem to pokazanie, że większość lęków tkwi bardziej w mojej wyobraźni niż w realnym zagrożeniu i że sobie z tym poradzę. Należy jednak zachować rozwagę i słuchać tego głosu z tyłu mnie. Reasumując - najlepiej kierunek podróży wybierać zdając się na MTJ-ta.”

Z listu do T.k.

65

Z TYM SUGIEREM TO TAKI ŻART . NIE MNIEJ, PODEJRZEWAM ŻE TRUDNO PRZEJŚĆ OKRES ODSTROJENIA OD TRANSU KONSENSUSOWEGO O ZDROWYCH ZMYSŁACH , BEZ WSPARCIA OSOBY O POD OBNYCH DOŚWIADCZENIACH . WIEDZIAŁEM ŻE COŚ Z PANEM SIĘ DZIEJĘ ALE PODEJRZEWAŁEM, ŻE DOPADŁO PANA JAKIEŚ CHORÓBSKO . DOPIERO JAK PANA ZOBACZYŁEM W PIĄTEK , ZE STRUPEM NA NOSIE , DOMYŚLIŁEM SIĘ, ŻE PAN W COŚ „PRZYDZWONIŁ”. SWOJĄ DROGĄ TO CIEKAWA KOINCYDENCJA , POJAWIŁ SIĘ PAN W PIERWSZYM Z MOICH WYJŚĆ Z „POTRÓJNEGO CYKLU” A OSTATNIE WYJŚCIE Z „HOPKĄ” TEŻ W JAKIMŚ SENSIE DOTYCZYŁO PANA . CZYŻBY BYŁA JAKAŚ DZIURA POMIĘDZY NASZYMI OSPUO? MAM SPORE DOŚWIADCZENIE W DYBANIU NA WŁASNE ZDROWIE I ŻYCIE, DLATEGO POZWALAM SOBIE PODCHODZIĆ DO TYCH WYDARZEŃ Z DYSTANSEM . NIE OMIESZKAŁEM RÓWNIEŻ UJĄĆ ZWIĄZANYCH Z TYM REFLEKSJI W FORMĘ POETYCKĄ . POZWOLĘ SOBIE PRZEDSTAWIĆ TUTAJ „UMIERANIE ZIMOWE” ( SKOJARZENIA Z ARKANAMI TAROTA JEST JAK NAJBARDZIEJ NA MIEJSCU ) .

***

Pies i gwiazda Śmierć to jazda jasnym świtem skrzącą bruzdą jedną płozą po kamieniu czego sięgnąć za co chwycić już wiruje w oczach niebo jakież krótkie było życie i nie myślę już o niczym

66

MÓJ SPOSÓB WSPIERANIA I POCIESZANIA PROWADZI „PENITENTA” W TAK ABSURDALNE REJONY JEGO DEPRESJI, ŻE ZAZWYCZAJ ZACZYNA ŚMIAĆ SIĘ Z SAMEGO SIEBIE I ZE MNIE PRZY OKAZJI . LICZĘ, ŻE I PANU POPRAWIĘ NIECO HUMOR SWOIMI DEPRESYJNYMI ENUNCJACJAMI .

***

ciężar drzwi szklany jęk zawiasów miękki pył otula stopy czyjaś dłoń pachnące włosy nieme schody blask okiennice bez witraży ostrość łuków ostrość cieni puste cele znów korytarz pewność życia do zakrętu

67

DAJĘ SŁOWO ŻE TO NIE BYŁA PRÓBA WPROWADZENIA PANA UMYSŁU W DYSONANS POZNAWCZY ( NA SPOSÓB NLP ). SŁOWO KLUCZ DO ODZYSKANIA DOBREGO SAMOPOCZUCIA TO TRUSKAWKA !!!

NO A TERAZ . . . . . RELACJA Z DWÓCH PODRÓŻY NOCNYCH :

Następnej nocy . . . . . . Idę sobie między jakimiś straganami . Na mojej drodze stoi , tyłem odwrócona do mnie , grupka osób czymś zaabsorbowana . Zaglądam przez ramię jakiejś kobiety . Pośrodku zgromadzenia stoi dwóch facetów nad wiklinowym koszykiem . W koszu mają truskawki . Konkretnie pięć truskawek . Ale jakich !!! Przykucnąłem nad koszykiem . Pytam a właściwie zaczynam oglądać jedną z truskawek biorąc ją do ręki . Tą która leży w koszyku od strony sprzedawców . Któryś ze stojących nade mną gapiów mówi, że te truskawki to mają najmniej po trzy , trzy i pół kilo . Ta którą wziąłem do ręki ma spore spłaszczenie na jednym z boków . Wcale nie jest najładniejsza . Sprzedający uprzedza mnie, że ta nie jest na sprzedaż . To jest truskawka porównawcza . Myślę sobie , to po jakiego diabła ją tutaj włożyłeś ? Ale nic nie mówię na głos . Odkładam ją , biorę tą która jest w środku , kształtną i rumianą . Jestem mimo wszystko nieco poirytowany , nie lubię jak mi ktoś zwraca uwagę . Czuję , że zaczyna mnie odstrajać . No i budzę się w łóżku .

K . . . . !!! Wszystko . . . . . przespałem ! ! !

68

Położyłem się o w pół do dwunastej i od razu zasnąłem . Obudziłem się o czwartej z minutami , rano ze świadomością, że przez cały ten czas , kiedy spałem , podawano mi niebywale interesujące informacje. Niczego nie pamiętam . Jedyne co pozostało w mojej pamięci to anatomia jakiegoś dziwnego oka . Demonstrowano mi ją na dużym żywym oku albo na jakimś trójwymiarowym, holograficznym modelu . Najdziwniejszą z rzeczy jaką pamiętam była złoto brązowa tęczówka przyczepiona do reszty oka kilkunastoma więzadełkami . Oko oddychało ! ! ! Wyglądało to tak, że podczas wydechu tęczówka podnosiła się i nieco napinała tak, że więzadełka były naciągnięte i pomiędzy tęczówką a białkówką oka powstawały małe szparki , tęczówka wyglądała jak mały żagielek . Przy wdechu oko znowu stawało się nierozdzielną całością . Nie potrafiłem określić co tamtędy przepływało czy powietrze czy jakiś płyn ,nie potrafiłem nawet określić w jakim ośrodku znajdowało się samo oko . Wiedziałem jedno , ten cały mechanizm służył do wyrównywania zmian ciśnienia pomiędzy tym co znajdowało się za okiem a tym co było przed nim . Ale niestety nic więcej nie pamiętam ! Po śródnocnym przebudzeniu , po czwartej , z rozpaczy za utraconymi , niesamowitymi informacjami proszę MTJ-ta aby był dla mnie litościwy i powtórzył całą lekcję , tak abym choć troszeczkę zapamiętał. Ale gdzie tam , po chwili znowu zasypiam jak by mi ktoś wyłączył światło ! Cały czas we śnie ktoś mi coś tłumaczy , ni cholery nic nie zapamiętałem ! Budzi mnie budzik o siódmej rano . Gdzieś w uszach słyszę jeszcze czyjś głos mówiący : - I właśnie na tym polega prawo zachowania energii w atomie . LITOŚCI ! ! ! Jedyna nadzieja w tym że gdzieś na głębszych poziomach świadomości . . . . . No ale moja Świadomość i tak pewnie to wszystko wie . Tylko co z tego mam za korzyść tu , z tym moim zakutym w EGO łbem ? Może do niczego mi to nie jest potrzebne ? Może mam tylko wiedzieć, że „KTOŚ” to wie ? ! Porażka ! Człapię do pracy zrezygnowany swoją niemocą w dotarciu do prawdy . Aż tu po drodze , niespodziewanie, GLORIA VICTIS ! ! ! Otrzymuję wsparcie swojego EGO-umysłu ( jednak nie jest taki głupi za jaki go miałem). To oko to przecież nic innego jak model atomu i mechanizmu zachowania równowagi przepływów energii ! ! ! Przypomniałem sobie co mówił Cayce o drugim zaśnięciu następującym po pierwszym , niezrozumiałym śnie . Drugi sen przynosi często komentarz do pierwszego . Używając poetyki katolickiej to oko to – „ Dnia oko pięknego”. Atom oddycha i jest miejscem osiągania równowagi „ciśnień” pomiędzy BYTEM a NIEBYTEM. Jest rodzajem trójwymiarowej membrany ! Istotą tego zaworu jest jednak nie sam zawór ale to COŚ co przez niego przenika !

69

Ponadto oko na jakim zaprezentowano mi ten mechanizm podkreśla „ wrażliwość” tego procesu . Co więcej ten proces jest ŚWIADOMY SIEBIE ! ! ! Pozdrawiam J.B.

DZISIEJSZE WYJŚCIE TO WIELKIE SPRZĄTANIE

Dzisiejsza podróż nocna to wielkie sprzątanie . Myjką ciśnieniową myłem stare , zapuszczone wyposażenie mojego miejsca pracy . Na środku podłogi była kratka ściekowa , jak w jakiejś rzeźni , tamtędy spływała wszystka woda i brudy . W pomieszczeniu nie było atmosfery strachu czy przemocy , raczej zdziwienie, że tak można upaprać wyposażenie . Były jednak elementy których mimo długotrwałego mycia silnym strumieniem wody nie byłem w stanie oczyścić . Podczas tego „sprejowania” jednocześnie rozmawiałem z dwiema czy trzema osobami które mi towarzyszyły . Osoby te w ogóle nie reagowały na rozpryskującą się dokoła mnie wodę. Wcześniej zanim zacząłem porządki pokazano mi czyjś wysiłek , niewykluczone, że byłem to ja sam , jaki włożyłem w to aby to wszystko tak zanieczyścić ! Kiedy zmyte z wyposażenia brudy spłukiwałem do kratki ściekowej, od jednego z moich towarzyszy usłyszałem, że ktoś bardzo znany, z przed wieków , padło nawet nazwisko rzeczywiście mi znane , nie potrafię sobie oczywiście przypomnieć na jawie jakie , rozwiązał ten problem inaczej .

Wrócił do domu , do matki !

Całe pomieszczenie nie było duże ale swoim rozplanowaniem przypominało większe pomieszczenie z mojego dawnego wyjścia , tamto mieszkanie czy opuszczoną szkołę z pokojem łazienkowym. Lewa ściana pusta , prawa z wnękami .

Z LISTU DO T.K. Chciałem dać Panu nieco czasu na wnioski , ale ten czas już minął , dlatego powiem wszystko co o tych Pana ostatnich podróżach wiem .(Tego listu od T.K. nie zamieściłem w swojej pracy) W Pana wyjściu , w którym pojawia się mur ( który nota bene z uporem maniaka próbuje Pan sforsować , podobnie miał Pan z tą salą z której Pana wyganiano a Pan wracał i wracał . Jest Pan Cholernie zawziętym podróżnikiem ) trzeba iść w lewo , wzdłuż muru . Próba przejścia poprzez mór „wierzchem” kończy się zazwyczaj tak jak u Pana . Całe szczęście, że za murem miał Pan jeszcze pół metra do przepaści i mógł pan swobodnie stać . A zatem mór trzeba obchodzić w lewą stronę . WIEM , ŻE KAŻDEGO CIĄGNIE W PRAWO ! Ale trzeba iść w lewo !!! Idąc w prawo nigdy nie napotka pan przejścia , choćby obszedł pan cały obszar ogrodzony murem dokoła ! A daję słowo na to trzeba nie jednego życia .

70

Za to idąc w lewo , trafi Pan na opuszczone miasto , w moim przypadku było to małe miasteczko w stylu jaki mają miasteczka na włoskiej prowincji , była nawet wieża . Jak dotrze Pan do tego miasteczka , radziłbym raczej lecieć ( najwyższy czas oderwać się od ziemi ) niż iść , to odniesie Pan wrażenie, że to jest miasteczko graniczne , stojące na brzegu tego „klifu” . Ono nawet po kawałku wpada w tę otchłań ! To jest ten słynny koniec P A R K U ! ! ! Koniec świata materii jaką znamy !!! Wracając do MIEJSCA O CHARAKTERZE PUBLICZNYM wyposażonego w kominki do spalania STAREJ materii WEWNĄTRZ SZAF . To jest . . . . . . POCZEKALNIA w PARKU Monroe’a ! ! ! Wpadłem na to już jakiś czas temu . Dzisiaj w czasie wyjścia uzyskałem potwierdzenie od swojego MTJ-ta ! Dlatego właśnie odnosimy wrażenia, że tam odbywał się jakiś proces o charakterze społecznym . Ja odnosiłem wrażenie, że to opuszczona szkoła . Ta poczekalnia to nic innego jak czyściec , katolików. U Pana procesem oczyszczania kierował ogień u mnie oczyszczanie przebiegało przy wykorzystaniu wody. Z ostatniego wyjścia i z tego poprzedniego ( wyjście z wyspą umywalkową ) wnoszę , że to miejsce przygotowywania jaźni do powrotu reinkarnacyjnego ale też i do powrotu z nocnej podróży . Miejsce gdzie następuje oczyszczenie z resztek EGO . Powiedziano mi, że ktoś rozwiązał to już dawno w inny sposób . Zamiast w nieskończoność próbować oczyścić jaźń z resztek EGO i tak będących nie do zmycia . Po prostu należy powrócić do DOMU MATKI ! Ciekawe że katolicy wracają do „Domu Ojca”. Ale może to nie rzecz w katolicyzmie a w osobistym sposobie percepcji, tak jak ogień albo woda !!! ( Częściowe rozwiązanie tej zagadki podam w IV części na st.95) To również odnosi się do kwestii dla nas aktualnej , być zabitym przez przepływ ( prądu) albo być zabitym przez zderzenie z czymś twardym co ma w sobie element ognia . Zwrócono Panu również uwagę ,że elementem symbolizującym oczyszczenie karmiczne może być nie tylko ogień ale i woda. Stąd ta rzeczka płynąca w kólko i atrybuty które się w niej znajdowały . Rzeczka była napędzana przez nasze EGO . To nic innego jak trochę współcześnie a trochę tradycyjnie opowiedziana historia o działaniu KOŁA SAMSARY !!!

71

MOJE PIĄTE WYJŚCIA Niedziela. Jakaś ponura. Przeczytałem kolejny raz „Tybetańską Księge Umarłych” .Pokręciłem się po domu . Ponudziłem się trochę . Przysnąłem w dzień i w zasadzie się wyspałem. W nocy położyłem się o stałej porze. Proszę MTJ-ta . Może pokazałbyś mi MTJ-tową Księgę Umarłych .Nie żebym chciał zaraz umierać ale ja i parę innych osób dowiedziało by się z pierwszej ręki czego spodziewać się mamy po śmierci. Jakie procesy , jakie etapy tam przechodzimy. Jakbym zasypiał to bardzo proszę powtarzać mi nawet trzy noce z rzędu i to w jakiś jasny sposób abym nie musiał się domyślać . Tak żeby obraz był klarowny i łatwy do zapamiętania. Zaczynam się dostrajać i już po chwili słyszę kobiecy , spokojny głos! - Jeszcze pozostały dwie noce i dwa dni . Cofnęło mnie !!! Co za cholera . Co to znaczy ? Będę umierał za dwa dni ??? Przypomniałem sobie podobne zdarzenie kiedy wracałem z dostrojenia , ze „Zgromadzenia” . Uspokoiłem się trochę, to na pewno ruszył licznik przekazu. No dobra niech będzie , taka poetyka . Dostrajam się od nowa , ale krąży po mojej głowie myśl , co też ten mój MTJ-ot naszykował , to że łyknął przynętę widać już po komunikacie. Pewnie zaserwuje mi podróż ze światłami, jak w Tybetańskiej Księdze Umarłych. Zaczynam 10..9..8..7…. Obraz przed moją twarzą nagle nabiera ostrości ! SZACHOWNICA!!! Na szachownicy jest wiele figur . Te figury są . . . . ŻYWE !!! Najbliżej mnie , jakby specjalnie wyeksponowane, są dwie z nich . Po lewej stronie figura mężczyzny, chyba dwukrotnie wyższa niż sąsiednie „pionki” . Mężczyzna jest bardzo smukły , ubrany w dziwny strój , sporządzony z samych łat . Po prawej na sąsiednim polu,, zamiast drugiej figury ustawiono sięgający mężczyźnie do pasa , zwitek banknotów. Ciekawe czy to było ustawione do celów pokazowych czy to może moja następna partia , a może bieżąca ? Cofnęło mnie do ciała fizycznego ! Co jest do cholery ? Co tu jest grane ? To jakaś kiepska literatura okultystyczna !

Druga z trzech zapowiedzianych nocy ! Idę spać kilka minut po północy . Zakładam preset pt. „Stany bliskie śmierci” ( Nie żartuję, taki jest tytuł). „Łaszę się” do MTJ-ta i przypominam, że obiecał trzy części . Sugerowany kierunek „szachownica” !

72

Bezczelnie zasypiam ze słuchawkami na uszach! Właściwie ten preset to nie muzyka a dudnienie różnicowe. I już w pierwszej połowie nocy mam wyjście ! Szachownica już jest sprzątnięta. Nie wiem kto to jest ale to jakaś moja „znajoma”. Mówi , że dobrze, że już jestem , pójdziemy na zakupy . Do sklepu z używaną . . . . . . .odzieżą . Aaaaa , myślę sobie ,złapali Kościuszkiego ! Dwa razy nie trzeba mnie prosić . Wychodzimy! Po chwili zbliżamy się do innego budynku . Drzwi , wchodzimy. Towarzysząca mi kobieta idzie z mojej lewej strony. Mówi . Zapamiętaj te drzwi ! ! ! Zapamiętaj je! ! ! Drzwi jak drzwi , wielkie trójdzielne okno – drzwi w metalowej niebieskiej ramie. Taki kompakt, okno po środku i dwoje drzwi , po każdym z boków jedne. Ale , zaraz . Patrząc teraz od środka widzę, że drogę powrotną zagradza, na wysokości ud, gruba rura . Skąd ona się wzięła , wcale jej nie było kiedy wchodziliśmy ? Przecież drzwi nie dały by się , do środka, otworzyć ? Jeszcze raz słyszę . -Dobrze zapamiętaj te drzwi! Odwracam się i jeszcze raz się im przyglądam . - Zapamiętaj sobie, że właścicielem tego wszystkiego co tu zobaczysz jest niezły bandyta! Trochę mi się zrobiło dziwnie ,ale idę za przewodniczką a idziemy w głąb szerokiego holu . Na końcu holu, po jego lewej stronie, jest spora salka a w niej jakieś zamieszanie, jak na dworcu przy kasach . Ktoś kogoś popchnął ? Na końcu sali na wprost tak, że nie zmieniając kierunku wchodzimy prosto na nie , są schody . Takie jak w niektórych urzędach . My wchodzimy na te, po prawej stronie klatki schodowej . Są jeszcze drugie, po lewej ,oddzielone od naszych kilkunastometrową przestrzenią . Dochodzimy do końca schodów i skręcamy w lewo ,wchodzimy w jedyne drzwi jakie są na tym piętrze. Za drzwiami jest sala średniej wielkości, po jej lewej stronie, przy ladzie podobnej do blatów w szatniach , stoi kolejka . Kilkadziesiąt osób . Wszystk ie zwrócone twarzą do nas, właśnie wchodzących . Twarze są nie do zapamiętania , tak jak by nie miały odróżniających je od siebie rysów , ale też nie mogę powiedzieć, że stojący w kolejce są bez twarzy. Moja przewodniczka idzie na koniec kolejki . Ja ustawiam się za nią .Jest już mało miejsca i opieram się właściwie plecami o ścianę . Zaglądam za blat . nie ma żadnej obsługi , żadnych wieszaków , kompletnie nic . Pustka ! Spoglądam na stojącą przede mną przewodniczkę . Stoi nadal ale przestala być rozpoznawalna. Stała się nieznajomą. Po chwili, tą samą drogą którą my przyszliśmy , wchodzi mężczyzna .Trochę pobudzony ale wobec mnie zachowuje się bez zarzutu . Kolejka jakby się troszeczkę przesunęła do przodu więc robię mu miejsce za sobą , teraz on stoi plecami przy samej ścianie. W pewnej chwili mężczyzna wychyla się spoza mnie , chyba rozpoznał w kimś stojącym kilka osób przede mną kogoś mu znajomego . Błyskawicznie skacze ku niemu i brutalnie wyciąga go z kolejki na środek sali . Następuje krótka szamotanina bezwzględnych wobec siebie , śmiertelnych wrogów. Trwa to niezwykle krótko i jest bardzo brutalne. Odskakują od siebie. Ten , wyciągnięty z kolejki trzyma się za brzuch, ucieka na klatkę schodową, którą wszyscy również i my przyszliśmy , zbiega schodami w prawo w dół.

73

Ten który zaatakował , chwilę stoi oszołomiony , potem chwyta się prawą ręką za zakrwawione podbrzusze krzyczy do telefonu trzymanego w lewej ręce : - Pomocy , dostałem od dołu ,zaraz się wykrwawię ! Potem zwraca się do kobiety stojącej przede mną . - Pomożesz mi ? Ona odmawia , jak wszyscy jest w szoku . Myślę sobie : - poproś mnie, poproś mnie , przecież jestem lekarzem ! Facet zwraca się do mnie : - Pomożesz mi ? Przytakuję . - Chodź za mną ! I wpada w drzwi po lewej stronie sali , po przeciwnej stronie do stojących w kolejce. Biegnę za nim , klatka schodowa prowadzi w dół ale podobnie jak schody ,którymi przyszedłem , zakręca w prawo. Za mną biegną jeszcze dwie osoby ale nie mam czasu aby się im przyjrzeć . Facet przewraca się , pomagam mu zdjąć spodnie . Chcę zatamować krwotok. Wkoło jest bardzo wiele krwi , spodnie całe w skrzepach. W czasie tej szamotaniny , mężczyzna gwałtownie blednie i . . . . . Staje się cylindrycznym przedmiotem wielkości butelki . Wszystko czym był do tej pory , również rozlana krew znika. Jestem bezradny , jak mam go ratować !!! Nade mną stoją te dwie osoby, które biegły za nami ale mi nie pomagają . Obserwują co robię . Dotykam tego cylindrycznego przedmiotu i mówię do nich ; chyba nie żyje ! Jeden z nich mówi ; sprawdź jeszcze raz ! Dotykam go jeszcze raz i czuję jakby słaby puls . Ale jestem bezradny , nie wiem jak się reanimuje taki blado cielisty . . . . . . . . . organizm !!! Budzę się . Jestem w bardzo silnych emocjach. No ale MTJ-ot dałeś pary ! Uff ! Jest dwadzieścia po czwartej , rano . Wstaję i wszystko zapisuję . Po raz pierwszy wstałem w nocy żeby zapisać wyjście ! To nie lada gratka . Tak się zaangażowałem, że odechciało mi się spać . Położyłem się znowu . Założyłem słuchawki i włączyłem coś relaksującego . Zasypiałem i budziłem się kilka razy . Przed moimi oczami przemykały jakieś drobne epizody o tym, że lepiej być młodym , dobrym , bogatym i pięknym niż chorym , starym ,biednym i wrednym . Wyjście rewelacyjne ! Pozwoliło mi ustalić kilka ważnych faktów : -Po pierwsze wiem już kto jest największym bandytą . Niestety nie zauważyłem szyldu wiszącego nad tym interesem ale nie zdziwił bym się gdyby pisało na nim : 74

SKLEP Z ARTYKUŁAMI E.G.O. -Po drugie wcale ten obrót duszami nie odbywa się w miłej i przyjemnej atmosferze , przynajmniej nie zawsze ! -Po trzecie , wreszcie . Wygląda na to, że dusza ma rozmiar i kształt półlitrowej flaszki (skojarzenia dozwolone) jednak ku rozczarowaniu wielu , bez szyjki . Nie zdziwił bym się gdyby ważyła te obśmiane, przez naukowców , dwadzieścia jeden gramów !

Pozwolę sobie zakończyć wierszem , snem . Wierszem którym debiutowałem w Kamenie w 1984 roku. * * * Stoję za siostrą miłosierdzia Pokrytą ceglanym pyłem Niewidoczne czynele Odmierzają czas wszechświata Trzecia rano Rozmawiam z handlarzem o wygniłym mózgu Leży na barłogu kłębem szmat Słyszałem od kogoś Że sprzedawał opium nieśmiertelności

Dojeżdżam do jakiegoś budynku przeznaczonego do powszechnego użytku . Za plecami ale po lewej stronie ktoś mi towarzyszy i doradza . Jadę na jakimś trudnym do określenia pojeździe dojazdowym który nie jest przeznaczony do dalszych podróży . Wiem ,że mam tu gdzieś zaparkować. Parking składa się z jednakowych , brudnych betonowych boksów bez drzwi . Boksy są przykryte wspólnym dachem . Ścianki oddzielające , jednak do samego dachu nie dochodzą. Mój przewodnik mówi : - Wybierz swoje miejsce . Zaglądam z zewnątrz do dwóch czy trzech stanowisk . Wszędzie bałagan , brud , ściany wymazane nieczystościami . Kolejny boks wydaje mi się trochę czyściejszy od innych. Kiedy jednak do niego wjeżdżam okazuje się niewiele mniej obrzydliwy , na dodatek czuję że coś mokrego , przyprawiającego mnie o dreszcz obrzydzenia zamknęło wyjazd za moimi plecami . Nie wiem co to jest , nie mogę się odwrócić ! Pytam nie odwracając głowy , opiekuna który cały czas jest za mną , jak mam się zabezpieczyć przed utratą tego „podjezdka” ?

75

Słyszę z za pleców : - Po prawej stronie, na murku jest kłódka . Sięgam we wskazane miejsce i wymacuję mokrą kłódkę . Próbuję przypiąć mój pojazd do łańcucha przytwierdzonego do ściany . Jest mi zimno w ręce ! To bardziej przypominało dokowanie niż parkowanie . Nie jestem pewien ale drugą część łańcucha miałem chyba ze sobą , przytwierdzoną do tego pojazdu którym przyjechałem . Czyli spiąłem obydwie części .

PROSZĘ MTJ-TA o ukazanie wcielenia poprzedzającego to które się teraz realizuje w moim życiu . Opuszczam jakąś podgórską miejscowość .Wyjeżdżam pociągiem . Opuszczam te miejscowość bez żalu a nawet z ulgą . Określę to jeszcze dokładniej ! Uciekam z niej !!! Linia kolejowa jest dwutorowa . Mój pociąg jedzie torem po lewej stronie .Właśnie lecę nad wagonami tego składu. Widzę jednocześnie jak mija nas po prawej stronie pociąg przyjeżdżajacy na stację . Zdążyłem ! Zmiana dekoracji. Jestem na dworcu . Dworzec wygląda na dworzec podziemny. Nigdzie nie ma okien , jest ciemnawo . Właściwie mógłby to być nie dworzec a podziemny parking . Włóczę się po nim . Przełażę przez jakieś przeszkody . Jedna z nich po przewróceniu się, razem ze mną, okazuje się być moją walizką . Gdzieś z głębi dochodzi do mnie odgłos chrapania . Zbliżam się do tego miejsca , na okrągłym niskim podeście śpią cztery osoby . Trzej mężczyżni i jedna kobieta . Chwytam kobietę za rękę i ciągnąc ją za sobą uciekam . Ona nie jest , zdaje się , w pełni świadoma tego co się dzieje . Pozostali śpią dalej chrapiąc w niebogłosy .Po lewej stronie hali widzę światło dzienne . Wygląda jakby padało z bramy wyjazdowej podziemnego garażu . Jest oślepiające . kieruję się w jego stronę. Tutaj następują sceny ze szpitala związane z operacją mojej żony. Operacją udaną jak zapewniła mnie pielęgniarka niosąca kroplówkę. Wyjście kończy głos wysłannika snu : - Każde twoje nowe pragnienie stanie się przeszkodą którą będziesz musiał kiedyś pokonać !

Mój MTJ-ot jest litościwy i pełen miłosierdzia . Już drugi dzień proszę go żeby mi pokazał tamto życie od początku a nie od momentu „ucieczki”. Ale On uparcie milczy . Kiedy dzisiaj rano otworzyłem oczy wszystkie elementy mojego życia i snu ułożyły się w jedną całość ! 76

W tej miejscowości z której „uciekałem” doszło do zbrodni . Zbrodni w afekcie . MTJ-ot chciał oszczędzić mi traumy . Tym bardziej, że w tym życiu wszystko już się rozwiązało, bezkrwawo. MTJ-ot niczego nie pokazuje na wymyślonych przykładach które były by oderwane od naszego życia ! „All it’s my life” Nigdy nie mogłem zrozumieć dlaczego w mojej młodości nawiedzały mnie sny wypełnione przejmującym poczuciem winy z powodu zabójstwa jakiegoś mężczyzny . Ciągle bałem się w tych snach, że wszystko wyjdzie na jaw i poniosę najsroższą z kar . Dopiero dziś dotarło do mojej świadomości, że to nie były sny , jak zapewne sugerowała by współczesna psychologia , wywołane kompleksem Edypa . Ja nie miałem takich problemów . To była prawdziwa zbrodnia z namiętności . Sen z poczekalni gdzie wywiązała się okrutna krwawa bójka ty był astralny odblask tamtych wydarzeń. O zgrozo, w tym życiu powtórzyła się ta sama historia . Wszyscy wzięliśmy w niej udział po raz drugi ! Jednak tym razem byliśmy mądrzejsi i nie pozabijaliśmy się ! Co więcej istnieje pomiędzy mną i moim rywalem pewna zadziwiająca dla kogoś z zewnątrz nić sympatii . Powiedzmy ,wspólne poczucie dobrze wypełnionego zadania jakie Los postawił na naszej drodze. Oczywiście poszło o kobietę która jest moją żoną . Przy tym rozdaniu kart to ja byłem gotów przyjąć rolę ofiary , on miał na tyle rozumu aby się nie zemścić !

KARMICZNE DRAMATY SĄ JAK GRECKIE TRAGEDIE , TOTALNE , PORUSZAJĄCE DO GŁĘBI !!!

PROSZĘ MTJ-TA O POKAZANIE MI MOJEGO NASTĘPNEGO WCIELENIA .

Najpierw słyszę głos ! Głos śnienia: - Bardzo trudno przekształcić niepoznawalne na język teraźniejszości . Linia montażowa , pracownik montuje samochód przesuwający się na taśmie po lewej stronie mojego obrazu . Pracownik stoi twarzą do mnie, jak do raportu . W prawej ręce trzyma czarny o nieznanym mi przeznaczeniu przedmiot , sześcian wielkości 15x15 cm . Głos śnienia : 77

- To był od samego początku bardzo nowoczesny i udany konstrukcyjnie pojazd . Wszystkie usterki wynikały z powodu braku komunikacji pomiędzy pracownikiem montującym a nadzorem . Teraz nareszcie rozwiązano ten problem ! Zmiana dekoracji śnienia. Całe moje pole widzenia zajmuje radosny w kolorze , pastelowo zielonkawy , nagrobek/tablica pamiątkowa . Kolor bardzo ładny , materiał z którego go wykonano to jakiś rodzaj marmuru albo malachitu . Na tablicy na samej górze całą jej szerokość zajmuje grawerowany napis . Drukowane litery tzw.latina . Pod spodem jest jaszcze miejsce na pięć, sześć tak dużych napisów. Jak wspomniałem słowo to zajmuje całą szerokość pierwszego akapitu . Brzmi ono : GLAS ( albo GLASS). Trudno to zrozumieć ale to drugie S jakby było i nie było jednocześnie .

PYTAM MTJ-TA SKĄD PRZYSZEDŁEM DO PIERWSZEGO NA ZIEMI WCIELENIA .

Idę razem z żoną, głównym deptakiem naszego miasta .Żona wypatrzyła wśród przechodniów kogoś kogo z jakiegoś powodu mamy się wystrzegać . To jakiś Niemiec ! Facet jest ubrany w jakiś uniwersalny szaro zielonkawy prochowiec i kapelusz . Równie dobrze mógłby być z końca wieku XIX albo XX czy początku XXI .W ogóle nie zwraca na nas uwagi . Żona natychmiast zmienia kierunek ja idę dla niepoznaki kilkanaście kroków za nią . Zbiegamy po schodach na jakiś podziemny pasaż biegnący pod deptakiem . Coś jakby metro . To unikanie faceta, jak sięgam pamięcią, zdarza się nam drugi albo trzeci raz. Raz szedł po lewej , drugą stroną chodnika twarzą do nas .Innym razem szedł za nami, tą samą stroną . On zawsze idzie deptakiem w jednym i tym samym kierunku. To my idziemy raz jedną raz drugą stroną . Facet , nawet kiedy przechodzimy blisko niego nie zwraca na nas uwagi .

Siedzimy w jakiejś kawiarni żona po mojej lewej przed nami jakiś mężczyzna ,ale nie ten którego unikamy . Jest nastawiony sceptycznie do naszego związku . Mnie zupełnie nie zależy aby go przekonać. Chcę zrobić wrażenie jedynie ze swojej próżności . Żona przesiada się na krzesło po jego stronie tak aby mógł się jej lepiej przyjrzeć. Ja mówię do niego , niech mi Pan się przyjrzy , na ile lat wyglądam . Chodzi mi o to aby mężczyzna potwierdził, że jesteśmy z żoną w jednym wieku . On odpowiada z ociąganiem, że na pięćdziesiąt , pięćdziesiąt kilka . Jestem trochę zaskoczony bo myślałem, że wyglądam młodziej a żona wygląda tak młodo jak ja . A wychodzi na to, że ja wyglądam starzej niż mój prawdziwy wiek a żona wygląda na tyle ile mam w rzeczywistości . Wiem, że żona jest ode mnie starsza o kilkanaście lat ale jak się na nią patrzy to wygląda młodziej ode mnie . Ona w tej 78

kawiarni jest w wieku w którym ją poznałem czyli około czterdziestki a ja siedzę przy tym stoliku będąc w wieku jaki mam dzisiaj, czyli około pięćdziesiątki. Postanawiam użyć ostatniego argumentu . Mówię ,że pisuję wiersze . Rozkładam kartki z wierszami na stole , opowiadam mu jak je piszę . Wygląda na to, że trochę go to zainteresowało . Ja mówie, że czasem udaje mi się wyrazić to co chciałem , czasem tylko częściowo a innym razem wychodzi mi coś zupełnie odwrotnego niż zamierzyłem .

Znowu idę z żoną pasażem . Tym razem w tę samą stronę w którą zwykł chadzać facet którego unikamy . Żona daje sygnał , że facet jest za nami . Żona przyspiesz kroku i skręca w lewo . Ja kilka kroków za nią . Skręcamy w lewo , obchodzimy barierkę osłaniającą wejście do metra, potem jeszcze raz w lewo zbiegamy po schodach na dół. Widzę przez chwilę twarz faceta którego unikamy . Jak zwykle nie patrzy na nas ! Żona ucieka w dół po schodach , ja za nią . Biegniemy po schodach , raz w górę to znów w dół . Tak jakby ten dolny pasaż nie biegł na jednym poziomie . Nie mniej poruszamy się ciągle w jednym kierunku . W tym samym w którym teraz idzie facet którego unikamy , idąc po deptaku na górze . Kiedy staram się nadążyć za żoną ona na chwilę znika mi za kolejnym wzniesieniem schodów . Kiedy znów ją widzę trzyma prawą ręką rączkę dziecka , drugą rączkę trzyma jakiś obcy człowiek . Mnie to zupełnie nie dziwi wiem, że to tylko pomocnik . To, że żona biegnie zawsze przede mną nie znaczy, że ucieka przede mną . To jest nasza strategia . Tak umówiliśmy się bardzo , bardzo dawno temu . Budzę się.

PO OSTATNIM ZAMÓWIENIU PODRÓŻY, DO OSTATNIEGO WCIELENIA, TUŻ PRZED WCIELENIEM TU NA ZIEMI ORAZ PIERWSZEGO WCIELENIA MOJEGO ASPEKTU TU NA ZIEMI , OTRZYMAŁEM OD MTJ-TA RELACJĘ DOTYCZĄCĄ WIELU ŻYĆ ALE TYLKO W LUDZKIEJ POSTACI . NASUNĘŁO MI TO NA MYŚL PEWNE PODEJRZENIA!

Tym razem proszę MTJ-ta o odpowiedź na następujące pytania : 1) Skąd wziąłem się tu , na Ziemi ? 2) Czy jestem młodą świadomością powstałą dopiero na Ziemi ? 3) Czy my , żyjący na Ziemi ludzie , jesteśmy z jednej cywilizacji duchowej , czy mamy gatunkowo jednakowe dusze , pomijając rzecz jasna ich poziom rozwoju ?

Idę gruntową , ledwie wytyczoną drogą pomiędzy prowizorycznie ogrodzonymi działkami budowlanymi . Na niektórych z nich stoją domy na różnych etapach budów . Dochodzę do końca parceli . Przede mną jest lasek i droga biegnąca prostopadle do tej którą idę . 79

Na tym skrzyżowaniu skręcam w prawo , idę kawałek ale nie widząc nic szczególnie ciekawego zawracam i idę wzdłuż lasu, czyli teraz idę drogą która od skrzyżowania prowadziła w lewo . Wchodzę pod niewielką górkę , las który mam teraz po prawej stronie zaczyna rzednąć . Las jest sosnowy . Dalej zamiast zwartej grupy drzew, widzę niewielkie zagajniczki po kilkanaście sosen . Spoglądam w lewo za siebie w oddali widzę te domy które niedawno mijałem . Do pierwszych z nich jest już kilkaset metrów . Tu gdzie stoję w tej chwili, po lewej stronie jest ugór . Jest wczesne przedwiośnie, chwasty są obeschnięte i przygniecione do ziemi . Idę dalej w tym samym kierunku co przed chwilą . Idąc przez cały czas toczę wewnętrzny dialog : - Tak ,tak . Każdy chce przy porannej kawie wyjrzeć prze okno i zobaczyć ładny krajobraz z lasem w tle. Ale poza poranną kawą będą jeszcze popołudnia , no i co gorsze , wieczory . Poza tym wszystko wygląda sielsko póki nie wybudują się sąsiedzi. Pojedyncze kępy sosen przechodzą w jakieś zaniedbane sady . Bezlistne drzewa wyglądają ponuro . Okolica staje się podmokła . Owocowe drzewa są już nie tylko z prawej strony ale i z przodu . Nie mogę iść dalej prosto bo sad jest zalany wodą . Myślę : - O ! Nasz operator, który kręci dla nas ten film, świetnie to ukazał (Nagle czuję się jak reporter w podróży !) : - Oczywiście sprzedający te grunty i deweloperzy na pewno nie uprzedzili inwestorów, że to tereny zalewowe . Skręcam w lewo . Wchodzę pomiędzy stare podmiejskie zabudowania , ogrodzone zniszczonymi przez czas sztachetami ze zwykłych desek , zbitych gęsto deska obok deski . Praktycznie zasłaniają widok podwórek . Po skręceniu w lewo idę cały czas lekko wznoszącą się nieutwardzoną uliczką . Teren jest podmokły . Domostwa które teraz są po mojej prawej stronie, chociaż przez sztachety tego nie widać , jestem przekonany że są zalane wodą. Droga zwiększa kąt nachylenia do 30 stopni . Sztachety otaczające uliczkę przechodzą w murowane ściany otynkowane w jakiś prymitywny sposób , bez użycia packi tak jakby zrobiono to gołymi rękami . Uliczka rozgałęzia się . W lewo jest zbyt wąska aby nią iść , to jest właściwie kanał z płytką rynną na jego dnie . Kanał zakręca po kilku metrach w lewo , nie widzę dokąd prowadzi . Na wprost w ścianie która zagradza mi drogę widzę pochyły występ muru wyglądający jak przypora w starych budynkach . Przypora jest dość stroma, jakieś 45 stopni nachylenia . W prawo jest szersza uliczka .Ściany które teraz mnie otaczają są wysokie .Czuję się jakbym szedł dnem fosy . Idę uliczką w prawo. Uliczka pod kątem prostym zakręca znowu, w prawo i kończy się ślepą ścianą .Patrzę na ściany mnie otaczające . Dopiero teraz orientuję się, że obchodzę tą fosą ogromną świątynię .Wracam . Moją uwagę absorbuje ta pochyła przypora . Postanawiam się na nią wdrapać . Wyłażę po niej do góry i chwytam się cienkiego filaru . Mogę go objąć rękami . To dziwny filarek ,wąski i bardzo wysoki . Filarek ten towarzyszy kilkakrotnie grubszemu . Wzajemnie tworzą zamierzoną całość architektoniczną .( Gdyby nie regularność świadcząca o wykonani ludzką ręką wyglądały by jak kość strzałkowa i piszczel ). Ten cienki pozwala mi na jako takie „zakotwiczenie” bo nie mam jak uchwycić tego grubego . To prawdziwe zrządzenie losu ! Balansuję chybotliwie na krawędzi platformy . Trochę się boję i nie boję jednocześnie , obawa dotyczy tego że filarek jest zbyt wątły i nie wytrzyma mojego ciężaru . Wtedy runę w fosę ze sporej wysokości. Nadzieję opieram jednak na tym że kiedyś budowano solidnie , skoro tyle lat przetrwał to może jednak nie pęknie . Dociera do mnie jednak refleksja że dawniej nie stosowano zbrojeń do takich konstrukcji i jednak nie mogę ufać w swoje 80

bezpieczeństwo nazbyt pochopnie . Udaje mi się wydobyć na samą platformę która okazuje się być dziedzińcem świątyni. Z góry słyszę głos wyrażnie skierowany do mnie: - Obserwuję cię . Zdecydowałem ci nie pomagać ale i nie przeszkadzać! Widzę że masz jakieś dary . Spoglądam na swoje ręce i widzę, że trzymam w nich płytkie pudełko. Pudełko ma osiem przegródek , w pięciu z nich leżą długie figurki. ( Takie same figurki widziałem w śnie o szachownicy. ) W pierwszej przegródce jest figurka , w drugiej nie ma , w kolejnych czterech są figurki , w następnych dwóch ich nie ma .Wybieram jedną spośród czterech leżących obok siebie. Jest dla mnie najmniej wartościowa . Podaję ją rozmówcy nie podnosząc głowy. On ją przyjmuje ode mnie . - Przyjmuję te figurkę jako ofiarę i zapłatę za nocleg .Usiądż tam gdzie wszyscy , szykuj się do snu . Siadam przed ścianą która ma u podstawy niezbyt głęboką wnękę a na jej dnie jakby rynnę . Wzorem innych wykładam do niej wszystkie rzeczy jakie mam ze sobą . Wspomniane cztery figurki które mi pozostały , małą latarkę wielkością zbliżoną do figurek oraz pióro wieczne .Wszystkie te rzeczy są polakierowane pięknym rubinowym , połyskliwym lakierem . Po mojej prawej stronie inni pielgrzymi napełniają rynnę swoimi przedmiotami . Po lewej rynna jest prawie pusta , ktoś kto siedzi z tej strony włożył do niej jakiś niewielki , ubogo wyglądający przedmiot . Tym kto siedzi z lewej jest mnich albo pustelnik . Jego obecność jest mało uchwytna , jakby go nie było . Przedmiot który leży przed nim to skromny różaniec . Bardzo przyjemnie się siedziało obok tego mnicha . Miejsca jakie zajmujemy przed ścianą przypominają rozmieszczenie figurek w pudełku ! Ja zająłem pierwszą wolną przestrzeń licząc od lewej strony . Zamknąłem oczy , zasnąłem , we śnie! I . . . . . . . obudziłem się tu , na Ziemi ! ! !

PYTAM MTJ-TA O ROK 2012

W pierwszej podróży tej nocy , spotykam jakiegoś faceta stamtąd , pytam go czym będzie ten rok 2012 . Odpowiada mi bez cienia emocji . - Będzie , będzie . Będą trzęsienia ziemi , powodzie i tak dalej .

Budzę się nieco zdziwiony tym brakiem zainteresowania ! No ale może, byście coś więcej mi powiedzieli , myślę przewracając się na drugi bok . Jestem u „siebie” w domu . Udzielam porad duchowych . Jest nawet spore zainteresowanie! Ostatni któremu radzę przyszedł z dziewczyną albo żoną ( niby skąd mam wiedzieć , nie jestem jasnowidzem ) .

81

Siedzi na kanapie ale widzę, że zaczyna omdlewać . Pytam czy jest na coś chory czy ma ze sobą jakieś leki ? Nie ma , ma tylko receptę na te leki . Mówię do tej dziewczyny , niech leci do apteki . Apteka jest zaraz za tymi drzewami rosnącymi przed domem . Poszła . Myślę sobie , ona zaraz wróci . Ja tymczasem skoczę po jedzenie dla psa . W drugim pokoju jest moja żona , faceta przypilnuje , w razie czego da mu moje leki na nadciśnienie . Idę . Pwyjściu z domu skręcam w prawo .Mijając róg domu widzę kątem oka, że za rogiem stoi dziewczyna która wyszła do apteki .Zamiast pobiec po leki rozmawia przez telefon. Pomyślałem, że coś się jej nie śpieszy. Ona widząc, że nadchodzę cofnęła się głębiej , w cień . Pomyślałem jeszcze, czy nie zamknąłem drzwi na klucz ? Chyba nie . A zresztą jakoś sobie poradzi . Idę ulicą, po lewej mijam cukiernię . Nie jest duża . Kiedyś kupowałem już w niej ciasto. Było niezłe. Cukiernia jest przystrojona świątecznie .(Ta cukiernia, w rzeczywistości dziennej jest, Szpitalem Onkologicznym przy ulicy Jaczewskiego). Przy drzwiach stoi jakaś młoda dziewczyna , przebrana za Coś . Chyba śnieżynkę , czy coś równie głupiego. Zresztą widzę, że w tym przebraniu czuje się niezbyt dobrze. Na dodatek jest zimno a ona ubrana jest w mini . Myślę sobie wejdę z litości ! Przez szybę widać dwu , trzyosobową kolejkę przy ladzie . Wchodzę, rozglądam się i nic nie kupując wychodzę po kilku minutach . Niech ta dziewczyna przed sklepem myśli, że udało jej się mnie zachęcić do zakupów. Idę dalej ulicą w tę samą stronę co wcześniej .Dochodzę do przystanku . Wsiadam w duży przegubowy autobus. Autobus kilka minut jedzie prosto a potem pod kątem prostym skręca w lewo i zaczyna wspinać się pod stromy podjazd . Chyba będzie ze 45 stopni. Silniki (!) warczą miarowo . Czuję ich ogromną moc ! Myślę sobie , kurczę ale teraz robią autobusy ! Stary Jelcz to zaczął by się dusić już po kilku metrach takiej jazdy . Przypomniałem sobie to zgrzytliwe przełączanie biegów i dychawiczny dźwięk dawnych silników autobusowych .Wyglądam przez zamknięte okno, przytykając twarz do szyby, chcę sprawdzić czy tylne koła się nie ślizgają . Nie wiem jak to fizycznie jest możliwe ale widzę bok tylnego koła . Autobus jedzie pod górę jak po sznurku ! Po chwili autobus skręca znowu pod ostrym kątem w lewo . Nachylenie jest jeszcze większe . Kierowca nawet nie zmienił przełożenia . Cały czas silniki pracują na tych samych obrotach . Jestem zdumiony bo autobus czym bliżej szczytu podjazdu , nie zwiększając obrotów , wyrażnie przyśpiesza ! To chyba Mercedes , myślę sobie . Inny to po takiej jeździe by się rozleciał ! A ten autobus przecież obsługuje tę linię regularnie , kilka razy na dzień ! A może i nasi teraz robią lepsze autobusy ? Słyszę za sobą rozmowę dwóch osób . Jedna z nich mówi , że chodzenie do supermarketu to dziadostwo. Włączam się do rozmowy z „filozoficzną” refleksją . Mówię, że supermarket wyrósł ze swojego naturalnego otoczenia , z targowiska które jeszcze otacza go do dziś dnia . Z drobnego szwindlu i temu podobnych przedsięwzięć . Osoba która nie była przeciwna supermarketowi mówi do oponenta : - Sam zaczniesz jeździć do supermarketu jak zaczniesz urządzać kuchnię ! Przytakuję tej osobie. Ciągle pamiętam, że jadę po to idiotyczne jedzenie dla psa. Psa którego nigdzie w tym śnie nie widziałem ani w domu ani na ulicy. Do tego wszystkiego nie jestem do końca przekonany we śnie , że go mam ! Przystanek. Wszyscy wysiadają i przechodzą przez ulicę na lewo , do supermarketu . Ja wysiadam i budzę się w naszym Świecie. 82

PYTAM MTJ-TA CO MAM Z SOBĄ DALEJ ROBIĆ ? Stoję przed niewysoką szarą wieżą . Trzy metry szerokości i jakieś pięć , sześć wysokości . Rozglądam się dokoła . Kilkadziesiąt metrów od mojej jest podobna wieża . Kilka osób obsypuje ją piaskiem albo ziemią .Ja próbuję zrobić to samo ale nie mam żadnych narzędzi . Próbuję nagarniać piach nogą ale wiem, że tak niczego nie zdziałam . Jestem bezradny . Myślę ,że dobrze by było gdyby ktoś zechciał mi pomóc . Widzę jak w moją stronę idzie mężczyzna ze skoroszytem/mapnikiem pod pachą. Wygląda na człowieka z nadzoru budowlanego . Opowiadam mu o moich trudnościach z zasypywaniem . Facet z nadzoru nie zniechęca mnie ale widzę, że chce mi pokazać skalę przedsięwzięcia jakiego się podjąłem . Prosi mnie abym udał się za nim .Odlatujemy kilkadziesiąt metrów w górę. Gość mówiąc , pokazuje palcem : - O ! Tam jest twoja wieża ! Moja wieża jest jedną z wielu studzienek odpływowych na planowanej , bardzo szerokiej trasie . Są już krawężniki i studzienki odpływowe . Cała reszta to dopiero ogromny wykop zasypany gdzie niegdzie piachem . Opadły mi ręce . Wzdycham . - To nie jest robota na jedną osobę ! On uśmiecha się kwaśno . - Trzeba ludzi i maszyn , mówię . Czyli co ? Nie mam się co męczyć ? On nie zniechęca mnie ale i nie neguje moich wniosków . Lądujemy po lewej stronie planowanej drogi , nieopodal starych , remontowanych właśnie kamienic . Ja żeby pokazać facetowi z nadzoru, że nie jestem leniem , chwytam za jakąś leżącą na ziemi rynnę i próbuję zainstalować na zwisającej rurze . Facet daje znak komuś kto stoi niedaleko nas . Podchodzi dwóch robotników. Biorą ode mnie ten kawałek rynny . Coś tam ściskają zgniatają i zakładają bez mojego udziału . Ktoś na dachu próbnie wlewa do rynny wiadro wody . Rynna na złączeniu jest nieszczelna i woda pod ciśnienie tryska na wszystkie strony . Ja podbiegam i jednym stuknięciem reki dopycham rynnę głębiej . Woda od razu przestaje lecieć na boki , może tylko kilka kropel . Facet z nadzoru uśmiecha się do mnie zachęcająco . Zaczyna opowiadać mi o tym jak bardzo lubi swoją pracę . Podkreśla przy tym, że pracy jest bardzo wiele i każdy przyda się do pomocy .

83

SMOLEŃSK PODRÓŻ NOCNA ODBYTA PRZEZ „JÓZEFA”, CZYLI PRZEZE MNIE, NA ZAMÓWIENIE „FARAONA”, CZYLI KOGOŚ O KIM MUSZĘ MILCZEĆ . CZĘŚĆ I Mam przed sobą dwóch znajomych , jeden z nich to poznany całkiem niedawno lotnik . Jedziemy trolejbusem , cały czas rozmawiamy o jakimś przedsięwzięciu budowlanym . To podobno najdłuższy budynek w Europie ! Wysiadamy na przystanku przy ulicy T.Zana , zaraz za rondem przy ZUS-ie. Idziemy po prawej stronie ulicy ale nie chodnikiem , po trawie . Okolicę znam z młodości ale teraz jest bardzo zmieniona ! Nie ma ogromnych budynków ZUS . Jest za to nowo wybudowany wieżowiec, naprzeciw Komfortu , sklepu z dywanami leżącego po przeciwnej stronie ulicy . (Wieżowiec od początku jego budowy denerwował mnie, był za blisko ulicy, zbytnio ciążył nad nią ! Wieżowiec faktycznie istnieje .) * w drugiej uwadze nie ma , podobnie jak budynków ZUS , wieżowców przy Wallenroda , szkoły 37 i innych , osiedlowych budynków istniejących normalnie na tym obszarze. Właściwie poza tym irytującym wieżowcem po prawej stronie ulicy Zana nie ma nic ! W drugiej uwadze obszar ten jest zajęty przez ogromny żelazny(!) kilkupiętrowy blok ciągnący się lekkim łukiem w prawo , pod kątem jakichś 30 stopni do ulicy Zana , aż do granicy widzialności! Budynek kończy się chyba dopiero gdzieś za horyzontem ! To jest właśnie ten budynek o którym rozmawialiśmy jadąc trolejbusem , najdłuższy w EUROPIE! Jednak budynek mimo że biegnie w jednej linii , w trzech czy czterech miejscach nie jest połączony w całość . Trochę mnie to dziwi , dlaczego zatem , nazwano go jednym budynkiem . No chyba że te przerwy są jeszcze w budowie, a może nie , może został tak zaprojektowany , no ale co czyni go jednym budynkiem . Fundament ? Mówię jak przewodnik , do dwóch towarzyszących mi znajomych : - To najdłuższy budynek w Europie ! Widzę że wszyscy trzej jesteśmy mocno zdegustowani jego wyglądem ! Budynek jest z żelaza , nie tylko dlatego tak go nazwałem , że z żelaza jest zbudowany jego szkielet . On ma żelazne ściany , okna i drzwi . Na dodatek elewacja jest zardzewiała . Wykończenie rdzowe !!! 84

Wszystko jest zimne i czerwone od rdzy . Wchodzimy do jednopiętrowego budyneczku stojącego przy ulicy , zaraz za przystankiem. Dopiero teraz go zauważyłem . Budyneczek przypomina nastawnię na górce rozrządowej , prawie samo szkło . Gospodarzem jest nowy znajomy. Otwiera drzwi wejściowe. Parter w połowie zajmują schody połączone ze ścianą. Biegną po prawej stronie pomieszczenia .Pozostała po lewej przestrzeń , niewielka, to jakaś graciarnia . Wchodzimy na górę . Stół , kilka foteli .Siadamy , gadamy cały czas o tym żelaznym budynku . Podchodzę do wielkiej oszklonej ściany , widok rozległy , na szczęście nie na ten koszmar architektoniczny . Gospodarz podaje do picia jakiś sok czy alkohol . Trudno mi powiedzieć bo ja w drugiej uwadze nie mam smaku ani nie odczuwam zapachów . A zatem pijemy ten , pięknie rubinowo czerwony sok , obydwaj znajomi zachwalają jego smak . Ja przez grzeczność pytam o recepturę . Gospodarz rozbawiony , odpowiada żebym wziął sobie butelkę i tę odrobinę płynu która została na dnie i dodaje : - Nawet ta resztka stanowi przepis na samą siebie ! Zbieramy się do wyjścia , dokądś mamy jeszcze iść . Kiedy schodzimy po schodach cały czas rozmawiamy o żelaznym budynku . Ja pytam: - Kto w czymś takim będzie mieszkać , przecież tam jest przerażliwie zimno ?! Po chwili znajomy dopowiada że ściany są zrobione z podwójnych żelaznych płyt i pewnie włożą w tę przestrzeń izolację ! Ale , pytam , co to za ludzie będą w tym koszmarze mieszkać ? - Eksperci którzy to wybudowali . Odpowiada drugi ze znajomych . Ja wracam jeszcze raz na górę , zostawiłem swoją skórzaną, czarną kurtkę . Biegnę susami , podnoszę ją z fotela stojącego po prawej stronie, pod ścianą . Wracam i doganiam znajomych , właśnie wychodzą na zewnątrz. Wychodzimy na chodnik przy przystanku ale . . . . . . . to jest przystanek przy Alei Warszawskiej . Ten przed kościołem Wieczerzy Pańskiej ! Wszystko topograficznie jest rozmieszczone jak przy przystanku na Zana . Z tą różnicą że zamiast denerwującego wieżowca jest zwyczajnie brzydki kościół a tam gdzie w rzeczywistości jest pusty plac, pomiędzy kościołem a przystankiem, stoi teraz wielki żelazny budynek . Wygląda jak pierwsza część tego przy ulicy Zana . Pierwsza i największa . Chociaż sprytnie zamaskowana. Pierwsze piętra, te na wysokości wzroku przechodniów, są otynkowane. Tynk jest położony niechlujnie wystają z pod niego fragmenty oryginalnej żelaznej elewacji . Powiedziałem otynkowany , otynkowany to nawet za wiele powiedziane . Moje pierwsze wrażenie to – zabetonowany! Rzaden z mich towarzyszy nie jest zdziwiony nagłą zamianą krajobrazu ! Mówię do znajomych : - Spójrzcie ten jest lepiej wykończony chociaż i tak jest paskudny .

Kiedy się budzę na dźwięk budzika . Budzę się jakby mnie przeniesiono z innej rzeczywistości .To nie było dostrojenie do jakiego już przywykłem . To , sięgało chyba aż do KRONIKI ZDARZEŃ. Nie mogę zorientować się co się ze mną dzieje. Dopiero po chwili pojawiają się myśli . Miałem wyjście zamówione przez „Faraona” . 85

Mój BOŻE ! ! !

*Nie uwierzy pan , byłem wstrząśnięty ! Ten denerwujący wieżowiec , o tym dowiedziałem się dopiero następnego dnia , nazywa się GRAY OFFICE PARK ! ! ! Proszę zwrócić uwagę na adekwatność topografii pionowej i poziomej, ulic występujących w śnieniu, do topografii okolicy i zdarzeń ,na które miałem we śnie zwrócić uwagę , a co jeszcze ważniejsze proszę zauważyć mowę nazw ulic ! ! ! Przypuszczam że to klucz do tego śnienia . Sam jestem zaskoczony potrójnym szyfrowaniem jakie MTJ-ot zastosował . On naprawdę jest po wielekroć bardziej wyrafinowany niż moja skromna ziemska jaźń .

CZĘŚĆ II

Stoimy we trzech z zadartymi głowami i śledzimy przebieg filmu ( treść mocno romantyczna , o miłości do czegoś albo kogoś ) . Film jest wyświetlany na ekranie telewizora który jest niespotykanie długi . Telewizor ten został zainstalowany w znanym mi z pierwszej uwagi miejscu . Przechodzę tędy codziennie idąc do pracy . To ulica Strzelecka . Telewizor zainstalowano na drugim piętrze potrójnego współ domu , przechodzi przez elewacje wszystkich trzech budynków . Oglądamy film przechodząc noga za nogą .Idziemy od lewej ku prawej stronie ekranu śnienia . Kiedy jesteśmy na wysokości drugiego , ze współdomów , polski język filmowego dialogu zmienia się na Białoruski ! Niemal natychmiast pojawiają się napisy po Polsku .(Powstaje językowy przekładaniec, polsko-rosyjskopolski) Ja tłumaczę swoim towarzyszom : - Spójrzcie tylko , Białorusini wyświetlają polskiej mniejszości polski film i kiedy jest wtręt w ich języku to tłumaczą białoruskim Polakom język który przecież na pewno znają , na Polski. Co za zniewalająca nad uprzejmość !

Dzisiaj , kiedy przeglądam ten zapis, a jest to po dwóch latach od dnia kiedy go utworzyłem, kiedy jestem już doświadczonym podróżnikiem i dysponuję potencjałem dostrajania, kilkakrotnie wyższym niż w dniu kiedy zapisywałem tę podróż , jestem przekonany że przyczyną katastrofy było wtargnięcie naszego Egregora Narodowego , przeniesionego wokół wyjątkowo licznej reprezentacji patriotów, w przestrzeń Narodowego Egregora Rosji. Ta pogarda , niechęć i lekceważenie o których raportuje mój sen, jest bezpośrednim objawem wpływu Egregorów na ludzi,ludzi będących ich ziemskimi terminalami . Egregor Rosji wzmocniony na płaszczyźnie czasoprzestrzennej , działaniami wielu wywiadów (Najdłuższy budynek w Europie)poraził zdolność racjonalnego myślenia wszystkich uczestniczących w zdarzeniach, na lotnisku Sewiernyj.Wiem że takie orzeczenie wielu z państwa nie usatysfakcjonuje ale proszę pamiętać że wszystkie zdarzenia w świecie materii są jedynie powierzchnią prawdziwych wydarzeń i głębokich procesów zachodzących w Świadomości .

86

CZĘŚĆ III

Stoję na przystanku przy Al. Warszawskiej . Jest ze mną przewodnik i znajomy ( zwiadowca). Czekamy już bardzo długo . W końcu jeden z nich mówi : - Nie będziemy już tu dłużej czekać . Wsiądziemy w jakikolwiek autobus i z końcowego pójdziemy na piechotę ! Pojechali . Ja czekam jeszcze jakiś czas .Nadjeżdża furgonetka . Poznaję, tak to jedna z tych na którą czekam . obserwuję jak furgonetka skręca zaraz za przystankiem w prawo i po pochyłości zjeżdża w dół .Tam jest barak w którym mieści się komis meblowy . Po chwili drugi , podobny mikrobus, skręca w tę samą uliczkę . Widzę tył burej furgonetki , zjeżdża bez zapalania świateł hamulcowych !

Zaczyna się . Naznosili mi jakichś trupów!!! Stoję przy wozie , rodzaj prostej platformy . Wóz jest do połowy naładowany martwymi ciałami . Brat , znanego mi już wcześniej W.K. niesie nagie zwłoki kobiety . Kobieta już posiniała i ciało jest obrzęknięte . Kobieta ma zakrwawione uda .Przez chwilę podejrzewam, o zbezczeszczenie zwłok, brata W.K. ale kiedy przyglądam się mu uważniej, widzę że jest wzruszony i przejęty . Nabieram pewności że to nie on jest sprawcą . Patrzę się na to wszystko z rosnącym niesmakiem *. ___________________________________________________________ * Atmosfera zrobiła się taka , jaka musiała panować po Rzezi Wołyńskiej ! Bracia mają to samo nazwisko które zaczyna się na literę K.

ZAMÓWIONA PODRÓŻ NOCNA

PYTANIE BRZMI : CO SIĘ DZIEJE Z ABP. ŻYCIŃSKIM PO ŚMIERCI ?

Jestem daleko od domu. 87

Rozglądam się za wolnym stolikiem, przechodząc przez całą , długą salę restauracji. Nie pozostawiono dla mnie ani jednego wolnego miejsca . Jestem tym oburzony ! Stoliki są oddzielone od siebie niewielkimi ściankami , zmierzając już do wyjścia , w jednym z ostatnich boksów po lewej stronie , na ścianie, zauważam interesujący obrazek . Obrazek jest kompozycją różnych przedmiotów przyklejonych na płótnie . Jeden z tych przedmiotów, mały leżący mieczyk/krzyżyk został oderwany i pozostał po nim tylko ślad jak na negatywie kliszy. Wszyscy są zajęci jedzeniem i rozmową . Jestem pewien że nikt tego nie zauważył! Myślę z satysfakcją ; prostacy, nawet nie zdają sobie sprawy co to oznacza. Coś się w tym momencie ze mną stało ale trudno mi zrozumieć co . Następnym obrazem jaki widzę jest powrót do domu Świadomość powracania do domu do Lublina . Jadę szosą Warszawską . Jestem czymś przestraszony , zaszło jakieś straszne wydarzenie . Nie chcę być przez nikogo zauważony . Nie chcę aby mnie ukarano ! Ciemno ! Ciemność jest niesłychanie intensywna , to właściwie - soczysta głębia doskonałej czerni ! Jadę lewą krawędzią drogi . Bardzo powoli , żeby nikt nie spostrzegł że się przemieszczam . Jadę na jakimś chudym motorze . Może to motorower ? Silnik i światło są wyłączone . Jadę odpychając się od drogi nogami . Tak jakbym szedł siedząc . Gdzieś w oddali , po prawej stronie drogi , jarząc się soczystą czerwienią inkrustowaną złotem, widzę wieżę .To jedyny widoczny przedmiot w tej Czerni ! Wieża ma wysokość kilkuset metrów i jest u swojej podstawy bardzo smukła , jedynie na swoim szczycie rozszerza się w przypominający walec , taras widokowy. Dopiero po kilku minutach przyglądania się temu hipnotyzującemu widokowi zauważam że do tego tarasu przyczepione są linami kilkunastometrowej średnicy kule które bezgłośnie obiegają szczyt wieży w kierunku odwrotnym do kierunku wskazówek zegara . Ta konstrukcja wygląda jak płomieniście rozświetlona ogromna karuzela! ( Ta karuzela nieodparcie przywodzi na myśl ogromny młynek modlitewny! Buddyjski ma się rozumieć  ) W moich czasach, a taki jest i ten motorower , motorowery miały dodatkowy napęd , nożny .

WĄTPLIWOŚCI , WĄTPLIWOŚCI I JESZCZE RAZ WĄTPLIWOŚCI !!!

Zdecydowałem wziąć się za bary z MTJ-tem i . . . . . zapytałem !!! 88

Zapytałem : - Kim ty jesteś, tak naprawdę MTJ-cie ? Czy jesteś mną ,czy jakąś różną ode mnie świadomością ? A jeżeli inną to jaką ? Dobrą czy. . . . . demoniczną ? A może jak to mówią katolicy , opętałeś mnie ???( Pozorna naiwność tego pytania jest tylko pozorna w POZA nie uda się nikomu skłamać , energia nie może być fałszywa . Możemy co najwyżej nie uzyskać odpowiedzi albo w najgorszym wypadku, indagowany będzie kluczył ). Zasypiam . Jakaś akademicka dyskusja , wykładowca porusza różne kwestie . Pod koniec zajęć robimy podsumowanie ćwiczeń . Ze strony uczniów padają różne sugestie . Na koniec przychodzi kolej na mnie . Nie bardzo wiem czy wyciągam prawidłowe wnioski . Koniec końców , puentuję ! - To wszystko bardziej przypomina mechanizm karmiczny niż działanie Losu , takiego jakim wyobrażali sobie go Grecy . Wykładowca uśmiecha się do mnie potwierdzająco ! Budzę się . Mówię do MTJ-ta . To za mało ! Musisz mi powiedzieć dokładnie , jesteś mną czy nie ? Znowu zasypiam . Jakieś hipnagogi ,coś o władcach karmy . Jednym słowem żadnych konkretów ! Wstaję rano i mówię, za siebie . Nie popuszczę . Będę pytał się ciebie, co noc :

KIM JESTEŚ !!! ? DROGI MTJ-CIE JAK NIE POWIESZ MI KIM JESTEŚ, TO ZRYWAMY WSPÓŁPRACĘ !!! FERSZTEJEN ZI ?

Przyjeżdżamy samochodem w jakąś odludną okolice . Prowadzi znajomy . Zatrzymujemy się po lewej stronie drogi . Jakiś las , cmentarz , czort jeden wie co ? Ciemno . Wysiadamy . Przed nami jest jakiś niewielki budynek . Wszystko bardzo słabo oświetlone . Znajomy otwiera drzwi , wchodzi pierwszy , ja za nim . Stajemy na środku salki , trochę jak w barze na amerykańskiej prowincji . Ktoś podnosi się od stolika . Poznaje nas. Inni podrywają się z miejsc . To zasadzka ! Czekali na nas ! Rzucamy się do drzwi i uciekamy w lewo( patrząc z pozycji obserwatora zewnętrznego to w prawo) . Jak najdalej od baru i nawet od samochodu . Gonią nas . Może nawet strzelają . Trudno się zorientować 89

bo jest ciemno i leje straszny deszcz.(Krople lecą z lewej na prawą stronę ). Deszcz huczy, ma ogromne kolorowe krople. Pada poziomo do jezdni . Te ogromne, gęsto padające krople wyglądają jak szklane , kolorowe pociski . Leje tak potężnie że krople uderzają mnie w plecy a inne wyprzedzają mnie, z ogromną szybkością . Niesamowitości , tej sytuacji , dopełnia wiatr który wieje w przeciwną stronę niż pada deszcz. Wiatr wieję mi w twarz , właściwie podcina mi nogi i po chwili już nie biegnę a lecę , mam ciało ułożone poziomo . Mój towarzysz biegł za mną , trochę z lewej strony. W tym apokaliptycznym deszczu straciłem z nim kontakt a po kilku minutach byłem już przekonany że pochwycił go pościg. Mnie udało się uciec . Lecę w tym deszczu , metr nad szosą i widzę siebie lecącego , oczami innego obserwatora który stoi po przeciwnej do knajpy stronie ulicy i widzi mnie lecącego z jego lewej na prawo . Obserwator myśli to co ja , nawet wie że pojmano mojego towarzysza ! Jednym słowem mam rozszczepioną świadomość i obydwie jej części myślą to samo !

Jestem w wynajętym pokoju . W jakiejś starej kamienicy . Boję się że mnie wyśledzą .Mam z sobą coś do ukrycia a właściwie to chyba ja się mam ukryć . Otwieram drzwi na klatkę schodową . Nie ma nikogo . Wychodzę , skręcam w prawo ( drzwi były po lewej stronie korytarza patrząc z tej strony w którą idę ) . Idę schodami w prawo i wychodzę na dach . Kamienice sąsiadujące z sobą przedzielone są fajer murem. Kamienica po lewej ma dach kilka metrów niżej . Idę po fajer murze bez trudności utrzymując równowagę . Skręcam na rogu kamienicy w prawo i kontynuuję marsz po krawędzi . Dochodzę do wypukłości wmurowanej w fajer mur . Wygląda jak trzymetrowa łyżka odwrócona wypukłością do góry ( oczywiście nie ma żadnego trzonka) I tu zaczyna się problem. To zupełnie inna struktura . Śliska i szklista .Omal nie tracę równowagi . Udaje mi się przebiec i rozpędem wpadam do otwartych drzwi , sąsiedniej( po prawej stronie) , kamienicy . Teraz wracam . Te moje manewry noszą cechy próby ewentualnej drogi odwrotu . Ten trudny odcinek z powrotem nie sprawia żadnej trudności . Dochodzę do drzwi przez które wyszedłem na dach ze swojej klatki schodowej ale nie wracam do mieszkania . Zawracam aby jeszcze raz przetrenować ten trudny odcinek . Dochodzę do niego . Stawiam nogę na szklistej wypukłości , sprawia wrażenie czymś nasmarowanej . W połowie wypukłości zaczynam tracić równowagą . Dopada mnie strach , mdłości , palpitacja serca . Niewiele brakuje abym runął w duł . Udaje mi się zawrócić . Idę fajer murem w stronę swoich drzwi ale słaniam się na nogach . W połowie dachu spotykam bardzo życzliwie nastawioną parę. Życzliwie do mnie i do całego świata . Zakochani ? Pomagają mi dojść do równowagi . Pocieszają mnie i uspakajają .

Jestem w jakimś budynku . Być może to budynek sądu ! Skądś wiem że tu będzie przesłuchiwany mój pojmany w deszczu towarzysz. Zaczajam się w bibliotece . Czekam na jakąś nadarzającą się okazję, aby mu pomóc . Wchodzi dostojnie wyglądający mężczyzna . Dwa metry wzrostu . Czarne służbowe ubranie . Ja stoję naprzeciw drzwi . On , wchodząc nie zamyka drzwi za sobą . Od razu podchodzi do regału stojącego po mojej prawej stronie ( jego lewa ). Sięga na półkę , na wysokości swojej twarzy . Zaczyna zdejmować książki chwytając w dłonie po kilka jednocześnie . Za tym pierwszym rzędem, normalnej wielkości książek , leżą poziomo ułożone jeden na drugim ogromne , grube tomy . Domyślam się że mają posłużyć do przesłuchania . Wpadam na pomysł i zwracam się do tego dostojnika : 90

- To bardzo niepraktyczna metoda . Przesłuchanie zajmie wam ogromną ilość czasu . W tych księgach znalezienie każdego słowa potrwa wieczność . Ja chętnie podejmę się roli tłumacza . Dostojnik zawieszasz na mnie spojrzenie . A ja już kombinuję jak wykorzystać tę szansę na zaaranżowanie mojemu znajomemu ucieczki . Pobudka . Podróż bardzo głęboka . Przez dłuższą chwilę trudno mi ogarnąć wszystkie szczegóły.

Pozostaje mi przeprosić mojego MTJ-ta . Wszystko wskazuje że nie jest demonem . W każdym bądź razie nie większym niż ja . Wszystko wyrażnie wskazuje na współudział . Czyli działanie wspólnie i w porozumieniu . Paragraf 22 ! Następnej nocy zagaduję pojednawczo MTJ-ta . Czy nie pójść i nie pomóc mu przed tym sądem . Ale rano wcale nie jest mi do śmiechu ! MTJ-ot zniknął !!!

NO I MAM TRZECIĄ PRZESZKODĘ KTÓRA MOŻE STAĆ SIĘ MOJĄ TRZECIĄ BRAMĄ !

Nie zgadniecie co mnie najbardziej zaabsorbowało w mojej ostatniej podróży ? Drzwi ! Drzwi które zostawił otwarte, ten urzędnik, z Tamtąd. Zrozumiałem że stoję przed trzecią bramą . Nie mam pojęcia jak mam się przygotować do jej przekroczenia . Castaneda trafnie określił te przeszkody, które mogą, po pokonaniu ich stać się naszymi bramami . Są cztery ! - Ignorancja . Tą przekroczyłem w „drgawkach” , istne otrzęsiny ! - Świadomość . Należało pokonać ją zrozumieniem że jesteśmy jedną z miriady świadomości które maja wspólną przyczynę .Tę zapowiadała nieco teatralna maska z zaszytymi ustami . Milcz i patrz ! - Moc . To ta przed którą stoję teraz . Mam w niej rozpoznać że moja moc nie pochodzi ode mnie . - Starość . Ta jeszcze przede mną .

91

Muszę jedynie się odważyć i ignorując wielkiego gościa , pójść w stronę tych drzwi !!!

Zwracam się do MTJ-ta Chcę przejść przez drzwi z mojego snu ! Definitywnie ! Jeszcze na poziomie hipnagogów. Przychodzi pielęgniarka z probówką w ręku . Probówka jest wypełniona w połowie , moją krwią . Podaje mi ją i mówi że:

NIE JEST JUŻ NAM POTRZEBNA ! Myślę sobie dobrze , dobrze ! teraz jej nie potrzebują ale już wszystko wiedzą na mój temat . Wychodzę z budynku w towarzystwie przewodnika. Wychodzimy przez bramę . Brama jest wyjęta albo jeszcze nie zainstalowana . Ogrodzenie jest z solidnych murowanych słupków , porządnie otynkowanych ale zamiast okazałych przęseł adekwatnych do słupków , ogrodzenie jest wykonane ze zwykłej ocynkowanej siatki. Jakaś prowizorka ? Przechodzimy przez bramę , przewodnik zwraca moją uwagę na tablicę wiszącą przed bramą , na tym siatkowym ogrodzeniu ( po prawej dla wychodzących /po lewej dla wchodzących ).

- MOŻESZ JUŻ JĄ ZDJĄĆ . MÓWI STOJĄCY ZA MNĄ PRZEWODNIK . ALE NIE NISZCZ JEJ ! MOŻESZ JĄ PRZYCZEPIĆ NA TYM MUROWANYM SŁUPIE, PO LEWEJ STRONIE . TO BĘDZIE TAKA OZDOBA ! WSZYSCY TAK ROBIĄ !!!

Obudziłem się i myślę , ciekawe co też na tej tablicy było napisane ? Zapadłem w płytki sen i . . . . . . widzę litery : FLYNLETCHER , po chwili przeszeregowały się w LYNFLETCHER .

MOJE SZÓSTE WYJŚCIA !

92

Dziś w nocy przewieziono mnie wielką terenówką ; Na razie po asfalcie! Jak mnie łaskawie uprzedzono! Było fajnie  Najbardziej mnie zastanawia fakt, że teraz (już drugi raz) zacząłem jeżdzić w cudzych samochodach z kierowcą !? Spodziewam się że sny mocy będą wyglądać inaczej niż sny wiedzy . Będę musiał teraz pewnie wytworzyć jakiś nowy język , intersubiektywnie sensowny . Stałem dzisiaj w pracy , przed oknem , wyglądając na ulicę , pomyślałem w kierunku MTJ-ta : -Pozwól mi śnić sen mocy ! Zjeżyły mi się w jednej chwili włosy na całym ciele ! Bardzo ciekawe doznanie . Powtórzyłem eksperyment jeszcze dwa razy z tym samym rezultatem !!!

PROSZĘ PRZED ZAŚNIĘCIEM . MTJ-CIE POZWÓL MI ŚNIĆ SEN MOCY (PODEKSCYTOWANY , SPODZIEWAM SIĘ BÓG WIE CZEGO!) A tymczasem : Siedzimy w salce wykładowej . P o mojej lewej stronie na podłodze pod ścianą , siedzą studenci , jakieś piętnaście osób . Ja siedzę na materacu , wysokości tapczanu , ze skrzyżowanymi nogami . Naprzeciwko mnie na podłodze siedzi nauczyciel ! Nauczyciel ma twarz , głos i całą powierzchowność mojego licealnego nauczyciela od języka angielskiego .( Bałem się go jak ogni , nie lubiłem go ale ceniłem za inteligencję. ) Mimo że to on jest nauczającym, ja siedzę najwyżej z nich wszystkich ! Nauczyciel pyta o kwestie natury filozoficznej . Ja z uśmiechem błądzącym po ustach zmieniam kolano, na którym właśnie opierałem się łokciem . Trudno powiedzieć, czy zanam odpowiedź na to pytanie , chyba nie do końca ale i tak wiem że mnie ,nauczyciel nie zapyta . Nikt z nich nie postawi mnie w trudnej sytuacji . Wiem że wszyscy łącznie z nauczycielem, lubią mnie i czują przede mną respekt . Oczywiście studenci również nie znają odpowiedzi na to pytanie . Nauczyciel oczywiście widzi moją reakcję , mój lekki uśmieszek i komentuje to : - O nasz kolega udaje teraz matematyka !

Znajduję się nieopodal nowego skrzyżowania ulicy Kunickiego z nową dwupasmówką .

93

Stoję po prawej stronie ulicy , idąc nią w stronę Abramowic . (W naszym mieście Abramowice to synonim domu wariatów ). Po mojej prawej stronie stoi moja żona . Żona mówi do mnie : -Tu gdzie teraz dochodzi do kunickiego ta dwupasmówka, mieszkał taki Żyd, który nazywał się ANAFIEJ KORNIEJ * . W czasie jak ona o tym mówi, ja patrzę w tamtą stronę i widzę jak na trójwymiarowym filmie , w miejscu gdzie zapewne znajdowała się kamienica a teraz jest nowa jezdnia , Anafiej wychodzi z domu, po mojej lewej stronie, spokojnie jakby szedł do pracy, w sposób zwykły i codzienny , przechodzi przez ulicę Kunickiego, przed nami, na jej prawą stronę . ( Sprawdziłem co tam jest, w pierwszej uwadze . Specjalnie tam pojechałem . On szedł ku kapliczce !) Wiem , wiem , mówię nie przerywając obserwowania Anafieja , on był mężem takiej protetyczki . Ale on już nie żyje . _________________________________ *Jak żyję nigdy nie słyszałem takiego nazwiska . Sam nie wiem skąd mi się te nazwiska wydobywają?

Jak się nad tym wszystkim zastanowiłem , w pierwszej uwadze , to ci studenci mogą być przyszłymi nauczycielami . Mnie pokazują im tacy , jak ten profesor , jako przykład ziemskiego cwaniaka co to mu się zdaje że wszystko już wie . Bo przecież sam zdaję sobie sprawę , że znowu taki sfinks to ja nie jestem , ten stary , doświadczony nauczyciel napewno mnie przejrzał. Posadzili mnie na podwyższeniu bo widocznie badają jak to wpłynie na moje zachowanie. To jasne że Nauczyciel chciał zrobić ze mnie balona ale to najlepszy dowód na to, że jednak o mnie nie wiedzą wszystkiego . Ja już nie jestem taki , łatwo dęty . Żyd o raczej rosyjskim nazwisku , niewykluczone że jest . . . . . . Żydem Wiecznym Tułaczem *, usunął się z nowej drogi jaka powstała, być może dla mnie ?! Piękna dwupasmówka w lewo , pod kątem prostym ,do ulicy Kunickiego . A czy nie zainteresowało was kim był W.Kunicki ?

__________________________________________________________ *Żyd Wieczny Tułacz (Ahaswerus, Aswerus) – legendarna postać Żyda, który miał znieważyć czynnie Chrystusa, idącego z krzyżem na Golgotę. Ukarany został za to wieczną tułaczką po świecie. NAJDAWNIEJSZA LEGENDA ODNOSI SIĘ DO CZŁOWIEKA, KTÓRY NIE MÓGŁ STRACIĆ ŻYCIA, PONIEWAŻ ZGUBIŁ ŚMIERĆ

.

Błądzi w nieskończoność, oglądając troski i radości innych ludzi, sam skazany na wieczną kontemplację w oczekiwaniu końca świata. W 1228 roku legenda rozwija się dzięki relacji benedyktyna, Matthieu Pâris, zapisanej przez niego na podstawie wypowiedzi armeńskiego biskupa przebywającego z wizytą w klasztorze. 94

Biskup opowiedział o tym, że w czasie drogi krzyżowej odźwierny Poncjusza Piłata, Rzymianin imieniem Cartaphilus, popchnął Chrystusa i spytał go dlaczego się zatrzymuje. Chrystus miał odpowiedzieć: - Idę jak jest zapisane, niebawem odpocznę, ale ty będziesz wędrował aż do mojego powrotu. Biskup miał gościć przy swoim stole i rozmawiać z Cartaphilusem, który ochrzczony przybrał imię Józef. W XVI wieku legenda była już powszechnie znana w całej Europie. "Wieczny tułacz" jest już najczęściej żydowskim szewcem o imieniu Ahaswerus. Widziano go w Czechach, Austrii i Hiszpanii. Pojawia się wtedy anonimowy list zawierający jakoby wypowiedź niemieckiego biskupa, Paula von Eitzena. Miał on w młodości spotkać Ahaswerusa w kościele w Hamburgu i rozmawiać z nim po mszy. W liście nacisk położony jest nie na czynną zniewagę Chrystusa, lecz na karę wiecznej tułaczki i nawrócenie. Doniesienia o spotkaniu z "wiecznym tułaczem" pojawiają się przez wieki XVII, XVIII i XIX. Dotyczą całej Europy. Ostatnim, który spotkał Ahaswerusa (w 1868 roku) miał być amerykański mormon z Salt Lake City. Popularna cały czas legenda, szczególnie żywe zainteresowanie wzbudzała w okresie romantyzmu i na początku XX wieku, a także w naszych czasach. Badanie legendy wskazuje na jej złożoność i trwałość pewnych stałych danych, co otwiera szerokie możliwości prowadzenia studiów porównawczych z zakresu socjologii religii, psychologii jednostek i społeczeństw i ich stosunku do tajemnicy czasu.

O i właśnie ! Kontynuując przerwaną myśl na temat tego czym jest , ta moc ? Pojawia się nam odpowiedź . Moc to jest to COŚ co pozwala nam nie zesrać się w obliczu takiej sytuacji

Pozdrawiam J.B.

Dzisiaj wyszedłem na bardzo krótko i dowiedziałem się od razu , z marszu , że koszty a raczej mój wkład w to co TU się dzieje, to zaledwie kilkanaście procent a może nawet tylko dziesięć . Nie dziękując, za szczerość ,obudziłem się natychmiast !

NASTĘPNEJ NOCY : 95

Siedzę w pracy, ale nie w gabinecie a przy stole , w laboratorium . Mam tam swoje miejsce , pierwsze z prawej strony laboratoryjnego stołu . Kiedy tam siedzę to mam drzwi wejściowe ze swojej lewej strony . Prosto z drzwi wchodzi do laboratorium lekarka. Apodyktyczna pani , która wyjechała do Szwecji, trzy lata temu . Ja siedzę tak że kiedy do mnie podchodzi, mam ją z lewej strony . Pytam jak tam u nich z robotą , czy dużo pacjentów bo u nas wszyscy narzekają , że nie ma zbyt wiele pracy . Ona odpowiada że u nich jest pod tym względem bardzo dobrze . Teraz pracuje nawet w dwóch gabinetach . Jeden jest jej , prywatny . W drugim jest zatrudniona na etacie . Jeden z nich jest tu , obok nas , jak tylko się wyjdzie z naszego gabinetu to zaraz po lewej stronie, na drugim piętrze .Trochę jestem zdziwiony tym że wruciła do kraju a jeszcze bardziej tym że ma gabinet po lewej stronie , na drugim piętrze. Tam jest tylko świeże powietrze, alesłucham i niczego nie kwestionuję . Zwracam się do niej bezosobowo , nigdy z nią nie byłem na stopie koleżeńskiej . Wstaję i przechodzę za jej plecami na drugą stronę stołu laboratoryjnego . Teraz stoję tak że mam ją po swojej prawej stronie . Spoglądam na nią uważnie . To przecież mężczyzna ! Trochę mi głupio . Nie wiem czy się zorientował że wziąłem go za kobietę ? Ale tak sobie myślę, że to dobrze ,że tak oficjalnie i bezosobowo zacząłem . On kontynuuje zdanie które zaczął kiedy jeszcze miałem go za kobietę i kiedy stałem z tamtej strony . Teraz jednak zaszła zmiana w tym co mówi , jakby spuścił z tonu . Z tego co teraz mówi wynika że u niego aż tak dobrze to nie jest .

Znowu , tak jak po snach na zamówienie pojawił się Potakiwacz i tak jak wtedy mówił : - Masz rację . Teraz stał znowu przede mną i mówił : - Dobrze jest znać przyszłość .

PROSZĘ BARDZO MTJ – CIE , MÓW O PRZYSZŁOŚCI .

Jadę autobusem . Stoję prawym bokiem do kierunku jazdy . Naprzeciw mnie, na podwójnym siedzeniu, nogami w moją stronę, leży chłopak w niedbałym stroju kontestatora . Jest lekko przykurzony . Gdyby nie jego trójwymiarowość i wyrażna autonomiczność można by pomyśleć ze jest moim cieniem . Rozmawiamy o życiu a właściwie to ja mówię a on jest wyrażnie zainteresowany tym co mam do powiedzenia. Opowiadam jakie etapy w życiu będzie przechodził . Mówię to na podstawie własnego doświadczenia . Po jakimś czasie, nie wiem z jakiego powodu, przesuwam się na sam tył autobusu i staję lewym bokiem do tylnego zespolonego siedzenia .Chłopak niepostrzeżenie przesunął się razem ze mną i znowu leży przede mną podeszwami butów skierowany w moją stronę , tyle tylko że leży na tym ostatnim długim siedzeniu .

96

Ten fragment podróży jest podwójny . Odnoszę wrażenie że poprzedzał ,poprzedni fragment, a teraz powtarza się po raz drugi . Kobieta którą znam, opowiada mi o tym ,co zaraz opiszę, w sposób tak sugestywny że zaczynam widzieć całe zdarzenie. Opowiada jak rozstała się z bliskimi. Obraz przedstawiający jej bliskich, jaki mam przed oczami, przypomina inkaski rysunek albo japońską pieczęć. Jedyna różnica to ta, że wszystkie jej elementy są żywe i trójwymiarowe. Pieczęć jes kwadratem podzielonym na trzy części . Prawa część zajmuje połowę całej powierzchni , wypełnia ją mężczyzna. Lewa dolna część będąca dwiema trzecimi lewej połowy wypełnia dziecko . Lewą górną będącą jedną trzecią lewej połowy wypełnia niemowlę albo pies czy kot, coś na czterech kończynach, trudno określić . Wszystkim dała w gębę po kolei, nawet temu czemuś, najmniejszemu i wyszła. Nie, ona nie zrobiła tego w złości, po prostu pożegnała się z nimi w ten sposób.

PROSZĘ MTJ-TA O DALSZY CIĄG WĄTKÓW Z POPRZEDNICH NOCY .

Jestem w swoim mieszkaniu ale nie w tym domu z pierwszej uwagi. Mieszkanie z drugiej uwagi to pokój o powierzchni pięćdziesięciu metrów kwadratowych, przechodzący jedną ścianą, w kilkumetrowej długości, korytarzyk biegnący do kuchni. Trudno powiedzieć czy kuchnia jest z lewej czy z prawej , wszystko zależy od tego jak się stanie . W pokoju nie ma okien, ani drzwi. A kuchnia ? Jak wygląda kuchnia ? Tego nie wiem . Chyba w niej nie byłem ! Właśnie odbywa się małe przyjęcie , jest kilka osób (jak policzyłem pod koniec snu , musiało być co najmniej sześć ). A zatem, światła są przygaszone . Siedzę na podłodze, pod ścianą która po mojej prawej stronie przechodzi w korytarzyk, prowadzący do kuchni. Obserwuję jak jakiś znany malarz , znany również ze swoich zaskakujących , nie tylko artystycznych pomysłów , maluje dla nas obraz . Maluje nie na blejtramie a na jakimś dziwnym miękkim futerale . Futerał mógłby pomieścić wiolonczelę albo dużą gitarę . Obraz jest namalowany w ciemnej tonacji . Namalowana scena jest mocno „erotyzująca” . Nawet cieszę się że malarz nie namalował mnie i mojej żony a siebie i swoją partnerkę . Kobieta z obrazu ma twarz niezbyt ładną ale interesującą, mimo że już zniszczoną . Jej pełna postać zajmuje całą powierzchnię futerału . Postać jest półleżąca . Na tle jej brzucha , pomiędzy rozchylonymi udami widać plecy malarza i jego głowę skierowaną twarzą w stronę widza ( układ postaci kojarzy się z pietą). Obraz jest bardzo ciemny i pozbawiony szczegółów anatomicznych . Nie widać odsłoniętego ciała . Jego perwersyjność polega raczej na czytelnej intencji autora i na nieuniknionym skojarzeniu widza . Jestem przekonany że kiedy zapalę światło i goście zobaczą co jest na obrazie, to jego widok odbierze wszystkim mowę !

97

Malarz jest z siebie zadowolony , zrelaksowany i na dodatek na lekkim rauszu . Atmosfera przyjęcia przypomina artystyczny heppening . Zapalam jaśniejsze światło . Pierwsza ogląda dzieło moja żona . Trzymam całe płótno/futerał przed sobą aby się nie odkształcało i można było obejrzeć całość. Żona uśmiecha się do mnie . Mówi że dobrze że nas tu nie namalował bo czuła by się skrępowana, gdyby patrzył na to ktoś obcy . Tymczasem goście zaczęli przechodzić do kuchni . Ja próbuję powiesić ten obraz/futerał na ścianie która przechodzi w korytarz . Nie chcę na razie wbijać nowego gwoździ więc wieszam futerał na haczyku na którym wisi już ozdobny długi kwiat . Na tej samej ścianie wiszą jeszcze dwa prostokątne obrazy, również ciemne, jak ten na futerale i również dłuższe niż szersze , obydwa na prawo od miejsca w którym powiesiłem nowy obraz . Podczas zawieszania futerału zauważyłem że jego druga strona jest jaśniejsza . Jej faktura , kolory, przywodzą na myśl złote i ciepłe kwadraty z obrazów Klimta . Ale nie widać żadnej postaci tylko te elementy tła z jego obrazów . Przy lepszym świetle i z odległości kilku metrów , nowe dzieło naszego mistrza niestety wiele traci . Nie budzi już we mnie tak wielkiego zachwytu, jaki jeszcze przed kilkoma minutami podzielałem wraz z autorem . W stronę kuchni idzie dwóch Włochów. Myślę sobie ; o ci to pewnie nie jedno widzieli,oni to dzieło właściwie ocenią . Wskazuję na obraz . Oni oglądają ale widzę że raczej robią to przez grzeczność . Nie bardzo wiedzą o co chodzi. Niestety, obraz wyrażnie stracił to coś , ze swojej atmosfery, kiedy patrzyłem na niego kameralnie . Teraz na tle wielkiego jasno oświetlonego pokoju , obwisły jest całkiem bez wyrazu . Razem z żoną przechodzimy na drugi koniec pokoju i obserwujemy jaka będzie dalsza recepcja „dzieła”. Do obrazu podchodzi nasz wspólny znajomy , zdejmuje obraz ze ściany i przygląda się mu trzymając go w wyciągniętej ręce . Nie widać entuzjazmu na jego twarzy a wiem że się na tym trochę zna , ma żonę malarkę . Znajomy jest ostatnią osobą która pozostała z nami w pokoju , reszta wyszła już do kuchni . Przebudzenie . Dziwne wrażenie , rośnie we mnie przekonanie że MTJ-ot pokazuje mi , od momentu kiedy poprosiłem o sny Mocy , moje obecne życie . Ale nie pokazuje mi go tak jak ja je pamiętam . On pokazuje mi osnowę . Osnową życia są moje relacje z innymi ludżmi . Wątkiem zaś , były by zdarzenia, tak jak ja je zapamiętałem ale MTJ-ot na nie nie zwrócił w ogóle uwagi !!! Ja gorę !!! To znaczy że moja wola sprowadza się jedynie do wyboru momentu i postaci w których otoczeniu muszę odegrać napisaną, jeszcze przed inkarnacją ,w ogólnym zarysie, rolę ?

Muszę zmienić lektury .Ważmy choćby pierwszą z brzegu książkę .

„DZIAŁANIE HALUCYNOGENÓW , ENTEOGENÓW ( SUBSTANCJE WYWOŁUJĄCE POCZUCIE KONTAKTU Z BOGIEM ), SUBSTANCJI MISTYKO MIMETYCZNYCH , ONEIROGENÓW , FANTASTYKANTÓW I INNYCH SUBSTANCJI Z GRUPY OGÓLNIE NAZYWANEJ SUBSTANCJAMI PSYCHODELICZNYMI ( JA DODAM OD SIEBIE ŻE RÓWNIEŻ DOTOCZY 98

TO OOBE- PRZYPISEK J.B.) JEST ZALEŻNE OD MIESZANINY TRZECH CZYNNIKÓW : NASTAWIENIA, OTOCZENIA I SAMEJ SUBSTANCJI .”

RICK STRASSMAN „DMT- MOLEKUŁA DUSZY”

Posłuszny sugestiom Strassmana , przed udaniem się na „spoczynek” nasłuchałem się La Fraction ( ci młodzi anarchiści działają na mnie jak gigantyczne espresso ), położyłem się i od razu włączyłem sobie preset : DMT – Doser i LSD – Doser i zasnąłem ze słuchawkami na uszach . Obudziłem się po godzinie, nic nie pamiętając . Zdjąłem słuchawki , przewróciłem się na drugi bok, mówiąc do MTJ-ta ; no to kontynuujmy podróże Mocy , w przyszłość . Zasnąłem i . . . . . . odzyskałem świadomość w świecie klasy MAJO ( patrz moja podróż do Zgromadzenia). Czyżby Świat równoległy ?

Jest nas troje , podróżujemy namiotem (!!!) . Żona jest w wieku trzydziestu kilku lat , syn około osiemnastu . Nie znam tych ludzi z pierwszej uwagi ani z żadnej innej . „Namiot” ma kształt sześcianu o powierzchni około trzydziestu metrów kwadratowych i wysokości czterech , pięciu metrów . Z zewnątrz „namiot” wygląda jak by był zrobiony z szaro zielonego ortalionu ( wyjątkowo trafne porównanie pod każdym względem). Nigdzie nie widzę konstrukcji podtrzymujących , brak stelaża . Do „namiotu” są dwa wejścia . Kiedy stoję w jego wnętrzu prawe wejście wygląda jak otwierane suwakiem ( jak w kurtce), lewe jest szklanymi drzwiami szerokości półtora metra . Drzwi są złożone z czterech części , dwie środkowe rozsuwają się automatycznie w ten sposób że przykrywają dwie ich zewnętrzne części . Otwierają się kiedy tylko się do nich zbliżam. „Namiot” jest w środku pusty . Być może są jeszcze jakieś pomieszczenia albo, w razie potrzeby coś się pojawia . Patrząc od wewnątrz ściany są przezroczyste . Drzwi mają odcień dymny, dlatego łatwo do nich trafić . Ściany i drzwi są teraz zaparowane . Widzę na ścianie ślad po przetarciu jej dłonią, ale ślad też jest już nie przezierny . To nie jest normalne, ale wiem że to nie jest powód do niepokoju . To nie awaria „namiotu” . To bierze się z ogromnej wilgotności tej okolicy . Jest dla mnie oczywistym że „namiotem” steruję ja , za pomocą swojej woli . „Namiot” nie ma żadnej innej widocznej formy napędu . Żona i syn zdają się, w tym względzie, w zupełności na mnie . Wszyscy bardzo dobrze z sobą współpracujemy . Nie ma żadnych napięć pomiędzy nami , jak to się zdarza u innych . Jesteśmy ludżmi . Przenosimy się z miejsca na miejsce, szukając podobnych do nas . Być może jest to tylko pretekst . Nie jest wykluczone że tak głęboko wprowadziliśmy tę sugestię w naszą podświadomość że nie mamy wątpliwości z tym związanych . Mówię tak bo ja, nie jestem tym człowiekiem który patrzy. Ja jestem gościem w jego świadomości . Nie mam dostępu do jego pamięci ! 99

Planeta którą eksplorujemy jest przeludniona . Gdziekolwiek się pojawimy jest niewiele wolnego miejsca . Nawet teraz „namiot” musiałem ustawić na środku jakiegoś trotuaru . Wstrzymujemy drożność i utrudniamy ruch na tym chodniku . To już drugie albo trzecie lądowanie/pojawienie w podobnych warunkach . Ale tak jest na tej planecie wszędzie, więc nikogo to nie dziwi . Jesteśmy trochę zagubieni i zniecierpliwieni . Syn poszedł na rekonesans , ja wyszedłem na chwilę ale zaraz wróciłem i stoję teraz wyglądając ,przez otwarta „szklane” drzwi . Terytoria które odwiedzamy są zamieszkane przez ludzi . Są bardzo gęsto zaludnione , wszędzie jest dużo służb porządkowych . Jak się tylko gdzieś pojawimy zaraz się zjawiają . Są ubrani w mało wyróżniający się sposób . Jakieś bure polowe battledressy w ciemnym kolorze . Chodzą po dwoje , kobieta i mężczyzna . Pojawiają się i tym razem .Syn nawet jeszcze nie zdążył odejść zbyt daleko . Odwrócił się i przygląda się z pewnej odległości jak dalej będzie rozwijała się sytuacja . Ja zobaczyłem ich dopiero kiedy się wychyliłem na zewnątrz stali przed tymi drzwiami, które sązamykane na suwak .Widać z tego że nasz „namiot” to konstrukcja mało im znana . Bo te patrole podchodzą przeważnie do tych drzwi ortalionowych z suwakiem pionowym . Pokazuję że wejście przez nas używane jest obok . Oni podchodzą do mnie, nie chcą wejść ani nie chcą abym szedł z nimi dokądkolwiek . Patrole nie są agresywne ani zbyt restrykcyjne . Po prostu od razu podchodzą do „namiotu” i pytają się co i jak , po co tu przybyliśmy . Odpowiadam że szukamy kolegów pilotów , podróżujących podobnie jak my to robimy . Po usłyszeniu tego oświadczenia tracą zainteresowanie nami i odchodzą . Widać że już spotykają nie pierwszych podróżników, takich jak my . Nastrój całej podróży jest podszyty niepokojem . Nie jest to podróż turystyczna . To przypomina raczej próbę odnalezienia swoich w jakimś rejonie koncentracji ludzi po kataklizmie który miał miejsce rok , dwa lata temu . Prowizoryczność tych , oglądanych przez nas, podróżujących, koczowisk stała się stałym sposobem na życie mieszkańców tej planety .

Kolejna noc . Nic. Następna noc . Znowu Nic! Co jest do cholery ? Do tego stopnia nic , że kompletnie nic!? Kolejna noc . Budzę się co dwie godziny , chyba już trzeci raz i nic . Za każdym razem kiedy się budzę proszę MTJ-ta o dalszy ciąg śnienia z „namiotem” . Obraził się czy co ? Może czegoś nie zrozumiałem? Proszę o dodatkowe objaśnienie. Nad ranem . . . . . . w końcu . . . . . . jest ! ! ! Jesteśmy na wsi . To nieduże podwórko . Jest nas dwóch . - Przebierzmy się za ludzi . Mówię do swojego towarzysza . Nie widzę go ale czuję jego obecność. On jednak nie jest przekonany do tego pomysłu . - Po co ? Pyta. - To niebywałe doświadczenie ! Odpowiadam . Choćby po to ! Mówię i chwytam jedną ręką świnię która kręci się koło nas , niczego nie przeczuwając . Chwytam ją lewą ręką za łeb , robię to z zadziwiającą łatwością i niczym nie ograniczoną siłą ! Prawą ręką sięgam do jej ryja i jednym ruchem ręki odcinam jej, górną połowę głowy razem z całym grzbietem ( trudno mi powiedzieć czym to zrobiłem) ! Reszta świni bezgłośnie i nieruchomo stoi na nogach . Wygląda to tak jakbym podniósł maskę samochodu . Potem chwytam drugą świnię i 100

powtarzam tę sama operację ! W ogóle mnie to nie porusza , po prostu pokazuję w ten sposób towarzyszowi jak zadziwiająca rzeczą jest materia .

Dopiero po obudzeniu zdaję sobie sprawę że obciąłem tym świniom górną część głowy z mózgiem i kręgosłup z rdzeniem kręgowym czyli cały centralny układ nerwowy . Po co ??? Może tym się odżywialiśmy ? Moje ruchy były wprawne , zrobiłem to jakbym obrywał kabaczki z krzaka ( kabaczki czy kabany wsio rawno ) ! Ale nie czułem przy tym oskomy ( ładne , zapomniane słowo) , więc chyba nie do jedzenia .

Siedzę sobie w pracy ( jestem w prawdziwej pracy , tej z pierwszej uwagi ) czytam „DMT – Molekuła Duszy„ Strassmana . Właśnie dotarłem do opisu eksperymentu na najbardziej zaawansowanym podróżniku . Podano mu ekstremalnie wysoką dawkę DMT - 0,4 mg/kg ! Facet doleciał do wertykalnej szczeliny. Kiedy ją przekroczył ogarnął go LOGOS ( tak to sobie ze Strassmanem nazwali) . To była Omnipotencjalna Brzemienność . Macierz wszystkich zdarzeń . Tak to ten podróżnik relacjonował . I w tym momencie omal nie spadłem z krzesła ! Doznałem olśnienia. Moja świadomość . . . . . . „eksplodowała” !

Przecież ta wertykalna szczelina to było zamknięte wyjście z „namiotu” mojego snu ! Zamknięte na suwak . Następne olśnienie ! Ząbki przy zamku błyskawicznym ! Swedenborg ! Vagina dentata ! Freud nabijał się z niego, że ma kompleks kastracyjny . Nie prawda , on dotarł do szczeliny ! A Castaneda , niedowierzaliśmy , szczelina na końcu mostu ?! A Monroe , szczelina poza Pasmem H-Dżwięków ?! A mój migrenowy wyskok i dziura z dwiema głowami , zaskoczonych strażników ?!! Tym razem dotarłem tam samodzielnie ! To znaczy z MTJ-tem . Dlatego strażnicy stali przy tej szczelinie a nie przy moich automatycznych drzwiach . Nie dlatego że nie wiedzieli którędy wejść do mojego namiotu podróżnego . Oni czekali kiedy ja wyjdę przez szczelinę ! To ja nie wiedziałem którędy wyjść . Najdziwniejsze jest to, że przefazowałem swoje wyjście za bardzo w „lewo” ! Nigdy nie przepuszczałbym że można przedobrzyć w tę stronę . Najwyrażniej wychodziłem maksymalnie w „lewo” najdalej jak tylko potrafiłem . I to był Park . Pozostaje mi szukać tej szczeliny trochę bardziej w „prawo „ albo może w „górę” ? . Tylko jak to zmierzyć ?????

MTJ-CIE LECIMY DO

SZCZELINY , TEJ NA SUWAK !!!

101

Jadę pociągiem siedząc w nim, jednocześnie widząc pociąg z góry. Kiedy patrzę z góry, pociąg jedzie z prawej strony w stronę lewą . Przyjeżdżam na miejsce . Okazuje się że przyjechałem odebrać samochód. To terenowe BMW w kolorze czarnym . Mój pierwszy off roadowy samochód . ( To całe wyjście jest dość dziwne ja tylko uczestniczę w tym co , nie wiem co zrobię za chwilę i nie wiem dlaczego zrobiłem to a nie co innego ! ) Samochód stoi na placyku za salonem . Jest przygotowany do jazdy , stoi na wprost otwartej bramy . Ktoś zwraca mi uwagę, że blokuję bramę i żebym się zdecydował w którą stronę chcę jechać . Otwieram drzwi samochodu , wsiadam włączam wsteczny bieg i powoli, tyłem zjeżdżam na prawo . Zostawiam koła mocno skręconą w lewo . Wysiadam . Gdzieś chodzę , coś chyba jeszcze załatwiam . Wracam do samochodu, coś tam przy nim robię ale nie pamiętam co , trzymam w rękach jakiś podłużny przedmiot ale nie pamiętam co to jest . Otwieram tylne lewe drzwi i to coś podłużnego kładę za tylnymi siedzeniami , na podłodze. Zamykam drzwi . Obchodzę samochód dookoła i zaczynam pchać go od przodu do tyłu . Przyglądam się tylko czy samochód mając już wcześniej skręcone koła wykona bez zaczepienia o coś półkole . W efekcie osiągam to, że samochód teraz stoi tyłem do otwartej bramy !!! Do samochodu wsiada moja żona . Zdawało mi się że przyjechałem pociągiem sam . Żona wsiadła tam gdzie kierowca . Ale tak wsiadła że jej nie widziałem , wiem tylko że wsiadła . Podchodzi do mnie jakiś obcy facet i pyta czy będę wracał , pytanie retoryczne bo samochód ustawiłem do powrotu . Nie bardzo mam ochotę zabierać tego faceta ale nie wypada odmówić ,więc się godzę . Trudno powiedzieć, czy wsiadł bo więcej go nie widziałem, nawet kiedy wsiadłem do samochodu . Wsiadam do samochodu przez prawe przednie drzwi . Siadam na prawym przednim fotelu, bo na lewym siedzi moja żona . Jest . . . przezroczysta ale wiem że to żona i że siedzi na lewym fotelu .To ja będę prowadził , mimo że siedzę po prawej stronie ! Samochód nie ma kierownicy ani kokpitu. ( Dopiero po obudzeniu uświadomiłem sobie że jak cofałem to jeszcze je miał) .Tam gdzie powinien być kokpit są trzy dziury jakby od wentylacji . Ale to jest poziom montażowy, tego normalnie nie widać. Dziury są dokoła obrębione jakimiś zszywkami , podobnymi do biurowych . Na tym wszystkim leży prędkościomierz z jakimiś guzikami dookoła . Prędkościomierz nie jest połączony z reszta samochodu żadnym kablem . Rozumiem że ma służyć do sterowania samochodem . Zaczynam nim manipulować i samochód rusza . Trochę mi idzie ,mało wprawnie, to kierowanie ale myślę że jak przejadę kilka kilometrów to się przyzwyczaję . Nigdy nie prowadziłem takiego samochodu . Mam poczucie dziwaczności tego rozwiązania ale nic nie mówię . Przyznam że jestem trochę rozczarowany, tym rozwiązaniem BMW. Cały ten bałagan i niechlujność przygnębiają mnie . Jedynym pocieszeniem jest nadzieja że jednak to dobra marka i pewnie reszta samochodu technicznie jest bez zarzutu .Powoli nabieram wprawy w prowadzeniu . Przypominam sobie że nie zapaliłem świateł , od razu zwracam uwagę na kilkucentymetrowy przycisk po lewej stronie, trzymanego przeze mnie w rękach prędkościomierza . Naciskam go , klawisz zostaje podświetlony . Domyślam się że światła zostały włączone . Widzę z góry jak jedzie samochód przeze mnie prowadzony , jedzie z lewej na prawo , dwupasmową szosą . Lewym pasem wyprzedzają mnie dwa osobowe samochody . Trochę cierpi moja ambicja ale ostatecznie tłumaczę to sobie brakiem wprawy , bo samochód jest na pewno bez zarzutu . W czasie jazdy kilkakrotnie drętwieją mi ręce , od trzymania przed sobą tego prędkościomierza , co chwila kładę go sobie na kolanach . Przyjeżdżam do swojego miasta i od razu jadę do przedstawiciela BMW . Wstyd mi się przyznać, że jestem zawiedziony tym samochodem . Jadę tam nie po to aby reklamować , to po prostu taki wymóg producenta , żeby potwierdzić odbiór samochodu . Przed kantorkiem, za którym siedzi obsługa salonu, stoi kilka osób. Również trochę zdezorientowanych. Słyszę jak jakaś kobieta właśnie pyta; kiedy będą kokpity i kierownice ?

102

Ach więc nie ja jeden mam ten kłopot ? Od razu odzyskuję pewność siebie , przepycham się pomiędzy stojącymi przede mną i zwracam się podniesionym głosem do obsługi : - Jak w ciągu miesiąca wszystko nie zostanie uzupełnione to podaję was do sądu !!! Wszyscy klienci od razu mnie popierają . Ja ciągnę dale , już całkiem pewnie . Mówię do klientów ale też do obsługi salonu: - Nie możemy się ciągle bać tych Niemców . Trzeba w końcu tupnąć nogą. To są tchórze . Jak widzą że się ktoś ich nie boi to od razu robią się grzeczni ! Przytaczam opinię Edgara Alana Poe’a ( w pierwszej uwadze wiem że powiedział to Mickiewicz) że Niemcy są jak gówno . Dopóki jest mróz to są jak ono , niezbyt uciążliwi , problem z nimi zaczyna się dopiero razem z odwilżą ! Entuzjazm !!! Jeden z klientów jest tak rozbawiony tym powiedzeniem, że prosi jeszcze raz o jego powtórzenie. Nazwisko Poe wymawia błędnie , tak jak się go pisze . Poprawiam jego wymowę ale zdania już nie powtarzam . Budzę się . Staram się zapamiętać podróż bo nie chce mi się wstawać ( wiem że wiele ryzykuję  ). Przysypiam znowu . Podaję wodę w kubeczku jakiejś kobiecie . Nalewałem go z takiego biurowego baniaka, na białym słupku. Znowu się budzę. Zasypiam i wchodzę po jednoszczeblowej drabinie . Kiedy stoję na tym pierwszym i jedynym stopniu widzę że to nie drabina a łóżko. Znowu się budzę . I zasypiam Przeciągam coś, jakby dywanik/wycieraczkę , z lewej na prawo a ona robi się z czystej , brudno szarą . Powtarzam tę czynność kilkakrotnie . Wstaję z łóżka na dobre . Chodzę i myślę . A jeżeli ten kokpit sam sobie schowałem, tyle tylko że wyparłem to z pamięci? Może, to coś podłużnego, to był właśnie kokpit i kierownica ? Coś mi się zdaje że mając przed sobą otwartą bramę/szczelinę ubzdurałem sobie że prawdziwą jest ta, na suwak /zszywki . Przecież ona była po prawej , była tylko imaginacją szczeliny, wymyśloną przez umysł . Ale jestem idiotą mogłem przejść przez prawdziwą szczelinę/bramę a zawróciłem , wtedy w namiocie i teraz na podwórku za salonem .

Dzisiejszej nocy miałem czas na przemyślenia jako że MTJ-ot nie pojawił się . Tej bramy nie da się przekroczyć ani ciałem /samochodem ani drugim ciałem/ terenówką tę bramę można przekroczyć tylko jako czysta świadomość ! Ale wtedy tej bramy już nie ma . Nie ma żadnej bariery między moją jażnią a MTJ-tem . Bramą jest EGO . Przypominam sobie trzy bramy jakie widziałem w Snach Mocy:

103

- WYSZEDŁEM PRZEZ BRAMĘ ABY ZDJĄĆ TABLICĘ , BRAMA BYŁA ZDJĘTA Z ZAWIASÓW ! - STANĄŁEM TUŻ ZA PROGIEM AUTOMATYCZNYCH DRZWI „NAMIOTU”, OTWIERAŁY SIĘ KIEDY TYLKO ZBLIŻAŁEM SIĘ DO NICH! - BRAMA WYJAZDOWA Z PODWÓRKA ZA SALONEM BMW, BYŁA OTWARTA NA OŚCIEŻ !

Należy zatem zamknąć cykl podróży do bramy /szczeliny . Dalsza podróż się musiała odbywać, ale nie po drodze ani nie po bezdrożach . Jak napisałem w ostatnim akapicie swojegon wiersza : Jak gdzieś tylko następuje ruch, to kurz wzbija się w górę ! Podnosi się zasłona umysłu . Aby iść drogą musimy zatrzymać się w miejscu, w wiecznym TERAZ . ( to nic że wiersz jest z przed dwudziestu lat  on jest zawsze aktualny ).

Noc z 14 na 15 stycznia roku 1837 Słowacki spędził u grobu Pańskiego

Trzech popów sznur ciągnie a ten opętany bose stopy chwyta oni młyny kręcą rękoma w

powietrzu czyniąc

a że dzwon drewniany to i niewiele słychać Obudzone z dawnych wieków wyschłe cienie pośród żywych na kolanach 104

a to wszystko jeszcze w ruchu nici rwie we włosy plącze Kwiaty pachną zeszłorocznie Farba złazi z ust Maryi W organine dudy szczur wlazł piszcząc nieład czyni w

muzyce

Tuż przy furcie w zimnej płycie wydrapano trzyj mą próżność No i tarli sześć pokoleń A publiczność w pierwsze rzędy W żaboty tiule Lanckorony brokaty Siedli patrzą pokasłują

Bo jak gdzieś tylko wiatr to kurz w górę

______________________________________________________

A zatem przyjmijmy że bramę tę już wkrótce uda mi się przekroczyć . To prawdziwie bez bramna brama! Jak czytamy w Jogasutrach Patandżalego : na tym etapie kiedy samapattih(całkowita jedność) oparta jest jeszcze na wyobrażeniach wynikających ze znaczenia słów. Na tym poziomie medytacji ( śnienie jest tak naprawdę przecież jedną z wielu form jogi) funkcje umysłu są powstrzymane. Stadium to osiąga się jednak dzięki rozumowi. Nadal mamy więc do czynienia z pozostałością rozważań opartych na słowach. Dlatego też percepcja nie jest w pełni doskonała.( Jogasutry str.20 , całość ma jeszcze 80 stron  ) 105

Wracając do Latawców. Dopadła mnie niespodziewania refleksja .Umysł Latawca działa jak turbosprężarka , włącza się dopiero przy wyższych „obrotach”. Kiedy emocje osiągają poziom określonej przez niego wysokości. Wtedy tracimy rozum i gadamy lub robimy to , o co byśmy się nie podejrzewali .Mówimy ; nie byłem sobą !!!

MOJE SIÓDME WYJŚCIA. Proszę MTJ-ta o dalsze prowadzenie . Sam zresztą nie wiem o co prosić , jednak mam ciągle na myśli przejście przez bramę /szczelinę .

Siedzę na Sali wykładowej. Właśnie zapisałem się na studia . Nie miałem wielkiego wyboru, miejsce było tylko na GEOGRAFII . Chodziło mi o to aby nie tracić czasu . Nie skończyłem jeszcze poprzedniej szkoły i nie złożyłem tam jeszcze końcowych egzaminów . Konkretnie nie zdawałem jeszcze Języka Angielskiego . Odkładam tę sprawę bo nigdy nie lubiłem Angielskiego i nawet na niego nie chodziłem, miałem ogromne zaległości ( we śnie ) . (Miałem już taki sen , kilka lat temu ale teraz miałem świadomość we śnie, że mi się już ten sen śnił , to takie deja wu we śnie ) Jak powiedziałem, zapisałem się na Geografię . Traf chciał że pierwsze zajęcia na które przyszedłem są właśnie z Języka Angielskiego !!! Przychodzi lektorka , jest w średnim wieku, nie czuję do niej specjalnej sympatii . Myślę sobie że jak zacznie nas pytać albo zrobi kartkówkę to cała moja niewiedza zaraz się wyda . Na szczęście okazuje się że lektorka pierwsze ćwiczenia potraktowała organizacyjnie. Wracam na wynajętą kwaterę, którą jak się okazuje dzielę z jeszcze dwiema osobami .( Wpierwszej uwadze w tym miejscu jest szpital onkologiczny, przy ulicy Jaczewskiego.) Patrzę i oczom nie wierzę , moją współlokatorką będzie lektorka Języka Angielskiego ! Jest jeszcze jeden współlokator ale jakiś mało wyrazisty . Myślę że to nawet dobrze się złożyło i że to moja jedyna szansa . Jeżeli uda mi się z nią zaprzyjaźnić, to nie będzie dla mnie i mojej niewiedzy zbyt surowa. Łóżka stoją w pokoju po lewej stronie . Pierwsze z lewej moje , drugie lektorki a łóżko w głębi do którego przechodzi się pomiędzy naszymi zajął ten niewyrażny współlokator. Wchodzę do pokoju i widzę jak lektorka stoi nachylona nad swoim łóżkiem ,coś tam układa czy porządkuje , współlokator siedzi na swoim. Witam się ale oboje są nastawieni do mnie dość obojętnie . Po prawej stronie od wejścia stoi stolik z trzema krzesłami . Siadamy we troje przy stoliku , zajmujemy miejsca w konfiguracji identycznej do tej w jakiej pozostają nasze łóżka . Lektorka siedzi naprzeciw mnie, współlokator nadal niewyrażny , prawie przezroczysty, po mojej lewej stronie . Prawa strona stolika przylega do ściany. Ściana jest przezroczysta , no chyba że to jest lustro. Po tamtej stronie stół jest nieco niżej i siedzi tam sąsiad z pokoju sąsiadującego z prawej strony z naszym , siedzi tak jakby na wprost naszego niewyrażnego współlokatora jakby był jego odwzorowaniem po prawej stronie okna/lustra . Lektorka siedzi przede 106

mną i próbuje rozszyfrować wąski długi pasek papieru . Jest tą niemożnością, odczytania papierka poirytowana . Ten pasek wygląda jak odcinek z pensją albo pytanie jakie losuje się na egzaminach. Lektorka wstaje i wychodzi z pokoju , widzę że weszła do sąsiada , stanęła po jego lewej stronie i podaje mu ten pasek papieru . Odnosi się do niego bardzo grzecznie , wręcz nadskakująco . Przyglądam się uważniej temu sąsiadowi z pokoju obok .To poseł Niesiołowski (!) . Bierze od niej ten pasek i trzymając w lewej ręce zamyka oczy i jak jasnowidze w telewizji wodząc nad papierem prawą ręką próbuje telepatycznie odczytać treść paska. Niestety nic z tego „jasnowidzenia” nie wychodzi . Myślę sobie ja też mam moce , mógłbym się dodatkowo przed Nią wykazać . Próbuję coś do nich przez tę ścianę powiedzieć ale widzę że Niesiołowski łypie na mnie z wyrażną niechęcią. Kiedy lektorka wraca do naszego pokoju podchodzę do niej , nie wiem jak zacząć ale po paru słowach wprowadzenia mówię że ja mam trochę inne umiejętności , może nawet lepsze od Niesiołowskiego . Może zajmie mi to trochę czasu ale skutek jest prawie pewny. Jestem , tu po raz pierwszy pada z moich ust to słowo , ŚNIĄCYM . Ta deklaracja zostaje przez moich współlokatorów przyjęta raczej obojętnie , chyba nie zrozumieli co to słowo oznacza. Lektorka mówi jakby nie słysząc tego co do niej powiedziałem : - Jasnowidz Niesiołowski, pracuje gdzieś tu obok, w kiosku . Komentuję to słowami ; Coś ten jasnowidz chyba mnie nie lubi ? Lektorka odpowiada ; Niesiołowski powiedział jej że jestem Żydem i mój ojciec jest też Żyd !

Postanawiam wyjść z pokoju .Odwracam się o sto osiemdziesiąt stopni i wychodzę zamyślony , kiedy jestem przed domem z prawej strony nadbiega jakiś facet i wpada na mnie z dużym impetem. Wywracamy się . Kiedy się podnoszę widzę że tym biegaczem jest Niesiołowski ! Jest wkurzony . ( Nadbiegł z przeciwnej strony niż ta po której go przed chwilą widziałem, za lustrem/szybą. Tyle tylko ze też prawej ! ) Próbuję go przeprosić . Niesiołowski trochę się uspakaja , zaczynam iść z nim w stronę z której przybiegł . Pojednawczo pyta się mnie; czy uprawiam jakiś sport bo wyglądam „tak sobie”? Chcę mu powiedzieć że na wsi, mam kawałek sadu i tam się trochę „ruszam” , ale koniec końców nic nie odpowiadam . Próbuję podtrzymać rozmowę pytając się o jego osiągnięcia sportowe . W międzyczasie skręciliśmy w prawo od ulicy którą szliśmy dotychczas . Niesiołowski , wyrażnie rozluźniony , zaczyna opowiadać że biegi to jego pasja . Brał nawet udział w biegu długodystansowym w Ameryce , mówi coś o Meksyku . Mówi tak obrazowo że przed moimi oczami widzę go jak samotnie, biegnie przez pustynię (!) Ja rewanżuję się mu opowieścią ze swojego życia . Mówię mu, że jestem ŚNIĄCYM i że stało mi się to od czasu kiedy zacząłem mieć migreny . Dlatego nie biegam tak jak on . Wyrażnie zyskuję w jego oczach szacunek . Przechodzimy w lewo , przez ulicę , na jej drugą stronę . Zaraz za przejściem stoi kilka osób, to chyba jakiś mały targ osiedlowy. Żegnamy się . Ja wracam z powrotem na tamtą stronę ulicy . Powiedziano mi że tu w pobliżu jest jakaś niedroga stołówka . Prowadzą ją katoliccy harcerze , można zjeść śniadanie . Zaglądam przez okno . Przede mną stoi jakaś obca kobieta , też zaglada do środka restauracji . Podchodzi do drzwi , są z naszej lewej strony(kiedy stoimy twarzą do szyby.) , idę za nią . Wchodzimy , kilka stolików jest zajętych , ona idzie dokądś w lewo ja dostrzegam wolny jednoosobowy stolik, na wprost i do niego się kieruję. Zajmuję miejsce . Po mojej prawej stronie siedzi trzech katolickich harcerzy . Mają cały stolik zajęty przez porozkładane kartki . Kartki są wielkości kartek z zeszytu . Do mojego stolika podchodzi i staje na wprost mnie ktoś z obsługi , domyślam się że to młody katolicki harcerz . Katoliccy harcerze mają bure workowate uniformy ( Już je gdzieś widziałem , czy nie przed namiotem z mojej poprzedniej podróży ?) . Niezbyt mi się ta stołówka podoba ale dają jeść bardzo tanio albo nawet za darmo ,więc siedzę dalej . Obsługujący zwraca się do mnie ale mówi bardzo niewyrażnie , domyślam się że pyta co zamawiam ? Odpowiadam że coś z mięskiem (!). Harcerz 107

odchodzi . Przez głośnik słyszę , jak ktoś z obsługi, informuje wszystkich nowo przybyłych że śniadania są wydawane raz o godzinie za piętnaście siódma a raz o godzinie za szesnaście siódma ! Myślę sobie że znowu coś żle usłyszałem bo przecież to jakiś idiotyzm ! Spoglądam na zegarek jaki mam we śnie na ręku , jest za piętnaście siódma(! ) . W duchu myślę sobie ; ale trafiłem .

Budzę się , spoglądam na zegarek , jest za piętnaście siódma !!! Analizuję sen. Nic mi o żydostwie mojego ojca nie wiadomo . Wygląda to na absurd . Chociaz z tym nigdy nic nie wiadomo .Jeszcze ze dwa lata temu, żartowałem ze swojego nazwiska, mówiąc że żył kiedyś rabin o podobnie brzmiącym nazwisku . Nazywał się Ben Zoma* ! No i najważniejszy argument , ani ja ani mój ojciec nie jesteśmy „niekompletni” .Owszem ja jestem ale w innym sensie , jestem nie douczony nie tylko z angielskiego  Przede wszystkim z Podróżowania Po Zaświatach . Dla tego , widać przyjęli mnie na kurs Geografii . Jakiś czas temu spotkałem w windzie , jadąc do MPiKU , swojego licealnego nauczyciela Języka Angielskiego . W MPiKU jest szkoła Angielskiego . Zażartowałem że tam na górze to pewnie on naucza już nie angielskiego a anielskiego . Trochę żeśmy się pośmiali . _________________________________________________________________ *Simon Ben Zoma ( Simon b.Zoma) Jeden z czterech wielkich rabinów , z przed dwóch tysięcy lat , którzy weszli do Pardes . Dzięki swoim studiom i medytacji czterej rabini weszli do Raju. Rabbi Ben Azai doświadczył takiej ekstazy, że jego ciało nie wytrzymało jej i umarł. Rabbi Ben Zoma oszołomiony bogactwem doświadczeń oszalał, Rabbi Ben Abuysh zobaczył coś co wyglądało jak dwaj Bogowie, co wydało mu sie zaprzeczeniem monoteizmu i przez to stał się heretykiem. Tylko Rabbi Akiba wszedł i wyszedł z Raju w spokoju. Dlaczego ? Ponieważ nie dał sie spalić ognistej pasji, nie pozwolił sie porwać niekontrolowanym emocjom, ani nie zaufał intelektowi, ale silnie stojąc na ziemi był w stanie połączyć w sobie wszystkie te siły.

Kto wam powiedział, że rabin Ben Zoma był wariatem?* „Po wieczornej modlitwie wyjąłem z synagogalnej biblioteki traktat Chagiga. - Czytasz o czterech którzy weszli do Pardes? Zagadnął Bácsi Bajzinger. - Tak. Zastanawiam się na czym polegało szaleństwo Ben Zomy. - A skąd wiesz, że był szaleńcem? - Przecież wszyscy tak twierdzą. - Spójrz, - powiedział przewracając kilka kartek Gemary - nigdzie tu nie ma mowy o szaleństwie. - Mamy natomiast słowo ‫נפגע‬, co może oznaczać, że Ben Zoma został czymś "porażony", "uderzony". - Więc co się właściwie stało? - Ty mi powiedz. Zrelacjonowałem mój stan wiedzy na temat tego co się działo z Ben Zomą po wyjściu z Pardes. Rabi Jehoszua zatrzymał się na stopniach Wzgórza Świątynnego i spostrzegł Ben Zomę, ten jednak nie powstał na jego widok. W starożytności istniał miły zwyczaj, że rabini, z szacunkiem powstawali na swój widok, co w naszych czasach zdarza się często, acz niekoniecznie. Z zachowania Ben Zomy nie można wnosić, że było objawem szaleństwa. Zresztą sprawa się wyjaśniła, gdy rabi Jehoszua zadał mu pierwsze pytanie, z którego jasno wynikało, że zdaje sobie sprawę, że Ben Zoma medytuje nad szczególnie skomplikowaną materią Maase Bereszit (Tajemnicą Prapoczątków). Z samej rozmowy również nic nie wskazywało by Ben Zoma postradał zmysły. A jednak rabi Jehoszua, odwróciwszy się do swoich uczniów zawyrokował: "Ben Zoma wciąż jest na zewnątrz". Było to kilka dni przed śmiercią Ben Zomy.

108

Bácsi Bajzinger zamyślił się. - Przeczytałeś tylko relację Gemary do Miszny 11b z Talmudu Babilońskiego. Istnieją trzy równoległe opisy tej historii. Zobaczysz, że nic tu nie jest jednoznaczne. Właściwie nie wiadomo, czy rabi Jehoszua stał na schodach a Ben Zoma siedział. Spójrz - Bácsi Bajzinger wyjął traktat Talmudu Jerozolimskiego - tu stoi, że rabi Jehoszua szadł drogą, a Ben Zoma podążał z naprzeciwka. Z kolei w Tosefcie czytamy, że Johoszua spacerował po placu, gdy spostrzegł idącego Ben Zomę. - Przepraszam, ale chyba nie jest w tym wszystkim najistotniejsze który z rabinów siedział, który szedł, a który spacerował i w jakim kierunku? - Masz rację. Chodzi jednak o to, że te trzy relacje znacznie się różnią. Powiedziałeś, że całe zdarzenie miało miejsce na kilka dni przed śmiercią Ben Zomy. Otóż twierdzę, że on wcale nie umarł. Możesz iść teraz spać, a całą sprawą zająć się jak wrócisz do Warszawy. Jeśli jednak nie chcesz pozostawić rabina Ben Zomy z jego domniemanym szaleństwem, masz całą noc by to przestudiować.”

*JEWISH.ORG.PL- Jakub Skrzypczak “Kto wam powiedział, że rabin Ben Zoma był wariatem?”

WYKŁAD NR-1 GEOGRAFIA STOMATOLOGICZNA.( TOPOGRAFIA W SKALI MIKRO ) Jestem w swoim gabinecie .Wiercę frezem dziurę w końcówce od turbiny . Czyli niszczę ją bezpowrotnie . Końcówka turbiny jest zrobiona ze stosunkowo miękkiego metalu to niklowany mosiądz. Kiedy przewierci się na wylot końcówkę to zniszczy się wirujące łopatki które kręcą się z szybkością 30.000 obrotów na minutę . Ten nieziemsko wysoki,przyprawiającyo dreszcze, dźwięk , powodują właśnie łopatki turbiny . Mam zamiar tę rozwierconą końcówkę wszczepić jakiemuś pacjentowi zamiast tytanowego implantu! Zastanawiam się jednak czy taki implant/końcówka nie zostanie przez organizm pacjenta odrzucony . Sam pomysł jest niezły , można by w tę dziurę którą wywierciłem wkładać różne elementy protetyczne . Niestety szansa przyjęcia się mosiężnego wszczepu jest równa zeru ! Jednym słowem z wibrującego , szybkoobrotowego narzędzia próbuję zrobić stabilny element konstrukcji który jakby na to nie patrzeć służy człowiekowi do prozaicznych czynności . Bezpowrotnie chcę zniszczyć zródło tego wysokiego dźwięku !!!

Zajęcia Nr-2 Geografia Akrobatyczna ( Topografia czasoprzestrzenna w warunkach terenowych )

Idziemy we dwóch . Tym drugim jest Kanadyjczyk polskiego pochodzenia ( native speaker ,w pierwszej uwadze, języka angielskiego  ). Wyszliśmy z gabinetu i idziemy w prawo . Skręcamy w ul. Radziwiłłowską i prawą stroną chodnika ( remont w pierwszej uwadze) , bałagan na środku ulicy w drugiej uwadze , idziemy do mojego samochodu . Mam coś DOMINIKOWI(!) pokazać . Wsiadamy i jedziemy w stronę ul. 3-go Maja. Cała ta ulica jest zablokowana samochodowym korkiem i w stronę Krakowskiego nie można skręcić . Niezbyt się tym przejmując zaczynam jechać w lewo po 109

pasie dla przeciwnego kierunku ruchu . Już mi się prawie udało a tu z Krakowskiego wjeżdża autobus MPK . No i nie ma rady , zakręcam prawie w miejscu , nie z piskiem opon ,obracam się normalnie taki mam zwrotny samochód  . Wracam z powrotem na Radziwiłłowską czyli w prawo . Radziwiłłowska jest nienaturalnie długa i ma spadek w kierunku Staszica , czego w realu nie ma . Z mojej lewej strony jakiś facet macha, kiedy go mijam. Widzę go machającego, jeszcze we wstecznym lusterku . Zatrzymuję się i wysiadam , ręką daję mu znak aby podszedł . Okazuje się że on machał nie do mnie tylko do dwóch osób idących w jego stronę. ( To głupi dowcip MT-jota , rodem z filmowej komedii .) Wsiadam i jedziemy jeszcze ze dwieście metrów . Wychodzimy bo dalej na ulicy jest ten bałagan ale nie jest to wykop jak w rzeczywistej rzeczywistości tylko kilkunastometrowej długości stół zastawiony jakimiś talerzami w stertach , wazami na zupę i tym podobnymi skorupami . Ja idę prawą stroną Speaker za mną . Mamy przejść na lewą stronę a zatem pozostaje nam jedyna droga , przejście przez stół . Ja idę pierwszy , lawiruję pomiędzy zastawą , niewiele brakowało abym zrzucił wazę stojącą na stercie talerzy ale ona tylko szczęknęła ostrzegawczo . Przy samym końcu stołu kiedy to już mam zeskakiwać zauważam kieliszek do połowy napełniony czerwonym winem . W tym rozgardiaszu nie było by to nic dziwnego ale rozpoznaję w nim kieliszek z którego to ja piłem wino ( po czym to poznałem ? Nie wiem . Miałem po prostu taką pewność) . Jeszcze przed zeskoczeniem na drugą stronę ulicy, zdążyłem pomyśleć że mój Native Speaker na pewno zwali połowę tych gratów, jakie mi udało się zręcznie wyminąć .

Dzwonek ! Koniec lekcji 

______________________________________________________________________

Poprzednie zajęcia były najwyraźniej ”Topografią w skali mikro„ . Na pewno i jedne i drugie zajęcia nosiły cechy prekognicji , jako że były tak naprawdę zapowiedzią zabiegów jakie następującego po śnieniu dnia, przeprowadzałem w pracy . Najciekawsze jest to że ja najczęściej nie wiem kto z czym przyjdzie . Pod tym względem w pracy mam pełny spontan ! Co ciekawe , elementy symbolizujące zabiegi we śnie, były zawsze po przeciwnej stronie niż te u pacjenta !!! Co jeszcze znamienne , mimo sporego stopnia trudności wszystkie przebiegły z zadziwiającą łatwością .

List do T.K. „Powiada Pan abym wziął się za pisarstwo ? Właśnie przeczytał Pan 108 stronę mojej książki  Wracając do Strassmana i Grofa . Czytam teraz „ Przełamując Umysł ” jakiegoś kolejnego Żyda . To książka z bardzo pogłębioną refleksją, na tematy nas interesujące . Może nawet trochę przeintelektualizowana . Śnienie i wychodzenie jest bezkonkurencyjne . To żmudna ale spójna szkoła! Śnienia nie da się traktować na dłuższą metę rekreacyjnie . Przekazy we śnie są adekwatne do naszych możliwości bo zależy to od rosnącej przepustowości naszego łącza/wewnętrznego interpretatora. Psychodeliki stawiają triperów przed wielkim wyzwaniem , zmuszają ich do natychmiastowego opisu rzeczywistości pozazmysłowej . To tak jakby podmuch eksplozji otworzył na raz wszystkie okna. Dlatego wizje narkotyczne są pełne dziwnych niezrozumiałych dla triperów postaci i niespójnych skojarzeń . Śnienie 110

jest bardziej uczesane . Ma jednak jeden mały brak . To czego nasze łącze nie przepuszcza umyka naszej percepcji, miejmy nadzieję że nie na zawsze. Zaczynam się obawiać że aby zaspokoić rosnącą ciekawość śniącego przyjdzie mu w pewnym momencie do głowy pomysł, że aby pojąć całość przekazu będzie trzeba umrzeć . Może nawet będziemy kiedyś czekali na śmierć z niecierpliwością? I jeszcze jedno . Niestety na jawie mój implantologiczny wynalazek jest bez sensu i niestety jest to więcej niż pewne.

Drugą stroną tej nauki jest niemożność wydostania się z kręgu zobowiązań wobec życia w pierwszej uwadze . Znalezienie sposobu na wyrwanie się z zaklętego kręgu zdań logicznych oraz determinant nie jest łatwe . Ponadto nie jest pewne czy zerwanie z codziennością jest rozwojem duchowym , tak samo niekoniecznie nim jest mówienie i myślenie o rozwoju . Właściwie co jest wysokim stopniem rozwoju . Świadomość wysokiego stopnia (Świadomość czego ?), umiejętność odpowiedzi na koan , bycie miłującym ? Obydwaj wiemy że to są jedynie objawy , w najlepszym razie ( przy dużej dozie auto szczerości ). A może miarą rozwoju jest nierozczarowujące rozczarowanie z „przewierszowanego” przeze mnie fragmentu prozy Ciorana ?

Cioran rzekł tak :

„Ludzie zwykle c z e k a j ą na rozczarowanie ; wiedzą , że nie muszą się niecierpliwić , że ono wcześniej czy póżniej przyjdzie , tymczasem łaskawie udzielając im zwłoki na bieżące czynności.

Inaczej rzecz się ma z kimś pozbawionym iluzji : dla niego rozczarowanie jest równoczesne z uczynkiem ; nie musi go wyglądać , jest już obecne . Wskutek wyzwolenia się z następstwa chwil , pochłonął zdarzenia możliwe, tym samym czyniąc przyszłość zbędną .

„Nie możemy się spotkać w w a s z e j przyszłości – mówi do innych , nie mamy ani jednej chwili wspólnej”.

Istotnie , dla niego cała przyszłość jest już obecna tu i teraz . 111

Gdy w początku dostrzegamy koniec , posuwamy się szybciej niż czas . Iluminacja , rozczarowanie rażące jak grom , obdarza człowieka wyzbytego iluzji pewnością , która czyni zeń wyzwolonego .”

Mam bardzo duże skłonności do odosobniania się ( od dziecka ) . Zbudowałem sobie nawet takie miejsce na wsi. Ale wiem że odosobnienie jest jeszcze jedną z metod folgowania sobie . Czekanie na oświecenie wydaje się mało obiecujące . Samodzielne przekształcanie swojej świadomości też nie wydaje mi się możliwe . Nie wieżę w medytację . To było dobre jeszcze może przed śnieniami ale teraz wydaje się jedynie pozą . Po prostu pozostaje nam wirowanie w tym tańcu nocnych derwiszów w nadziei że tysięczny któryś obrót przyniesie eksplozję . Może nawet śmierć . Z prawdziwym oświeceniem nie da się żyć . Życie jest Świadomością która straciwszy swoją charakterystyczną dla siebie wibrację stała się energią a ta zwalniając jeszcze bardziej zaczęła przeradzać się w materię . Samoświadomość materii jest próbą odwrócenia tego cyklu , heroiczną próbą . Być może ten heroizm jest tym czego Świadomość oczekuje po swojej sztuczce przekształcania się w materię ?

MOJE ÓSME WYJŚCIA . Drogi MTJ-cie, mam dosyć tego biegania na zajęciach z Geografi /Topografii . Po prostu mnie zmodyfikujcie albo mi coś wszczepcie! Dobranoc !!!

Budzi mnie , piętnaście po czwartej, głos nakazujący mi wstanie i zapisanie tego co usłyszałem ! Trochę się ociągam , zapewniam że nie ma takiej potrzeby bo na pewno wszystko zapamiętam . Polecenie jest bezwarunkowe , dodaje głos . Głos dodaje jeszcze dodatkowy argument ! Jak do ciebie przyjdzie pacjent ze złamanym zębem to też bez żadnej dyskusji wysyłasz go na prześwietlenie . Przyznaję, że czasem robię to na odczepnego  Wstaję , ciemno że oko wykol , może dlatego że są zaciągnięte zasłony albo może jeszcze nie całkiem otworzyłem oczy . Idę po omacku , wymacuję włącznik od lampy . Zeszyt i długopis mam przygotowany jeszcze wieczorem . Siadam i piszę . Ale właściwie co mam pisać , już zapomniałem ! A już wiem . Głos mówił że na trzecim etapie wymagana jest zgoda na piśmie . To jest bezwzględny choć formalny wymóg ! 112

Zapisuję wszystko co napisałem powyżej , jestem pełen uznania dla MTJ-ta , ten argument o prześwietleniu był nadzwyczaj skuteczny . W tym momencie doznaję olśnienia , tu nie chodzi o samą treść tego co piszę ale o to że w ogóle wyraziłem na pisanie zgodę a jeszcze ważniejsze jest zapalenie światła (prześwietlenie) w środku nocy . Wiem że właśnie o to słowo chodzi w tym wszystkim bo nagle w moim umyśle staje się ono bardzo wyrażne i większe od innych . Ale cwaniak !!! Kładę się spać . Myślę sobie ; ale przecież niczego nie napisałem co było by deklaracją czegokolwiek . Fakt że wyraziłem zgodę na wstanie , „prześwietlenie” i opisanie samego zdarzenia wstawania i pisania ale na nic szczególnego więcej się nie zgodziłem . Nie mniej trochę mnie obleciał strach . Włączyłem preset i słucham sobie już od kilka minut nagrania hemi-sync . Ale ciągle powraca do mnie myśl o pisaniu . W końcu mówię do MTJ-ta . No dobra , nawet jeżeli w tej formie moja zgoda jest dla mnie zobowiązująca to zastrzegam sobie że zgadzam się tylko na modyfikację która mi nie zaszkodzi . Jasno się wyraziłem ? Może powiem to jeszcze raz tylko , inaczej . Zgadzam się tylko i wyłącznie na modyfikację mojej świadomości w celu jej rozwoju . Też niezbyt precyzyjnie . Jeszcze raz . Zgadzam się jedynie na to żeby dążyć ku coraz pełniejszemu rozwojowi . Po raz pierwszy odkąd rozmawiam a właściwie mówię , do raczej milkliwego MTJ-ta , mam wrażenie że słyszę odgłosy jego rozbawienia . No może nie to że rechocze , nie aż tak , ale wyrażnie podśmiewa się ze mnie.

Trochę mam stracha , nie mogę się skupić na słuchaniu i dostrajaniu . Myślę sobie ; o jutro na obiad będzie rosołek ( lubię rosołek) będzie ciepło i bezpiecznie przy tym rosołku . . . . Ktoś w tym momencie dopowiada dalszy ciąg mojej kulinarno relaksującej myśli : - Jutro to nie będzie rosół a zupa grzybowa z twoich własnych grzybów! No coraz lepiej , myślę sobie . Dopowiadam że to jutro, to dzisiaj a dzisiaj na pewno będzie rosół z makaronem . - A jutro będzie grzybowa z twoich własnych grzybów . Zaczynam odpływać , więc nie chce mi się wdawać w głupie polemiki . Przede mną gdzieś z trójwymiarowej ciemności wyłania się niewielka błyszcząca srebrzyście kulka , średnicy około jednego centymetra . Zatrzymuje się metr przed moimi oczami . Na chwilę moja świadomość znowu odpływa , po chwili czuję przepływające przez kręgosłup wyrażne ciepło . Przywraca mnie to do pełniejszej niż przed chwilą świadomości. Widzę przed sobą rubrykę , jak przy logowania na ekranie komputera , prostokąt podzielony poziomo na dwie części . Górny prostokąt poprzedzony jest napisem : DOKĄD . Ktoś podpowiada mi a ja jednocześnie umieszczam to co usłyszałem w tej rubryce , siłą swojej woli : NOWY ŚWIAT . W dolnym prostokącie po słowie SKĄD . Wpisuję JAREK BZOMA .

Po chwili przed moją twarzą pojawia się owoc mango* . Samoistnie odłącza się od niego równo odkrojona część owocu mniej więcej ćwiartka albo jedna trzecia. Jeszcze zanim cząstka ta przybliżyła się do moich ust czuję jej soczystą łagodnie włóknista strukturę , zapach jest bardzo delikatny . Znacznie subtelniejszy niż mango w pierwszej uwadze . ( Mango jadam raz na kilka lat i nie jest to mój ulubiony owoc).

113

Po chwili zaczynam czuć wibracje dostrajania się do wyjścia . Normalne 27Hz czy ile tam ich jest za zwyczaj ? Następnie wibracja zaczyna zwalniać ale nie niknie , jest tak samo silna jak ta o zwykłej częstotliwości . Zwalnia do kilku , 2 albo 3 na sekundę . Kończy się godzinny preset jaki mi towarzyszył przez cały ten czas . Otwieram oczy , wyjmuję słuchawki z uszu . Mam dość , jak na jeden raz . Przewracam się na drugi bok i zasypiam . I tym razem nic mi się już nie śni .

Wstaję rano o siódmej . Z tyłu głowy czuję nieprzyjemny ucisk i dzwoni mi w uszach . Chyba mi wzrosło ciśnienie ? Kiedy rozmyślam nad wydarzeniami minionej nocy przychodzi mi do głowy ; a może ta mała kulka to był czubek sondy , nawet sama kulka mogła być sondą . Ale nic nie czułem a właściwie nie widziałem żeby to coś wlazło we mnie . Może mnie to coś tylko obejrzało? Ćwiartka mango to co innego, ta wlazła na pewno , czułem jego smak . ______________________________________________________________________

*Z tego co w tym przypisie zostało zapisane , w czasie snu i przed nim, wiedziałem tylko tyle , że Lakszmi jest małżonką Wisznu i to też nie byłem pewien czy nie Sziwy . O symbolice owocu mango nie wiedziałem niczego !

Mango : w Indiach nazywa się je "owocem bogów". Jest tam uznawane za symbol Gandharwa - boskich posłańców, nadnaturalnych istot żywiących się zapachem drzew i kwiatów - a także pięknej i dobrej bogini Lakszmi . Dlatego liści mango używa się do dekorowania naczyń podczas obrzędów jej poświęconych - a także podczas hinduistycznego ślubu .

Gandharwa ( inne znaczenie ) - w kulturze Indusu forma małżeństwa polegająca na absolutnie dobrowolnej umowie, opartej wyłącznie na miłości między dwojgiem ludzi. Kobieta była tu równa mężczyźnie . Lakszmi - w mitologii indyjskiej bogini szczęścia, bogactwa i piękna; żona Wisznu, matka Kamy. Uosabia wszelkie powodzenie - także materialne.

(Oczywiście zdaję sobie sprawę z tego że po podpisaniu cyrografu i po przyjęciu komunii z rąk , nazwijmy je bliżej nie określonymi , oraz po obietnicy szczęścia i dostatku ze strony z którą podpisałem ów dokument ,w średniowiecznej Europie wisiałbym pod sufitem w stylowej izbie tortur a autodafe miałbym gwarantowane bez specjalnego zabiegania o nie )

PROSZĘ MTJ-TA O POPROWADZENIE MNIE W NOCY DO NOWEGO ŚWIATA .

114

Jestem w kinie . Stoję w jego holu . Jestem współudziałowcem albo pracownikiem tego kina . Myślę o tym kinie ; nasze kino . Mój udział w tym przedsięwzięciu jest bardzo marginalny . Nie mam nawet żadnych specjalnych obowiązków . Szwendam się po całym budynku, a to zagadam do kogoś a to gdzieś zajrzę . Wcześniej pokazano mi że w kinie są dwie sale projekcyjne. Na każdej z nich są wyświetlane dwa różne rodzaje filmów. Do sal schodzi się z holu po schodach w dół . Do jednej z sal idzie się , po zejściu schodami , na lewo . W tej Sali wyświetlany jest film bardzo demoniczny, pełen przemocy a może tylo, albo aż, pozbawionej regół fabuły , bardzo dynamiczny . Kiedy już sam chodzę po kinie to nawet podchodzę do drzwi tej Sali ale nie mam ochoty, ani chyba odwagi zajrzeć do niej , już o wejściu na seans nie wspominając . Co innego druga sala . Do niej wchodzi się na wprost, po zejściu ze schodów . W tej Sali jest wyświetlany film eksperymentalny . Widzowie po wejściu do tej Sali stają się aktorami . Właśnie teraz stoje przed drzwiami do tej Sali . W zamku wisi klucz . Zaglądam z ciekawości do środka ale sala jest jeszcze pusta . Wracam po schodach, na hol . Tu gromadzą się już widzowie, na kolejny seans kinowy . Niektórzy nawet już idą w kierunku Sali, gdzie sami będą odgrywać role aktorów . Jestem pewien że nie spodziewają się jakie przeżyją zaskoczenie. Wśród widzów dostrzegam znaną mi osobę . To ortodoksyjny katolik . Podchodzę do niego i witam się . Pytam czy wie na jaki film przyszedł ? Odpowiada że nie . Uprzedzam go w jakim charakterze się znajdzie po wejściu do Sali . Widzę że ta informacja bardzo go zaniepokoiła .

Teraz idę szerokim holem/pasażem . Idę z prawej na lewą stronę, ale zamiast iść środkiem coraz bardziej kieruję się w stronę prawej ściany . Coś mnie znosi , dzieje się to bez udziału mojej woli ani mojej zgody . W pewnej chwili orientuję się że w stronę tej ściany spycha mnie dwóch tutejszych policjantów ale robią to tak, że spychają mnie nie dotykając mojego ciała , idą jakiś metr ode mnie . Policjantom jednak nie chodzi o mnie .Sam niczego nie zauważyłem ale okazało się że jakiś złodziej trzyma rękę w mojej tylnej prawej kieszeni od spodni i to właśnie on był powodem ich interwencji . Złodziej nadal trzyma rękę w mojej kieszeni i nie może albo nie chce jej wyjąć ! Jeden z policjantów , ten którego ledwo widzę, odwracając głowę przez prawe ramię , w końcu odrywa tego typka ode mnie. Nie znam języka w jakim mówią policjanci ale chcąc podziękować temu z nich który nie jest zajęty przytrzymywanie złodziejaszka( tego po lewej ) odwracam się w jego kierunku , dotykam jego lewego ramienia swoją prawą ręką . Staram się to jednak tak to zrobić aby nie poczuł że chcę się z nim spoufalić a jedynie okazać mu wdzięczność i szacunek . Wydaje się że właściwie zrozumiał mój gest ale nie widzę po nim jakiejś szczególnej sympatii wobec mnie . Odchodząc dziękuję im dwóm jeszcze raz , skinieniem głowy i idę dalej w stronę w którą szedłem dotychczas , teraz jest to moja prawa strona ( przecież odwróciłem się do policjantów przodem ). Macam się po mojej lewej , przedniej kieszeni w spodniach . Portfel jest na miejscu . Nie mam do nikogo pretensji o tę próbę kradzieży . Rozumiem że to taki miejscowy koloryt . Wychodzę z pasażu skręcając w prawo . Zbiegam lekko po schodach na dół . Przede mną roztacza się ogromna hala . Pasaż którym jeszcze przed chwilą szedłem jest kilkanaście metrów wyżej , oddzielony od hali ścianą w której jest kilka okien . Wiem że te okna, które widzę teraz wysoko nad sobą, sami malowaliśmy ( My to znaczy udziałowcy/pracownicy kina ) . Ta wielka hala pośrodku której teraz stoję to Japonia ! Myślę sobie ci Japończycy to bardzo przyzwoity naród .Jeżeli widzą że człowiek porządnie się przykłada do pracy to 115

bardzo szybko zyskuje ich akceptację , obojętnie skąd by nie pochodził . Myśląc tak mam na myśli świeżo pomalowane przez nas okna i to że świetnie pasują do atmosfery tego miejsca . Idę w prawo w stronę wyjścia . Omal nie zderzam się z jakąś kobietą biegnącą w moim kierunku . Na widok jej twarzy przychodzi mi refleksja że ci tutejsi Japończycy to wyglądają inaczej niż ci, których znam z telewizji !

SUPLEMENT !( TO DALSZY CIĄG POWYŻSZEGO ŚNIENIA)

Namówiłem we śnie sąsiada ( na jawie mieszkającego obok mnie ) na przewiezienie mikrobusem jakiegoś ładunku albo tylko mnie , trudno mi to sprecyzować . Sąsiad zgodził się ale musiałem pożyczyć mu jedną oponę bo w jego mikrobusie jedno koło było przebite. Właśnie wróciliśmy z tego wyjazdu i teraz stoimy, u mnie w domu, przed oknem wychodzącym na ulicę . Naprzeciw mojego domu po drugiej stronie ulicy stoi dom , o którym jestem przekonany , we śnie ,że jest własnością sąsiada który mnie wiózł ( a który na jawie mieszka obok mnie po prawej stronie a nie naprzeciw ). Komplementuję „jego” dom , mówiąc że wygląd tego domu nigdy się nie zestarzeje . Sąsiad nie wyprowadza mnie z błędu, za to rewanżuje się mówiąc, że mój za to jest futurystyczny . Zdaję sobie sprawę że to nieprawda i że jego słowa są mocno przesadzone . Stoimy , patrzymy przez to okno a ja mam świadomość, że zmieniłem w tym jego samochodzie, po powrocie, już dwie opony i czeka mnie wymiana jeszcze trzeciej . Obliczyłem że wymiana jednej zajmuje mi około godziny . Spoglądam na zegarek , jest w pół do dziewiątej . Trochę mi to jest nie na rękę bo pracę zaczynam za pół godziny, będę się musiał do niej spóźnić . (W moich snach zegarki mają normalne wskazówki pokazujące konkretną godzinę) . Budzi mnie budzik jest siódma rano . Zastanawiam się co jest z tymi oponami , mowa była o jednej i to o pożyczeniu a ja już jemu wymieniłem dwie i jeszcze mam wymienić trzecią ? To jakiś kanciarz . Dobrze że się obudziłem bo jeszcze trochę to naciągnął by mnie i na czwartą. Sąsiad to dawny milicjant , teraz handluje sprowadzanymi z zachodu samochodami a na dodatek we śnie udaje że dom naprzeciwko mojego domu należy do niego .

POŁOŻYŁEM SIĘ DO ŁÓŻKA I ZASNĄŁEM TAK SZYBKO ŻE NAWET NIE ZDĄŻYŁEM POMYŚLEĆ DOKĄD CHCĘ LECIEĆ.

Przyjechałem do jakiegoś miasta . To miasto jest już dość wiekowe , atmosferą przypomina Kraków . Panuje w nim bałagan topograficzny, typowy dla starych, powielekroć przebudowywanych miast . Przyjechałem tutaj w poszukiwaniu wydawnictwa czy instytucji dofinansowującej autorów książek . Znam adres . To właśnie ta ulica której szukam , budynek ma mieć numer 6 . Idę teraz tą ulica w lewą stronę po jej prawym chodniku . Szukam właściwego numeru , mijam 26 po chwili 39 . Zawracam . Straszny bałagan w tej numeracji ! Na mijanych przeze mnie ogrodzeniach wiszą białe tabliczki z konfiguracjami jakichś cyfr ale w niczym nie ułatwiają mi poszukiwań . Zaczynam się zastanawiać czy te tablice nie informują o tym że do pewnych budynków trzeba przechodzić przez inne posesje .

116

Mijam kilka osób ale nie pytam ich o adres którego szukam . Myślę sobie że lepiej zapytać kogoś z mieszkańców domów . Widzę że w otwartej bramie , oparty o jej lewy słupek ( patrząc z mojej strony ) stoi mężczyzna . Pytam go jak dojść do numeru 6 . On mówi że nie ma takiego numeru ! Opadają mi z bezradności ręce ! Jestem już zmęczony tym chodzeniem i szukaniem . Facet ożywia się i mówi że żartował i że to właśnie tędy . Wchodzę przez otwartą bramę i lekko spadzistym podjazdem, idę w głąb posesji . Dochodzę do jakiegoś niewielkiego okrągłego klombiku . Na jego środku nie ma kwiatów tylko jakiś ciężki o pokarbowanej powierzchni stożek bez wierzchołka jakieś trzy metry szerokości i pięć metrów szerokości . Przypomina swoim kształtem wielką gałkę od starego radia albo pokrętło od sejfu . A najbardziej to przypomina mi talerz latający Luftwaffe !!! Wymijam klomb i idąc dalej na wprost dochodzę do poprzecznie biegnącej uliczki . Idę nią w lewo . Mijam kamienicę stojącą po mojej lewej stronie , za nią jest głębokie podwórko . W głębi tego podwórka stoi inna nieco niższa kamieniczka . Podwórko więc jest otoczone z boków dużymi kamienicami a z tyłu tą niższą kamieniczką . Mijając to głębokie podwórko widzę w głębi tabliczkę z numerem 9 , idąc dalej kątem oka uchwyciłem obecność następnej tabliczki z numerem ale zaraz zniknęła mi za budą spychacza stojącego na tym głębokim podwórku . Cofam się i przyglądam tej drugiej tabliczce . Tak, to numer 6 ! Przyglądam się , jak tam wejść ? Spychacz porozgarniał po całym podwórku jakąś betonową glaję , jedynie pod ścianą kamienicy, która zamyka podwórko z prawej strony, jest wąski pas, jakieś pół metra , podwórka nie zalanego świeżym betonem . Pokonałem kilkanaście metrów tego przejścia, przez może betonu . Kiedy pozostało mi do drzwi jeszcze kilka metrów, wyszedł z nich jakiś robociarz w gumiakach i idzie w moją stronę . Abyśmy mogli się wyminąć musiałem przywrzeć plecami do ściany . Minął mnie z lewej strony . Teraz już tylko kilka kroków i jestem w środku . Na wprost, z korytarza, są jakieś drzwi .Otwieram je i widzę siedzącą przy biurku, które stoi do okna lewym bokiem , kobietę . Okno jest na wprost drzwi . Biurko jest tak ustawione ,że do okna jest dostęp i kiedy staję przed kobietą , okno mam z prawej strony . W pokoju jest jeszcze jakiś mężczyzna ale mało wyrażny , stoi po lewej stronie pokoju, czyli po tej samej stronie pomieszczenia co biurko . Witam się z nimi i pytam czy tu można załatwić dofinansowanie do wydawnictw książkowych . Kobieta mówi że tak i prosi abym podszedł bliżej ( nie ma krzesła?) ponieważ ona musi wypełnić ankietę . Podchodzę jeszcze bliżej . Ona kładzie przed sobą formularz i pyta : - Co spowodowało że został Pan twórcą a właściwie poetą? Ja po tych słowach natychmiast przyjmuję pozę „ Mickiewicz na Ajudahu skale” opierając się prawym łokciem o parapet otwartego okna . Odpowiadam że to właściwie dzięki żonie . Ona wyrażnie ucieszona krzyczy, „przeze mnie”, do kogoś kto musi być za oknem, gdzieś w ogródku za domem. - Słyszysz ? Dzięki ŻONIE ! Jestem trochę zaskoczony, „domową” atmosferą tego biura . Dodaję że nie tylko żonie . Pisałem wiersze już wcześniej, zanim poznałem żonę . Ale sekretarka już mnie nie słucha , położyła głowę na splecionych , opartych na biurku dłoniach i . . . wpadła w depresję ! Próbuje ją zagadnąć , zwrócić jej uwagę , odwrócić bieg jej myśli które zadziałały tak przygnębiająco ale niestety, żadnej reakcji z jej strony nie widzę . Zasnęła ? Umarła ? 117

Budzę się ze snu . Czyżbym miał polecenie przejścia na niższe częstotliwości ? Mogli od razu pokazać mi potencjometr a nie zawracać głowę przez pół nocy  Wczoraj , wibracje przy dostrajaniu również mnie zaskoczyły niecodziennie niską częstotliwością . Oby nie oznaczało że mam się zacząć dostrajać do . . . . NOWEGO „WSPANIAŁEGO” ŚWIATA !!! Czyli infeeeeeeernalnych klimatów .

PROSZĘ PRZED ZAŚNIĘCIEM. MTJ-CIE ZAPROWADŻ MNIE ZNÓW DO NOWEGO ŚWIATA .

Jestem w drugiej uwadze . Właśnie skończyłem uczelnię . Trudno powiedzieć jaką , w drugiej uwadze nie dociekam takich drobiazgów ( pewnie uczelnię o kierunku geograficzno akrobatycznym ). Nalegam aby ,w związku z tym doniosłym faktem, dano mi jakieś ciekawe zajęcie . Jestem w tym proszeniu taki namolny , jak nigdy nie byłem , nawet w pierwszej uwadze . Zostaję wreszcie wysłany na drugi koniec Świata . Daleko aż poza horyzont . W lewą stronę ekranu śnienia . Topograficznie wygląda że lecę do jakiejś Zachodniej Krainy ! Jestem na miejscu . To społeczeństwo które wygląda jak Majowie albo Toltekowie . Moim zadaniem w tym świecie będzie prowadzenie zawodów rytualnych ! Nikomu to nie przeszkadza że jestem w tej dziedzinie debiutantem . Cała grupa mężczyzn jaka zgromadziła się wokoło mnie weżmie w tych zawodach udział po raz pierwszy w życiu . Wygląda to na inicjację . Pośród tej grupy młodych mężczyzn , po raz pierwszy jest kobieta ! Jest postawna , trochę wyższa ode mnie . Wszyscy są świadomi że w tych zawodach jest duża urazowość . Wszyscy włącznie ze mną są pełni wątpliwości czy młoda kobieta może być zawodnikiem /wojownikiem . Ona bardzo się upiera , widzę że jej determinacja jest wynikiem intelektualnej i fizycznej dojrzałości . To nie jest kaprys to WOLA . Myślę sobie ; przecież też jestem nowicjuszem , więc skoro mnie dano szansę to takiej samej szansy nie mogę odmówić jej . Ten rytuał jest mi zupełnie na jawie nie znany . Rytualna „zabawa” polega na tym że mężczyzn którzy mają wziąć w niej udział dzieli się na dwie grupy . Jedna grupa zajmuje stanowisko na wąskim kamiennym cyplu wiszącym nad przepaścią druga zaś grupa zajmuje pozycję po drugiej stronie i na zawieszonej ( chyba w niebie) linie ma tworzyć specyficznego rodzaju wahadło . Za każdym wahnięciem wahadła do każdej z drużyn dołącza się kolejny zawodnik . Rozpoczynamy od 118

pojedynczego zawodnika po każdej ze stron . Nie wiem czy po tamtej stronie do drużyny stojącej na cyplu zawodnicy mają swobodny dostęp czy są w jakiś sposób przerzucani z tamtej krawędzi przepaści i czy ten cypel w ogóle jest połączony z tamtym brzegiem . Najprawdopodobniej nie . O ile dobrze zrozumiałem logikę tej „zabawy” to obydwie strony maja taki sam stopień trudności , ponieważ wygrywa ta drużyna która przeżyje . Jednym słowem albo ci którzy tworzą wahadło nie wytrzymają i puszczą linę spadając w przepaść albo zepchną w tę przepaść drużynę stojącą na cyplu i wylądują na nim sami , tym samym przejdą na drugą stronę przepaści . Ja jestem w drużynie wahadła . Po naszej stronie jest jaskinia z której będą wychodzili pojedynczo zawodnicy aby strona przeciwna nie mogła się przygotować psychicznie , wyjście z jaskini jest za każdym razem zasłaniane i odsłaniane przesuwaną zasłona z drewna . Najtrudniej jednak jest być w drużynie wahadła, to zgodna opinia wszystkich uczestników . Za każdym nawrotem wahadło jest cięższe i mimo amortyzacji ciał wszyscy odczuwają uderzenie wpadając na grupę przeciwników. Ponadto czym dłużej trwa rywalizacja tym bardziej mdleją ręce wojownikom wiszącym na linie a z czasem jak przybywa uczestników, wiszącym na tych którzy są wewnątrz i trzymają się liny bezpośrednio .Ci na cyplu mogą się przegrupowywać i w ogóle mają możność odprężenia fizycznego pomiędzy kolejnymi uderzeniami . Wycofywanie się jest uważane rzecz zrozumiała za hańbę ponadto jest nieracjonalne bo wtedy wahadło ma dłuższą drogą rozpędzania się i co za tym idzie większy impet . Ja mam być pierwszym . Tym który inicjuje te zawody ! Skaczemy z lewej strony przepaści na prawą. Mocno chwytam linę i zręcznie z lekkością odpycham się od skalistego progu . Pędzę w stronę stojącego już po tamtej stronie pierwszego zawodnika . Uderzam z pełnym impetem , przeciwnik wytrzymał moje uderzenie , nie cofnął się nawet o krok . Wracam na swoją stronę . Nic mnie to uderzenie nie bolało, jestem nieco tym zaskoczony . Mam cały czas świadomość że czym bardziej masa zawodników po obydwu stronach będzie rosła tym zderzenia będą coraz bardziej przykre . Kiedy jestem już blisko naszej jaskini drzwi zostają gwałtownie odsunięte ukazując młodą kobietę w bardzo pięknym , wyrafinowanym stroju. To lekka zbroja zrobiona ze skóry i ozdobnych metalowych elementów . Jest jednak coś co mnie zaskakuje , o tym wcześniej nic się nie mówiło i nie wiem czy to w ogóle jest dozwolone . Naszej zawodniczce koledzy do wyposażenia dodali małą szpiczastą tarczę ( tarcza wygląda jak chiński kapelusz zrobiony ze srebrzystej blachy ) . Myślę że postąpiono tak tylko ze względu na to aby dziewczyna nie ucierpiała zbyt mocno , nie mniej dla drugiej strony ten element jej wyposażenia może okazać się zabójczy . Słyszę za sobą , pośród przeciwników pomruk zaskoczenia Trudno powiedzieć czy to reakcja na dziewczynę czy na tarczę którą ma w ręku ? Dziewczyna jest mocno zbudowana , wygląda na bardzo silną i zwinną . Kiedy nadlatuję uczepiony liny widzę jak jest skoncentrowana , bez odrobiny leku . Wygląda jak personifikacja MOCY . ZWINNEJ MOCY ! Jest skupiona i sprężona do skoku , czeka jedynie na znak dany przeze mnie ! Wiem że mogę na nią liczyć bardziej niż na samego siebie . Jej uroda , moc i determinacja budzi we mnie podziw graniczący z zachwytem ale i odczucie własnej słabości wobec takiej WOJOWNICZKI ! To ktoś kogo się zawsze chce mieć po swej stronie a nigdy za przeciwnika .

119

Niestety jaki był finał nie dowiedziałem się bezpośredni ze snu . Musiałem wstawać . Oceniając po zdarzeniach dnia następującego bezpośrednio po nocnej podróży , pomyślny !

Następnej nocy proszę MTJ-ta o ponowne dostrojenie do Zachodniej Krainy . Niestety nic się szczególnego tej nocy nie wydarzyło , pomijając doręczenie mi pisma !!! Na ekranie mojego snu pojawiła się kartka wielkości kartki maszynopisu . W je górnej części , treść została zapisana w obcym alfabecie ( trochę podobnym do pisma runicznego ) . Niżej domyślam się, że to samo zapisano alfabetem łacińskim . Tyle, że ten fragment po naszemu był trzy razy dłuższy niż ten zapisany grubszymi i obcymi znakami . Co ciekawe znaki runiczne miały dziwną tendencję do oddzielania się od podłoża i chwilami napis stawał się trójwymiarowy . Niestety nie byłem w stanie odczytać a może zapamiętać treści tekstu jaki mi przedstawiono . Nie wyglądał on jednak na dyplom . Przypominał trochę nasze, urzędowe pisma . ZAWIADOMIENIE ?

Z LISTU DO T.K. Właśnie dotarłem, u Eliadego , do momentu kiedy pisze o krainach zachodnich . To krainy w których nigdy nie ma dnia  . I co Pan na to powie ? Ta wyprawa do dalekiej Zachodniej Krainy była moim wpiekłowstąpieniem !!! Każdy szaman musi tę podróż odbyć , nie ma przebacz ! W poprzedniej podróży nie miałem ochoty wchodzić do sali kinowej gdzie obawiałem się , że jest wyświetlany seans infernalny ( sala po lewej stronie ) . MTJ-ot wykorzystał moją ciekawość aby mnie tam wepchnąć w inny sposób ! Pyta Pan dlaczego dałem się tak wypuścić . Ja tego chciałem doświadczyć świadomie i sam się o to prosiłem . To jeszcze nie koniec ! Dobrze, że u Eliadego przeczytałem, że jak dostajemy pożywienie od kobiety sprzymierzeńca to pod żadnym pozorem nie powinniśmy go jeść . Dlaczego ? Bo w ten sposób połączymy się z kobietą z tamtego świata na trwalej ! No i dzisiejszej nocy mamy taki oto us !

Dzisiaj byłem w Zachodniej Krainie na zakupach ! Kupiłem a właściwie dostałem , bo nie przypominam sobie abym płacił ( pieniędzmi bo jak się dalej okaże opłata mogła być niewspółmierna do wartości „chleba”) , kromkę czarnego chleba !!! Pani która go podawała zwróciła moją uwagę ,że kromka jest nierówno ukrojona, nieco grubsza i nieforemna ponieważ jest ostatnią jaka została z całego bochenka , dlatego nie będzie jej już obżynała do zwykłej grubości . Zapakowała mi ją w folię spożywczą „samo oddychającą” . Wziąłem ten chleb ale coś nie bardzo mi się to wszystko podobało a na jedzenie tego czarnego chleba to już całkiem nie miałem ochoty . Przy wyjściu ze sklepu ( wychodzę w lewą stronę ) stało dwóch postawnych panów z poprzeczką . Taka decha ( czarna ) zawieszona na dwóch wspornikach stojących na podłodze . Byli nieco zaskoczeni że zmieściłem się pod poprzeczką . Odniosłem wrażenie że oczekiwali że o nią zaczepię . ( Pewnie jakbym 120

ten chleb zjadł to stałbym się wyższy ). Szczęśliwie mogłem ze sklepu wyjść bo jeszcze zmieściłem się pod poprzeczką ! ( W Krainach Zachodnich jak mówią szamani wszystko jest odwrotnie kiedy na Ziemi jest noc tam jest wtedy dzień , nawet woda w rzece płynie odwrotnie ) Tak więc zyskałem dwóch sprzymierzeńców . Jednym jest byt Niebiański imieniem Maestroza . Drugim byt również żeński tyle że Infernalny , imieniem Martha * . Byt który wydostał się z mrocznej krainy i przybył na wahadle razem ze mną do naszego świata. Mam nadzieję że będzie wiernym pomocnikiem jak ten pierwszy mimo, że pochodzenie ma jak by nie było mroczne .W każdym bądź razie jest pełna uroczej przemocy .

Z LISTU DO T.K.

Maestroza jaka jest „każdy widział” ale jak przeczytałem że w świecie wiecznego mroku wszystko jest a może tylko wydaje się być odwróconym to Martha, w naszej pierwszej uwadze, może najzwyczajniej przypominać kostuchę . Nie zaniepokoiło Pana jej imię ? MARTHA / MARTWA Poprzeczka była wielką , CIĘŻKĄ , CZARNĄ dechą opartą na wątłych nóżkach . Myślę że najlżejsze jej potrącenie kończyło się opadnięciem , tej „ciężkiej czerni” , na niezdarę ! Podejrzewam że zjedzenie chleba powodowało wzrost EGO do takich rozmiarów że czyniło to tę bramkę "igielną", bramą nie do przebycia .

*Marta – imię żeńskie pochodzenia biblijnego. Wywodzi się z aramejskiego słowa mar(a)tha, marta, oznaczającego "pani domu, gospodyni, pani".

121

POMYŚLAŁEM ŻE NIE BĘ DĘ MTJ-TOWI NICZEGO ZLECAŁ , NIECH ROBI CO CHCE . OSTATECZNIE T O ON JEST TU SZEFEM !

Stoję w szczerym polu . To jakaś łąka . Tak na oko dwa albo trzy hektary trawy , ogrodzone siatką . Nigdzie nie widzę bramy wejściowej ! Właśnie odbywa się jakieś przyjęcie ale nie widać aby ktoś jadł albo pił cokolwiek . Ludzie stoją grupami ale trzymają się raczej środka łąki . Gdyby nie ich spokój i obojętny wyraz twarzy całe to garden party przypominało by wojskowy obóz jeniecki . Z lewej strony , omijając główną grupę gości, idzie w moim kierunku szwagier . Jeszcze mnie nie zauważył . Nie przepadam za nim ale pomyślałem że lepiej od razu się z nim przywitam to nie będę musiał go potem omijać . Podnoszę rękę aby mnie zauważył ale właśnie w tym samym momencie ktoś go zawołał .Ktoś stojący daleko za nim , dla mnie zupełnie niewidoczny , zasłonięty przez innych zgromadzonych . Wznoszę się ponad głowy gości i robię zoom swoim wzrokiem ( nauka akrobacji topograficznych nie poszła na marne) . Wołał go jakiś dawny kolega . Twarz raczej swojska , słowiańska ale tak spalona słońcem jak gdyby facet wysmarował ją samoopalaczem w poczwórnej dawce .

Jadę samochodem terenowym ( model dla kobiet) .Prowadzę ja ale samochód jest własnością koleżanki która siedzi po prawej stronie . Koleżanka chce mi pokazać działkę którą zamierza kupić . Działka jest położona przy ulicy biegnącej w prawo od przelotowej drogi do stolicy . To dalekie przedmieście. Uliczki są nieutwardzone . Jedziemy najpierw w prawo a potem nieco w lewo . Dojeżdżamy do starej murowanej bramy . To wjazd na działkę której szukamy . Brama nieodparcie przypomina mi bramę prowadząca na stary cmentarz przy ulicy Unickiej . Znajoma wysiada mówiąc, że przejdzie przez bramę pieszo . Ja mam wprowadzić samochód na teren posesji i poczekać na nią . Tak też robię . Działka jak działka , pusta bez żadnych zabudowań . Zarośnięta niezbyt wysoką trawą . Na tej posesji panuje zupełnie inna atmosfera niż na poprzednim garden party . Tam było jasno nie było drzew . Tu jest mroczno . działka jest otoczona starymi drzewami . Wygląda jak gdyby dawno temu stał na niej jakiś dom ale już wiele lat temu został rozebrany i nie pozostał po nim żaden ślad . Przychodzi znajoma . Pozostawiam ją jej myślom a sam wychodzę na uliczkę , przed bramę . Zawsze lubiłem włóczyć się po takich przedmieściach . Idę w stronę przelotowej drogi międzywojewódzkiej . Nie dochodząc do niej zawracam . Odległość jaką pokonałem w dwie minuty samochodem teraz wydaje się nieproporcjonalnie duża . Słyszę jak kilkanaście metrów za mną zatrzymał się samochód. Wybucha jakaś awantura . Odwracam się . Biały samochód stoi pod jednym z niewielkich domków , ma otwarte drzwi od strony kierowcy . Jakaś kobieta o dziewczęco brzmiącym głosie wykrzykuje do innej która jest wewnątrz domu . Ze słów jakie do mnie docierają wynika że w samochodzie siedzi córka kobiety będącej w domu . Matka ma do niej pretensję, że wzięła samochód bez jej wiedzy i pojechała nie wiadomo dokąd a na dodatek nie było jej bardzo długo . Wszyscy jej szukali . Typowa podmiejska , rodzinna pyskówka . Wracam do znajomej . Przychodzi mi do głowy że ta okolica jest mi znana . Rozpoznaję w tej bocznej uliczce fragment ulicy która ma swój dalszy ciąg po drugiej stronie trasy międzywojewódzkiej . Tak , ta ulica nazywa się Główna a ja po tamtej stronie przelotówki mam swoją działkę . Nawet się trochę 122

ucieszyłem, że jak znajoma kupi tę posesję , którą teraz oglądamy , będziemy sąsiadami choć nieco odległymi . Chcę sprawdzić czy moje przepuszczenia się potwierdzą rozglądam się za jakąś tabliczką z nazwą ulicy . Na płocie nieopodal widzę białą trochę zardzewiałą tabliczkę . Podchodzę . Na tabliczce z trudnością mogę odczytać stary, częściowo zatarty napis : NAPRAWA SPRZĘTU RADIOWO TELEWIZYJNEGO Rozglądam się po ścianach domków stojących nieopodal . Jest tabliczka , tak to rzeczywiście ulica Główna . Paradoks polega na tym że ulica nosząca tak dumnie brzmiącą nazwę jest zapuszczoną , wąską , nieutwardzoną podmiejską ścieżką .

Teraz, najzwyczajniej w świecie na ekranie mojego snu ukazuje się przekład pisma które doręczono mi we śnie poprzedniej nocy ! NIE PRÓBUJ POŁĄCZYĆ WSZYSTKIEGO ZE WSZYSTKIM NA SIŁĘ . NADEJDZIE CZAS KIEDY WSZYSTKO POUKŁADA SIĘ W CAŁOŚĆ I WSZYSTKO BĘDZIE CI WYJAWIONE . Jednocześnie to co brałem za tekst zapisany znakami runicznymi staje się trójwymiarową demonstracją dziwnego przedmiotu ni to śruby ni to klamry . Jakieś „karkołomne” połączenie . Dwie rurki połączone pod kątem prostym w trakcie demonstracji zostają ustabilizowane , na stałe ,za pomocą dwóch śrub z których każda tkwi wewnątrz przekroju rurek .

Budzę się . Moja podróż po zaświatach przypominała dotąd dawne podróżowanie „rzemiennym dyszlem” , jak mawiali nasi przodkowie . Tracono przy tym dni , nawet tygodnie . Odwiedzano po „drodze” wszystkie znajome osoby, zamiast jechać prosto do celu .

W poprzednich podróżach spotkałem dwie kobiety/sprzymierzeńców . MARTHA chciała mi pokazać „atrakcje” swojego świata , brrrrrrr ! Jest przecież sprzymierzeńcem z Krainy Zachodu . Podobnie było z MAESTROZĄ , jej świat był piękny , wzniosły i takim mi go pokazała . Nie obyło się również bez sentencji / pouczeń . Myślą przewodnią świata Maestrozy było ; wszystko ma ukryty sens i z punktu widzenia wieczności jest jednością . Martha miała do przekazania że w jej świecie ; na wszystko przychodzi odpowiednia pora a światem zachodu rządzi linearność i dwubiegunowość , oddzielność a co za tym idzie kontrola , podstęp i rywalizacja .

SKORO NIE MA SENSU WŁÓCZYĆ SIĘ PO PROWINCJI POJEDŻMY, MTJ-CIE DO STOLICY WSZECHŚWIATA !

A w stolicy tak jak w stolicy każdego imperium . Dostałem przewodnika który po sposobie w jaki ze mną rozmawiał od razu skojarzył mi się z rzecznikiem Ministerstwa Obrony Imperialnej w stopniu majora ! Szkolenie wstępne . Pokazano mi że każdy podopieczny Imperium ma tu swoje dosje . 123

Rzecznik pokazał mi, na przykładach ( wyglądało to jak w komputerze) ,że każdy ma swój własny folder w którym są gromadzone wszystkie informacje o nim . Otworzył nawet kilka z nich aby pokazać jak to działa . Poruszano w czasie tego szkolenia sprawy natury ogólnej , mianowicie, że po przyjęciu waluty imperium w każdym przyjmowanym do imperium państwie, następuje okres gwałtownej inflacji . Podano przykład Gruzji . W każdym bądż razie, na każdym kroku widzi się tutaj imperialny sposób myślenia i imperialny mechanizm działania w akcji . Bardzo tu jest dynamicznie i . . . . nie tak znowu obco . Odnoszę wrażenie że MTJ-ot miał na myśli inną stolicę niż ja ale ; z cudzego wozu ……..

NASTĘPNEJ NOCY MTJ-OT NAJWYRAŹNIEJ REALIZUJE DALSZY CIĄG ZMIERZONEJ PRZEZ SIEBIE PODRÓŻY DO STOLICY .

Mieszkam w wynajętym wspólnie ze znajomym , mieszkaniu . W starej obszernej kamienicy . Obejrzeliśmy nasze lokum i teraz wychodzimy na klatkę schodową . Będziemy mieszkali na wysokim trzecim albo czwartym piętrze to ostatnie piętro tej kamienicy . Schody na klatce są usytuowane w ten sposób, że można je obchodzić holem z lewej i prawej strony . Ze schodów na piętro wychodzi się w przeciwną stronę niż ta z której są drzwi do mieszkań, na tym poziomie . Stojąc twarzą do drzwi na tym piętrze ; lewe są do naszej stancji , obok w prawo, bardziej okazałe prowadzą do mieszkania starszej kobiety . Kobieta jest właścicielką albo stałą rezydentką, zasiedziałą od dawna i czującą się w tym mieszkaniu jak u siebie w domu . Po prawej tuż obok tamtych drzwi ale już na sąsiedniej ścianie są drzwi do jakiegoś małego mieszkania w jakiś sposób związane z tą starszą kobietą , trudno powiedzieć czy jest jej czy kogoś od niej zależnego . Do tego mieszkania drzwi są uchylone ale to zauważamy dopiero po wyjściu starszej pani Właśnie wychodzi . Spojrzała w naszą stronę . Ukłoniliśmy się grzecznie , mimo to nie wzbudziliśmy w niej zaufania nie mówiąc już o sympatii . Wygląda na to że nawet się nas trochę boi . Zdawało mi się że wyglądamy normalnie ale może to tylko moja opinia . Kiedy kobieta zeszła po schodach, mój współlokator zauważył te uchylone po sąsiedzku drzwi i wiedziony ciekawością ostrożnie wśliznął się do tego małego, chyba jednopokojowego mieszkania .Ja zatrzymałem się na progu i mówię do niego żeby niczego nie dotykał i nie brał do ręki, nawet papierka na podłodze . To może być próba naszych intencji i uczciwości .

Postanowiliśmy zwiedzić Stolicę . Udaliśmy się więc w tym celu do jej centrum samochodem . Stolica jest ogromna, nawet jak na warunki swojej stołeczności . Budynki w stylu uniwersalnego funkcjonalizmu . Jednym słowem trudno określić jej wiek . Ktoś w pobliżu, jak by chcąc nadać kierunek mojej refleksji, wymawia słowo WROCŁAW . Nigdy nie byłem we Wrocławiu ale myślę że to nie jest to miasto . Chodzi o coś innego , o jego charakter . Widocznie miasto to, podobnie jak Wrocław, zamieszkują przesiedleńcy , wysiedleni ze swoich domów bez własnej zgody wybrali to miejsce z własnej woli do osiedlenia . 124

Zostawiliśmy samochód w centrum i idziemy piechotą w stronę bocznych ulic . Ogromne przestrzenie , mały ruch pojazdów , tylko gdzieniegdzie przechodnie . Już się trochę nawet znudziłem . Idę zamiast chodnikiem, brzegiem jezdni , skracam sobie drogę przechodząc przez rondo zupełnie nieprzepisowo . Ale nikt na to nie zwraca uwagi . Prawdziwie wielkomiejski „sznyt” ( lubiany szczególnie przez przybyszów z prowincji) !

Pracę dostałem w laboratorium albo czymś w rodzaju działu sterylizacji narzędzi medycznych . W pomieszczeniu jest nas trzy ( naprawdę czuję się jak bym był kobietą ) . Mam kobiecą wrażliwość , sprawiają mi wielką przyjemność gry emocjonalne w relacjach z koleżankami , to bardzo pozytywne relacje . Właśnie wszedł nasz przełożony . Zwraca właśnie uwagę jednej z nas że coś zniszczyła przez nieuwagę . Coś stłukła . Koleżanka jest bardzo przejęta, tym zwróceniem uwagi . Po wyjściu szefa koleżanka mówi do nas, że chyba odejdzie z tej pracy bo ma jej już dosyć . My wiemy że podkochuje się w szefie i nie widząc jego reakcji na jej umizgi po prostu nasza koleżanka zaczyna dramatyzować . Już , już ma wyjść z pokoju ! Biorę do ręki pakiet leżący obok mnie . Ten pakiet właśnie został przygotowany przez tę koleżankę osobiście dla przełożonego . Jakiś zestaw specjalistycznych narzędzia w specjalnej kopercie . Kiedy ciebie tu dzisiaj nie było , szef oglądał zrobiony przez ciebie pakiet i powiedział że jesteś wyjątkową osobą . Szczególnie dla niego, ale nie wie jak ci to powiedzieć . Koleżanka po usłyszeniu tej wiadomości jest „zdetonowana” ledwie stoi na nogach z wrażenia . My, z drugą koleżanką , już wiemy że nigdzie nie odejdzie . Trafiłyśmy w jej czuły punkt ! Te ich ( szefa i koleżanki ) reakcje trochę melodramatyczne, wyglądały jak sprzeczka kochanków z tą tylko różnicą, że my byłyśmy medium pomiędzy nimi . Ale fakt faktem , zapowiadała się wielka miłość !

OBUDZIŁEM SIĘ I SNUJĘ TAKIE OTO REFLEKSJE .

W świecie Marthy charakterystyczny był ruch wahadłowy . Tu są elementy cyrkulacji ; możliwość obchodzenia klatki schodowej dokoła , rondo , taniec zakochanych wokół siebie . Na razie nie ujawnił się tutejszy sprzymierzeniec ale może jest niewidoczny albo jeszcze nadejdzie a może jest nim sama MIŁOŚĆ , bo bardzo mnie to wszystko poruszyło ! Muszę przyznać że przygotowanie „geograficzno –topograficzne” ,podczas cyklu podróży które właśnie odbywam, było bardzo przydatne . Refleksje narzucają się same . Świat postrzegany jako cyrkulacja to Świat w którym dominuje myśl o cykliczności życia , to Świat Indoeuropejski ! Świat w którym nawet mężczyźni są kobieco miękcy ( nie idealizuję , oni nawet są okrutni na sposób kobiecy ) . Odwrotnie niż Świat Marthy , w jej świecie kobiety mają potrzebę bycia mężczyznami . Świat postrzegany linearnie , Świat Marthy to Świat w którym życie przemija bezpowrotnie , to Świat kultury semickiej ( Hebrajczyków , Islamu , Chrześcijan ) ! To właśnie historycyzm i dążenie do rezultatu są korzeniami tych cywilizacji !!! 125

Aż się prosi refleksja, że zakorzenienie w pewnych dostrojeniach pozazmysłowych daje w efekcie , tu na Ziemi , specyficzne dla obydwu cywilizacji , postrzeganie Świata !

Co do mnie . I co do Pańskiego ( list do T.K.) śnienia również . Jedno nie wyklucza drugiego . Szamanistyczne rozkawałkowanie ciała. Jest również osiągnięciem zrozumienia, że nie jesteśmy tylko odrębną rzeczywistością . Ten stan odczuwamy jako przekraczanie różnych przestrzeni . Przejście, pokonanie ostatniej, największej przeszkody jest przejściem na drugą stronę zrozumienia . O ile się nie mylę cysterna stanęła na Pana drodze po raz pierwszy . To widomy znak że narodził się pan na nowo . Czas zbierać swoje części i utworzyć ciało mistyczne ze wszystkich swoich aspektów . Rola Żony jest nieoceniona to jest właśnie sprzymierzeniec , położna Pana nowych narodzin . Ona Wzbudziła Pana poczucie wdzięczności to widomy znak że to byt /pana Świadomość Wyższego Stopnia , jeżeli Pan woli tak ją nazwać. W szamanizmie w czasie inicjacji pojawiają się : jaja ( cysterny) , mury , połykające inicjowanego bestie itp. Znamiona reintegracji . Bardzo ładny obrzęd opisuje Eliade . Po dojściu do muru i nie możności pokonania go podróżujący obcina kurze/kogutowi głowę i przerzuca kurę/koguta przez mór . Po chwili słychać z poza muru pianie . Reintegracja ! Z tym się właśnie zmagamy . Ja składam właśnie osobowość z większych fragmentów zwanymi sprzymierzeńcami . Sprzymierzeńcy symbolizują , są ekstraktem przestrzeni z których zbudowany jest MTJ-ot . I to właśnie jest wzruszające i pobudza nas do wdzięczności wobec Sprzymierzeńca/Żony/Maestrozy /Marthy. Sprzymierzeniec jest ekstraktem przestrzeni . Te przestrzenie składaja się na naszego MTJ-ta .Z naszego punktu widzenia może być ich nieskończenie wiele . Napotykany sprzymierzeniec dla naszej jażni reprezentuje konkretną przestrzeń . Z tamtej strony patrząc sprzymierzeniec jest personifikacją przestrzeni , stworzonym na nasze potrzeby . To jak hologram , część która zawiera całość. Kiedy odwiedzana przestrzeń jest mała – towarzyszy nam Przewodnik.( nasz Aspekt ?) Kiedy przestrzeń jest większa – towarzyszy nam ktoś pomiędzy Przewodnikiem a Sprzymierzeńcem . Przypomina nam kogoś znajomego .(Anioł?) Kiedy jest jeszcze większa – napotykamy Królestwa .Na przykład Królestwo Zachodu. Obszar ten napotykamy jako przestrzeń ale i jako jego reprezentanta , Sprzymieżeńca właśnie .(Archanioł ?) Jeżeli obejmuje jaszcze większy obszar pól energetycznych – możemy je nazwać, na wzór innych, Tronami . Być może to nasz uczynny MTJ-ot ! Potem nasz MTJ –ot staje się TJ-tem Aby w końcu stać się J –tem czyli JAŻNIĄ. Pozdrawiam z kolejnego etapu reintegracji . To co wydaje się nam zbytnim uogólnianiem i generalizowaniem to nic innego jak synteza (laboratorium pasuje do tego jak ulał).

126

POLAZŁEM GDZIEŚ NA WŁASNĄ RĘKĘ .CHYBA BEZ MTJ-TA , JEŻELI TO W OGÓLE JEST MOŻLIWE. MOŻE TYLKO POPUŚCIŁ MI SMYCZ .

Ze swojej wyprawy pod górę pamiętam tylko to że szedłem o takiej porze, że nikogo nie napotykałem po drodze. Przechodziłem przez jakieś ogrody. Przechodziłem przez puste podwórka i wspinałem się na strome skarpy . Musiało mnie spotkać coś przykrego . Skądś spadłem albo natknąłem się na kogoś wrogo do mnie usposobionego . Wszystkie wspomnienia zostały zupełnie wykasowane . Pozostał jedynie lęk przed skracaniem sobie drogi . Kiedy wracałem , właśnie tych skrótów przez podwórka obawiałem się najbardziej . Kiedy zdałem sobie sprawę że idąc ulicami nigdy nie powrócę na dół pozostało mi tylko jedno , zaryzykować nową konfrontację i walić na przełaj ! Stoję na skarpie, kilkumetrowej wysokości . Poniżej jest wielkie podwórko zabudowane budynkami klasztornymi .( Topograficznie obszar ten przywodzi mi , w pierwszej uwadze , na myśl sąsiadujący ze starym cmentarzem żydowskim klasztor . Cmentarz jest po lewej stronie podwórka klasztornego . ). Myślę sobie że nawet jak mnie ktoś tu złapie to pewnie mi nic nie zrobi. Niemniej traumatyczne doznania z wyższego odcinka ciągle napełniają mnie lękiem, przed pochwyceniem albo innymi nieprzyjemnościami . Spoglądam w dół . Trochę wysoko , na szczęście w lewym rogu ogrodzenia posesji obsunęło się trochę skarpy i tędy właśnie można by bezpiecznie zejść . Skupiłem się na tym zejściu , tymczasem niezauważenie ,obok mnie, pojawiła się kobieta . Bardzo życzliwie do mnie nastawiona . Zna moje obawy i wie co jest ich przyczyną ! Podeszła bliżej i spokojnie powiedziała ;

NICZEGO SIĘ NIE OBAWIAJ . ZEJŻ TĘDY , PO LEWEJ STRONIE . NIC CI SIĘ NIE STANIE . Wskazała na tę drogę którą już sam wypatrzyłem wcześniej .Pomyślałem ; Anioł nie kobieta . Od razu poczułem się pewniej . Zszedłem bezpiecznie ale będąc już na dole usłyszałem głosy dochodzące z długiego drewnianego baraku, stojącego ukosem, wzdłuż lewego boku podwórka , również ograniczonego z tej strony przez podobną skarpę jak ta, którą pokonałem przed chwilą . Pomyślałem, że przechodząc miedzy barakiem a skarpą uda mi się przebyć połowę drogi nie będąc przez nikogo widzianym . Na końcu tego przesmyku barak niestety przybliżał się do skarpy tak bardzo ,że nie byłem w stanie przecisnąć się pomiędzy nimi . Udało mi się jedynie, przez tę szczelinę, zobaczyć dalszą część podwórka . Po prawej stronie podwórka stał jednopiętrowy , murowany budynek klasztorny . Na podwórku nikogo nie zauważyłem . Jedynie daleko po lewej stronie jakiś robotnik coś mieszał nachylony nad wiadrem . Jest na szczęście odwrócony plecami do reszty podwórka i pewnie gdybym tamtędy przeszedł to nie zauważył by mnie. Najgorsze jest to, że nie mogę przecisnąć się przez tę szczelinę . Będę musiał wrócić i pójść przez odkryte podwórko . Pojawił się jednak nowy problem . W tym baraku jest kilku mężczyzn . W miejscu w którym stoję doskonale słychać ich rozmowy . Rozmawiają bardzo głośno , ordynarnie , strasznie hałasują . Dociera też do mnie straszny smród . To latryna !? Smród jest strasznie intensywny . Myślę sobie, no cóż , to ludzki smród , jakoś wytrzymam . Poczekam kilka minut aż pójdą . Niestety smród narasta a oni nie mają zamiaru donikąd się stamtąd wynosić .

127

Wręcz odwrotnie , zaczynają od środka walić w ścianę . W pewnym momencie tuż za mnę jedna z desek odrywa się i w powstałym otworze ukazuje się głowa jednego z mężczyzn . Nie widzi mnie bo sam jest oszołomiony . Koledzy użyli jego głowy jako tarana . Nie ma na co czekać zaraz odkryją moją obecność ! Wracam . Obszedłem barak i idę podwórkiem . Jest gorzej niż się spodziewałem . Barak od strony podwórka nie ma ściany . To nie latryna a sala wykładowa . W ławkach ustawionych w dwóch rzędach siedzą młodzi mężczyźni . Siedzą tyłem do mnie , na razie mnie nie widzą. Na szczęście smród zniknął albo się już do niego przyzwyczaiłem . Niestety, za biurkiem naprzeciw nich siedzi starsza kobieta . Nie ma rady, nie mogę się teraz wahać . Staram się iść swobodnie, bez widocznego spięcia . Najwyżej weźmie mnie za jakiegoś robotnika .I rzeczywiście, nauczycielka przywołuje mnie gestem ręki , jest jakaś zdezorientowana . Pokazuje mi po swojej prawej stronie , czyli mniej więcej w ty miejscu w którym jeszcze przed chwilą stałem za ścianą tego baraku , murowany kawałek ściany . Niewielkie dziury i pęknięcia tego muru są zarzucone szarą zaprawą cementową . Nauczycielka pyta się mnie czy to już tak ma zostać bo wygląda bardzo niechlujnie . Dotykam palcem jednego z tych miejsc . To jeszcze świeża , całkiem mokra zaprawa . Objaśniam jej że tak się właśnie robi . Teraz trzeba będzie poczekać kilka godzin , potem zarzucić następną warstwę , znowu poczekać i dopiero zacierać . Nauczycielka wyrażnie się uspakaja, ponieważ już wie, że jest to wykonywane fachowo . Ja również już jestem spokojny . Wzięła mnie za fachowca i w jakiś sposób legitymizowała moją obecność tutaj . Teraz jak ktoś mnie będzie próbował zatrzymać najzwyczajniej w świecie powiem że jestem fachowcem !!!

O

debrałem tę podróż jak przeprawę poprzez obszar religii instytucjonalnej . To co działo się

wewnątrz baraku jawnie , to uładzona konwencjonalna dydaktyka religijna . To co czułem i widziałem z tyłu baraku to prawdziwa głębia „duchowych aspirantów” . Tą cuchnącą „szczelinę prawdy” widać jedynie kiedy patrzymy z tamtej strony. Patrząc od „podwórka” wszystko zdaje się być w porządku .

Odpowiedź na list T.K. Z tym uzdrawianiem duchowym to nie jest kwestia chcenia . Gdyby było to takie proste to wszyscy byli by uzdrowieni przez sam kontakt z uzdrawiającym . Uzdrowiciel przechodził by ulicą i wszyscy których by minął byli by uzdrowieni . Inne metody, mnie nie bardzo interesują , to zwykłe chałupnictwo . No niestety , czuję że mam skrzydła ale jakieś takie . . . ..byle jakie i na dodatek nigdy jeszcze nie używane. Wciąż nie mogę pojąć czym jest rozwój duchowy . Czuję jakąś błonę pomiędzy swoim rozumieniem tamtych spraw a ich dziwną strukturą . Mówię to serio . J.B.

128

NASTĘPNEJ NOCY .

Mieszkam na piętrze w starej kamienicy . Mówię do żony że muszę pójść do piwnicy . Wcześniej opowiadałem o małym sympatycznym szczeniaku jakiego spotkałem tego dnia na podwórku . Otwieram drzwi prowadzące na schody . Za progiem siedzą w kolejności , od lewej : Czarny , średniej wielkości psiak ( na całym świecie nazywałby się Kruczek ) , obok niego szczeniaczek o którym właśnie wspominałem przed chwilą i jako trzeci pięciocentymetrowy , cylindryczny , pomarańczowy , plastykowy pojemnik na leki . O, mówię , już jest , myśląc o obecności szczeniaka ! Wychodzę na schody a całe towarzystwo biegnie za mną . Pojemnik oczywiście nie . Czuję wyrażną sympatię do tego szczeniaka . Większy pies gdzieś się zapodział a w drodze do piwnicy towarzyszy mi już tylko szczeniak . Schody zakręcają w prawo . Zeszliśmy już na dół i jesteśmy obok drzwi wejściowych do kamienicy . Drzwi są po mojej lewej stronie , są uchylone , jest jeszcze dzień . Pewnie będę musiał wziąć tego szczeniaka do domu na noc . Nie jestem zachwycony taka perspektywą , bo zwierze w domu to dodatkowe obowiązki . Do piwnicy skręcam, znowu w prawo . Schodzę ku piwnicznym drzwiom już nie po schodach a po lekko nachylonym pomoście ze zwykłych desek . Przy wejściu do piwnicy stoi dwóch wyrostków o bliżej nie określonych zamiarach. Stoją z lewej strony wejścia do piwnicy . Szczeniak też woli przejść koło nich niepostrzeżenie więc zbiega poniżej pomostu i przemyka pod deskami . Słychać jedynie odgłos pazurków pieska biegnącego po cementowej posadzce. Jeden z wyrostków ze zdziwieniem pyta drugiego ; Co to jest ? Szczur?!? Wchodzę do piwnicy , piesek biegnie przede mną . Myślę sobie ; taki mały a jednak bardzo pomocny . Nawet jakby się ktoś schował to piesek go wyczuje i narobi hałasu . Skręcam w prawo . Szczeniak biegnący przede mną, widać, zna moje intencje bo skręcił jeszcze zanim ja to zrobiłem . Piwnica jest nietypowa , wygląda jak rozległa hala o nisko zawieszonym , typowym dla piwnicznej architektury , stropie. Zamiast zamkniętych piwnicznych boksów są poukładane palety i na tych paletach mieszczą się typowe dla zawartości wszystkich piwnic świata, graty . Szczeniak doprowadza mnie do końca alejki i siada po jej lewej stronie, obok takiego samego jak stojące pod moimi , plastykowego , pomarańczowego pudełka . Na końcu korytarzyka stoi sporych rozmiarów urządzenie, nieodparcie kojarzące się z maszyną do uprawiania drobnego hazardu , jednorękim bandytą ! Sytuacja i sama maszyna nie jest mi obca, już tu musiałem kiedyś przychodzić . Przyglądam się maszynie . Na ekranie widzę wyświetlone dwa zdania . W tym momencie dzwoni budzik ! Próbuję jeszcze ostatkiem uwagi zarejestrować sens tych zdań . To coś w rodzaju ; Wszystko w porządku ! Rób wszystko jak do tej pory . Mam wrażenie że te napisy to obraz kontrolny , standardowy . Rodzaj powitania . Prawdziwy przekaz ma nastąpić dopiero za jakiś czas !

Ten Szczeniak to chyba nie Sprzymierzeniec, to rodzaj osobistego przewodnika, podobnie jak Anioł Kobieta . Do obydwojga czuję sympatię i wdzięczność ale powielekroć mniej natężoną niż do Maestrozy czy Marthy . Możliwe że to jacyś Mniejsi Sprzymierzeńcy a nie tylko przewodnicy . 129

JESTEM TROCHĘ PODZIĘBIONY I DRAPIE MNIE W GARDLE . ZASYPIAM BEZ ŻADNYCH PLANÓW .

Ale jak widać ; show must go on ! Przewodnik obiecał że doprowadzi mnie do miasteczka . Idzie przodem , ja zaraz za nim . Widać już pierwsze zabudowania po prawej stronie drogi . Przewodnik wskazuje na przestrzeń dzielącą nas od tych zabudowań . To co prawda jest bagno ale o tej porze jest jeszcze zamarznięte , mówi . Będzie można przejść . Prowadzi mnie idąc przodem , ja cztery kroki za nim . Rzeczywiście grunt jest twardy , stabilny . W pewnym momencie orientuję ,że tak naprawdę idziemy wąskim grądem a po bokach bagno wcale już nie jest zamarznięte . Nagle cała ścieżka która miała być taka stabilna zaczyna się kołysać . Ja padam na brzuch , przewodnik również . Krzyczę do niego ; wracajmy ! On odkrzykuje, że teraz już jest, na powrót za póżno ! Jesteśmy w połowie drogi . Ja wiem jak się stąd ewakuować , po prostu budzę się . Myślę o przewodniku ; ale kretyn . Znowu zasypiam . Znowu ten sam przewodnik ! Idziemy rozkopaną ulicą . W głębokim wykopie stoją oparci o łopaty robotnicy . Mój przewodnik postanawia ich poczęstować brzoskwinią ! Skąd on ją wziął ? Podaje mi połówkę , widocznie też mam ich nakarmić . Przyglądam się tej brzoskwini . Owoc jest nieco nadpsuty . Zwracam przewodnikowi na to uwagę . On niczym nie zrażony mówi do mnie, żebym go pookraiwał to wtedy zjedzą !!! Co za głupota , myślę i znowu się budzę . Jak tak możnatraktować kopaczy dołów , nie mogę się uspokoić nawet na jawie ! Znowu zasypiam . Coś się dzieje ale nie mogę uzyskać ostrości dostrojenia . Zaczynam się budzić ale będąc jeszcze w fazie pośredniej czuję w ustach jakąś trociniasto włóknistą substancję owocu o strukturze zbliżonej do zewnętrznej powierzchni skorupy kokosa ! Owoc jest wielkości miednicy , jem go łyżką . Trociny bez smaku . Kiedy otwieram oczy jestem właśnie w momencie wkładania tej łyżki do ust . Kiedy otworzyłem oczy na dobre , myślę sobie, że mnie też , ten głupawy przewodnik nabrał . Trzeba to wypluć . Wypluwam wszystko co mam jaszcze w ustach , oczywiście robię to mentalnie ! Przypomniałem sobie jeszcze na dodatek ; przecież miałem niczego po tamtej stronie nie jeść . Spluwam na sucho , już nie tylko mentalnie . Coś niebywałego , dziś w nocy trafiłem na durnego , złośliwego przewodnika . Przewodnik który zwodzi na manowce ?

130

Odkąd wychodzę , jeszcze kogoś takiego nie spotkałem . Właściwie nigdy żaden z nich nie wprowadzał mnie w błąd , nie mówiąc o irytacji !

No dobra ,myślę . Jest dopiero szósta . Mogę się jeszcze gdzieś wybrać , na krótko . Sięgam po MP-3 i nastawiam szamańskie bębny . Jeszcze ich nie wykorzystywałem do podróżowania . Mentalnie buduję Krąg Mocy. Przyzywam . Na wschodzie sokoła . Na południu rysia . Na zachodzie kruka . Na północy białego wilka . Pozdrawiam strażników i proszę ich o opiekę . ( To najzwyklejsze zalewanie pompy, Moena !) . Rozpalam ognisko . Podlatuję nieco do góry razem z dymem ale przypominam sobie że dobrze było by zacząć od wizyty w świecie podziemnym . Tworzę w ziemi dziurę i po drabinie schodzę na dół . Ledwo moja głowa zniknęła poniżej poziomu gruntu czuję że ktoś się do mnie zbliża . Coś mi się wydaje że jest tu kilka „osób” które chcą mi „pomóc” zejść na dół ! Oooo kurwa mać ! Spierdalajcie stąd ! Trzęsę się cały z obrzydzenia !!! Jeszcze tego by brakowało żebyście mnie wciągnęli na dobre . Szybko wspinam się z powrotem . Kiedy mam głowę już nad powierzchnią ziemi widzę białego wilka . Myślę, nawet ładny, jest taki biały wilk . Wychodzę z dziury na łąkę . Stanąłem przy ognisku i fruuuuuu z dymem do nieba . Dokoła słupa dymu , w indiańskim Niebie , odwrotnie do wskazówek zegara krąży szaman cały okryty strojem z piór . W środku słupa dymu jestem ja. Szaman krąży w przestrzeni pomiędzy mną a kręgiem burych cieni . Po mojej prawej stronie (kierunek wschodni) w kręgu cieni wyróżnia się wzrostem i tym że jest bardziej konkretny , trzykrotnie potężniejszy od pozostałych tu obecnych , WÓDZ . „Czemuś” jest strasznie zadowolony ! Uśmiecha się do mnie jak głupi do sera! Zwracam się do niego i do szamana który właśnie przechodzi pomiędzy nami ; Przybyłem po uzdrowienie . Wódz klepie się z zadowolenia w prawe kolano . Szaman , kiedy powraca ponownie pomiędzy mnie i wodza , podaje mi do ust zapaloną fajkę . Rozumiem że mam wciągnąć dym trzy razy . Wdycham powietrze głęboko . Robię to również fizycznie .Rytuał fajki powtarza się trzykrotnie . Na koniec dziękuję wszystkim obecnym . Wodzowi i szamanowi szczególnie . Lecę na dół . Muszę już iść do pracy . Przeziębienie przeszło w ciągu jednego dnia .

ZNOWU WYKŁADY . TYM RAZEM HISTORIA WSZYSTKIEGO !

W pierwszej części nocy pojawiła się przede mną, biała plansza podzielona na cztery pola . Jedno z nich, prawe dolne, jest ciemno czerwone i jakby trójwymiarowe . Staram się zapamiętać o co chodzi ale niestety do rana nie udało mi się tej wiedzy donieść.

131

Pozostała część nocy to owa dyskusja z . . . . . no właśnie z kim . Jest ich dwóch albo trzech i dyskutują ze mną na zmianę . Sporo mówią ,dlatego nie potrafię zapamiętać wszystkiego w dosłownej formie . Postaram się jednak przekazać sens tego o czym rozmawialiśmy. Przekonują mnie, że wszystkie wojny od początku cywilizacji miały zawsze na celu stworzenie wspólnoty . Każdy wielki podbój miał u swoich podstaw chęć zjednoczenia ludzkości . Poprzez Babilon, Rzym , Cesarstwo Karola Wielkiego , Rewolucję Francuską , Napoleona , Rewolucję Rosyjską , Hitlera , Stalina , Unię Europejską aż po najnowsze rozwiązania . Trochę mnie to dziwi i do końca nie jestem przekonany . Oni mówią że jedyna różnica pomiędzy Napoleonem a Hitlerem była taka że Napoleon chciał zrównać wszystkich wobec Państwa , podobnie Lenin i Stalin . Hitler zaś chciał ujednolicić ludzkość poprzez eliminację . Mam wrażenie że moi rozmówcy mają na ten temat jakieś swoje informacje . Niewykluczone że maczali w ty palce . No ale , pytam się, jak już pozbawicie Ludzi historii , poczucia przynależności do klas i narodów , religii to czym będą ludzie żyli ? Kierunek tej ewolucji jest taki żeby wszyscy stali się jednakowi i równoważni sobie , mówi jeden z moich rozmówców . Ogólny cel ewolucji jest taki żeby wszyscy stali się poszczególnościami(!) całości . Ja, mówię , znam ludzi. Takie pomysły zawsze kończyły się krwawo ! Unia Europejska jest takim samym - izmem jak poprzednie i na pewno skończy się prędzej czy póżniej katastrofą ! Oni na to że ja nie widzę tego z perspektywy wieków . Nie mniej nie mogę zaprzeczyć że ludzie z czasem stają się coraz podatniejsi na unifikację .Tak naprawdę to każde ludzkie działanie ma w swoim założeniu unifikację !!! Całe dzieje ludzkiej cywilizacji są spaczonym dążeniem do osiągnięcia jedności. Wypaczenie polega na tym, że ludzie nie chcą osiągnąć jedności przez przyłączenie się do ogółu tylko poprzez przyłączenie ogółu do siebie !!! Ja na to, że idea piękna i jakby po naszej myśli ale ludzie pozbawieni różnorodności historii i kultury staną sie zwykłymi konsumentami ! Pewnie liczycie na to, że ludzie znudzą się konsumpcją i zaczną się uduchowiać . To jeszcze długo poczekacie . No chyba ,że jak się wam tak bardzo śpieszy to zrobicie jakąś czystkę i zostawicie samych „Aryjczyków”. Chyba taki jest ogólny sens tej dyskusji ! ? ! Dobrze was zrozumiałem ? Tak ci się wydaje z twojego, dzisiejszego punktu widzenia . Jesteś w społeczeństwie jednoczącym się poprzez konsumpcję . Konsumpcja jak wszystkie ludzkie wartości po pewnym czasie stanie się jedynie kolejnym tłem w waszym rozwoju . Ludzkość od samego początku dąży do ujednolicenia . Po części muszę się z tym zgodzić ale pachnie mi to jakimś Między Wymiarowym Komunizmem . Zapewniają że chodzi jedynie o stronę duchową tej unifikacji . Osiągnięcie świadomości przenikającej wszystkie umysły i stany bytu . Przyjdzie czas że to co robisz tutaj z nami będzie najzwyklejszym stanem ludzkiej świadomości . Będziemy mieć wspólną świadomość siebie .

Budzę się i myślę sobie „Baju , baju , kot na jaju „ .

132

ZAJĘCIA Z GIMNASTYKI I TRANSPORTU .

Postanowiłem poszamanić z wykorzystaniem swoich własnych sprzymierzeńców . Nade mną ; Maestroza. Pod ziemią ; Szczeniak . Na zachodzie ; Martha. Na wschodzie ; Wódz . Otrzymałem taki oto rezultat . Rezweratrol * , z tym słowem na ustach obudziłem się dziś rano ! ( Gdzieś słyszałem już wcześniej tę nazwę ale nie pamiętam z czym ją powiązać , po prostu wpada w ucho ) W nocy pobierałem nauki przenoszenia przezroczystego walca , wielkości człowieka . Przenoszenie wykonywałem stamtąd tu , do naszego Świata . Przeniosłem to coś już dwa razy ale zrobiłem to nieświadomie . Teraz mam tę czynność wykonać w pełni świadomie , krok po kroku . Ćwiczenie polega na tym, że ten walec mam otoczyć sobą i zamknąć go w sobie jak w futerale. Wykonuję wszystkie czynności powoli i dokładnie . Mówią że robię to prawidłowo ! Ja dodaję że najlepiej takie rzeczy wychodzą mi kiedy wykonuję je naprawdę a nie jako ćwiczenie . Budzę się . Coś mi się wydaje że ja te przezroczyste cylindry to już skądś znam . Już z takim miałem do czynienia ale z dumą muszę przyznać tamten był wielkości półlitrowej butelki .

*Rezweratrol – przeciwutleniacz , przeciw nowotworowo działający związek chemiczny zawarty między innymi w czerwonym winie . Robiąc korektę , dwa lata póżniej ,wiem ze zeczywiście nie chodziło o miąższ brzoskwini czy moreli , te był do pominięcia ! Chodziło a Amigdalinę zawartą w pestce !!!

BĘDZIECIE SIĘ ZE MNIE ŚMIALI ALE KUPIŁEM REZWERATROL .

Może ten przewodnik nie był taki durny ? A jeśli dawał mi rozpaczliwie znaki, że stąpam po niepewnym gruncie i powinienem mu zaufać mimo moich oporów natury etycznej, wziąć do gęby te trociny dla swojego zdrowia , również fizycznego ? Nie zdziwiłbym się gdyby zawartość kapsułek Rezweratrolu miała właśnie taki smak ! Początkowo miałem zamiar zwiększyć ilość pijanego od czasu do czasu czerwonego wina ale kiedy przeczytałem że jedna kapsułka (100 mg.) to równowartość sześciu litrów wypitego wina , zdałem sobie sprawę że nie podołam takiemu wyzwaniu . 133

Ze snu obudziłem się nagle . Żona kręciła się po mieszkaniu, do póżna w nocy i to ona była mimowolną przyczyną mojego odkrycia .Pamiętałem , że coś istotnego we śnie wydarzało się ale po obudzeniu niestety nic sobie nie mogłem przypomnieć . Otworzyłem oczy niespodziewanie i sen nie zdążył mi umknąć z pod powiek . Zajmuję się przenoszeniem przestrzennych obiektów złożonych z myśli !!! Coś takiego robię po raz pierwszy ale nie sprawia mi to większej trudności . Niektóre z tych myśli potrafię otworzyć i odczytać , inne nie . To już trzeci albo czwarty taki obiekt , który przesuwam czyli nim kieruję ! Obiekty są kuliste ,złożone z myślowych inkrustacji . Ich wielkość , porównując je z moim wzrostem , to dwu , trzykrotność mojego wzrostu . Obiektem takim kieruje się z pewnej odległości , siłą woli . Nigdy jeszcze czegoś takiego nie doświadczyłem . To było sterowanie w przestrzeni snu myślokształtami . Zapisuję wszystko tak jak zapamiętałem i zasypiam na nowo . Słyszę głos ; W zasadzie możesz już iść! Mam zabrać jeszcze ze sobą leżącą na czymś w rodzaju poduszki , jak na ludzkich ramionach , kulę wielkości ludzkiej głowy . Właśnie z głową kojarzy mi się ta kula nieodparcie .Ta kula to NAUCZYCIEL! Biorę ją pod pachę i odchodzę . Kiedy ją podnosiłem z poduszki byłem zdziwiony że nie jest z nią połączona . Cały czas byłem przekonany że to taki antropomorficzny kształt ! Idę obok kilkudziesięciopiętrowego przezroczystego budynku . Budynek jest wykonany z czegoś co przypomina lane szkło ( cylindry też miały podobną strukturę) . Aby do niego wejść muszę budynek okrążyć idąc w prawą stronę . Kieruję się prosto do wejścia . Słyszę subtelny głos mówiący do mnie że : - Nie musicie takich budynków wznosić sami , wielkim wysiłkiem . Wystarczy że wejdziesz do niego i zmienisz jakiś mały element, dostrajając w ten sposób budynek do swoich własnych wibracji . Wtedy budynek stanie się twoim . Budzę się tej nocy ponownie. To noc Wielkopiątkowa . Potwierdza się moje przepuszczenie że w czasie tego rodzaju świąt społeczeństwo przestaje zakłócać przestrzeń duchową którą zazwyczaj stara się zaburzyć . Taka łatwość podróżowania jaką mam dzisiaj musiała istnieć kiedy ludzie jeszcze nie próbowali wszystkiego racjonalizować z dzikim uporem . Przestrzeń duchowa tamtych czasów musiała być rzeczywiście łatwo dostępna .

Obudziłem się całkiem . Odechciało mi się spać . Teraz trochę poszamanię . Włączyłem muzykę do wywoływania transu ekstatycznego . Dudni szamański bęben , zaczynam odpływać : -Jestem ziemią ubijaną przez bose stopy tancerza, być może szamana. 134

Dżwięk bębna przechodzi w monotonny dżwięk grzechotki : - Jestem rozpaloną słońcem pustynią na której leży nieruchomo grzechotnik . Wąż jest wpatrzony w swój grzechoczący rytmicznie ogon. W uszach słyszę wycie wiatru : -Jestem spojrzeniem które śledzi białe krople mleka spadające z pełnych piersi kobiety . Słyszę szelest strumienia : - Jestem żródlaną wodą wlewającą się do zagłębienia w ziemi . Wsiąkam w piasek na jego dnie . Przesiąkam przez niego aż do warstwy utworzonej przez glinę . Kiedy z trudnością przeciskam się przez glinę mam odczucie duszności . Jestem kobietą . W moim polu widzenia są tylko moje chude nogi do kolan przykryte spódnicą . Nie odrywam od nich oczu . Stopami opieram się o podnóżek powozu . Nie mam śmiałości aby podnieść wzrok i zobaczyć co się ze mną dzieje . Widzę jedynie, kątem oka, że po mojej prawej stronie siedzi mężczyzna . Że to mężczyzna poznaję jedynie po nogawkach jego spodni . Pomiędzy udami i w brzuchu czuję dojmującą pustkę ! Muszę ją czymś za wszelką cenę wypełnić ! Wypełnię ją tym mężczyzną który siedzi obok mnie. On myśli że ja go kocham . Nie wie że będzie tylko chwilowym wypełnieniem taj bezbrzeżnej pustki którą czuję pomiędzy nogami i w całym swoim wnętrzu ! Trans powoli wygasa .

Ciekawe że transowe obrazy które pojawiały się przed moimi oczami były wycinkami większej całości i nie potrafię określić co działo się poza bardzo ograniczonym polem widzenia . Obraz był ruchomy ale stabilny a ja nie miałem możliwości przesunięcia swojego wzroku !

Otwieram oczy . Taaaaak , bardzo to wszystko ciekawe . Przez te swoje eksperymenty pewnie się nie wyśpię . Wyjmuję z uszu słuchawki . i przewracam się na nie używany boczek . Zasypiam.

Chcę pokazać rodzinie czym się tak naprawdę zajmuję . Najpierw małe przygotowanie . Wiszę na szafie , trzymając się rękami za jej górną krawędź, tak aby nie dotykać nogami podłogi . Po kilku minutach kiedy przywykłem już do oderwania od ziemi , powoli puszczam szafę . Trochę opadam ale nie na tyle aby dotknąć stopami podłogi . Zaczynam lecieć poziomo w powietrzu . Staram się skorygować lot, tak aby nadać mu nieco elegancji . Przelatuję z pokoju do kuchni . Kiedy wracam do pokoju mój lot jest już płynny i nie w pozycji siedzącej a horyzontalnej . Lewitując w powietrzu zatrzymuję się przed żoną która synowi czyta książkę na głos ( żona , syn i szafa są tacy jak trzydzieści lat temu , mieszkanie po którym latam jest współczesne).

135

I co wy na to ? Pytam się ich . Ani żona ani syn nie podnoszą na mnie oczu ! Pytam ich dlaczego na mnie nie patrzą ? Odpowiadają, że nie patrzą bo gdyby spojrzeli to musieli by w to uwierzyć !!! Budzę się. Ciekawe co obejrzę następnej nocy ?

Życzę intensywnego korzystania z możliwości jakie niosą dla nas, podróżujących , święta . Zawsze jest szansa że spotkamy Jezusa z martwych powstającego ! Zaryzykujecie takie spotkanie ???

MAMY DZISIAJ WIELKĄ SOBOTĘ . JAK MÓWIĘ ŻE COŚ ZROBIĘ TO NIE TYLKO MÓWIĘ ALE TEŻ I ROBIĘ .

Duży podziemny garaż . Strop podparty betonowymi filarami . Filary są połączone betonowymi , biegnącymi poprzecznie, pomiędzy nimi belkami. Pomiędzy poprzecznymi belkami a stropem jest mniej więcej półmetrowa przestrzeń ( czyli , każdy filar podporowy ma dwa ramiona będące wspólnymi ramionami z dwoma sąsiednimi filarami . JASNE? Same krzyże ! ). W tym właśnie garażu grupa amatorów wyhodowała Śluzowca *. Hodowanie odbywało się na jednym z poprzecznych ramion łączących filary , na jego powierzchni . To idealne warunki dla Śluzowców. Wyhodowany Śluzowiec ma kolor cytrynowy i jest mniej więcej wielkości dużego talerza . Ma grubość palca . Śluzowiec po prostu jest , niczego innego od Śluzowców się nie oczekuje . Ktoś , widać niezbyt poruszony tym wyczynem, miłośników Śluzowców , rzuca wyzywający pomysł aby , skoro te warunki są idealne do hodowli , poszukać innych być może naturalnych Śluzowców . Ten ktoś to najprawdopodobniej ja sam . Zaglądam na najbliższą belkę a tam . . . . niemal się nie umazałem , leży wielki , gruby na trzy palce Śluzowiec koloru herbacianego !!! Teraz dopiero szykuje się sensacja w świecie hodowców Śluzowców . Wszyscy są poruszeni ! Organ prasowy „ Nasz Śluzowiec ” puchnie z dumy, że uczyniono tak wielkie odkrycie . Śluzowce nie są moją pasją ale odkrywanie ich obecności , dla satysfakcji innych , TAK !!! ( Na jawie muszę dopiero sprawdzić o co chodzi z tymi Śluzowcami . )

*http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Aluzowce

136

DROGI MTJ-CI JEŻELI NIE MASZ NIC PRZECIWKO TEMU TO CHCIAŁBYM ZOBACZYĆ ZMARTWYCHWSTANIE , OCZYWIŚCIE JEŻELI JEST COŚ DO OBEJRZENIA .

Sen jak sen . Jedno jest dziwne . Zapomniałem sam środek snu . Wokół tego co zapomniałem wszystkie szczegóły świetnie pamiętam . Jesteśmy w kompletnej ciemności . Jest nas trzech albo czterech . Mamy spore obawy aby nasza obecność w tym miejscu nie została odkryta . Aby się zamaskować postanowiliśmy udawać aktorów odgrywających sztukę teatralną . Dobrze się złożyło bo trafiliśmy właśnie na umeblowany pokój w sam raz pasujący do treści naszego spektaklu . Spektakl przypomina treścią i ruchem scenicznym „Emigrantów” Mrożka . Dwóch aktorów przez cały czas siedzi przy stole , jeden stoi za nimi, jeden (ja) porusza się po pokoju przez cały czas spektaklu . Właśnie całą treść (dialogi) tego przedstawiania udało mi się po obudzeniu natychmiast i całkowicie zapomnieć . Widać mimo tego że we śnie to one były najbardziej absorbujące w naszej, pierwszej uwadze okazała się być zupełnie nieistotne . Drzwi po lewej stronie pokoju , drzwi na ciemność , są całkowicie otwarte . To dziwne , niby się ukrywamy a się nie ukrywamy , widocznie na coś czekamy i patrząc przez otwarte drzwi chcemy się przekonać co to będzie . Po jakimś czasie tego udawania , które na dobre nas wciągnęło , usłyszeliśmy warkot silnika . Za drzwiami z dużym hałasem przejeżdżał z lewej na prawo ciągnik . Wszyscy skupiliśmy się w dwójnasób na naszej grze aby kierowca nie myślał że znajdujemy się tutaj przypadkiem. Kierowca nawet się nie odwrócił w naszą stronę , zupełnie nas zignorował . To był na pewno ciągnik ale oświetlony jak maszyna do nocnych prac polowych . Kierowca/rolnik siedział pośrodku maszyny . Warkot a właściwie stukot motoru był miarowy , silnik nie był przeciążony , jakieś 27 Hz (!!!). Kiedy minął drzwi wyjrzałem za nim . Stanowiąc jedyną plamę światła we wszechogarniającej ciemności, właśnie zakręcał pod kątem prostym w prawo . Zniknął za jakąś niewidoczną bo również czarną, jak wszystko inne, ścianą . Wracając do kolegów zamknąłem za sobą drzwi . Widocznie uznałem że teraz już nie muszą być otwarte . Odgrywanie sztuki najwyraźniej miało się ku końcowi, tym bardziej ,że aktorzy zniknęli a na ścianie ukazała się ogromna mosiężna tablica , trochę wyglądała jak końcowe napisy w filmie a trochę jak tablica pamiątkowa poświęcona uczczeniu poległych powstańców . Tablicę widzę nieco z ukosa , stojąc po jej prawej stronie . Rozplanowanie epitafiów na tablicy oddaje w zupełności nasze położenie jakie zajmowaliśmy w pokoju, jeżeli popatrzyło by się na niego z góry . W środku tablicy widoczne są dwa epitafia . To głowni aktorzy . To ci którzy siedzieli przy stoliku w środku pokoju , nawet na tej tablicy potraktowano ich jako grupę/całość ( dlatego miałem problem z określeniem czy było nas trzech czy czterech ) .W przeciwległych rogach dodane dwie tabliczki / role drugoplanowe . Lewy górny róg trzeci aktor , prawy dolny róg moja tabliczka . Tabliczki wykonawców drugoplanowych są dodane do tablicy już po jej odlaniu . Chociaż trzeba przyznać ze ślady tego dodania są świetnie zamaskowane . Cała tablica połyskuję szlachetnym blaskiem polerowanego mosiądzu . Opowiadam to wszystko chyba „żonie” albo komuś bliskiemu (stoi po mojej prawej stronie , nieco z tyłu ). Tak to opowiadam, że wszystko dzieje się naprawdę ,w czasie rzeczywistym . Dodaję na koniec że tę sztukę zrealizował również jakiś znany reżyser w formie filmu . Próbuję nawet odtworzyć film na 137

ścianie przed nami ( za pomocą swoich oczu, użytych jako rzutnika ) . Wyświetlam fragment gdzie aktorzy siedzą przy stoliku w jakiejś kawiarence czy ogródku kawiarnianym ale stwierdzam że ten film zbanalizował , zniekształcił głębszy sens całej sztuki . Staram się odtworzyć dłuższy fragment filmu ale na dialogi nakłada się jakiś dodatkowy głos . Głos stacji radiowej czy obcy dabbing , w każdym bądż razie coś co nie pozwala rozumieć wypowiadanych kwestii. „Żona” potwierdza że nagranie jest żle zrobione, jest ze strasznym pogłosem , przesterowane. Budzę się i próbuję sobie przypomnieć cały sen jak najdokładniej . Zaczynają bić dzwony w pobliskim kościele „Wieczerzy Pańskiej” . Oooo właśnie ! Przecież to Niedziela Wielkanocna !

Ta tablica jest takim medalem ze wspólnego spotkania. Spotkania z Trójcą . Nie żartuję . Kiedyś przeżyłem takie zdarzenie w realnym świecie . Byłem w wojsku we Włodawie . Takie przeszkolenie dla absolwentów . W którąś niedzielę wyleżliśmy we trzech przez dziurę w płocie i brzegiem Bugu udaliśmy się na wycieczkę , po cywilnemu ( Łachy mieliśmy w torbach pod łóżkiem ).Trzymaliśmy się razem bo nas już wtedy zajmowały TE sprawy . Piękna wycieczka , żadnych chałup w zasięgu wzroku , żadnych ludzi . Aż tu nagle po godzinie włóczęgi dochodzimy do samotnie stojącego , ubogiego gospodarstwa . Już z daleka widzę, że za bramę wyszedł dziadek z babką i kierują się w stronę Włodawy. Zapewne do kościoła albo cerkwi , byli ubrani odświętnie . Dziadek nas nie zauważył, byliśmy jeszcze kilkaset metrów od nich a oni byli plecami odwróceni do nas . W pewnym momencie dziadek się zatrzymał , odwrócił i zamarł tak jak stał . Co zobaczył ? Trzech podróżnych idących spokojnie w jego stronę . Ja dopiero po kilku latach zrozumiałem jago zachowanie . Dziadek zatrzymał babcię i razem podeszli do nas . Dziadek był bardzo uprzejmy , byłem nawet nieco zaskoczony . Ja rozumiem , gościnność gościnnością ale dziadek z babcią zaprosili nas na obiad . Zrezygnowali z pójścia do kościoła . Rozmowa przy stole była na tematy religijne i ogólnoludzkie , ci ludzie byli bardzo pobożni . Jeden z kolegów opowiedział im o swojej wizycie w Rzymie , ja popisałem się znajomością zagadnień „ między religijnych ” . Najwyższy z nas i najlepiej zbudowany a zarazem najbardziej małomówny , taki miał charakter, wzbudzał w dziadkach szczególny szacunek . Proszę się nie śmiać dla tych ludzi to było spotkanie żywego Boga w Trójcy Jedynego , oni byli wyrażnie przejęci tym spotkaniem . I nie miało znaczenia że powiedzieliśmy że jesteśmy lekarzami na przeszkoleniu ,we włodawskich koszarach . Dla nich był to fakt metafizyczny . Bardzo wzruszające spotkanie . Tak sobie myślę że w jakimś sensie wszyscy jesteśmy rydwanami Boga . Jest taka ikona Rublowa Abraham i Sara goszczący trzech podróżnych . Prostokąt na obrusie , przykrywającym stół, symbolizuje Ziemię , nad stołem widzimy trzech podróżnych ze skrzydłami. To bodajże jedyne w ikonografii chrześcijańskiej przedstawienie Boga w trzech osobach .

Poniedziałek godzina 0.30 MTJ-cie powiedz coś jeszcze o Jezusie.

Otrzymuję oficjalną zgodę na wyrób pamiątek z trzech rodzajów kości ( Ludzkich kości ! ). Nie powiem żeby było to moje upragnione zajęcie, niemniej ta zgoda bardziej przypomina polecenie niż odpowiedź na prośbę z mojej strony . No ale cóż robota, jak robota . Z kości żeber i kości długich łatwo można zrobić przekroje i dzielić na cienkie paski . Najgorzej jest z kością krzyżową(!). Jest trudna do 138

uchwycenia , trzeba by zastosować jakieś imadło ale to może ją uszkodzić . Niemniej pamiątki z kości krzyżowej są najbardziej poszukiwane .Obiecano mi dostarczenie specjalnej piły mechanicznej do przecinania kości krzyżowej , ma mi to bardzo ułatwić, całą tę robotę.

Budzę się i robię rezime z trzech snów wielkanocnych . Skoro już otrzymałem zgodę na robienie pamiątek z kości krzyżowej to czuję się zwolniony z obowiązku milczenia na niewygodne tematy . Jezus jest elementem dorobionym do całej tablicy podobnie jak ja . Tylko że on jest już w górze po lewej stronie tablicy a ja w dole po prawej. Podstawa ziemska (czworokątna tablica) postrzegana jest jako dualność( dwóch aktorów siedzących po przeciwnych stronach stolika –symbolu ziemskości ). Co prawda oni odgrywali jedynie role ale sztuka była prawdziwa. Trudno wymagać od Boga aby pokazał się na naszym przedstawieniu w całym swoim majestacie . A zatem jak już wiemy podstawą percepcji bytów na ziemi jest dualność.Dualizm przeciwieństw , na wyższym poziomie przechodzący w jednię. Jezus jest co prawda duchowym mocarzem , rodzajem ciągnika dusz ale nie jest elementem podstawy stworzenia(tablica pamiątkowa została odlana tak że tylko scena dwoistości jest jej immanentną strukturą pozostali aktorzy są do niej doczepieni post fatum . To że Jezus/ciągnik jest za drzwiami jest dodatkowym podkreśleniem jego oddzielności . Jest w Jezusie element ludzki, ale jest i mechaniczny, to ten mechanizm ostaecztnie nadaje mu moc .Drzwi które zamknąłem kiedy Jezus /ciągnik już przejechał podkreślają że sprawa została definitywnie zamknięta . Te 27hz. To bazowa częstotliwość wibracji ciała fizycznego przy której można je opuścić, przechodząc do drugiej uwagi . Czyżbym był świadkiem zmartwychpowstania Jezusa ?! Zniekształcenie przekazu , nakładanie się dźwięku na dialogi w i tak już niedoskonałym filmie, /adaptacji sztuki , jest ostatecznym rozstrzygnięciem. Dialogos- dwugłos . Dodatkowe zakłócenie trzecim (mechanicznym , radiowym ) powoduje że trójgłos staje się nieczytelny i powoduje przesterowanie .

Mam zatem dla was takie oto przesłanie : Co prawda Jezus Chrystus nie jest Bogiem ale jest wystarczająco potężną siłą duchową aby wynieść nas na niewyobrażalne wyżyny duchowości .

Sprawę wielkiej nocy uważam za załatwioną , gdzie by tu teraz polecieć ? Wiem!!!

SZANOWNY MTJ-CIE CHCIAŁBYM WIEDZIEĆ JAK WYGLĄDA SPRAWA LATAWCÓW*/DRAPIEŻCÓW*/JASZCZURÓW /DIABŁÓW , JAK ZWAŁ TAK ZWAŁ , ZRESZTĄ SAM WIESZ O CO MI CHODZI.

Przyjechałem z wycieczką do hotelu . Jest środek nocy . Nie znam nikogo z uczestników ale w międzyczasie zaprzyjaźniłem się z jednym facetem .Zakwaterowano nas na ostatnim piętrze. Byłem już 139

tak zmęczony że nie zdołałem się przyjrzeć hotelowi. Obudziłem się rano . Albo wszyscy jeszcze spali albo gdzieś ich wywiało bo nie mogę sobie przypomnieć nikogo, kto by chodził po sali ( to był nocleg na wspólnej sali tak jak w schronisku). Idę na rekonesans . Wychodzę na korytarz w prawo i zaczynam schodzić schodami w dół . U podnóża schodów prowadzących na niższe piętro przechodzę przez legowisko utworzone z jakichś śpiworów . Czyżby w nocy był aż taki tłok ? Ale dlaczego na zejściu ze schodów a nie pod ścianą ? Dziwne zwyczaje . Na korytarzu jest praktycznie pusto . Przechodzę obok dwóch kobiet które milkną kiedy je mijam , stoją po lewej stroni korytarza , chyba mnie obserwują . Po prawej mijam hotelowy punkt ambulatoryjny . Pielęgniarka smaruje kilkuosobowej grupie osób twarze , czymś co przypomina maść ichtiolową albo jodynę. Nikt na moje pojawienie się w otwartych drzwiach nie reaguje . Schodzę więc schodami coraz niżej . Na samym dole są sale jadalne. Pomyślałem że może wszyscy są na śniadaniu . Zaglądam do jednej z sal ale widzę same obce twarze . W drugiej same dzieci , w trzeciej krzesła ustawione jak do prelekcji w pierwszym rzędzie siedzi tylko jedna osoba. Wracam ( nikogo o nic nie pytam z nikim nie próbuję nawiązać rozmowy) Idąc przez duży, gwarny hol, na samym dole , mijam stojącego po mojej prawej stronie małego chłopca z dorosłą opiekunką . Mimowolnie słyszę jak mówi do swojej opiekunki :

BĘDĘ LECIAŁ DZISIAJ SAMOLOTEM NAD TĄ OGROMNĄ WIEŻĄ ! PROSZĘ CIĘ IDŻ ZE MNĄ NA LOTNISKO I BĄDŻ ZE MNĄ, CHOCIAŻ PRZEZ TE KILKA CHWIL, KIEDY BĘDZIE TRZEBA PRZELATYWAĆ NAD WIEŻĄ ! POTEM BĘDZIESZ MOGŁA WRÓCIĆ A JA POLECĘ DALEJ JUŻ BEZ CIEBIE!

Uśmiecham się do siebie . Wzruszająca dziecięca naiwność . Niby co potem , ma wysiąść z tego samolotu ? Zdaje się że opiekunka odmówiła , musi zostać tutaj . Idę szerokimi schodami na górę .Na pierwszym piętrze jest dużo sklepów i mnóstwo ludzi. Po prawej stronie prawie na każdym schodku stoi elegancko ubrany mężczyzna . Wszyscy we frakach. Reklamują jakieś alkohole bo obok każdego z nich stoi jedna butelka . Któraś z kolejnych butelek przyciąga moją uwagę , swoją charakterystyczną przekrzywioną szyjką , typową dla Armaniku . Przyglądam się jej przechodząc obok , na banderoli widzę fragment nazwy z przedrostkiem EKO - . Od razu widać że to jakaś lipa, Eko-Armaniak ? Nie ma czegoś takiego ! Wracam na piętro gdzie spała moja grupa .Skręcając w lewo na schody prowadzące na to piętro znowu przechodzę przez legowisko z ortalionowych śpiworów . Nieomal się nie pośliznąłem na tym ortalionie! Na piętrze nikogo nie ma . Podchodzę do drzwi od naszej sali noclegowej , poznałem po specyficznym starym stojaku na kwiaty ustawionym tak aby drzwi nie otwierały się za szeroko . Otwieram drzwi i zaglądam do wnętrza . Łóżka są ustawiona jak w sali szpitalnej , wcześniej tego nie zauważyłem .Wszystkie łóżka są zajęte przez młodych mężczyzn z twarzami pomalowanymi jodyną . Teraz widząc ich z bliska poznaję że to ospa wietrzna . Pewnie to ci sami których mijałem w ambulatorium . Pomimo jodynowego brązu widać wyrażnie ciemniejsze krosty. Jestem zaskoczony ! W takim razie gdzie jest moja grupa ? Zamykam drzwi , nie ze strachu , ospę przechorowałem już jako dorosły człowiek więc w zasadzie nie mam się czego obawiać ale niepokoi mnie niemożność odnalezienia swoich . Obok tych drzwi , po ich lewej stronie są jeszcze jedne , jakby rzadko używane . Pozbawiony nadziei że tu ich odnajdę zaglądam raczej dla formalności . Po otwarciu drzwi w ich świetle nadal pozostaje jakby ich druga warstwa , warstwa sklejki z jakiej drzwi zostały zrobione . Zaglądam do środka przez niewielką szczelinę . To też sala szpitalna ale wszystkie łóżka są puste . Widzę

140

pielęgniarkę rozstawiającą stojaki z kroplówkami . Zaczynam się martwić nie na żarty . To jakaś kwarantanna . Moich nigdzie nie widać ! Jak ja mam teraz wrócić do domu !

Budzę się . Wiem wszystko ! Moich współpodróżnych poddano kwarantannie ,przywlekli z sobą jakąś brzydka przypadłość . Mnie uznano za odpornego , dlatego pozwolono mi spać do rana i pozwolono mi łazić po całym budynku . Legowisko u podnóża schodów było miejscem gdzie w nocy musiał spać strażnik !

Jest mi trochę przykro ale muszę przyznać że MTJ-ot i tak jest bardzo taktowny , stwierdzam to nie po raz pierwszy ! Zrozumiałem że jestem dopiero na etapie dziecięcych chorób i dziecięcych naiwnych pomysłów . Chciałem przelecieć nad tą tajemniczą wierzą mimo swojej naiwności , chciałem aby MTJ-ot towarzyszył mi chociaż przez moment w tym wyczynie . Widzę z tego że te Byty o które pytałem nie są dla MTJ-tów bytami które można by zlekceważyć . Nie ma dla mnie jeszcze miejsca wśród dorosłych biesiadników ale już i wśród dzieci nie ma dla mnie miejsca . Na szkolenie też jest za wcześnie, co prawda nie jestem już naiwny , nie daję się nabrać na podróbki ale jestem wciąż jeszcze zdezorientowany i „bezprizorny”. Jest i druga warstwa tego przekazu dziecko (Jezus?) które boi się roli, jakiej się podjęło i diabły które co prawda mają brzydkie krosty ale które są tak naprawdę farbowane „ jodyną”. . *************************************************************************** Z listu od T.K.( fragment komentarza do tej podróży) „Drapieżnicy są rodzajem choroby lub ją wywołują.Chrakteryzuje/ą się dużą zarażalnością i może/mogą wywołać epidemię Praktycznie stale na świecie jest przynajmniej kilka bardzo poważnych epidemii/pandemii, obejmujacych miliny ludzi. . To dziecięca przypadłość, przez którą prawie wszyscy przechodzimy.

Na ogół ma dość łagodny przebieg i pomoc ambulatoryjna jest wystarczająca. Trafiają się jednak i cięższe przypadki. Na taką ewentualność ten anielski szpital jest również przygotowany.” Pozdrawiam T.K.

Jedno w każdym bądż razie ustaliłem , jacyś przeciwnicy * są . PRZECHYTRZĘ MTJ-TA I DZISIEJSZEJ NOCY POPROSZĘ ABY OPOWIEDZIAŁ MI JAK ONI WYGLĄDAJĄ ! Tego chyba nie odmówi ?

141

*Umysł

Latawca

*** – Kontroluje cię obecnie cała masa sił zewnętrznych – orzekł . – Kontrola, o której myślę, leży poza sferą języka. To kontrola, a jednocześnie jej brak. Nie można jej w żaden sposób zaklasyfikować, ale bez wątpienia można doświadczyć. I przede wszystkim, z całą pewnością można nią manipulować. Zapamiętaj to sobie: możesz nią manipulować i maksymalnie wyzyskiwać z korzyścią dla siebie, która, rzecz jasna, nie jest korzyścią twoją , lecz ciała energetycznego. Jednakże ciało energetyczne to ty, moglibyśmy więc ganiać tak w kółko jak pies za własnym ogonem, starając się to wszystko opisać. Język nie jest adekwatny. Wszystkie te doświadczenia wykraczają poza reguły składni języka. Ciemność zapadła bardzo szybko i liście drzew, które jeszcze przed chwilą emanowały zieloną poświatą, były teraz bardzo ciemne i ciężkie. Don Juan powiedział, że jeśli będę się pilnie skupiał na ciemności liści, nie koncentrując wzroku na niczym konkretnym, lecz spoglądając niejako kątem oka, dostrzegę ulotny cień w moim polu widzenia. – To odpowiednia pora dnia na zrobienie tego, o co cię proszę – rzekł. – Skupienie koniecznej uwagi zabierze ci tylko chwilkę. Nie przestawaj, aż dostrzeżesz ten ulotny, czarny cień. Rzeczywiście, dostrzegłem jakiś dziwny, ulotny, czarny cień na tle liści drzew. Był to albo jeden cień, poruszający się w przód i w tył, albo kilka, przesuwających się z lewa na prawo albo z prawa na lewo lub prosto w górę. Jawiły mi się one jako grube czarne ryby, ogromne ryby. Wyglądało to tak, jak gdyby w powietrzu latały gigantyczne mieczniki. Widok ten pochłonął mnie całkowicie. W końcu zacząłem się go bać. Zrobiło się za ciemno i nie widziałem już liści, ale ciągle widziałem te ulotne, czarne cienie. – Co to jest, don Juanie? – zapytałem. – Wszędzie dokoła dostrzegam ulotne, czarne cienie. – Ach, to właśnie dziki wszechświat – odrzekł. – Niemierzalny, nieliniowy, wykraczający poza sferę języka. Czarownicy starożytnego Meksyku byli pierwszymi, którzy te ulotne cienie

142

ujrzeli, więc zaczęli za nimi podążać. Widzieli je tak, jak ty je teraz widzisz, i widzieli je jako energię w jej ruchu we wszechświecie. I faktycznie udało im się odkryć coś transcendentalnego. Przestał mówić i spojrzał na mnie. Jego pauzy były zawsze doskonale zaplanowane. Przestawał mówić wówczas, gdy umierałem z ciekawości. – Co takiego odkryli, don Juanie? – zapytałem. – Odkryli, że mamy towarzysza na całe życie – powiedział tak dobitnie, jak tylko potrafił. – Drapieżcę, który przybył z otchłani kosmosu i zawładnął naszym życiem. Ludzie są jego więźniami. Ten drapieżca jest naszym panem i władcą. Zrobił z nas potulne, bezradne baranki. Jeżeli chcemy się zbuntować, bunt zostaje zdławiony. Jeżeli chcemy działać niezależnie, rozkazuje nam, byśmy tego nie robili. [...] – Tylko dzięki samodzielnym staraniom dotarłeś do czegoś, co szamani starożytnego Meksyku nazywali kwestią nad kwestiami – rzekł don Juan. – Tym razem cały czas owijałem rzeczy w bawełnę, sugerując ci, że jesteśmy przez coś więzieni. I rzeczywiście, coś nas więzi! Dla czarowników starożytnego Meksyku był to fakt energetyczny. – Dlaczego ten drapieżca zawładnął nami w sposób, o jakim mi mówiłeś, don Juanie? – zapytałem. – Musi istnieć jakieś logiczne wytłumaczenie. – Jest wytłumaczenie – odparł don Juan – i to najprostsze na świecie. Zawładnęli nami, ponieważ jesteśmy ich pożywieniem, i uciskają nas bezlitośnie, ponieważ utrzymujemy ich przy życiu. My hodujemy kurczęta na kurzych fermach, gallineros, drapieżcy zaś hodują nas na ludzkich fermach, humaneros. Dlatego zawsze mają co jeść. Poczułem, że gwałtownie kręcę głową na boki. Nie potrafiłem wyrazić swego głębokiego zaniepokojenia i niezadowolenia, ale moje ciało zaczęło się poruszać, by dać upust tym uczuciom. Trząsłem się cały, od włosów na głowie po czubki palców stóp, zupełnie bezwolnie. – Nie, nie, nie, nie – usłyszałem swój głos. – To absurd, don Juanie. To, co mówisz, jest potworne. To po prostu nie może być prawda, ani dla czarowników, ani dla przeciętnych ludzi, ani dla nikogo.

143

– Dlaczego nie? – zapytał chłodno don Juan. – Dlaczego nie? Bo cię to doprowadza do szału? – Tak, doprowadza mnie to do szału – odparłem sucho. – Twoje sugestie są potworne! – No cóż – powiedział – nie wysłuchałeś jeszcze wszystkich moich sugestii. Poczekaj chwilkę i potem oceń, co na ten temat sądzić. Zaraz dostaniesz się w prawdziwą nawałnicę. To znaczy, że twój umysł zostanie wystawiony na zmasowany atak, a ty nie będziesz mógł się poddać i sobie pójść, bo jesteś w pułapce. Nie dlatego, że cię uwięziłem, ale dlatego, że coś ukryte głęboko w tobie nie pozwoli ci odejść, choć jakaś część ciebie po prostu wpadnie w szał. Tak więc, przygotuj się! Czułem, że mam w sobie coś z masochisty. Don Juan miał rację. Nie wyszedłbym z jego domu za nic na świecie. Mimo to jednak ani trochę mi się nie podobały brednie, które wygadywał. – Chcę przemówić do twojego analitycznego umysłu – rzekł don Juan. – Zastanów się przez chwilę, a potem mi powiedz, jak byś wytłumaczył sprzeczność pomiędzy inteligencją człowieka-inżyniera i głupotą jego przekonań albo głupotą jego pełnego sprzeczności zachowania. Czarownicy są przekonani, że to drapieżcy dali nam przekonania, nasze pojęcia dobra i zła, nasze prawa społeczne. To oni stworzyli nasze nadzieje i oczekiwania, sny o powodzeniu i myśli o porażce. Dali nam pożądanie, chciwość i tchórzostwo. To przez drapieżców jesteśmy tak zadowoleni z siebie, schematyczni i egoistyczni. – Ale jak można tego dokonać, don Juanie? – zapytałem, jakby bardziej jeszcze rozeźlony tym, co mówi. – Szepcą nam to wszystko do ucha, kiedy śpimy? – Nie, nie robią tego w ten sposób. To idiotyczny pomysł! – odparł z uśmiechem. – Są nieskończenie skuteczniejsi i bardziej zorganizowani, niż ci się zdaje. Aby zapewnić sobie nasze posłuszeństwo , uległość i słabość, drapieżcy wykonali fantastyczne posunięcie – fantastyczne, oczywiście, z punktu widzenia strategii wojennej, a przerażające z punktu widzenia tych, przeciwko którym zostało skierowane. Oddali nam swój umysł! Słyszysz, co mówię? Drapieżcy oddają nam swój umysł, który staje się naszym umysłem. Umysł drapieżców jest barokowy, pełen sprzeczności, posępny, przepełniony obawą przed zdemaskowaniem, które może nastąpić lada chwila.

144

Wiem, że choć nigdy nie cierpiałeś głodu – ciągnął – odczuwasz niepokój związany z jedzeniem, który nie jest niczym innym, jak niepokojem drapieżcy, że w każdej chwili jego posunięcie zostanie odkryte i zabraknie mu pożywienia. Poprzez umysł, który w końcu jest ich umysłem, drapieżcy wtłaczają w życie ludzi wszystko, co im pasuje. W ten sposób zapewniają sobie pewne bezpieczeństwo, które niczym bufor neutralizuje nieco ich strach. – To nie o to chodzi, don Juanie, że nie mogę przyjąć tego ot tak – powiedziałem. – Mógłbym to zrobić, ale jest w tym coś tak ohydnego, że mnie po prostu odrzuca. Zmusza mnie do zajęcia w tej sprawie stanowiska oponenta. Jeżeli to prawda, że nas zjadają, jak to się odbywa? Na twarzy don Juana malował się szeroki uśmiech. Był zadowolony jak wszyscy diabli. Wyjaśnił mi, że czarownicy widzą niemowlęta jako dziwne, świetliste kule energii, pokryte od samej góry do samego dołu czymś w rodzaju lśniącej otoczki, przypominającej plastykową pokrywę, ciasno dopasowaną do ich kokonu energii. Powiedział, że to właśnie ta lśniąca otoczka świadomości stanowi pożywienie drapieżców i że do czasu osiągnięcia przez człowieka dorosłości pozostaje z niej jedynie wąski strzęp, który biegnie od podłoża do czubków palców u stóp. Strzęp ten pozwala ludzkości zaledwie na przeżycie, ale nic ponadto. Zupełnie jak we śnie słyszałem, jak don Juan Matus wyjaśnia mi, że o ile mu wiadomo, człowiek jest jedynym gatunkiem istot, u którego lśniąca otoczka świadomości leży poza tym świetlistym kokonem. Dlatego też jest łatwą zdobyczą dla świadomości innego rzędu, takiej jak ciężka świadomość drapieżcy. Następnie powiedział coś, co zdruzgotało mnie doszczętnie. Stwierdził, że ów wąski strzęp świadomości stanowi samo centrum autorefleksji, w której człowiek nieuleczalnie się pogrążył. Grając na naszej autorefleksji, która jest jedynym ocalałym punktem świadomości, drapieżcy tworzą rozbłyski świadomości, które następnie bezwzględnie pożerają. Podsuwają nam idiotyczne problemy, które wymuszają powstanie tych rozbłysków świadomości, i w ten sposób utrzymują nas przy życiu, żeby później móc się odżywiać owymi energetycznymi rozbłyskami powstałymi dzięki naszym niby-problemom. Musiało być coś w tym, co mówił don Juan; byłem w tym momencie tak zdruzgotany, że najzwyczajniej w świecie zrobiło mi się niedobrze.

145

Po chwili, wystarczająco długiej, bym zdążył dojść do siebie, zapytałem go: – Ale dlaczego czarownicy starożytnego Meksyku i współcześni czarownicy nic z tym nie robią, choć widzą drapieżców? – Ani ty, ani ja nic nie możemy z tym zrobić – odrzekł don Juan poważnym, smutnym głosem. – Jedyne, co nam pozostaje, to poddać się dyscyplinie, dzięki której w końcu nie będą mogli nas tknąć. Jak chcesz wymagać od innych, by wzięli na siebie taki trud? Wyśmieją cię i wyszydzą, a co bardziej agresywni dadzą ci taki wpierdol, że popamiętasz. I zasadniczo nie dlatego, żeby nie chcieli ci wierzyć. Głęboko w każdym człowieku tkwi atawistyczna, intuicyjna świadomość istnienia drapieżców. Mój analityczny umysł podnosił się i opadał niczym jo-jo. Puszczał mnie i wracał, puszczał i znowu wracał. Twierdzenia don Juana były po prostu niedorzeczne, niewiarygodne, a jednocześnie tak niezwykle sensowne i proste. Tłumaczyły każdą sprzeczność ludzkiego zachowania, która tylko przyszła mi na myśl. Ale jakżeż można było traktować to wszystko poważnie? Don Juan wpychał mnie pod lawinę, która mogła pochłonąć mnie na zawsze. Uderzyła we mnie kolejna fala poczucia zagrożenia. Choć nie ja byłem jego źródłem, było ono jednak ze mną związane. Don Juan coś ze mną robił, coś niejawnie dobrego i potwornie złego zarazem. Odczuwałem to jako próbę przecięcia cienkiej warstewki czegoś, czym byłem jakby oklejony. Jego oczy wpatrywały się we mnie nieruchomo. Odwrócił wzrok i zaczął mówić, nie patrząc już w moją stronę. – Jeżeli tylko kiedyś zaczną cię niebezpiecznie trapić jakieś wątpliwości – powiedział – zareaguj pragmatycznie. Wyłącz światło. Przeniknij ciemność; przekonaj się, co dostrzegasz. Wstał, żeby wyłączyć światło. Powstrzymałem go. – Nie, nie, don Juanie – odezwałem się – nie wyłączaj światła. Wszystko w porządku. Czułem w tamtej chwili bardzo niezwyczajny jak na mnie strach przed ciemnością. Na samą myśl o niej zaczynałem ciężko dyszeć. Nie miałem wątpliwości, że intuicyjnie coś sobie uświadamiam, ale nie śmiałem tego dotknąć ani w pełni sobie uzmysłowić, za żadne skarby tego świata!

146

– Dostrzegłeś ulotne cienie na tle drzew – powiedział don Juan, siadając z powrotem na swoim krześle. – To bardzo dobrze. Chciałbym, żebyś zobaczył je w tym pokoju. Nie będziesz niczego widział. Będziesz zaledwie wychwytywał ulotne obrazy. Na to masz dość energii. Obawiałem się, że don Juan i tak wstanie i zgasi światło; tak też zrobił. Dwie sekundy później darłem się na całe gardło. Nie dość, że faktycznie kątem oka dostrzegłem owe ulotne obrazy, to jeszcze usłyszałem, jak brzęczą mi koło ucha. Don Juan skręcał się ze śmiechu, włączywszy na powrót lampę. – Ależ ten gość ma temperament! – orzekł. – Z jednej strony totalny sceptyk, a z drugiej totalny pragmatyk. Będziesz musiał sobie zaaranżować tę wewnętrzną walkę. Inaczej napuchniesz jak wielka ropucha i w końcu strzelisz. Coraz głębiej wbijał mi szpilę. – Czarownicy starożytnego Meksyku – powiedział – widzieli drapieżcę. Nazwali go latawcem, bo skacze w powietrzu. Nie jest to urzekający widok. To wielki cień, mroczny i nieprzenikniony, czarny cień, który w podskokach przemieszcza się w powietrzu. Potem ląduje płasko na ziemi. Czarowników starożytnego Meksyku niezwykle nurtowało pytanie, kiedy pojawił się on na Ziemi. Rozumowali tak, że człowiek w pewnym okresie musiał być istotą doskonałą, obdarzoną fenomenalnym wglądem, zdolnym do takich wyczynów percepcji, że dziś są one przedmiotem legend. A potem wszystko jakby zniknęło i oto mamy obecnie człowieka uśpionego. Chciałem się rozgniewać, nazwać go paranoikiem, ale gdzieś zniknęło to poczucie prawa do słusznego gniewu, które zawsze miałem. Coś we mnie wyrosło ponad poziom, na którym zawsze zadawałem sobie ulubione pytanie: “A co, jeśli wszystko to, co mówi, jest prawdą?” Wtedy, tamtej nocy, kiedy ze mną rozmawiał, w głębi mego serca czułem, że wszystko, co mówi, jest prawdą; jednocześnie jednak równie silne było przekonanie, że wszystko, co mówi, to czysty absurd. – Co ty opowiadasz, don Juanie? – zapytałem słabo. Gardło miałem ściśnięte. Z trudem oddychałem. – Opowiadam, że naszym przeciwnikiem nie jest zwykły drapieżca. Jest bardzo przemyślny i zorganizowany. Metodycznie przestrzega planu, który czyni z nas istoty bezużyteczne. Człowiek, istota magiczna, nie jest już magiczny. Jest zwykłym kawałkiem mięsa. Człowiekowi

147

nie pozostały już żadne marzenia oprócz marzeń zwierzęcia hodowanego dla mięsa: marzeń wyświechtanych, konwencjonalnych i kretyńskich. Słowa don Juana wywoływały we mnie dziwną fizyczną reakcję, podobną do mdłości. Czułem się znów tak, jakbym miał za chwilę zwymiotować. Ale źródłem nudności były najgłębsze pokłady mojej istoty, sam szpik kości. Zacząłem konwulsyjnie drżeć. Don Juan potrząsnął mnie mocno za ramiona. Poczułem, jak szyja mi się trzęsie pod wpływem jego uścisku. Uspokoiłem się od razu. Odzyskałem nieco kontroli nad sobą. – Ten drapieżca – powiedział don Juan – który jest, rzecz jasna, istotą nieorganiczną, nie jest dla nas tak całkowicie niewidzialny jak inne istoty nieorganiczne. Myślę, że jako dzieci go widzimy; jest to dla nas jednak tak przerażający widok, że nawet nie chcemy o tym myśleć. Dzieci, rzecz jasna, czasem się upierają i chcą zwrócić na niego baczniejszą uwagę, lecz wszyscy dokoła zniechęcają je do tego. Jedyną alternatywą dla ludzkości – ciągnął – jest dyscyplina. Dyscyplina to jedyny środek zaradczy. Ale gdy mówię o dyscyplinie, nie chodzi mi o jakieś ascetyczne praktyki. Nie chodzi mi o to, żeby wstawać o piątej trzydzieści każdego ranka i polewać się zimną wodą aż do zsinienia. Poprzez dyscyplinę czarownicy rozumieją umiejętność niewzruszonego stawiania czoła przeciwnościom losu, których nie braliśmy pod uwagę w naszych oczekiwaniach. Dla nich dyscyplina jest sztuką: sztuką stawiania czoła nieskończoności bez mrugnięcia okiem i to nie dlatego, że są oni silni i twardzi, lecz dlatego, że przepełnia ich nabożna cześć. – W jaki sposób dyscyplina czarowników może być środkiem zaradczym? – zapytałem. – Czarownicy powiadają, że dyscyplina sprawia, iż lśniąca otoczka świadomości staje się dla latawca niesmaczna – odparł don Juan, bacznie wpatrując się w moją twarz, jakby szukał w niej jakichś oznak niedowierzania. – Efekt jest taki, że drapieżcy są zdezorientowani. Lśniąca otoczka świadomości, która jest niejadalna, nie mieści się, jak sądzę, w ich systemie poznawczym. Zdezorientowani, nie mają innego wyjścia, jak tylko odstąpić od swych nikczemnych zamiarów. Jeżeli drapieżcy nie będą przez jakiś czas zjadać naszej lśniącej otoczki świadomości – ciągnął – ta będzie dalej rosnąć. Upraszczając tę kwestię maksymalnie, mogę powiedzieć tak, że czarownicy, dzięki zachowywaniu dyscypliny, odpychają drapieżców wystarczająco długo, by

148

ich lśniąca otoczka świadomości rozrosła się powyżej poziomu palców stóp. Kiedy już przekroczy ten poziom, urasta z powrotem do pierwotnych rozmiarów. Czarownicy starożytnego Meksyku mawiali, że lśniąca otoczka świadomości jest jak drzewo. Jeżeli go nie przycinać, rozrasta się do naturalnych rozmiarów i osiąga naturalną gęstość. Gdy świadomość osiąga poziomy ponad poziomem palców stóp, jej fenomenalne wyczyny stają się oczywistością. Wspaniała sztuczka dawnych czarowników – ciągnął don Juan – polegała na obciążeniu umysłu latawca dyscypliną. Stwierdzili oni, że jeśli narzucić umysłowi latawca wewnętrzną ciszę, wówczas obca instalacja się rozprasza; daje to każdemu, kto wykonuje ten manewr, absolutną pewność zewnętrznego pochodzenia umysłu. Obca instalacja powraca, tego możesz być pewien, ale już nie tak silna, i tak oto rozpoczyna się proces, w którym rozpraszanie umysłu latawca staje się zabiegiem rutynowym; proces ten trwa tak długo, aż pewnego dnia umysł latawca rozprasza się na dobre. Smutny to dzień, doprawdy! Od tego dnia będziesz musiał się opierać na własnej inwencji, która jest bliska zeru. Nie będzie już nikogo, kto by ci powiedział, co masz robić. Nie będzie już żadnego zewnętrznego umysłu, który mógłby ci dyktować kretyństwa, do których zostałeś przyzwyczajony. Mój nauczyciel, nagual Julian, zawsze przestrzegał wszystkich swoich uczniów – kontynuował don Juan – że jest to najcięższy dzień w życiu czarownika, ponieważ prawdziwy umysł – ten, który należy do nas, łączna suma wszystkiego, czego doświadczyliśmy – po trwającym całe życie poddaństwie, jest nieśmiały, niepewny i nie można na nim polegać. Osobiście powiedziałbym, że dla czarownika prawdziwa bitwa rozpoczyna się dopiero w tym momencie. Cała reszta to tylko przygotowania. Byłem naprawdę głęboko poruszony. Chciałem dowiedzieć się czegoś więcej, a z drugiej strony coś dziwnego gdzieś w głębi mnie głośno się domagało, bym się nie odzywał, podsuwając mi myśl o mrocznym finale całej sprawy i karze – czymś w rodzaju boskiego gniewu, który mnie dosięgnie za grzebanie przy czymś, co sam Bóg okrył tajemnicą. Musiałem się zdobyć na ogromny wysiłek, żeby przechylić szalę zwycięstwa na korzyść mojej ciekawości. – Co… co… co znaczy – usłyszałem własne słowa – obciążanie umysłu latawca?

149

– Dyscyplina niesamowicie obciąża obcy umysł – odrzekł. – Tak więc, dzięki niej czarownicy przełamuj tą obcą instalację. Jego słowa mnie przygniotły. Byłem przekonany, że albo don Juan kwalifikuje się do zakładu zamkniętego, albo mówi mi coś tak potwornie niesamowitego, że to we mnie wszystko zamiera. Zauważyłem jednak, jak szybko wykrzesałem z siebie dość energii, by sprzeciwić się wszystkiemu, co powiedział. Po chwili paniki zacząłem się śmiać, zupełnie jakby don Juan opowiedział jakiś dowcip. Usłyszałem nawet, jak mówię: – Don Juanie, don Juanie, jesteś niepoprawny! Rozumiał chyba wszystko, co się we mnie działo. Kiwał głową na boki i wznosił oczy w górę w geście udawanej rozpaczy. – Jestem tak niepoprawny – powiedział – że zaraz zafunduję umysłowi latawca, który w sobie nosisz, jeszcze jeden wstrząs. Wyjawię ci jeden z najbardziej niesamowitych sekretów magii. Opiszę ci odkrycie, którego weryfikacja i uporządkowanie zajęła czarownikom tysiące lat. Spojrzał na mnie i uśmiechnął się złowrogo. – Umysł latawca rozprasza się na zawsze – powiedział – kiedy czarownikowi uda się pochwycić wibrującą siłę, która utrzymuje w jednej całości skupisko naszych pól energii. Jeżeli utrzymają w tym uchwycie dostatecznie długo, umysł latawca zostaje pokonany i się rozprasza. I to właśnie zaraz zrobisz: uchwycisz się energii, która utrzymuje nas w jednej całości. Zareagowałem na to w tak niewytłumaczalny sposób, że aż trudno to sobie wyobrazić. Coś we mnie zadrżało, zupełnie jakby pod wpływem silnego wstrząsu. Ogarnął mnie niezrozumiały strach, który natychmiast skojarzyłem z moim religijnym wychowaniem. Don Juan zmierzył mnie spojrzeniem od stóp do głów. – Boisz się gniewu boskiego, co? – odezwał się. – Bądź spokojny, to nie twój strach. To strach latawca, bo on wie, że zrobisz dokładnie to, co ci każę.

150

Jego słowa wcale mnie nie uspokoiły. Poczułem się jeszcze gorzej. Ogarnęły mnie mimowolne, konwulsyjne drgawki i nie było żadnego sposobu, by je opanować. – Nie martw się – powiedział spokojnie don Juan. – Wiem z doświadczenia, że te ataki bardzo szybko tracą na sile. Umysłu latawca nie stać nawet na odrobinę koncentracji. Po chwili wszystko ustało, tak jak przepowiedział don Juan. Słowo “oszołomiony” w odniesieniu do mojego stanu w tamtym momencie byłoby eufemizmem. Po raz pierwszy w życiu, z don Juanem czy bez, naprawdę nie miałem pojęcia, co się ze mną dzieje. Chciałem wstać z krzesła i przejść się, ale paraliżował mnie śmiertelny strach. Byłem wypełniony racjonalnymi sądami, a jednocześnie przepełniał mnie infantylny strach. Zacząłem głęboko oddychać, a całe moje ciało pokrył zimny pot. W jakiś sposób moje oczy otwarły się na potworny widok: gdziekolwiek się obróciłem, skakały czarne, ulotne cienie. Przymknąłem powieki i oparłem głowę na oparciu krzesła. – Nie wiem, dokąd teraz pójść, don Juanie – odezwałem się. – Dzisiaj naprawdę ci się udało zupełnie poplątać moje ścieżki. – Rozdziera cię wewnętrzna walka – powiedział don Juan. – Głęboko w środku wiesz, że nie jesteś w stanie odrzucić przyzwolenia na to, by nieodłączna część ciebie, twoja lśniąca otoczka świadomości, stała się w niepojęty sposób źródłem pożywienia dla istot o niepojętej dla nas naturze. A inna część ciebie będzie się temu przeciwstawiać całą swoją mocą. Przewrót czarowników – ciągnął – polega na tym, że odmówili oni honorowania umów, w których nie byli stroną. Nikt mnie nigdy nie pytał o to, czy nie zgodziłbym się zostać pożarty przez istoty o odmiennym rodzaju świadomości. Moi rodzice po prostu wprowadzili mnie na ten świat po to tylko, bym został czyimś pożywieniem, tak samo jak i oni – koniec, kropka. [...] Po powrocie do domu, z biegiem czasu, idea latawców stała się jedną z największych obsesji mojego życia. Doszedłem do takiego punktu, że czułem, iż don Juan miał w tej materii absolutną rację. Bez względu na to, jak bardzo się starałem, nie udawało mi się podważyć jego logiki. Im więcej o tym myślałem, im więcej rozmawiałem z samym sobą i innymi ludźmi, im więcej samego siebie i innych obserwowałem, tym silniejsze było moje przekonanie, że coś czyni z nas istoty niezdolne do jakiegokolwiek działania, jakiejkolwiek relacji i jakiejkolwiek

151

myśli, która nie ogniskowałaby się na ,ja”. Moje troski, podobnie jak troski każdego, kogo znałem lub z kim rozmawiałem, koncentrowały się właśnie na tym. Ponieważ nie umiałem znaleźć wytłumaczenia tak uniwersalnej homogeniczności, byłem przekonany, że tok rozumowania don Juana jest najbardziej odpowiednim sposobem objaśnienia tego fenomenu. Poświęciłem się głębszej analizie literatury dotyczącej mitów i legend. Uświadomiłem sobie wówczas coś, czego nigdy wcześniej nie odczuwałem: każda z przeczytanych przeze mnie książek była interpretacją mitów i legend. Przez każdą z nich przemawiał ten sam, homogeniczny umysł. Style były odmienne, lecz ukryty pod warstwą słów zamiar jednakowy: pomimo tego, że temat pracy dotyczył czegoś tak abstrakcyjnego jak mity i legendy, autorowi zawsze udało się zawrzeć w niej jakieś opinie o sobie. Celem każdej z tych książek nie było omówienie rzeczonego tematu; była nim autoreklama. Nigdy wcześniej sobie tego nie uświadamiałem. Przypisywałem moją reakcję wpływowi don Juana. Pytanie, które sobie stawiałem, brzmiało tak: czy to on wpływa na mnie tak, że coś takiego dostrzegam, czy też rzeczywiście istnieje jakiś obcy umysł, który dyktuje wszelkie nasze poczynania? Siłą rzeczy odruchowo znów popadłem w negację, i niczym wariat zacząłem po kolei przechodzić od negacji do akceptacji i tak w kółko. Coś we mnie wiedziało, że bez względu na to, do czego pije don Juan, jest to fakt energetyczny; jednak inny wewnętrzny głos mówił, że to wszystko brednie. Wynikiem tych wewnętrznych zmagań były bardzo złe przeczucia, wrażenie, że zawisło nade mną wielkie niebezpieczeństwo. Przeprowadziłem szeroko zakrojone badania, poszukując śladów koncepcji latawców w innych kulturach, ale nigdzie nie udało mi się znaleźć żadnej wzmianki na ten temat. Wyglądało na to, że don Juan jest jedynym źródłem informacji w tej materii. Kiedy zobaczyłem się z nim następnym razem, natychmiast przeszedłem do tematu. – Robiłem, co mogłem, by podejść do tego zagadnienia racjonalnie – powiedziałem – ale nie mogę. Są takie chwile, kiedy absolutnie się z tobą zgadzam w kwestii drapieżców. – Skup swoją uwagę na ulotnych cieniach, które obecnie widzisz – odrzekł don Juan z uśmiechem.

152

Powiedziałem mu, że owe ulotne cienie staną się końcem mojego racjonalnego życia. Widziałem je wszędzie. Od czasu gdy wyszedłem wówczas z jego domu, nie byłem w stanie zasnąć po ciemku. Spanie przy włączonym świetle w ogóle mi nie przeszkadzało. Jednak z chwilą gdy je gasiłem, wszystko dokoła mnie zaczynało skakać. Nigdy nie dostrzegałem kompletnych postaci ani kształtów. Widziałem jedynie ulotne, czarne cienie. – Umysł latawca jeszcze cię nie puścił – rzekł don Juan. – Został ciężko ranny. Robi wszystko, by zreorganizować swoją relację z tobą. Ale coś w tobie zostało na zawsze przerwane. Latawiec o tym wie. Prawdziwe niebezpieczeństwo leży w tym, że umysł latawca może zwyciężyć, doprowadzając cię do wyczerpania i zmuszając do zarzucenia dalszej walki, jeśli dobrze rozegra kartę sprzeczności pomiędzy tym, co on ci mówi, i tym, co ja ci mówię. Bo widzisz, umysł latawca nie ma konkurencji – ciągnął dalej don Juan. – Kiedy coś orzeka, zgadza się z własnym zdaniem i każe ci wierzyć, że zrobiłeś coś wartościowego. Umysł latawca powie ci, że to, co ci mówi Juan Matus, to wierutne bzdury, po czym ten sam umysł zgodzi się ze swym własnym stwierdzeniem. A ty powiesz: “Tak, oczywiście, że to bzdury”. W taki właśnie sposób zostajemy pokonani. Latawce są niezbędnym elementem wszechświata – ciągnął – i należy je traktować tak, jak na to zasługują – jako istoty potworne i budzące grozę. Dzięki nim wszechświat wystawia nas na próbę. Jesteśmy energetycznymi sondami, stworzonymi przez wszechświat – mówił dalej, jak gdyby nie zdawał sobie sprawy z mojej obecności – a ponieważ posiadamy energię obdarzoną świadomością, jesteśmy środkiem, dzięki któremu wszechświat staje się świadom samego siebie. Latawce to nieprzebłagani rywale. Tylko tak można ich postrzegać. Jeśli nam się uda, wszechświat pozwoli nam trwać dalej.

[...] – Twoje zadanie na dziś – powiedział nagle złowróżbnym tonem – to jedna z najbardziej tajemniczych rzeczy w magii, coś, co wykracza poza język, poza wyjaśnienia. Byliśmy dzisiaj w górach, rozmawialiśmy, ponieważ tajemnica magii musi być okraszona sprawami przyziemnymi. Musi wyrastać z niczego i do niczego powracać. Oto sztuka wojowników w podróży: przejść przez ucho igielne nie zauważonym. Tak więc przygotuj się i oprzyj plecy o tę skalną ścianę; usiądź od krawędzi najdalej, jak możesz. Będę przy tobie na wypadek, gdybyś miał zasłabnąć albo spaść. – Co planujesz, don Juanie? – zapytałem, a trwoga w moim głosie była tak wyraźna, że sam zdałem sobie z tego sprawę i zacząłem mówić ciszej. – Skrzyżuj nogi i wejdź w wewnętrzną ciszę – powiedział. – Powiedzmy, że chcesz się dowiedzieć, do jakich artykułów mógłbyś zaglądnąć, by znaleźć argumenty za lub przeciw proponowanej przeze mnie tezie, którą masz zweryfikować w swoim środowisku akademickim. Wejdź w wewnętrzną ciszę, ale nie zasypiaj. To nie będzie podróż po mrocznym morzu świadomości. To widzenie z wewnętrznej ciszy. 153

Było mi raczej trudno wejść w wewnętrzną ciszę bez zapadania w sen. Walczyłem z przemożnym pragnieniem zaśnięcia. W końcu udało mi się i stwierdziłem, że spoglądam na dno doliny z otaczającej mnie nieprzeniknionej ciemności. A potem zobaczyłem coś, co zmroziło mi krew w żyłach – gigantyczny cień, szeroki może na pięć metrów, który skakał w powietrzu, po czym wylądował na ziemi z niesłyszalnym, głuchym tąpnięciem. Poczułem to tąpnięcie w kościach, ale go nie usłyszałem. – Są naprawdę bardzo ciężkie – powiedział mi don Juan do ucha. Z całych sił trzymał mnie za lewe ramię. Widziałem coś, co wyglądało jak wijący się na ziemi bagienny cień; chwilę później cień wykonał kolejny potężny skok, przelatując w powietrzu może piętnaście metrów, po czym znów wylądował na ziemi z tym samym złowieszczym, niesłyszalnym tąpnięciem. Walczyłem, by nie utracić koncentracji. Byłem tak przerażony, że nie da się tego opisać słowami. Nie odrywałem oczu od cienia skaczącego po dnie doliny. Następnie usłyszałem bardzo specyficzne buczenie, mieszaninę odgłosu trzepoczących skrzydeł i trzeszczenia radia, które nie zostało dokładnie dostrojone do częstotliwości odbieranej stacji; chwilę potem nastąpiło kolejne głuche tąpnięcie, którego nigdy nie zapomnę. Don Juanem i mną wstrząsnęło do głębi – monstrualny, czarny, bagienny cień wylądował tuż przy nas. – Nie bój się – nakazał mi don Juan władczym głosem. – Utrzymuj wewnętrzną ciszę, a on odejdzie. Trząsłem się od stóp do głów. Nie miałem cienia wątpliwości, że jeśli nie utrzymam wewnętrznej ciszy, bagienny cień przykryje mnie niczym koc i zadusi. Nie rozpraszając otaczającej mnie ciemności, wrzasnąłem na całe gardło. Nigdy nie byłem taki wściekły, tak bezgranicznie sfrustrowany. Bagienny cień wykonał kolejny skok, wyraźnie w kierunku dna doliny. Dalej wrzeszczałem, potrząsając nogami. Chciałem strząsnąć z siebie to coś, co mogło nadejść, żeby mnie pożreć. Moje pobudzenie nerwowe było tak silne, że straciłem rachubę czasu. Być może straciłem przytomność. Kiedy doszedłem do siebie, leżałem w łóżku w domu don Juana. Dokoła czoła miałem owinięty ręcznik, namoczony w lodowato zimnej wodzie. Trawiła mnie gorączka. Jedna z towarzyszek don Juana natarła mi plecy, piersi i czoło terpentyną, ale nie przyniosło mi to ulgi. Gorączka, która mnie trawiła, pochodziła z mojego wnętrza. Wywołały ją wielki gniew i niemoc. Don Juan się śmiał, jak gdyby to, co się ze mną działo, było najzabawniejszą rzeczą pod słońcem. Bez końca wybuchał długimi salwami śmiechu. – Nigdy bym nie pomyślał, że weźmiesz sobie widok latawca tak bardzo do serca – powiedział. Ujął mnie za rękę i poprowadził na tyły domu, po czym wepchnął do wielkiej wanny z wodą, tak jak stałem – ubrany, w butach, z zegarkiem na ręku, ze wszystkim. – Mój zegarek, zegarek! – wrzasnąłem. Don Juan skręcał się ze śmiechu. – Nie powinieneś nakładać zegarka, gdy do mnie przyjeżdżasz – powiedział. – Teraz masz spieprzony zegarek! Zdjąłem zegarek i odłożyłem go z boku wanny. Przypomniałem sobie, że jest wodoszczelny i nic mu się nie stanie. Kąpiel w wannie niezwykle dobrze mi zrobiła. Kiedy don Juan wyciągnął mnie z lodowatej wody, odzyskałem nieco panowanie nad sobą. – Cóż za niedorzeczny widok! – powtarzałem ciągle, niezdolny powiedzieć nic więcej. Drapieżca, którego opisywał mi wcześniej don Juan, nie był istotą przyjazną. Był niesamowicie ciężki, wulgarny, zobojętniały. Odczuwałem jego pogardę dla nas. Było pewne, że skruszył nas już całe wieki temu, przemieniając, jak powiedział don Juan, w istoty słabe, bezbronne i potulne. Zdjąłem moje mokre rzeczy, okryłem się poncho, usiadłem na swoim łóżku i najzwyczajniej w świecie zacząłem płakać jak dziecko; nie był to jednak żal nad sobą. Miałem mój wielki gniew i moją niezachwianą intencję, które nie pozwolą im mnie pożreć. Płakałem z żalu nad moimi bliźnimi, a zwłaszcza nad ojcem. Do tamtej chwili nigdy nie wiedziałem, że tak bardzo go kocham. – Nie miał żadnych szans – usłyszałem powtarzane przez siebie w kółko te same słowa, zupełnie tak, jakby mówił to ktoś inny. Mój biedny ojciec, najukochańsza istota, jaką znałem, tak czuła, tak delikatna, tak bezbronna ! ! ! Carlos Castaneda- „Aktywna strona Nieskończoności”

154

PROSZĘ MTJ-TA ABY CHOCIAŻ POKAZAŁ MI JAKIŚ OBRAZ LATAWCA , MOŻE BYĆ FOTOGRAFIA .

Przez całą noc działo się bardzo wiele . Niestety ! Zapamiętałem tylko jeden epizod . Oni chyba nie maja fotografii Latawców , więc ich mi nie pokazali , chyba ? . Na szczęście u Nich zobaczyć to to samo co spotkać. Trenujemy ucieczkę albo uciekamy , terenowym samochodem , trudno odróżnić to w tamtym świecie. Jedziemy bardzo ostro . Prowadzi „bliski krewny” jako pilot moja „żona” ( w Realu ani kierowca ani pilot nie maja pojęcia gdzie jest stacyjka w samochodzie ) . Jednym słowem, prowadzą pomarańczowi zwiadowcy . Ja siedzę z tyłu po lewej stronie, jak się okaże za chwilę, jestem pilotem jazdy do tyłu ! Jedziemy ulicą . Wchodzimy w ostry zakręt bez hamowania , wyrzuca nas na prawą stronę poza ruchome bariery ( Takie biało czerwone , stożkowate, którymi oddziela się czasem miejsca na które nie mogą wjeżdżać samochody ). Krzyczę do kierowcy żeby cofnął samochód, otwieram swoje drzwi i pilotuję go do tyłu . Drzwi otwierają się jak w starej Syrence (kuro łapce). Nasz kierowca jest zdziwiony, że ja chcę aby się cofnął , widać pomarańczowi jeżdżą tylko do przodu ! Jednak posłuchał mojej rady , zaczynamy jechać do tyłu , uderzam drzwiami w jedną z tych barier ale bariera jest jakaś miękka i ciemna , wygląda zupełnie inaczej niż bariery widziane od strony ulicy . Cofnięcie pozwala nam znowu wyjechać poprzez wyłom w barierach, na drogę . Kierowca przyspiesza maksymalnie , omal nie wyleciałem razem z drzwiami . Udaje mi się przytrzymać przedniego fotela i zatrzasnąć drzwi Teraz to już naprawdę uciekamy ! Dojeżdżamy do Parku . Oni mówią mi żebym wysiadł i spróbował biec wzdłuż ogrodzenia , prawym skrajem Parku w górę . Oni terenówką spróbują przejechać przez Park. Spotkamy się po drugiej stronie . Niestety , kiedy docieram do bramy wyjazdowej , po drugiej stronie , nikt na mnie nie czeka . Rozglądam się , na drodze prowadzącej przez Park widać ślady kół. Czyżby pojechali nie czekając na mnie ?

Budzę się . Niezłe szkolenie, jak dla komandosów , zero litości ! Mam sobie radzić sam i to w każdych warunkach? Ten cały trening zmienił się przy „barierach” na zabawę w śmierć i życie ! Fakt że zwiadowcy wiele zrobili aby się mnie pozbyć a może żle ich oceniam , może oni wzięli pościg na siebie chcąc mnie ocalić ? Może przejście przez Park nie jest takie bezpieczne jak nam się wydawało ? Szczególnie dla żywych ! Trudno ocenić co to było , trening czy ucieczka przed Latawcem !!! Ale gdzie był ten Latawiec ???

155

MYŚLENIE JEST NAJPOWOLNIEJSZYM ZE SPOSOBÓW POZNANIA JAKI JEST NAM DOSTĘPNY . JEDNYM Z NAJSZYBSZYCH, JEST DOŚWIADCZENIE BYCIA.

Dwie noce bez możliwości zapamiętania snów . Kolejna brama? Przeszkoda?

Wymuszam, próbą dostrojenia, powstanie hipnagogów .Często są zwiastunem następnej serii snów . -Mężczyzna o południowej karnacji w niedopiętej koszuli . Cała szyja mokra od potu .

-Idę po prawej stronie ulicy . Przede mną dziewczyna, idzie wzdłuż okien wystawowych księgarni . Jest ubrana na szaro , ma nawet szare spodnie . W oczy rzucają się zbyt szerokie biodra .

-Pytam wiewiórkę ; a gdzie jest wzorzec twojego futerka ?

-Spoglądam w dół na wielką szklaną beczkę . W beczce jest zatopione wiele przedmiotów. Nawet jakieś drzwi . Mówię na głos ; tam został mój MPJ(!) , mając na myśli że uwiązł w zamku od tych utopionych drzwi .

- Była jeszcze jakaś duża futrzana płaszczyzna ale nie wiem o co chodziło . Z tym okresowym zanikaniem snów jest tak jak z utratą dostrojenia w starych radiach . Odbiornik co jakiś czas się odstraja i następuje cisza albo biały szum . Ja nazywam to przeszkodą albo bramą. Dostrajam się wtedy jak do wyjścia w „poza” . Najczęściej dostrojenie następuje już w czasie wibracji i hipnagogów . Następnej nocy rozpoczyna się seria snów z zupełnie innej beczki . Chciałbym wierzyć że każde następne dostrojenie jest o ton wyższe od poprzedniego .To tak jakby na poziomie hipnagogów pokazywały się elementy kodujące następny cykl podróży sennych .

Kiedy mam blokadę śnienia najczęściej na jawie mam dziwne stany świadomości . Tak właśnie było i tym razem . Chodząc ulicą miałem wrażenie że to nie jest mój świat i że to jest tylko czasowe dostrojenie . Trochę mnie nawet bawiło zaangażowanie innych w to co uważają za jedyną , istniejącą rzeczywistość . Cały dzień chodziła ze mną myśl że ; Myślenie jest najwolniejszym sposobem doświadczania rzeczywistości . Bycie jest o wiele szybsze !

156

I ten MPJ , co to miało by znaczyć ? Moja Przewodnia Jażń czy Pierwotna a może Początkowa? To chyba wszystko na raz .

MOJE DZIEWIĄTE WYJŚCIA . Po dostrajaniu zeszłej nocy nie wiem czego mam się spodziewać dlatego też pozostawiam MTJ-towi wolna rękę .

Idę trawersem po wysokiej skarpie . W dole rozłożyło się spore miasto, jest po lewej stronie u podnóża tej zamkowej góry . Omijam resztki ścian po zburzonym , tak mi się początkowo wydaje , zamku . Aby ominąć taką ścianę a może przyporę muszę zejść na dół w lewą stronę a potem znowu iść w prawo do góry . Widzę w trawie, porozrzucane kilka owoców mango ( Znowu mango ? Naprawdę nie wymyślam!) . Kilka jest rozbitych , kilka rozdeptanych .Jeden jest cały . Przewracam go butem . Niestety pod spodem jest zgniły . Myślę sobie , pewnie miejscowe złodziejaszki ukradły skrzynkę mango, z jakiegoś dostawczaka . Przynieśli tutaj , tylko pewnie takie owoce niezbyt im smakowały . Może były niedojrzałe a może spodziewali się czego innego . Omijam następny występ muru . Tu leży w trawie jeszcze więcej owoców , na dodatek wszystkie całe . Biorę jeden do ręki , trochę za miękki ale zdrowy i czysty . Znalazłem jeszcze dwa i wziąłem ze sobą. Niepostrzeżenie , otwarta przestrzeń przeszła w pomieszczenia w amfiladzie . Przechodzę od jednego do drugiego. Po lewej stronie okna zwrócone w stronę miasta .Po prawej , rodzaj gabinetów, jak w kawiarni albo restauracji , nie są oddzielone od wspólnego korytarza żadnymi drzwiami . Wewnętrz każdego z nich stoi stół , wszędzie leży mnóstwo jedzenia . Jest porozrzucane , pudełka są porozrywane, butelki powywracane. Zabieram z sobą butelkę wysokogatunkowej oliwy i jakieś ciasto w rozerwanym pudełku . Ciasto też jest nie napoczęte. Oglądam butelkę z jakimś napojem ale rezygnuję z jej wzięcia bo nigdy nie wiadomo czy do środka jakiś dowcipniś czegoś nie nalał . Całość otoczenia przypomina restaurację a jeszcze bardziej opuszczony punkt rozdawania żywności . Dziwnie niepostrzeżenie , przyłącza się do mnie druga osoba . Tak jakby chciała pomóc mi wyjść stąd z całym tym łupem . Trochę mi głupio . Tłumaczę się że to i tak by się zmarnowało . Przewodnik nie zaprzecza i prowadzi mnie do wyjścia. Mijamy portiera/strażnika który w ogóle nie reaguje na naszą obecność . Wychodzę z budynku drzwiami w lewo . Jestem na zewnątrz , jestem znowu sam . Wciąż zmagam się z tym otwierającym się pudełkiem z ciastem . Budzę się .

157

Analizuję wszystko na świeżo . Cały czas szedłem ze wschodu na zachód. Zabrałem ze sobą sporo tego jedzenia ale ręce mam dalej wolne . Nigdzie tego jedzenia nie powkładałem bo nie miałem ani toreb ani przepastnych kieszeni . Nie jest mi ciężko ani niczego nie zjadłem . Wygląda na to że każdą z tych rzeczy przyłączyłem do swojego ciała kiedy tylko ją przygarnąłem do siebie ! Położyłem się spać po póżnej kolacji więc nie byłem głodny , co więcej nawet po przebudzeniu czułem jeszcze pełny żołądek . Symbolika rzeczy które do siebie przygarniałem nie jest trudna do odgadnięcia . Ale sam proceder jest nieco krepujący . Trochę zapobiegliwość a trochę łapczywość , niestety nie robiłem tego z głodu. Moim jedynym usprawiedliwieniem jest chęć niedopuszczenia do tego aby coś dobrego się zmarnowało. Widać nawet taka intencja zdobycia czegokolwiek w „ poza” jest AKCEPTOWALNA !

Mango które było dla mnie znakiem przymierza , wręcz komunii z istotami w ”poza” , w tym świecie poniewiera się w trawie . Wygląda na to że tu muszą mieszkańców tej krainy zachęcać do bycia szczęśliwymi . Nikt tu tego nie pragnie ! ? U nas wszyscy pragną szczęścia bo nikt go nie może posiąść na stałe a tu widać wszyscy są szczęśliwi i nikt szczęścia ani mądrości nie chce w niarze ! Może do osiągnięcia takiej mentalności potrzebne jest zburzenie zamku na górze dominującej nad miastem ? To miasto mimo że w dole, jest po lewej a porzucona góra jest po prawej ! Czym bardziej ku zachodowi destrukcja zamku jest mniejsza i owoce w lepszym stanie . Niedawno porzucone ? Pewnie i tu dotrze ruina za jakiś czas . Szli na zachód ku krainie Marthy i rozrzucali wszystko co mogło im służyć do podtrzymania wygodnego życia, rozsądku i szczęścia . Nie docenili tego co mieli , poszli doświadczać . Odeszli na zachód doświadczać władzy nad innymi i przemocy wobec innych !

*

*

*

A w wielkiej cenie pośród nich będą płótna mazane olejami barwnymi kamień ryty mozolnie i co nazwą myślą głęboką a jest ślepca skowytem przed którym kroplę światła skryto Kiedy serca pogubią razem będą nazywać słabość i cnotę 158

mądrość po twarzach marszczonych poznając

Powstali tedy ludzie Chama mówiąc Bojażliwym

damy schronienie z mułu

tej ziemi

damy mowę którą płakać będą nad swymi grobami

Pozazdrościł Cham płaszcza gwiezdnego który ojcowie nosili pod zgrzebnym odzieniem dobroć ich za słabość wziął odepchną precz

Odtąd nie było nic co gdy dotkną w błoto by się nie przemieniło

Słowa perzem przerosły duszącym

_____________________________________________________________________

Może to my ,z przed tysiącleci ?

CAŁY DZIEŃ PAMIĘTAM ABY PRZED ZAŚNIĘCIEM UMÓWIĆ SIĘ Z MTJ-TEM NA JAKIEŚ PLOTKI ZWIĄZANE Z BEATYFIKACJĄ J.P. II .

Niestety kiedy tylko wieczorem przyłożyłem głowę do poduszki , zasnąłem snem nieprzespanym .

Coś mi się śniło ale z całego snu zapamiętałem tylko krótki epizod. Ktoś mówi że moje nazwisko ( wymawia je prawidłowo) brzmi tak ziemiańsko . W czasie snu odbieram to stwierdzenia jak ukłon w moją stronę . Dla mnie ziemiańsko znaczy arystokratycznie , w najgorszym razie szlachecko. Dopiero po przebudzeniu dociera do mnie że ziemiańsko znaczy tyle co z planety Ziemia . Swoją drogą ciekawe kim był ten który zwrócił uwagę na moje ziemskie pochodzenie ? 159

Jest piąta rano ! Chyba się wyspałem ( u mnie to ewenement) . No to się podostrajam .

DROGI MTJ-CI A MOŻE BY TAK W DNIU BEATYFIKACJI , JAKIEŚ WARIACJE NA TEMAT J.P.II , N’EST – CE PAS ?

Idę wzdłuż ogromnego gmachu ( jeszcze większy niż lubelski teatr w wiecznej budowie) . Budynek jest wielopiętrowy , jeszcze bez okien , nieotynkowany . Ściany wykonano z czerwonej cegły . Myślę , nieco zdziwiony, przecież mówili że w „poza” są stosowane dziwne nieziemskie technologie , sam nie widziałem niczego w „poza” w trakcie budowy . Czasem widuję coś w ruinie . A ten budynek jest z wypalonych, glinianych, zupełnie ziemskich cegieł ! Dopiero kiedy mijam gmach ( jest z mojej prawej strony) nieziemskość tego Świata ujawnia się w całej pełni. Rusztowania są ze szkła albo z powietrza !!! Na wysokości piątego , szóstego piętra , na tym powietrznym , napowietrznym rusztowaniu stoją marmurowo/kredowo białe rzeżby . Myślę sobie że to jakieś detale do ozdoby elewacji ale budynek jest w stanie surowym wiec jeszcze trochę za wcześnie na ten etap .Może to coś do zainstalowanie w środku ? Natychmiast znajduję się we wnętrzu budynku .Wnętrze jest już w większej części wykończone . Przypomina naszą galerię handlową . Obok jakiegoś stoiska, patrząc z mojej strony, po jego prawej stronie , widzę dziewczynę w stroju podobnym do harcerskiego . Ma nawet na nogach grube getry do kolan . Dziewczyna wykonuje dziwaczny taniec do niesłyszalnej dla mnie muzyki . Gdyby nie to że stoi na własnych nogach i się nie przewraca, myślałbym że ma atak padaczki . Szczególne , kanciaste ruchy biodrami są jak się domyślam , istotą tego pląsu ! Podchodzę do otworu w zewnętrznej ścianie . Jeszcze nie zabudowanego drzwiami . Kiedy wychylam się nieco, aby zobaczyć co jest za nim na zewnątrz , wzdragam się na tyle silnie aby to odczuć nawet w swoim fizycznym ciele (na szczęście nie odstraja mnie , utrzymuję ostrość obrazu ). Przyglądam się co też mogło wzbudzić we mnie taką silną reakcje ? Zamiast bariery zabezpieczającej otwór w ścianie z jego progu wystają ostre jak brzytwy kawałki granitu .Cofam się . Po chwili znajduję się przy wyjściowym otworze. Tu też jeszcze nie założono drzwi . Tyle tylko że ten otwór jest ogromny . Część otworu, ta po jego lewej stronie jest udostępniona wchodzącym i wychodzącym, natomiast po prawej stronie otwór jest zablokowany do jednej piątej swojej wysokości murkiem z ułożonych na sobie, bez użycia spoiwa, kawałków granitu . Kamienie leżą na płasko , nie szczerzą swoich ostrych krawędzi ku górze . Dodatkiem do muru są strażnicy . Zawracam do środka , jeszcze nie mam zamiaru stąd wychodzić . Idę zobaczyć , podobno jakąś wyjątkową rzeżbę . Wszyscy tu mówią, że to przepiękna, chociaż amatorska robota ! Odnajduję posąg na którymś z wyższych pięter , jest ulokowany tuż za zakrętem głównego korytarza( skręt w lewo) . Dzieło jest niczego sobie , rozmiarów człowieka ale niestety , nie 160

dane mi jest podziwiać głowę a tym bardziej twarz posągu, ponieważ inna wielka amatorka upiększania, powiesiła nad posągiem zwisającą roślinę w ten sposób, że liście spowijają całą głowę rzeżby . Schodzę na dół . Mijając kolejny , nie zabudowany otwór, spostrzegam wystającą ponad próg , głowę . Jak się domyślam , mężczyzny którego reszta ciała musi znajdować się poniżej podłogi parteru . Mężczyzna coś mówi czy nawet śpiewa ale wygląda to tak jakby szczekał . W tych swoich paroksyzmach jest podobny do tańczącej harcerki. Postanawiam zbadać tę sytuację bliżej . Z pełną naturalnością wylatuję przez ten otwór na zewnątrz .Wirując opadam na podwórko poniżej . Ostrość mojego wzroku i dostrojenie ogniskowej moich żrenic do betonowego podłoża podwórka jest tak duże że widzę bardzo wyrażnie wszystkie ziarnka piasku leżące na betonowych sześciobocznych płytach jakim jest wyłożone. Lecę w lewo w stronę drzwi prowadzących do jakiejś suteryny . Wygląda tu jakoś tak . . . . niezbyt reprezentacyjnie. Myślę sobie że jak mnie ktoś zaczepi to powiem że szukam dzieci które , jak mi się wydało tu przybiegły . Takie gadki zawsze działają rozbrajająco . Zaglądam do środka . Na łóżkach , narach ustawionych w kilku rzędach siedzą bez ruchu mężczyźni . Wyglądają na nielegalnych imigrantów . Jest mi trochę głupio bo wszystkie oczy są wpatrzone we mnie z przestrachem . Teraz jestem już na zewnątrz , idę chodnikiem biegnącym po lewej stronie ulicy( tak jakbym wracał z wycieczki ) . Przede mną na chodniku stoi mężczyzna w średnim wieku o europejskich rysach twarzy . Jest Irlandczykiem * (!) !!! Kiedy zbliżam się do niego odwraca się i idzie przede mną . Trochę to wygląda jakby mnie prowadził . Mężczyzna jest coraz wyższy . Ażeby mieć swoją głowę , mniej więcej , na wysokości jego głowy muszę wzlatywać do góry i wznosić się powoli coraz wyżej ! W pewnym momencie mężczyzna jest już tak ogromny że uliczne latarnie sięgają mu do kolan ! Cała ta historia zaczyna mi się nudzić , czuję się zniecierpliwiony , zwalniam .( Typowy dla mnie objaw w sytuacjach kiedy dostrojenie przekracza moje możliwości adaptacyjne ). Mężczyzna zatrzymuje się i odwraca twarz w moją stronę . Zachęca mnie gestem głowy abym szedł za nim . Zaczynam się budzić , zanim się jednak odstroję czynię jeszcze jedno spostrzeżenie . Szare ubranie które miał początkowo mężczyzna na sobie wraz z rozciąganiem się do rozmiaru, wciąż rosnącego ciała stawało się coraz jaśniejsze aż na końcu przybrało jednolicie biały kolor !

I co Pan na to powie , Panie Tomaszu ? Błogosławieni ci którzy uwierzyli dotknąwszy a co dopiero ci którzy nawet nie ujrzawszy Go , uwierzyli . Nowy Święty , jeszcze nie do końca zegregoryzowany ? Ja tak sobie myślę ,że ten budynek to dom dla J.P.II jaki montuje mu cała ludzkość , on wyrażnie wybiera się w nieco innym kierunku ( idzie do Urodzajnej Krainy bo jest jej pełnoprawnym obywatelem) i najwyraźniej nie ma zamiaru dać się tym maniakom zamknąć w ich Egregorycznej Budowli . Budowniczym nie chodzi o jego konkretną osobę (zakryta głowa) oni po prostu potrzebują pięknej figury , być może retorycznej .Ten gmach nosi pewne cechy pułapki ; barykady , maniacy , okna i drzwi z których można wypaść albo się pokaleczyć . Pułapka dla wszystkich włącznie z „afgańskimi” imigrantami , pewnie skrycie wykorzystywanymi do budowy tego ”pięknego „ obiektu ? Mnie się bali tak jak wszyscy nielegalni emigranci świata, boją się każdego kto nie przypomina ich nadzorcy .

161

____________________________________________________________________ *Irlandia, irl. Éire, ang. Ireland Éire od protoceltyckiego *Īweriū – "urodzajne miejsce" lub "miejsce Eriu".

DAŁEM MTJ-TOWI WOLNĄ RĘKĘ !

Przy okazji wiosennych porządków odkryłem że w beczce za domem , przykrytej jakimś starym pudłem, pływają dwa karpie . Zostały ze świąt? Karpie są dziwne , dłuższe niż normalnie , bardzo duże . Długość nie jest naturalna ma związek z blizną jaką każdy z nich ma w poprzek ciała .Wygląda ona tak jak przerost kory przy szczepieniu drzew . Rybie blizny przerasta tkanka łączna . Widok ten budzi we mnie obrzydzenie . Czyżbym robił w zimie jakieś eksperymenty z przeszczepianiem karpiom fragmentów ich pobratymców ? Oprócz tych dwuch karpi w beczce pływa sporo karpiowego narybku . Bardzo sympatyczne karpiki . Mam sporo suchego chleba to im nakruszę do wody . Mam też jakiś preparat , suszone robaki ? Trochę jak bulion w kostce tylko że wielkości pudełka po paście do butów . Jak się ten krążek wrzuci do wody to powoli rozmaka i rozpada się na poszczególne dżdżownice. Co więcej po, drugiej stronie domu w ocynkowanej wanience odkrywam jakieś inne rybki . Początkowo mam pomysł aby je połączyć ( wiem , wiem to słowo brzmi dwuznacznie ale mam na myśli trzymanie ich razem , w beczce ) ale mam obawy czy się nie pozjadają. Na razie decyduję się trzymać je w oddzielnych pojemnikach . Odchodzę sprzątać dalej .

W domu piszę książkę kucharską , właściwiej było by powiedzieć że zapisuję zdania , ponieważ ktoś mi je dyktuje. - Na Świecie jest trzynastu Cesarzy ! Nie za dużo ? Pytam . Ja myślałem że dwóch albo trzech ? - Jest jeszcze wielu innych o których nie słyszałeś ! Teraz zapisuję wskazówki do podania jakiejś potrawy . Normalnie składłaby się z ryżu i mięsa . Ale w tej mięso może zostać , przez nieznajomość rzeczy, zastąpione makaronem ! Ja lubię raczej mięso albo ryby ale w końcu, książki kucharskie pisze się dla innych a nie dla siebie . Ponadto , już zdążyłem się zorientować że tu nie chodzi o dodatek jakim jest mięso ale o to aby nie zmieszać ryżu z makaronem !

Budzę się trochę wcześniej niż zwykle . Myślę !!! Niezły ze mnie inżynier .

162

Wczoraj trafiłem w Jogasutrach Patandżalego na ciekawy fragment . Komentator tekstu zaznacza że Patandżali w żadnym miejscu nie mówi że ćwiczenie jogi ma się odbywać w kucki ! Joga to praca z umysłem . Wszystkie inne wymagania ; postawa , motywacja , brak splamień itp. służą jedynie jako stabilizacja umysłu przed wprowadzeniem go w najprawdziwszy TRANS ! Wspomina też o odczuciu , na pewnym etapie treningu , dwoistości . Zaznacza, że potem następuje ponowne scalenie ponieważ joga jest unią z bóstwem ( nie definiuje jak powinniśmy tę Uniwersalną Świadomość nazywać . ( Y za to go lubię ).

Znowu zasypiam . Przychodzę w odwiedziny do swojej siostry . Witamy się wylewnie jak to siostra z siostrą ! ( Tak , tak , znowu jestem kobietą ) - Ty to zawsze masz wszystko nowe . Mówi do mnie i zagląda do siatki którą przyniosłam . W siatce są dziecięce ubranka . Siostra dodaje : - Lepiej udawać że się robi coś nowego niż to naprawdę robić ! Po pierwsze to szybsza metoda a po drugie na koniec efekt każdej roboty jest identyczny !!! A o ile mniej się człowiek napracuuuje !

I z ta Salomonową radą pozostawiam Państwa . Oddany Państwu - J.B.

Proszę jeszcze tylko zwrócić uwagę, że tak naprawdę to są sny na jeden temat . Dualizmy w różnych aspektach i konfiguracjach . Pouczenie jest oczywiste , dualizmów nie należy łączyć bo powstała po połączeniu jedność / suma nigdy nie jest lepsza od najlepszego ze składników Bo to co powstanie z połączenia dualizmów jest : Niebezpieczne ( ryby się mogą nawzajem pożreć ) Obrzydliwe ( rybie mutanty ) Opresyjne i feralne ( 13 cesarzy) Bezsensowne ( spróbujcie zjeść ryż z kluskami ? ) Asekuranckie ( siostry ) Czyli nie próbujmy tworzyć syntez bo się na tym przejedziemy . Pozostaje nam w eksploracji stosować jedyną sensowną metodę . Znależć to co zostało rozszczepione na skrajności, przez nasz sposób percepcji . Ale UWAGA : SUMA NIE JEST CAŁOŚCIĄ !!!!!!!!!

163

Dzisiejszej nocy nic specjalnego , może poza jednym wyjątkiem . Oglądałem kopertę na której było napisane ; ŚCIŚLE TAJNE . Koperta miała obciętą lewą krawędź i była pusta !

POPROSIŁEM MTJ-TA O PÓJŚCIE TROPEM ŚCIŚLE TAJNEGO PISMA .

Jakieś przemarsze przez pola , jakieś zabiegi na kobiecie ochotniczce . Na jej ciele musiałem zaprezentować swoje umiejętności ! Na koniec podróży, dokonałem we śnie interpretacji tego co mi się śniło !!! (Proszę jeszcze nie dzwonić po pogotowie, proszę czytać dalej !) Kiedy się obudziłem, gotową interpretację miałem na ustach !

GŁĘBIA NASZEGO JESTESTWA ULEGŁA POWIĘKSZENIU . TERAZ DOBRO I ZŁO , PRAWDA I FAŁSZ, BĘDZIE WNIKAŁO W STRUKTURĘ NASZEGO BYTU ZNACZNIE GŁĘBIEJ .

Czyżby to treść ściśle tajnego pisma? Wracając do zabiegu jaki wykonałem . Przeprowadziłem go przed jakąś „komisją” na kobiecie , ochotniczce(?) . Zabiegu dokonałem w górnej szczęce kobiety , po mojej lewej stronie ( jej prawa). Do wypreparowanych trzech otworów w kości jej szczęki, przymierzyłem jakiś sztuczny element . W czasie przymierzanie , ściślej , przy wyjmowani przymierzanego elementu wypadł ze środkowego otworu kawałek kości .Mówię do autoryzującego mój zabieg : - Teraz to już nic z tego nie będzie! Z mojego doświadczenia wynika, że tego sztucznego elementu teraz już się nie da zainstalować na stałe . Autoryzujący ten zabieg twierdzi że jest wręcz odwrotnie i to ja jestem w błędzie ! Mówi abym zajrzał do tego ubytku w kości, który właśnie się powiększył podczas przymierzania . Mam zwrócić uwagę że mimo wyłamanie sporego fragmentu kości, ubytek wcale nie krwawi . Przyznaję mu rację , wygląda na to, że to nie było dla niej traumatyczne . 164

Autoryzujący tłumaczy dalej ; - Ten ubytek w niczym nie przeszkadza . Ukazuje nawet jeszcze lepiej stopień szczerości i uczciwości tej kobiety . Kiedy przyglądam się bliżej środkowemu otworowi , w szczęce kobiety, spostrzegam kontem oka ,że na jej ubrani otworzyła się okrągła dziura, przez którą widać okolicę mostka ( na jej klatce piersiowej) . To właśnie ta skrywana intymność o której mówił przed chwilą , nadzorujący zabieg . Jest jakaś niezrozumiała dla mnie łączność pomiędzy otworem w górnej szczęce a otworem w ubraniu . Dziwny wydaje mi się również ten , samo dopasowujący się implanto – most , trój wtykowy . I właśnie w tym momencie zaczynam tworzyć interpretację dzisiejszych snów , snów których końcowym elementem był zabieg który przeprowadzałem przed chwilą . Jestem trochę zaskoczony zaufaniem, jakim osoba autoryzująca zabieg oraz „komisja” obdarzyła mnie, a może to po prostu z ich strony , zupełny brak empatii w stosunku do ludzi . Przecież ja jestem tylko Podróżnikiem samoukiem .

KOLEJNA NOC . TYM RAZEM BEZ ŻADNYCH PLANÓW .

Prowadzę chór . Solistą ma być młody Hindus . Orkiestra zaczyna grać . Ja mam duże wątpliwości co do pomysłu aby Hindus śpiewał po polsku . On mówi po polsku ledwie zrozumiale . Orkiestra odegrała wstęp i zaczyna grać główny temat . Wszyscy czekają aż solista zacznie śpiewać . Hindus milczy ! Orkiestra wykonała główny temat i powtarza wszystko od początku . Kiedy znowu przychodzi moment w którym solista ma zaśpiewać , Hindus otwiera usta i wydaje z siebie piękny czysty dźwięk, śpiewa świetną polszczyzną , bez obcego akcentu !

Komentarz T.K. ( Bardzo celny , więc go zapisuję )

„Na przykładzie tego Hindusa Pański MTJ pokazuje co to znaczy dobre dostrojenie w odmiennej rzeczywistośći. Nie musi Pan znać żadnego obcego języka. Doskonale zrozumie Pan merytoryczną treść wszystkich komunikatów na wyższych wibracjach i jeszcze zachwyci się formą artystycznego przekazu, przeżywając głebokie wzruszenie duchowe i estetyczne.”

NASTĘPNEJ NOCY PROSZĘ MTJ-TA O JAKIEŚ SZCZEGÓŁY CO DO ISTOTY SNÓW . CZY ŚNIMY REALNE OBRAZY SENNE CZY OBRAZ JEST PÓŻNIEJSZĄ 165

INTERPRETACJĄ PRZEPŁYWÓW ENERGII W OBSZARZE KTÓRY ODWIEDZAMY? Jadę samochodem po rozkopanej ulicy . Obok mnie żona . Przejeżdżamy poprzez jakieś fragmenty wykopów . Od czasu do czasu słyszę nieprzyjemny zgrzyt metalu podwozia ocierającego o porozrzucane krawężniki . Właśnie przejeżdżam na ukos poprzez kolisty , rozkopany klomb . Staram się przejechać przez niego w taki sposób aby nie zaczepić o stare , sterczące z ziemi barierki . Udaje się mi to niestety, tyle o ile . Trochę go jeszcze bardziej rozwaliłem . Najdziwniejsze jest to że pracujący wszędzie dokoła robotnicy w ogóle nie zwracają na nas uwagi , wcale ich nie denerwuje nasz przejazd poprzez ich plac budowy .

Rano myślę sobie , znowu nie odpowiedzieli jednoznacznie . Śnienie zrozumiałem jako głębię po ich stronie a fakty fizyczne , powierzchniowe po mojej . Jazda na skróty również nie umknęła mojej uwadze . No niby tak , ale czy dla mnie nie mogły by te fakty być też faktami głębokimi ? :)

IDĘ SPAĆ PRZED DWUNASTĄ I TAK MI WPADA NAGLE DO GŁOWY, ABY ZAPYTAĆ MTJ-TA : A JAK JEST Z TYM . . . . . . DIABŁEM !?!

Przyznaję że kiedy wypowiedziałem te słowa , poczułem dreszcz na plecach i w tym samym momencie byłem już całkiem pewien że dzisiejszej nocy , dostrojenie będzie niebanalne !

S

toję u podnóża skalnej ściany . Wygląda raczej na ścianę w kamieniołomach a nie w górach .

Odnoszę takie wrażenie, ze względu na ostre przełomy głazów . Nie porasta ich żadna roślinność , nawet nie widzę mchów . Wiem po co tu przyszedłem , wiem że przyszedłem tu po to aby sięgnąć po pełnię wiedzy . Zaczynam się wspinać po głazach w górę . Cały czas myślę a właściwie słyszę , w głowie , SŁOWA PRAWDY ! Nie jestem w stanie powtórzyć żadnego z nich . Są nieprzekładalne . Udało mi się jednak zachować odczucia jakie wtedy przepływały przeze mnie . Te słowa były jak wielkie kryształy kwarcu . Słowa te zapadały we mnie jak przezroczysty kryształ w wodną toń ! Miałem odczucie prawdziwego aktu transcendencji !!! Po jakimś czasie schodzę z góry na dół . Kiedy zeskakuję z ostatniego skalnego występu na ziemię , u podnóża tej GÓRY , okazuje się że jestem w jakimś pustym pomieszczeniu . Kiedy stoję na środku tej pustej sali, mam świadomość że teraz wiem wszystko !!!

166

Przychodzi mi do głowy że skoro już poznałem całą prawdę to latanie powinno być tego naturalną konsekwencją , więc podrywam się lekko w powietrze . Wzlatuję pod sam sufit . Jeszcze jedna próba , tym razem z zamkniętymi oczami , lekko pukam głową w sufit . Otwieram oczy i jeszcze raz próbuję , tym razem z otwartymi oczami . Pytam się samego siebie a może mi się to tylko śni ? Znowu wzlatuję do samego sufitu , dla sprawdzenia czy to sen czy jawa, macam sufit ręką . To nie może mi się śnić !!! To jest zbyt realne ! Ja już po tamtej stronie nie raz latałem ale takiej swobody nawigacji i realności, nigdy nie udało mi się dotąd odczuć! Wylatuję na korytarz . To jest jakiś budynek użyteczności publicznej , najbardziej przypomina mi szpital . Korytarze techniczne w przyziemiu jakiegoś ogromnego szpitala . Mam trudności tylko z jednym . Chciałbym lecieć trzymając całe ciało poziomo , jak ptak . Niestety mogę lecieć tylko utrzymując ciało głową do góry w pozycji embrionalnej . ( Wkrótce dowiedziałem się co mnie powstrzymuje przed odsłonięciem brzucha ). Cały czas próbuję po czymś poznać , czy to sen czy jawa . NIE DA SIĘ !!! Dostrojenie jest tak niesamowite że obmacuję mijane ściany ale nic ich nie różni od tych które znam z naszego świata . Zbliżając się do przegradzających korytarz drzwi , spotykam pierwszych ludzi . Jakąś kobietę . Potem mężczyznę , mijam go w kolejnych drzwiach . Obydwoje nie zwrócili na mnie uwagi . Albo mnie nie widzieli albo udawali że mnie nie widzą . Mogli nie wiedzieć jak zareagować na latającego pod sufitem faceta , bariera mentalna ? Lecę klatką schodową w górę , schody prowadzą w prawo . Do moich uszu dociera jakiś , jeszcze nigdy nie słyszany przeze mnie , dźwięk . Gdzieś na górze, słyszę podszyte przerażeniem , rytmiczne pokrzykiwanie ludzi . Ciągłe krzyki przerażenia odbierałbym jako wyraz paniki i chęć ucieczki z ich strony , oni jednak krzycząc skandują i mimo że czuję, że są przerażeni to czuję też, że chcą kogoś zaatakować . Nagle ! Mam przebłysk świadomości !!! Te osoby które mijałem widziały mnie . One tylko nie dały tego po sobie poznać . Powiadomiły kogoś tam , na górze . To do mnie kierowane są te okrzyki !!! Zastanawiam się jak krzyczących ludzi ominąć , jak stąd uciec ??? Na kolejnym zakręcie schodów widzę okno . Otwieram je bez trudności . Niestety za oknem są kraty . Wzlatuję na następne piętro , tu są już drzwi wyjściowe na piętro . Przymierzam się czy nie uda mi się, przed ludżmi ,schować pod sufitem . Przylgnąłem nawet do niego plecami , na próbę . Ale uświadamiam sobie że w ten sposób odsłoniłem cały brzuch i teraz można mnie zranić jakimkolwiek kijem nie mówiąc już o włóczni czy dzidzie . Nie wiem dlaczego, ale obawiałem się z ich strony, tylko prymitywnej broni . Może te krzyki były tego przyczyną . Te odgłosy które docierały do mnie , z poza drzwi , przypominały plemienne , afrykańskie okrzyki wojenne . Co za prymitywy !!!

Budzę się przerażony i osaczony !!! Przerażony nie na żarty . Cieszę się, że się obudziłem . Oni by mnie zabili , ze strachu przede mną !

167

Po chwili dociera do mojej świadomości intencja podróży, jaką miałem zasypiając. Dopiero teraz mam stracha ! KIM JA TAM BYŁEM ?! DIABŁEM?! Może MTJ-ot pokazał mi jak się w „poza” czuje taki ktoś, kogo tu nazywają diabłem ? A może każdy kto usłyszał SŁOWA PRAWDY jest traktowany przez ziemskie otoczenie jak diabeł . Zaczynam współczuć Szatanowi , no nieżle . Może jemu właśnie o to chodziło !!! Zgroza ! To prawda że imienia kusego tradycyjnie się nie wypowiada . Toteż nigdzie w czasie podróży ono nie pada , niemniej jednak to właśnie Jego , ludzie chcą odstraszyć, nie powinienem mu współczuć , nikt mu nie każe iść pod górę , chyba że . . . . . . . jedyne wyjście z dolnego Świata prowadzi poprzez ludzką świadomość . Jeżeli to my stoimy Jemu albo Im, na drodze, to nie na wiele zda się nasze pohukiwanie, chociaż było by ono nawet najbardziej wojownicze !!! Klimat tej podróży nietrudno odnaleźć w moim dawnym wierszu :

Już zmierzcha możecie

ruszać

Głos prowadzi obcymi drogami nogi grzęzną Łąka pachnie jesiennym gniciem Jeszcze wąska kładka Ludzie prowadzą wóz pełen płonących żagwi

Stąd słychać już Ryk owych szaleńców Znowu zabili Mandelsztama

Zapada mrok Krucze skrzydła sięgają ratuszowej wieży Wydoroślał 168

Choć przestał grać o trzepoczące dusze Wciąż kładzie na stół rozedrgane karty A świtem składa zielone płótno

Czasem podniesie z ziemi damę kier Jeszcze syczy lampa naftowa Nareszcie Dzień

W PODOBNY SPOSÓB ZAGADNĄŁEM MTJ-TA O BUDDYZM.

Tym razem było krótko .W jakimś sklepie nażarłem się surowego , mielonego mięsa i jeszcze wychodząc na ulicę pokazywałem przewodnikowi , że z mielonego można ugnieść rodzaj kiełbasy i też zjeść . Przewodnik był nieco zdegustowany .

Całą noc śniłem fragmenty żyć . Moich ? Trudno powiedzieć . W każdym bądź razie były tak zwyczajne że nawet nie starałem się ich zapamiętać . MTJ chyba je przytoczył dla zasady . Nad ranem zaczęło się konkretne działanie . Razem z przewodnikiem postawiliśmy przed sobą zadanie. Damy SCHRONIENIE jakiejś grupie ludzi .

169

Zabieramy się do tego od podstaw , czyli najpierw tworzymy dla nich miejsce do zamieszkania . Wykorzystujemy to tego celu kwadratowy stół i czarny , foliowy worek na śmiecie ! Do mnie należy pilnowanie aby worek wciągany na stół od strony blatu nie rozdarł się na rogach. Trochę się martwię czy worek nie jest zbyt wąski i czy większość worka zamiast utworzyć ściany nie będzie powiewać , nieprzydatna nad stołem . W zasadzie udało się nam wciągnąć ten worek do końca . Obudziłem się z uczuciem dojmującej pustki , w pierwszej chwili pomyliłem to uczucie z poczuciem totalnego bezsensu .Nawet nie miałem ochoty wstawać i iść do pracy . Muszę przyznać że aż na taką pustkę to ja nie jestem jeszcze gotowy ! Dopiero kiedy nazwałem, to poranne odczucie doświadczeniem pustki , poczułem się trochę lepiej . Całe szczęście że na to wpadłem, bo jeszcze chwila i zapadłbym się do środka ! Zawsze Buddyzm odbierałem jednak jako działanie . O nie działaniu też myślałem jako o pewnego rodzaju działaniu a tu masz ci los , to jakaś straszna dziura w BYCIE !

TO WYGLĄDA NA DALSZY CIĄG ZAPOZNAWANIA MNIE Z BUDDYJSKIMI CNOTAMI .

Zademonstrowano mi nową technikę „oczyszczania”. Technika ta polega na nakładaniu deski klozetowej na szyję . Trudno mi powiedzieć czy moją ponieważ ten ktoś jest naprzeciw mnie a zatem może być moim lustrzanym odbiciem . Z tą deską klozetową na szyi wygląda się jak wół w jarzmie . Przed założeniem deski , ponieważ była cała umazana , deska została dokładnie wytarta ! Idę odwiedzić ojca . Jest chory . Wziąłem ze sobą WD-40 aby naoliwić przy okazji zawiasy w drzwiach . Kiedy wchodzę do mieszkania ojca , po wewnętrznej stronie drzwi odpada kawałek drewnianego ozdobnego obicia drzwi . Przykładam ten element na miejsce z którego odpadł ale nie chce się trzymać . Niestety nie mam ani gwożdzika ani młotka mam tylko smar .Próbuję jeszcze raz wcisnąć szczebelek , niestety nic z tego . W końcu macham ręka na szczebelek i idę w kierunku pokoju ojca . Zaglądam do środka . Ojciec mocno wychudzony , leży na łóżku . Głowę ma zwróconą w lewą stronę pokoju . Na twarzy jest nienaturalnie czerwony . Wygląda jakby sobie zrobił makijaż teatralny . Ojciec mówi coś do mnie , niewyrażnie . Nie zrozumiałem słów jakie wypowiedział więc nachylam się nad nim i proszę o powtórzenie zdania, którego nie zrozumiałem przed chwilą . Ojciec mówi teraz wyraźnym , dramatycznym szeptem : - LASKA ZOSTAŁA UTRACONA ! Macham ręka . Pal sześć laskę ! Ale myślę sobie ; jak można zgubić laskę leżąc w łóżku ???!!!

170

Po obudzeniu mam mieszane odczucia na temat snu i również na temat , być może utraconej łaski a może podpory ?

NIE !

Wcale się nie zastanawiałem czy jestem godzien wsparcia łaski !!! Jest mi to w sposób

zupełnie doskonały obojętne . ON jest łaskawy w sposób ostateczny czyli , cokolwiek zrobimy i tak nie ma to znaczenia . To jest tylko nasza sprawa ! Tylko dla nas ma znaczenie czy czujemy się obdarzeni łaską czy nie . Nie muszę dodawać że to jak się czujemy nie oddaje sedna sprawy . To tylko oznacza że czujemy że zasługujemy albo nie , nic ponadto . Jestem przekonany że morderca może być świętym i podjęto nawet próbę beatyfikacji takiego gościa , tak, na taki pomysł wpadł ostatnio Watykan . Tylko, że ja uważam , że nie ten jeden ale każdy ; ksiądz , morderca , bohaterski żołnierz, złodziej , miła babcia, podstępna kurwa albo niewinne dziecko jest uczestnikiem w duchowości na tych samych prawach !!! Ja naprawdę jestem głęboko przekonany, że życia, to tylko role do odegrania na drodze do Niebytu umysłu . Tak naprawdę niema żadnej kary , możemy robić sobie nawzajem wszystko . Kochać się i mordować , ratować życie i obdzierać ze skóry . To wszystko jest tylko naszym doświadczeniem . Buduje naszą świadomość . Można sobie wyobrazić człowieka od którego woli zależą życia milionów a który jest nieodpowiedzialnym idiotą , a co jeszcze bardziej szokujące , jeżeli wszystko co robi mieści się w jego „niedziałaniu” to spłynie to po jego świadomości jak woda po kaczce i z naszego , ludzkiego punktu widzenia , nie poniesie żadnej kary . Bo po tamtej stronie nie ma ani kary ani nagrody, tam tylko i aż, się jest ! Gdyby ludzie zrozumieli tę prawdę mogło by się wiele zdarzyć , dobrego i złego , pomiędzy, do tej pory trzymającymi się od siebie na dystans ludżmi .Większość nie zdaje sobie sprawy z konsekwencji , po zdawałoby się uwolnieniu się, spod jarzma cywilizacji moralności. W takim chaosie wolności tylko niewielu by nie oszalało !!! Przed robieniem sobie krzywdy może powstrzymać nas tylko miłość albo wstyd przed Świadomością !

Dlatego a może nawet tym bardziej , poirytowało mnie to gadanie o utraconej „lasce” . Mnie takie pieprzenie zupełnie nie bierze , dlatego zapytałem MTJ-ta co tu k . . . . . jest grane !!!

No i MTJ-ot pokazał mi nowiutki blok silnika od jakiegoś samochodu , tak mocno skręcony śrubami że tłoki nie mając żadnego nawet najmniejszego luzu nie są w stanie poruszać się w cylindrach . Co więcej ściśnięcie jest tak duże że olej wypełnia tylko dolną część silnika a górna jest tak sucha że aż przezroczysta tak jak by była ze szkła ( taka techniczna anemizacja maszynowej tkanki ) .

To co ? Mam za duże parcie na boskie „szkło” ? No dobra , dam se na luz .

171

*

*

*

CZĘŚĆ TRZECIA Od czasu kiedy czytałem Monroe’a jeszcze nikt nie zrobił na mnie takiego wrażenia jak Dr Michael Newton . Człowiek który rozwinął metodę duchowej regresji do poprzednich wcieleń . Jego odkryciem była regresja do życia pomiędzy życiami (LBL) a więc do życia naszej świadomości /duszy w formie niecielesnej . Postanowiłem sam eksplorować ten obszar aby potwierdzić bądż zaprzeczyć jego obserwacjom i badaniom nad kilkoma tysiącami pacjentów poddanych LBL .

Na początku tego rozdziału zacytuję wnioski Newtona, do jakich doszedł po wieloletnich badaniach tego obszaru .

ŚCIEŻKI DUSZY – ZASADY DUCHOWE

1.

Duszy nie można zmierzyć ani zdefiniować , ponieważ nie wyznaczają jej żadne granice związane ze stworzeniem. Najbardziej spójne informacje o esencji duszy mówią o tym ,iż jest to inteligentna i nieśmiertelna energia , zamanifestowana poprzez specyficzne fale wibracyjne światła i koloru. 2. Każdy człowiek posiada jedną duszę,która aż do momentu śmierci połączona jest z wybranym przez nią ciałem fizycznym . W cyklu reinkarnacji dusze mają wpływ na wybór następnego ciała .Dusza łączy się z ciałem zazwyczaj po zapłodnieniu , pomiędzy czwartym miesiącem ciąży a narodzinami . 3. Każda dusza posiada wieczny i wyjątkowy charakter.To wieczne ego łączy się w ludzkim mózgu z emocjonalnym temperamentem wybranego ciała , tworząc wyjątkową , ale tymczasową osobowość człowieka na dane życie. Takie jest znaczenie dualności umysłu . 172

4. Pamięć duszy może zostać przyćmiona na poziomie zewnętrznej świadomości poprzez amnezję, jednak wzorce myślowe duszy wpływają na ludzki mózg , aby wzmóc motywacje do podjęcia określonych działań . 5. Dusze pojawiają się w ludzkich ciałach przez niezliczoną ilość wcieleń , aby wkraczać na coraz wyższe poziomy zaawansowania, wypełniając zadania karmiczne z poprzednich inkarnacji . Osobowość z każdego wcielenia przyczynia się do ewolucji duszy. Dzięki tym doświadczeniom dusze duszę wzrastają w wiedzę i mądrość , rozważając w okresie pomiędzy wcieleniami swoje myśli i uczynki z poprzednich inkarnacji pod kierunkiem swoich mistrzów duchowych . 6. Nasza planeta to tylko jeden z niezliczonej ilości światów , które słóżą jako baza szkoleniowa dla dusz . Wtrakcie ziemskiej inkarnacji dusze mogą uczyć się na bazie prób i błędów, aby zdobyć mądrość. Egzystencja ludzka nie jest wcześniej zdeterminowana . Dusza w każdej chwili posiada wolną wolę w stosunku do różnych możliwości wynikających z wpływów karmicznych i wcześniejszych jej zobowiązań . 7. Na Ziemi istnieje piękno i radość , ale również ignorancja , nienawiść i cierpienie zadawane przez ludzi oraz katastrofy naturalne , na które nie mamy praktycznie żadnego wpływu . Naszym zadaniem jest rozwinięcie umiejętności radzenia sobie w sprzyjających i niesprzyjających ziemskich warunkach. Nasza planeta to miejsce testowania duszy i absolutnie nie znajduje się ona pod wpływem zewnętrznych , demonicznych sił . W duchowym porządku miłości i współczucia ,obejmującym nasze duchowe pochodzenie , nie istnieje pojęcie duchowej wrogości . 8. Osobiste oświecenie przychodzi z wnętrza każdego z nas i pozwala ludziom osiągnąć bez pośredników własną boską moc . 9. W momencie śmierci fizycznej dusza powraca do świata duchowego-swojego żródła .Tam łączy się z tą cząstką(esencją swojej istoty), której nie zabrała ze sobą do fizycznej inkarnacji . Oznacza to, że z duchowego punktu widzenia dusza nigdy nie przestaje się uczyć . W świecie duchowym dusza może odpocząć i przemyśleć wiele spraw pomiędzy swoimi fizycznymi inkarnacjami . 10. Wydaje się , że dusze są członkami pewnych grup , do których zostały przypisane w momencie swojego stworzenia . Nauczyciele w tych grupach to indywidualni przewodnicy jej członków.Dusze towarzyszące inkarnują razem i wspólnie biorą udział w przedstawieniu na Ziemi . 11. Świat duchowy nie jest miejscem pozbawionym aktywności-światem nirwany .Jest to raczej przestrzeń służąca ewolucji duszy do wyższych form energetycznych , w których nabywa ona umiejętności tworzenia obiektów ożywionych i nieożywionych . Energia duszy została stworzona przez wyższe źródło . Świat duchowy posiada niezmierzony obszar , o którym wiemy, że obejmuje nasz wszechświat i pobliskie wymiary . 12. Powracajace do świata duchowego dusze nie widzą tam ziemskich bóstw religijnych .Najbliższe połączenie duszy z boską mocą to jej związek z przewodnikiem duchowym i miłosiernymi członkami Rady Starszych , którzy nadzorują działanie każdej duszy . Dusze inkarnujące na Ziemi czują obecność boskiej Nadduszy lub Żródła , z którego emanują mądre istoty , tworzące indywidualne Rady Starszych . 13. Wydaje się , że swiat dusz jest zarządzany przez wysoce zaawansowane dusze ( specjalistów) , które nie inkarnują na Ziemi , ale dbają o sprawy podlegających ich opiece dusz . Kiedy inkarnujące dusze same awansują na wyższy poziom rozwoju , przestają się wcielać i stają się takimi właśnie specjalistami , poświęcając swój czas na pomoc innym inkarnującym duszom . Takie dusze –specjaliści wybierane są na podstawie ich motywacji , umiejętności i efektywności . 14. Wydaje się że najwyższym celem duszy jest osiągnięcie doskonałości , aby następnie powrócić do Żródła , które je stworzyło .

173

Michael Newton

„Życie między wcieleniami”

Coś w tym jest ! Przeczytałem u M.Newtona o Radzie Starszych. Miałem już podobne doświadczenie . Zapytałem wtedy siedzących tam dusz ; „ Jak długo to będzie jeszcze trwało ?”. Wtedy nie byłem świadomy z kim mam do czynienia : Odzyskuję świadomość w środku dyskusji. Wszyscy obecni siedzą po mojej prawej stronie , w półkolu. Ci z obecnych którzy są w większej odległości ode mnie , nikną w mlecznej mgle . Właśnie zadaję zgromadzonym pytanie . - Ale dokąd będzie to wszystko trwało ? Pada odpowiedź , trudno określić z której strony . - Rzecz w tym że jesteś tak naprawdę ateistą. Głos nie jest oskarżycielski , po prostu stwierdza fakt . - A co to właściwie w tej sytuacji znaczy ? Pytam . - Istniejesz w relacji osobności .

MTJ-CIE CHCĘ STANĄĆ PRZED RADĄ STARSZYCH !

Jak się za chwilę okaże MTJ-ot ma specyficzne poczucie humoru i wyrażenie „stanąć” potraktował . . . . . . . dosłownie ! Odzyskuję świadomość w trakcie stosunku seksualnego z własną żoną w „poza”. Mam jednak inne odczucia niż te do których przywykłem na Ziemi ! Czyżby ta istota udawała moją żonę??? Siedzimy naprzeciw siebie na jakiejś kanapie , pomiędzy nami jest poduszka więc nie widzę jej nagości , czuję jedynie kontakt genitalny . Cały czas próbuję doprowadzić do zbliżenia ale nic z tego nie wychodzi . Nie ma pomiędzy nami żadnej namiętności ale jesteśmy do siebie nastawieni PRZYJAŻNIE . Nie znajduję w tej bliskości większego sensu więc próbuję się wycofać z tej sytuacji . Jednak „żona” zachęca mnie abym kontynuował . Wracam bo głupio mi tak po prostu zbyć „własną żonę” ! Cały czas mam podejrzenie, że to jednak nie jest ona . W końcu udaje mi się cała ta , zdawałoby się prosta sztuka . Natrafiłem jednak na jakiś rodzaj jeszcze ciaśniejszego , zachyłka . Tak jakbym wszedł do macicy !!! Moje odczucia są niezbyt erotyczne . Czuję się wymiętoszony . Galaktycznego orgazmu reklamowanego przez Sugiera ani śladu .

174

Budzę się . Co to miało wspólnego z Radą Starszych ??? Odkąd wychodzę, jeszcze nigdy nie miałem realistycznego a na dodatek tak dziwacznego kontaktu seksualnego w „poza” !

Proszę ponownie MTJ-ta o to aby pomógł mi stanąć przed radą starszych .( Hm ? Stanąć !? A może ta penetrowana niewiasta była Radą Starszych !? )

Jestem pouczany że pchniecie nożem w miękki nieżywy przedmiot to co innego niż pchnięcie nożem w żywe mięso . Podczas kiedy wykonuję pchnięcie w żywe mięso czuję jak kolejne włókna mięśni pękają pod ostrzem noża . Odczuwam w dłoni delikatną wibrację przecinanych włókien mięśniowych !

Znowu się budzę !

Znowu proszę MTJ-ta abym mógł stanąć przed Radą ale przeżyciowo ( jestem trochę przestraszony tym nożem ).

Zasypiam . Teraz jest mi demonstrowane i jednocześnie sam w tym uczestniczę , że czym innym jest strzelanie do manekina a czym innym strzelanie do żywego człowieka !!! Budzę się i mam już dość spania tej nocy !!!

No i z kwestii zatarcia silnika i kobiecej ciasności zrobiła się kwestia autentyczności doznań w „poza” i odczuć podczas bezpośredniego uczestniczenia w akcji śnienia ! Kilka złotych myśli : - Zanurzenie się duszy w czas i przestrzeń jest niepowtarzalną okazja dla rozwoju duszy . - Ciało\dysfunkcyjny umysł może zapanować nad duszą i spowodować jej degradację . - Ziemskie zachowania są formą , treścią która za nimi stoi jest właśnie rozwijana przez duszę umiejętność ( np. kopulacja – połączenie z inną duszą )

175

List od T.K. „Bardzo ciekawy sen, ten Pana ostatni. Jeżeli założymy , że MTJ udzielił Panu odpowiedzi na to pytanie (do tej pory zawsze tak bywało), to odpowiedź jest w miarę spójna, a może nawet ponad miarę. Otrzymał Pan trzy razy powtórzony ten sam przekaz.

Obecny (za życia ciała, a wiec i mięsnego umysłu) , ewentualny kontakt Pana z Radą Starszych nie mógły być przez Pana odebrany w sposób pełny i. nie odniósłby Pan (Pańska dusza) z tego spotkania zbyt wielu korzyści (lekcji).

Dostałby Pan jedynie jakąś namiastkę, bez pełni przeżyć: estetycznych, sensorycznych, emocjonalnych - stosunek z niby żoną. Działo by się tak również przy pełnej pomocy, akceptacji, przyjaźni i wyrozumiałości Rady Strszych (zachęcające, wyrozumiałe i przyjacielskie zachowanie kobiety).

Pana obecny stan nie pozwoliłby również na pełne poznanie aspektów etyczno-moralnych Pańskich zachowań (kwestia odpowiedzialności, poczucia winy, krzywdy, współodczuwania itp.). To porównanie dźgania nożem żywej tkanki i jakiegoś martwego przedmiotu oraz porównanie strzelania do celu martwego i żywego człowieka.

Dlaczego tak jest? Tu się z Panem zgadzam i z Newtonem. Nasza dusza w związku z cielesnym mózgiem w jakiś sposób ulega "skażeniu", co ogranicza jej możliwości percepcyjne. To dlatego wg Newtona musimy przejść okres "leczenia" i doenergetyzowania po śmierci (może to ten katolicki czyściec?), żeby móc dalej się rozwijać, a w tzw. międzyczasie stanąć przed Radą Starszych.” Pozdrawiam T.K.

176

Moja odpowiedź na list.

Bardzo dobra interpretacja 100/100 .

Pozdrawiam J.B.

ALE JA JAK TO JA , PROSZĘ ZNOWU MTJ-TA . NO TO MOŻE ZNOWU BY TAK ODWIEDZIĆ RADĘ STARSZYCH !!!

Jest nas dwóch . Stanowimy zabezpieczenie większej grupy .Nasza grupa jest grupą eksplorującą OTCHŁAŃ . Reszta z nas udała się właśnie na eksplorację . Właz do otchłani wygląda jak wojskowy kocioł z masywną pokrywą. Zaglądam do wnętrza włazu . Nikogo nie widać ! Otchłań wygląda jak kawowa zupa mleczna z pływającymi w niej jaśniejszymi kożuchami . Otchłań wiruje w prawą stronę. Skądś wiem że energia eksplorujących jest na wyczerpaniu . Zastanawiam się jak im pomóc. Musimy przynieść dodatkowe źródło energii , jakieś baterie . Ale kiedy odejdziemy od włazu musimy go zamknąć . Otchłań jest na razie stabilna , wiruje jednostajnie ale nie wiadomo co się wydarzy kiedy odejdziemy , nawet na chwilę . Zastanawiam się jak zostawić im wiadomość gdzie jesteśmy , na wypadek gdyby wynurzyli się sami . Jak zamkniemy pokrywę to kiedy się wynurzą zobaczą ciemność , mogą być zdezorientowani . Mam pomysł aby wygrawerować wiadomość na wewnętrznej powierzchni pokrywy . Wtedy będą mogli namacać napis rękami . Musimy po te baterie iść we dwóch . Baterie są wielkości człowieka , podobne kształtem do szpitalnych butli tlenowych . Już widziałem podobne w innym śnie ( to są wielkie dusze ). Ja jestem badaczem otchłani w srebrnym cudzysłowie . Dosłownie jestem w srebrnym cudzysłowie !!! Tak jak litera „I” objęta cudzysłowem . Jestem cały srebrny !!!

Jestem w sklepie WELTBILD* . Trzymam , ostentacyjnie w rękach spory worek foliowy , takie opakowanie próżniowe , ze szczątkami !!! Trzymam go tak aby stojący za stołem widzieli co mam w rękach . Za stołem jest około pięciu osób . Robię to aby wzbudzić ich poczucie winy, wobec tych szczątków !!! Zanim włożę worek do trumny zbitej z desek , trumny jaka stoi pomiędzy mną a stołem , obcinam nożycami rogi worka tak aby je zaokrąglić .Uważam aby nie rozhermetyzować worka , zdaję sobie sprawę że kiedy bym to zrobił to cała zawartość się popsuje .

177

Wychodzę na ulicę . Jestem ubrany w T - shert z nadrukowaną na piersiach, dużą tarczą strzelecką . Przechodząc na prawą stronę ulicy idę miarowym krokiem , śpiewając : Jeno wyjmij mi z tych oczu szkło bolesne - obraz dni, które czaszki białe toczy przez płonące łąki krwi . . . . . .

Budzę się . I co ????

*Weltbild – ( niem.) Światopogląd .

Naprawdę , ze mnie jest niezły komediant !

PROSZĘ MTJ-TA O ZAPROWADZENIE MNIE DO BIBLIOTEKI TAKIEJ JAK Z SESJI REGRESYJNEJ PACJENTÓW M . NEWTONA .

Jedziemy moim ziemskim samochodem połoniną w niezbyt wysokich górach to jest samochód osobowy więc jestem zadowolony że jakoś sobie radzi w takim terenie . Napisałem jedziemy bo obok mnie siedzi jakiś facet /przewodnik . Przewodnik zna tą okolicę i to on cały czas mnie pilotuje . Odnoszę wrażenie że nie tyle uciekamy od cywilizacji co aktywnie oddalamy się . Zjeżdżamy pochyłą łąką w stronę jakiś dwóch facetów . To francuzi . To chyba w ogóle jest Francja . Witamy się na odległość nie podchodząc do siebie . Zaczynamy podobnie jak dwaj francuscy gospodarze ściągać jakieś gałęzie, chyba na ognisko . Trzymamy się jednak przez cały czas w parach , tak jak w momencie przybycia . Francuzi cały czas coś między sobą gadają . Niestety nie znam francuskiego . Wpadają mi jednak do ucha słowa trochę znane z telewizji . Na przykład słyszę jak jeden z nich mówi ; idiot polones ( piszę fonetycznie , nie znam języka francuskiego ) . Nie czuję się zbyt komfortowo w takim towarzystwie . Idę do samochodu . Po lewej stronie łąki stoi drewniana komórka *. Pomyślałem że schowam do niej samochód . Samochód zajmuje połowę szopy .Lewą połowę . W szopie po prawej stronie stoi ławka bez oparcia . Ławka jest zrobiona z rzadko ułożonych grubych szczebli . Przymykam nieco drzwi od szopy , trochę z obawy aby nie zaprószono ognia i żeby samochód się nie zapalił ( nie przyszło mi we śnie do głowy że szopa i tak jest drewniana, więc moja ostrożność jest zbędna ) a tak naprawdę chcę go schować żeby nie stał na widoku i żeby mi ktoś go nie buchną ,ponieważ cały czs zdaję sobie sprawę z tego że to jest moja jedyna więż ze światem zewnętrznym . Pozostali odczytują to co zrobiłem jako chęć zabezpieczenia samochodu przed iskrami z ogniska . Trochę jeszcze pokręciliśmy się z moim przewodnikiem po okolicy i wróciliśmy , ja do szopy on został z tamtymi dwoma na zewnątrz . Stoję w szopie twarzą zwrócony do przymkniętych drzwi . Nagle w drzwiach pojawia się następna para . Tym razem dwie kobiety . Ta po mojej lewej jest nieco z tyłu za drugą, będącą bliżej mojej prawej strony . Ta z prawej jest mało wyrażna ( przewodnik) , ta z lewej wygląda jak normalna kobieta . W lewej ręce trzyma teczkę taką w jakiej zazwyczaj nosi się laptopy . Przewodniczka kiedy tylko zajrzała do szopy mówi w stronę prowadzonej przez siebie kobiety ; ISI AUWUA TIUR ( Zapis fonetyczny) . Wtedy ta druga z laptopem wchodzi pewnie do środka . Czuję się w, kurtuazyjnym obowiązku wziąć od niej 178

torbę z laptopem . Kobieta trochę niezdecydowanie ale jednak pozwala mi przejąć od siebie torbę . Kobieta jest normalnej budowy i niosła laptop bez żadnego wysiłku . Kiedy mi go podała musiałem chwycić go oburącz bo jego waga niemal nie wyrwała mi go z reki . Ważył tyle że ołowiana płyta włożona do środka byłaby chyba nieco lżejsza . Taszczę torbę w stronę ławki i tak sobie myślę ; gdzie my się w tej szopie pomieścimy w sześć osób? Ale jednocześnie nasuwa mi się na myśl genialny pomysł. Rozłożę oparcia w samochodzie i dwie osoby będą mogły spać wygodnie . Początkowo miałem na myśli oczywiście siebie ale po chwili jednak pomyślałem że trzeba będzie ustąpić miejsca kobietom .

__________________________________________________________ *Komórka już od dzieciństwa była dla mnie mikrokosmosem ale kiedy przeczytałem „Elementy Swedenborgiańskie w „Zbrodni i karze”, Czesława Miłosza, to komórka stała się dla mnie synonimem przestrzeni wszelakich możliwości . Nie od rzeczy będzie przytoczenie w tym miejscu dialog Raskolnikowa ze Swidrygajłowem . Swidrygajłowem , choć najwyraźniej osobą będącą pośród żywych to jednak , tak naprawdę ,będącą melancholijnym mieszkańcem piekła.

„ - Nie wierzę w przyszłe życie-rzekł Raskolnikow . Swidrygajłow siedział zamyślony. - A co będzie, jeżeli tam są tylko pająki albo coś w tym rodzaju ? - Powiedział znienacka . „Wariat”- Pomyślał Raskolnikow . - Wieczność zawsze nam się przedstawia jako idea, której niepodobna pojąć, jako coś olbrzymiego , olbrzymiego! Ale czemu koniecznie olbrzymiego! Proszę sobie wyobrazić, że raptem zamiast tego wszystkiego będzie tam jedna izdebka , coś jak wiejska łażnia , zakopcona, a we wszystkich kątach pająki ; i oto masz pan całą wieczność. Mnie się to czasem przywiduje, wie pan . -I czyż naprawdę , naprawdę nie wyobraża pan sobie czegoś bardziej pocieszającego , sprawiedliwszego ? – Zawołał Raskolnikow z uczuciem dotkliwej przykrości . -Sprawiedliwszego? A skądże wiemy ? Może właśnie to jest sprawiedliwość ; i wie pan, ja bym koniecznie zrobił tak właśnie ! – Odparł Swidrygajłow z niewyrażnym uśmiechem . Ta niesamowita odpowiedź przejęła Raskolnikowa nagłym zimnem . „

NASTĘPNEJ NOCY PROSZĘ MTJ-TA O PONOWNE DOSTROJENIE MNIE DO KOMÓRKI I LAPTOPA Z POPRZEDNIEJ NOCY .

Uzyskuję tylko tyle ,że siedzę na korytarzu jakiejś poczekalni .Czekam w kolejce . Trochę mnie to czekanie zaczyna niecierpliwić . Wstaję . Krzesła są pod ścianą , po prawej stronie korytarza . Siedzę 179

właściwie na rogu bo zaraz po mojej lewej stronie , od głównego korytarza odchodzi boczny węższy . Kiedy wstałem odwróciłem się twarzą właśnie do tego korytarzyka . Jest lepiej doświetlony niż ten służący jako poczekalnia . Kiedy siedziałem po mojej prawej stronie siedział Paweł , syn żony . Teraz kiedy stoję odwrócony twarzą do korytarzyka, Paweł znajduje się po mojej lewej stronie, twarzą do mnie .Paweł jest z wykształcenia filozofem , świetnie zna się na komputerach a na co dzień wykonuje zawód Fizjoterapeuty . To człowiek który lubi wiedzieć wszystko o wszystkim więc jego obecność tutaj wcale mnie nie dziwi . Z nudów pokazuję Pawłowi mój nowy nabytek . Na starą komórkę , kupiłem nową , dziwną obudowę. (Komórka ; dowcip słowno- pojęciowy zupełnie w stylu mojego MTJ-ta ) Teraz moja stara komórka wygląda jak niezapisana sumeryjska tabliczka z piaskowca . Do dobrych stron tej modyfikacji należy zaskakujący design i to, że można ją obsługiwać trzymając oburącz ( teraz jest dużo szersza). Wadą jest to że nie widzę klawiszy ani wyświetlacza i aby zobaczyć wyświetlane cyfry musiałbym ją obsługiwać prawie po ciemku albo INTUICYJNIE !!! Pokazuję Pawłowi komórkę a on jest nią zachwycony ! Mówi że to bardzo fajne i dziwi się że udało mi się zdobyć taką obudowę , jeszcze bardziej jest zdziwiony, że tak dobrze pasuje do mojego telefonu . On od dawna szukał czegoś takiego ale nie może trafić na odpowiedni egzemplarz .Jestem zaskoczony . Wygląda, że mówi to szczerze a nie dla tego aby zrobić mi przyjemność . Ja swoją obudowę kupiłem przypadkiem, w jakimś dyskoncie . Leżała w koszu z tysiącem innych a fakt jej posiadania uważałem do tej pory za pretensjonalny żart . Gdyby nie zainteresowanie moją komórką pewnie bym się urwał z tej kolejki ale teraz znowu nabrałem energii do dalszego czekania . Pobudka

Bardzo mnie dziwi, że ten mój MTJ-ot , jakby nie było NADJAŻŃ , jest taki spolegliwy . Jak to to się uwija jak spełnia każde życzenie . Aż mi czasem głupio!

DOTARŁEM DO KSIĘGI ŻYCIA !!! Wyglądała początkowo jak bezkresny ocean , potem powierzchnia stała się rodzajem zbioru małych zdjęć . Podobnie jak na planszach przeglądowych u fotografików. Mnóstwo krateczek a każda krateczka to obrazek z życia . Co ciekawe , każdy obrazek podpisany jakimiś malutkimi literkami tak małymi że trudno mi skupić wzrok aby w ogóle rozeznać litery to czy nie , a co dopiero mówić o przeczytaniu . Kiedy tylko w mojej głowie powstała chęć przeczytania tych liter podano mi szkło powiększające . Rzeczywiście to są podpisy do tych obrazów . Potrafię teraz odróżnić nawet duże od małych liter ale niestety nie mam pojęcia co tam zostało napisane . Alfabet robił wrażenie łacińskiego!

Z listu do T.K. Co do Newtona, to w czasie lektury mam mieszane uczucia . Nie z tego powodu co Pan . Nie , ja nie mam wątpliwości że większość tego co Newton pisze jest prawdą . Nie wiem czy Pan pamięta , ja w ty „ulu” byłem . Wtedy myślałem że to są kosmici, zgromadzenie , tymczasem to byliśmy MY ! Dusze . 180

Jednak , to odkrycie napawa mnie smutkiem . Spodziewałem się czegoś większego . Tymczasem to by oznaczało , że po prostu poruszamy się pomiędzy różnymi poziomami materii , bardziej lub mniej subtelnej . Być może przemienia się ona w swojej najbardziej subtelnej warstwie w czystą świadomość. Tak bym to dzisiaj widział .

ZNOWU JESTEM W PODRÓŻY .

We śnie zdaję sobie sprawę że ten sen już raz śniłem , odnoszę wrażenia że poprzedniej nocy . Już we śnie mam świadomość, że to sen i, że mam go zapamiętać , nawet układam sobie jego interpretację . Kiedy się budzę o czwartej nad ranem pamiętam tylko tyle że miałem wszystko zapamiętać ale niestety nie pamiętam co to miało być ! Zasypiam . Znowu , już po raz drugi dzisiaj śnię ten sam sen . Dosłownie , cała sekwencja się powtarza . Budzę się .Tym razem wszystko zapamiętuję i zapisuję . Widzę trzy zdjęcia ułożone przestrzennie , po lewej stronie ekranu śnienia . Zdjęcia są puste .Po prawej stronie zdjęcia są już ułożone w szereg i zawierają obrazy . Rozumiem to w ten sposób , że fakty które mnie spotykają są bez znaczenia i nie mają żadnej linearnej kolejności . To ja je szereguję i nadaję im sens . Zasypiam znowu i znowu , już trzeci raz tej nocy , cały sen zostaje mi odtworzony . Co w tym śnie jest aż tak ważnego aby pokazywać mi go trzy , cztery razy ? Nie widzę w nim nic takiego czego bym nie wiedział już wcześniej !

Teraz trochę z innej beczki :

Niewykluczone że takie konstrukcje Jak Jezus, Mahomet czy Budda maja u swoich podstaw wysoko rozwinięte byty ale większość elementów rytualnych jest pochodzenia ziemskiego i dlatego ich potencjał tu na ziemi jest mniejszy niż tam po drugiej stronie .Humanistycznie zrealizowany ateizm może bardziej rozwijać duszę niż naiwnie traktowana religia . Wiara w życie pozagrobowe nie załatwia niczego . Tak jak nasza wiedza i doświadczenie w podróżowaniu . Podejrzewam że świadomość duchowości stawia nas na gorszej pozycji wyjściowej niż wrażliwego i kochającego ludzi ateistę . Wiedza nas zobowiązuje a jednocześnie jeżeli nic w sobie nie zmienimy , obciąży nas odpowiedzialnością . Kiedy zaczynałem leczyć zęby , pracowałem z dentystką która potrafiła wróżyć z ręki . Przepowiedział mi śmierć w pięćdziesiątym roku życia . Wygląda na to , że zostawiono mnie przy życiu celowo , jako że porażenie prądem przetrwałem , a wiele wskazuje na to że ten głos który usłyszałem i polecenie abym ciągną kabel , był wsparciem z tamtej strony . A może ten atak astralny po moim powrocie z „ULA” to było doładowanie ze strony mojej własnej duszy . ( Może ten sen o doładowywaniu niebieską baterią , eksploratorów otchłani , był właśnie o tym? ) Widocznie spodziewają się że w tym życiu trochę jeszcze mogę się rozwinąć i tylko ze względu na ten potencjał, dzisiaj rozmawiamy jeszcze z sobą .

181

DZISIEJSZEJ NOCY NIC MI SIĘ NIE ŚNIŁO ALBO . . . . . . WSZYSTKO ZACZĘŁO ŚNIĆ MI SIĘ NA JAWIE !!!

Tak naprawdę to nasza Dusza/Świadomość jest dla ciała i jego umysłu LATAWCEM . Proszę sobie przypomnieć mój sen o LATAWCACH :

PROSZĘ MTJ-TA ABY CHOCIAŻ POKAZAŁ MI JAKIŚ OBRAZ LATAWCA , MOŻE BYĆ FOTOGRAFIA

Przez całą noc działo się bardzo wiele . Niestety ! Zapamiętałem tylko jeden epizod . Oni chyba nie maja fotografii Latawców więc ich chyba mi nie pokazali . U Nich zobaczyć to to samo co spotkać . Trenujemy ucieczkę albo uciekamy , terenowym samochodem , trudno odróżnić to w tamtym świecie. Jedziemy bardzo ostro . Prowadzi „bliski krewny” jako pilot moja „żona” ( w Realu ani kierowca ani pilot nie maja pojęcia gdzie jest stacyjka w samochodzie ) . Jednym słowem prowadzą pomarańczowi zwiadowcy . Ja siedzę z tyłu po lewej stronie jak się okaże za chwilę jestem pilotem jazdy do tyłu ! Jedziemy ulicą . Wchodzimy w ostry zakręt bez hamowania , wyrzuca nas na prawą stronę poza ruchome bariery ( Takie biało czerwone , stożkowate którymi oddziela się czasem miejsca na które nie mogą wjeżdżać samochody ). Krzyczę do kierowcy żeby cofnął samochód , otwieram swoje drzwi i pilotuję go do tyłu . Drzwi otwierają się jak w starej Syrence (kuro łapce). Nasz kierowca jest zdziwiony że ja chcę aby się cofnął , widać pomarańczowi jeżdżą tylko do przodu ! Jednak posłuchał mojej rady , zaczynamy jechać do tyłu , uderzam drzwiami w jedną z tych barier ale bariera jest jakaś miękka i ciemna , wygląda zupełnie inaczej niż bariery widziane od strony ulicy . Cofnięcie pozwala nam znowu wyjechać poprzez wyłom w barierach na drogę . Kierowca przyspiesza maksymalnie , omal nie wyleciałem razem z drzwiami . Udaje mi się przytrzymać przedniego fotela i zatrzasnąć drzwi Teraz to już naprawdę uciekamy ! Dojeżdżamy do Parku . Oni mówią mi żebym wysiadł i spróbował biec wzdłuż ogrodzenia , prawym skrajem Parku w górę . Oni terenówką spróbują przejechać przez Park. Spotkamy się po drugiej stronie . Niestety , kiedy docieram do bramy wyjazdowej , po drugiej stronie , nikt na mnie nie czeka . Rozglądam się , na drodze prowadzącej przez Park widać ślady kół. Czyżby pojechali nie czekając na mnie ?

List do T.K.

182

Oni próbują się ode mnie , za wszelką cenę , uwolnić !!! Dopiero teraz do mojej świadomości dotarł ten oczywisty fakt . Nie jestem myślami tego ciała . Ani jego umysłem . Zniewoliłem je w jego życiu płodowym , jeszcze zanim zdało sobie sprawę z istnienia, tu na Ziemi. Czyżby ludzie chcieli się nas , dusz , pozbyć . A przynajmniej ograniczyć nasz wpływ na życie ciała. Umysł który jest naturalnym ziemskim przewodnikiem ciała odbiera działanie duszy jako spowolnione , podprogowe osaczenie . Sam jest rozbiegany i emocjonalnie spazmatyczny . Dlatego Castaneda nazwał nas drapieżnikami bo ciało i jego umysł jest naszym żywicielem . Gurdżijew sugerował że nie każdy człowiek rozwinie w sobie nieśmiertelną duszę . Ale sam nas uczył że wszystko jest inne niż nam się wydaje ( kundabufor) dlatego, należało by zadać pytanie : CZY W KAŻDYM LUDZKIM CIELE JEST DUSZA ??? Zdaje Pan sobie sprawę jak niebezpieczna była by taka wiedza . Mogło by się okazać że część ludzi nie jest żywicielami przybyszów ze Świata Ducha ! Niech Pan wróci do mojego snu o diable albo do snu w którym uciekam w poziomo padającym deszczu, pochwycony wtedy zostaje kierowca samochodu którym przyjechaliśmy we dwóch . Albo kiedy wracam nowym terenowym BMW i faceta \autostopowicza z pod bramy , który zajmujeto samo miejsce które ja zajmuję we śnie o Latawcu a potem znika .Tymczasem ja kieruję samochodem za pomocą dziwnego przyrządu siedząc obok kierowcy . To ja jestem prawdziwym kierowcą mimo że siedzę z prawej strony i to mnie się boją ludzie we śne o diable !!! Zwariowałem ? A jeżeli N I E ?!?!?!

Lubię wszystko sprawdzić przy użyciu swojego MTJ-ta . Dlatego

Pytam MTJ-ta . Czy w każdym ludzkim ciele jest dusza ?

Po lewej stronie całe mnóstwo głodnych . Po prawej tylko dwie dziewczynki gotowe do przyjęcia komuni . Głodni są koloru dymu , koczuję w grupach . Dziewczynki są w białych sukienkach komunijnych/ślubnych . Pomiędzy głodnymi chodzą dobroczyńcy , roznoszą im jakąś pomoc, dary . Pomiędzy stroną lewą i prawą jest duża różnica w ostrości szczegółów . Budzę się . Acha!!! Czyli jest wręcz przeciwnie , jest niar dusz a deficyt ciał . Męskich jest całkowity brak !!!

183

Przeczytałem kilka kolejnych rozdziałów książki E.Newtona i pytam MTJ-ta . Czy mógłbym poczuć „OBECNOŚĆ ” w sali Rady Starszych i zobaczyć wzór medalionu jaki nosił Przewodniczący , na moim ostatnim spotkaniu z Radą ?

No i ten mój cwaniutki MTJ-ot zaserwował mi taki oto film !

Jestem na proszonym przyjęciu . Przyjęcie wydano specjalnie dla mnie ! Jest . . . . no wiecie , jak na przyjęciu , fajnie ( To, chyba , miało mi przybliżyć odczucie OBECNOŚCI ) Teraz właśnie zaczynam kroić dużą struclę z makiem . ( To jest medalion i wzór na nim) Podczas krojenia mam możliwość dokładnego przyjrzenia się wzorowi jaki tworzy mak w cieście . Trochę czuje się zrobiony, tym snem , w trąbę ( a mak ma właśnie taki kształt ) . Spodziewałem się czegoś innego ale wzór na przekroju strucli jest wyrażny . To . . . . .6 zwinięte w kilka zawijasów . Nie da się nie zauważyć zbieżności z wirem we włazie do OTCHŁANI . Pan T.K . już tą szóstkę zdaje się też gdzieś widział ( Przy swoim pierwszym wyjściu z ciała) .

ZAPYTAŁEM MTJ-TA JAK NA IMIĘ DANO MOJEJ DUSZY . PUKAM SIĘ W GŁOWĘ ; ŻE WCZEŚNIEJ NIE WPADŁO MI TO DO GŁOWY ?!

Rozumiem teraz dlaczego Newton relacjonuje , że indagowani przez niego pacjenci , nie mogą często uchwycić wibracji swojego imienia. W moim przypadku było podobnie. Podano mi moje imię nie na piśmie , również nie usłyszałem go wypowiedzianego przez kogokolwiek . MTJ-ot odczekał aż zacznę się budzić i imię pojawiło się w mojej świadomości będącej na granicy snu i jawy . Najpierw jako coś trudno namacalnego po lewej stronie , potem po prawej, po to aby w końcu wyłonić się w mojej świadomości jako :

SZIRIN * *Po obudzeniu, natychmiast sprawdziłem w Internecie; Kraj pochodzenia imienia: PERSJA .

184

Znaczenie : SŁODYCZ

Byłem nie mniej zaskoczony niż wy teraz . Pomyślałem że moje duchowe imię brzmi , jak imię papugi z jakiejś kreskówki o Sindbadzie Żeglarzu.

W związku z dziwnymi informacjami płynącymi od Newtona zacząłem się zastanawiać czy koncepcja MTJ-ta jest właściwa czy to raczej Newton ma rację i część(holograficzna) naszej duszy stacjonuje po tamtej stronie i to z nią porozumiewamy się zwracając się do MTJ-ta . Pogadam z Nią/Nim dzisiejszej nocy jak Szirin z Szirin . Ciekawe co mi odpowie. Może być przecież jeszcze całkiem inaczej , MTJ-ot może nie być naszą duszą zbiorczą dla pozaczasowych aspektów ale Przewodnikiem naszej grupy dusz albo wręcz pojedynczej duszy rozwijającej się indywidualnie . A może to jest jedno i to samo .

No i nadeszła noc prawdy ! MTJ -cie czy ty jesteś SZIRIN ? Co z aspektami , czy to to samo co bratnie dusze .

Postanowiłem zmienić samochód na nowy . Mój jest już taki stary że jak nawali coś poważniejszego to remont będzie kosztował więcej niż realna wartość samochodu . Podjeżdżam pod swój garaż nowym samochodem . Nie wiem co to za marka . Jest jeszcze ciemniejszy niż stary . Jest prawie czarny . No i jest trochę masywniejszy . Wiem że nie jest zbyt piękny ale podobno mocny i mniej zawodnej marki niż stary . Wysiadam . Wysiadając widzę jedynie fragment drzwi z otwartym oknem . Lakier drzwi jest głęboko czarny . Idę w stronę garażu . Po kilkunastu krokach zatrzymuję się i odwracam w stronę samochodu . Jeszcze nie widziałem go z zewnątrz !!! Samochód którym przyjechałem, a byłem przekonany ,że jest czarny i osobowy , jest furgonetką ! Furgonetką dziwacznie poszerzoną o dodatkowe miejsce dla kierowcy . Taki rodzaj wykusza !!! Dosłownie, jakby część w której zasiada kierowca była wybrzuszona z boku na zewnątrz . Furgonetka z tej perspektywy, z której na nią patrzę nie dość, że nie jest cała czarna to ma na karoserii szeroki pas ze wzorem przypominającym kolorowe kwiaty albo małe kolorowe kółeczka . Czarne są tylko dach i pas od szyb w dół . Jestem zaskoczony wyglądem samochodu !!! Na dodatek mam wrażenie że w środku siedzą jeszcze dwie osoby , przez cały czas byłem przekonany że jadę samochodem sam !!!

185

Przybywam odwiedzić kogoś bliskiego . To szpital , dom opieki albo kolonie letnie !!! Nastrój pasuje do każdej z tych sytuacji . Osoba mi bliska ma łóżko na końcu sali , w kącie po prawej, patrząc od drzwi . Osoba siedzi na łóżku . Rozmawiamy o różnych sprawach które zaszły podczas mojej nieobecności . Bliska osoba mówi że tam po jej prawej stronie ( lewy kąt sali patrząc od drzwi ) , leżała jakaś osoba . Opiekunka sali zrobiła z tą osobą coś takiego że teraz jej nie ma ! Idę zobaczyć co się stało . Oglądam wskazane łóżko , oglądam również łóżko sąsiednie .Zaglądam pod obydwa . Tak jakbym mógł całą tę scenę zabierania tej osoby jeszcze dojrzeć ! Niczego nie widzę , jedynie kilka drobnych porozrzucanych rzeczy . Postępowanie tej opiekunki wyrażnie mnie wkurzyło !!! Chętnie zrobiłbym jej awanturę ! Niestety nigdzie jej nie widzę . Szukam jej nieustępliwie . Przecież gdzieś tu musi być ! Idę w stronę środka sali . Zaczynam zaglądać pod łóżka . Nigdzie jej nie widzę . Tymczasem bliska mi osoba złapała mnie z tyłu za kurtkę i trzyma nie pozwalając mi dalej iść ! Ciągnę z całej siły ale ona trzyma mnie bardzo mocno . Drzwi mam teraz naprzeciw siebie . I w tym momencie z za łóżka, po lewej stronie wychyla się twarz opiekunki . Jest zawzięta i wobec mnie nieprzyjazna ! Widzę że w podniesionej prawej ręce trzyma długopis . Zdaje mi się że będzie chciała się nim bronić przede mną . Chętnie bym jej przylał ale nie mogę jej dosięgnąć ! Cały czas jestem trzymany za połę kurtki . Opiekunka sprawia wrażenie grożnej i zdeterminowanej ! Może mi nawet zrobić krzywdę . Mam pretensję do bliskiej mi osoby, za to że mnie unieruchomiła bo teraz moja sytuacja uległa odwróceniu i to teraz ja mogę ,dostać od opiekunki po łbie !!!

Przebudzenie . Jestem wkurzony nie na żarty !!! SZIRIN chociaż bardziej ozdobna/kobieca niż mogłem to przewidzieć jest bardziej obszerna niż mój dawny pojazd , MTJ-ot . Natomiast bratnie dusze nie są aspektami jednej i tej samej jażni . Działają najwyraźniej samodzielnie, nie uzgadniając z innymi duszami/przyjaciółmi wszystkich swoich działań !

PODZIĘKOWAŁEM MTJ-TOWI ZA DŁUGĄ , UDANĄ WSPÓŁPRACĘ. NIE CHCĘ ROZSTAWAĆ SIĘ Z NIM NA ZAWSZE. PODZIĘKOWAŁEM MU RÓWNIEŻ ZA T O ŻE POZNAŁ MNIE Z SZIRIN .

186

Poprosiłem Szirin aby zabrała mnie do Świata w którym przebywa . Chciałbym abyśmy poznali się lepiej . Potem jeżeli będzie miała na to ochotę pozna mnie z duszami bratnimi albo powie mi w jakim kierunku się rozwijamy .

Przespałem całą noc po bożemu i tylko nad ranem pojawiło się ciasteczko . Tortoletka z galaretką , truskawkową, na wierzchu . Ulubione ciasteczko żony . Obudziłem się . Nie ukrywam, że zawiedziony . Widzę że żona (ziemska) siedzi na łóżku i nad czymś się zastanawia . Pytam o czym myśli ? Zaczyna mi opowiadać o swoim dziwnym śnie . (Żona jest nadal sceptycznie nastawiona do podróżowania nocą i uważa to za moje wymysły .) Sen żony , jak sama stwierdziła jeszcze nigdy nie miała podobnego , wyglądał tak : Siedzi przed ekranem komputera (żona nie wie którym guzikiem włącza się komputer) i widzi na nim w jego prawym dolnym rogu trójwymiarową transmisję z , jak to nazwała , przedstawienia teatralnego . Potem na pozostałej nie zajętej przez transmisję powierzchni ekranu zaczęły się pojawiać zdjęcia różnych dzieł sztuki . Wyglądało to jak pokaz slajdów . W przeciwieństwie do przedstawienia teatralnego dzieła sztuki były ukazane dwuwymiarowo . Zapytałem czy nie widziała żadnych podpisów pod tymi obrazkami ale nie mogła sobie niczego więcej przypomnieć . I co wy na to ??? Jak by nie było to żona jest jedną z moich bratnich dusz . Ustaliłem to już parę miesięcy wcześniej . Czyżby ta zamiana snów u śniących to był taki żart zapoznawczy Szirin ???

Próba obiektywizowania jest tylko jedną z postaw jaką możemy przyjąć wobec tych doświadczeń . A jeżeli doświadczenie obiektywne nie istnieje , jeżeli jest tylko wycinkiem całego spektrum . Czy jeżeli dodamy obiektywizm do subiektywizmu to uzyskamy całość oglądu rzeczywistości ??? Może jeszcze należy dodać stanowisko obojętne i może nawet jeszcze coś ! Może jeszcze należy do tego spektrum dodać pragnienie albo marzenie ?

ZAPRASZAM SZIRIN DO „TAŃCA” .

Poznaję swoich kolegów z grupy ?

187

To jakiś amerykański muzyk naszego pochodzenia(!) .Oglądam jego życie w szklanej róże . Rura kończy się stemplem odciśniętym na jej końcu . Czy jego życie także ? Sen jest z tych podprogowych , ledwie uchwytnych .

Po obudzeniu, w nocy długo nie mogłem zasnąć . Nie wiadomo czy we śnie czy na jawie, pojawiła się w moim umyśle myśl że Obama , Tusk i Miedwiediew to jedna i ta sama osoba w różnych ciałach . Zdaje się że była to odpowiedź na moją chęć poznania prawdy o spotkaniu Obamy z Tuskiem .

Całą noc coś mi się śniło ale niczego nie mogłem zatrzymać w pamięci . Nad ranem dowiedziałem się że musiano przeprojektować opakowanie . Teraz jest nim nietłukąca się butelka o zintegrowanym zamknięciu które samo nie będzie się otwierać . Zrobiono to ze względu na dzieci mogące się poparzyć drażniącą zawartością opakowania . Czyli co ? Teraz zamiast samochodów będą butelki ? Wygląda to wszystko jakby środek ciężkości dostrajania nieco się przesunął . Części podprogowe snów przesunęły się ku granicy jawy i snu . Może Gurdżijew miał rację mówiąc , że jednostkowa dusza musi osiągnąć „masę krytyczną” aby zaistnieć i nie zaniknąć po śmierci ciała ?

Postanowiłem poprosić Szirin o to aby zaprezentowała mi swój program „dowolny”

Podróż była długa ale pamiętam ją dopiero od momentu kiedy stoję naprzeciw trzech osób w pokoju hotelowym . Atmosfera staje się coraz bardziej napięta . Postanawiam przerwać tą presję i pod pretekstem że muszę zejść na dół odwracam się i wychodzę z pokoju . Wychodzę z pokoju i idę w prawo w stronę holu z windami . Dwie boczne , samoobsługowe są nieczynne . Pomiędzy nimi jest jeszcze jedna , awaryjna ale do niej trzeba mieć jakiś specjalny klucz. Proszę przechodzącego właśnie faceta z obsługi aby mi go przyniósł . Facet powiedział ,że zaraz zawoła Boya który obsługuję tę windę . Czekam kilka minut klęcząc na podłodze ! To tutaj nikogo nie dziwi , jest traktowane normalnie , jako oczywistość . Nadszedł jeszcze jakiś facet wyglądający na biznesmena i zobaczywszy że ja również czekam na windę , zaczął niecierpliwie krążyć wjej pobliżu . Przyszedł Boy i kluczem otworzył windę . Weszliśmy do środka we trzech . To duża winda towarowa . Jeszcze zanim drzwi zostały zamknięte dołączyła do nas jeszcze jedna osoba , chyba kobieta ale trudno mi było na niej skoncentrować wzrok (!) . Dziwne ale mimo że winda jest duża wszyscy stoimy w pobliżu prawej ściany windy, twarzami zwróconymi w stronę drzwi . Rozglądam się dokoła . To winda ewakuacyjna . Jest nawet wyposażona w zapas wody . Ktoś stojący obok mnie , z nudów ( jedziemy już kilka minut) zaczyna czytać na głos instrukcję przyczepioną na blacie małej szafki przymocowanej pod ścianą windy .Po prawej stronie drzwi . Instrukcja ma kilka punktów i jest napisana odręcznie . Ja również patrzę na nią ale nie jestem

188

w stanie niczego odczytać . Nie wiem dlaczego bo przecież powinna być napisana po angielsku . W nagłówku instrukcji drukowanymi literami jest wybity napis : DYSTRYKT N.Y. Może ta trudność, w odczytaniu reszty instrukcji ,wynikać z tego że pismo jest odręczne . Czytający też czyta tak ,że nie mogę zrozumieć sensu słów . Zrozumiałem jedynie fragment w którym odczytywał ,że w razie potrzeby w windzie awaryjnej można skorzystać ze specjalnie, na taką okoliczność , przygotowanej wody . Woda została sztucznie spreparowana, jest to wyrażnie podkreślone . To ma być jej atut !!! Skorzystanie z tej wody kosztuje od 1,5 do 5,5 dolara . Wysokość opłaty zależy od sytuacji (!) . Facet czyta dalej , ja śledzę wzrokiem tekst który czyta . Widzę że po tej informacji o cenie ktoś dopisał trochę jaśniejszym długopisem i chociaż podobnym charakterem, to jednak trochę krzywo :

TO BEZCZELNOŚĆ !

Czytający facet nie zorientował się ,że to dopisek i , monotonnym głosem, wszystko jak leci . Reszta już się zorientowała i żywo to komentuje . Wszyscy są zdania, że ten kto to dopisał miał rację .Dopisek jest również zapisany tak, że nie potrafię samodzielnie go odczytać ale kiedy czytał go facet stojący obok rozumiałem co on znaczy !!! Ja nie mam zamiaru korzystać z tej wody . Na pewno jest obrzydliwa . Poczekam aż zjadę na dół . Tam można zdobyć świeżą , smaczną wodę . Docieramy do celu . Wszyscy wysiedli przede mną , ja trochę się ociągam i wychodzę na końcu .Kiedy wyszedłem z windy odwróciłem się jeszcze w jej stronę , sam nie wiem dlaczego . W drzwiach windy do połowy stojąc już w holu a do połowy jeszcze w windzie, stoi koń !!! Kary . Dziwne bo nikt z nas tego konia w windzie, nie zauważył . ( Chyba właśnie dlatego, że wyczuwaliśmy jego obecność, staliśmy w windzie skupieni po prawej stronie ). Patrzę na jego łeb . Tak , ja znam tego konia . Wiele sobie zawdzięczamy . Wiele razem przeszliśmy . Podchodzę do konia i obejmuję go z wielką czułością za łeb . Mówię do niego bardzo przyjażnie . Podkreślam że jesteśmy przyjaciółmi od zawsze !!! Mówię do konia z wielką miłością . Koń jest bardzo wzruszony , niemal szlocha !!! Łzy płyną mu po pysku . Płacze z uniesienia !!! Bardzo się przyjażnimy ! To przyjaźń dwóch bytów podróżujących przez życie .

Jeszcze po przebudzeniu czuję silne wzruszenie a na policzku i rękach czuję szorstką sierść obejmowanego konia . Znowu zasypiam . Siedzę na podłodze w jakimś zagracony pomieszczeniu .Na przeciw mnie siedzi „alchemik”. Sięga za stare wiadro, stojące pod szafką . (Wiadro jest z mojej lewej strony ) Wyciąga z za wiadra trzy płaskie kamienie wielkości dłoni . Są beżowe , wyglądaja normalnie jak to kamienie ale on daje mi do zrozumienia że te są wyjątkowe . Potem stawia przede mną małą buteleczkę i z dużego baniaka który stał obok niego ma zamiar wlać do niej płyn koloru kawy . Ja uprzedzam jego zamiar i stawiam obok 189

taką samą buteleczkę którą przyniosłem ze sobą . On nalewa teraz ten płyn , bardzo ostrożnie , do mojej . Buteleczka wygląda identycznie jak te, w które pakowano kiedyś penicylinę prokainową , kryształki do rozpuszczania wodą destylowaną .

Ja jako smażona ryba muszę się umyć ze trzy razy . Mówi do mnie kawałek smażonej ryby !!! Ja odpowiadam że to przesada bo przy smażeniu skóra i tak się zdezynfekuje .

Przeciskam się na tył zapchanego autobusu i znajduję sobie miejsce na podwójnym siedzeniu ( W starych autobusach były takie podwójne siedzenia , naprzeciw siebie ) .Te siedzenie są zajęte głównie przez matki z dziećmi !!! Ubrany w zieloną dresową kurtkę stoję na jakimś targu . Kobieta o twarzy, kobiety z dalekiego wschodu ,stoi za mną i trzyma swoje ręce w kieszeniach mojej kurtki . Mnie to wcale nie obchodzi .

List do T.K. Myślałem sobie , za dnia , o konsekwencjach tego co poznałem w czasie nocnych podróży. Konsekwencjach dla mojego, ogólnego, światopoglądu i przyszło mi na myśl , że buddyjska postawa wobec ludzi jest albo naiwna albo nieuczciwa. Proszę się zapytać swojej Duszy ; czy ona chce już tylko obserwować / niedziałać i czy chce aby umysł nie pośredniczył w jej doświadczaniu świata materii. Dusza chce aby umysł ciągle interpretował , zabarwiał emocjami percepcję . Nie chce patrzeć na świat przez dwie dziury oczodołów . Buddyzm , jako „złoty strzał”, owszem , przydaje się , duszom które są tutaj ostatni raz . Ale im nie jest już potrzebny ani Buddyzm ani Sruddyzm . Z punktu widzenia duszy, Buddyzm jest kaleki . Przyjął punkt widzenia umysłu , umysłu który chce zniszczyć doinstalowaną duszę i już na samym początku zaprzecza istnieniu duszy . Buddyzm twierdzi, że to co inkarnuje, to nie ciągle rozwijająca się dusza a energetyczno/emocjonalny odcisk twórczości naszego umysłu . Wraz z doskonaleniem „ zawodnika” odcisk zanika aż rozpuszcza się na koniec w niebycie . Dopiero teraz zdałem sobie sprawę że to idiotyzm . To nirwana dla pojazdu którego nie zasiedliła dusza !!! Wcale się nie dziwię że w takim sensie Rimski Papa nazwał Buddyzm ateizmem . Ja powiedział bym więcej to RELIGIA UMYSŁU . Religia niewolników którzy chcą zniechęcić Dusze do ich zasiedlenia !!!

Pozdrawiam J.B. ( potrafię rozwalić wszystko). Acha żeby nie było, że kopięty tych co daleko a nie tych co blisko . Spora szpila ! Dawny artykulik z „gazetki szkolnej” :

190

Nie będę zapisywał aż pięciuset stron jak Salman Rushdie w „Szatańskich wersetach „ . Ograniczę się do dwóch kartek maszynopisu. Ale też i fatfa będzie pewnie mizerniejsza , bo kogo to tak naprawdę jeszcze dziś obchodzi. Jestem wprost zadziwiony swoim odkryciem, że głupawy semantycznie , Górdżijewowski „Kundabufor” ( hipotetyczny organ który nie pozwala widzieć ludziom rzeczy takimi jakie są ale takimi jakie im się zdają ) istnieje i co mnie przeraża , działa ! Mam na to niezbity dowód !!!! W czasach kiedy podstaw genetyki naucza się już w gimnazjum , miliony ludzi w tym także uczeni , lekarze i profesorowie medycyny , biologii , genetyki , którzy tejże genetyki nauczają i którzy dla tych młodzianków gimnazjalnych te książki napisali , jednocześnie wierzą w piramidalny nonsens . Sami zaśmiewając się z dowcipu o tym że Anioł Gabriel który dyktował Mahometowi Koran był rodem z Damaszku a z wykształcenia rabinem. Ci erudyci nie dociekają , ba nawet im do głowy nie przychodzi dlaczego nigdy nie doczekają ogłoszenia przez kościoły chrześcijańskie autentyczności Całunu Turyńskiego. Dlaczego ? Ano dlatego ,że potem trzeba było by odpowiedzieć na kilka pytań, które w końcu ktoś przytomny musiał by zadać. Po pierwsze skoro potwierdzono by że krew na całunie należy do Jezusa z Nazaretu to w takim razie nie trudno będzie określić jego genom . Skoro poczęła go dziewica w akcie dzieworództwa to Jezus był kobietą ( brak chromosomu Y ).Pomijam niezmierną rzadkość występowania dzieworództwa wśród wyższych kręgowców , no chyba, że jeszcze u matki Mitry czy Sfarożyca nie wspomnę pochodzeniu Ateny. Jeżeli natomiast był mężczyzną, to pytanie brzmi, od kogo pochodzi ta połówka nici DNA z chromosomem Y . Od Anioła Gabriela czy od samego Boga. Bo, skoro mamy już połowę anielskiego czy boskiego DNA to wiemy że aniołowie i Bóg chrześcijański są materialni i to na dodatek z tak „ grubej” materii że da się ich wyhodować w laboratorium , jak w „Jurasic Park”. Jest oczywiście jeszcze jedna możliwość . Jezus żył tylko z jedną nicią DNA w każdej komórce , owiniętą na bożym palcu .Dla Boga posiadanie kilku miliardów malutkich paluszków jest przecież nieistotnym drobiazgiem. Nie dywagując zbytnio, nad dość nietypowym metabolizmem takiej Istoty, można by się było podeprzeć tym faktem przy wyjaśnianiu cudów przez Jezusa czynionych . A których serio nie traktuje nawet teologia katolicka , nazywając je jedynie cudami katechetycznymi. No i prowadząc tę myśl dalej , ad absurdum , po śmierci ciała Jezusa kiedy Bóg paluszki zabrał , a może jeszcze wcześniej kiedy Jezus powiedział - „ czemuś mnie opuścił „ ciało zaczęło znikać . Teologia równoległa naprawdę nie jest trudna do wymyślenia. Tylko po co ją wymyślać . Chyba tylko dla tego, że niektórym nie chciało się pomyśleć wcześniej , dwa tysiące lat wcześniej , o konsekwencjach takich „prawd” no i teraz trzeba brnąć w nonsens. Niestety , wasz entuzjazm jest jeszcze przedwczesny . Jest pewien problem , z materiałem dowodowym. Krwinki czerwone nie mają jądra a zatem nie mają DNA. Owszem ,można by odszukać resztki innych tkanek ale tutaj trudno dowieść, że należą one do właściciela krwi . Przecież wielu ludzi dotykało płutna. Niemniej Kościół nigdy nie wyrazi się na ten temat jednoznacznie . Nigdy nic nie wiadomo , może przyjdzie czas, że dowód autentyczności będzie można przeprowadzić ,więc lepiej od dowodów materialnych ,trzymać się z daleka . 191

Mimo rozwoju nauki, religie mogą lekceważyćjej dowody ponieważ hipnoza kościelno – religijna jest tak głęboka a strach przed naruszeniem tabu ,tak wielki , że nawet wam , osobom rozumnym , nie przyszło do głowy zapytać o to jakiegoś księdza , „ na kolędzie”. Ja zapytałem i otrzymałem takie oto odpowiedzi : - ksiądz profesor :” Trudno mi na to odpowiedzieć nie bardzo rozumiem o co pan pyta”. - Ruchu Odnowy w Duchu Świętym : „Nie wiem co odpowiedzieć , zupełnie się na tym nie znam „. -kapelan dużego szpitala klinicznego : „ Coś doktora się żarty trzymają” . Czy nie wystarczyło by po prostu przyznać że stolarz Jezus z Nazaretu mieszkający na ulicy Rzemieślników zaraz za placykiem gdzie miejscowy powrożnik co dzień rozstawia swój kram ,był nieco znudzony prozaicznością swojego życia i anonimowością egzystencji a jednocześnie był wielkim moralistą i uczonym w piśmie, kochał Boga jak niewielu przed nim , uwierzcie mi , to wśród Żydów zdarza się dość często, i zy nie wystarczyło by powiedzieć że powinniśmy go w tej miłości naśladować, a nie przez dwa tysiące lat wymyślać te wszystkie dyrdymały . Ale gdzietam , nasza religia musi pochodzić od Boga , który przekazał nam ją osobiście ! Pomijam metafizyczną stronę tych wszystkich wydarzeń ( obiecuję wam , że sprawdzę to na wszelkie mi dostępne sposoby ), jestem gotów przyjąć wiedzę o wyższej sile sprawczej , wyższych bytów duchowych , ale jak to kiedyś powiedział Ockham - niezbędnym narzędziem myślącego człowieka powinna być brzytwa, nie po to aby sobie czy innym podrzynać gardło lecz po to by odcinać , zbędne logicznie , zdania.

U MNIE NADAL PODRÓŻE Z SZIRIN . PYTAM O MOJĄ FUNKCJĘ, JAKĄ MI POWIERZONO , JAKO DUSZY ?

Dziś opieka nad sadzonkami . Pielęgnacja polega na przesadzaniu sadzonek do nowych doniczek . Mam do przesadzenia kilka sztuk , z pięcioma czy sześcioma poszło mi całkiem gładko. Ostatnia stanowi pewien problem . Po tej sadzonce orientuję się jaką technikę sadzenia zastosowano . Mianowicie , nasionka nie były wkładane w bryłę ziemi z wierzchu jak robią to wszyscy ogrodnicy na świecie ale na dno doniczek i dopiero wtedy przysypane ziemią . Zorientowałem się w tej odwrotnej technice sadzenia, właśnie dopiero po wyjęciu ze starej doniczki ostatniej sadzonki . Roślina zamiast przebić się przez całą grubość bryły ziemi ułatwiła sobie zadanie i wydostała się ku światłu szczeliną pomiędzy doniczką a ziemią. Kiedy wyjąłem roślinkę z doniczki omal nie złamałem kruchego pędu . Musiałem go przytrzymywać jednym palcem i ustawić w nowej doniczce roślinkę tak aby obsypać pęd od nowa ziemią dokoła . To mój pierwszy kontakt z taka grupą sadzonek . Nie mam pojęcia co z nich wyrośnie . Nasadzeń dokonano gdzieś indziej . Moim zadaniem jest dalsza opieka nad nimi .

Odpowiedź od T.K. na moje powyższe rozważania.

192

„Istnieje jednak realne zagrożenie, że może Pan skończyć na stosie. Mamy wielkie szczęście, że można porozmawiać nawet z ludźmi Kościoła Katolickiego (niestety tylko z niektórymi) na tematy dotyczące transcendencji ,w innym ujęciu niż propagowane przez tę instytucję. Myślę, że jednak tylko do czasu. Na razie ci ludzie nie postrzegają w Panu zagrożenia dla instytucji i ich samych. To co Pan głosi, to dla nich tylko pytania dociekliwego parafianina, który przecież nie jest zdeklarowanym apostatą , a gdyby nawet, to tylko na własny użytek, bez szerzenia zamętu w głowach maluczkich.

Mój stosunek do religii jest Panu znany. Nie szukam rozmówców na poważne tematy wśród kleru katolickiego, ani żadnego innego. Oni dokonali już wyboru. Każda nowa prawda, jaką im oferujemy , jedynie umacnia ich w słuszności przyjętej drogi. Żadnych nowinek , odkryć, badań nie zaakceptują bez obróbki ideologicznej, potwierdzającej ich linię.

Nie winię ich za taki punkt widzenia. Wcale nie są mało inteligentni, ale ich "odkrywczość" ma tylko jeden cel - umacnianie się w wierze (oczywiście doktrynalnej i zrozumiałej być może dla pierwszego odkrywcy). .......... Cóż, katolicyzm jest dla nas źródłem różnych pięknych przeżyć rodzinnych, patriotycznych, czasem artystycznych, głownie jednak związanych z tradycją i kalendarzem. Być może niektórym, specyficznym osobowościom umożliwia rozwój duchowy. Myślę, że może być punktem wyjścia do własnych poszukiwań, których nic nie zastąpi. Wiąże się to jednak z odstąpieniem od dogmatów, a więc naruszeń wszystkich religijnych tabu, czyli praktycznie bycia poza Kościołem.”

193

Pozdrawiam T.K.

KŁADĘ SIĘ, PO DWUNASTEJ W NOCY I PRZED ZAŚNIĘCIEM MÓWIĘ : WITAJ SZIRIN . ( JESTEM W NASTROJU ROMATYCZNYM . )

Włóczę się po przedmieściach. Jakieś stare kamienice i podwórka . Czasem jestem sam, czasem z bliską mi kobietą . Ale jestem pewien że wibracyjnie to nie jest moja obecna żona . Stoimy w jakimś opuszczonym mieszkaniu, na parterze kamienicy . Pomieszczenie jest ogólnie dostępne . Trochę jak brama ale ma okno na podwórko . Kojarzy mi się z opuszczonym mieszkaniem stróża . Stojąc twarzą do okna kobieta opowiada że , w tej kamienicy po lewej stronie ,pokazuje mi drzwi na klatką schodową na podwórku ,strasznie hałasowali w nocy Ruscy . Była jakaś głośna muzyka, jakieś zamieszanie . Ja raczej mało zainteresowany tymi zdarzeniami, odpowiadam oględnie. Mówię że może się wyprowadzali . Ona nie jest przekonana. Odnoszę wrażenie, że z jej strony to był rodzaj skargi, że musi tutaj mieszkać. Stoimy teraz w tym samym pomieszczeniu oparci o jakąś drabinę czy ramę , stojącą po prawej stronie okna . Z podwórka wchodzi dwóch obcych facetów . Jeden podchodzi do okna i wygląda na podwórko . My stoimy nadal oparci o tę ramę .Kobieta jest po mojej prawej stronie . Stoimy ramię przy ramieniu . Kobieta głośno deklamuje wiersz albo fragment prozy . Deklamacja ma kontekst trochę zbyt intymny jak na sytuację w której dwa metry od nas stoi obcy facet . Mężczyzna odwracając się od okna , niby niechcący ociera się o mnie. Ja reaguję zniecierpliwieniem , w filmowym stylu – „ Co z tobą , człowieku ? ” . Ale w związku z intymną sytuacją w jakiej byłem jeszcze przed chwilą, z bliską mi kobietą , mój poziom agresji jest zerowy. Facet gasi na lewym rękawie, mojej jesionki papierosa i cedzi przez zęby :

CZŁOWIEKU ?! POZWOLISZ Z SOBĄ ZROBIĆ WSZYSTKO?!

Mówiąc do mnie , blokuje mnie przy ścianie swoim lewym ramieniem . Do tej pory nie miałem świadomości że jestem ubrany w staromodną ciężką jesionkę . Próbuję faceta odepchnąć ale on mi na to nie pozwala. Zaczynamy się przepychać . Mój poziom agresji powoli rośnie ale jak na tę sytuację stanowczo za wolno, co pozwala facetowi przejąć inicjatywę . Rzucam okiem na kobietę ale ona stoi spokojnie, jakby jeszcze się nie zorientowała w sytuacji . Drugi z facetów stoi kilkanaście metrów od nas , bokiem do całego zajścia . Jakby czekał aż tamten skończy .

194

Napastnik próbuje mnie upokorzyć , swoim zachowaniem . Nie uderza mnie bezpośrednio ale cały czas popycha, będąc w bliskim zwarciu ze mną. Chwytam jedną ręką jakąś szklaną, brudną w środku rurę . Przypomina swoim wyglądem gigantyczną probówkę . Myślę że zaraz mu nią przyłożę i cała zabawa się skończy . Niestety, przeciwnik jest ode mnie zręczniejszy i wytrąca mi ją z ręki . Mocując się z nim nadal, spostrzegam oparty o ścianę wielki , jak od gigantycznej maszyny , klucz do przykręcania śrub . Udaję mi się nieco pochylić i chwycić go w rękę. Teraz kiedy go już mocno trzymam w reku próbuję się zamachnąć na przeciwnika . Nie jest to proste bo ciągle jesteśmy w zwarciu co nie pozwala mi zadać przeciwnikowi celnego ciosu . Poziom mojej agresji wzrósł już do tego stopnia że się budzę. Jest 4.44 nad ranem ! Naprawdę się zdenerwowałem . Nie miałem sytuacji tak nieprzyjemnej od roku z okładem , kiedy spotkałem Bota , będąc w płytkim dostrojeniu . Zapisałem sen i położyłem się z powrotem do łóżka . Pytam : O co chodzi do cholery w tym śnie ??? Zanim zapadłem w głębszy sen napłynęła odpowiedź. To jakiś rodzaj channelingu czy coś w tym rodzaju , jeszcze mi tylko tego brakowało ! Odpowiedź była również odpowiedzią na Pana list: „ Co do „kościelnych” to prawda . Oni muszą się cały czas upewniać w tym w co wierzą bo to w co wierzą jest konstrukcją mocno naciąganą i głębiej coś przeszkadza im żyć spokojnie w swoich przekonaniach , być szczerymi wobec samych siebie . To wynika z oprotestowania przez duszę , z tamtej strony , religijnej konstrukcji która jawnie cenzuruje wolność duszy” .

Od razu moje emocje opadły i spokojnie zasnąłem .

Najdziwniejsze jest to że ten napastnik nie zwracał uwagi na moją partnerkę ani ona na niego . Mam nawet podejrzenie że ona w jakimś sensie była z nimi w porozumieniu a może tylko, w przyzwoleniu na ten numer. Może to dla niej była normalna sytuacja ? To miało cechy sadyzmu albo demonstracji siły . a może szantażu emocjonalnego . Tak postępują z nami instytucje a właściwie ich bezkarni członkowie licząc na nasz stosunek podległości, emocjonalnej, wobec ustalonego obyczaju . NIE JEST LEKKO MOI D RODZY . Dostroiłem się według Newtona . Ilość lat do tyłu . Mijałem siebie w wieku lat tylu ile wymieniałem we wstecznym odliczaniu . Potem przepłynąłem pod wodą i wyskoczyłem w próżnię . Zwizualizowałem rurę rozświetlającą się od szarości do oślepiającego blasku i zamiast w poprzednim życiu znalazłem się w jakimś życiu równoległym !!! A wszystko to na dodatek , pod patronatem Szirin .

Stoję na schodach prowadzących do tak zwanej „Spółdzielni” na rogu Żołnierskiej i Al .Warszawskiej. Znam ten sklep , jako dziecko chodziłem do niego po zakupy . Teraz sprzedają tu skarpety i pończochy Kiedyś to był spożywczy . Tu kupowałem rarytas mojego dzieciństwa , margarynę czekoladową (!) . 195

Stoję na schodach i tłumaczę siedzącemu, w zaparkowanym na dola samochodzie , ojcu i stojącej po drugiej stronie samochodu siostrze, że to wszystko co widać w tej chwili na całej rogatce Warszawskiej ma być dzielnicą rezydencjonalną .Wszystkie biznesy zostaną przeniesione poza tą strefę .Trwa właśnie remont ulicy obok .Rremont jest prowadzony za Unijne pieniądze. Kładą nawierzchnię na bogato , już chyba drugi raz . Nowa , nowa, nawierzchnia na nowej nawierzchni !

Wracam do domu, tego w który mieszkam również i w tym życiu . Niedaleko tej „Spółdzielni”. Narracja senna musi już trwać od dłuższego czasu ale mnie udało się odzyskać świadomość, dopiero w tym momencie . Na dachu garażu który jest poniżej moich dwóch okien od salonu , stoi rozwścieczona odrzuceniem, przeze mnie, kobieta. Chce się zemścić i mnie zastrzelić a może tylko strzelić albo nawet tylko przestraszyć a może tylko pokazać jak bardzo cierpi z powodu odrzucenia .Moja żona siedzi na kanapie pomiędzy oknami , jest więc względnie bezpieczna . Ja dodatkowo zasłaniam kotary aby, oszalała z rządzy zemsty, kobieta nie mogła widzieć co dzieje się w środku . Nadchodzi wieczór a kobieta nadal siedzi na dachu . Dach garażu we śnie jest ze trzy razy większy (dłuższy ) niż jest w rzeczywistości . Nie ma rady , dzwonię na 112 . Jestem tak zdenerwowany, że mylą mi się klawisze w telefonie bezprzewodowym ( stacjonarnym). Wybieram cztery a nie trzy cyfry , potem nawet jakieś litery . Sam się dziwię , że zdenerwowanie tak mnie potrafiło zdekoncentrować . W końcu udaje mi się wybrać numer 112 . Niestety nikt nie odbiera ! Kobieta na dachu krzyczy, że zaraz mnie zastrzeli , ma w rękach sztucer !!! Sytuacja staje się mało zabawna i całkiem nie romantyczna. Biegnę na piętro, gdzie mieszka siostra z mężem .Wchodzę bez pukania . Obydwoje są mocno zaskoczeni moim wtargnięciem . Szwagier siedzi przy kolacji w kuchni . Mówię pokrótce o co chodzi . Mówię żeby zgasili światło, to otworzę okno i jeżeli kobieta mnie nie zauważy, rzucę w nią czymś z góry , może uda mi się ją przestraszyć. Szwagier nie bardzo łapie sedno mojego planu ale oboje nie przeszkadzają mi w jego realizacji . Dają mi siatkę z czosnkiem . Mają ich jeszcze kilka w zapasie , w sporym koszu . Gasimy światło w kuchni , potem w pokoju . Jeszcze coś się świeci ? To lampka nocna w pokoju , gaszę ją własnoręcznie . Powoli otwieram okno . Widzę kobietę ze sztucerem , stoi już pod samym oknem do salonu . Staram się dobrze w nią wycelować siatką z czosnkiem . Mam zamiar trafić ją w głowę . Niestety chybiam . Ona odskakuje , sztucer wypada jej z ręki . Chce go podnieść ale ja krzyczę i wykonuję gest jakbym chciał na nią zeskoczyć . Ona wacha się, przez chwilę, jakby oceniając realność zagrożenia . Decyduje się jednak uciec !!! Kobieta skacze jednym susem z dachu na podjazd przed garażem . Kiedy wykonuje swój skok widzę że ma nienaturalnie długie nogi , jakieś nieludzko długie !!! Mimo zwinności z jaką się porusza widzę, że jednak coś się chyba stało, z jej nogami ,przy zeskoku . Zamiast biec, pełznie po podjeżdzie , ucieka w ten sposób na druga stronę ulicy . Włazi po ścianie na dach domu sąsiadów z naprzeciwka !!! Widzę jak kobieta leży na dachu domu sąsiadów ! Ja nadal próbuję dodzwonić się na 112 .

196

Szukam mojej komórki i widzę jakimś dziwnym telepatycznie/zbliżeniowym sposobem, że moja komórka leży obok kobiety na dachu sąsiadów . W jakiś niejasny sposób udaje mi się ją odzyskać bo kiedy na drugi dzień wracam z pracy komórkę mam przy sobie. Będąc już kilkaset metrów od domu , znowu z obawy przed tą namiętną kobietą, próbuję dodzwonić się na 112 . Tym razem udaje się uzyskać połączenie. Kobieta która obsługuje numer 112 mówi żebym się od niej odczepił i przestał dzwonić bo ona ma swoje własne kłopoty !!! Rozłączam się . Dochodzę już do domu . Drzwi wejściowe są otwarte , w górny zamek ktoś wcisnął papierosa ! Na dole wszystkie pomieszczenia pootwierane . Słyszę głos mojej siostry . Klnie „na czym świat stoi”. Pytam co się stało , czy ktoś się włamał do domu . Ona mówi że nie . Wyleciała jej plomba z górnej czwórki a tu zaczyna się weekend i wszystkie gabinety będą zamknięte ( czas prawie rzeczywisty!!!) Pocieszam ją że przepiszę jej antybiotyk to do poniedziałku przetrwa a i może ból całkiem przejdzie . Sztucer leży nadal na dachu pod moimi oknami . Nie dotykam go bo liczę że policja zdejmie z niego odciski . Budzę się mocno pobudzony . Pytam o co chodzi, czy to MTJ-ot jest zazdrosny o zamienienie mojego przewodnika na Szirin? Zasypiam.

Słyszę, na granicy snu, takie oto teksty (Cytuję w oryginale!!!) : -To nie jedyne wytłumaczenie snu . Trzeba być w opolach, trzeba mieć na to rymy . -Ksiądz to się wkręci, nawet w futro leśne. -Jakaś Pani naiwna albo taką udająca mówi : Doktor to jest czołg cieniolubny , raczej nawet cienio tchórzliwy . -Rozbawiona infantylnie, grupa dorosłych mężczyzn mówi : czasem trzeba walnąć lufę a nie ,że się kieszenie zapadły . -Jakiś głos podpowiada całkiem serio : Szkolił , szkolił wuja, na stryja .

I co wy na to ?

Wypada przeprowadzić krótką analizę mojej podróży . To prawda, to nie mogła być kobieta . To mógł być tylko odrzucony przeze mnie egregor ! Jakiż to egregor mógłby być w dzielnicy rezydencjonalnej uznany za biznes ? Odpowiedź nie jest trudna, jako trop dodatkowy dodam informację , że dom na którego dachu schroniła się owa, dziwna „kobieta” należy, w pierwszej uwadze, do rodziny ultra religijnej. 197

Jaki egregor jest mściwy jak odrzucona kobieta ? Jaki egregor jest jak wampir ssący krew swoich oblubieńców ( skuteczność czosnku ). Jakiego to egregora boją się, nawet służby publiczneze ze 112 włącznie . Jakiego w sobotę i niedzielę trudno się pozbyć jak niechcianego bólu zęba . No właśnie , jakiego ?

WITAJ SZIRIN , CORAZ BARDZIEJ BOLESNA CHOĆ MIAŁAŚ BYĆ TAKA SŁODKA?

Obsługujemy sprzęt do generowania rzeczywistości . Cała maszyneria jest zadziwiająco niepozorna i ukryta tu , na Ziemi ! W jakichś rozległych ruinach/usypiskach . Nie musimy jej , jakoś specjalnie zabezpieczać, przed intruzami z zewnątrz . Tylko my odważyliśmy się tutaj dotrzeć ! Siedzimy pod tymi ruinami, jak robaki pod kamieniami, albo pod liśćmi . Pod ruinami jest kolorowo i przestronno. Ruiny przypominają betonowe płyty, szare i płaskie . Nikt pojedynczo ani nawet w grupie nie odważyłby się zapuścić aż tutaj . My to co innego, jest nas tylu, że nikt nie jest w stanie nam się przeciwstawić . Odczuwam pewność i bezpieczeństwo . Czuję się jak w towarzystwie doborowych sił desantowych !!!

PODRÓŻE Z SZIRIN . Stoję pod ścianą na której zostało zainstalowane urządzenie dzielące długą rurę , na mniejsze kawałki . Dopiero te części dają się rozpoznać i przeanalizować za pomocą umysłu . Rura , bardzo długa, kamiennej szarości , grubości akurat takiej, że mogę objąć ją ramionami .Rura wewnątrz swoich przekrojów jest bardzo kolorowa . Mimo sporych rozmiarów rury, nie mam żadnych trudności z manewrowaniem przy jej cięciu . Nie jest ani specjalnie ciężka , ani twarda . Oddzielam te odcinki z łatwością, żeby nie powiedzieć z nonszalancją . Jak już powiedziałem, praca nie jest specjalnie ciężka , po każdym odcięciu kolejnego fragmentu aż mam ochotę wykrzyknąć ; - No i proszę bardzo!

PROSZĘ CIĘ SZIRIN; POPROWADŻ MNIE ZA BRAMĘ , DO ŚWIATA DUSZ .

198

Jestem gościem w dziwnym Świecie . Świat w którym goszczę jest w trakcie przemian ustrojowych . Wprowadzono RÓWNOŚĆ ! Jak oni tutaj, to nazywają . Mój przewodnik tłumaczy mi, że nic dziwnego, że są pewne niepokoje społeczne . Bo wielu synów dawnych , znaczących rodzin, pokończyło uczelnie . Niektórzy nawet zostali lekarzami . A teraz wszyscy maja być równi ? (Chwilę muszę poświęcić mojemu przewodnikowi . Jest inny niż ci których spotykałem dotychczas . Sprawia wrażenie delikatnego w obyciu , bardziej troskliwego i empatycznego . ) Ażeby zwiedzić ten dziwny Świat kupiłem nowy skuter ! Przyjeżdżamy do warsztatu , tu nie ma stacji benzynowych, na pierwsze tankowanie . Zbiornik na paliwo umieszczono tuż przed kolanami kierującego , na kolumnie kierownicy . Trochę to niebezpieczne , jak na nasze ziemskie standardy . Może chroni to nogi przed ochlapaniem ale co będzie w razie zderzenia ? Rozumiem, że skoro zintegrowano go z kierownicą to może mieć wpływ na kierowanie całością . Kolejne zaskoczenie ! Okazuje się ze paliwo składa się z wody imbirowej ( białawy mętny płyn) .Obsługa jest trochę zdziwiona, trochę rozbawiona, moją niewiedzą , a trochę już zniecierpliwiona moimi pytaniami . Na koniec, kiedy chcę już odjechać, ktoś z nich przypomina sobie, że nie wiem jeszcze jednej rzeczy , być może najważniejszej . Skuter musi mieć oprócz paliwa, dodatek smarujący silnik ( tak jak w naszych dwusuwach) . Tym dodatkiem są małe owocki przypominające z wyglądu maleńkie pomarańcze . Trzeba je rozdusić i dodać do paliwa . Mój przewodnik pyta ile tych owoców należy dodać, do jednego, pełnego zbiornika wody imbirowej . Ja już stoję przed warsztatem , sam jestem zniecierpliwiony, tą paliwową zawiłością . Ktoś z obsługi stojąc w drzwiach warsztatu odkrzykuje że połowę na zbiornik . Rozgniatam połowę i rozcieram w palcach . Owoc nie ma pestek , jest mazisty jak awokado . Raczej bez zapachu . Dodaję papkę do przezroczystego zbiornika , jest łatwo dostępny , nie ma korka tylko przykrywkę , tak jak plastykowe pudełko . Niezbyt dokładnie roztarty owoc pływa na wierzchu wody . Wyjmuję palcami większe kawałki i rozcieram je dokładnie mocząc jednocześnie je w paliwie . Dostałem garść tych „pomarańczek” . Myślę ,że już wiem dlaczego pewien mój, ziemski, kolega nie chciał żadnego skutera , to zbyt absorbująca zabawa . No ale z drugiej strony to przecież nie jest problem nie do przebrnięcia . Odjeżdżamy . Przewodnik pokazuje mi miejsce niedawnego „ataku terrorystycznego” konserwatystów . W jakimś namiocie , z wejściem prosto z ulicy , porozrzucano dobytek mieszkańców . Trochę mnie rozbawił, ten naiwny „terroryzm” a zmartwiło to , że TUTAJ też już dotarł ? Trudno mi powiedzieć czy te rzeczy, porozrzucali mieszkańcy tego namiotu, czy intruzi . Wszyscy są tym aktem poruszeni , powstało spore zbiegowisko . Mieszkańcy nie nazywają tego terroryzmem a BUNTEM . 199

W dzień znowu miałem, nowe, refleksje na temat Newtona i nie tylko . Medalion z makowca – to idealny symbol Rady która zebrała się, dla śniącego . To że Newton pisze że Rada Starszych ma skład indywidualnie dobrany, dla każdej duszy , na każde spotkanie inny , może wynikać z tego, że tak naprawdę Rada jest MTJ-tem !!! Może nawet TJ-tem . Kiedy spotkałem ich w Weltbildzie , mimo że wydawało mi się, że Rada składa się z pięciu osób to nie mogłem oprzeć się wrażeniu że stali wszyscy w jednej grupie ! Ta Rada może być takim zwisającym z GÓRY „przedłużaczem” z dziurkami pasującymi tylko do naszej duchowej wtyczki . To taki terminal dokujący, zahasłowany medalionem !

SZIRIN LEĆMY DO ŚWIATA DUSZ !

Śnienie Larwalne !!! To nowy typ analizy snu jaki mam poznać . Nie bardzo potrafię pojąć o co chodzi !!! To jakieś lanie wody, o którym nie da się czegokolwiek, sensownego, powiedzieć po naszej stronie ! Budzę się . Chwilę myślę o tym co mi się śniło i znowu zasypiam . Na moje stanowisko pracy przyszedł przełożony . To rozlewnia wody mineralnej ! Pokazał mi nowy sposób zakręcania butelek . Nowy, ponieważ Zarząd postanowił zwiększyć poziom higieny naszego produktu . Kiedyś były tylko zakrętki , teraz dodano foliową koszulkę na zakrętkę . Przełożony instruuje mnie w jakiej kolejności należy zakładać kolejne elementy, nowego zamknięcia . Mówię że to bardzo proste ! Kiedy zostaję sam zaczyna mi się wszystko pieprzyć . Nie mogę uchwycić sensu i kolejności, zdawało by się prostych czynności ! To naprawdę nie jest takie oczywiste, kiedy próbuje się to zmontować samemu ! Kiedy już wszystko pozakładałem, na szyjkę butelki, podchodzi kolega od taśmy i pyta ; - No, ale jak mamy teraz, nalać wodę do tej butelki ??? Mówię, że teraz to nie wiem , wcześniej wszystko było dla mnie proste, a teraz nie wiem !!! Dla usprawiedliwienia swojej bezradności pokazuję mu tą zakrętkę i opowiadam o metodyce działania, dolna część foli, na dolną obejmę korka, teraz korek i górna część folii . No to jest logiczne ! Ale jak to wszystko potem razem połączyć , zespolić ? Dopiero kiedy się budzę przychodzi mi do głowy, że przecież najpierw trzeba nalać wody do butelki, zanim zacznie się zamykać ją korkiem . Ja we śnie skupiłem się głównie na zadaniu, jak butelkę zamknąć a nie jak ją napełnić i zabezpieczyć zawartość będącą już w środku . No to wygląda na to, że Szirin , najzwyczajniej w Zaświecie nawsadzała mi „jobów” za brak uważności i automatyzm działania czyli za wygodnictwo . Zrobiła to w tamtejszym stylu czyli „obsobaczyć” mam

200

się sam . Treść wyjścia trzeba najpierw przemyśleć , zamknięciem zajmować się dopiero na końcu a nie poprzestać , na zamknięciu oczu .

DROGA SZIRIN POKAŻ M I W ŚWIECIE DUSZ COŚ TAKIEGO O CZYM NIKT JESZCZE NIE NAPISAŁ . NAWET “INKRYMINOWA NY” NEWTON .

Dziś uczymy się umierać !!! Cała moja grupa ma dzisiaj trenować umieranie ciała .W tym celu udajemy się do zaprzyjaźnionej grupy która znajduje się po lewej stronie od nas .Będziemy obserwować tę grupę, bo dzisiaj ktoś z nich będzie umierać na Ziemi . Obserwujemy !!! Jedna z dusz ( wydaje się mi znajoma) jest w ciele które właśnie umiera ! Widzę jak ta część duszy która jest obecna po naszej ( dusz ) stronie MIGOCZE !!! Raz traci ostrość raz ją odzyskuje . To musi być dla niej niebywale emocjonujące przeżycie . Budzę się poruszony .

Na razie nie mam ochoty zasnąć . Śpiewam sobie w myślach : Szirin ,droga Szirin nie chcę jeszcze spać. Opowiedz mi , jak tam u was jest, k . . . . mać. ( Co zrobić ? Tak mi się rymuje )

Musiałem na chwilę odjechać , bo słyszę : - Zamiast chleba był ser ale ser, jako słowo, jest mocniejszy niż wino !!!

Wydaje mi się, że się przebudziłem ale może to być równie dobrze channeling . Scena z ostatniej wieczerzy i z ogrodu Getsemani, to opowieść o grupie dusz Jezusa . W tym ujęciu jasna staje się rola Judasza ! Wszystkie wizje ewangeliczne, począwszy od ostatniej wieczerzy, to wizje senne / transowe . - W ogrodzie Getsemani (dosłownie "tłocznia oliwek") wszyscy spali/byli w transie, z Jezusem na czele. Kto w innym razie powtórzyłby słowa i myśli Jezusa ?! - Spotkanie Jezusa, po „zmartwychwstaniu”, w drodze do Emaus , przez uczniów . Był innym człowiekiem ale oni w nim jednak rozpoznali Jezusa ! - Objawienie się Jezusa uczniom i scena z „niewiernym” Tomaszem .

201

Każda wspólnota religijna miała i ma, swoje sposoby na osiąganie transu . W tamtych czasach, jako alternatywa pozostawał, zawsze „kielich” wina z gorzkimi ziołami , szczególnie w czasie żałoby , a po piołunie z alkoholem były niezłe haluny !!! Słowa na krzyżu brzmiały nie - Boże czemuś mnie opuścił a : Boże czemuś mnie zostawił !!! ( Przekłady są bezduszne ! )W znaczeniu; czemu moja dusza była świadoma umierania ciała, aż do końca . Czemu nie oderwała się od niego przed jego śmiercią !

Ale zaraz zaraz ? Cóż mi się takdzisiaj , po katolicku, pieprzy ? Aaaaaa!!! Toż przecież jutro, Zielone Świątki ( Zesłanie ducha Świętego ) . Ano , popróbujemy zobaczyć się z tym zesłanym DUCHEM !!! ???

POSTANOWIŁEM WYSTAWIĆ SZIRIN NA PRÓBĘ I POPROSIŁEM JĄ O PRZEDSTAWIENIE SCENY ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO . NO I OCZYWIŚCIE BYŁEM BARDZO CIEKAW, JAK TEN DUCH WYGLĄDA I CZY W OGÓLE WYGLĄDA . ZDAJĘ SOBIE SPRAWĘ Z ZAWIŁOŚCI MOJEJ PROŚBY I JESTEM NIEZMIERNIE CIEKAW JAK SZIRIN Z TEGO WYBRNIE !!!

Podróż była bardzo długa ale udało mi się zapamiętać tylko jej koniec . Trzymam nad głową w obydwóch rękach jakiś rodzaj ramy . Trzymam ją wysoko , tak aby wszyscy mogli ją widzieć . Rama ma wymiary półtora metra na półtora . Trzymam tę ramę za niezbyt długi trzonek, wystający u jej podstawy . W ramie zawieszone są, w regularnych rzędach, czarne kieszenie /koperty . Niestety nie policzyłem tych kieszeni ale kiedy próbuję zwizualizować ten obraz to, musiało ich być około trzydziestu . W pionie około sześciu rzędów , w poziomie trochę mniej , być może pięć . W każdym bądź razie więcej niż cztery bo tyle bym łatwo zapamiętał . Po prawej stronie w górnym rzędzie brakuje dwóch kieszeni , poniżej w trzech rzędach pionowo brakuje po jednej kieszeni . Ten brak nie powoduje rozpadu konstrukcji . Koperty zawarte w ramie niczego (!) się nie trzymają , wiszą po prostu nieruchomo, w przestrzeni ograniczonej ramą , w równych rzędach !!! Trzymam tę ramę jak feretron* !!! Chcę żeby wszyscy ją dobrze obejrzeli. SŁYSZĘ PRZENIKAJACY WSZYSTKO , POTĘŻNY GŁOS JASTRZĘBIA !!! Ten dźwięk wydaje się być wszechobecnym ! Dźwięk jest ostry , chropowaty i przenikliwy !!!

202

Nie potrafię określić, czy ten dźwięk wydaję ja czy dochodzi z zewnątrz , jest wszechobecny . Mam otwarte usta a dźwięk wibruje w powietrzu które mnie otacza jak i w powietrzu które mam w płucach !!! TO NIESAMOWITE PRZEŻYCIE !!!

Odnoszę wrażenie że stoję przy jakimś wysokim ogrodzeniu . Ogrodzenie znajduje się z mojej lewej strony . Budzę się . Może to dziwne ale mam silne przeświadczenie, że miejsce w którym stałem we śnie, dobrze znam ! Trudno mi powiedzieć po czym je rozpoznałem ale żadne inne nie przychodzi mi na myśl , tylko to, jedno ! Stoję na przystanku przy Krakowskim Przedmieściu . Ogrodzenie z mojej lewej strony to płot oddzielający Sąd Rejonowy, od ulicy , właściwie od przystanku po lewej stronie ulicy . Stoję twarzą zwrócony w kierunku Biura Podawczego Sądu i do Alei Racławickich . Po prawej stronie mam nowy sklep WELTBILD !!!

Trochę mnie dziwi hieratyczność całej tej sceny !!! Swoją drogą zadziwia mnie pomysłowośc w tworzeniu obrazów sennych , jak ONI to wymyślają ? TO JEST DLA MNIE CHYBA NAJTRIUDEJSZE DO ZROZUMIENIA . ______________________________________________________________________ *Feretron (z łac), nosidło, na którym noszono w dawnym Rzymie posągi w czasie tryumfu. Stąd i w kościele tak nazwano obrazy czyli ołtarzyki, zwłaszcza rzeźbione, jakie się na procesjach nosi.

Dzisiej w nocy druga część Zielonych Świąt . Święto Matki Boskiej Królowej Polski 

JEDNOSTRONNIE UMAWIAM SIĘ Z SZIRIN NA OPOWIEŚĆ O DZISIEJSZYM ŚWIĘCIE MATKI BOSKIEJ KRÓLOWEJ POLSKI . BUDZĘ SIĘ W NOCY KILKAKROTNIE , JESTEM ZANIEPOKOJONY BRAKIEM JAKIEJKOLWIEK REAKCJI, ZE STRONY SZIRIN . DOPIERO KIEDY ZASYPIAM NA CHWILĘ, O SZÓSTEJ RANO, SZIRIN ZAŁAPUJE FAZĘ .

Wypełniam deklarację /oświadczenie . Robię to na odczepnego, z dużą dozą lekceważenia dla instytucji której mam je przedstawić . Jako odliczenie od podatku, wpisałem koszt użytkowania Jetty * której nigdy nie miałem . 203

Urząd do którego niosę ten elaborat, jest położony gdzieś pośród pól uprawnych ! To coś pomiędzy Urzędem Podatkowym, zabierajacy pieniądze a Agencją Rolną Skarbu Państwa ,rozdającą dopłaty unijne . Przyjmuje mnie urzędniczka . Zaczyna czytać to co tam napisałem . Pyta czy mam na te odliczenia jakieś rachunki . Mówię bezczelnie kłamiąc, że mam . Ale zdaję sobie sprawę że gdyby zażądała rachunków to wszystko się wyda . Najwyżej kupię książkę samochodową i wypełnię wstecznie , z rocznym poślizgiem , a co ? Też mi problem ? Urzędniczka nadal rozszyfrowuje dalszy ciąg mojego oświadczenia . Oświadczenie zawiera jedynie litery , nie ma w nim żadnych cyfr . Co chwila urzędniczka prosi mnie o skomentowanie jakichś błędów literowych . Urzędniczka jest raczej życzliwa, nie czepia się byle czego .Podejrzewam, że wie, że to co tam powypisywałem, to lipa . To jest naprawdę , Dobra Pani ! Przychodzi jej przełożony albo współpracownik . Trudno się zorientować ponieważ się nie przedstawia. Z krótkiej rozmowy wynika, że muszą razem gdzieś pojechać . Pytam czy mogę się zabrać z nimi . Mówią, że tak . Może jeszcze coś poprawimy w drodze powrotnej. Wyjechaliśmy z urzędu i po drodze zatrzymujemy się w szczerym polu . Wszędzie dokoła rośnie niska ozimina . Jak zielona trawa . Wiem że tak wygląda ozimina na Wielkanoc a teraz przecież mamy połowę czerwca. Współpracownik mojej urzędniczki wysiada z samochodu i idzie w prawo, idzie w środek pola oziminy . Ja kilka kroków za nim . Po chwili zatrzymuję się i już tylko obserwuję , jak on się ode mnie oddala . Wracam do urzędniczki . Jedziemy jeszcze kawałek przed siebie i z kolei teraz ja wysiadam i idę w prawo, drogą która ma mnie doprowadzić do domu . Urzędniczka jedzie dalej prosto, więc tu nasze drogi się rozchodzą. Okolica staje się już podmiejską . Idę drogą w stronę miasta. Po mojej prawej stronie , zaraz za niezbyt szerokim poboczem widzę płot z nowych , świeżo zabejcowanych desek . Chce mi się sikać . Rozglądam się czy nikt mnie nie widzi . Podchodzę do płotu ale w ostatniej chwili rezygnuję z jego obsikania . Płot budzi we mnie zbyt wielki szacunek . Jakoś wewnętrznie czuję ,że nie wypada sikać, na taki nowy płot .Ten płot to wielka sprawa , narodowa !!! Przechodzę na lewą stronę drogi . Tu na poboczu leżą dwa puste pudełka . Kiedy sikam staram się je ominąć . Sikam na lewo od nich . Myślę sobie, że nawet jak ktoś mnie zobaczy to zrozumie że robię to z szacunku dla właściciela nowego płotu i doceni mój wysiłek . Pomimo tego, że to wieś a nie miasto, to topografia nieodparcie kojarzy się mi ,ze snem o Krakowie , przekroczeniu bramy , spychaczu i zasypiającej podczas rozmowy ze mną sekretarce .

*Jetty to również z ang. Falochron , molo a nie tylko Jetta VW .

Wiem już z własnego doświadczenia, że progresja w następne wcielenia jest bardzo problematyczna, zatem od Newtona zapożyczyłem ciekawą ideę i zapytałem Szirin :

204

JAKA JEST LISTA RÓL , DLA MOJEJ DUSZY , DO REALIZACJI W PRZYSZŁOŚCI . - Schodzimy z góry na jakąś nizinę . Mamy zadanie związane z sadzonkami . Sadzonki mają już około trzydziestu centymetrów i przypominają cisy albo rozmaryny . Będziemy hartować trzy sadzonki . W tym celu dokoła nich rozpalamy małe ogniska . Ogień trochę opala końce listków . Na moje obawy ,związane z opalaniem, ktoś bardziej doświadczony, poucza mnie mówiąc, że to jest dla nich niezbędne do dalszego rozwoju . Po tym hartowaniu wszystkie sadzonki łączymy w jedną grupę . - Płyniemy pod prąd rwącej rzeki . Woda jest krystalicznie czysta . Płyniemy w jednym rzędzie nie wyprzedzamy się nawzajem , nie o to chodzi . Pomiędzy nami ludżmi , płyną również jakieś inne istoty ale to nie są ryby . To jakieś duchy tej rzeki !!! - Oprowadzamy razem z żoną jej koleżankę . To jakaś dziennikarka. Pokazujemy jej resztki mojej rodzinnej posiadłości . To stary pałac ! Żona specjalnie wybrała ten fragment pałacu . To jakieś nieużywane pomieszczenia z zapieczonymi oknami, nie otwieranymi od lat . Pokoje są zdewastowane . Sam w tym zakątku pałacu, chyba nigdy nie byłem . Ze stanu tych pomieszczeń koleżanka zapewne wnosi ,że cały budynek jest w takim stanie . Koleżanka nie bardzo wie jak na to zareagować . Ja jestem trochę tą sytuacją poirytowany . Tłumaczę gościowi, że rzecz nie w braku pieniędzy tylko w tym, że tego wszystkiego jest za dużo i nie warto wszystkiego remontować, skoro i tak się tych pomieszczeń nie używa . Mam środki , pochodzę z zamożnej rodziny więc sama powina zrozumieć, że nie w tym rzecz . - Przynoszę żonie jakiś prezent a ona zaraz pokazuje go swoim koleżankom . Domyślam się , że będą tej rzeczy używać wspólnie . Ta świadomość sprawia mi przyjemność . To trochę tak jakbym miał kilka żon i o nie dbał pośrednio , poprzez moją prawdziwą żonę .

Po przebudzeniu ,widzę w tych czterech snach ciekawą prawidłowość , łatwo podzielić je na dwie grupy . Różnią się stopniem odniesienia do mojego życia . Życie duszy / życie ziemskie. Oczywiście we wszystkich scenach chodzi o osiągnięcie równowagi pomiędzy siłą i łagodnością . Scena dotycząca zajęć duszy ma odpowiednik w scenie dotyczącej, życia w ciele .

SZIRIN POWIEDZ MI, CZY TEN SEN BYŁ O PRZYSZŁYCH WCIELENIACH ,CZY O ZADANIACH CZEKAJĄCYCH NA MNIE W TYM ŻYCIU ?

205

Demonstruję sztuczkę z wypełnioną po brzegi szklanką wody . Jednym ruchem stawiam ją na stole dnem do góry . Nie wylewam nawet jednej kropli wody . Kręcę szklanką po blacie i podnoszę ję do góry. W szklance nie ma wody !!!

Budzę się wcześnie rano ale za oknem jest już jasno . Obudził mnie hałas za oknem . Podchodzę do okna i widzę jak po dachu garażu biegnie mężczyzna w błękitnym kombinezonie . W koilku susach przemieża dach i zeskakuje po lewej stronie . O rany, to jak wtedy w tym śnie o zazdrosnej kobiecie. Po chwili poznaję przyczynę tej szalonej ucieczki . Po dachu najwyraźniej w ślad za tym facetem biegnie rudy wilczur sąsiadów .Bieganina dokoła domu trwa nadal . Trochę chce mi się śmiać . Wyobrażam sobie jakiego pietra ma teraz ten złodziej . Schodzę po schodach na dół . Wyglądam przed dom ale nikogo nie widzę . Krzyki dobiegają z tyłu domu . Wracam do góry, do mieszkania i przechodząc przez pokój, wychodzę tylnymi drzwiami na ogród . W pokoju siedzi, w fotelu, moja żona i spokojnie przygląda się ,co z tego wyniknie . Ciekawe ,że pies wcale nie szczeka tylko goni tego faceta . Właśnie widzę jak z za garażu stojącego po lewej stronie domu nadbiega zdyszany uciekinier w niebieskim kombinezonie za nim biegnie pies a za nimi dwóch innych facetów ubranych w szare ubrania robocze . Ciągną za sobą jakiś gruby kabel . Krzyczę do uciekającego ; Kim pan jest ? On odkrzykuje ; Monterem linii energetycznych !!! Krzyczę na psa ; Stój ! Pies mnie poznaje i natychmiast się zatrzymuje . Sam jestem zaskoczony, bo z psem znamy się tylko przez płot . Nawet nie znam jego imienia . Pies przez chwilę siedzi przede mną, ale widzę że znowu by sobie poganiał za tym monterem . Mówię do niego zdecydowanym głosem Alik siad !!! Pies wykonuje polecenie, chociaż widzę ze coś w nim wzbiera . To jakaś frustracja która objawia się nam, naocznie . Pies na piersi pęcznieje , łapy jakby zaczęły przemieszczać się wokół psa . Pies najwyraźniej ulega dezintegracji. Po chwili ostatnim wysiłkiem porządkuje swój wygląd i znowu próbuje rzucić się na montera . Teraz już wszyscy krzyczymy ; Alik siad !!! Pies zostaje ostatecznie okiełznany ! Wszyscy jesteśmy zafascynowani oddziaływaniem, na psa ,słów Alik siad . Chyba nawet zaczęto bić mi brawo !!! Budzę się naprawdę . Jest wcześnie rano ale za oknem jest już jasno . . . . . . . . . . . .

NASTĘPNEJ NOCY , NA PYTANIE CO ONI KOMBINUJĄ Z TYM KABLEM , USŁYSZAŁEM ŻE :

206

- NASZYM OSTATECZNYM CELEM JEST NIEBO A NIE ZIEMIA .

Po obudzeniu pomyślałem , no niby tak powinno być ale zawsze lepiej zapytać . Potem miałem długi sen , pamiętałem go do momentu w którym znowu nie zasnąłem i niestety w związku z tym nie mogę się nim z wami podzielić .

PYTAM SWOJEJ DUSZY , JAK JEST Z TYM ZABIERANIEM W ZIEMSKIE WCIELENIA TYLKO CZĘŚCI „ENERGII DUSZNEJ” . MOŻE JESZCZE PRZY OKAZJI JAKAŚ WSKAZÓWKA CZY W MOIM OTOCZENIU NA ZIEMI MAM JAKIEŚ DUSZE HYBRYDOWE( TAKIE KTÓRE MAJĄ ZA SOBĄ INNE INKARNACJE , NIELUDZKIE ) ?

Podjeżdżam na „ziemny” parking przed miejscem gdzie pracuję . O tej porze dnia jest jeszcze pusty . Po lewej stoją dwa samochody . Parkuję pomiędzy nimi . Już mam wysiadać ale myślę sobie : podjadę trochę bardziej do przodu to ci którzy przyjadą po mnie będą mieli więcej miejsca dla siebie . Widzę, że przed samochodem po mojej prawej stronie stoją dwie osoby . Jedną z nich jest znajoma kobieta , koleżanka mojej żony , nauczycielka , chyba nawet dyrektorka jakiejś szkoły . Drugiej osoby nie znam ale sądzę, że to jakiś spec od silników bo oboje stoją przed samochodem z podniesioną maską . Kłaniam się i pytam grzecznie czy już są gotowi do podróży ? Nauczycielka pokazuje i objaśnia, jak się przygotowała do podróży . Jest przygotowana nawet na duży spadek temperatury . Z dumą pokazuje że całe wnętrze samochodu jest wypełnione gąbką aż po dach !!! Gąbka jest jasno beżowa i pozawijana jak mózg w czaszce , tak że kierowca wchodząc w tę gąbkę jak do kieszeni , ledwie mieści się w samochodzie !!! Będzie miała w czasie całej podróży ciepło i będzie doskonale amortyzowana!!!

Budzę się i analizuję . To nie tak, jak było można się spodziewać, po opowieściach Newtona i jego sesjach regresingu , to znaczy, że dusza zabiera sobie jakiś obmyślony z góry procent swojej energii . Naprawdę jest tak ,że napycha się tyle energii ile się da wepchać w konkretny umysł/mózg i ciało w jakim inkarnujemy . To pojemność ziemskiego ciała decyduje o naszym „przelewie”. Nie zdziwił bym 207

się również gdyby ten silnik był hybrydowy , ta pani zawsze wydawała mi się nieco oderwana od rzeczywistości .

JUŻ TRZECIĄ NOC Z RZĘDU PROSZĘ SZIRIN O ZABRANIE MNIE DO DOMU DUSZ . DO TEJ PORY ODPOWIEDZIĄ BYŁO MILCZENIE . CIEKAW JESTEM CO SPOTKA MNIE DZISIAJ .

Jest wielki korek. Cały objazd jaki utworzono od głównej ulicy i poprowadzono w dół po mojej lewej stronie . Jest zatarasowany przez pojazdy , w obydwu kierunkach . Specjalistka od prawidłowego odżywiania mówi, na wszystkich kanałach radiowo telewizyjnych, że na razie nie ma co myśleć o zdrowym odżywianiu , powinno na razie wystarczyć to ,że każdy pomyśli o czymś czerwonym, na przykład czerwonym pomidorze !!! Objazd utworzono aby prawa strona była wolna . Jest budowany gigantyczny budynek/tama który ma wytrzymać napór w przypadku nadchodzącej wielkiej naturalnej katastrofy . Nikt , w wytrzymałoś tej konstrukcji, tak do końca nie wierzy . Ta budowa ma dawać nadzieję i być próbą uczynienia czegokolwiek, w obliczu nieuchronnego zagrożenia . Budynek , już teraz to widać , ma wady konstrukcyjne . Po prawej stronie nie ma połączenia z naturalną barierą jaką są góry a z lewej kończy się , miejmy nadzieję ,że na razie , bez jakiegokolwiek oparcia w przestrzeni .

Miałem wrażenie że mieszkańcy tego zakorkowanego świata obawiają się przybycia ogromnej fali ( dusz?) i budowali tę tamę w obawie przed zalaniem ich świata przez wody „potopu”. Czyżby miała nastapić duża liczba zgonów, w świecie za horyzontem ?

ZAMAWIAM U SWOJEJ DUSZY DALSZĄ PODRÓŻ PO DOMU DUSZ .

Przełazimy przez jakąś rurę pomiędzy ulicami na dwóch różnych poziomach , jest nas dwóch . Mój towarzysz utknął w róże . Ktoś z miejscowych , ciekawe że nikogo nie widzę, ale radę słyszę , doradza aby wezwać strażników . Przyjeżdżają strażnicy , białym samochodem , to chyba Skoda . Jeden ze strażników idzie zbadać sytuację, zaistniałą w róże ale mijając mnie odwraca się do swojego kolegi, siedzącego za kierownicą . Mówi do niego : Pokaż panu silnik , to na pewno go zainteresuje ! Kierowca wysiada i otwiera maskę . Silnika nie widać ! Kierowca podnosi jakąś matę leżącą na dnie komory silnika i dopiero teraz widać że cały silnik jest płaski i został ulokowany pod przedziałem 208

pasażerskim , W podwójnej podłodze . Trochę jestem zaskoczony ale przyznaję, że to ciekawe rozwiązanie . Dodatkowo z przodu można wozić więcej bagażu niż z tyłu . Strażnik nie potwierdza takiego przeznaczenia tej przestrzeni . Wręcz zwraca moją uwagę na to, że do wożenia bagażu jest bagażnik z tyłu . Chce mi nawet ten bagażnik pokazać, abym nie pomyślał, że go nie ma tam z tyłu albo, że może silnik jest schowany w tym bagażniku . Mówię ,że wieżę mu na słowo . Czesi zawsze mieli dziwaczne pomysły jeżeli chodzi o lokalizacje akumulatorów czy silników .

Dzisiaj w nocy chyba pójdę na całość . Poproszę o wyłączenie filtrów blokujących postrzeganie innych wymiarów ( Mam już trochę dość tych samochodów i zapchanych rur )

Wpadłem na to, o co chodziło z tym silnikiem i dlaczego „pustej” komory nie można było użyć jako bagażnika . Silnik chował się pod samochód po otwarciu klapy a jak się ją zamykało to wyłaził do komory silnikowej . Żródło napędu które boi się ludzkiego wzroku ? To dopiero jest coś nowego !!!

Jak już wcześniej „zapodałem” , tak też i zrobiłem . PROSZĘ O WYŁĄCZENIE FILTRÓW BLOKUJĄ CYCH POSTRZEGANIE IN NYCH WYMIARÓW

Całą noc śpię snem sprawiedliwego, aż tu nad ranem ; stoję w sporym pomieszczeniu otoczony wianuszkiem kilkunastu rozentuzjazmowanych osób . Wszyscy składają mi gratulacje i biją brawo !!!

NASTĘPNEJ NOCY PYTAM CZYM ZASŁUŻYŁEM NA TĄ OWACJĘ .

Całą noc trwa instalacja. Coś przy moim samochodzie (znowu samochody a myślałem, że się w końcu od nich uwolnię) . W tych czynnościach, sam żywo uczestniczę ale niestety, rano, jak tylko otworzyłem oczy, wszystko zapomniałem. Udało mi się uchwycić tylko jedną czynność . Wycinałem w kawałku grubego mlecznobiałego teflonu rowek . Wycinałem ten rowek dłutkiem . Wyglądał jak prowadnica .

Za to, wypłynął mi na jawie, sen który śniłem albo wcześniej albo równolegle . Mam podejrzenia, że śnienie jest wielokanałowe , to znaczy kilka snów jednocześnie . Następstwo czasowe nadaje dopiero świadomy umysł . Dokładnie zapamiętany sen, dotyczył tego samego pomieszczenia ,w którym modyfikowałem swój samochód osobowy i opowiadał historię modyfikacji samochodu służbowego – furgonu . Modyfikację tego pojazdu zleciłem firmie specjalistycznej . Właściwie to chyba sami się wprosili . Został zainstalowany nowy system nagłaśniający . Przyjechali i oderwali mnie od mojej własnej roboty . Przywieżli nasz samochód już po modyfikacji . Demonstrują dźwięk , słyszę muzykę ze środka kabiny, zanim jeszcze podszedłem do furgonetki . Już z daleka słyszę że jest za mało niskich tonów . Ale 209

pomyślałem, że w samochodach pewnie tak ustawiają bo całe pudło jeszcze dodatkowo rezonuje , zresztą każdy lubi co innego . Otwieram drzwi od kabiny, od strony kierowcy . Instalator stoi po drugiej stronie kabiny tak, że widzimy się przez otwarte drzwi . Instalator demonstruje mi głośniki w oparciach siedzeń ( za plecami siedzących ) i w kokpicie . Ja, ni z gruszki, ni z pietruszki mówię do niego ; a w szyberdachu brakuje jeszcze ogromnego subwoofera . Facet od instalacji spogląda na mnie jakbym oszalał . Uśmiecham się , że niby to był taki żart . W sumie, dźwięk jest całkiem zwyczajny , nic specjalnego . Trochę jestem markotny, bo sam byłem pomysłodawcą tej przeróbki . Nieza pytałem nawet nikogo z „góry” ,ale coś nie za bardzo się ich boję . Myślę sobie, że i tak mi nic nie zrobią a jak trzeba będzie za instalację zapłacić to wszystko wrzuci się w ogólne koszty . Samochód służbowy ma przedział pasażerski z jedną zespoloną trzyosobową kanapą jak w dawnych amerykańskich samochodach . Za kanapą jest ściana jak w dostawczakach . Instalator zwraca moją uwagą na swój profesjonalizm i pomysłowość . Membrany w oparciach są tak zainstalowane, że nie będą gniotły w plecy . Są wpuszczone w oparcia na głębokość kilku centymetrów a brzeg membrany otulony jest materiałem takim jakim obito siedzenie . Dodatkowo dodano pod spód zrolowaną gąbkę . Głośniki mają średnicę około dwudziestu centymetrów . Ciekawe, że we śnie ,nigdzie nie widziałem , żródła dźwięku . Dopiero w pracy,na jawie , zdałem sobie sprawę jak ta „niebiańska” instalacja działa . Kidy usiądziemy w fotelu, z dużym głośnikiem za plecami, to muzyka wydobędzie się przez , nasze otwarte usta a głośniki będące naprzeciw siedzących wytworzą falę skierowaną przeciwnie . To musi być nieziemskie doświadczenie . (Dziwne powinowactwo ze snem o Duchu Świętym i Jego jastrzębim głosie.) Samochód osobowy , wiadomo jest w moich snach personifikacją/samochodyzacją ciała fizycznego. Furgonetka firmowa to już chyba dusza albo nawet przewodnik ( trójosobowość jest już mi znana ze snu, w którym pytałem czym różni się Szirin od MTJ-ta )

MOJA DUSZYCZKO, LEĆMY DZISIAJ NA SENNE ŁOWY . DZIŚ BOŻE CIAŁO .

To naprawdę niewiarygodne . Dostrojenie jak „dzwon” ale łącze za słabe , brakuje mi chyba jeszcze kilku terabajtów przepustowości, w „kablu” z duszy do umysłu !!!

Budzę się z ciekawej podróży , próbuję zapamiętać jak najwięcej , nie mogę wytworzyć związków logicznych aby przenieść to przeżycie w sferę myśli i słów . Czuję jak treść mi się wymyka . Walczę jak lew . Próbuję nawet troszkę się dostroić aby powrócić do strefy snu , wszystkie ręce na pokład , ażeby tylko mi nie uciekł ! Nie próbuję jeszcze niczego zapisywać bo jak się poruszę to puszczę sen i już nie przypomnę go sobie . Walczę jak wędkarz ze szczupakiem . Mam już go w reku, ale jest śliski i jeszcze może mi umknąć wiem ,że nie uda mi się wyjąć całej soczystości szczegółów . To tak jak przez trójkątną dziurę wyjmowanie plastycznego sześciokąta .

210

Przyjeżdżam furgonem ( ja prowadzę ) na parking na którym już kiedyś byłem ( ten sam z którego dusza wyruszała na Ziemię w gąbkowej otulinie) . Tylko ja wysiadam . W furgonie jeszcze ktoś zostaje, ta towarzysząca mi obecność jest z tych , trudnych do uchwycenia okiem . Włażę na jakąś stromą, dwudziestometrową ścianę . Kiedy jestem na szczycie widzę ,że góra jest długą na kilkaset metrów ścianą . Szerokość ściany to zaledwie kilka metrów . Cała góra/ściana wygląda na utworzoną z naturalnych skał . Wygląda jak klif, obustronnie podmyty przez dwa, rozdzielone przez górę , oceany . W trzech miejscach , na samej krawędzi, raz z jednej ,raz z drugiej strony ściany jest coś, co jest dziwnym ,sztucznym ,wytworem . Coś, co zostało stworzone jakaś organizację . To oni próbują mnie złapać, od pierwszego momentu kiedy znalazłem się na wierzchu tej bariery . Próbują mnie złapać i ściągnąć z tej góry . Ja , za każdym razem kiedy czuję , że już mają mnie pochwycić, wskakuję w jeden z tych dziwnych „klaunowato – batmanowatych” tworów i zjeżdżam błyskawicznie na dół . Wcale mnie ta gonitwa nie śmieszy . Jestem zażenowany infantylizmem tej pogoni i mojej ucieczki, do której jestem zmuszany . Ześlizguję się, raz z jednej, raz z drugiej strony . Ktoś kto jest obiektywnym obserwatorem, życzliwie mnie przestrzega , abym z nimi nie igrał . Ale ja właśnie chcę im pokazać, że to jest dziecinada . Znowu wylazłem na górę i kiedy już , już , mieli mnie złapać, docieram do „skuwko – tworu” , wskakuję do niego jak do zjeżdżalni i znowu im umykam . Już sama próba analizy sytuacji, przeprowadzona we śnie , w czasie trwania akcji , wywiera na mnie wrażenie, że to ja jestem autorem całej jego fabuły . Tak jakbym tworzył ją sam , własną świadomością, w przestrzeni snu ,z plastycznej sennej materii ,wszystko co się tam wydarza . Mam na dodatek wrażenie że się wygłupiam . To długi obustronny klif po którym skaczę z łatwością, dając się gonić po to, żeby coś komuś udowodnić .

Po obudzeniu , kiedy w końcu udało mi się zapisać główne elementy snu, zwracam się do swojej duszy: Szirin zdejmuj filtry i zarzucamy wędkę .

Zaczynam zasypiać . Pojawiają się hipnagogi . Czuję się jak austriacki żołnierz, na warszawskiej ulicy . Jest początek wieku XX . Patrzę na ulicę jego oczami .Trochę zwiedzam ale ogólnie, nie czuję się tu dobrze . Mam wrażenie że jestem tu, nie na swoim miejscu !!!

Jestem młodą kobietą z głowa zaprzątniętą swoimi, prywatnymi sprawami . Przeprowadzam przez jezdnię grupkę dzieci . Jest ich kilkoro . Pięcioro . Wszystkie w jednym wieku , pięć sześć lat . Tłoczą się wokół mnie jak kurczęta .

Otwieram oczy aby wszystko zapisać na bieżąco !!! Zapisuję i . . . .” hipnagoguję dalej”, bez zakłóceń !!! 211

Widzę jak ten sam mężczyzna , w mundurze ,przechodzi obok ławki, na której siedzi ta sama młoda kobieta . W tej chwili jest sama . ( Teraz wszystko obserwuję patrząc na nich z zewnątrz ) . Jej sukienka, to chyba raczej jest żakiet, rozchylił się tak, że mijający ją mężczyzna widzi częściowo odsłoniętą białą pierś . Decyzja mężczyzny jest natychmiastowa . Rusza do akcji . Ona wydaje się być nieświadoma swojego wyglądu ale z kobietami różnie bywa , pewnie przećwiczyła tę pozę kilka razy przed lustrem .

Tę część hipnagogów spisałem dopiero rano , dodam, że wiele wskazuje na to, że mój pradziadek był Austriakiem i stacjonował w Galicji . Mojego dziadka, na tej podstawie ,Niemcy w czasie drugiej wojny światowej próbowali bez powodzenia, dziadek był w partyzantce , wpisać na folkslistę . Śnię dalej , bez zapisywania jakże romantycznych losów austriackiego żołnierza w podróży służbowej .

Rekonstruujemy według starego zdjęcia jakiś drewniany budynek . Jest już podmurówka i szkielet budynku . Zaczynamy kłaść na dachu deski . Sami, z majstrem / cieślą obiliśmy, część dachu . Teraz trzeba by znaleźć jakiegoś dekarza . Sami sobie, z pokryciem blachą, nie poradzimy . W końcu po wielu namowach, godzimy specjalistę od krycia dachów. Nareszcie robota rusza ! Dekarz zaczyna fachowo przybijać deski na szczycie dachu ( po obudzeniu się myślę sobie, że według mnie to jest bez sensu , dekarz przybił kalenicę z desek, zanim zaczął kłaść blachę , wyjdzie mu blacha ze stopniem , chyba że chce przybić drugą warstwę desek na te które my już przybiliśmy , równie „mądry” pomysł, ale we śnie wydaje się mi, że dekarz robi to tak jak trzeba ). Zrzekłszy się funkcji dekarza i biegania po dachu ,schodzę po drabinie na dół . Schodzę tyłem na prostych nogach zachowując kąt prosty pomiędzy moim ciałem a drabiną !!! Wiem że to jest fizycznie niemożliwe . Sytuację nieco bardziej uprawdopodobnia stojąca na dole , u podnóża drabiny moja żona. Podtrzymuje moje plecy niezbyt grubym kijkiem . Po zejściu widzę , że podmurówka jest wykończona klinkierem, na ukos ,ale skos jest skierowany do środka . Jak będzie zacinał deszcz na tę ścianę , to woda będzie wlewała się do wewnątrz ! Macham już na to wszystko ręką, myśląc w duchu ; no to co ? Przecież , w końcu, kiedyś wyschnie . Oglądam cały budynek z pewnej odległości. Mówię do stojącej obok mnie , żony ; Trochę żeśmy tego majstra wystawili . On myśli, że cały dach obiliśmy wcześniej a deski są przybite tylko na tym kawałku, na którym teraz siedzi . Żona ma wątpliwości czy proporcja rekonstruowanego budynku jest właściwa . Według niej, jest zbyt długi .Pokazuje mi starą fotografię .Ja tłumaczę jej, że jest dokładnie taki jak na zdjęciu a może nawet jest krótszy . Całe zamieszanie w perspektywie wprowadza, następny niedokończony budynek, stojący za tym tyle, że w poprzek ,oraz trochę inny kąt, pod jakim zrobiono kiedyś to zdjęcie .

Oczywiście wiem , że chcielibyście sprowadzić mnie bliżej Ziemi .

212

Niemniej ja widzę to wszystko nieco inaczej . Ten klif to sztuczna, chociaż utworzona z naturalnych elementów bariera, pomiędzy dwoma światami . Jeżeli nawet sztuczna nie jest, to zaczęto ją traktować jako własność pewnej grupy . Zaanektowano ją . Być może jest coraz węższa i dlatego tak histerycznie broniona, przez jej twórców albo tylko użytkowników . Bariera ma co najmniej trzy „cudowne” punkty w których można zjechać z wysokości , gwałtownie zbliżyć to co na górze do tego co na dole . Dzierżawców bariery do szału doprowadza, że można na nią tak łatwo wejść , odkryć te trzy miejsca i poznać ich funkcję . Te miejsca to poszczególne elementy Trójcy Świętej a ten kto odkryje ich funkcję, w istnieniu tej bariery, może się nieżle po nich przejechać. Wszystkie trzy zjeżdżalnie są marionetkowymi tworami dzierżawców / uzurpatorów bariery . Dlatego głos ostrzega mnie, abym z nimi nie igrał. Piszę , z nimi, bo oni nie pozwolą mi tak łatwo się zdemaskować . Para , mężczyzna / kobieta to próba „ożenienia” Siły z importu(Judaizm) z wyreżyserowanym powabem pobudzającym zmysły ( Chrześcijaństwo ). Ta siła która w Stolicy czuje się nie na miejscu i podejrzanie wyuzdana opiekunka gromadki dzieci ( ludzi ?) to antenaci nie tylko moi ale i wielu spośród nas tu na Ziemi . Każda siła tak naprawdę chce się dorwać do cycka , jakkolwiek byśmy go nie zdefiniowali , obojętnie czy dosłownie czy w przenośni . Głos z nieba ostrzegał mnie abym nie igrał z siłą z Galicji ( terytorium które nam anektowano ) bo jak mnie ta siła złapie to nieodwołalnie mnie . . . . tak , tak , pierdolnie .

Drewniany budynek to powtórzenie bariery/klifu . Tu najlepiej widać że ta robota jest wytworem idei . ( Rekonstrukcja według zdjęcia). Budowę rozpoczęto wprawdzie na skale (klinkier) ale nachylonej do środka . Budowla jest tym razem na drewnianych a nie, glinianych nogach i ewentualne zalewanie i podmywanie powodowane „wsobnym” czyli egocentrycznym zniekształceniem fundamentu powinna wytrzymać nico dłużej niż Kolos . Zaczęto od dachu na drewnianych nogach . Dach obijało deskami, dwóch „fachowców” nie od dachów , Ja i Cieśla . Specjalizujemy się raczej w pracach bardziej przyziemnych . Dekarz ( deka to mnożnik przez 10 !!! ) jest twórcą pokrycia ale też i twórcą dziesiętności czyli pełni , również przykazań !!!! Ów Dekarz zaczyna od przybicia swoich desek na samym szczycie konstrukcji !!! Trudno podejrzewać go ,że nie wie o naszym brakoróbstwie, na pozostałej części dachu . Dlatego tak długo trzeba było go namawiać ,na podjęcie się tej pracy . Co więcej za tym budynkiem są inne konstrukcje, zbudowane w podobnym systemie . Ta którą widać za tą naszą, jest ustawiona w poprzek i zaburza perspektywę naszego budynku !!! Ja z Cieślą, to duet do niższych prac . Co prawda ja, jako inwestor i magik , schodzę z dachu z pomocą różdżki którą trzyma żona ( laska ? ) to nie widziałem aby z dachu zszedł Cieśla . Wiele wskazuje na to, że to on po dłuższych pertraktacjach stał się Dekarzem !!!! Nie widziałem aby Dekarz przychodził ,on po prostu pojawił się, na dachu w miejscu Cieśli . 213

CAŁY CZAS Z UPOREM TWIERDZĘ ŻE ŚNI MI SIĘ TO, O CO POPROSZĘ MTJTA, ALBO SZIRIN . DZISIAJ SPRAWDZĘ CZY TAK JEST W RZECZYWISTOŚCI . ZROBIĘ TO W BARDZO PROSTY SPOSÓB ; ZAPYTAM O TAJEMNICE STAROŻYTNEGO EGIPTU !!! ( WŁAŚNIE OBEJRZAŁEM FILM O ARCHEOLOGICZNYCH TAJEMNICACH SAKKARY ).

Jadę na Białoruś , na wycieczkę !!! Przypomniałem sobie że mam aparat cyfrowy . Aparat ma niezbyt dużą pojemność, dlatego zdjęcia krajobrazowe muszę przepakować na komputer a , wtedy zdjęcia z wycieczki , zajmą ich miejsce . W domu mam dwie baterie- akumulatorki , na wszelki wypadek dokupiłem jeszcze rolkę chińskich baterii ale kiedy wypchnąłem środek rolki okazało się że bateryjki są tylko dwie ! Reszta ,to podobne do krążków , trochę pokruszone fajerwerki . Jest jeszcze buteleczka ANVARU * i jakieś lecznicze kapsułki . Żona mówi, że podobno za granicą, akumulatorki nie działają. Odpowiadam, że to jakiś przesąd , może w Egipcie ale niae na Białorusi . Nie wiem co to jest ten ANVAR ale w telewizji powiedzieli, że ta chińska wersja jest na bazarach, w konkurencyjnej cenie 40,0 złotych . Wszystko to było zawinięta w jakiś papierowy rulon po rozwinięciu okazało się ze to plakat z cyklu : HISTORIA ZWLEKA . Po obudzeniu, wszystko to zapisałem, zajęło mi to jedną stronę w zeszycie . Idę śnić dalej , zaczynam przysypiać . Ale pojawia się ,przed moimi oczami, hipnagogiczny zeszyt z zapisanymi dwiema i jedna druga, stronami . Wstaję i przypominam sobie czego jeszcze nie zapisałem : -Miałem cztery dusze / baterie ale jedną rozpakowałem i ta się utleniła . -Żona mówiła jeszcze, że nie mam tych akumulatorków, ja zaprzeczyłem . Na dowód tego wyjąłem je z aparatu . Jeden miał odklejoną i odwijającą się naklejkę, trochę wyglądał jak maleńki zwój papirusu . Z ciekawości go odwinąłem i akumulatorek utlenił się , na zawsze ale na szczęście mam jeszcze te chińskie baterie . Czyli reasumując tajemnice Egiptu można znaleźć po sąsiedzku na Białorusi. Fakt, że są tandetną podróbką oryginału ale dają energię , światło i jaszcz na dodatek leczą i ukazują to z czym Hisoria na nas czeka zwlekając z ich wyjawieniem . Tajemnice te po otworzeniu w ziemskiej atmosferze mają zwyczaj znikać, utleniając się . Podróbki okazują się, o zgrozo, bardziej trwałe .Tych tajemnic, nie ma znowu tak wiele, bo zmieszczą się na jednej matrycy z aparatu . Są wtórne, bo mają być zapisane na matrycy na której wcześniej zapisałem zdjęcia krajobrazowe . Na tę podróż będę mógł zabrać tylko trzy baterie /dusze . Jedną wielokrotnego użytku i dwie jednorazówki ( umysł i ciało?) . Była jeszcze jedna , wielokrotnego użytku, ale przeszła w stan utlenienia. Pewnie dlatego furgon mojej duszy, w snach jest trzyosobowy z niezidentyfikowaną zawartością z tyłu . Tam pewnie siedzi ten, tlenek duszo-baterii , rechargeable . 214

Jak zamienimy to wszystko na Anubisy i Ozyrysy a Baćkę na Faraona to idę o zakład że będziemy mieli wszystkie tajemnice Egiptu jak na widelcu .( No i wyszło dwie i pół strony ) Jestem tak pewien zgodności tego snu z mitologią egipską że nawet mi się nie chce tego sprawdzać

*Anvar ; to jakiś anabolik dla mięśniaków i zdechlaków wpływający na przyspieszenie syntezy białka .

Czyli jednak śni mi się to , co chcę obejrzeć . Co prawda jest to chińską podróbką, białoruskiej kopii, egipskich tajemnic ,ale jednak przekazy są na temat !!!

IDĄC ZA CIOSEM ZAPYTAŁEM O ATLANTYDĘ . -Pierwsza noc , nic . -Druga noc, wchodzę po schodkach do samolotu pasażerskiego .Więcej nic . - Trzecia noc , nic ! Czyli co ? Mam spieprzać z tego lotniska. Może to lotnisko jest na Atlantydzie ? A zatem , jeżeli chcecie aby wyłączono wam prąd , pytajcie w Zaświatach o Atlantydę .

Poczytałem Wilde’a i mówię sprawdzam . Właściwie ten cały Wilde to zręczna kompilacja, przyznaję, że dowcipna i z polotem , kompilacja ; Swedenborga , Newtona i pozytywnego myślenia .

A ZATEM PYTAM SZIRIN O BIAŁE BRATERSTWO ( to mają być tacy, według Wilda, którzy przebyli dwanaście inkarnacji na Ziemi i potrafią prowadzić innych ku światłu ) i w związku z tym pytam o dwunasto wcieleniowy limit, tu na Ziemi . Wilde twierdzi, że nie więcej, tylko dziesięć, góra dwanaście i szlus . To chyba jedyne dwa oryginalne pomysły, oczywiście jeżeli nie przeczytał tego gdzieś, u kogoś , może u pani Foley . Nie spodziewając się niczego ciekawego, dodaję ,że gdyby temat był mało nośny, to poproszę coś o „Kopalni Dusz” z książki o kabalistycznej filozofii przyrody, Frejtaga ( Właśnie z nudów, w pracy przeczytałem kilkanaście stron . Po raz, nie wiem który, popatrzyłem przelotnie na Sefiroty , kabalistyczne nudy ).

Zasypiam . Ktoś mówi do mnie :

215

CHCIAŁEŚ DOWIEDZIEĆ SIĘ JAK TO SIĘ DZIEJE ? A WŁAŚNIE TAK ! JAKIŚ TAKI . . . . TY . ( Pokazują mi rządek złożony z trzech osób, pierwszy z lewej to ja!) BIERZE SIĘ TAKĄ OSOBĘ , INSTALUJE SIĘ JEJ W GŁOWIE RÓŻNE RZECZY ( widzę instalowanie trzech elementów ). POKAŻEMY KOGOŚ KTO JESZCZE NIE BYŁ CZŁOWIEKIEM ( to druga osoba pośród trzech osób, w nim stojących ) I OTO MAMY EFEKT OSTATECZNY ( obraz ukazuje trzecią postać która ma nieostre kontury ). EFEKT OSTATECZNY , ZMODYFIKOWANY !!! Podczas kiedy obraz przesuwa się z lewej na prawo , ode mnie, do tej nieostrej postaci , to narracja opisuje przebieg czynności od prawej do lewej , dlatego czuję pewien dysonans poznawczy !!! No chyba że to mnie się pomieszało kto jest kim !!!!

Budzę się i wszystko skrupulatnie zapisuje . Zasypiam .

Przychodzimy do restauracji , jest nas troje . Ja , żona i koleżanka, bardziej żony niż moja . Wchodzimy pomiędzy kontuarem, z lewej, a stolikiem, z prawej, w wolną przestrzeń, pomiędzy stolikami . Są trzy rzędy stolików, ustawione prostopadle do kontuaru .W dwóch są po trzy stoliki, trzeci rząd , pomiędzy tymi dwoma, jest trochę przesunięty w głąb sali , tak aby utworzyć miejsce dla wchodzących . W tym rzędzie są dwa stoliki, my stojąc na środku jesteśmy właściwie trzecim elementem, tego środkowego rzędu . Stoliki są okrągłe . Za kontuarem stoi trzech mężczyzn , z obsługi . Stoimy, siłą rzeczy, tyłem do nich , męzczyżni są jacyś, mało uchwytni, okiem . Jak wcześniej powiedziałem , rozglądamy się po sali. Wszystkie stoliki są zajęte ale nikogo przy nich nie widać . Zajętość polega na tym, że na stoliku leży torebka albo jakaś rzecz, najwidoczniej przez kogoś położona aby o tej zajętości zaświadczyła . Trochę jesteśmy zdezorientowani . I nagle ,od stolika środkowego, w rzędzie po lewej stronie, wstaje kilka osób. Dopóki nie podnieśli się z krzeseł, nie było ich widać !!! Od razu zajmujemy ten stolik . Nawet nie wiem dokąd nasi poprzednicy poszli . Ja siadam plecami do kontuaru , żona siada naprzeciw mnie, koleżanka po mojej lewej stronie , twarzą do środka sali . (To powtórka konfiguracji, ze snu o kursie geografii i o „Niesiołowskim” ) Coś żeśmy zjedli , coś wypili . Wstaję i podchodzę do kontuaru , pytam ile płacę .Obsługujący mówi ,że dziewięćdziesiąt osiem złotych . Daję sto i bez większej nadziei na otrzymanie reszty, wracam do stolika. Jeszcze przez chwilę siedzimy przy stoliku , dziewczyny coś tam kończą . Zbieramy się . Żona pyta obsługę , stojącą za kontuarem , nie wstając od stołu ; Coś tam od nas macie ? Oni chórem odpowiadają ; Stówę ! Żona otwiera torebkę . Ja udaję że nie wiem o co chodzi ( I tak chapnęli mi dwa złote , nie wspominając o niezłej kwocie jaką zapłaciłem !). Koleżanka ze swojej torebki wyjmuje dwa złote a moja żona dziesięć złoty, napiwku . Wiem, że idę na wydrę , napiwek powinien być większy niż ten który zostawiłem . Ale z drugiej strony, co my takiego zjedliśmy, żeby aż tyle bulić ? Obsługa za kontuarem jest mało wyrażna, podobnie jak goście przy stolikach .

Budzę się nieco zdezorientowany, ale już po kilku minutach przeżywam olśnienie !!! Proszę na kartce narysować plan Sali , kontuaru , obsługi za nim i stolików a zresztą, proszę się nie fatygować , proszę otworzyć, pierwszą lepszą, książkę gdzie jest dziesięć Sefirot !!! 216

Muszę przyznać, że kompresja informacji jest iście Boska !!! Pokazuję i objaśniam ! Wchodzimy do Sali pomiędzy Sefirotą Korony (keter), z lewej a Sefirotą Inteligencji ( bina), z prawej . Zatrzymujemy się w miejscu gdzie w diagramie, Drzewa Życia, jest Sefirota Harmonii(tiferet) . Zwalnia się stolik / Sefirota Miłość( chesed ). Siadamy przy niej tak, że ja jestem plecami zwrócony do Mądrości i Korony a żona plecami do Zwycięstwa a twarzą do Korony i Mądrości . Ja przesłaniam /jestem dla żony mądrością i „koroną” , chociaż korona jest pod kątem* a nie naprzeciw niej . Ona zaś zasłania/ jest dla mnie Zwycięstwem ! Koleżanka siedzi twarzą do Sefiroty Surowość(gewura). Biorę się ostro, za lekturę Freytaga i oto co konstatuję !!! Adam Kon – Forma/Matryca Ludzkich dusz; z pism Monroe’a ! Sefiroty – Miejsca powstawania dualizmów (Wilber) inaczej to filtry które nie filtrują a zniekształcają Sefiroty to nic innego jak sferyczne twory energii połączona nićmi energetycznymi (Monroe i Castaneda ) To są również strefy ewolucji naszej duszy , każda ma sobie tylko właściwą wibrację . Adam Kon to Chrześcijański Chrystus . Pień drzewa którego gałęziami są Sefiroty . Krzyż to nic innego jak zakodowane w symbolu , Drzewo Życia . Żydzi są cwani , to co u Newtona lęgło się pod sklepieniem, u kabalistów jest nazywane Kopalnią Dusz . Dla niepoznaki , na odwyrtkę ! *Zaznaczyłem, że żona siedzi do Keter pod kątem . Kabaliści zaznaczają ,że ostre widzenie Boga następuje tylko wtedy kiedy stoimy z nim twarzą w twarz, inaczej wystąpi „polaryzacja” obrazu . Czyli, jeżeli jesteśmy w którejkolwiek Sefirze, poza Harmonią, to mamy nieostre widzenie . Ja na dodatek siedzę tyłem do Mądrości i do Korony .

PROSZĘ SWOJĄ DUSZĘ O PODANIE JAKICHŚ DODATKOWYCH SZCZEGÓŁÓW NA TEMAT KABAŁY . TO WYGLĄDA NA POWAŻNĄ SPRAWĘ !!!

Mamy w mieszkaniu królika . Siedzi w przedpokoju pod krzesłem . Krzesło stoi po prawej stronie . Nie potrafię określić, skąd i po co ten królik się u nas znalazł . Trochę z żoną sobie z królika żartujemy . Tymczasem , nagle, ni stad ni z owąd ,okazuje się, że królik jest na zarżnięcie .Przykra sprawa . Trochę nam się zrobiło nieswojo . Królik jest bardzo sympatyczny i ani ja , tym bardziej żona, nie mamy zamiaru go zabijać . Aż tu nagle, bez pukania, wchodzi do naszego mieszkania znajoma, chwyta bezceremonialnie królika za uszy i wlecze go do kuchni . Patrzymy z żoną na siebie przerażeni . Ona chyba to naprawdę zrobi ????!!!!

Powstał jakiś objazd , całe miasto jest tym faktem poruszone . Wszyscy jadą polnymi drogami . Powstało ogólne zamieszanie . Widzę jak suną sznury samochodów ,poprzez plac, który kiedyś był własnością kolei . Jestem na jakimś przedmieściu . Takie ulice nazywają się Krochmalna albo 217

Nadrzeczna . Terytoria dawnej przedwojennej biedoty . Idę ulicą i nasłuchuję co ludzie mówią, między sobą . Idę przed dwiema kobietami . Idę tak aby mnie nie wyprzedziły , w ten sposób nie są świadome, że je podsłuchuję . Jedna z nich mówi ; jak ktoś jedzie transportem publicznym to to jest jeszcze pół biedy, bo kierowcy autobusów znają drogę ale jeżeli ktoś jedzie sam, to podobno trzeba skręcić na objazd dopiero w pobliskim miasteczku, koło cmentarza . Druga z kobiet poprawia że koło apteki . Wspólnie dochodzą do wniosku, że to właściwie wszystko jedno . Ja idę cały czas, nieco wolniej niż zazwyczaj chodzę ,wszystko po to aby usłyszeć jak najwięcej . W końcu kobiety mnie wyprzedzają . Dopiero teraz widzę ,że razem z nimi szedł również mężczyzna ale nic się nie odzywał . Mężczyzna idzie z prawej strony . Jedna z kobiet zaczyna umawiać się z mężczyzną, na jakiś przewóz, podkreślając, że normalnie to się tego nie przewiezie . Druga z kobiet komentuje , że koleżanka przesadza . Pewnie chce podjechać z pompą, żeby wszystkie sąsiadki widziały ,że kupiła sobie krótkofalówkę . Przecież to nie jest znowu taki ciężar . Myślę sobie , głupie baby nawet nie wiedzą jak się nazywa mikrofalówka .

PRZED ZAŚNIĘCIEM PROSZĘ O OBJAŚNIENIE I OGÓLNIE POTWIERDZENIE ISTNIENIA EGREGORÓW .

To nie jest świat ludzi . To bardzo głębokie dostrojenie . Wygląda jak otwarty strąk fasoli, albo obustronnie otwierany piórnik . Mam wrażenie ześlizgiwania się , dosłownie i w sensie utraty dostrojenia , utrzymanie odrobiny równowagi, to dla mnie spory wysiłek . Po obydwu stronach strąka są w równych odległościach, ułożone okrągłe piguły/nasiona . Jedynie, przy swoim końcu, po mojej prawej stronie, strąk ma jedno odmienne od pozostałych, nasienie ( wielkość porównywalna ze mną ) . Ma kształt zwiniętego węża, jest raczej płaskie . Głos mówi, że to jest bardzo stary język . Ale nawet ja mogę jeszcze z niego skorzystać .

Budzę się podekscytowany . Proszę Szirin ; pozwól mi dowiedzieć się jeszcze czegoś o egregorach . Nie chodzi mi tylko o swoją ciekawość ale o przekaz dla całej Ludzkości ( trochę teatralizuję , ale kto mi zabroni ? No nie ?)

Rozwijam przed sobą ogromny widok ,muzułmańskiego pałacu . Pałac jest, ze wszystkimi tym swoimi, kamiennymi koronkami . Mówiąc rozwijam, mam na myśli, że rozwijam go z wielkiej rolki, jak fototapetę, tylko że ten pałac jest naturalnej wielkości i ma wszystkie atrybuty istnienia w przestrzeni trójwymiarowej !!! Jednocześnie, w trakcie tego rozwijania, czuję jak, z tej już rozwiniętej realności ,wydobywa się atmosfera opresyjności, nie tylko w sferze religijnej ale również cały ten patryjarchalny ceremonializm . To niezbyt przyjemne odczucie, chociaż przyznaję , otoczenie piękne.

Zmiana dostrojenia i . . .

218

Ktoś siedzi przede mną ale jest zwrócony do mnie bokiem , twarzą na prawo . Mogę go oglądać tylko od pasa w górę , niżej niczego nie ma !!! Ten ktoś, siedzi w rudawym ubraniu , na głowie ma czapkę w tym samym kolorze . Czapka przypomina rondelek , to jakiś wschodni typ czapki. Krymka albo coś podobnego . Ten ktoś, po jakiejś chwili zwraca twarz w moją stronę i uśmiecha się do mnie .

Kolejna zmiana i pojawia się obraz z głosem w tle ; - Nasz stołeczny teatr niechętnie angażuje świeżo upieczonych aktorów , aktorów którzy wpadli tu w dodatku tylko na chwilę i od razu pchają się od zaplecza ,na scenę ,wykorzystując jedynie znajomość mechanizmu działania teatru i znając metodę dostępu !!! Obraz jednocześnie ukazuje jak znalazłszy się na tylnym podwórku, dużego budynku, wpycham się do jakiejś rury, która zwisa z okna pierwszego piętra ( na ziemi takimi rurami zrzuca się gruz na ulicę ). Jako podkład muzyczny, słyszę muzykę wodewilową, z lat dwudziestych ubiegłego wieku . Głos dodaje jeszcze : - No to co ? Do zobaczenia na cmentarzu ?

Budzę się i wszystko skrzętnie zapisuję . Przemawiam do Szirin . Ale Ludzkośc ?! Sziri ! Ludzkość musi się o tym wszystkim dowiedzieć ! To dla nas bardzo ważne !

Jestem z kimś umówiony w jakiejś restauracji . Restauracja jest dość wysoko , muszę podnosić wzrok, kiedy jeszcze teraz o niej myślę . Na dodatek nie potrafię sobie przypomnieć, żadnych szczegółów, poza dwoma . Widziałem na talerzu pięknie wysmażoną rybę ,w złocistej panierce i wiem, że do konsumpcji nie doszło z niejasnych dla mnie przyczyn !!! Jestem już na dole ,na poziomie ulicy . Znajomego z którym miałem się spotkać w restauracji, nigdzie nie widzę ,czuję natomiast w ustach oskomę z jaką już , już, miałem się zabierać do tej ryby ! Zachodzę do pobliskiego sklepiku rybnego . Widać z tego musze sobie, tę rybę sam kupić , taką mam chęć na nią . Znam ten sklepik i lubię tego sprzedawcę . Ma do obsłużenia jeszcze kilka osób w kolejce . Ja czując się, u niego ,dość swobodnie .Podchodzę do szafki, stojącej naprzeciw jego lady . Szafka jest przy jakimś filarku, pomiędzy mną a kolejką . Oglądam ryby leżące w szafce , są jakieś . . . . nie pierwszej świeżości , folia w którą były zapakowane jest pootwierana , niektóre mają tylko łby w foli, reszta ryby leży bezpośrednio na półce . W większości to są, a raczej były, ryby wędzone . Trochę się krzywię na ten widok . Zdaje się, że ten mój grymas dostrzega sprzedawca i rusza , odsuwając ręką kolejkę , w moją stronę . Podchodzi do mnie z lewej strony i pyta się podniesionym głosem ; czego szukam ? Ja myśląc początkowo, że to takie żarty znajomego, uśmiecham się głupawo ale widząc, że jest wkurzony na mnie nie na żarty, umykam w prawą stronę i stojąc prawie już w drzwiach tak, że oddziela mnie od niego kolejka , wyrzucam mu, że jest nieuprzejmy i mimo, że zawsze lubiłem u niego robić zakupy rybne , to w tej sytuacji ,nie przyjdę tutaj, przynajmniej przez najbliższe pół roku . Trochę mi się chce śmiać, z całej tej sytuacji, tym bardziej ,że tak naprawdę wcale się nie zdenerwowałem , jestem raczej zaskoczony moją tyradą, wobec sprzedawcy . 219

Wychodzę ostentacyjnie wiem , że teraz cała kolejka i sam sprzedawca, śledzą moje dalsze kroki . Pewnie myślą, że jestem z jakiejś kontroli i dlatego obserwują, dokąd pójdę . Nieopodal po prawej stronie jest mała restauracyjka . Drzwi są nawet otwarte , chwilę się waham ale wchodzę, z dwóch powodów , zrobię tym z rybnego na złość i może spotkam swojego znajomego, z którym rozstałem się w niejasnych okolicznościach, w tamtej restauracji, na wyższym poziomie . Niestety ,znajomego tu nie ma.

Zdaje się że miałem dokądś wyjechać ale z niejasnych powodów nie wyjechałem . Spotykam na mieście, żonę . Sytuacja jest nieco dziwna . Okazuje się ,że na ten czas, kiedy miało mnie nie być w domu, żona nie wraca z pracy, tylko w niej mieszka . Ja po tym, przypadkowym spotkaniu ,zamiast wrócić do swojego domu, wracam do mieszkania rodziców, bo tu się na czas, tego niedoszłego do skutku wyjazdu zatrzymałem . Mieszkanie rodziców jest puste . ( Rodzice żyją i nie mam pojęcia gdzie się podziali ). Na stole, w dużym pokoju, leży walizka, z logiki wynikało by, że moja , waliza zabrana na ten wyjazd ale ja we śnie wiem, że ona należy tak naprawdę do mojej żony !!! Jestem również przekonany, że po pracy żona przyjedzie, do tego mieszkania . Walizka jest płaska i dużo dłuższa niż normalne walizki . Ma czarno brązową , twardą i błyszczącą powierzchnię i wygląda raczej jak futerał ,na jakieś profesjonalne narzędzia precyzyjne, albo instrument .

Zawsze mnie interesowała techniczna strona powstawania egregorów . No bo niby, jak się to dzieje ? Ja generuję myśl, kilkakrotnie , no i z tych podobnych sobie myśli i związanych z nimi emocji , moich i innych ludzi powstaje egregor . Ale jak jednoimienne myśli się odnajdują w tej elektromagnetycznej zupie ? Jak się łączą ? . Muszę mieć jakieś „napięcie powierzchniowe”, aby się nie rozpłynąć , potencjał na powierzchni ,aby się z sobą łączyć . Więc czemu miały by nie tworzyć się w pojemnikach, o nie zróżnicowanym początkowo potencjale . Inna sprawa czym miały by być te strąko/piórniki , duchowym odpowiednikiem łożyska ? A może one powstają podobnie jak dusze, z boskiej pleromy , egregory na „powierzchni” a raczej we „wnętrzu” ludzkiej duszy , strąk był otwarty ? Jest jeszcze jedna konsekwencja utrzymywania, powstałych egregorów, w ścisłym związku z wnętrzem duszy wytwórcy/uczestnika takiego egregorowania . Dusze które czują związek z poszczególnymi egregorami, musiały by tworzyć ze sobą agregaty , czasowe albo ciągłe , aby pozostawać w związku z konkretnym egregorem . Mogłoby to wyglądać dość zabawnie ,gdyby tak udało się zwizualizować taki precypitat duchowy ; kurwy , księdza i mordercy, mających wspólne wyobrażenia(wspólnego egregora) na przykład na temat ojczyzny albo religii . ( Na razie czuję się dobrze i chciałbym podkreślić, że nie mam potrzeby połknięcia garści luminalu !!! )

ZA DNIA , PRZY OKAZJI CZYTANIA FREJTAGA ,TRAFIAM NA TAKI OTO PASUS, Z DZIEŁ RUDOLFA STEINERA :

„Dusza w swym pełnym wymiarze posiada trzy stopnie: - Duszę doznaniową - Duszę rozsądkowo uczuciową oraz - Duszę samoświadomą 220

Pierwsza z nich obsługuje stosunki człowieka ze światem-bezpośrednio, druga – pośrednio , trzecia natomiast łączy go z najwyższym elementem pełnej struktury ludzkiej- z duchem . Dusza samoświadoma jest „duszą duszy” człowieka , w niej bowiem żyje to co w nim wieczne i nieśmiertelne”.

Nie będę ukrywał, że przeżyłem moment jasności : - Umysł drugiej uwagi - MTJ-ot - Szirin ( oczywiście w moim przypadku )

Odkryłem o co chodzi, z tymi trzema siedzeniami, w moim nowym dostawczaku/duszy !!! - Kiedy po raz pierwszy pokazano mi czym się różni MTJ-ot od Szirin . Dostawczak/Dusza/Szirin , dopiero kiedy na nią patrzyłem z zewnątrz okazało się że w środku siedziały przez cały czas jeszcze dwie osoby . Ja będąc we wnętrzu, w ogóle ich nie widziałem . - Kiedy przyjechałem pod klif , w Boże Ciało . Ktoś siedział obok mnie ale dla mnie, był praktycznie tylko mglistą obecnością . - Kiedy montowano głośniki, kanapa była trzymiejscowa . - Również kiedy tłumaczono mi sposób modyfikacji istot ludzkich, były trzy osoby . Na dodatek podano mi informację o sprzężeniu zwrotnym . Modyfikacja jest przeprowadzana na podstawie mojego doświadczenia, ludzkiego, które jest przekazywane i kategoryzowane w MTJ-cie a potem przekazywane do zasobu Świadomości Szirin, która jako „dusza dusz „ ulega ostatecznej modyfikacji i za pomocą sprzężenia zwrotnego, powoduje zmianę sposobu postrzegania i relacjonowania, przez moją drugą uwagę i ostatecznie cielesny umysł . - Szarpanina z facetem w stróżówce, na przedmieściach, to starcie mojego umysłu z MTJ-tem . Kiedy Umysł poszerzył swoje doświadczenie o relację z Szirin, nastąpiło przeciążenie samego umysłu . Kobieta z którą wtedy byłem , która zamiast reagować niepokojem na atak MTJ-ta deklamowała fragment poezji . Miałem wtedy wrażenie, że wszyscy troje są w zmowie, i byli . Ten trzeci, który stał przy wyjściu, czekając aż MTJ-ot skończy sparing i wypchnie mnie do realu , to nie kto inny jak Umysł drugiej uwagi . Zakres percepcji przesunął się tak daleko, że chwilowo nie można było zsynchronizować współdziałania, czterech elementów mojej Świadomości . Dlatego też ,do dziś dnia, mam trudności z przeniesieniem wielu informacji do świata jawy . Za to świetnie wszystko jeszcze pamiętam w momencie kiedy otwieram oczy . W chwilę , po tym, nie pamiętam już niczego . Muszę walczyć o każde wspomnienie, dalszego dostrojenia .

SZIRIN OBJAŚNIJ, CZY POTRÓJNOŚĆ DUSZY ISTNIEJE, CZY NIE ?

Stoimy we troje w pokoju . Elegancka dama - zdaje się, że ona tu rządzi , lokaj - o którym skądś wiem, że tylko udaje lokaja a tak naprawdę jest tu nie wiele mniej ważny niż kobieta, oraz ja a właściwie moja bezcielesna reprezentacja, ale ta dwójka mnie musi widzieć . Stoimy tak, że ja stoją naprzeciw 221

kobiety a tyłem do drzwi , mężczyzna stoi z mojej prawej strony czyli , kobieta ma go po swojej lewej . Kobieta zwraca się do mężczyzny : Upewnij się że ten KARDEC* śpi . Ja chcę uprzedzić kontrolę i natychmiast powracam do sąsiedniego pokoju poprzez drzwi w ścianie/ błonie która nas oddziela od KARDECA . Kardec to ja /moje ciało ziemskie które siedzi przy niewielkim okrągłym stoliku i trzyma w ręku kijek/ rożenek na który miało coś nałożyć, czy też coś z tego kijka zdjęło . Trochę ten kijek przypomina pojedyncze liczydło albo taką zabawkę z dzieciństwa, na którą nakładało się coraz większe krążki . Tyle, że moje ciało trzyma ten kijek poziomo a sam kijek jest pusty . Ja subtelny ,natychmiast wracam do pokoju obok, uprzedzić ciało aby udawało że śpi . Ciało wie o co chodzi i zamiera, tak jakby zasnęło nad tym kijkiem.

*Allan Kardec (właściwie: Hippolyte Léon Denizard Rivail), (ur.3 października 1804 w Lyonie, zm. 31 marca 1869 w Paryżu), teoretyk i kodyfikator spirytyzmu.

Budzę się i proszę o jakieś szersze informacje . Nadaję na poczcie list . Oprócz trzech znaczków dostaję białą nalepkę na której jest kilka wątłych znaków . To jakaś techniczna nalepka a znaków, jak na taką nalepkę , jest niewiele . Osoba która mnie obsługuje widząc ,że nie wiem co zrobić z tą nalepką,mówi , że teraz już się nie używa niebieskich naklejek z napisem Par Avion tylko trzy razy większe nalepki, z tymi mażnięciami . Znaczki przyklejamy tradycyjnie, po prawej a nalepkę po lewej . Nalepka zajmuje jedną trzecią koperty .

Budzę się i przypomina mi się ten szkolny dowcip z lekcji ortografii : Jak się pisze swój ? Tak jak twój !

Chodzę cały dzień i mam świetny humor , po prostu się rechocę . KARDEC to w ichniejszej nomenklaturze najwyrażniej tyle co, u ubezpieczycieli – Prospekt, a u chłopców z miasta – Frajer . Tymczasem kiedy Rivail usłyszał to imię pomyślał, że to on personalnie tak sie nazywa .

„Nawet tak wybitni twórcy jak: Wiktor Hugo, Teofil Gautier, Wiktoryn Sardou i Arthur Conan Doyle, zaliczali się do zwolenników Kardeca i wierzyli, że dostarczył on naukowych dowodów na istnienie życia po śmierci. Kardec miał też licznych przeciwników (m.in. Georges Méliès), którzy twierdzili, że jest nieświadomą ofiarą sztuczek szarlatanów lub świadomym oszustem, zarabiającym na naiwności ludzkiej.

222

Rivail przybrał pseudonim "Kardec" w 1857 rzekomo za radą ducha Zefiro, który wyjaśnił, że w poprzednim wcieleniu Rivail był druidem o takim nazwisku. Rivail używał tego pseudonimu tylko w swoich publikacjach spirytystycznych.”

Z listów do T.K. Co do istnienia tylko kilku, rozgałęziających się dusz to właśnie na to, żeśmy się już dawno zgodzili (Pewnie Pan zapomniał ? ) . Oczywiście ,gdzieś na początku, są tylko pierwsze dwie dusze , pierwsza para „rozszczepowa” - Adam i Ewa , którzy najedli się jabłek i się rozpukli , dali początek następnym podziałom . A jeszcze wcześniej , u kabalistów widać to przepięknie, na początku w Pleromie była koncentracja światła (praforma) która to forma , jak to forma, ma zawsze jakąś skazę – zło ( w kabale tu właśnie zło wchodzi na scenę po raz pierwszy ), które przy krytycznym dla zaistniałej formy ciśnieniu ,spowodowało „Pęknięcie Naczyń” . W Bibli Chrześcijańskiej krok póżniej a może wcale nie, bo wąż przecież już jest, kiedy jest pierwsza “dwójca” . Tą sama ideę znajdujemy również u Monroe’a i u wszystkich następców , mogę chyba zaryzykować mówiąc , że w ogóle u wszystkich. Drugi umysł-MTJ-TJ-J itd. Patrząc z tamtej strony, kiedy taki Tron, czy pomniejszy z kolei Archanioł, zstępuje w materię a właściwie staje się coraz cięższą materią, powstają dualizmy kolejnych idei ( kłania się kabała i Wilber , chyba też Żyd ) , to są dusze co to im się zdaje, że realizują swoje prywatne zadania życiowe a one, tymczasem , tylko przerabiają jedną czy kilka z idei, jakie sobie zadał do przeanalizowania , jakiś jego zbiorczy Archanioł . Newton też nie jest w stanie udowodnić czy opiekun grupy dusz nie jest, najzwyczajniej w świecie , wszystkimi tymi duszami jednocześnie i czy poprzez nie , nie prowadzi ,właśnie w ten sposób, własnego rozwoju . Pewnie jest również, jego i jego kolegów nauczycieli , nauczyciel który jest z kolei nimi wszystkimi itd. Itp. To, że każdy z poszczególnych uczniów, na każdym z poziomów, ma samoświadomość, to żadna przeszkoda , pożądny egregor też ją ma !

Pozdrawiam J.B. - Śpiący Rabin z Lublina

Samo życie komórkowe nie implikuje posiadania świadomości , przez zlepek tych komórek . Do tego jest potrzebny prosty system nerwowy , przynajmniej jest tak tu , na Ziemi. Może również być tak, że byty duchowe mające niższą lub całkiem inną świadomość od tej jaką znamy na Ziemi , są w stanie wniknąć nawet w sztucznie utworzoną tkankę o ile będzie posiadała jakiś rodzaj albo odpowiednik układu nerwowego, chociaż by z jednym splotem nerwowym . To może być bardzo prosta Świadomość, w każdym bądż razie na pewno ,nie ludzka . To, że ludzie stworzą Golema samodzielnie nie wyklucza tego, że po tamtej stronie, znajdzie się świadomość , może nawet bardziej rozwinięta niż ludzka która weń wstąpi !!!! Oczywiście Ludzie będą tryumfować, że ich wynalazek zadziałał i oprócz ślinienia , bekania i srania pod siebie, będzie na przykład, wzrokiem wypalał dziury w ścianach albo gwałcił na odległość . Taki Golem może również okazać się doskonałą opiekunką dla małych dzieci, albo skrajnie naiwnym, z punktu widzenia ludzi, idiotą ( patrz , Dostojewski - „Idiota” ). Oczywiście może się również okazać,

223

że to Chrystus, który tą drogą przyszedł ponownie na Ziemię !!!! To byśmy sobie , jako ludzkość , dopiero narobili kłopotu!

W dalszej części Pańskiego listu czytam :

„Podstawowe pytania są znacznie trudniejsze i Pan o tym doskonale wie. Oto kilka z nich. Co i kto to jest duch, dusza, Bóg? Czy to tylko twory naszego umysłu? Czy istniej umysł poza ciałem? Czy trwa świadomość po śmierci ciała?

Czy nasze dociekania to proces poznawczy, czy tylko taka zabawa intelektualna, gra z własnym umysłem?”

Odpowiedź na wszystkie Pana pytania jest bardzo prosta : MU ! ( Czyli niezwłocznie dowiemy się o tym, jak tylko będziemy mogli to wiedzieć !)

Nie mam szczególnej atencji do tego co dotychczas przeczytałem u Wilde’a . To takie skrzyżowanie Swedenborga, ze współczesną literaturą o myśleniu pozytywnym .Pisze Pan że w jedgo “Sile”, której jeszcze nie czytałem ,są interesujące koncepcje/wglady . Mam pewien pomysł. Przeprowadżmy eksperyment metafizyczny .Proszę zadać mi pytanie dotyczące koncepcji Wildeowskich a ja przeprowadzę eksperymentalną podróż nocną, w te przestrzenie . Wracając do naszego eksperymentu . ( Wcale mi nie zależy na jego powodzeniu , byłbym chyba nawet zadowolony gdyby z niego nic nie wyszło . Pełen profesjonalizm i obiektywizm ! ) Proponuje Pan :

„Podaję Panu temat/pytanie do nocnych rozważań ,zaczerpnięte z teorii Wildea. Jak wygląda wzrost/ewolucja Wyższego Ja? (proszę opisać etapy rozwoju). W jaki sposób człowiek wpływa na rozwój Wyższego Ja, przyśpiesza jego rozwój, niejako przekraczając karmę .”

224

Nieco te pytania zpersonalizuję .

Zapytam o etapy rozwoju mojego wyższego ja jakie czekają na mnie od momentu w którym teraz się znalazłem i czy mogę ten rozwój przyśpieszyć ? ( No na przykład ; czy zwiększenie ilości wypijanego czerwonego wytrawnego wina podziała In plus czy In minus ? )

Pozdrawiam J.B. - Kto pyta ten błądzi, według wskazówek informatora ( moje ).

Wzruszający sen . Prawda jest taka że gdyby nasze uczucia były szanowane od dzieciństwa żyli byśmy w całkiem innym świecie .

A teraz sprawozdanie z eksperymentu . Powtarzam pytanie i . . . .

( Ha! To nie jest takie proste . Szirin jest bardziej cwana od nas obydwu razem wziętych ) Sen jest rozbudowany ale na jawę udało mi się przenieść tylko jeden wątek . Pracuję w jakimś biurze . Właściwie to chyba tam przyszłam(!) będąc na urlopie albo w odwiedziny . Właśnie do biura wszedł jakiś mężczyzna . Nie ma pracy ani żadnego wsparcia socjalnego . Koleżanki mówią, że z tego co im przedstawił widać jasno, że powinien dostać jakieś odszkodowanie albo jakieś choćby najmniejsze ale stałe zabezpieczenie socjalne . Powinien zgłosić się /zadzwonić do pewnej instytucji która się tym zajmuje . On odpowiada nam że to niewykonalne !!! Tam nie można się dodzwonić . Koleżanki chcą pokazać mu ,że się myli i ,że to jest prosta procedura . Dzwonią telefonem ale mijają minuty a nie można wybrać nawet numeru , mężczyzna chcąc wykazać że nie jest bierny jak mu to zarzucano stara się aktywnie „pomagać” w tym wybieraniu . Wyrywa słuchawkę im z ręki , coś gada, pokazuje . W praktyce wygląda to tak że jak tylko któraś z koleżanek próbuje wybrać numer na bezprzewodowej słuchawce to petent chwyta aparat i stara się jej pomóc . Oczywiście robi się z tego jedno wielkie nieporozumienie „cyfrowe” . Po prostu nie da się tego wykonać fizycznie . Mówię w końcu zniecierpliwiona do koleżanki : Dajcie mi słuchawkę i książkę telefoniczną , zamknę się w sąsiednim pokoju a wy tu go przytrzymajcie . Tak też robimy . Wychodzę do sąsiedniego pokoju . Zamykam za sobą drzwi . Staję przy biurku, twarzą do okna . Książkę telefoniczną rozkładam przed sobą . Próbuję wybrać całą sekwencję numeru . Numer jest sześcio albo siedmio znakowy . Znakowy bo to raczej nie są cyfry . Numer jest zapisany w książce u góry lewej strony , w drugim wierszu, zaraz pod nazwą instytucji do której dzwonię . Próbuję wybrać numer ale na klawiaturze telefonu nie ma takich znaków , ponadto trzeba wybierać szybko bo jeżeli przerwie się choćby na chwilę, to połączenie z siecią zostaje przerwane i włącza się sygnał rozłączenia . Po kilku próbach już wiem jak to zrobić .

225

Na samym dole lewej strony, w przypisach , drobnym drukiem ,są wyszczególnione znaki jakimi jest zapisany numer telefonu i odpowiadające im cyfry jakie mam na klawiaturze . Drżą mi już ręce z powodu napięcia psychicznego jakiemu uległam , wybieram numer już nie wiem który raz z rzędu . Patrzę to na numer , to na słuchawkę , to na przypisy i ciągle się mylę !!! Tymczasem mężczyzna, zorientował się w sytuacji i chcąc mi pomóc dobija się do drzwi !!! Koleżanki ledwie mogą go powstrzymać, przed sforsowaniem drzwi siłą !!! Już teraz, kiedy wiem, że wybranie tego numeru jest możliwe, krzyczę do koleżanek ,że wiem jak to zrobić i ,że wiem o co chodzi . Niektóre znaki już rozumiem . Drugi czy trzeci, jest szczególnie wyrazisty , przypomina widełki albo trójramienny kaktus . Środkowy „palec” tego znaku jest najdłuższy, prawy nieco krótszy a lewy najkrótszy . Jednym słowem wykonanie sekwencji sześciu czy siedmiu czynności, symbolizowanych przez te znaki i to w określonym tempie i ściśle zaprogramowanym przedziale czasowym, doprowadzi do połączenia z OPIEKĄ/UBEZPIECZENIEM . Dopiero po obudzeniu nasuwa mi się podobieństwo tego znaku do znaczka na obudowie komputera . Zaznaczono nim gniazdo do którego podłączamy : -Kabel od drukarki i aparatu cyfrowego. -Ładujemy MP-3. -podłączamy pendrajwa. -Podłączamy antenkę od bezprzewodowego routera internetowego . Czyli ,w jednym zdaniu, połączenie przez które płyną informacja na zewnątrz i do wewnątrz, oraz zasilanie na zewnątrz .

Próbowałem jeszcze dowiedzieć się czegoś o poszczególnych znakach ( bo rozumiem je jako symboliczną odpowiedź, na pytanie o etapy rozwoju wyższego ja ) ale niestety żadnej podróży do samego rana nie udało się mi wygenerować . Na jedno pytanie uzyskaliśmy odpowiedź : nie można przerywać ciągłości rozwoju choćby na chwilę , nie mówiąc już o kolejności etapów rozwoju bo połączenie zostanie zerwane i wszystko trzeba zaczynać od nowa, jedyną pociechą jest to, że każdy z następnych początków jest łatwiejszy bo zrozumienie zasad mamy z każdą kolejną próbą, większe . Zaś metodą na przyśpieszenie, tego postępu, jest odizolowanie się od „pomocników” . Pozostaje pytanie kim był ów facet, który nie potrafił sobie pomóc a tym którzy mogli to zrobić, pomagał tak ,że aż utrudniał. Swoją drogą podziwiam Świętą cierpliwość Pracownic Biura . Myślę ,że ten facet to każdy z nas trzech . Mówiąc trzech mam na myśli również Wilde’a .

Ponowię dzisiaj pytanie o sekwencję znaków . Może coś ciekawego się jeszcze dowiem . Pozdrawiam J.B.

226

Wracając do eksperymentu , uważam że był udany . Chociaż zapewne ,przy naszych zdolnościach interpretacyjnych , udało by się nam dopasować nawet garbatego do ściany ! Trochę się przeprosiłem z Wildem . Sądzę nawet, że do tych jego koncepcji, można mieć sporą dozę zaufania . Teraz mój występ .A właściwie jego dalszy ciąg .

Proszę Szirin o rozszyfrowanie pozostałych znaków, numeru telefonicznego, z poprzedniej podróży .

Kiedy się budzę , znowu większa część snu pozostała, po tamtej stronie !!! Budzę się ze słowami : SĄ

ZNAKI KTÓRE JUŻ ZNASZ .

Część którą zapamiętałem, rozpoczyna moja wędrówka z czajnikiem ciepłej wody w ręku . Polewam nią zawiasy od bramy a potem, marmurowy cokół płotu otaczajacy moją wiejską rezydencję . Oczywiście we śnie wszystko jest wyidealizowane . Kute ogrodzenie z marmurowym cokołem, w realu jest drucianą siatką . Brama owszem ta sama . Polewam wodą bramę i ogrodzenie, ponieważ w nocy przyszedł mróz a chciałbym gościom, których się spodziewam, pokazać wszystko w pełnej okazałości . Mróz trochę popsuł walory estetyczne ogrodzenia, więc próbuję go zlikwidować . Polewam, ledwie ciepłą wodą, aby marmur nie popękał . Zresztą, robię to niezbyt dokładnie . Chcę jedynie być wobec siebie w porządku i nie czynić sobie potem wyrzutów, że czegoś zaniechałem . Idąc w prawo, od bramy i polewając wodą podmurówkę ,widzę dwa otwarte pudełka z płytami DVD, w środku . Po okładce poznaję ,że to nagrania fenomenalnych inscenizacji operowych . Bardzo chciałem je zdobyć, ale nie dysponuję aż taką gotówką . Tym bardziej, że są jeszcze ( gdzieś w pobliżu bramy ) do zdobycia, bardzo ciekawe książki . Niestety nie jestem aż tak zasobny aby wejść w posiadanie płyt i książek, jednocześnie . Będę musiał chyba dokonać wyboru .

Budzę się w środku nocy i myślę, że to dobre opisanie moich dawnych pasji, ale ciekawsze byłoby poznanie znaków których jeszcze nie znam . Proszę cię Szirin uchyl rąbka tajemnicy ! Zaraz po zaśnięciu słyszę głos :

CESARZ* NIE PRACUJE W TYM KIERUNKU !!!

Budzę się zaskoczony . Miłościwie miłująca ,moja miłości. Duszo moja, powiedz coś o znakach, których jeszcze nie znam . (Straszna ze mnie świnia , tak się napraszać ? ) Ale efekt jest !!! Stoję przed sporej wielkości platformą na której mieszka Wyrocznia ! Platforma jest zawieszona w powietrzu, kilkanaście centymetrów nad ziemią . Kobieta siedzi na krześle po mojej prawej stronie, po stronie lewej jest chyba jej, cały, umeblowany pokój ( coś jak mieszkania aniołów u Swedenborga ). 227

Stoję prawą nogą na ziemi a lewą jestem wsparty o platformę . Stopą wyczuwam sprężystość wiszącej platformy , nawet trochę sprawdzam twardość tej pneumatyki . Stoję w romantycznej pozie zwracając się do wyroczni tymi samymi słowami co przed chwilą do swojej Duszy . Słyszę od wyroczni ostrzeżenie :

- NA RAZIE WYROCZNIA NIE JEST JESZCZE URUCHOMIONA ALE RADZĘ CI ZABRAĆ NOGĘ ,BO KIEDY SPŁYNIE NA MNIE MOC, TO POSŁUŻYSZ JAKO UZIEMIENIE ! CAŁA ENERGIA WTEDY PRZEPADNIE !

Zaczyna się pokaz pojedynczych scen : - Grupa bojówkarzy biegnie , drogą przechodzącą obok mojego dworu, w stronę bramy , już mają skręcać w jej stronę ,kiedy z jakiegoś ,niejasnego powodu ,powracają na trakt biegnący wzdłuż posiadłości . Bojówka biegnie z kierunku , ode mnie , jako obserwatora ,w stronę pól , mijając dwór . - Po lewej stronie drogi w oddali ( mój punkt obserwacji nadal jest ten sam , nad drogą biegnącą koło dworu) Stoi wielki czarny ekran . Na kilka sekund rozbłyskają na nim przeraźliwie , białe litery . W górnym rzędzie , słów jest o połowę więcej niż w dolnym . Rozbłysk jest tak szybki ,że nie byłem w stanie wychwycić znaczenia ,choćby jednego wyrazu . - Od strony pól ,w moją stronę (jako obserwatora) jedzie na rowerze kobieta. Po mojej prawej stronie , od strony dworu , obok kobiety , na mniejszym rowerku jedzie chłopiec . Kiedy są na wysokości bramy kobieta razem z dzieckiem , omijają bramę szerokim łukiem i dopiero kilka metrów od niej wracają na drogę . Robią dokładnie odwrotny manewr niż bojówka, biegnąca w pierwszej impresji .

Budzę się . Szirin, nalegam , mimo wszystko na objaśnienie znakó , których jeszcze nie znam !!!

Siedzę przy biurku , zwrócony do niego prawym bokiem . Po przeciwnej stronie ,za biurkiem ,siedzi starszy mężczyzna . Mężczyzna zwraca się do kogoś kto stoi z mojej lewej strony nieco z tyłu . Gdyby nie słowa mężczyzny zza biurka, w ogóle bym nie zauważył tej, drugiej osoby :

POKAŻ GOŚCIOWI CO BĘDZIE DALEJ !

Biorę udział w jakimś wywiadzie z „super człowiekiem”, wygląda jak mój ojciec, przed laty ale to chyba ja za kilkanaście lat !!! Widzę siebie z zewnątrz jak by patrzyła na mnie, towarzysząca mi osoba . Długo podróżowałem po kraju, zanim przybyłem na to spotkanie .Wywiad jest przeprowadzany, przed sporym audytorium , jestem traktowany jako atrakcja, większego spektaklu . Widzę siebie trzymającego w prawej ręce długopis . Podnoszę rękę, tak aby długopis był dobrze widoczny z sali i mówię , trochę do redaktora prowadzącego wywiad a trochę w stronę widowni . To ma być taka puenta naszej rozmowy : - Oto co znika jako ostatnie a co, towarzyszy mężczyźnie przez całe życie ! To mówiąc rozluźniam uścisk długopisu i końcówka wpada do środka obudowy . Tłum zaśmiewa się do łez ! Ja obserwujące z 228

zewnątrz, myśli sobie ; Żenada !!! Sztuczka widziana z widowni ,wygląda na spontaniczną ale ja wiem że „super człowiek” wcześniej wyjął z długopisu sprężynkę a wkład, od dołu, podtrzymywał palcem .

*Cesarz (od łac. Caesar) − suwerenny monarcha, przypisujący sobie rangę wyższą niż król.

List od T.K.

“Witam. Poniżej mój ostatni sen. Jestem w starym, średniowiecznym zamku. Zamek jest odrestaurowany i służy obecnie jako centrum szkoleniowe czy konferencyjne. Najprawdopodobniej przebywam na jakimś kursie lub szkoleniu. Zakończenie naszego (naszej grupy) pobytu wiąże się z końcem szkolenia. Tak jakby miało to być jutro, powiązane z egzaminem, czy uroczystym wręczeniem dyplomów? A dzisiaj, rozmawiam z PRZEWODNIKIEM (wygląda na to, że na zamku). Przewodnik wyjaśnia mi jak funkcjonują niektóre komnaty. Szczególnie jedna jest jakaś dziwna.Zawiera pewną tajemnicę, tylko ten kto ją pozna nie może już opuścić tej komnaty. Jest taki specjalny mechanizm blokujący wyjcie, a właściwie wypełniający całą komnatę wieloma warstwami specjalnej wykładziny, maty? Przewodnik pokazuje mi jak działa ten mechanizm, jednocześnie ostrzega, że pozostanie na uroczystym zakończeniu szkolenia jest równoznaczne z poznaniem tajemnicy i moją śmiercią. Mogę wybierać. Waham się czy zostać czy odejść. Ciekawość jest wielka. Tłumaczę sobie, że przecież już znam tę tajemnicę (od przewodnika) i żyję, to może nic mi się nie stanie. Mimo, że ta tajemnica jest już mi znana pragnę jakby potwierdzenia tej mojej wiedzy. Ostatecznie poznanie/potwierdzenie kosztuje jednak śmierć. Budzę się. Decyzji nie podjąłem.”

Odpowiedż na list T.K.

Ja bym poszedł na całość . Niech Pan spróbuje tej nocy, jeszcze raz . Oni nic Panu nie zrobią to ich stałe numery . Próbują czy jest Pan zdeterminowany . ODWAGI !!! Wiem !!! Olśniło mnie , to jest to samo co mnie spotkało kiedy Głos kazał mi wstać w nocy i podpisać/napisać na kartce . Oni chcą żeby się Pan na tym etapie , na którym się Pan znalazł, zdeklarował nieodwracalnie . To taki cyrografik i pewnie o to będzie, w tej tajemnicy chodziło. Może jeszcze przywitają Pana kawłkiem melona albo czegoś podobnego .

229

Muszę w nocy sprawdzić co to za CESARZ który nie “pracuje” w kierunku przyszłości .

PRZED ZAŚNIĘCIEM SZEPCZĘ W MROK . KIM JEST CESARZ, MOJA DUSZKO ?

Tego czy Rysiek pracuje na tej uczelni ,do końca nie wiadomo .Takie chodzą słuchy . Uważam, że najlepiej można to sprawdzić stojąc przy drzwiach i obserwując wielopoziomowe hole , co prawda są pełne studentów ale On jest wysoki , dlatego łatwo będzie go zauważyć . Żona mówi , że lepiej kogoś zapytać, studentów albo kogoś w biurze . Ja na to, że takich rzeczy się nie mówigłośno . Imię Ryśka w ogóle NIE zostaje WYPOWIEDZIANE po prostu wiemy, że chodzi właśnie o niego . Kiedy tak stoję w tych drzwiach, zaczynam mieć wątpliwości czy powinienem to robić . To znaczy szukać Ryśka !!! Ponadto pozostaje cały skomplikowany mechanizm mięśniowy który odpowiada za POWSTAWANIE DŻWIĘKU . Górna część mięśni krtani jest zaczepiona na kości gnykowej i żuchwowej . Dolne mięśnie o mostek itd. To bardzo skomplikowany system mięśniowo - więzadłowy - chrzęstny . I właśnie tu powstaje głos . Mam przed oczami cały ten skomplikowany twór !!!

______________________________________________________________________ *RYSZARD

(staro niemieckie richi - potężny, bogaty i hart - silny, odważny, mocny) - imię męskie

oznaczające człowieka możnego (dawniej księcia, panującego), który jest silny, dzielny, odważny.

Rysiek to krewny żony . Bardzo go obydwoje lubimy ale Rysiek trzyma się teraz raczej na uboczu . Jest władczy ale ma duże poczucie humoru . Kiedy jakiś czas temu, odszedł od żony i już dorosłych córek, zamieszkał nad jeziorem z inną kobietą, tam sobie teraz łowi ryby , to jego pasja .Rysiek jest z zawodu budowlańcem , miał kiedyś własna firmę . Ciekawe, że moje pytanie o Cesarza uzyskało precyzyjną odpowiedź nakładającą się na losy jednego z nas , zwykłych ludzi. Sprawdziłem życiorysy trzech, panujących kiedyś, Ryszardów i co ciekawe , wszyscy trzej zostali odsunięci od władzy przez zbuntowanych baronów . Jeszcze nie zacząłem na dobre czytać Hobbarda a już widzę, z przerażeniem, że zmierzam w tym samym kierunku co jego opowieść o galaktycznym tyranie Xenu i rebeliantach . Na dodatek ,tytuł Budowniczego nieodparcie kojarzy się z masonerią . Jestem nieco zaniepokojony . Czyżby moje przekonanie o tym, że Bóg stwarza Świat w każdej chwili było złudzeniem . Czyżby Bóg został odsunięty od Świata i odszedł na niebiańskie łowiska? Ja rozumiem , że Bóg „pracuje” w teraźniejszości a nie w „tym kierunku”, czyli przyszłości ale sądziłem ,że budowa trwa nadal a ON jest jej GŁÓWNYM BUDOWNICZYM !

230

Pozostaje mi, dziś w nocy, zapytać dlaczego Cesarz Ryszard/ Recharge ( ang. wciąż ładujący się ciekawe podobieństwo semantyczne, nieprawdaż? ) nie pracuje w tym kierunku !!!??? Zdaję sobie sprawę z tego, że poziom abstrakcji moich rozważań sięgnął już szczytu ale nie pozostaje mi nic innego jak brnąć dalej, w tę „materię”. To zadziwiające, że jakiś taki Rysiek może mieć aż tyle wspólnego z BOGIEM !!!!????

Teraz już tylko pozostaje się dowiedzieć, dlaczego Cesarz/Rysiek nie pracuje w tym kierunku .

Dlaczego cesarz nie pracuje w tym kierunku ?

Słowa które rozlegają się w ogromnej bibliotece :

PO TYM ODKRYCIU, LOKALIZACJA MIEJSCA W CZASIE I ZGODNOŚĆ MAP, BĘDĄ STATYSTYCZNYMI DLA HISTORII A GŁUPSTWEM DLA GABINETU !

( to nie bełkot pojęciowy, to naprawdę wielopoziomowy przekaz . Myślałem nad tym cały dzień . Słowo gabinet pochodzi od fr. Cabinet - dom gry . Statystyka zaś to przecież nic innego jak przetwarzanie danych liczbowych o zjawiskach masowych ) W czasie kiedy słowa wybrzmiewają w przestrzeni, obserwuję wnętrze biblioteki . Ludzie różnych ras, pracują tu nad zagadnieniami z topografii !!!! Jakiś murzyn wkłada coś do urządzenia które przypomina, skrzyżowanie klęcznika z małą camera obscura. Na dodatek wkłada tam głowę i coś czyta .Trochę się dziwię, że jeszcze coś tam ,w tej dziurze widzi.

Uciekamy świtem z jakiegoś niedużego domu . Byliśmy tu w gościnie albo „ na włamaniu” . Uciekam z żoną ale ta żona jest jakaś „odwieczna” , znamy się jak łyse konie . Przełazimy przez , z lewej strony domu z którego wybiegliśmy . Płot jest bardzo trudny do sforsowania tym bardziej, że mamy dobrego cykora . Za sobą , w domu,pozostawiliśmy sytuację jak z „Jasia i Małgosi”. Przeskakujemy na wąską, nieutwardzoną , podmiejską uliczkę . Kiedy jesteśmy już bezpieczni i idziemy w stronę miasta , przypominam sobie, że pod domem zostawiliśmy nasz rower ( jeden ! ) . Trochę szkoda ale pal sześć rower , dobrze żeśmy sami uszli cało . Ale . . . . . . . jednak mam ochotę zaryzykować i po niego wrócić. Mówię do swojej towarzyszki ; Idż prosto a ja przejdę na prawą stronę i wrócę ,tą drugą uliczką jak gdyby nigdy nic, na tamto podwórko i rower odbiorę !

231

Rozmowa się urywa bo na naszej drodze, nagle pojawia się ktoś z wyższego nadzoru , nawet trochę mi znajomy ale on tylko udaje kolegę ,tak naprawdę chce nas „prześwietlić” . Pyta ; Co tam słychać? Wymyślam na prędce odpowiedź . Mówię ,że podróżujemy . Chyba uwierzył ! ? Kiedy go ominęliśmy, mówię do żony żeby szła prosto . Spotkamy się w jakimś miejscu gdzie będzie dużo ludzi i nikt nie będzie na nią zwracał uwagi . Wyświetlam( !!!) w umyśle rozjazdy kolejowe , perony . Rozstajemy się jak dwoje zgranych komandosów , nawet bez słowa – wykonać . Wchodzę na podwórko, po prawej stronie uliczki którą jeszcze przed chwilą szliśmy razem . Aby wyjść na drugą stronę trzeba będzie przejść jeszcze przez dom . Idę ostrożnie ! Poznaję ten dom , byliśmy już w nim wcześniej, kiedy jechaliśmy w tamtą stronę . W tym domu ,w razie zdemaskowania też mogę mieć kłopoty . Znajduję swój plecak który najwidoczniej tu zostawiłem . Już nawet o nim zapomniałem . W plecaku jest pięć butelek czerwonego wina ( mniej więcej tyle ile jest krwi w każdym z nas ) . Podnoszę go z podłogi, delikatnie, bo butelki trochę pobrzękują . Na palcach przechodzę sienią, na ganek . Jestem nareszcie po drugiej (prawej) stronie . Uff , znowu bezpieczny !!! Niestety nie przypominam sobie co stało się z rowerem . Stoję na peronie , czekam na umówionym miejscu . Ledwie mieszczę się pomiędzy torami . Peron jest tak wąski, że gdyby nadjechał pociąg, musiałbym się wychylić w przeciwną stronę a co mówić gdyby nadjechały po obydwu stronach jednocześnie ??? Po prawej stronie , za torami widzę małe lotnisko . Stoją na nim samoloty ratunkowe . Widzę jak lśnią soczystą czerwienią lakieru . Widzę nawet nity łączące blachy kadłubów !!! Obco tu jakoś . Jak w jakiejś Ameryce !!!!

Myślę , cały czas, nad pewnym urządzeniem . Chcę zrobić urządzeni którego, funkcji ani wyglądu, jeszcze nie potrafię określić ale jak już będzie gotowe to na pewno poznam, czy to jest to o co mi chodziło !

Teraz znowu mam problem . Muszę się dowiedzieć co to za epokowe odkrycie , czy to jest to , jeszcze nie istniejące fizycznie urządzenia czy inna cholera ?

List od T.K.

„Wracając do anatomicznego widziadła dotyczącego aparatu głosowego, to też nie fantazjuję. Spotkałem się w literaturze z podobnymi opisami. Duchy/energie chciały zbudować taki aparat (z jakiejś subtelnirejszej materii) do porozumiewania z tym światem. Jak twierdził autor, udawało im się to regularnie na seansach z medium .”

232

CZEGO DOTYCZYŁO ODKRYCIE I MÓJ WYNALAZEK ?

No i uzyskałem odpowiedź . Też mi nowość . Odkrycie i wynalazek dotyczy przechodzenia z jednej strony na drugą . Przechodziłem przez całą noc z lewej na prawą , z prawej na lewą .

W pracy odwiedził mnie T.K. Po wyjściu T.K. a właściwie już w trakcie rozmowy przeżyłem olśnienie . Moja bratnia dusza chciała mi pokazać, że dystans pomiędzy prawą i lewą stroną zmniejszył się bardzo wyrażnie . Uliczki są oddzielone już tylko jednym podwórkiem a peron jest już tak wąski, że trudno mi zachować na nim równowagę . Pozostaje ewakuacja na wyższy poziom, z wykorzystaniem samolotu . Lotnisko jest z prawej czyli lewopółkulowe , pewnie dlatego ,że przecież muszę wchodzić w relacje ze światem materialnym . Czyli synchronizacja półkulowa z lekkim odchyleniem ku materii . Patrzyłem na te samoloty, takim łakomym wzrokiem . O to właśnie chodziło, o zanik lateralizacji w śnieniu . Będzie zmiana ? Sen na jawie ? Jawa we śnie ? Oby wizja krtani i synchronizacja nie doprowadziły mnie do ostrego ataku szajby . Proszę pamiętać, w razie czego, że to nie ja zwariowałem tylko ONI mi tak poprzestawiali . Jest już pierwszy objaw tego oddziaływania . W drodze do pracy dokonałem małego rezime , ostatnich eksploracji i abym całkiem nie wyszedł na wariata zapisałem to w formie bajki .

Bajka

Pomyślmy tylko ? Jest stolica Imperium a zatem musi być i samo Imperium . Imperium zaś musi mieć Imperatora . Cesarza zwanego dalej, przeze mnie, Ryśkiem ! Rysiek siedzi nad jeziorem w którym żyją ryby . Rysiek od czasu do czasu wyciąga jedną z nich . Na jaką przynętę Rysiek łapie te ryby ? Już on tam coś wymyślił . Nie śpieszy się , jak to na rybach . A zresztą czas mają tylko ryby . On czasu nie ma wcale , nawet odrobiny ! Dlatego nigdy nie odchodzi od brzegu jeziora, nie ma dokąd . To ci, co go tu wysłali ,zabrali mu cały czas i przestrzeń . Więc Rysiek nie może wrócić ani w przeszłość ani pójść w przyszłość ! Po prostu nie chodzi w stronę gdzie jest czas, bo nie ma wokół siebie żadnej przestrzeni . Ryby tego czasu nie mają wiele , ot raptem tyle aby się rozmnożyć, coś przekąsić i trochę popływać . No i oczywiście mają jeszcze chwilę czasu, po wyciągnięciu z wody, zanim nie zdechną . Ryby jak to ryby, jedne są sprytne inne bezmyślne . Co jakiś czas któraś z nich wpada na pomysł aby podpłynąć do powierzchni i spojrzeć na to co nie jest wodą . Chodzą pomiędzy rybami słuchy, że jak się podpłynie

233

zbyt blisko powierzchni to można zostać wyciągniętym w to coś . Co innego jak ryba wynurzy się na wierzch we śnie takiej nigdy nic nie chwyta . Ciekawe dla czego ? Ryby myślą sobie, że te które zostały wyciągnięte to dopiero są szczęściary . Tu w wodzie trzeba ciągle utrzymywać równowagę , woda nalewa się do gęby, jednym słowem jest ciężko . Tam na górze nie ma wody wszystko jest delikatne i zwiewne . Niektóre odważniejsze z nich podpływają do powierzchni i próbują dojrzeć tę wielką rybę która wyciągnęła ich rybich przodków, na wolność . Jakaś ryba wymyśliła nawet pewien ciekawy sposób . Można leżąc na jednym z boków wyglądać jednym okiem na powierzchnię i mimo, że widok jest trochę zniekształcony to jednak można dojrzeć ciekawe rzeczy . Są też ryby które ciekawość doprowadziła do prób wyskakiwania z wody ale te mówią że to wielkie ryzyko bo kiedy są w górze, to woda znika i znika również staw, aż strach pomyśleć co by się stało gdyby nie udało się do niego wrócić . Ryby ustaliły na drodze dedukcji, że ta Wielka Ryba , której tak naprawdę nigdy nie widziały, jest jedna bo gdyby było ich więcej to aż strach pomyśleć . Ponadto skoro ich , małych ryb , jest wiele to taka najlepsza z nich musi być tylko jedna , inaczej byłaby niegodna wielkiego szacunku jakim ryby pragną ją obdarzyć . A gdyby było ich trzynaście ( mój sen ) co wtedy , toż to zgroza, która nie może pomieścić się w rybim łbie ???!!! Jest jeszcze inna, bardzo śmiała teoria teoria ,Ryba /Rysiek jest jedyną, tu nad jeziorem a inne Ryśki są w bezpiecznej dla ryb odległości , zresztą ich Ryba /Rysiek jest wszechmogąca i na pewno jest obrońcą małych ryb. Trudno rybom to wszystko sobie wyobrazić bo na dodatek , jezioro jest tak ogromne jak wszechświat . Nie przyjdzie im nigdy do głowy, że Rysiek siedzi tu za karę . Że został tu w bez czasie i bez przestrzenni, uwięziony przez równie potężnych jak ON . Ryby nie mają żadnych wątpliwości że Rysiek musi być dobry, przecież zabiera je tam gdzie jest łatwiej oddychać . Rysiek robi to z miłości do nich, bo po cóż innego były by mu takie ryby jak on sam ? Tymczasem dwunastu cesarzy osadziło, w bez czasie, Ryśka z powodu jego okrucieństwa i patologicznego poczucia humoru . Jest tylko tajemnicą Ryśka i jego „Prześladowców” czy jezioro stworzono dla niego aby miał zajęcie , czy stworzył je on sam, aby niepostrzeżenie zsunąć się w czas i przestrzeń i zbiec ze swojego zesłania . Oczywiście w Konfederacji Cesarstw, kiedy tylko posłyszano o tym co Rysiek teraz wyprawia nad wodą, pojawiły się grupy obrońców rybiego żywota . Oburzenie sięgnęło zenitu kiedy pierwsze , jeszcze żywe ryby ,same wyskoczyły ze zbiornika na brzeg . Uznano ,że wyskoczyły bo było im w wodzie żle . Woluntariusze siedzą teraz po drugiej stronie jeziora, naprzeciw Ryśka , nigdy nie wiadomo co Ryśkowi wpadnie do głowy , udają , że są podobni do ryb aby łatwiej było je sobą zainteresować i nawiązać z nimi kontakt . Cesarstwo jak to cesarstwo ma swoje kolonie i terytoria, w niektórych czas płynie do przodu, w innych do tyłu albo w ogóle, a skoro jest jedno cesarstwo to dlaczego nie miało by być dwu albo stu .

Bez czas i bez przestrzeń nie jest wcale najwyższą Świadomością . Bez czas jest najlepszą formą uwięzienia , żadna świadomość nie może podjąć próby ucieczki z takiej pułapki Nie przez pomyłkę moja przewodniczka po „przepompowni” dusz , powiedziała, że cały ten kram należy do największego bandyty w mieście . Nie podejrzewałem jeszcze wtedy, że mowa jest o Ryśku , pomyślałem ,że to eufemistyczne określenie umysłu . No ale pomyślmy przez chwilę kim on jest ? Jeżeli Ryśka nie będziemy kochać, to jeżeli nawet nie tutaj to po wyciągnięciu z „wody” Rysiek nam przy . . . . Ten rodzaj miłości chętnie propagują agenci Ryśka . 234

Wyjaśniało by to dlaczego jedni z nich mówią, że cierpienia nie trzeba zauważać a inni, że tylko przez cierpienie dojdziemy do życia wiecznego . Zgroza ? Właśnie o to , czy bajka ta odbiega daleko od prawdy , zapytam dzisiaj w nocy .

Pytam Szirin czy bajka którą napisałem daleko odbiega od prawdy ?

Drwęca powinna przyjmować wszystkich wychowanków domów dziecka i przysposabiać ich do życia . Tymczasem oni wybierają najlepszych , wkładają ich w zeszyt ( właśnie widzę ten proces ), który jest standardowych rozmiarów i przycinają ich nożyczkami . Tymczasem moja żona przyjęła na odchowanie padalca (!!!) . Trzyma go w plastykowej siatce zawieszonej na balkonie tuż nad wejściem do naszego domu . Jak dorośnie zrobimy z niego lekarstwo , padalcówkę !!! Padalcówka jest najlepsza z żywego padalca . To lek na wszystko !!! Padalec rośnie w oczach . Nie wiem czym on się żywi ? Chyba powietrzem albo może owadami ? Jest już jak gruby węgorz . Kiedy już dorósł widzę ,że ten jeden padalec staje się czasem trzema a potem znowu jednym padalcem . Najdziwniejsze jest to że ten „nasz” padalec ma łapy (!!!) . Ktoś trzeci ostrzega nas abyśmy uważali bo padalce są niebezpieczne, szczególnie trzeba zwracać uwagę na jego pysk , potrafi zrobić z ręki sieczkę . Próbujemy padalca włożyć do dużej butli(padalcówka ) . Żona manipuluje siatką tak aby ustawić padalca głową w stronę otworu w butelce. Ale padalec stale się obraca. Ja poddaję pomysł aby zrobić dziurę w siatce i przy tej dziurze ustawić butelkę to padalec sam się ześliżnie do butelki . Nic z tego nie wychodzi bo padalec się potraja !!! Ktoś trzeci mówi aby wziąć siatkę , padalec znowu jest w pojedynczej postaci , i uderzyć nią o ścianę to się wtedy tego padalca ogłuszy . Tak terz żona robi , wali padalcem o ścianę ale o zgrozo padalec wypada z siatki, jest teraz jeden i ucieka ,wijąc się po podeście, przed drzwiami wejściowymi , ucieka do domu przez otwarte drzwi . Biegnę za nim , próbuję rozdeptać mu głowę !!! Ale on jest tak zwinny, że chwyta mnie za stopę . Otrząsam się , padalec tymczasem potroił swój łeb i atakuje mnie z potrojoną siłą . Żona i ten trzeci, krzyczą abym uważał na nogę bo jak mnie złapie to mi ze stopy zrobi sieczkę . Walka jest zażarta . Budzę się.

Pytam znowu Szirin . Czy cesarz Rysiek jest Bogiem , Diabłem czy tylko jednym z Bogów którego uwięziono ? Zasypiam.

235

Nadbiega , biegnie na wprost mnie, biały nieosiodłany koń . Jest bardzo spokojny . Z drzwi starej kamienicy z poobijanym tynkiem, wychodzi na ulicę stary człowiek o pomarszczonej , obojętnej twarzy. Chce się ogrzać w słońcu . Ma oberwana prawą nogawkę u spodni . Stoi na niskim stopniu, przed drzwiami , oparty plecami o futrynę . Prawą rękę trzyma z plecami . Jest stary ale trzyma się prosto . Myślę że nie o Ryśka tu chodzi . Wypowiedziałem słowo BÓG . Kiedy się budzę mam gotową interpretację snu w głowie : Powinienem poprzestać na tym że Rysiek jest sympatyczny . Cesarz ,nawet jeżeli jest tożsamy z Ryśkiem, jest osadzony w teraźniejszości . Mój sąd o nim jest dualistyczny, czyli wiadomo,żet wart niewiele ! Starzec to ja, bo mam na sobie spodnie, u których nogawkę oberwał mi padalec . Tamten padalec musiał być prastary bo jeszcze miał łapy a swoim jestestwem sięgał jeszcze do czasów, trójgłowych smoków !!!

DZISIEJSZEJ NOCY ,W KOŃCU, ODWAŻYŁEM SIĘ ZAPYTAĆ SZIRIN O BOGA . WPROST !

Pacjentka pyta mnie czy już wszystko ma wyleczone . Ja początkowo nie bardzo chcę ją martwić ale w końcu mówię, że zęby tak, ale ma zmianę naciekową na policzku . Obydwoje wiem co to oznacza . Kobieta jest wstrząśnięta . Mówię jej, żeby nie traktowała tego aż tak poważnie . Znam mnóstwo przypadków kiedy okazało się to niegrożną zmianą zapalną . Mówię ,że napiszę jej skierowanie do poradni onkologicznej . Szukam jakiejś odpowiedniej kartki . Sam jestem poruszony jej przypadkiem ale udaję, że jestem spokojny . Piszę słowo SKIEROWANIE ale zacząłem za blisko środka kartki i nie starcza mi miejsca na cały wyraz w jednej linijce . Mnę kartkę i szukam w zeszycie następnej wolnej od notatek . Czym dalej kartkuję zeszyt, kartki z białych stają się coraz bardziej zielone . Czystą kartkę znajduję dopiero pomiędzy ciemno zielonymi . Próbuję na niej napisać skierowanie ale tuszu, na takiej ciemnozielonej kartce, w ogóle nie znać . Jednocześnie pocieszam pacjentkę , chcę jej opowiedzieć o moich doświadczeniach ze snami . kiedy właśnie mam zamiar o tym opowiedzieć otwierają się drzwi i zagląda przez nie do gabinetu mój współpracownik . Ma głupkowaty wyraz twarzy . Pytam czego chce ? Odpowiada, że chce książkę o DIETETYCE .

Z listu od T.K.

„Witam. Na bezpośrednie pytanie, bezpośrednia odpowiedź. Bóg jest; 236

- niezrozumiały i nieprzewidywalny, jak choroba tej pacjentki, - niepoznawalny, jak Pańska niedookreślona diagnoza, - nie koniecznie miły i dobry, a raczej bezwzględny i okrutny - gdyby się okazało, że to jednak rak, - tajemniczy i zamykający usta - nie może Pan powiedzieć pacjentce o snach i innych światach, - mogący interweniować w nasze działania- kłopoty z kartką.

Mam wrażenie, że to częściowo Pan odgrywa rolę Boga (lub innej Nad siły) , a rolę Pana gra ten współpracownik, zawracający głowę jakimiś błahostkami (a Ja tu światy stwarzam!).”

Moja odpowiedź na list od T.K. Gratuluję diagnozy . Ja widzę to wnieco bardziej pastelowych barwach . Bóg nie chce nam sprawiać bólu , ale musi nam ukazać śmiertelną prawdę . Skierowanie do świata bólu a może uwolnienia ( szpital onkologiczny ), staje się z czasem uzdrowieniem(zieleń która każdą próbę zapisaniaczegokolwiek , na niej, pochłania w swojej głębi ) ale mechanizm musi zostać w ukryciu ( dietetyka czyli powściągliwość ).

Pozdrawiam J. B ( Pogadam sobie znowu dzisiaj o tym Bogu , to całkiem inteligentny facet ) Post scriptum do listu do T.K. Nowotwór w ustach to taki . . . . neologizm . Ja ,w jakimś sensie Bóg( Bóg jest każdym z nas) kieruję ten neologizm na leczenie . Dla neologizmu leczenie jest śmiercią ale dla nosicielki ( duszy?), jest życiem . Mamy tu również odniesienie do poprzedniego snu . Nasze twory nas zabijają . Lekarz/Bóg daje nam wskazówkę/skierowanie które samo w sobie jest lekiem . Lepsze są słowa i idee NIEWYPOWIEDZIANE !!!!! Zawsze mówiłem że wielopłaszczyznowość i kompresja przekazu we śnie jest niesłychanie wyrafinowana . J.B.

237

PROSZĘ SZIRIN ABY POWIEDZIAŁA MI O BOGU JAKĄŚ RZECZ , O KTÓREJ LUDZIE NIE WIEDZĄ .

Masa toczona odkleja się od swego rdzenia .

Posuwam się po łamanych odcinkach ale w obrębie jakiegoś ściśle określonego pasa/pasma. Wygląda to tak jak animacja układu scalonego . Za mną posuwa się coś potężnego . Nie żeby to Coś mnie goniło. Ono zajmuje drogę którą pokonałem . Gdybym chciał to zdefiniować to przychodzą mi na myśl dwa warianty interpretacji , jeszcze na granicy snu i jawy , jeszcze z zamkniętymi oczami . - indywidualne wybory dokonywane przez nas w trakcie życia nie są w stanie wykroczyć poza szerokie ale jednak ograniczone pasmo które zostało dla nas zaprojektowane . - pokaż mi którędy wiedzie wybrana przez ciebie droga a ja pójdę za tobą i wypełnię Sobą tę przestrzeń.

Budzę się i proszę o dalszy ciąg , może jakiś nowy dekalog .

Odwracam jakąś blachę/przykrywę wielkości maski samochodowej . Towarzyszy temu dziwny wierszyk/piosenka ;

NIE CHODŻ NIGDZIE , POCZEKAJ CHWILĘ BO TU NASTĘPNE LĘGNĄ SIĘ ZŁOTE MOTYLE .

Głos : Wybacz, że ktoś cię (!) grozi ! Budze się na dobre.

List od T.K.

„Coraz bardziej podoba mi się Pana Bóg, prawie na moje wyobrażenie.

Bóg to nie siła osobowa, kierująca nas na tylko sobie znane pola o zdeterminowanej do końca przyszłości.. Owszem, mamy pewien plan na życie, układ scalony, a może tylko drukowaną płytkę i nie możemy poza tę granice wyjść (chyba). 238

To nasza karma. Natomiast w ramach tzw wolności, czy wolnej woli, Bóg spełnia nasze oczekiwania i dążenia, z których często nie zdajemy sobie sprawy. Nasze dominujące myśli stwarzaja przyszłość. Za nami(myślami/dążeniami) idzie, poczatkowo bezbezkształtna masa (Bóg w pierwotnej, nieujawnionej formie), która przybiera kształt naszych myśli, do twardej materializacji włącznie. Sami jesteśmy niejako bogami - stwórcami, w ograniczonej, osobistej rzeczywistości. To co nazywamy Bogiem przez duże B, to bardziej prawo, powszechna zasada i super inteligentna energia stwarzająca światy, a właściwie przekształcająca samą siebie.

Wiemy już od jakiegoś czasu, że nie musimy nigdzie wędrować, żeby poznać prawdę ostateczną. Ona tkwi w nas , tylko trzeba się na nią otworzyć. Jest schowana pod tą blachą/maską Tyle mówią słowa piosenki. To równiez bardzo ważny przekaz, utwierdzający Pana w słusznej drodze poszukiwań.”

Moja odpowiedź dla T.K. Odnoszę coraz częściej wrażenie że ONI , po tamtej stronie , tego swojego „cholernego” BOGA kochają . Kiedy poprosiłem Szirin o opowiedzenie czegoś o Bogu , obraz snów stał się dziecinnie radosny !!!

Proszę Szirin o dalszą część opowieści o Bogu .

Moja żona ma wstąpić do służby pomocniczej. Ma już mundurek . Czekamy aż zacznie się uroczystość. Wszystko odbywa się w naszym domowym salonie , który na tę okazję powiększył się kilkukrotnie . Na plac za stołem wchodzą cztery kobiety . Są gładko uczesane , przypominają harcerki . Ustawiły się przodem do stołu . Naprzeciw miejsca ,na którym zazwyczaj siedzę ja . Żona jeszcze nie do końca przygotowana, ucieka do przedpokoju , po lewej stronie pokoju , w którym kończy się ubierać i czesać . Z tamtąd ma wkroczyć ,wywołana na ceremonię wcielenia do służby pomocniczej ( żona jest z przekonania katoliczką ,moje opowieści traktuje z przymrużeniem oka ). 239

Po ceremonii ma się odbyć bardzo skromne przyjęcie . Na stole stoi taca , na tacy obok jakichś drobiazgów leży dorodny . . . . burak cukrowy !!! Ja jeszcze dokładam pieczywo . Wiem że ma być podane zupełnie inne , służbowe , ale mimo to dyskretnie kładę swój „nieoficjalny” chleb, naprzeciw miejsca na którym w czasie przyjęcia ma siedzieć żona . Patrząc na cztery, skromnie wyglądające , gładko uczesane kobiety jestem wraz z innymi obserwującymi ceremonię, wzruszony . Moja żona jest kobietą niepokorną więc sam nie wiem jak ona się w tym odnajdzie . Burak leżący na stole jest dość duży , jego kształt nasuwa na myśl inną potrawę . Pieczona gęś . Wymieniam z kimś, stojącym obok mnie, uwagi na temat sposobu przyrządzania gęsi . Dochodzimy do wspólnego wniosku, że gęś przed upieczeniem należy posmarować tłuszczem . To że gęś jest tłusta, sama w sobie ,nie oznacza, że po upieczeniu będzie równie tłusta . Tłuszcz gdzieś znika !!!

Budzę się . Proszę Szirin o więcej snów na temat Boga no i oczywiście o to abym je wszystkie zapamiętał . Szczególnie proszę o to abym je zapamiętał, wszystkie .

1 – Głos ; „ Wśród mieszkańców Godzina przystępuje do sprzątania . Godzina wygląda bardzo ładnie.” W czasie gdy w moim śnie rozbrzmiewa głos widzę, że ktoś próbuje ustawić piętrowe łóżko na zagraconej podłodze . Jest taki bałagan i tyle rupieci, że praktycznie postawienie łóżka, wszystkimi czterema nogami bezpośrednio na podłodze jest niemożliwe .

2 – Głos; „ Zalewa nas burdel” . W polu mojego widzenia leży pięć ziemniaków w łupinach ( w mundurkach ).

3 – Głos; „ A to wszystko tylko po to aby usiąść na macie Taty” . Ktoś ( pewnie ja) przyszedł do domu i stoi na ganku . Czeka na zaproszenie aby usiąść na ławce . Na ławce leży częściowo rozwinięta zrolowana bambusowa mata . Bliżej stojącego zrolowana , dalej od niego rozwinięta i równomiernie rozścielona . I to jest ten fragment maty Taty na której można by usiąść .

4 – Coś wciąga mnie w głąb . Zdążam jedynie zapytać ; Świadomość ? I dodaję natychmiast ; Lepiej w coś to ubrać !!!

5 – Wyłania się nieregularnie zdobiona biała maska . Wyglądem przypomina maski z masy papierowej.

6- Regał z narzędziami . Próbuję go zasłonić kratownicą na której mam zamiar pozawieszać obrazy . 240

7 – Ktoś pyta mnie ; - Za co siedzisz ? Ja odpowiadam : - Wybiłem witrynę . Chciałem zdobyć portret KENDZIEGO MAI ROLA ( MAR IOLA ? ). 8 – Japonka siedząca na macie ma twarz pokrytą białym , ryżowym pudrem ( wygląda jakby miała maskę na twarzy) wskazuje ręką gardło , nie może mówić . 9 – Głos ; Każdy będzie gotował swoją dynię*. Każdy ma do tego pełne prawo . *Dynia symbol potępionych dusz . Pozornego dobrobytu .

10 – Mówię do kogoś, kogo nie widzę ; - Teraz zajmuję się tym . Pokazuję szkic i po chwili dodaję : - Malowaniem krajobrazu !

11 – Jakaś katastrofa . Jej obraz mną mocno porusza . Szczególnie, że pokazują mi tę katastrofę w kontekście katastrofy WTC Tower .

12 – Głos ; „Ledwie się człowiek popluszcze !”

13 – Pokazuję komuś zasuszoną wiązankę włożoną w dziurę w stojaku, podobnym do stojaka na probówki . Mówię , wyjaśniając co to za bukiet : - To jest zasuszony bukiet kwiatów który jakaś kobieta przyniosła mi na przeprosiny, za to co się ma dopiero wydarzyć !

14 – „ To nie jest przypadkowy kamień !” Mówi ktoś z obserwującej mnie grupy . „ Oni posiedli ( mowa o mnie /o nas ) umiejętność przenoszenia takich głazów , z tamtej strony na tą” . Ten płaski głaz , na który mówiący pokazuje, to głaz pod którym mieszkam ! Głaz /dom leży nieopodal krawędzi przepaści . Po lewej stronie mojego głazu stoi jeszcze jeden, wyższy. Wszyscy którzy na to patrzą są zadziwieni bo przeniesienie głazu, ponad przepaścią, jest fizycznie niemożliwe . Na dodatek, po tamtej stronie przepaści jest urwisko, będące ścianą wielkiej góry . 15 – Przeprowadzka . Biegnę w stronę ciężarówki która czeka na mnie przed skrzyżowaniem , po lewej stronie domu z którego się wyprowadzam . Trochę jestem skrępowany tym, że musieli się fatygować do mnie z tą ciężarówką . 241

16 – Siedż tam . Mówię do przepiórki zaplątanej w uschnięte krzaki . 17 – Pies . Ale czym jest wyżej to bardziej wygląda jak małpa . Pso / małpa wzlatuje na dach wysokiego budynku , ogonem jest zwrócona w stronę elewacji ! Ten lot , fizycznie niemożliwy, można wytłumaczyć jedynie cofaniem nośnika , taśmy na której jest nagrany ten trójwymiarowy obraz .

18 – Stoję plecami do bardzo dużej i wysokiej bramy . Brama jest pozbawiona jakichkolwiek prześwitów . Cała jest zrobiona z jednolitej blachy . Zdaje się że kupiłem posesję która znajduje się za tą bramą . Dobiliśmy z właścicielem targu, kiedy niespodziewanie podchodzi do mnie upośledzony krewny byłego już właściciela , ściska moją rękę i pyta mnie : „ Co dostanę ?” Jestem zażenowany takim obrotem sprawy . Byłem przekonany, że wszystkie warunki umowy kupna – sprzedaży , zostały dotrzymane ! Odwracam się w stronę bramy , plecami do byłych już właścicieli . Transakcja została zakończona bo brama się otwiera . To wielkie dwuskrzydłowa wrota ! Za tą wielką bramą stoi olbrzym . Brama mimo, że ma jakieś pięć metrów wysokości, sięga mu do piersi! Olbrzym otwiera obydwie części wrót, jednocześnie rozchylając je rękami na boki . Zwracając się do mnie mówi : WIDAĆ ! ( Akcentuje literę D jak w francuskim .) Domyślam się , że to zniekształcone, przez kogoś kto nie zna mojego języka , słowa – WITAĆ . Olbrzym jest ubrany jak średniowieczny giermek . Po przekroczeniu bramy stoję zwrócony twarzą, w stronę dużego budynku z wieloma przybudówkami . Nagle , nade mną , z poza moich pleców , skacze ogromny rumak . Skok jest tak wymierzony, że koń spada na dach budynku przed którym stoję !!! Nie widzę jeżćca ponieważ konia oglądam z dołu i od strony zadu . Koń jest ogromny , pasuje skalą do olbrzymiego giermka i gigantycznej bramy .

Koniec podróży nocnej .

List do T.K. Książkę Ingo Swana, którą mi Pan pożyczył, musiałem już kiedyś czytać, jeszcze przed śnieniami . Chętnie ją przeczytam powtórnie . No i pozostaje mi , dzisiaj w nocy , po prostu udać się w towarzystwie swojej duszy na Księżyc . Pozdrawiam J.B.

242

Dzisiaj zacząłem czytać książkę “Penetracja “ Ingo Swana . Jasnowidza który odwiedzał Księżyc i kosmitów tam ukrywających się przed ludżmi , a może raczej których ludzkośc ukrywa przed samą sobą . Fajne dyrdymałki .

TAK MNIE WYCZERPAŁY TE „BOSKIE” SNY, ŻE DZISIAJ POSTANOWIŁEM ,TAK JAK INGO SWAN, POLECIEĆ NA KSIĘŻYC !

Szirin , lecimy na księżyc na spotkanie z kosmitami !!! ( Czy ja jej nie traktuję , jak taksówkarkę?)

Obudziłem się o godzinie szóstej . Sen jak sen . Cały czas operujemy tak naprawdę , na poziomie symbolicznym . Nie doświadczyłem żadnej, realnej rzeczywistości . To trochę , takie wprowadzenie. Pokazują mi jakąś zamianę jednego na drugie ? Jedno zostaje zastąpione czymś innym . Myślę nawet, nie będę zapisywał nie o taką podróż mi chodziło !!! A zatem szczegóły zapomniałem, jak to zwykle bywa kiedy się ich nie zapisze . Jest po szóstej, więc noc zmarnowana, ale mimo to jeszcze raz proszę o lot na księżyc . Leżę i nie śpię chociaż zamknąłem oczy i . . . . . . Jestem nastolatkiem ! Napisałem piosenkę która stała się mega przebojem . Pierwszy mój utwór i taki sukces . Mamy nawet zespół młodzieżowy, zdaje się ,że skład jest równie skromny jak moje umiejętności twórcze . Jest nas dwóch !!! Siedzimy , ja i kolega, w moim pokoju ,w mieszkaniu rodziców . Zagląda ojciec ( to raczej nie jest mój ojciec ziemski ) i mówi, że mam gości . Koledzy przyszli w odwiedziny . Ach te trudy gwiazdorstwa , myślę trochę z udawanym znudzeniem . Pytam się kto to taki . Ojciec mówi, że nie zna ich . Niech wchodzą , dysponuję . Zaczynają wchodzić . Pierwszy jest jakiś gówniarz, jeszcze młodszy ode mnie . Anonsuje w drzwiach : „ CZARNI” !!! Potem wchodzi drugi , trochę starszy od poprzedniego i powtarza : „CZARNI” !!! W końcu , to całe towarzystwo, pakuje się do mojego pokoju . Na końcu wchodzą ON i ONA czyli zespół „CZARNI” !!! To jest zespół który bije wszelki rekordy popularności ! MEGA GWIAZDY !!!! 243

Przyszli osobiście żeby poznać mnie i kolegę . Wchodzą drzwiami, które są po mojej lewej stronie , kolega siedzi naprzeciw mnie, na drugim końcu pokoju . Obok mnie, z mojej lewej strony siada ON , Ona siada z prawej strony kolegi . Pytają jak nam się udało napisać taki przebój ? Ja odpowiadam, że właściwie sami nie wiemy i mówię to szczerze . Drogą redukcji , zaczęło się od jednego słowa !!! A najdziwniejsze jest to, że tego słowa nie ma w piosence. ONI udają, że są pełni dla nas uznania ale widzę, że są bardzo czujni i nie wierzą w takie gadanie . Pewnie podejrzewają ,że jesteśmy profesjonalistami i tylko udajemy takich głupków ! Ta opowieść o pierwszym słowie ,które ostatecznie nie znalazło się w piosence, stało się przełomem w naszej rozmowie . Najwyrażniej to ta historia najbardziej ich zainteresowała bo od tego momentu zaczęli słuchać mnie uważnie. Trochę mnie dziwi, że „CZARNI”, starzy jak na grupę młodzieżową , mają około trzydziestki, są parą wysportowanych szczupłych ludzi o wzroście co najmniej dwa metry ! Są ubrani w czarne, dopasowane spodnie i krótkie marynarki ( kuse !). Na ubraniu maję sporo srebrnych guzików i innych błyszczących elementów ! Czuję przed nimi respekt ale nie boję się ich . Moje ego jest usatysfakcjonowane . Takie GWIAZDY ,u mnie w domu ?!

Kiedy budzi mnie budzik i dochodzę do przytomności , z minuty na minutę narasta we mnie przerażenie !!! To byli ONI !!!!!!!!!!!

Najbliższej nocy postaram się zdobyć wejściówkę na występ „CZARNYCH” . Gdyby coś się . . . . . . . to proszę mnie zachować w życzliwej pamięci .

SZIRIN ! CHCĘ WZIĄĆ UDZIAŁ W KONCERCIE „CZARNYCH”

Wszystko co powstaje po jednej stronie musi mieć odpowiednik po drugiej stronie. Inaczej wszystko kręciło by się jałowo w kółko a tak powstaje coś co przypomina mi DNA ( podwójna spirala) . Utrzymuje się równowaga . To taki taniec dwóch sił . Każdej akcji towarzyszy reakcja . Skoro jesteśmy MY muszą być ONI . W Hinduizmie w ubijaniu masła ( wszechświata) nie chodzi o masło a o ten ruch, który wykonuje się podczas ubijania . Wzajemność – współzależność - równowaga . Nie zapisuję tego jako dosłownych zdań ze snu bo zanim zacznę się budzić, ten taniec dwoistości jest tak realny, że trudno mi sobie zdać sprawę z tego, że istnieje ja, które mogło by cokolwiek zapamiętać. A to, że mógłbym to zapisać przychodzi mi na myśl równolegle z zapomnieniem tego co miało być zapisane . Pozostaje mi tylko ogólny sens , smak na „języku” .Wizualnie to było jakieś proste zdarzenie ale miało wymiar totalny !!! Kiedy to widzę nie jestem oddzielony , kiedy zaczynam się oddzielać przestaję być tego świadomy .

244

Gdzieś wewnątrz siebie słyszę :

„ SKORO TO ROZUMIESZ TO ZABIEG SIĘ UDA!”

BUDZĘ SIĘ . A CO Z CZARNYMI , SZIRIN ???

Schodzę w duł długą i bardzo szeroką, brukowana ulicą . Po obydwu stronach stoją szeregiem niezbyt wysokie domy . Pusto , nigdzie nie widzę ludzi . Daleko przede mną , w gęstej mgle widzę dwie ogromne ciemne kolumny . Niebosiężne , dwa kominy !!! Głos : - Ludzie noszą (!) wzrok i kąpią się w tej wodzie która jest wszędzie obecna i wszystko przenika ! ( Widzę jak woda wypływa na wierzch pomiędzy płytami chodnika!!!) ale ludzie nie są tego świadomi! - Już rok jak kąpiecie się w tej wodzie !

Głos : Można jeść z garnka kartofle tak wolno i tak długo, że ostatnia łyżka będzie łyżką spleśniałych kartofli ! ( Słowom towarzyszy obraz rozkładu kartofli .) Głos : Powtarzać, powtarzać ! Rada Zakładowa lubi powtarzać ! Głos : Proszę nikomu się nie pokazywać po zjedzeniu czegokolwiek co stało na tej półce ! Zaglądam do drugiej w rzędzie , kamionkowej beczułki. Pod pokrywką , aż po sam wierzch , beczułka jest napełniona . . . . . pierogami !!! Głos : Celem życia jest ciągłe balansowanie na krawędzi bycia i niebycia! Bycie i nie bycie to coś więcej niż Życie i nie życie !!! Wirujący taniec Sziwy ma zostać wystawiony już chyba w tym roku !!! Muzyka, taka jak ragi służy do bycia a nie tylko do słuchania ! Ja dodaję od siebie : Podobnie jest z modlitwami nie tylko tybetańskimi , akt strzelisty to typowa forma bycia. Głos : Do uchwycenia bycia !!! We wszystkich tych rzeczach które wymieniłem, chodzi właśnie o rezonans obydwu stron . Obydwu rzeczywistości . Okno z banałami powoli się zamyka. ( To już moja konstatacja) Głos : Wasze barbarzyństwo polega na jednostronności . Na jednostronności waszych wyborów . Po chwili milczenia , głos jeszcze dodaje : Ferluca facet* z Salzburga !!! ( Tak się przedstawił ten solista „CZARNYCH” !!!!)

245

Budzę się . W tym wspólnym koncercie**. On był osnową a ja wątkiem . Kapitalny przykład rezonansu! Proszę dokładniej przyjrzeć się imieniu mojego koncertmistrza !!!! Bo kiedy ja zdałem sobie sprawę ze znaczenia jego imienia, naprawdę obleciał mnie strach !!!! ___________________________________________________________________ *Fac et – łac. rób to/bądż pomocny ( imperatyw) . Można w przybliżeniu powiedzieć, że słowo to znaczy tyle co ZLECENIODAWCA . **Concertare- łac. Współzawodniczyć/współgrać/rezonować . Moja interpretacja jego imienia to najzwyczajniej w świecie : NIOSĄCY ŚWIATŁO ZLECENIODAWCA Z SOLNEGO ZAMKU ! Szukałem jakiegoś połączenia Salzburga z Faustem , niestety nic takiego nie znalazłem . Trafiłem natomiast na ciekawszy trop . Salzburg był miejscem urodzenia Mozarta . Sam mistrz i nazwisko mistrza , mocarne a zarazem demoniczne , na dodatek ta legenda, związana z tajemniczym zleceniodawcą zamawiającym u Mozarta Requiem . Dziwnie to wszystko pasuje do Ferluca faceta z Salzburga ponieważ fac et to imperatyw o znaczeniu – zrób to . Tak też mawiają zamawiający wykonanie jakiejś pracy , zleceniodawcy zamawiający nie tylko dzieła muzyczne .

Poszedłem spać mocno zmęczony . Co prawda zdążyłem jeszcze zapytać Szirin kim jest Ferluca ale po chwili zapadłem w sen jak kamień w wodę . Obudziłem się o 6.47 rano i ze smutkiem skonstatowałem, że z dzisiejszej podróży wyszła kicha bo do roboty muszę wstawać o 7.00 . Westchnąłem z żalem i zapytałem już chyba tylko sam siebie . Szirin kim jest Ferluca , a właściwie LUCYFER , czy to to samo co Diabeł ???? ( Diabeł to coś, co jest rozdżwiękiem , dwoistością – dia , potem słowo to przypisano słynnemu kłamcy i oszczercy )

Jakoś tak nieświadomie zamknąłem oczy i . . . . . . . już stoję obok samochodu w którym siedzi dwóch facetów . Podchodzę do nich z ich prawej strony ( strona pasażera ) a mam ich po mojej lewej . Widzę, że pasażer jest starszy od kierowcy i na dodatek nie wygląda na rozmownego , zwracam się zatem wprost, do kierowcy wyglądającego na osobę bardziej przystępną . Pytam ; kim jesteście . Kierowca odpowiada bez zbytniej zwłoki : ZNAKIEM RUROWYM !

Budzę się . Jest 6.58 . Ale szybko załatwiłem sprawę . Aż się roześmiałem , sam do siebie . Nauczony doświadczeniem mówiącym, że czym krótszy sen tym większa kompresja informacji, wyciągnąłem słowniki na stół i szukam !!! W międzyczasie myślę sobie, że ci faceci (!) coś kręcą zamiast od razu przyznać się ,że są arcyzłymi katolikami ! Ru – przedrostek nadający słowom zabarwienie pierwotności , zaszłości , pierwociny i żródła pochodzenia np. Ru- dymenty , Ru-piecie , Ru -mosz , Ru – mor , Ru – bierz , Ru – ra . Rura to połączenie pomiędzy dwiema rzeczywistościami ( żródłową i docelową) oddzielonymi przestrzenią !!! 246

Jeszcze jeden ciekawy przykład , ruralizacja to przywracanie miastu ,wyglądu wiejskiego !

Znak – wiadomo , to symbol a nie rzecz którą oznacza , reprezentant rzeczywistego bytu w świecie myśli/idei . Reasumując , na moje pytanie skierowane do obydwu „panów” ; kim jesteście ? Uzyskałem kapitalną w swoim, polowym a nie tylko linearnym, znaczeniu . Odpowiedź :

JESTEŚMY TRANSMISJĄ Z OBSZARU ŹRÓDŁOWEGO , NIE JESTEŚMY ORYGINALNYMI BYTAMI .

Szybkość z jaką się dostroiłem w płytkim śnie, do tych Panów, świadczy o niepokojącym fakcie . Mianowicie, oni są w dostrojeniu bardzo bliskim naszej dziennej świadomości . Dopiero wszystko to wzięte razem jest bardzo ciekawe . Może nawet pokuszę się o nadinterpretację i zadam hipotetyczne pytanie ; Po co oni tutaj są ? A może po to aby przeprowadzić RURALIZACJĘ naszej cywilizacji ????

Skądś , nie wiem skąd mam wrażenie, że to przekazy uniwersalne ale pewnie i mnie dotyczące, w drugim rzędzie. Dualizmy? Są jak najbardziej , na poziomie umysłu , Ferlucy to bardzo inteligentny gość , potrafi nawet wzbudzić sympatię do siebie ale jakimi kryteriami, tak naprawdę się posługuje ? Niestety, tego na pewno nam nie zdradzi .Na szczęście to TYLKO( !!!!) superinteligencja . A my mamy nad nim jedną przewagę , nie nie , nie chodzi mi o miłość . On nie potrafi wyzwolić się z relatywizmu , istotą jego bytu jest Dia – Dia- diabelstwo czyli właśnie rozszczepienie . To przestrzeń w której więzi samego siebie .

Tej nocy zmieniam taktykę !!! Proszę Szirin o przekazanie pytania, jakie mam do Ferlucego i Znaków Rurowych :

KURWA WASZA MAĆ ! ALE PO CO SIEDZICIE NA TYM KSIĘŻYCU !!!!! ?????

Chodzi o taki prezent ! (słyszę ) ( Widzę) Zieloną choinkę pozbawioną ozdób i ewentualnych prezentów które powinny być pod nią , może jeszcze nie czas ? Jestem świadkiem jakiejś globalnej katastrofy . Krajobraz jak po opadnięciu wód albo po huraganie, czy trzęsieniu ziemi albo po wszystkim naraz .

247

Na „pomoc” przybywają Ruscy . Przybywają w wielkim pojeżdzie. Dwie trzecie Ruskich ginie w czasie tego „pomagania”. Walcząc z przeciwnościami ? Jedna trzecia przeżywa i tym samym pojazdem który zmniejszył się znacznie albo oni przytyli , odjeżdżają . Pojazd mimo że dwie trzecie Ruskich zginęło jest pełny . Ruscy wyglądają lepiej niż wtedy kiedy przybyli nam na pomoc . Teraz, to same jednakowe, dorodne sztuki , nie taka zbieranina jak na początku . Ja zawsze byłem podejrzliwy co do pomocy oferowanej przez Ruskich . Odnoszę wrażenie ,że podczas tego pomagania sporo z tego co uprzątali zniknęło !!! Pytam ich ; dlaczego to zrobiliście ??? W odpowiedzi słyszę : TAKIE SĄ KOSZTY POSTĘPU !!!

Budzę się . Szirin wyrażnie sabotowała przekaz od Ferlucego nadając przekazowi zabarwienie jakie znam tylko ja i ja, czyli ona . Ferlucy chciał pewnie wcisnąć mi kit o internacjonalistycznej „wzaimopomoszczi” .

Dzisiaj zapytam Szirin czy Księżyc to ich, czy nasze terytorium ?

PYTAM CZY KSIĘŻYC TO JEST NASZE CZY ICH TERYTORIUM ?

Jako osoba wywodząca się z Gaskonii powinienem wiedzieć że wśród Gaskończyków są modne torby zrobione z kątownika oszklonego szkłem , takiego jaki używany jest do robienia ram okiennych . Ja mówię ,że to strasznie niewygodne , kanciaste . Ja bym to zrobił z czegoś obłego .

Jestem w przyziemiu (suterynie) własnego , ziemskiego domu . Ale ten dom ma jakąś dziwną atmosferę, przypominającą atmosferę świątynną !!! Kiedy jestem w suterynie chowam różne rzeczy do szafki która we śnie zajmuje miejsce realnie istniejącego, okratowanego okna, kończącego się tuż nad ziemią . Coś szczególnie cennego chowam z lewej strony tej szafki , sięgając jak najgłębiej na wyciągnięcie całej ręki . Wychodzę z budynku i w towarzystwie jakiegoś przewodnika o charakterze „ wyznaniowy” !!! Idziemy w lewo w stronę okna w ścianie gdzie wewnątrz wisiała szafka ,do której chowałem swoje skarby . Po zewnętrznej stronie szafka/okno ma tylko półki i żadnych pleców czy ścianek .

248

Wszystko co ukryłem będąc wewnątrz swojej suteryny , na zewnątrz jest doskonale widoczne . To coś co schowałem najgłębiej jest najbardziej wysunięte na zewnątrz na osobnej najdłuższej deseczce i przez to najbardziej widoczne !!! Te moje skarby z szafki to są w przeważającej części różne warzywa a to co ukryłem najgłębiej to okrągły przezroczysty albo połyskliwy baniak , chyba z wodą . Nikogo nie obchodzą te moje ukryte skarby . Trochę mi na dodatek wstyd ,że to co ukryłem nawet przed swoim wzrokiem teraz jest ogólnie widoczne !!!

BUDZĘ SIĘ . PYTAM CZY KSIĘŻYC JEST SZTUCZNYM SATELITĄ ? Siedzę przy stole . Po mojej lewej stronie siedzi kobieta . Z pod stołu nakrytego przykrótkim obrusem, kobieta wysuwa szufladę . Mimowolnie demonstrując mi jej zawartość . Cała szuflada jest pełna poukładanych sztućców !!! Teraz stoję w MPIKU . Stoję naprzeciw wycieczki którą prowadzi przewodnik . Ja ciągnę za sobą torbę na kółkach . Przewodnik zatrzymując, naprzeciwko mnie, całą wycieczkę mówi : WIĘKSZOŚĆ MIESZKAŃCÓW MA SERCE I NIE INTERESUJĄ ICH TAKIE SPRAWY !!!

Moja nowa taktyka udawanie, że wiem o co chodzi, przynosi ciekawe efekty . Oto dzisiejszy połów na nową przynętę . PROSZĘ SZIRIN ABY W MOIM CZYLI W NASZYM IMIENIU POPROSIŁA „CZARNYCH” O POZWOLE NIE NA ZWIEDZENIE KSIĘŻYCA ALBO INNYCH OKOLICZNYCH BAZ , NA ZIEMI ALBO GDZIEŚ W JEJ POBLIŻU ?

Coś tam widać , ktoś coś mamrcze . Nic nie mogę zrozumieć !!! Proszę o powtórzenie . Teraz słyszę wyrażnie : - Cóż w tym dziwnego , że nurty zamieniają się w części a części w całość!

Wpada do mojej firmy dwóch facetów w czarnych, niezbyt galowych mundurkach . Jeden zostaje w poczekalni , drugi pakuje się prosto do gabinetu . Bez ceregieli zaczyna odsuwać od ściany biurko i wywraca wszystko co stoi na wierzchu. Jestem w szoku , zanim jeszcze zebrałem myśli on ,głosem nie znoszącym sprzeciwu informuje mnie, że ; - To jest kontrola poziomu zagrożenia pożarowego !!! Nad biurkiem , na ścianie mam przyczepionych kilkanaście kartek z moimi notatkami. ( Normalnie oczywiście nic takiego nie mam na ścianie ) . Te notatki najwyraźniej go wkurzają pokazuje, że jedna z nich jest dwa centymetry od kontaktu . TO JEST ZAGROŻENIE POŻAROWE !!!! Pokazuje kontrolujący . Ja na to , że kartki mają dobre „umocowanie” . A w ogóle ( otrząsnąłem się już z 249

zaskoczenia i przechodzę do kontrataku , nie będę szedł w pyskówkę, tylko będę go próbował zastraszyć ) to wywrócił mi pan kasę fiskalną . Jeżeli wylał się tusz i uszkodzony został „moduł fiskalny” to odpowie pan przed ORGANAMI FISKALNYMI SKARBU PAŃSTWA !!!!!!!!!!!! . Podchodzę do kasy i oglądam czy nie wylał się tusz ( kasa nie ma żadnego tuszu a rozwalić ją można chyba tylko młotkiem, ale ten czereśniak na pewno nie ma o tym pojęcia ) . Widzę że facet jest zaskoczony . Idę za ciosem . Mówię do niego, że zaraz spiszemy protokół uszkodzenia kasy fiskalnej i narażenia SKARBU PAŃSTWA NA STRATY i on mi to tutaj, przy świadkach , zaraz podpisze !!! A teraz go dobiję !!!! Zręcznie odwracam się do swoich kartek plecami i pokazuje na procedury które rzeczywiście powinny wisieć na ścianie i mówię , żeby go jeszcze bardziej pognębić . A te procedury które tu wiszą są zawieszone przez INSPEKCJĘ SANITARNĄ !!!! Wymienienie SKARBU PAŃSTWA i INSPEKCIJI SANITARNEJ chyba działa w całej Galaktyce bo facet uspokoił się natychmiast i zaczął zachowywać się pojednawczo ! Odniosłem wrażenie, że właśnie o to im chodziło, o sprawdzenie mojej podatności na utratę równowagi i chyba ten egzamin z zagrożenia pożarowego, właśnie zdałem . Ponadto wykazałem, że mam wieeeelki szacunek do instytucji nadrzędnych ! Spodziewam się teraz , że mnie wpuszczą do siebie .

Z listu do T.K. To prawda co Pan powiedział, to Oni reglamentują nam informacje i to tę , po obydwu stronach !!!

SZIRIN ! LECIMY NA KSIĘŻYC, MAMY „PUTIOWKU”

Głos : „Jak się mieszka w części nachylonej to zawsze jest za nisko .” Teraz następuje grupa obrazów jakby zapowiedż dalszego ciągu który ma się wydarzyć . - Widzę wielki posąg przewrócony twarzą do ziemi . To posąg egipskiego bóstwa, niestety nie mogę określić jakiego bo cała twarz jest wbita w piaszczysty grunt . - Schodzę po ogromnej rampie . Rampa ma kształt klina . - Widzę jak po mojej lewej stronie , w sporym oddaleniu i poniżej poziomu na którym stoję , idzie jakaś przygnębiona, skarlała istota . Wokół nikogo nie widać , otacza nas wielka pusta przestrzeń .

Mam wyjechać nad samo morze (góra mapy) . Mój wyjazd zorganizowało jakieś popularne biuro turystyczne . Podróż będę odbywał pociągiem . Odprowadza mnie żona i jeszcze jedna albo dwie osoby ( trzecia jest niedookreślona ) . Z jakichś względów mogą mnie odprowadzić tlko do hali głównej

250

dworca . Na peron mogę wejść tylko ja . Rozmawiam z nimi ale co kilka minut idę na peron aby sprawdzić czy pociąg już podstawiono . Znowu wracam i tak kilka razy . Mam ze sobą niewielkie pudełko ( jak na buty ) jest zawiązane sznurkiem i podpisane jednym słowem ( Niestety nie zapamiętałem jakim , może moim imieniem. ) . Ażeby go ciągle ze sobą nie nosić kładę je na peronie . Jest tam po prawej stronie, rząd krzeseł, wszyscy na nich kładą swoje pudełka, mniej więcej wszystkie są jednej wielkości, chociaż na samym początku po lewej, jest taka konstrukcja około półtora metra wysokości, kolorowa i składająca się z kilku pudełek, różnych rozmiarów . Za którymś razem, kiedy idę na peron widzę ,że pociąg podjeżdża tyłem, po lewej stronie peronu . Ludzie zaczynają wchodzić . Widzę ,że to trochę potrwa więc wracam do moich odprowadzających, pożegnać się ostatecznie . Żegnam się z nimi nieśpiesznie mówię, że jeszcze zdążę wejść do pociągu ,na końcu, ponieważ jest bardzo wielu pasażerów i załadunek potrwa jeszcze trochę . Idę wreszcie, do pociągu ale widzę już z daleka, że ludzi jest tylu, że stoją w drzwiach i nie mogą już wejść głębiej . Nie mam szans abym się zmieścił do środka . Rezygnuję ale rozglądam się za swoją paczką którą zostawiłem na , inne są, oglądam każdą dokładnie, swoją poznam od razu ale niestety, nigdzie jej nie ma , ktoś ją najwidoczniej za . . . . ł . No chyba, że ci którzy odjeżdżają zostawiają pakunek na dole mapy a tym którzy zostają i nie jadą wyżej, paczka jest odbierana !!! Wracam do odprowadzających mnie osób .Mówię ,że tak się nieda dojechać nawet do Warszawy a co tu mówić o Gdańsku ! Ktoś z moich przyjaciół mówi, że to nawet zabawne bo pociąg do Warszawy jest zupełnie pusty !!! Przez chwilę myślę o podróży składanej ale nie bardzo mi się chce biegać z pociągu do pociągu . Obecni dodają zgryźliwie, że tak właśnie wygląda podróż organizowana przez popularne i niedrogie biuro podróży . Chyba jedziemy na własną rękę, bo jestem z żoną w jakiejś obcej okolicy . Najwyrażniej zatrzymaliśmy się na odpoczynek w małym miasteczku . Koło jakiegoś lokalnego muzeum, poświęconego miejscowej znakomitości . Nikomu z nas nie znanego „znanego” poety . Pytam kustosza, stojącego przy wejściu, po naszej prawej stronie ; czy tu są jeszcze jakieś atrakcje, jakieś kościoły , pałace , dwory . On odpowiada że chyba(!!!) nie . Kładzie przed nami książkę tego swojego wieszcza . Niestety nic nie możemy przeczytać bo utwory zapisane są znakami podobnymi do tych w I-cingu . Do naszej grupy podchodzi ktoś obcy . Kładzie na stoliku, stojącym przed drzwiami muzeum, dwie pięćdziesięciogroszówki . Żona reflektuje się, że my niczego żeśmy nie zaproponowali i kładzie obok książki złotówkę . Ale ja wiem, że robi to z solidarności twórczej, z tym znanym nieznanym poetą a nie z chęci przypodobania się komukolwiek . Mamy swoją własną mapę i na osobności sprawdzamy co tu w okolicy można zwiedzić . Na mapie jest zaznaczony jakiś zamek (!!!!!)

Ostatecznie trafiamy do jakiegoś miejsca gdzie jest zgromadzona spora liczba osób . Opowiadają nam o swoim Bogu ! Słucham tego mocno zdystansowany . W końcu korzystając z tego, że ktoś z nich wychodzi z sali , ja również wychodzę. Facet wygląda na wrażliwszego niż jego współbracia . Zagaduję go na korytarzu . Mówię, że nie chcę się z niczym narzucać ale ja osobiście mam całkiem inne doświadczenia z 251

kontaktów z Bogiem . Bóg nie będzie pana za nic karał . on kocha nas nieskończenie , zresztą jakby mógł krzywdzić samego siebie . Facet jest zaskoczony taki widzeniem Boga , sądzę , że gdyby nie bliskość jego kamratów to pewnie dałby się mi przekonać . Ja mam łzy w oczach bo widziałem co oni z sobą wyczyniają, chcąc się Bogu przypodobać . Widziałem jak niektórzy mężczyźni podpalali sobie włosy na piersiach, aby zbliżyć się do swego Boga !!!

Z listu do T.K. Fajnie . Takie stu procentowe wyjście z siebie z całym tym majdanem percepcyjnym jest zawsze niesamowicie wyzwalające . Miałem Panu oszczędzić swojej opowieści ale muszę czymś przebić Pana relację . Uprzedzam, że w ogóle, w to co mnie spotkało dzisiejszej nocy, nie wierzę i uważam to za przejaw mojej bogatej fantazji twórczej . To bardzo długa opowieść .

MÓWIĘ PRZED ZAŚNIĘCIEM DO SZIRIN : RUSZ GŁOWĄ. W KOŃCU TO TY JESTEŚ CAŁOŚCIĄ MNIE . DOGADAJ SIĘ Z KIMŚ , MOŻE Z NASZĄ GRUPĄ DUSZ ALBO Z JAKĄŚ BARDZIEJ OD NAS ZAAWANSOWANĄ . JA NIE CHCĘ SPACEROWAĆ PO KSIĘŻYCU, JA CHCĘ POZNAĆ JEGO WNĘTRZE !

Jest noc wychodzę ze swojego mieszkania ogrodowymi drzwiami . Zakradam się na nieoświetloną w nocy stronę domu w którym mieszkam .( Ogród po tej stronie należy do mojej siostry która mieszka nade mną , na pierwszym piętrze) . To ta sama ściana w której jest okno/szafka z poprzedniego snu . Chcę zrobić siostrze na złość . Chcę zapalić światło po tej stronie i tak zostawić na całą noc . Wiem że po tej stronie na ścianie na różnej wysokości jest kilka wyłączników światła( oczywiście normalnie ich nie ma ) . Naciskam je po kolei ale światło się nie włącza . Na koniec sięgam do tego wyłącznika który jest najwyżej , muszę się nieco wysilić aby do niego sięgnąć . Po jego naciśnięciu żarówka nade mną błyska i natychmiast gaśnie . Myślę, że chyba dawno nikt nie używał lampy i żarówka jest „zleżała”. Wracam z nieudanej akcji na palcach . Kiedy przechodzę na swoją stronę ogrodu , pod bramą którą, w sposób naturalny , utworzyły krzaki rosnące obok siebie , zaczyna świtać .

Jadę już, za dnia, ulicą Bohaterów Montecasino ( MONTECASINO to tyle co - Góra nieładu ) . Jadę na rowerze w stronę Leclerka, którego w tym śnie jeszcze nie ma . Jadę po ulicy rozdzielonej, na dwie jezdnie, pasem zieleni ( Naprawdę , na tym odcinku jest zwykła jezdnia) . Na moim pasie tuż przy trawie, rozdzielającej jezdnie, widzę trzy psy . Jeden leży chyba potrącony, dwa stoją nad nim . Jeden ze stojących to suka . Domyślam się bo próbuje kopulować z tym zdychającym . Tamten mimo że musi go to boleć nie skamle tylko sapie . Mijam tą psią grupę i myślę sobie ; jakaż w żywych stworzeniach jest potężna siła która każe nam unieśmiertelnić swoje geny, nawet w chwili agonii . 252

Jadę dalej , na zakręcie , na rondzie wjeżdżam na chodnik i zbliżam się do grupy kilku osób, stojących na chodniku . Jadę w stronę dawnego miejsca mojego zamieszkania . Kiedy dojeżdżam do osób stojących na zakręcie chodnika widzę, że to grupa kurierów DHL . Mają pomarańczowe koszulki z dużym logo firmy . Kiedy mijam ostatnich dwóch, ten z mojej prawej strony, próbuje dać mi ulotkę . Mówię, że nie chcę jej , dziękuję . On biegnie chwilę obok mnie a za zakrętem próbuje ściągnąć mnie z roweru , zaczynam tracić równowagę . Kątem oka widzę, że drugi , ten który był po mojej lewej stronie, biegnie obok mnie . Temu z prawej strony w końcu udaję się ściągnąć mnie z roweru . Dziwi mnie natomiast zachowanie tego drugiego . Kiedy tylko zorientował się, że jego koledze udało się mnie zatrzymać, pobiegł w kierunku w którym przed chwilą jechałem . Niezbyt uważny obserwator mógłby pomyśleć, że to ja kontynuuję swoją jazdę . Budzę się poruszony . Natychmiast zdaję sobie sprawę z sytuacji w jakiej się znalazłem . To bratnie dusze poprzebierane za kurierów próbują pomóc mi ,w jakiś dziwny sposób, w podróży . Przepraszam kurierów, że się nie zorientowałem w sytuacji . Czuję , że przeprosiny zostaną przyjęte . Zasypiam . Jakiś człowiek który ma mi towarzyszyć ( już bez przebrania ) mówi do mnie, że zawsze chciał polecieć a dzisiaj jest okazja aby polecieć na KIĘŻYC !!!! Mój towarzysz wprowadza mnie pod jakieś rusztowanie . Stoję chwilę, ciekaw co z tego wyniknie. W jednej chwili następuje całkowita zmiana , staję się KURIEREM DHL !!! Mam nawet na sobie ten charakterystyczny kolorowy strój . Mój opiekun mówi : - Nasi inżynierowie pracowali nad takim projektem od lat ! Przed moimi oczami ukazuje się złocisty profil , trochę inkaski ale taki jest tylko przez chwilę bo profil zaczyna zmieniać się kolejno , w coraz to inny . Czuję ,że to jest jakieś wezwanie . Jeszcze się ociągam , zagaduję swoich znajomych kurierów rozwożących pizzę; czy oni o niczym nie wiedzą ? Mam na myśli czy wszyscy dostawcy i ci znani mi osobiście i ci nie znajomi , nie są w zmowie ? Niestety o niczym nie wiedzą . W górze, kilkadziesiąt metrów przede mną, rozświetla się prostokąt . Wiem że mam lecieć w jego stronę . No to wiooooooooo !!!!!!

Zbliżam się do jakiejś struktury zbudowanej z wielu płyt ( wygląda jak wielka książka albo . . . . kondensator !!! Ocieram się o jej spód a potem o wierzch !!!! Głos – „ To by świadczyło o tym, że Świat nie jest taki grożny” Przemierzam ciemność . W oddali widzę przed sobą kogoś kto ma twarz aktorki z serialu M jak miłość ( Koroniewskiej ) . Siedzi na czymś w rodzaju dźwigu, na czymś przypominającym przeciwwagę na drugim jego końcu. Mogło by to być również ramię gramofonu a ten ktoś siedziałby wtedy na głowicy .

253

Postać mówi do mnie bezgłośnie, artykułując dokładnie jakieś słowa . Niestety ta konspiracja jest dla mnie niezrozumiała tak jak i same wypowiadane przez nią słowa . Postać siedząca na tym czymś obraca urządzenie, obciążnikiem w moją stronę a jego ramieniem w drugą . Rozumiem, że mam usiąść za nią , na tej głowicy . Ta dziwna postać wygląda jak czarownica na miotle !!!! Na dodatek jest w obcisłym czarnym, błyszczącym kombinezonie . Ruszamy . Jak szybko nie wiem, nie widzę żadnych punktów odniesienia . Nie czuję żadnego przeciążenia !!! Wlatujemy w żebrowany tunel który baz żadnego ostrzeżenia pojawił się przed nami . Na początku tunelu wita nas błysk pomarańczowego światła, potem tunel ma już tylko jednostajne srebrno czarne żebrowanie . Zielony błysk i zbliżamy się do komory . To zewnętrzna obudowa gigantycznego „astrolabium” , wewnątrz wypełnionego czernią !!!! Wlecieliśmy chyba jakimś szybem technicznym bo nie wygląda mi to na główne wejście !!! Zwalniamy na tyle, że mam możliwość przyjrzenia się mojemu pilotowi . Poniżej pasa ma ogon !!!! Wygląda na to, że stanowi połączenia z tą kosmiczną miotłą!!! Wlatujemy w czarno fioletową kieszeń pomiędzy stelażem astrolabium a czarną sfera w jego wnętrzu. Mijamy pionowe srebrzyste rury . Zbliżamy się do srebrzystego pierścienia od którego promieniście odchodzą właśnie te rury . To jest jakieś przejście . Wlatujemy do korytarza . Po lewej żebrowanie, jak blaszki chłodzące silniki motocyklowe . Długi żebrowany korytarz . Obsługują je istoty w dużych kryzach, na długich szyjach .To chyba wnętrze jednego z łuków astrolabium . Łuki z zewnątrz miały przekroje prostokątne w środku przekrój jest owalny . Cały czas pędzimy korytarzami prowadzącymi łukowato w prawo . Żebrowania zajmują lewą ścianę . Żebrowanie dotychczas srebrzysto czarne i regularne przechodzi w jasno beżowe ale to, tworzy sekwencje , co kilka żeber jest przerwa . Zbliżamy się do miejsca w którym, z prawej strony korytarza, wydobywa się złociste światło, tworzące w przestrzeni korytarza złocistą poświatę . Kiedy wlatujemy w tę przestrzeń ,pojawiają się wokół nas mikro wyładowania . Wylatujemy w otwartą przestrzeń. Ściana jest już tylko z naszej lewej strony . Tworzą je wygięte jak pastorały, przypory . Dopiero teraz zdaję sobie sprawę z tego ,że ta ludzka mrówka z ogonem, musiała włączyć jakiś tryb przezroczystości . Zamiast niej, majaczą tylko krzyżujące się szwy jej kombinezonu . Wygląda to tak jakbym miał przed sobą duży celownik . Na prawo otwiera się przed nami wielka przestrzeń . W naszym kierunku nadlatuje kilka niezbyt dużych „kapeluszy” . No dobra niech będzie . . . . . . UFO . Wielkość taktyczna. Kiedy przelatują nad nami, widzę stroboskopowo wirujące spody tych pojazdów . Pod nami miasto ? Wygląda jak jasne, falujące wzgórza . Powierzchnia jest niestabilna . W momencie kiedy przenikamy przez jasną powierzchnię światło przygasa. We wnętrzu jest ciemno . Jesteśmy pod powierzchnią tej jasnej falującej struktury . Widzę sieć świateł które w tym mroku wyglądają jak gwiazdy . Przybliżamy się do jednej z nich . Ma strukturę przypominająca koralowiec albo gąbczasty przekrój kości. Wnikamy w jedną z tych dziur, i jesteśmy chyba w jakimś pomieszczeniu mieszkalnym . Obok prostokątnych drzwi stoi jakieś zwierzątko . Chyba się nas przestraszyło bo czmychnęło do wnętrza . Wyglądem przypominało jeża . Wchodzimy do słabo oświetlonego pomieszczenia . Na podłodze i ścianach, w regularnych odstępach, widzę drobne zielone światełka, przypominające listki kiełkującej fasoli . Wydobywające się z nich światło sprawia że pomieszczenie wypełnia zielonkawa poświata . To chyba pomieszczenie wypoczynkowe . To tu schował się przed nam jeżyk . Są tu jeszcze inne pamiątki z Ziemi !!! 254

Sportowy but, z oderwaną podeszwą, z wyrwanym pękiem uschniętej trawy wciśniętej pod podeszwę i zwyczajna podkoszulka . Wchodzimy do lepiej oświetlonego pomieszczenia . Jest w nim kobieta i chłopak . Kobieta jest spięta i udaje ,że mnie nie widzi . Zwraca się do chłopaka a nie do mojej mrówki : Gdzie ART Leci znowu ? Chłopak jest wyrażnie po stronie ojca ( A ja myślałem, przez cały czas, że mój kierowca to kobieta !) odpowiada : - Jest w wojsku , musi latać !!! W pomieszczeniu, poza niezbyt przyjażnie nastawionymi do siebie członkami jednej rodziny, są całkiem przyjemne roślinki . Maja liście jak miłorząb . Zaczynam się odstrajać i budzić, ale znowu zasypiam , słyszę jak ART syczy mi wściekle do ucha, poirytowany moją ignorancją , że już do tej pory powinienem wiedzieć przed jakim gościem powinienem położyć , jedną a przed jakim , trzy morwy ( to jakiś kod grzecznościowy). Właśnie wyszedłem odwołany przez gospodarza z pomieszczenia gdzie zebrali się jego goście , pomagam gospodarzom w nakrywaniu do jeszcze niemal pustego stołu . Unikam obcych osób a i gospodarzom niezbyt zależy na tym abym zwracał na siebie uwagę . To chyba przyjęcie weselne ich syna ? Nie wiedzieć czemu, myślę o nim jako o swoim bracie !!!???

Zaczynam się budzić , jeszcze przez chwilę widzę jak oddalam się od roziskrzonej, światełkami miasta , czerni . Otwieram oczy . Na Ziemi . Najciekawsze jest to, że szczegóły podróży widziałem na tym samym poziomie co Znaki Rurowe, czyli poziomie chipnagogów . Kiedy obejrzałem sekwencję, obraz zatrzymywał się dopóki go nie zapisałem . Kładłem się i obraz znowu ruszał. Kiedy chciałem sobie ułatwić robotę i przelecieć dłuższy odcinek , obraz i tak zatrzymywał się , ruszał dopiero kiedy go opisałem !!! Odniosłem wrażenie , że są wśród nas ich szpiedzy ale i pośród nich są „ludzie” do nas przychylnie nastawieni !!! Na dworze atmosfera jak z Frankensteina . Grzmi i błyska, musiałem założyć słuchawki aby ich nie słyszeć ale widać z tego , jonizacja powietrza sprzyja podróżom . Może gorzej nas wtedy pilnują ????

Pozdrawiam . Spytam się dzisiaj czy mi odbiło czy na pewno to wszystko widziałem a może mi się to tylko śniło ???

255

PYTAM SZIRIN O TO, CZY MOJA PODRÓŻ ODBYTA POPRZEDNIEJ NOCY, MIAŁA COŚ WSPÓLNEGO Z TYM CO NAPRAWDĘ JEST NA KSIĘŻYCU ?

Nie mogę zasnąć już czwartą godzinę !!!! Jest czwarta trzydzieści . W międzyczasie miałem tylko dwie kilkuminutowe drzemki . Poziom dostrojenia ZR ( czyli jak przy spotkaniu ze Znakami Rurowymi , czyli płytka drzemka ) . - ZR podają mi przykład faceta który zrekonstruował dwór w sposób perfekcyjny a na dodatek dodał do niego górne piętro i to w taki sposób, że nie da się odróżnić zmodyfikowanego dworu od pierwotnego założenia architektonicznego !!!! Wszystko wygląda naturalnie !!!! - Z górnej półki przy pomocy ZR zdejmuję myjko – sprężarkę . To znaczy, że można jej używać w obydwu funkcjach . Dwór i sprężarka są zlokalizowane po prawej stronie ekranu śnienia .

Wszystko co zobaczyłem dzisiejszej nocy można by skwitować : Pięknie Jasiu ! Kurrrrwa pięknie ! Zanim coś zrekonstruujesz to jeszcze coś dodaj od siebie . Nikt się nie zorientuje a najlepiej to weż sprężarkę , taką z górnej półki i wyczyść wszystko co ci nie pasuje a potem nij do rozmiarów takich jakie sobie już sam wymyślisz !!! Jest tylko jedno ale . . . . . ta recenzja mojej podróży pochodzi z poziomu po którym wczoraj odbyłem tę cześć podróży na „miotle” czyli, w ich przestrzeni . Jaką więc mam gwarancję, że nie próbują wyprowadzić mnie w pole ? Poczekam aż pozwolą mi na kontakt z Szirin ( Kiedy zasnąłem nad ranem byłem już tak zmordowany, że o żadnym podróżowaniu nie było mowy ). Dopiero wtedy się okaże po czyjej stronie jest racja .

Nie jest to powód do radości ale przyznacie , że to co oglądamy w relacjach z Oslo nieodparcie przywodzi na myśl zamach na WTC . I niestety to mi właśnie pokazano ,w czasie mojego złożonego z dziewiętnastu części snu . Aż strach pomyśleć co będzie się działo kiedy zacznie się taniec Sziwy i to jeszcze w tym roku .

Udało mi się ominąć blokadę Zjednoczonych Sił Księżycowych . Postaram się wszystko opisać. Oto i relacja .

256

PROSZĘ SZIRIN O WYJAŚNIENIE, TEJ CAŁEJ, KSIĘŻYCOWEJ SPRAWY I PROPONUJĘ JESZCZE JEDNĄ , PORÓWNAWCZĄ PODRÓŻ NA KSIĘŻYC

Czas wracać do domu ! Tu oglądaliśmy jakieś przezroczyste rury . Trochę podobne do dużych rur fermentacyjnych , do połowy wypełnionych płynem . Może to taki zawór wodno gazowy ?

Powiedziałem towarzyszącym mi osobom, że jeszcze chwilę się tutaj zatrzymam. Niech wracają, beze mnie . Ja wrócę sam , znam drogę powrotną. Idę ulicą łagodnie opadającą w dół. Na niewysokiej skarpie , dwa trzy metry nade mną, po mojej prawej stronie . Widzę mężczyznę. Trudno powiedzieć czy znalazł się tam przypadkowo czy to jest jakiś obserwator . Wygląda jakby był na spacerze z psami . Trzy, spore psy biegają całkiem swobodnie . Mówię do niego ; zabierz te psy , ale on z widoczną złośliwą przyjemnością obserwuje moje zachowanie . Psy obiegają mnie do koła . Nie są wobec mnie jakoś specjalnie agresywne ale za to są wścibskie . Nie lubię takich sytuacji . Mam w reku długi sznur . To wielometrowy , cienki , srebrzysty przewód o dużej sprężystości . Kiedy nim machnę to świszcze , przecinając powietrze . Pokazuję facetowi, że dam sobie z nimi radę . Tylko, że co te psy zawiniły aby zostać obite kablem . Mężczyzna mimo wszystko nie odwołuję swoich psów . Omiatam przestrzeń dokoła siebie sznurem . Psy boją się go ale mimo to starają się do niego zbliżyć . Idę dalej w dół ulicy aż dochodzę do miejsca gdzie, po prawej stronie, zaczyna się duża stromizna, prowadząca w dół pod kątem około czterdziestu stopni . Różnica poziomów przekracza trzydzieści metrów .Widzę wydeptaną ,szeroką ścieżkę ale decyduję się biec po jej lewej stronie, po niewydeptanej trawie . Mam mocne nogi , bieg w dół sprawia mi frajdę . Wracam myślami do psów . Psy to może jeszcze by zbiegły, z tej stromizny ,ale ich właściciel pewnie nie dałby rady , był sporo starszy ode mnie . Jestem pewien, że się nie odważy . Jestem już na dole . Skręcam w prawo , idę gruntową drogą , po jej lewej stronie . Z lewej mam sporą ziemną skarpę a po prawej pas zaoranej ziemi, który oddziela mnie od góry z której dopiero co zbiegłem . Droga prowadzi lekkim łukiem w lewo . Nie widzę co jest za zakrętem bo drogę zasłania ta kilkumetrowa skarpa ziemi . Widzę na zaoranym polu kilka osób . Są zaniepokojone . Patrzą w stronę zakrętu do którego się zbliżam . Zdaje mi się, że zaczynają kłaść się na ziemi . Przybliżyłem się odruchowo do skarpy, po mojej lewej stronie i dobrze, że zdążyłem to zrobić bo z za zakrętu wybiegł oddział żołnierzy. To wojsko wyglądające jak kolonialny odział hindusów w służbie korony, United Kingdom . Biegną w zorganizowanym szyku pędząc przed sobą wszystkich którzy mieli pecha stanąć im na drodze . Mnie udaję się uniknąć ich biernego naporu ponieważ stałem już plecami przy skarpie a ich nie interesowało żadne angażowanie się w przepychanki, z kimkolwiek kto nie znalazł się na ich drodze . Ci pędzeni nie wyglądają na gonionych oni po prostu muszą biec przed wojskiem bo gdyby się zatrzymali to oddział pewnie by ich, po prostu zadeptał !!! Oddział przybiegł z kierunku w którym właśnie zmierzałem . Kiedy tylko mnie minęli , ci którzy zalegli na polu ,wołają mnie abym uciekał w pole, w ich stronę !!! Wołają mnie bezgłośnie , nic dziwnego , nie 257

chcą przecież sprowadzić na siebie niebezpieczeństwa. Wołają mnie coraz bardziej natarczywie . Domyślam się, że niebezpieczeństwo jeszcze nie minęło tyle tylko, że ja ze swojego miejsca, jeszcze go nie dostrzegam . Kiedy zdecydowałem się pójść za ich radą, zaczynało już robić się ciemno .Położyłem się w brużdzie, po prawej stronie drogi . Dopiero teraz dostrzegłem trzech tropicieli idących moim śladem . Szybko zbliżali się drogą do miejsca w którym stałem, jeszcze przed chwilą . Wszyscy , w polu, natychmiast przywarliśmy do ziemi . Słyszę rozmowę jaką toczą pomiędzy sobą ścigający . Jeden z nich mówi : „Teraz skupmy się na Bzomie (!!!!!!!!!!!!) a z resztą, dajmy sobie na razie spokój”. Jest już tak ciemno, że nie mogą mnie zobaczyć a na dodatek za zakrętem, do którego jeszcze nie zdołałem dotrzeć, z mojego miejsca na polu, widać teraz rozległą posiadłość w której centrum rozbłysło bardzo silne źródło światła . Ścigający bez namysłu kierują się w stronę światła . Wstałem i pod osłoną ciemności, biegnę w pole jak najdalej od drogi . Docieram do jakiegoś samotnie stojącego budynku, o jasno piaskowych ścianach . Wiem że teraz muszę uważać aby nie stać się widocznym na tle tej jasnej elewacji, która odbija silne światło padające z za zakrętu . W oknach budynku panuje mrok . Chyłkiem skradam się wzdłuż ściany , po lewej stronie domu . Robię to bardzo ostrożnie aby niczego nie nadepnąć, ażeby nic nie zaskrzypiało, ani nie zachrzęściło . Mam wrażenie, że ktoś jest wewnątrz budynku , bo słyszę ciche odgłosy ze środka . Ktoś podobnie jak ja, nie chce być widzianym . Słyszę cichy głos dobiegający z mojego wnętrza : - Masz w tym dużą wprawę chyba już się nie raz skradałeś ? Ja podtrzymuję ten wewnętrzny dialog ; - Trzeba tylko uważać przy stawianiu stup no i na to aby nie stanąć na tle ściany .

Kiedy już minąłem dom . . . . . . budzę się na Ziemi .

- Żołnierze obiegali ziemną skarpę w kierunku ruchu wskazówek zegara , tropiciele przeciwnie . - Tropiciele nie unikają światła , czuja się, widać to z ich zachowanie, dość pewnie . - Ostrzegający mnie , zalegający w polu , to pewnie podróżnicy podobni do mnie , ci których pędzono jak barany to najwidoczniej śniący ,pozbawieni świadomości . - Przyszło mi do głowy, że niegrożne w moim przekonaniu, zachowanie psów mogło się dla mnie skończyć nieciekawie . Mogły mi ten sznur po prostu przegryźć !!!! Trzy psy, po raz drugi . raz przed wyruszeniem w podróż na Księzyc , drygi raz przy powrocie ! Zastanawiam się czy dzisiaj nie wybrać się jeszcze raz . Teraz to na pewno się mnie nie spodziewają . A może dać się złapać . To mogło by wiele wyjaśnić, co do intencji jakimi się kierują !!!!!!

258

MÓWIĘ DO SZIRIN ; LEĆMY JESZCZE RAZ , TERAZ TO NAPRAWDĘ SIĘ NAS NIE SPODZIEWAJĄ !!! ZROBIMY ROZRUBĘ ! CO MAMY DO STRACENIA ? !

Mam przed sobą cały stół warzyw ( stół jest okrągły ). To kapusto pomidory !!!! Po lewej stronie są ułożone prawdziwe kapusto pomidory , po prawej sztuczne . Nigdy z czegoś takiego nie robiłem zupy ( rozróby ? ) a z tymi sztucznymi to już całkiem nie wiem co mam zrobić . Kiedy uważniej zaczynam oglądać sztuczne, kapusto pomidory ,ze zdziwieniem konstatuję ,że od spodu zaczynają prawdziwieć !!!!! To znaczy dojrzewać ???? Poukładałem je stroną prawdziwiejącą do słońca , niech sobie dochodzą .

.

List od T.K.

„Wyprawa jak do Hadesu. Najpierw trzeba zrezygnować z eskorty i wszystkich zostawić po tej stronie Następnie uwspółcześniony, trzygłowy pies Cerber (człowiek z trzema psami ) pilnujący przejścia. Po tamtej stronie (umownie na Księżycu) też nie jest zbyt wspaniale. Obserwacja może być przeprowadzana jedynie z ukrycia. Teren jest pilnie strzeżony, a aparat przemocy (wojsko, policja, tropiciele) w ciągłym pogotowiu. Zastanawiam się, co oni robią z osobami, które zostaną złapane. Myślę, że nie muszą być likwidowane fizycznie, wystarczy pranie mózgu, rozległa amnezja, a w ostateczności choroba psychiczna.

Sen o kapusto-pomidorach mówi, że sytuacja jeszcze nie dojrzała do kolejnej podróży. Szirin pełni również obowiązki Pana Anioła Stróża. Może nie ta faza, a może na razie zbyt niebezpiecznie. 259

Niezależnie od tego przkazu, kolejna warstwa odkrywa inne treści, bardziej ogólne. Dojrzałość wiąże się z prawdziwością . Słowo prawdziwość wywodzi się od prawdy. W wolnym tłumaczeniu; PRAWDA MOŻE BYĆ POZNANA PRZEZ OSOBY DOJRZAŁE (DUCHOWO I INTELEKTUALNIE).

Pozdrawiam T.K.”

Moja odpowiedź na list T.K. No dobrze , Ziemia to ta skarpa po lewej , Księżyc to chałupina ( po prawej ) odbijająca światło słońca, wychodzącego z za skarpy/Ziemi . Ale czym była Góra z której trzeba było zejść w sposób karkołomny ? To musiała być spora częstotliwość. Czyżby prawdziwy dom tych z Księżycowej chałupiny ? Może dlatego jestem za słaby w uszach/kapusto pomidorach , do takiej podróży ? J.B.

List od T.K. „Witam.

Wszystkie góry i stromizny to bariery do pokonania, to obrazowe uświadomienie dostrajania. Bardzo dobrze Panu wychodzi to dostrajanie, ale Szirin obawia się , że za szybko. Pokazano Panu strażników i realność zagrożenia. Czy naprawdę chce Pan sprawdzać, co z Panem zrobią, jak Pan wpadnie ich łapy? Tak , tak , wiem to tylko wędrówki i zabawy mentalne, ale czy na pewno tylko? 260

A tzw. przykre wrażenia zwane potocznie opętaniem ? Wiem, że powie Pan; to schizofrenia lub inna paranoja. Tak, ale może to być zainstalowany/implantowany obcy program w umyśle zbyt odważnego podróżnika. Oprócz radosnych entuzjastów i życzeniowo myślących zwolenników kontaktów z obcą cywilizacją, są i zdecydowani przeciwnicy. Zapewne czytał Pan wiele relacji osób, które zetknęły się z nimi i nie wspominają tego mile. Zostali chorymi ludźmi, których niewiele osób rozumie i prawie nikt nie potrafi im pomóc. Istnieją jakieś grupy wsparcia, a poza nimi wrogi, zimny świat oficjalnej medycyny, psychologii i nauki, negujący całkowicie ich doświadczenia i przykre przeżycia. Istnieją zalecenia, jak się zachować, gdyby do takiego kontaktu doszło. Najlepszą ponoć obroną jest zwrócenie się o pomoc do Siły Wyższej, czyli modlitwa. Modlitwa nieustanna, trwająca ciągle, co ma im, podobno, uniemożliwić skanowanie naszego umysłu i wpływanie na nas telepatycznie. Być może, dojrzałe kapusto-pomidory obrazują stan Buddy. Wynikałoby z tego, że już niewiele Panu potrzeba. Czego serdecznie życzę. Pozdrawiam T.K.”

Moja odpowiedź na list od T.K. Ja już te implanty mam na pewno i to po kilka za każdym uchem . Po prostu staram się nie zwracać uwagi na podszepty : skręć do rowu , skręć do rowu albo popatrz jaki ostry nuż . . . . . Są też inne natręctwa np. Powiedz Bogu że jest . . . . . . . i to na dodatek razem z . . . . . . ! Tak naprawdę nie bardzo się Ich boję bo wiem ,że nie mam z Nimi bezpośredniego kontaktu . Szirin a wcześniej MTJ-ot są inteligentną barierą, pomiędzy mną i nimi . Mimo, że narzekam na to ,że nie mam bezpośredniego kontaktu a jedynie symboliczny to muszę przyznać ,że właśnie dzięki temu czuję się po tamtej stronie swobodnie. Sam Pan zauważył ,że jak przeginam to włącza się zawór bezpieczeństwa . Właśnie na tym polega wyższość tej metody podróżowania nad własnoręcznym wykręcaniem zapalnika ! Mottem tych poszukiwaczy, o których był Pan łaskaw wspomnieć jest zapewne : „ Najlepiej to każdy się rozerwie przy znalezionej w lesie konserwie”

Pozdrowienia J.B.

261

List od T.K.

„Witam.

To dobrze, że jest Pan odważny i nie dał się Pan im (mnie również) wpuścić w pułapkę strachu. Osobiście jestem słabo przekonany do tzw. implantów zakładanych nam przez obcych w celu stałej inwigilacji poszczególnych osób. Chyba, żeby znakowali nas jak bydło lub inne zwierzęta, po to żeby było łatwiej znaleźć zagubiony okaz.

Natarczywe, nieracjonalne i destrukcyjne myśli zawsze ludziom towarzyszyły. Kiedyś było proste wytłumaczenie - to diabeł podsuwa złe myśli. A i sposób na ich pozbycie był dosyć prosty- "zmów codziennie 3x różaniec lub inną koronkę i ci przejdzie" - powiedział ksiądz. Teraz w dobie rozwiniętej psychologii i psychiatrii mamy do czynienia z fobiami, paranoją, schizofrenią, manią prześladowczą lub inna fiksacją. My, oczywiście, jesteśmy całkowicie na te choroby uodpornieni i nas to nie dotyczy. Nie jesteśmy takimi zwykłymi wariatami, jak większość ludzi, tylko specjalnymi. I chroń nas Panie Boże, Siło Wyższa, Aniele Stróżu itd. przed taką normalnością jaką ostatnio objawił bogobojny Norweg.”

262

MOJE NOCNE WYJŚCIE . Zamiast jechać autobusem idziemy, grupą pasażerów, na piechotę . Jak dzieci z przedszkola, parami . Pewnie tak jak mieliśmy siedzieć w autobusie , ja idę na końcu . Idziemy z Placu Wolności w kierunku Placu Litewskiego czyli pomnika Unii . Chyba ten odcinek , ulica Kapucyńska , jest zamknięty i trzeba przejść do autobusu podstawianego z drugiej strony . Musiałem zrezygnować z dalszej „pieszej jazd”y bo znalazłem się na ulicy J.Hempla . Tu zrobię sobie stanowisko do pracy z laptopem . Postawiłem na chodniku stolik (chodnik biegnący wzdłuż budynku Lublinianki w stronę Domu Kultury , prawa strona ulicy ) a z pobliskiego sklepu podciągnąłem sobie do stolika przedłużacz , zdaje się, że bez wiedzy pracowników sklepu . Znowu po coś poszedłem i teraz wracam na Hempla ,przechodząc właśnie obok dawnego budynku Gracji dzisiaj banku z żubrem . Widzę, że przed przystankiem autobusowym rośnie drzewo różane ale teraz jest bezlistne . Jakiś wysoki mężczyzna przechodzi pod nim i ledwie co nie zaczepia o kolczaste gałęzie . Myślę, że trzymanie w tak ruchliwym miejscu tak niebezpiecznego dla ludzi drzewa to kompletny brak odpowiedzialności . W tym samym miejscu w jednym z poprzednich snów słyszałem głos jastrzębia / Ducha Świętego ale wtedy stałem twarzą zwrócony w przeciwnym kierunku . Na tym placyku, obok przystanku jest jeszcze jedna dziwna rzecz . Na środku chodnika zostało zainstalowane okienko . Okienko wystaje kilkanaście centymetrów nad powierzchnię chodnika i jest kwadratowe ,w sam raz aby przez nieuwagę , o nie zawadzić i się wywrócić . To okno Ojca Rydzyka . Od spodu trochę zaparowane i porośnięte glonami , wygląda na hermetycznie zamknięte . Docieram w końcu, z powrotem na ulicę Hempla *(Jak Boga kocham nie mam pojęcia kim był ten Hempel , wiem jedynie, że musiał ktoś taki być bo jego nazwiskiem nazwano ulicę w centrum Lublina ) do mojego stolika ale kiedy zakręcam w prawo z Krakowskiego Przedmieścia moim oczom ukazuje się nie pojedynczy stolik, jaki ja ustawiłem, ale cały rząd stolików . Wszystkie na dodatek założone papierami , na drugim końcu siedzi jakiś człowiek w garniturze . Rozglądam się gdzie mógłbym usiąść , teraz nawet trudno mi poznać który stolik był „mój” . Widzę ,że niedaleko tego gościa jest trochę wolnego miejsca . Mimo, że utworzenie tu swojego miejsca pracy to moja inicjatywa, pytam przez grzeczność ,zasiedziałego mężczyznę ; czy mogę tu usiąść i popracować ? Facet zaczyna „filozofować” . Uprzedza, że za to wszystko trzeba płacić ! Fakt , stolik zorganizowałem nie wiadomo skąd a kabel podłączyłem bez wiedzy obsługi sklepu ale skąd on o tym miałby wiedzieć ? Pewnie coś tak palnął bez związku ? Mówi raczej ogólnie o tym, że należy uiszczać daniny społeczne . Rozmawiając z nim trzymam, bezwiednie MP-3 , chyba jest rozmontowana bo bawię się jakimiś wystającymi kabelkami, od zasilania ( Miałem mieć na tym stoliku laptop ale teraz zmniejszył się do rozmiarów MP-3) . Facet odnosi się do wielu zagadnień które ocenia krytycznie mówi, że w modlitwach ,szczególnie bułgarskich, słowa są dobrane w sposób naiwny i bez związku . Słuchając tego człowieka cały czas bezwiednie bawię się kabelkami od MP-3 ,w pewnym momencie czuję ,że je odłamałem . Myślę ; no to już sobie popracowałem !!! Obudziłem się i . . . . . . . nie wiem o co chodzi , nic nie pamiętam , przede wszystkim nie pamiętam pytania na jakie miał odpowiedzieć sen . Chyba naprawdę coś oderwałem ?! Po dziesięciu minutach intensywnych prób przypomnienia sobie pytanie , pamięć powraca. Pytanie brzmiało :

263

CO TO ZA GÓRA , Z KTÓREJ ZBIEGAŁEM WE ŚNIE . GÓRA NA KTÓREJ SPOTKAŁEM STRAŻNIKA Z TRZEMA PSAMI ????? Wynikało by z tego snu że ta GÓRA to centrum jednego z wielu Światów , Świata lokalnego , może nawet prowincjonalnego, chociaż nie zaprzeczam , świata z ciekawą przeszłością ! Rozumię że od Wolności do Uni z Wielkim Bytem nie kursuje autobus , rozumię również to, że kiedy stoimy przodem do ciernistego drzewa i hermetycznego okna podziemia katolickiego to nie słyszymy głosu Ducha Świętego ale o co chodzi z tym Hemplem ? Czyżbym miał odłożyć laptopa , MP-3 i wysłuchać co ma do powiedzrnia HEMPEL ?????????

_______________________________________________________ *Jan Hempel (filozof)

Jan Hieronim Hempel, ps. Jan Bezdomny, Jan Boży, Jan Wolski (ur. 3 maja 1877 we wsi Prawda, zm. 1937 w Moskwie) – polski marksista, publicysta, filozof i działacz spółdzielczości. W maju 1932 wyjechał do Moskwy , gdzie w ramach czystek stalinowskich został aresztowany w styczniu 1937 i wkrótce stracony. W 1956 został pośmiertnie zrehabilitowany. W młodości aktywny wolnomularz i bliski przyjaciel Bolesława Bieruta.

Życie Dorobek teoretyczno-filozoficzny i ideologiczny Jana Hempla (1877-1937) zajmuje dość szczególne miejsce w dziejach polskiej myśli marksistowskiej. Wychowany w duchu patriotycznym, od wczesnych lat młodzieńczych bardzo żywo reagował na objawy ucisku społecznego i narodowego. Interesowały go problemy ówczesnej nauki i filozofii, sztuki i literatury. Jego kulturę umysłową i postawę społeczną kształtowali polscy romantycy - Adam Mickiewicz i Juliusz Słowacki oraz głośne w tamtych latach kierunki filozoficzne, a zwłaszcza lektura prac Nietzschego i Avenariusa. Nauka w szkole rzemieślniczej, a później praktyka zawodowa w biurze urządzeń rolnych wzbogaciły jego doświadczenie społeczne, które legło u podstaw ostatecznego zerwania z własna klasą. W latach 1902-1904 Jan Hempel odbył szereg podróży, najpierw do Francji, Włoch, Niemiec i Hiszpanii, a następnie do Mandżurii, Japonii, Chin, Indii i Cejlonu, aby przez Morze Czerwone i Europę udać się do Brazylii, gdzie w stanie Parana osiadł na kilka lat wśród polskich osadników. Praca nauczycielska w szkole świeckiej oraz redaktorska w tygodniku „Polak w Brazylii” stwarzały możliwość bardzo aktywnej działalności społecznej i

264

ideologicznej. Na łamach redagowanego przez siebie pisma głosił on ideały republikańskie i demokratyczne, popularyzował wiedzę przyrodniczą i społeczną, upowszechniał polską literaturę romantyczną i utrwalał wiarę w wyzwolenie narodowe. Wyraźny antyklerykalizm Hempel łączył z kultem oświaty i postępu, którego integralnym elementem była idea doskonalenia duchowego i moralnego człowieka. Swoje poglądy społeczno-filozoficzne zawarł w opublikowanej w Kurytybie książce pt. „Kazania polskie”, poświęconej - jak pisał - „młodzieży polskiej, polskim patriotom, rewolucjonistom i wszystkim bojownikom Życia i Wolności”. [...] Od 1908 r. Hempel przebywał w Paryżu, gdzie m.in. studiował filozofię i religioznawstwo. We Francji zapoznał się z poglądami Solera, Bergsona i Fouille`go oraz z pismami zwolenników anarchizmu i syndykalizmu. W Paryżu napisał pracę pt. „Kazania piastowskie” (1911), w których rozbudował pomysły zawarte wcześniej w „Kazaniach polskich”. Kontynuując krytykę tzw. Boskiej religii, upatrywał jedyną drogę wyzwolenia człowieka w koncepcji religii „bezpańskiej” oraz odpowiadającej jej doktrynie etycznej. [...] Po powrocie do kraju podjął prace w „Kurierze Lubelskim”, współpracując jednocześnie z wieloma innymi pisarzami polskimi. Liberalno-demokratyczna postawa społeczna, w której solidaryzował się z dążeniami chłopstwa i proletariatu oraz jego wojujący antyklerykalizm spotkały się z opozycją ze strony polskiej burżuazji i ziemiaństwa. W 1912 r. Hempel związał się z działalnością PPS-Lewicy, aczkolwiek ideologia socjalistyczna była mu nadal obca. W swej autobiografii wspomniał: „uważam siebie bardziej za anarchistę niż za socjalistę”. Jego poglądy społeczne i filozoficzne nie odbiegały od stanowiska idealistycznego absolutyzującego rolę czynnika subiektywnego - „myśli wyzwolonej” - oraz czynników bohaterskich jednostek w procesie dziejowym. W latach 1912-1914 coraz bardziej wiązał się z ruchem spółdzielczym, który przez długi czas będzie przedmiotem jego zainteresowań społecznych, inspirując szereg nowych koncepcji ideologicznych i etycznych. W początkowym okresie idea spółdzielczości pozostawała w jego poglądach w ścisłym powiązaniu z szeroko pojętym wychowaniem moralnym człowieka i społeczeństwa przyszłości. Poszukując wzorów etycznych tradycji przedchrześcijańskiej, Hempel sięgał do kultury hinduskiej, a zwłaszcza do eposu „Ramajana”. [...] W 1914 r. patriotyzm Jana Hempela legł u podstaw jego decyzji przywdziania munduru legionisty. Bardzo wcześnie jednak doszedł do przekonania, że ideologiczne i polityczna orientacja legionowa nie jest w stanie spełnić pokładanej nadziei na rewolucyjne przeobrażenie świata. Przebywając w obozie dla internowanych, próbuje dokonać gruntownego przewartościowania swych dotychczasowych poglądów społeczno-ideologicznych i filozoficznych. Dotychczasowa jego działalność społeczna i publicystyczna zmierzała głównie do negacji istniejących stosunków społecznych i ich ideologicznej i kulturowej rozbudowy. W latach pożogi wojennej rodzi się u niego potrzeba opracowania programu przeobrażeń nie tylko w życiu jednostek, ale także całych klas

265

społecznych i narodów. Coraz bardziej jest też przekonany, iż wraz z końcem imperialistycznej wojny skończy się stary świat - burżuazyjny porządek społeczno-polityczny. [...] W latach trzydziestych znalazł się na terenie Związku Radzieckiego, gdzie od 1932 r. współpracował m.in. z "Trybuną Radziecką" i "Kulturą Mas". Zginął w 1937 r. jako ofiara stalinowskich represji wobec komunistów polskich. II. Idee [...] Wielostronna i niezwykle obszerna działalność publicystyczna Hempla (bibliografia jego prac zawiera ponad 600 pozycji artykułów i 37 druków zawartych) przepojona byłą zawsze głębokim humanizmem i optymistyczną wiarą w możliwości twórcze człowieka. Droga jego rozwoju intelektualnego i ideologicznego prowadziła od eklektycznej filozofii romantyczno-nietzscheańskiej i etycznej utopi społecznej poprzez idealizm empiriokrytycyzmu, nieestetycznego mesjanizmu i spirytualizmu, połączonego z anarchosyndykalizmem, do materializmu dialektycznego i naukowego socjalizmu. [...] Odwołując się do metafizycznie pojętej kategorii „życia” Jan Hempel wyróżniał dwie jego formy: cielesną i duchową. Życie interpretowane biologicznie stanowiło niezbędny warunek dla ukonstytuowania się jego formy duchowej, którą uznawał za rzeczywiste kryterium postępu człowieka. Proces życiowy ludzi to przede wszystkim tzw. linia życia, której stały rozwój oznacza coraz wyższą postać wyzwalania się ducha - „siły twórczej, czynnika przemian nieustannych”. Własności autonomiczne ducha ujawniają się w odwadze i bohaterstwie człowieka, jego uczuciach i rozumie, dążeniu do samodzielności, doskonałości oraz absolutnej wolności. Główną przyczyną, która hamuje i uniemożliwia osiąganie wyższego szczebla rozwoju duchowej linii życia była dla niego „boska” religia. Przeciwstawia ona życiu i procesowi jego postępu boga pojętego jako jedyna i wszechwładna siła w świecie oraz ostateczny cel dla wszystkiego, cokolwiek istnieje. „Boska” religia pozbawia więc życie jego autonomicznego sensu, paraliżuje energię i wolę ludzi dążących do wolności i samo urzeczywistnienia swej duchowej istoty. Wyzwolenia człowieka - dowodził - nie jest możliwe bez wyzwolenia go spod ucisku „boskiej” religii i jej niewolniczej etyki. Wzorem romantyków apologizując młodość, wiązał z nią swoisty ideał etyczny Polaka jako jednostki silnej, twórczej, bohaterskiej i wolnej. [...] W miejsce boga wprowadzał on jaźń człowieka, której własności - wyzwolone w twórczej i heroicznej pracy - miały określać zasadniczy cel życia ludzkiego. Nowa „bezpańska religia wolności”, kultywująca ludzkie „ja” miała zapoczątkować epokę dziejów człowieka silnego, niezawisłego, działającego zgodnie ze swoją wolą, ofiarnego i braterskiego. Towarzyszącą jej doktrynę etyczną wyprowadzał z tradycji przedchrześcijańskiej - z kultury greckiej, hinduskiej i starosłowiańskiej, którą odnajdywał m.in. w poezji Jana Kochanowskiego.

266

[...] W pracy pt. „Bohaterska etyka Ramajany” akceptował przede wszystkim pogański kult życia - jego naturalną siłę biologicznej i duchowej ekspresji. Do naczelnych wartości człowieka zaliczał takie własności osobowe, jak bohaterstwo i szlachetność odwaga i opanowanie, obrona własnej godności i dostojeństwo, brak pokory oraz negatywny stosunek do wszelkich form poddaństwa. Przeciwstawiając indeks tych cech osobowych wzorem etycznym pozostającym pod wyraźnym wpływem religii chrześcijańskiej, wskazał jednocześnie na jej funkcję społeczną. Nie negując wartości indywidualnego doświadczenia religijnego, które w jego przeświadczeniu stanowiło ważny czynnik w samookreślaniu się duchowej jednostki, był jednak przekonany, że wszelkie instytucjonalne formy wierzeń religijnych z reguły pełnią instrumentalną funkcję w stosunku do interesów i dążeń warstw panujących. [...] Pozostając wierny swej moralistycznej postawie społecznej, Hempel nawiązywał do koncepcji Abramowskiego zakładania „ognisk najwyższego życia duchowego”. Miały one być głównymi ośrodkami wychowania moralno-społecznego, szkołami przygotowującymi nowy typ człowieka - jednostki ludzkiej doskonałej duchowo, wolnej i twórczej. Wkrótce jednak dochodzi do przeświadczenia, iż program gruntownej przebudowy moralnej człowieka nie może być niezależny od programu przeobrażeń społecznych, przede wszystkim jednak nie może on być oddzielony „od rewolucyjnych społecznie marzeń wydziedziczonych”. Głoszone w tym czasie idee zawarł w pracy pt. „Socjalizm odrodzony”. Praca ta była świadectwem afirmacji przez Hempla „ruchu socjalistycznego, akceptacji jego celów, wartości i ideałów”. Jednakże pojmował on socjalizm wyłącznie w perspektywie humanistycznej; nie program społecznego wyzwolenia proletariatu był dla niego kwestią zasadniczą, lecz duchowe odrodzenie jednostki, pogłębienie jej życia wewnętrznego, wolność i moralna odpowiedzialność. Akceptacja autonomicznego pierwiastka duchowego w świecie, który przejawiał się w życiu jednostki, a zwłaszcza w jej czynach, przesądzała też o jego idealistycznym stanowisku filozoficznym. Hempel afirmował ruch robotniczy, ale czynił to głównie ze względów aksjologicznych, z uwagi na uznawane cele kulturowe i zawarte w nim wartości humanistyczne. W socjalizmie widział możliwość wyzwolenia człowieka nie tylko z jego nędzy materialnej i ucisku społeczno-politycznego, ale przede wszystkim z poniżenia, krzywdy moralnej, ciemnoty i zacofania, uniemożliwiających doskonalenia natury ludzkiej. Z uwagi na to dowodził, że ruch ten jest konieczny i historycznie słuszny. Podobnie jak Stanisław Brzozowski, traktował wszelkie kwestie ekonomiczne i socjalne jako wtórne, a ich eksponowanie w programie partii socjalistycznych uznawał za wręcz szkodliwe. Warunkiem zasadniczym realizacji socjalizmu czynił udoskonalenie moralne człowieka, jego dojrzałość duchową.

267

Było dla niego rzeczą niewątpliwą, iż „do nowego ładu nowych ludzi trzeba i póki tych nowych nie wychowamy, póty nowy ład wcielić się nie będzie mógł”, że tak długo, dokąd człowiek „nie nauczy się zwalczać zła w sobie samym, póty płonne będą wszystkie te wysiłki ku przemianie społecznej zwrócone”. Głosząc pogląd, iż dzieje człowieka są rezultatem aktywnych, wolnych i świadomych jego czynów, dowodził jednocześnie, że w stosunku do istniejącej rzeczywistości „burzycielami mogą być ci, którzy w sercach zło zburzyli i nowe świątynie wybudowali”. Z drugiej strony Jan Hempel dostrzegał potrzebę rewolucyjnej walki ze starym ustrojem społecznoekonomicznym i politycznym, bowiem - jak napisał - „bez obalenia złych instytucji nowego ładu zaprowadzić nie można”. Był on przekonany, że walka o nową rzeczywistość społeczną, a zwłaszcza o nową kulturę, może być podjęta i skutecznie prowadzona tylko przez ludzi doskonałych moralnie, których ideą i dążeniem będzie urzeczywistnienie reprezentowanego przez siebie absolutyzmu moralnego. Siłę społeczną tak pojętej rewolucji Hempel dostrzegał w ruchu robotniczym. Jednakże, aby ruch ten mógł stać się czynnikiem umożliwiającym narodziny „prawdziwego człowieczeństwa”, należy go uzdrowić moralnie, nadać mu charakter heroicznej walki o wartości duchowe człowieka. [...] Usiłował więc włączyć swoje wcześniejsze idealistyczne poglądy do ideologii socjalistycznej. Przekonany, że jedynym twórczym czynnikiem w świecie jest myśl, idea - w czym utwierdziły go koncepcje głoszone przez A. Fouille`go oraz woluntaryzm Schopenhauera - doszukiwał się przejawów owej „siły czynnej idei” właśnie w ruchu robotniczym. Wiele uwagi w tym czasie poświęcał Hempel kwestiom narodowym. Krytycznie oceniając kulturotwórczą i ideologiczno-polityczną rolę ówczesnego drobnomieszczaństwa polskiego, coraz bardziej solidaryzował się z ruchem, w którym dostrzegał wyraźne tendencje zmierzające do łączenia walki narodowowyzwoleńczej z walką o wyzwolenie społeczne. Nacjonalizmowi, w zależności od historycznej i społecznej sytuacji, przypisywał dwie przeciwstawne funkcje: w okresie formowania się narodu oraz walki o utrzymanie odrębności kulturowej uznawał jego rolę integrującą i stymulującą proces rozwoju społecznego. Natomiast w chwili, kiedy nacjonalizm przybrał szczególną postać ideologii klasowej, wówczas stał się on istotnym czynnikiem wstecznictwa i zaborczych walk międzynarodowych. Przeciwstawiał mu ideę socjalistyczną, którą utożsamiał z „nowym poglądem na człowieka i społeczeństwo”, z nową filozofią i etyką, która będzie odpowiadała jakościowo innej niż burżuazyjna rzeczywistości społecznej. Lata 1917-1921 przyniosły dalszą ewolucję poglądów filozoficznych i społecznych Hempla. Wprawdzie będzie on nadal twierdził, że „partie robotnicze na ogół zbyt mało zwracają uwagi na konieczność hodowania w swym łonie ludzi wyższych”, że nie doceniają one „ich znaczenia i wydaje im się jakoby programy partyjne i doktryny

268

wszystkiemu podołać mogły”, to jednak nie przeceniał - tak jak dawniej - roli pierwiastka duchowego w przeobrażeniach społecznych. [...] Po 1921 r. podjął on intensywne studia nad materializmem historycznym, a później także nad materializmem dialektycznym. Proces nowego filozoficznego i ideowo-politycznego samookreślenia się zamanifestował wstępując w szeregi KPRP (Komunistycznej Partii Robotniczej Polski). [...] Główną dziedziną jego zainteresowań społecznych zostaje w tym czasie doktryna spółdzielczości. Od wczesnych lat młodzieńczych Hempel usiłował wnieść swój własny wkład w opracowanie modelu społeczeństwa przyszłości. W swych poszukiwaniach często nawiązywał do koncepcji socjalizmu etycznego i anarchosyndykalizmu. Dopiero pod koniec I wojny światowej doszedł do przekonania, iż wszelakie próby ideowego określania ruchu spółdzielczego pozostające w opozycji do społecznych i politycznych interesów klasowych, pozbawione są historycznego realizmu. Na przełomie lat 1918/1919 zrywa on ostatecznie z neutralizmem politycznym w swojej teorii spółdzielczości, aczkolwiek nadal jest przeświadczony, iż ustrój społeczny, dla którego spółdzielczość stanowi swoisty wzorzec, to ustrój „anarchio-komunistyczny”. W poglądach swych nawiązywał do koncepcji Gravego , Bakunina, Tołstoja i Kropotkina. Idea spółdzielczości pisał w 1919 r. - bliższa jest orientacji anarchistycznej niż marksistowskiej. Pod wpływem jednak rewolucyjnych doświadczeń społecznych klasy robotniczej oraz postępującego procesu krystalizowania się nowego światopoglądu, Hempel zrezygnował nie tylko z neutralizmu politycznego, ale także z ideologicznego ruchu spółdzielczego. Stał się on zwolennikiem robotniczych , a więc klasowych, stowarzyszeń spółdzielczych, które winny stanowić szkołę społeczno-gospodarczą dla socjalizmu ustroju. „Cała ta olbrzymia robota przygotowawcza” - pisał - „musi być gdzieś wykonana, muszą już teraz, jeszcze za panowania ładu starego, powstać takie zakłady społeczne, gdzie wykluwałyby się zarówno nowe sposoby gospodarowania, jak i nowe charaktery ludzkie. Takimi zakładami budującymi ład społeczny już teraz w ustroju kapitalistycznym, są właśnie robotnicze stowarzyszenia spółdzielcze.” Spółdzielcze formy organizacji życia społecznego usiłował łączyć z podstawą ekonomiczną zdobywającego swoje prawa ludowładztwa. Był on głęboko przekonany, że zdobywając ludowy charakter stowarzyszeń spółdzielczych oraz polityczna i ideologiczna więź z działalnością rewolucyjnych partii robotniczych stanowią niezbędne warunki genezy społeczeństwa socjalistycznego. Szczególną rolę przypisywał on stowarzyszeniom spółdzielczym w upowszechnianiu oświaty i krzywieniu kultury robotniczej oraz w rozwoju nowych, opozycyjnych w stosunku do społeczeństwa burżuazyjnego, więzi duchowych i ekonomicznych. Głoszona przez Hempla doktryna spółdzielczości oraz proces jej ewolucji stanowiły swoistą postać społecznej konkretyzacji jego poglądów etycznych. Dominowała w nich tendencja do „duchowego podniesienia” jednostki,

269

uznawanej za podstawę dla przyszłego rozwoju ludzkości. Nurt tego rodzaju zainteresowań etycznych szczególnie wyraźnie uwidocznił się w podjętej w latach 1906-1914 próbie sformułowania tzw. etyki polskiej. U jej podstaw tkwiła romantyczna wizja rzeczywistości społecznej wraz z jej frazeologią ludową. Wizja ta pozostawała w kręgu tradycji pogańskiej oraz bohaterskich zmagań o odrodzenie narodowe. Katalog jej wartości wywodził się z różnych orientacji filozoficznych odmiennych kultur moralnych. Materiałem myślowym dla refleksji etycznych Hempla były: starogrecki mit herosa, często utożsamiany z ideałem prometejskoherkulesowym, etos średniowiecznego rycerstwa, prasłowiański styl życia oraz tzw. mądrości starohinduskie, które przesądzały pewną koncepcję życia. W przekonaniu Jana Hempla, te różnorodne wątki etyczne wyznaczały „tradycję aryjską”, którą odnajdował m.in. w polskiej mentalności w epoki pierwszych Piastów. [...] Tradycja pogańska nakazywała mu uznać metafizycznie zinterpretowaną kategorię życia za jedyną kosmiczną wręcz siłę determinującą rozwój wszelkich form aktywności ludzkiej i procesu doskonalenia duchowego człowieka. Istota ludzka jawiła mu się jako siła witalna, która stopniowo przeobraża się w siłą duchową, warunkującą twórcze pierwiastek pierwiastek w świecie. Stąd też pojawia się jego koncepcja społeczeństwa przyszłości pojętego jako zrzeszenie wolnych i twórczych istot ludzkich, dla których jedyną formą jest federacja gmin spółdzielczych. Przedmiotem krytyki Hempla staje się to wszystko, cokolwiek ogranicza twórczy pierwiastek samego życia, co stanowi społeczną i kulturową postać ucisku człowieka, skrępowania wolności i procesu jego indywidualnego określenia się duchowego. Temu anarchistycznemu burzycielskiemu nastawieniu moralnemu odpowiadał etyczny wzór osobowego Prometeusza-Herkulesa, człowieka silnego ofiarnego-„oswobodziciela uciśnionych” budowniczego nowej sprawiedliwej rzeczywistości. Społeczną szkołą kształtującą tego rodzaju cechy osobowe i urzeczywistniającą głoszone przez Hempla zasady etyczne miała być - w jego rozumieniu - wolna gmina spółdzielców Negatywnym odniesieniem dla podjętej przez niego krytyki moralnej i społecznej była etyka judeochrześcijańska. U podstaw jej upowszechniania i funkcjonowania odnajdował przekonania religijne i światopoglądowe, których wykład stanowiły ewangelie oraz panujące zasady życia społecznego. Przeciwstawiając im ideał człowieka „wiecznego rewolucjonisty”, widział w etyce judeo-chrześcijańskiej i w odpowiadającym jej światopoglądzie religijnym usankcjonowanie niewolniczych form życia społecznego. [...] Ideałem ruchu robotniczego i jego ostatecznym celem jest dla Hempla kwestia spotęgowania i udoskonalenia życia duchowego społeczeństwa. Warunkiem jego realizacji jest zniesienie wszelkich form ucisku narodowego i społecznego, wyzysku człowieka i ograniczenia jego twórczych sił przekonaniami religijnymi, wyznającymi fałszywą perspektywę dla świadomości społecznej. Polityczny i ekonomiczny sens ruchu

270

robotniczego, pojętego jako ruch socjalistyczny, Hempel utożsamiał z naczelną tendencją rozwoju moralnego podporządkowanego głoszonej przez siebie zasadzie etycznej "odrodzenia człowieka". Jednoznacznie negatywna ocena ustroju burżuazyjnego oraz burżuazyjnej kultury, w powiązaniu z głoszonym prze niego programem etycznym "odrodzenie człowieka" przesądzała, iż jego koncepcja socjalizmu jako ideologicznego i politycznego ruchu robotniczego nosiła wyraźne cechy doktryn utopijnych. Miały one swoje przedmiotowe odniesienie w jego społeczno-politycznej i oświatowej działalności na terenie ówczesnych zrzeszeń spółdzielczych oraz głoszonej w tym czasie teorii "rzeczypospolitej spółdzielczej", zwanej inaczej teorią "socjalizmu spółdzielczego". Seweryn Dziamski, „Z dziejów myśli marksistowskiej w Polsce”, Poznań 1979, s. 209-222, 225, 234-235. Opr. J.T. Szerzej: J. Szmyd, „Jan Hempel. Idee i wartości”, Warszawa 1975

Robotnicze przykazania wg Jana Hempla

1.będziesz żył z własnej pracy; 2. wyrzeknij się posiadania na osobistą własność podstawowych środków produkcji; 3. nie zdradzaj swych towarzyszy, walcz w obronie każdego z nich; 4. swoje siły i marzenia poświęć budowie socjalistycznego ładu społecznego - ładu braterstwa, prawdziwej równości i sprawiedliwości; 5. nie traktuj drugiego człowieka jako środka dla realizacji własnych celów i nie rozkazuj bliźnim; 6. zawsze stawaj po stronie pokrzywdzonych i uciskanych; 7. nie pokłonisz się żadnemu władcy i żadnemu panu swemu krzywdzicielowi; 8. niczego nie nazywaj swoim własnym, lecz wszystko cokolwiek służy dobru społecznemu uznawaj za własność ogółu.

Wspaniały przykład idealizmu humanistycznego . Tak jak wolność , religijność , jedność , cierpienie w słusznej sprawie . To ta Góra z której musiałem zejść na Ziemię . Przy okazji obejrzałem Księżyc, z jego ciekawszej strony . Góra jest pełna fermentu , pełna ideii . Księżyc I Ziemia jest znacznie poniżej wierzchołka tej góry, chociaż Księżyc jest po tej stronie drogi co Góra , Ziemia jest po stronie Słońca żródła życia biologicznego Księżyc świeci tylko jego odbitym blaskiem . Co prawda Ziemia tak jak 271

Księżyc odbija blask śłońca ale nie jest tak jak Księżyc po stronie którą w pełni kontroluje Góra , jej agenci nie boją się zapuszczać na naszą stronę drogi , ich nie przepędzają wojska kolonialne . Pas ziemi ornej który zdaje się należec do dziedziny Góry jest przestrzenią gdzie żerują i ukrywaja się uciekinierzy ze strefy życia biologicznego, żywiący się co bardziej „podgórskimi” ideami , tymi znajdującymi się u podnóża Góry .

CERBER

Cerber (gr. Κέρβερος Kerberos, łac. Cerberus) – w mitologii greckiej trzygłowy pies, który strzegł wejścia do świata zmarłych. Żył on nieopodal Styksu gdyż to na niego właśnie natykały się dusze po przewiezieniu przez Charona. Hezjod (Teogonia 311) przedstawiał go jako bestię o spiżowym głosie i pięćdziesięciu głowach[1]. Dopiero u późniejszych autorów Cerber miał trzy, dwie, a nawet tylko jedną głowę. Dla wchodzących dusz był wręcz uprzejmy, ale nie wpuszczał do Hadesu żywych i nie wypuszczał zmarłych. Jednak Orfeusz udobruchał go śpiewem i grą na lirze. Sybilla prowadząc Eneasza uśpiła Cerbera ciastkiem z makiem i miodem (Wergiliusz, Eneida 6, 41725). Według późniejszej tradycji Cerber atakował również przychodzących do piekła, aby go udobruchać do trumny zmarłych wkładano placek na miodzie[1]. Ujarzmienie i wyprowadzanie go na ziemię było ostatnią z 12 prac Heraklesa (Herkulesa). Lecz gdy Herakles go uwolnił potrzebował tylko jednego skoku by powrócić do swego domu. Uważany był za syna Echidny i Tyfona oraz za brata Ortrosa. Cerber występuje często w rzeźbie antycznej i malarstwie wazowym. W micie o 12 pracach Heraklesa przedstawiony był jako trzygłowy pies o wężowej sierści.

272

MERU (GÓRA)

Pałac Indry na szczycie góry Meru, Wat Pho w Bangkoku

Meru ( również zwana Mahameru, Sumeru[1] ) - mityczna góra, stanowiąca oś świata według kosmologii hinduistycznej . Jej zbocza są złotego koloru[2].

MIESZKAŃCY

Na szczycie Meru mitologia hinduistyczna lokalizuje dziewięć niebiańskich obszarów (np. Brahmaloka), gdzie swoje siedziby mają istoty boskie takie jak Brahma , manasaputras i saptariszi[3] . Na jej stokach znajdują się 33 trajastrinśa - "raje" poszczególnych bóstw (dewa)), z których najważniejszym jest i Indra zamieszkujący Indralokę. OCZYWIŚCIE GÓRA MERU NIE JEST JEDYNĄ GÓRĄ , OSIĄ ŚWIATA, W MITOLOGIACH WIELU KULTUR . ROLĘ GÓRY SPEŁNIAŁO CZĘSTO DRZEWO , IGDRASIL A NAWET DRZEWO KRZYŻA !

273

CZYTAM O WOLFRAMIE . Wolfram , twórca automatów komórkowych postuluje ,że cała złożoność wszechświata jest generowana przez prosty program „komputerowy” – prostą regułę – powtarzaną wielokrotnie. W rezultacie cała złożoność , którą obserwujemy wokół , nie może być prawdziwą złożonością lecz jedynie pseudo złożonością . Na wyjściu programu nie może być więcej informacji niż na wejściu .Wszechświat jedynie wygląda jakby był złożony , ponieważ nie jesteśmy świadomi, prostej reguły odpowiedzialnej za jego wygenerowanie .

I WŁAŚNIE O TO CHCĘ ZAPYTAĆ DZISIAJ SZIRIN . CZY TO PRAWDA ????

Większość opuściła już ziemiankę . Poszli przedrzeć się do odległego miasta . Zdaje się że, odepchnęli wroga bo żaden z nich nie powrócił ? Pozostałem w ziemiance z kobietą . Decydujemy się wyjść i my . Nie mamy już na co czekać . W rękach trzymamy swoją broń . Patyki z przywiązanymi na ich końcu nabojami . Każdemu z nas został już tylko jeden kijek z jednym nabojem . Broń działa w ten sposób, że w lewym ręku trzyma się specjalne krzesiwko, w kształcie krążka z wycięciem, w którym to wycięciu pełga języczek ognia .Do tego wycięcia przykłada się kijek z nabojem i czeka aż eksploduje spłonka . Po złożeniu tych dwóch elementów razem przypomina to pepeszę tyle, że pepeszę jednostrzałową . Przed wyjściem z ziemianki kobieta wystrzeliwuje swoją kulę w stronę zabitej deskami wnęki która znajduje się po lewej stronie drzwi . Mamy podejrzenie, że nawet tu może ukrywać się przeciwnik . Nasłuchujemy po wystrzale ale nikt się za deskami nie poruszył . Wychodzimy na zewnątrz i maszerujemy szosą pod górę w stronę trochę większej wsi, niż ta w której mieliśmy ziemiankę . Po lewej stronie idą w naszą stronę dwie osoby . Wyglądają na nieco zalęknione naszym widokiem . Kiedy je mijam trzymam krzesiwo i kijek gotowe do strzału . To chyba wieśniacy . Udają, że na nas nie patrzą. Mówię do kobiety z którą idę aby szła po prawej stronie drogi kilkanaście metrów przede mną . Ja pójdę po lewej . Wrogom będzie się trudniej zorientować kim jesteśmy . Kiedy rozciągnęliśmy nasz dwuosobowy szyk zauważyłem, że z prawej strony , polną drogą, ku szosie którą idziemy zbliża się mężczyzna w ciemnej , rozpiętej pelerynie z jasnym podbiciem . Nie podoba mi się ten mężczyzna . Trzymam kijek gotowy do odpalenia . Martwię się jedynie czy na wietrze nie zgaśnie moje krzesiwko .

Przyjechałem do obcego kraju ( do Niemiec ? – od staropol. niemowa ) na sympozjum . Mam się zatrzymać w poleconym przez znajomego hotelu . Wchodzę do hotelu trzymając kilka rupieci w rękach. Mijam portiera stojącego za kontuarem i nie zwracając na niego uwagi idę w kierunku krzesła stojącego pod ścianą . Odkładam to co z sobą przyniosłem .Wracam do portiera i mówię ,w całkiem niezłym angielskim, że chcę przenocować i , że byłem umówiony . Portier wypowiada krótkie zdania , prezentacje jego możliwości w kilku językach . Widocznie chce abym wybrał język w którym będziemy 274

się porozumiewali . Mówię że po naszemu !!! Portier proponuje mi układ ale mówi po naszemu trochę niewyraźnie więc nie do końca go rozumiem . Mam dwie możliwości ; jeżeli posprzątam, to nie będę musiał płacić za nocleg, druga możliwość to ta, że mogę nie sprzątać ale wtedy muszę zapłacić. Myślałem, że chodzi o posprzątanie pokoju w którym mam przenocować i ku takiej możliwości zaczynam się skłaniać ( zawsze to okazja zaoszczędzenia paru złotych ) ale portier prowadzi mnie do wielkiej szafy w ścianie . Otwiera dwuskrzydłowe drzwi i pokazuje mi, że na górze są ubrania a na dole lekarstwa . Domyślam się że nie chodzi o to abym nocował w tej szafie, że mam ją tylko posprzątać i, że w zamian dostanę pokój . Widząc lekarstwa mówię, że świetnie się składa bo jestem lekarzem i mogę mu te lekarstwa kompetentnie przebrać i wyrzucić niepotrzebne albo przeterminowane . Nie wiem czy to przewidzenie z mojej strony ale kiedy mówię o swoich kompetencjach po twarzy portiera błądzi lekki uśmiech . Kiedy portier zostawia mnie sam na sam z zawartością szafy, dociera do mnie świadomość, że nie uda mi się do rana uprzątnąć tego bałaganu . ( Ciekawy wybór nie płacę i nie śpię albo płacę i śpię ).

Poziom Z.R. - Twój tekst , mój tekst , wszystko się nakłada . - Jest za co płacić , za te Kaszuby ultrafioletowe . ( Według części badaczy Kaszuby była to słowiańska nazwa oznaczająca mokradła porośnięte sitowiem, podmokłe łąki pokryte wysoką trawą. )

Leżę na łóżku, chyba śpię !!! Po mojej lewej stronie stoi kobieta która wygląda jak moja siostra . Zachowuje się wyzywająco . Ma na sobie sukienkę ale jest bez stanika. Porusza się tak abym to zauważył ( moja prawdziwa siostra jest zupełnym przeciwieństwem tej kobiety). Po mojej prawej stronie stoi druga kobieta która wygląda jak moja żona . Jest wyrażnie poirytowana obecnością i zachowaniem tej pierwszej . „Siostra” kładzie się po mojej lewej stronie ale tak aby mnie nie dotknąć swoimi piersiami . Dzieli nas dosłownie jeden milimetr . Żona jest na granicy „eksplozji” . Budzę się zakłopotany, już nie tylko ostatnim snem ale całością podróży „naukowo – poznawczej”

Ja oczywiście , cały ten cykl jednonocny, odbieram jako recenzję teorii „opisujących” funkcjonowanie wszechświata. Ceną odpoczynku, za który trzeba zapłacić , to bycie częścią żywego kondensatora . Gdzie jestem izolatorem pomiędzy dwiema FURIAMI . Im większe mam własności izolacyjne tym większy potencjał uda mi się zgromadzić po moich obydwu stronach . Może właśnie w tym fragmencie snu należy poszukiwać wiedzy o budowie wszechświata? Jeżeli przeanalizujemy teorie cykliczności wielkiego wybuchu które postulują cykliczność jednakowych, następujących co jakiś czas wielkich wybuchów albo coraz bardziej rosnących wraz z czasem , to wystarczy wyjąć z tych rozważań jeden parametr – CZAS aby wszystkie one runęły!!!! Co z tych wybuchów pozostanie ? Różnica potencjałów !!!!

275

Czyli jeżeli obserwator/izolator jest poza czasem , jest w stanie pełni która właśnie osiągnęła pierwszy dualizm . Podzieliła się na dwa potencjały . To są pierwociny czasu ale i przestrzeni . Ciekawym postulatem jest pomysł, że każdy dostatecznie skomplikowany układ ma swoją świadomość co by wprost oznaczało, że świadomość nie jest immanentną częścią układów biologicznych . Może ją mieć mgławica, planeta, chmura albo stołek . Pozostaje kwestią do ustalenia, jaki stopień komplikacji generuje świadomość minimalną . Kiedy czas i przestrzeń znika wraz z zamknięciem ostatnich zmysłów, natury biologicznej, to co Świadomości pozostaje? Spróbujmy to sobie wyobrazić !!! Świadomość czyli potencjał ? Ale jak realizuje się wewnętrzna Świadomość Świadomości kiedy pozbawimy ją zmysłów, jakie są jej możliwości percepcji ? Czy również ma zmysły analogiczne do biologicznych? Może zmysły biologiczne są tylko manifestacją zmysłów niematerialnych zanurzonych w świat materii . Można by było z tego postulatu wysnuć ciekawy wniosek dotyczący ewolucji organizmów . Mam na myśli to, że ewolucja na takich jak nasza, Ziemiach , przebiegałaby pod dyktando już istniejącej pozazmysłowej formy percepcji . Wróćmy do pytania czym jest świadomość pozbawiona zmysłów , przecież nawet myślenie jest funkcją czasu . Bezczasowa Świadomość jest świadomością wszystkiego i niczego jednocześnie , znów kondensator ? To ,że elektron można w atomie zlokalizować tylko jako prawdopodobieństwo pojawienia się w konkretnym miejscu wynika nie z czego innego jak właśnie z błędnego założenia, że czas istnieje. Dla świata bez czasu , elektron jest wszędzie jednocześnie . Dlaczego Schrodinger tego nie widział ? To tylko dla umysłu zanurzonego w czasie jest możliwe określenie punktu, momentu w przestrzeni. Równania Schrodingera dotyczą, tak naprawdę, nie tyle zjawisk subatomowych co matematycznego opisu struktury i sekwencyjności ludzkiego postrzegania !!!!! To o czym mówię, bardzo ładnie wyraził belgijski fizyk Sven Aerts . Mózg za pomocą komórek zmysłów ( wzroku , słuchu itp. .) odczuwa zmianę stanu tych komórek lecz nie postrzega samego światła czy dźwięku bezpośrednio . Wydaje się nam ,że widzimy światło , lecz w rzeczywistości obserwujemy je pośrednio . „ Każda obserwacja jest tylko samoobserwacją” . Ono (światło ) nie wygląda tak jakim się nam wydaje !!!! Bezpośrednio obserwujemy tylko samych siebie to znaczy reakcję na bodziec neuronalny którą w wyniku ludzkiego zbiorowego doświadczenia nazwaliśmy światłem , dżwiękiem itd. Nasze podróże pokazują to najlepiej . Nie postrzegamy rzeczywistych zdarzeń i rzeczywistego wyglądu bytów które spotykamy / do których się dostrajamy . Każda fabuła jest tylko wyrazem stanów energetycznych „wyłożonych” przed naszą świadomością w czasie , przez inne albo przez jedyną Świadomość , tak jak na straganie sprzedawca wykłada warzywa przed klientem . Nasze podróżowanie w przyszłość, nie jest projektowaniem realnych zdarzeń , jest projektowaniem konkretnego stanu naszej świadomości, jaki już teraz osiągamy nieświadomie, podnosząc ją na poziom jaki planujemy osiągnąć w wyniku działań w czasie .

276

INTERPRETACJA PODRÓŻY .

Opuszczamy ziemskie łono sądząc że dokądś dotrzemy po zwycięskim boju z którego jeszcze nikt nie powrócił . W rękach mamy śmiesznie nikczemne instrumenty a po drodze spotykamy błądzących , podobnych nam , co do stanu ducha i umysłu . No a „na wyjściu” (z ziemianki) jest nas wyrażnie mniej niż na wejściu . Chociaż to zależy czy myślimy o tych których spotykamy czy o tych których nosimy w swojej pamięci . Na sympozjum chciałem dowiedzieć się prawdy ale żeby na nie pójść trzeba przetrwać noc materialnego bytu . Jedyny sposób przetrwania to wydatek energii , albo praca albo gotówka która nie jest niczym innym jak papierowym ekwiwalentem energii, jakim posługuje się społeczeństwo . Wszystko się nakłada jak w kondensatorze albo we wspólnie tworzonej księdze , mój tekst na czyjś tekst . Widać kartki pasują do siebie i to nie tylko formatem ale i sensem .

Co tu dużo gadać , warto włożyć w życie własną energię aby pod jego koniec zanurzyć się w ultrafiolecie . (Cociaż dla niektórych to tylko bagna) Nie da się poznać podstaw bytu jeżeli nie pozbędziemy się myślenia w czasie i o czasie tak jak dotychczas . Niemożność określenia struktury atomu świadczy o tym, że stanęliśmy już na tej granicy . Granicy materii i ducha . Czas w naszym układzie odniesień jest , chociaż tak naprawdę jest tym co inaczej nazwalibyśmy szybkością rozpadu materii złożonej (entropią , a właściwie procesem jej postrzegania przez ludzkie zmysły ) rozpadu do materii cząstek elementarnych , bezpośrednio podpartych przez niematerialną, bezczasową stronę bytu .( Kwantowa teoria pola postuluje to, że cząstki elementarne są zlokalizowanymi węzłami odpowiednich pul – to już niewyobrażalny postęp w stronę Świadomości ). Z zasdy nieoznaczoności Heienberga wynika jeszcze jedno . Kwantowa próżnia nie tylko ,że nie jest pusta , lecz jest niezwykle burzliwym morzem fluktuujących pól . Dla mnie zaś wynika z tego stwierdzenia jeszcze jedna myśl ta, że w bezczasowej próżni , w całej jej jestestwi „drzemie” ŚWIADOMOŚĆ !!! W rezultacie badań w zupełności naukowych i rozwoju teorii kwantowej , musiano przyznać ,że burzliwe morze próżni nieustannie kreuje cząstki jak króliki z kapelusza ! Jeszcze jedna bardzo ciekawa uwaga . Rueda i Haisch postulują, że inercja i grawitacja to wynik oddziaływania cząstek z próżnią kwantową .” Jeżeli przyspieszamy w kwantowej próżni , próżnia stawia opór naszemu ruchowi – stąd pochodzi nasza bezwładność . Jeżli natomiast jesteśmy unieruchomieni w polu grawitacyjnym to kwantowa próżnia przyśpiesza wokół nas !”

Naukowcom ostatecznie udało się przekroczyć prędkość światła, sprawiając, że pojedynczy impuls świetlny podróżował setki razy szybciej niż powinien normalnie. Impuls przemieszczał się tak szybko, że opuścił specjalnie przygotowaną komorę zanim w ogóle w całości się w niej znalazł. Eksperyment jest pierwszym w historii dowodem na to, że prędkość światła można przekroczyć.

277

Rezultaty wydają się być sprzeczne z podstawami teorii względności Alberta Einstein'a, która głosi, że nic nie może podróżować szybciej niż światło w próżni - tj. 186000 mil na sekundę. Jakkolwiek, Lijun Wang, jeden z naukowców z instytutu badawczego NEC w Princeton, powiedział, że to odkrycie nie jest do końca sprzeczne z założeniami teorii względności. Eksperyment podważa jedynie fakt, że nic nie możne podróżować szybciej niż światło. Jednakże naukowe stwierdzenie: "nic co posiada masę nie może podróżować szybciej niż światło" wciąż jest jednak aktualne. Eksperyment instytutu NEC pokazał, że grupa impulsów nie posiadająca masy może przemieszczać się szybciej niż światło. więcej szczegółów samego eksperymentu: [http://www.cbc.ca/health/story/2000/07/20/speedlight000720.html] Informacje na ten temat mogliśmy znaleźć w sieci już 7 lat temu, bo w listopadzie 2000 roku. Natomiast w roku 2006 odkrycie zostało potwierdzone i znów mogliśmy przeczytać: "Naukowcy z instytutu badawczego NEC w Princeton donoszą, że przekroczyli barierę prędkości światła. W zaprezentowanym eksperymencie, naukowcy zmanipulowali parę wodną przy wykorzystaniu napromieniowanych przez laser atomów, powodując przy tym powstanie impulsu, który poruszał się około 300 razy szybciej niż światło mogłoby podróżować w próżni. Impuls opuścił specjalny kontener, zanim jeszcze do niego trafił." źródło tej informacji: [science.slashdot.org/article.pl?sid=07/03/06/0210240&from=rss] W kolejnym ciekawym artykule zaprezentowanym na łamach magazynu New Scientist, tym razem z roku 2002, czytamy: "Elektryczne sygnały mogą być transmitowane co najmniej 4-krotnie szybciej niż wynosi prędkość światła w próżni, wykorzystując wyłącznie podstawowy sprzęt, który można znaleźć w niemalże każdym uczelnianym laboratorium. Naukowcy przesyłali już sygnały świetlne z prędkością przekraczającą prędkość światła na dystansie kilku metrów w ciągu ostatnich kilkunastu lat, ale tylko przy wykorzystaniu skomplikowanego i drogiego sprzętu. Teraz fizycy Uniwersytetu Tennesee przełamali prędkość światła na dystansie prawie 120 metrów używając do tego celu sprzętu o łącznej wartości zaledwie 500 dolarów. Jeremy Munday i Bill Robertson wykonali długi na 120 metrów kabel, w wyniku łączenia odcinków (68 metrowych) dwóch różnych rodzajów kabla koncentrycznego, każdy z inną elektryczną impedancją. Przymocowali następnie owy hybrydowy kabel do dwóch generatorów sygnałów, z których jeden transmitował falę szybką, a drugi falę wolną. Fale nakładały się na siebie produkując impulsy elektryczne, obserwowane za pomocą oscyloskopu. Każdy impuls, niezależnie czy elektryczny, świetlny czy dźwiękowy, może zostać wyobrażony jako grupa miniaturowych nałożonych fal. Energia takiej grupy fal wzrasta i maleje na danej przestrzeni w miarę rozchodzenia się impulsu - posiadając przy tym moment szczytowy (szczytową pozycję impulsu) pośrodku etapu wzrostu i opadania. Różne elektryczne opory w hybrydowym kablu spowodowały, że fale impulsu w okolicach "tylnej" jego części odbijały się jedna od drugiej powodując przyspieszenie wartości szczytowej impulsu. Przy użyciu oscyloskopu do śledzenia siły i prędkości impulsów, badacze potwierdzili, że udało im się 278

przesłać owe impulsy przez zmodyfikowany kabel z prędkością większą niż 4 miliardy kilometrów na godzinę. [...] Obecnie sygnały elektryczne podróżują zwykle z prędkością 2/3 prędkości światła w kablach miedzianych. Być może wkrótce możliwe będzie ich przyspieszenie do prędkości bliskiej prędkości światła. źródło tej informacji: [http://www.newscientist.com/article.ns?id=dn2796]

W kolejnym artykule, tym razem z roku 2007 czytamy o grupie studentów i nauczycieli, którzy przesłali impulsy dźwiękowe z prędkością większą od prędkości światła. W eksperymencie po raz kolejny zaobserwowano niezwykłe zjawisko. Impuls dźwiękowy zanim znalazł się wewnątrz specjalnie skonstruowanej tuby, opuszczał ją z drugiej strony. Zjawisko można zaobserwować na poniższym rysunku: [img403.imageshack.us/img403/6081/060518lightbacknew02nj3.jpg]

Z kolei na stronie: [http://www.livescience.com/php/video/player.php?video_id=backward_light] można zobaczyć animację tego zjawiska (z pominięciem reklam, które pojawiają się na początku filmu). Jak widać mamy tutaj do czynienia z czymś w rodzaju zakrzywienia czasu. Pojawiający się znikąd u wyjścia ośrodka impuls rozdziela się ponadto na dwa takie same impulsy, z których jeden rozpoczyna swój bieg w kierunku wejścia (a zatem odwrotnie do impulsu przesyłanego przez ośrodek). Owy "cofający się" impuls napotyka na impuls przesyłany pierwotnie i obydwa się znoszą. W ostatniej fazie u wyjścia pozostaje jeden impuls, który pojawia się zanim impuls wysyłany w ogóle dotrze do ośrodka. Jak widać prędkość światła została przekroczona już kilka lat temu. Czy jedna uda nam się przesłać cokolwiek co posiada masę z prędkością większą od prędkości światła? Kto wie.. może za kilka lat...

BUDZĘ SIĘ NAD RANEM ZE SNU Z KTÓREGO NIESTETY NIC NIE ZAPAMIĘTAŁEM . PRO SZĘ SZIRIN ABY POWTÓ RZYŁA JESZCZE RAZ . CHODZI O ZAGADNIENIE : JAK ONI POSTRZEGAJĄ CZAS ZE SWOJEJ PERSP EKTYWY ?

Idę podmiejską uliczką . Chcę już wyjść z tego miasta . Chcę się dostać na świeże powietrze .Podchodzę do starej bramy za którą jest stary zdziczały park . Brama jest zardzewiała i od dawna nieotwierana . Pręty bramy są już mocno pordzewiałe, łatwo je rozgiąć . Udało mi się przepchnąć głowę to i reszta też przejdzie . Przeszedłem . 279

Oglądam się za siebie czy nikt mnie nie zauwżył . Teraz widzę, że w bramie po jej lewej stronie były powyrywane pręty dziwne, że kiedy przed nią stałem to tego nie zauważyłem ? Trochę niepotrzebnie ją dodatkowo zniszczyłem . Idę sobie tym parkiem . Jakieś rozlewiska , bagna , zagajniki ? Widzę ,że po mojej lewej stronie kilkadziesiąt metrów ode mnie, na brzegu rozlewiska leży zwinięty w kłębek lis. Poznałem, że to lis po futrze bo pyska nie widzę . Myślę ,zrobię mu kawał i go obudzę . Właśnie wszedłem za grupę drzew które okazały się podwójną kolumnadą jakiegoś portyku !!! Wołam na tego lisa zawodzącym głosem , trochę takim wyciem . Zwierze się budzi i zaczyna szczekać jak pies . Nie widzę go dokładnie, z za tych kolumn, ale na wszelki wypadek rozglądam się za kijem . Słyszę czyjś głos mówiący, że jego właściciel jest w pobliżu .Na pewno go zawoła gdyby okazał się zbyt agresywny . We śnie staram się sobie zapamiętać co mi się właśnie śniło przed tym parkiem . W tym celu rekonstruuję całą sytuację jaką wyśniłem wcześniej !!!!! Jestem w centrum miasta , na placyku podobnym do Placu Wolności . Podchodzę do starego budynku w głębi podwórka . Chyba jestem Żydem a budynek jest pożydowski ? Trochę czuję się tak jakbym powracał po latach do domu z mojego dzieciństwa . Wchodzę po kilku schodkach . To jakiś urząd ale chyba jest już zamknięty . Ja tu już byłem , w jeszcze wcześniejszym śnie niż ten, który sobie przypominam i utrwalam w tej chwili kiedy śnię . Wchodzę po schodkach na piętro . Na schodach jest już ciemno . Wiem ,że na klatce schodowej mogą być zainstalowane kamery !!! Więc zasłaniam twarz udając, że drapię się prawą ręką w lewe ucho !!! Po tych schodach wchodziłem już za dnia ale chyba też niczego nie załatwiłem . Teraz przyszedłem w celu przypomnienia sobie poprzedniego snu i nie chcę żeby ktoś oglądający nagranie z kamery pomyślał, że mi z na czymś zależy . Dochodzę tak do końca schodów ale i tu jest ciemno a drzwi do biura po prawej stronie są zamknięte . Za oknem które jest na wprost schodów też mrok . Jest więc już po godzinach urzędowania . Schodzę na dół i wychodzę na ulicę . Jakaś kobieta, chyba urzędniczka z tego urzędu, wracająca z pracy, wsiada do kwadrygi zaprzężonej w sześć (! )koni , od mojej strony w cztery konie i z drugiej strony w dwa konie . Zaprzęg jest po prawej stronie drzwi wyjściowych z budynku . Wracam do budynku i dla przypomnienia wchodzę znowu na schody i z nich schodzę, kiedy już schodząc, jestem w ich połowie słyszę zniecierpliwiony głos :

PRZESTAŃ!!! To głos kobiecy ale bardzo zdecydowany . Budzi mnie . Jest tak sugestywny ,że odniosłem wrażenie ,że został wypowiedziany do mnie ze świata „realnego” !!!

280

INTERPRETACJA. Czas istnieje tylko w naszych wspomnieniach i ciągłym powracaniu naszych myśli do minionych zdarzeń i powtórnym powracaniu do teraźniejszości . Umysł aby zachowywać odczucie czasu musi bez przerwy wykonywać takie cykle . Przez co narażamy się , jako świadomość korzystająca z umysłu na niebezpieczeństwo i śmieszność . Urzędniczka z wyższego poziomu dysponuje rydwanem który ma napęd w obydwie strony w przeszłość dwa w przyszłość cztery konie . Głos który krzyczy do mnie „przestań” zwraca się do mnie jak do kogoś kto bezmyślnie powtarza jakąś czynność w sposób natrętny. Kiedy zatrzymamy to natręctwo, to najzwyczajniej we wszechświecie obudzimy się !!! Czas jest wytworem ludzkiej świadomości , zwierzęta i natura jest oddzielona od świadomości czasu zamkniętą bramą . Dla urzędniczki z wysokiego piętra czas jest okazją na relaksującą podróż . Może ją odbyć w przeszłość albo w przyszłość . Chociaż rydwan ma większą moc w kierunku lewym czyli w przyszłość(potencjalność). W bramie brakuje prętów ale tylko od strony przeszłości chyba wyłamały je istoty które ewoluowały do poczucia czasu , udały się za bramę i zbudowały cywilizację . Wyższy byt, nie ma poczucia czasu, nie można na niego trafić o żadnej porze . Owszem po pracy widzę jak szykuje się do podróży ale w tym celu zszedł na ziemię i to w dodatku na prawą stronę tę cięższą materialnie .

Poszedłbym jeszcze dalej i w informacji o tym, że pies ma pana który go kontroluje, odnalazłbym informację o tym, że zwierzęta mają świadomość gatunkową i ten wspólny egregor/duch gatunku ,w jakiś sposób kontroluje postrzeganie przez zwierzęta czasu . Taka odgórna, gatunkowa proteza świadomości czasu, dla zwierząt , jaką mają ludzie na osobisty użytek. W pomyłce lis/pies widziałbym informację o tym że nasz umysł posługuje się gotowymi kalkami w percepcji otoczenia , mechanizm który odpowiada za to kalkowanie, musiałby się znajdować na poziomie głębszych struktur umysłu, jeszcze z przed indywidualnego postrzegania czasu .

Dzisiaj zapytam jakie mają zdanie na temat przestrzeni i czy rzeczywiście czaso-przestrzeń jest nierozłącznym „amalgamatem” .

281

SZIRIN , JAKI JEST WASZ POGLĄD NA CZASOPRZESTRZEŃ I NA STWIERDZENIE ŻE CZASOPRZESTRZEŃ JEST SWOISTEGO RODZAJU AMALGAMATEM (EINSTEIN)?

Poziom Z.R. Jestem w sklepie z kosmetykami . Jesteśmy tu całą grupą dziewczynek ! Obdarowano nas jakimiś zestawami do makijażu . Ja niosę swój z wrodzoną sobie ostrożnością ale inne dziewczynki są rozbiegane i rozkrzyczane . Boję się aby któraś z nich mnie nie potrąciła. Idę ze strony prawej na lewą , jakaś dziewczynka biegnie w odwrotnym kierunku , biegnie ale nie patrzy się przed siebie tylko w tył , zaraz chyba wpadnie na mnie !?

Widzę jakieś żywe lejki . Chyba trzy . Są blisko siebie jakby powiązane z sobą . Lejki są żywe przypominają ukwiały . Wszystkie swoimi szerokimi wlotami zwrócone są w prawo . ( Przypominają mi żywe rożki obfitości ).

Poziom Szirin

Jestem posiadaczem zabytkowego auta. Wybrałem się nim z letniska do miasta . Kiedy wracam na letnisko widzę, że droga którą wyjechałem jest w remoncie . Położono już nowy dywanik asfaltu na moim pasie (prawym) . Nie chcąc jechać po jeszcze świeżej nawierzchni ,prowadzę samochód lewą stroną . Na szczęście nikogo z naprzeciwka nie widać .Liczę na to, że dopiero co zaczęty remont zaraz po drodze się skończy . W miarę jak zbliżam się do celu podróży, zamiast końca remontu , jak sądziłem dopiero zaczętego widzę, że czym bliżej letniska tym warstw gorącego asfalty jest więcej . Kiedy przychodzi pora na skręcenie do lasu ,w prawo, cały prawy pas jest podniesiony względem tej strony drogi którą jadę, niemal o metr . To wiele warstw dymiącego , gorącego asfaltu . Jego masa i temperatura wyrażnie wzrosła w porównaniu z początkowym fragmentem remontowanej nawierzchni. Ta strona szosy, którą jadę nie dość, że jest nisko ( oczywiście jest zimna ) to na dodatek lekko opada w dół co czyni te warstwy asfaltu po prawej jeszcze bardziej niedostępnymi . Nie jestem pewien ale mam podejrzenie ,że tej drogi po której jadę ubywa . Jestem całkiem zbity z tropu . Zatrzymuję się . Ktoś mnie informuje ( nikogo tak naprawdę nie widzę, widzę jedynie efekty czyjejś działalności i słyszę słowa ), że grupa letników która nigdzie z letniska się nie ruszała , rozwiązała problem gorącego asfaltu własnoręcznie przynosząc z niedalekiego starorzecza trzy i pół tony piasku . Wysypali ten piach na świeżym asfalcie i na nim postawili swoje samochody , widać wystarczy im żeby stały w jednym miejscu . Asfalciarze podobno pozwolili im na to, w drodze wyjątku . Pomyślałem, że nawet się ucieszyli bo letnicy zrobili za nich kawał roboty i zaizolowali piachem cały ten obszar . Letnicy są przekonani, że pozwolono im na to ponieważ mają właściwe poglądy polityczne !!!! Zastanawiam się czy nie wrócić kilka kilometrów, z powrotem, i nie wjechać na dywanik asfaltu kiedy jest jeszcze całkiem niski . Ale chyba rezygnuję z tego pomysłu bo się budzę . 282

Znowu zasypiam . Poziom Z.R. Mam wybór gdybym chciał coś przełknąć to mogę wybierać pomiędzy kotletem schabowym a kaszanką schabową !!!!

Wychodzę ze sklepu poprzez szklane drzwi , za nimi są następne szklane drzwi . Stojąc w tym przedsionku czuję się jak w szklanej windzie . Ale chyba jest niemożliwym abym pojechał do góry mogę co najwyżej wyjść na zewnątrz, albo wrócić do środka . Ktoś mi radzi, że aby wygrać sprawę . Powinnam (!) zbliżyć się , w sensie towarzyskim , z adwokatem . Ja jestem oburzona , pytam czy mam się w nocy z nim ściskać ( Jednocześnie widzę jego obraz , jest ubrany w obcisły czarny strój ) tylko po to aby wygrać sprawę ? O nie , wolę przegrać niż dać się poniżyć ! Ale chodzi tylko o przedstawienie tego co w nocy robię, ale nie w sensie seksualnym . Chyba rozumiem w czym rzecz , mam z nim wspólnie śnić .( Ciekawość pierwszym stopniem do piekła i advocatus diaboli a raczej vice versa tych dwóch zwrotów , to nieodparte skojarzenia jakie przychodzą mi na myśl ).

Poziom Szirin W tym śnie też mam trudności z zaparkowaniem samochodu i dotarciem na prawą stronę. W końcu udało mi się znaleźć miejsce na parkingu dużo dalej od celu do którego chciałem dojechać. Wracam do samochodu ale samochód jest jeszcze dalej niż to zapamiętałem , ledwo do niego trafiam . Na dodatek stoi na ukos a nie tak jak go zostawiłem . Niosę z sobą niewielki pakunek . Wrzucam go do bagażnika . Wrażenie trywialności . Jest mi wszystko jedno .

INTERPRETACJA : Kiedy byłam młodą duszą po raz pierwszy zabrano mnie z innymi młodymi do przestrzeni . Przestrzeń była niewielka ot jak pomiędzy sklepowymi regałami w ziemskim markecie . Koleżanki „oszalały” z powodu możliwości poruszania się we wszystkie strony . Razem z przestrzenią pojawiła się objętość naszych dusz i czas jaki znamy do dziś . Mogłyśmy sobie teraz nadać wygląd . Każda z nas dostała Zestaw Wyglądowy . Ja swój zestaw trzymałam bardzo ostrożnie aby go nie uszkodzić, inne młode dusze zupełnie nie mogły skupić się na sobie . Przestrzeń wraz z czasem rozszerzały się , aż nadszedł moment kiedy dostałam swój pierwszy samochód/ciało . Jego wygląd był archaiczny . To jeden z pierwszych modeli . Mieszkam na prowincji i od czasu do czasu muszę wracać do mojego skupiska dusz . Kiedy wracam z Centrum na prowincję zdarza się, że przestrzeń zostaje tak przebudowana, że nie mogę wrócić do swojego ziemskiego domu .

283

Widzę tylko przez rozpaloną magmę, że ci którzy zostali na miejscu nasi „współ wczasowicze „ oddzielili swoje pojazdy od roztopionej przestrzeni kilkoma tonami piasku ale teraz mogą mieć kontakt tylko z piaskiem a nie z rozpaloną przestrzenią drogi . Zrobili sami ,warstwę która izoluje ich świadomość od drogi i jej Twórców ( Warto w tym miejscu przypomnieć pole Higgsa i jego melasowatą lepkość nadającą cząsteczkom masę – mechanizm Higgsa !) . Stworzyli teorie z nieskończonej ilości ziaren piasku i oparte na piasku . Wiedzą, że wszechświat ma 13,5 miliardów lat i że masa wszechświata jest stała . A tymczasem masy przybywa a „nasz” wszechświat ma lat sporo mniej . To co uważamy za wszechświat jest tylko jedną z wielu warstw materii której na dodatek w każdej z tych warstw przybywa być może żródłem masy jest wzechswiat równoległy a w ostatecznym rachunku, Świadomość (lewa strona drogi którą się poruszam ) Dano mi wybór albo podróżować po płaszczyżnie w całości (kotlet) albo w przestrzeni ale w kawałkach ( kaszanka) . Moja potrzeba badanie przestrzeni i czasu może zostać zaspokojona pod warunkiem, że do podróży po tamtej stronie dobiorę sobie „czarnego” obrońcę . Jeżeli nie zdecyduję się na przekroczenie asfaltu /kaszanki z pomocą obrońcy, to efektem mojej podróży będzie niewielki pakunek z równie niewielką ilością informacji ( auto stoi na parkingu jak % ) . Bez obrońcy od „czarnych” mogę wychodzić i wchodzić do marketu w jednej tylko płaszczyżnie . A towar z supermarketu jest tylko towarem z supermarketu . A czasoprzestrzeń ? Jest bardziej jak kaszanka i rozgrzany asfalt niż jak amalgamat . ______________________________________________

„Według Einsteina wymiary przestrzenne i wymiary czasowe są tak podobne, że interwały czasowe mogą w istocie zamieniać się w interwały przestrzenne i vice versa . Postrzegamy czas i przestrzeń inaczej , ponieważ nasza percepcja czasoprzestrzeni nie pozwala nam dostrzec ich podobieństwa . Może się wydawać , że przestrzeń i czas są fundamentalnymi bytami , lecz istocie są jedynie artefaktami naszego punktu widzenia .. W rzeczywistości jest tak ,że interwał przestrzenny jednego obserwatora nie jest taki sam jak interwał przestrzenny innego obserwatora. To samo dotyczy interwałów czasowych . Fundamentalnym bytem naszej rzeczywistości jest czasoprzestrzeń - gładkie połączenie przestrzeni i czasu . Podział czasoprzestrzeni na przestrzeń i czas zależy od naszego punktu obserwacji , podobnie jak podział rozmiaru pręta, na długość i szerokość, kiedy zawiesimy go na sznurku w szopie i obserwujemy go z zewnątrz szopy, przez dziurę w ścianie, zależy od punktu obserwacji. Jedyna różnica polega na tym, że w przypadku czasoprzestrzeni nie decyduje oczywiście żadna dziura w ścianie , lecz prędkość z jaką porusza się dany obserwator . Aby zmiana punktu widzenia stała się zauważalna obserwator musiałby poruszać się z prędkością zbliżoną do prędkości światła . Dlatego też nigdy jako ludzie nie obserwujemy zmiany przestrzeni w czas ani czasu w przestrzeń .Przestrzeń i czas są tylko cząstkowymi projekcjami niepodzielnego bytu – czasoprzestrzeni .Wymiar przestrzenny i czasowy różnią się nieco od siebie , przynajmniej dla nas . Możemy się poruszać we wszystkich kierunkach w przestrzeni w wymiarze czasowym mamy bardziej ograniczoną swobodę .Światło porusz się z taką samą prędkością względem każdego obserwatora niezależnie od jego prędkości i kierunku ruchu .Światło jest skałą, na której zbudowany jest wszechświat , natomiast przestrzeń i czas są jak ruchome piaski.”

Marcus Chown o „Szczególnej teori względności”

284

PRZED ZAŚNIĘCIEM MYŚLĘ WCIĘŻ O ADWOKACIE I O ZGODZIE NA JEGO USŁUGI .

Kiedy płytko zasnąłem , na poziomie Z.R. zobaczyłem niewielkie drzwi z kluczem włożonym w zamek (zamek po lewej stronie drzwi) . Do klucza który był w zamku , przypięty, na metalowym kółku wahał się drugi klucz . Klucze musiano włożyć do zamka przed chwilą . Zrozumiałem, że drzwi są otwarte a reszta zależy od mojej decyzji. Budzę się . Po zastanowieniu i ze świadomością ,że adwokaci rzadko podejmują się obrony za darmo , decyduję ,że . . . . . . wchodzę w to ! Zasypiam i . . . . . . . . . . . . . . nic . NIC aż do samego rana !!!!!

Do mojej pracy ( w realu) przychodzi pacjent który , mam takie wrażenie , przychodzi tylko po to aby posłuchać moich opowieści z tamtej strony . Rozmawiam z nim około godziny , opowiadam mu swoje ostatnie podróże . On pyta o kontekst religijny moich rozmów z Ferlucym . Opowiadam o roli „czarnych” i latawców , o tym, że my też jesteśmy swoistymi latawcami, dla naszego umysłu . Kiedy się żegnamy pacjent zachęca mnie gorąco abym to opisał , ma nadzieję ,że będzie mógł kiedyś to wszystko przeczytać . I wtedy doznaję wstrząsu, koło się zamyka a drzwi ze skrzypieniem odkrywają tajemnicę którą za nimi ukryto . Pacjent ma na nazwisko . . . . . nie , nie Ferlucy, na nazwisko miał . . . . . . . . ZAWISZA !!!!!!! Doznaję oświecenia . Nagle wszystko staje się jasne !!!!

W pasożytowaniu na formach biologicznych i w ciele ludzkim , MY byliśmy pierwsi albo też Dusze/Biali są bytami które potrafią najpełniej je eksploatować. Zatem podzieliliśmy się z Czarnymi , w tym pasożytnictwie , rolami . Oni zamieszkali a właściwie ich sądy duchowe na Księżycu a my a dokładniej nasze sądy duchowe na Ziemi . Nasze świadomości w ciele ludzkim są tak naprawdę przecież tylko reprezentacją duszy która przebywa w zupełnie innych rejonach . W tej eksploatacji, ziemskich zasobów, mamy między sobą jakąś linię demarkacyjną. Co dziwne niezbyt szczelną . Wojsko jej pilnujące składa się z rekrutów, jakiejś pośredniej rasy duchowej czy Z.R – ów/BOT-ów , a może to są nasze wspólne hybrydy???

Oczywiście agenci obydwu stron , jawni i ukryci, operują po obydwu stronach . Z jakiegoś powodu , mnie pozwolono wykorzystać drogę kurierską ( niedostępną dla ogółu ) . Widać komunikacja pomiędzy obydwiema stronami istnieje, a kurierzy są pod ochroną . Co więcej musimy być w dużym stopniu do 285

siebie podobni bo z daleka nikt mnie nie rozpoznał a dla mnie oni wyglądali tak jak ludzie . A może to tylko wynik ciągłego przebywania , nas i ich , pośród ludzi ? Rozgraniczenie jest możliwe z prostego powodu . Oni , Czarni żywią się niskimi wibracjami które powstają na Ziemi , tam gdzie rodzi się lęk i cierpienie . Białe Dusze godzą się nawet na to aby okresowo Czarni wprowadzali w ludzkie umysły zamęt i doprowadzali ludzi do nieszczęścia i wojen . To danina dla Czarnych !!! Daniną dla Białych Dusz jest możliwość rozwoju i wzrostu człowieka po upadku i towarzyszące temu wibracje . Kiedy w umyśle ludzi rodzi się wzniosłość i zrozumienie . Obydwie strony są zadowolone . Potencjał po obydwu stronach ludzkiego umysłu rośnie , jak w kondensatorze świadomości . Ani czarni nie są żli ani my , biali, nie jesteśmy dobrzy , po prostu różne nisze wibracyjne . My straszymy siebie nawzajem ogniem piekielnym , oni siebie pustką niebieską w której wszystko jest tak nieważkie, że czarny umarłby tam z braku ciężkich wibracji . Cerber stoi, nie na granicy, Ziemi i Piekła a na granicy świata materii i Góry, gdzie rodzą się i kształtują idee . Czyli na granicy , ŻEROWISKA i GÓRY DUSZ !!!!! Ta granica nie jest znowu aż taka szczelna jak ta , mitologiczna . Stoi otworem dla obydwu stron i jest łatwa do przekroczenia, pod jednym wszakże warunkiem. Trzeba posiąść umiejętność elastycznego dostrajania się do otoczenia . Nasze źródłowe byty są na poziomie GÓRY IDEII / MERU / OLIMPU . To tam mieszkamy My , „Bogowie” . Bo starożytni jak zwykle wszystko pomieszali albo przekręcili a może tylko . . . . . . . ZATAILI ???

Myślę sobie ,my tu gadu gadu o czasoprzestrzeni a tu “ Hannibal ante portas”

OCZYWIŚCIE , W NOCY SPRAWDZAM !!! Przysypiam . Poziom Z.R. Zdejmuję ubranie i siadam przed lustrem z bocznymi skrzydłami ( taka stara toaletka). MAM TRZY TWARZE ! ! !

Budzę się i proszę Szirin, MTJ-ta i wszystkich swoich sprzymierzeńców, jakich poznałem w podróżach, we śnie . Wymieniam ich w kolejności jaką uważam za najstosowniejszą czyli ; Wódz , Maestroza , Martha i szczeniak .

286

Czuję, że jestem wielką kulą energii, teraz bez obaw mogę przekroczyć DRZWI !!! Zaznaczam jeszcze ; tylko żadnych ZR-ów . Porządne dostrojenie !!!! Mimo moich zastrzeżeń, na poziomie Z.R., ktoś podaje mi pęczek zielonej natki złożony na pół , w ten sposób, że od mojej stronie są wygięte łodygi a w jego dłoni ich końce i liście . Pytam tego kogoś : Co chcesz mi powiedzieć ??? Słyszę odpowiedź : DO ZOBACZENIA !

Zapadam w głęboki sen . Stoję twarzą do okna w małym pokoiku, w małym prowincjonalnym hoteliku . Okno wychodzi na ryneczek . Kadr i atmosfera jak z filmu „Dzień świstaka”, gdzie co rano rozpoczyna się wciąż, ten sam dzień !!! Na ryneczku festyn , pokazy akrobatyczne . Wychodzę z pokoju drzwiami na prawo i schodzę na sam dół . Wychodzę na rynek . Po mojej prawej stronie ktoś porusz lalką ludzkich rozmiarów . Lalka ma twarz Lenina , widzą jaj prawy profil . Najpierw jest tylko lalka na kiju, potem do niej zostaje dołączona żywa aktorka która ma lewy profil niesłychanie podobny do Lenina . Teraz w jedną stronę biegnie lalka z aktorką na plecach a w drugą aktorka z lalką . Każda z twarzy jest zwrócona w przeciwnych kierunkach . Profil zwrócony w lewo jest żywy a ten w prawo lalczyny . Po mojej lewej stronie , trwa inne przedstawienie . Zabawa w autobus , no chyba, że to autobus bawi się w ludzi . Do przednich drzwi autobusu ustawia się kolejka . Wszyscy spokojnie wspinają się do środka, po schodkach , są wyrażnie rozbawieni , po to by po chwili , po przejściu całego pojazdu, wysiąść tyłem i tak w kółko . Pośród wsiadających osób widzę kogoś o znajomej twarzy . Czyżbym to był ja sam ??? Z megafonów cały czas płynie piosenka : JAK DOBRZE, ŻE JESTEŚCIE Z NAMI TO ZNACZY, MY Z WAMI JESTEŚMY NA TAK WSZYSTKICH ZAPRASZAMY LA LA , LA LA LA , WSZYSTKICH ZAPRASZAMY Stoję zaskoczony tą sytuacją ale piosenka jest chwytliwa i wpada w ucho !!! Brzmi w moich uszach jeszcze po obudzeniu !!!!!!!! A MY Z WAMI , WSZYSTKICH ZAPRASZAMY , LA LA , LA LA LA Bardzo dobra puenta, do książki której pisanie mam zamiar , już od kilku dni , zakończyć !!!

287

JESTEŚMY NA TAK WSZYSTKICH ZAPRASZAMY Melodia tak zwana naturalna , tekst lekko odstający, na końcach linijek, ale w sumie pasuje ! I kułeczko , iiiiiii . . . . . . LA LA, LA LA LA

Pozdrawiam J.B.

WSZYSTKICH ZAPRASZAMY . . . . . . LA LA , LA LA LA . . . . . . . . . . . . . . .

POSŁOWIE

NIE BYŁ BYM SOBĄ GDYBYM NIE ZAPYTAŁ JAKI JEST CEL TAKIEGO WSPÓŁISTNIENIA ?

Pokazano mi to na przykładzie nowo ułożonej podłogi w mieszkaniu, znajdującym się na wysokim czwartym piętrze , bez windy ! Ułożono podłogę z jasnych kafli . Dość jasnych , z wyjątkiem ciemniejszego fragmentu we wnęce pod drzwiami, ułożonego z kafli ciemniejszych . Ani kafle jasne nie były zbyt jasne ani te ciemne nie były takie znów ciemne !!! Wytłumaczono mi jak ta posadzka współdziałałaby z przedsionkiem wyłożonym ciemnymi kaflami i przedsionkiem bez ciemnych kafli . - po pierwsze, jest większa różnorodność oraz wrażenie rozdzelności funkcji poszczególnych przestrzeni w mieszkaniau. - po drugie, zanieczyszczenia przyniesione z zewnątrz zatrzymują się na tym ciemnym pasie ( pomimo, że to czwarte piętro bez windy i większość zanieczyszczeń zostaje na schodach ). Pomysł z kaflami jasnymi i ciemnymi i w ogóle, z tego rodzaju podłogą, w pozostałej części domu , chociażby w tak zwanym livig roomie , jest problematyczny ale to są kwestie raczej estetyczne. Generalnie układ jaki zastosowano, w tym mieszkaniu, stwarza wrażenie spokoju , stabilności dla obydwu stron , wykonawcy i właściciela/użytkownika .

288

Oczywiście potrzeba również nieco wyrozumiałości dla nawyków jakich nabrali wykonawcy i gospodarze ale są to kwestie drugorzędne .

Po obudzeniu , snuję taką oto refleksję . No a jak zachowują się kapłani wszystkich czasów i religii ? Jak buraki !!! „Czarni” którzy wielkim nakładem sił i środków pełnią rolę międzygalaktycznych służb policyjnych i asenizacyjny są przedstawiani ludziom jako zdziczałe diabelskie bestie i demoniczne dziwadła . Przecież jak się mieszka z oswojonym tygrysem, to trzeba karmić go mięsem !!! Inaczej się nie da !!!!

Byłbym zapomniał ! Na pewno jesteście ciekawi, jakiej zapłaty zażądał adwokat ? Przynajmniej na razie, interes wydaje się być uczciwy . Wiedza za poprawę reputacji !

List od T.K.

„Witam. Bardzo ładna koncepcja współistnienia tzw. sił dobra i zła. Szczególnie spodobała mi się idea ochrony (living roomu - dawniej nieba) przed zanieczyszczeniami. Czarni jak magnesy wychwytujące "na przejściu" wszystko co im podobne wibracyjnie. Sprawdzałaby się stara teza, że podobne przyciąga podobne (myśli, emocje). O tym mwią wszystkie (prawie) większe religie. Udało się Panu wyjaśnić, w nieco inny sposób istnienie piekła i nieba.

Ponieważ świat nie jest czarno-biały myślę, że są jacyś, niebiescy, brązowi, zieloni, i pomarańczowi , przyciągający tych nie całkiem zepsutych i tych jeszcze nie świętych.

Sądzę, że podział na tzw. Białych i Czarnych może być tylko kolejnym przybliżeniem (być może całkowicie symbolicznym) na opisanie innej , z tamtej strony rzeczywistości. Zapisuję się, mam nadzieję, na egzemplarz autorski Pana książki, z ładnym wpisem. 289

Pozdrawiam.” T.K.

Moja odpowiedź na powyższy list .

Trochę mi się chce śmiać bo od razu przypomina mi się reklama o tym że podobne czyni zasadniczą różnicę . Wyobraża sobie Pan kult oparty na mojej koncepcji . Wszyscy nabożni staliby z otwartymi gębami !!! To PIEKIELNIE dobra koncepcja !!!!!!!! Hobart i jego Scientolodzy wysiadają. Napisałem już prawie trzysta stron i chyba na tym zamknę pierwszy tom . Wykorzystałem kilka Pana listów . Jak odbiję pierwszy egzemplarz na kopiarce, to dam Panu do przejrzenia . Jeżeli nie będzie Pan chciał ujawniać jakichś swoich przemyśleń to je Pan powykreśla !

J.B.

List od T.K.

„Witam znowu. Nabożni nigdy nie wyszli poza obowiązujący, urobiony i zatwierdzony przez nieomylnych hierarchów kościelnych szymel jedynej, objawionej przez kogoś prawdy (pewno Boga lub jego proroka). Nigdy nie skalali się samodzielnymi poszukiwaniami i niezależnym myśleniem . BÓG ZABRONIŁ IM MYŚLEĆ, mógłby się przecież obrazić i pogniewać. To bardzo wygodny sposób na trwanie w bezmyślności, stwarzając pozory znalezienia głębi duchowości, a nawet kontaktu z sacrum.. Dlaczego to, stado baranów (oficjalnie owiec z owczarni Pana) miałoby mieć lepiej? Nic nie będę wykreślał z Pana dzieła. Wystarczy, że w ramach promocji mojego ego zaznaczy Pan, że ta i ta myśl jest moja, to znaczy T.K., bez rozwijania skrótów. 290

Pozdrawiam” T.K.

Moja odpowiedż na list T.K.

Sporo Pan ryzykuje , oczywiście, jeżeli uda się kiedykolwiek rzeczywiście to wydać . Zostaniemy uznani za adwokatów samego Diabła , będą nami straszyć dzieci w sierocińcach . Możemy również stać się obiektem drwin , bacznej uwagi psychiatrów albo tego najstraszniejszego cierpienia . . . braku jakiegokolwiek zainteresowania !!! Oczywiście nie biorę pod uwagę tego, że znajdzie się ktokolwiek przy zdrowych zmysłach kto by uwierzył w to aby można było samodzielnie spotkać Orszak Boga , właściwie bez jakiegoś specjalnego namaszczenia i bez większego wysiłku . Kościół oczywiście na takich postępowców jak my, ma tylko jeden sposób reakcji . . . . Ksiądz Natanek wymieni nas w swoim kazaniu , którego i tak kościół już mu nie pozwoli publicznie wygłosić , w jednym szeregu gdzieś pomiędzy Hary Potterem a homeopatią . To właściwy szczebel do krytyki takich pacanów jak my !

J.B. ( No i jak ten Lucyfer może być wesoły, kiedy w koło same bęcwały )

No i oczywiście na koniec, wypada zapytać co moja Dusza ma do powiedzenia.

SZIRIN JAK TY BYŚ ZAKOŃCZYŁA TĘ KSIĄŻKĘ ? MOŻE RÓWNIEŻ JAKAŚ SUGESTIA CO DO STRONY GRAFICZNEJ, OKŁADKI?

Siedzę przy pustym stole i trzymam w prawym reku rodzaj ołówka ale dłuższy i szerszy . Właściwie to cienka rurka . Widzę jak wylewa się z niej przezroczysty płyn . Jestem ciekaw , na jak durzą powierzchnię wystarczy mi tego medium . Co chwila spoglądam na koniec ołówka i obserwuję czy spora chmurka , jaką jest dokoła obwiedziony koniec ołówka, zmniejsza się . Wygląda na to , że ten „deszcz” ma swoje nieskończone źródło, właśnie w tej chmurze w kształcie obwarzanka .

Widzę dwa, przezroczyste zbiorniki, wielkości kilkulitrowych słoików . Słoje są podłączone do wspólnego przewodu, pionowo biegnącego do dołu, do miejsca gdzie jestem ja , osoba która korzysta z 291

tego ujęcia . Piję sobie tą wodę . Jest dość smaczna , miękka i . . . . . trochę inna w smaku niż zwykła woda . Ta woda jest ŻYWA !!! W słojach po powierzchni wody pływa, żywo zielona, rzęsa . Sama woda jest lekko mętna , to wyraz jej życia , na spodzie każdego ze słojów leżą jajowate kamienie . Właśnie wypiłem kolejną szklankę wody kiedy ktoś, z lewej strony , ostrzegł mnie ,że ta woda nie jest dla ludzi ! Nie rozumiem ,w takim razie dla kogo ? Ja piłem i nic mi się nie stało . On dodaje, że dla ludzi jest woda z kranu , chlorowana i czysta . Trochę mnie przeraził ale waham się , jestem skłonny wierzyć raczej swojemu doświadczeniu . Mimo to, przez kilka chwil, rozważam wylanie wody spod rzęsy , z nad kamieni i zastąpienie jej wodą z kranu. Spoglądam na słoje niepewnym wzrokiem . Wody ,w odpowiedzi na moje plany , jakby nieco ubyło i trochę jakby bardziej nabrała życia czyli z mojego punktu widzenia bardziej zmętniała . Skurczyła się ????

PO PRAWEJ STRONIE MOJEGO SNU WZIĄŁEM UDZIAŁ W WYŚCIGU RYDWANÓW !!! Rydwan składa się z samochodu i ciągniętej przez niego płytkiej , blaszanej , dwukołowej przyczepki . Niestety nie udało mi się zwyciężyć . Samochód ciągnie mnie teraz z powrotem, na lewą stronę . Stoję na przyczepie ze spuszczoną głową , zastanawiam się nad swoją przegraną . Myślę, że nie potrzebnie tak się z tym obnoszę , gdybym wsiadł do samochodu to nikt, z postronnych obserwatorów , nie domyślił by się , że wracamy „na tarczy”. Nawet nikt nie zwrócił by uwagi, na samochód ciągnący pustą przyczepę ! Tyle na zakończenie , od Szirin .

* * * Jeszcze słowo na temat poglądów Stephena Wolframa . ( Moje omówienie dzisiaj przeczytanego fragmentu , poświęconej mu książki) Wolfram w wyniku analizy logicznej i zapewne nie tylko , odkrył to samo co ja , mianowicie : Kontakt z obcymi jest mało prawdopodobny na poziomie na którym próbują to zrobić naukowcy z programu „Seti”. Szukanie sygnałów o logicznie ułożonych sekwencjach, tylko w naszym wyobrażeniu jest dowodem na obecność rozwiniętej cywilizacji, według Wolframa to raczej dowód jej zacofania . Sygnał pochodzący od naprawdę rozwiniętej cywilizacji byłby nieregularny a wręcz nie odróżnialny od szumu całego kosmosu . Obecności obcych, prędzej doświadczymy tworząc, któryś z rzędu, program komputerowy .Oni tam będą, ponieważ na pewnym stopni komplikacji , program i byt niczym się nie różnią . Jeden i drugi to, na pewnym poziomie, jedynie podstawowa informacja . Co więcej ,obecność obcych ,w programach komputerowych, ale także w innych, samo stanowiących zjawiskach, to jedynie reprezentacja odległych, obcych, być może pochodzących z innych wymiarów . Na dodatek, przy

292

odpowiednim poziomie naszej cywilizacji będziemy mogli tych naszych/ich programów używać do materializacji obcych ,w naszym świecie . I w tym momencie, pozwolę sobie zadać pytanie . Czym ta koncepcja różni się od doświadczonych przeze mnie, Z.R. – ów i cząstkowej reprezentacji duszy, tu w świecie materii ????? A nasze sny ? Umysł przecież niczym innym się nie zajmuje, śniąc, jak dekodowaniem pól informacji dostępnych świadomości na poziomie snu !!!!!! Byłbym zapomniał . Na okładce ma być widok miasta albo gór , z lotu ptaka , okrytego tak gęstą mgłą, że wystają ponad nią jedynie szczyty wysokościowców , albo gór .

KONIEC KSIĘGI PIERWSZEJ

Słowo od autora.

Najpierw była moja ciekawość . Potem nazywałem to eksperymentem . Po jakimś czasie zaczął we mnie wzbierać lęk o własne zdrowie psychiczne .Kolejnym etapem , próbą poradzenia sobie z tym , z nocy na noc , rosnącym ciężarem ,była próba zdemaskowania samego siebie , złudności moich przeżyć. W końcu wbrew logice zdarzeń , przestałem wierzyć w to co mówią do mnie moi senni przewodnicy mimo , że wciąż podróżowałem w snach i nie chciałem przestać. Aż przyszedł dzień w którym stojąc przed lustrem , ja pięćdziesięcioletni mężczyzna , poczułem się jak bezradne dziecko . Oszukano nas !!! To niemożliwe żeby nikt o tym nie wiedział wcześniej . Tyle tysięcy lat tworzenia cywilizacji i nikt o tym nie powiedział wprost?! Żaden mędrzec ani żaden suweren? Czyżbym był tym , przysłowiowym głupcem, który wyjawił to o czym wszyscy chcieli zapomnieć ? Musieli znać Prawdę ! Nie chcieli jej nam wyjawić, bo są wobec niej bezsilni, jak każdy z nas !!! Na szczęście dla nich, nadeszły czasy w których już chyba nikt nie wierzy w istnienie tamtego świata . Jednego jestem pewien , pokaładając ufność w mądrości innych utraciliśmy swoją wolności ! Gdyby ludzie mieli dostęp do tego, co jest po drugiej stronie , nikt nie mógłby pozbawić ich niezależności . Nikt nie mógłby ich oszukać . Kiedy będziecie Państwo brnąć przez , przyznaję to , niełatwe tomy tej Księgi zrozumiecie , że mam prawo czuć się znużony conocnymi zapasami z Niewidzialnym . Piszę , Księgi , nie bez ukłonu w stronę Księgi Brunona Schulza , jak przypuszczał istniejącej jedynie postulatywnie , dał temu najpełniejszy wyraz w „Sanatorium pod klepsydrą”. Księga istnieje naprawdę , jej subiektywny zapis jest w każdym z nas . My jesteśmy jej stronicami. Sądzę , że na tyle Państwa zainteresowałem, że mogę złożyć w wasze ręce jej dalsze losy . Z wyrazami niekłamanej sympatii autor

293

294

295

296

297

298

299

.

300

301

302

303

304

305

.

306

307